van Thomasvaer en Pieternel te Drunen
1
DRUNEN
Rond de raad
^Ylieuw)ciarówe.nó 1963-1964
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 3 JANUARI 1964
HET LIJK
IN DE MAND
In de Bruiloft van Kloris en Roosje, spraken Thomasvaer en
Pieternel dit jaar weer de nieuwjaarswensen uit. Hieronder volgt
deze wens, welke werd samengesteld door Ton Noyons.
Deze wensen gaven naast de vele wensen voor 1964, ook een
overzicht van wat in 1964 is gebeurd. Wij zijn in de gelegenheid
deze tekst hieronder af te drukken.
Piet.
Och lieve deugd, ik wacht hier al zo'n tijd
op Thomas, 'k geloof ik ben hem kwijt.
In Udenhout, zo werd er juist beweerd
Is hij met hoge heren nog gesignaleerd.
Zonder mijn Thorn, heb ik niet veel te wensen.
Hebt U hem niet gezien, mijn beste mensen?
Ik sta hier voor schut, hoe moet 't nu verder gaan?
O hemel nog aan toe, daar komt hij aan.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet,
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Foei, Thomasvaer, ik sta gewoon te koken,
We hadden hier in Drunen om 10 uur afgesproken.
Och, Pieternel, jij maakt je boos voor niets.
Voor Burgemeesters en voor mij, alleen nog"fiets"
Want 't is gebruik, dat edelachtb're heren
per fiets de rijwielpaden inspecteren.
De rustende jager noopt al direct tot rusten.
Ik dacht zo bij mezelf: 'k zou best wat lusten".
Toch is het frappant wat er van daar tot aan ons
Raadhuisplein
Geboden wordt aan schoonheid.
en aan goede wijn.
Die wijn, mijn Piet, je moet je niet vergissen,
Kan men bij zo'n illustre fietstocht nauwlijks missen.
Maar die bood men tot slot in Drunens Raadhuis aan.
Ze zijn dan ook maar met de bus naar huis gegaan.
Je hebt het over bussen..., wacht eens even,
Heer Stieger wilde een goed voorbeeld geven,
door met de Schouwburgbus naar Tilburg toe te gaan.
Die Schouwburgbus, die slaat in Drunen aan,
Want iedereen kan hierdoor mee beleven,
Wat in de Schouwburg aan mooie dingen wordt gegeven.
En of het laat wordt, dat is heus geen kruis,
De bus die wacht en brengt je toch naar huis.
Maar Thom, als iedereen hier nu naar Tilburg gaat,
Daar is de Hoge Braken vast niet mee gebaat.
Je kunt die nu wel niet met Tilburg vergelijken,
Maar 't is toch een complex, dat ieder mag bekijken.
Zo'n zaal vind je beslist in heel de omtrek niet.
't Is jammer, dat er nooit wat te doen is, Piet,
Daarom is die bus geen doel, zij is alleen een streven,
Tot opbouw van het Drunens Culturele leven.
Maar Thomas, dat heb je nu werkelijk mis,
Je doet net of er hier geen Cultuur meer is.
Kijk dan maar eens naar het Drunense ballet,
Door Dorothy Vasseur op poten gezet.
Nou poten, ik voor mij noem het meer benen.
Vlug Piet, kom mee, dan gaan we maar weer henen,
Want een proefje van hun kunnen, gaan we nu beleven.
Nee, Thomas, eerst de wens, wacht nog maar even.
Ons Teenagerkoor, dat dit jaar is begonnen,
Heeft op 3 festivals 7 prijzen gewonnen.
Dat is een koor, daar moet je wel op letten.
Straks hebben ze geen plaats meer om hun prijzen
neer te zetten.
De Hobby-club krijgt hierbij alvast
De opdracht voor het maken van een prijzenkast.
Want in kasten maken zijn ze zo goed.
Ik vind dat de Judo het ook aardig doet.
Die Judo vind ik echt de sport van het heden.
Die hebben warempel al 60 leden.
Ze groeiden zelfs al uit de Hoge Braken.
Maar dat zijn tenslotte niet onze zaken.
Ja, sport houdt men hier. toch werkelijk in ere.
R.K.D.V.C. moest helaas degraderen.
Maar over dat dieptepunt zijn w'al weer heen
Het volgend jaar zijn ze vast nummer één.
Bij de jeugd ligt de toekomst, daar moeten w'op hopen,
Die maakt straks de weg naar promotie weer open,
Dan komt er een eind aan ons voetbalwee.
En wat denk je nu eigenlijk van S.H.J.?
Die hebben warempel wel leden genoeg.
Toch is het voor juichen nog wel wat te vroeg,
Want al presteren ze wel wat in atletiek,
Waar blijft de belangstelling van 't Drunens publiek?
Voor de Drumband, daarvoor is wel interesse,
Maar dat komt dan misschien door de
Tambour-maïtresse.
Ze blazen en trommen, ze worden nooit moe.
Soms gaat het er wel eens wat Spaans aan toe.
Je bedoelt in 't gevolg van de Sint ten zijn Pieten,
Heel Drunen kon van zijn intocht genieten.
Die intocht was groots, ik meen wat ik zeg.
Als ik jou zo bekijk, heb je wat van hem weg.
Wat wij vorig jaar wensten is toch uitgekomen,
De Middenstand heeft het ter harte genomen.
En zonder collecte, dat was toch het streven.
Een Sint moet niet vragen, hij is om te geven.
Over geven gesproken, mijn Piet, in vertrouwen,
Wie hielp er als eerste de St. Josephkerk bouwen?
Met jong enthousiasme, misschien weet je het al?
De Drunense tieners met een song-festival.
In initiatief was de jeugd ieder voor.
Een hoopvol gebaar voor de nieuwe pastoor.
Die kun je in het dorpsbeeld al nauwelijks meer missen.
Behalve dan donderdags, want dan is hijvissen.
Maar waar zal tenslotte die nieuwe keTk komen?
Die schijnt in geen enkel plan te zijn opgenomen.
Toch zijn de plannen hier nog niet zo gek.
Maar we moeten bezuinigen door geldgebrek,
Dat mogelijkerwijze, misschien ooit zal komen.
Piet. En daar gingen ze bijna, die mooie dromen,
Van sportpark, roeivijver,. van zwembad en hal
Thom. Een hobbelige weg en een dun hekje zal
Onze pret toch zeker niet kunnen remmen.
Piet. In ieder geval gaan we volgend jaar zwemmen.
Thom. Want wil het niet lukken, U hebt het gelezen,
Wordt de ene post naar de andere verwezen.
Piet. Maar tensloitte hoeven zorgen ons niet te bezwaren,
Zolang men in Drunen 900.000 kan sparen.
De welvaart stijgt steeds, dat is wel bewezen.
Thom. Kapitale bungalows zijn er verrezen.
Je moet maar eens door de Brakenstraat gaan.
De lichtmasten zijn er scheef van gaan staan.
Piet. 't Was feest bij de koren in Drunen en Elshout,
Piet Spronk en Jan Kuys, die zongen zich in het goud.
Thom. En Jan Kuys had tevoren niet kunnen dromen,
Dat zijn middelbaar meisjeskoor op het feest zou komen.
Piet. Trouwens feesten kan men in Drunen wel,
En het gaat nog het best met de Boerenkapel.
Thom. In het Tilburgs concours werden zij nummer één.
Piet. Prins Dwerg de eerste die ging van ons heen.
Daarvoor in de plaats kwam Dwerg nummer twee.
Thom. Die bracht op 11-11 een adjudant mee.
Want hij houdt niet zoveel van hofdames-gedoe.
Piet. Waar wil jij met die insinuatie naar toe?
Thom. Naar de vrouwen, want daarop kun je toch niet
vertrouwen,
want de vrouw in de raad heeft haar mond steeds
gehouwen,
Tot vlak voor de wens.
Piet. Maar wat ze toen zei.
Dat had ook echt inhoud, o zo en nou jij.
Thom. Waar heb jij die wijsheid vandaan, bijdehandje?
Piet. Ik lees altijd trouw het Drunens krantje.
Thom. Dat heet nu geen krantje meer maar Drunens contact.
Dat is toch maar eventjes goed aangepakt.
Piet. De Drunense vakschool werd helaas opgeheven.
Thom. Daar werd ik toch stil van, want die heeft toch maar even
In haar drieenvijftig jarig bestaan
Veel goeds aan de Drunense gemeenschap gedaan.
Piet. Want hoewel ook de tijd deze school achterhaalde.
Zij deelt in de prijs die Jan de Munnik behaalde,
In die belangrijke wedstrijd voor schoenmodellen.
Thom. Jan blijkt internationaal ook mee te tellen.
Piet. Een gouden jubilaris bij N.V. van Riel.
Thom. U kent hem toch wel, het is Frans v. d. Wiel.
Piet. We blijven nog eventjes in het goud,
Twee echtparen waren 50 jaar getrouwd.
Thom. De heer Max Lips werd ook 50 jaren,
Hij wist als een zeeheld zijn schip te bewaren
voor stormen en ontij, voor eb en voor vloed.
Piet. Want tenslotte zijn toch die scheepsschroeven goed.
Thom. Na een inzinking loopt het bedrijf nu gesmgerd,
Al werd ook dit jaar resoluut gesaneerd.
Piet. Ondanks de service kwam er niet veel loop
In onze reusachtige bioscoop.
Thom. Met die bios kun j'anders ook wat beleven,
Ze hebben er zelfs een nachtvoorstelling gegeven.
Die film begon des avonds Kalf elf.
Piet. Maar de Drunense mens zei "gaan jullie maar zelf".
Thom. Voor vanavond heeft echter de film willen wijken
En kun je op zaterdag naar ONA gaan kijken.
Piet. Elsfaouts nieuwe Pastoor werd geïnstalleerd,
Hij is zeer muzikaal, zo wordt er beweerd.
Thom. Dat is wel een aanwinst, deze Heer in het wit,
Een pastoor waar tenminste muziek in zit.
Piet. Wat de Harmonie ons dit jaar weer gaf,
Ik meen het, mijn Thom., dat was groots, dat was af.
Concerten, oranjefeest en nog veel meer dingen,
Zij liet zelfs heel Drunen Sinterklaasliedjes zingen.
Thom. Met het bestuur van ons Drunen loopt het ook goed.
De raad onderstreept steeds, zoals het ook moet,
Na voorzichtige critiek, het dagelijks bewind.
Piet. Toch was men een keer niet zo eensgezind.
Thom. Je bedoelt toen die keer, toen het ging om die pacht,
Mart van Drunen gaat ook wel eens graag op jacht.
En die wilde nu juist dat "fokgebied".
Piet. Jij weet nu toch ook wel dat dat "Broedplaats" hiet.
Thom. Zou de begroting, juffrouw, mijne heren,
U evenveel kunnen interesseren?
Piet. De trouwzaal die is men ook op gaan knappen,
Zodat men verfraaid in het bootje kan stappen.
Thom. En is ook die trouwzaal nog niet naar je zin,
Dan kun je, als het moet, ook de raadszaal nog in.
Piet. Zeg Thomas, jij hebt toch al vernomen,
De 9000ste is gekomen.
Thom. Dat is eerst wel een felicitatie waard,
Want zijn komst ging met veel zorgen gepaard.
Piet. Afdeling bevolking werd extra versterkt,
Ja, door de gemeente werd hiervoor hard gewerkt.
Thom. Toontje Brok reed zich in West van de sokken,
Om te zien of er nog nieuwbouw werd betrokken.
Piet. Waren zij zich aan het installeren,
Toontje was er bij om hun ziel te noteren.
Thom. Een vraag, mijne heren, onder ons, zonder te jokken,
Zijn die verdwenen ook allemaal afgetrokken?
Thom. Twee branden bluste de brandweer naar behoren.
Piet. Op de terugweg zijn ze hun slangen verloren.
Thom. Maar nu komt dan toch echt een nieuwe motorspuit,
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Je ziet. het, mijn Piet, onze wensen komen uit.
Ook ónze B.B. die blijft steeds paraat,
Die maakte een foutloze oefening op straat.
Eén voorval maakte de ploeg wel van streek,
Omdat na het eind van de oefening bleek,
- Toen zij bij Piet Klerkx van de koffie genoten -
Men 't kringhoofd in 't raadhuis had opgesloten.
De mannen van onze rijkspolitie,
Die waren ook in uitstekende conditie.
Er werden dit jaar véle stropers betrapt.
En onlangs hebben ze een koe gesnapt,
Die dol was geworden en de vrijheid verkoos;
Zij waren paraat, zoals trouwens altoos.
Ik heb in de haast 4 schoten geteld,
Maar toen was dan ook die kanjer geveld.
Zeg, heb je bij de dijk dat viaduct al zien prijken,
Dat is echt een werkstuk, ja dat mag je bekijken.
En al hebben we nu ook een bestratingsmaohden,
Van de weg is voorlopig nog niet veel te zien.
We hebben op het plein echt een markt gekregen.
Iedere week kom je hetzelfde nachthemd tegen.
Door de gemeente wordt niet verzuimd,
Dat de krotten hier worden opgeruimd.
Ja, krotten opruimen ds echt wel fijn,
Wanneer het tenminste krotten zijn.
De hervormde gemeenschap deed een centrum ontstaan,
Waar hun jeugd in hun vrije tijd heen kan gaan.
Bij de opening ervan was een samentreffen,
Waailbij men voor het eerst goed ging beseffen,
Dat wij slechts met samenwerking zijn gebaat.
Dat dit huis hier nu als een baken staat,
Van goed begrip onder Christenmensen.
Is dat niet wat wij voor toekomst wensen?
Ja, d'oecumenische wens van onze tijd,
Kijk naar wat ons bindt, niet naar wat ons scheidt.
Wij wensen aan allen dit jaar voor de start,
Respect voor anderen, of ze blank zijn, of zwart.
Dat de roep om de vrijheid niet wordt: versmoord
En ook de stem van de vrede kan worden gehoord,
Wanneer het rumoer van raketten wil zwijgen.
En laten de prijzen dit jaar niet meer stijgen.
Meer loon voor de buschauffeurs
Laten wij 't hopen,
Anders moeten we straks weer naar Den Bosch
gaan lopen.
Dat een buslijn Drunen en Elshout nog ibeter verbindt.
Gemeente-subsidie voor de intocht van de Sint.
En dan nog een wens, eenhele vrome,
Dat nu de 10.000ste ook spoedig zal komen.
Want 9000, zo is St. Nicojaas verteld,
Dat ging om de eer, niet om het geld.
En de burgemeester nooit meer zal jokken.
Dat de weg ook in Waalwijk wordt doorgetrokken,
Die Drunen direct met Waalwijk zal verbinden.
Ze schijnen het daar niet zo nodig te vinden.
Dat het water in de Kleinestraat eindelijk wordt gekeerd.
Oh, maar dat 's al in ordedat is genoteerd.
Een parochie voor onze schaaploze herder.
Waar moet hij nu bouwen, hier, ginds, of nog verder?
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
Piet.
Thom.
n< l.
Piet.
Piet.
Thom.
Thom.
ONA GAF HAAR JAARLIJKSE
OUDEJAARS-TONEELAVOND
Voor een totaal uitverkochte zaal
gaf ONA zaterdagavond haar jaar
lijkse toneelavond met de inmiddels
traditioneel geworden opvoering van
De Bruiloft van Kloris en Roosje.
Voor de pauze kon men genieten
van het toneelspel van Jean Anouil,
Reiziger zonder bagage.
Reiziger zonder bagage, is het ver
haal van de oude frontsoldaat, die in
de oorlog zijn geheugen is kwijt ge
raakt en die 18 jaar in een psychia
trische inrichting te zijn verpleegt nu
geplaatst wordt in de omgeving en de
familie welke vermoedelijk de zijne
is. Gasten, zoals men deze jongen
heeft genoemd, moet dus zijn Jacques
Rcnoud. Maar als men deze Gasten
het beeld sohildert van Jacques, zoals
hij voor zijn 18 jaar zou zijn geweest,
is dit beeld minder fraai als Gasten
dit zou wensen en de wijze waarop
hij weer wordt ontvangen, doet bij
hem het verlangen ontstaan weer in
de vergetelheid te vluchten. Een ver
rassende wending neemt dit stuk als
een Engelse familie opdaagt, welke
eveneens aanspraak maakt op Gasten
en dit doet hem besluiten met deze
familie mee te gaan, waardoor zijn
verleden en daarbij ook zijn toekomst
wat gelukkiger en wat vrolijker
wordt. Een spel met rake karakter
tekeningen en bijzonder geestige op
merkingen.
De rol van Gasten werd gespeeld
door Ton Noyens, welke ook de regie
had. Het werd een goede opvoering,
welke hier en daar wel de kenmerken
van het amateurtoneel had, maar wel
ke toch het publiek wist te boeien.
Een bijzonder woord van waardering
mag wel klinken voor de verzorging
van decor en verlichting, welke bij
zonder goed was.
De opvoering van de Bruiloft van
Kloris en Roosje was dit jaar weer
beter als de voorgaande jaren, al mis
te het de vaart en vlotheid nog, welke
een dergelijk spel moet bezitten. Ook
hier waren decor, verlichting en cos-
tuums buitengewoon goed verzorgd.
Vooral de baletten waren zeer goed.
De Drunense nieuwjaarswens van
Thomasvaer en Pieternel was weer
goed en zeer geestig.
ONA gaf weer een goedgeslaagde
toneelavond en oögste een dankbaar
en verdiend applaus. Namens de aan
wezigen dankte tot slot Burgemeester
Mr. Stieger ONA voor hetgeen zij
deze avond geboden hadden en bood
daarbij aan enkele dames bloemen
aan. Burgemeester Stieger had waar
dering voor het werk van ONA en
sprak de hoop uit dat ONA ook het
volgend jaar weer de inmiddels tra
ditioneel geworden oudejaars-toneel-
uitvoering zou geven.
Ruim drie jaar heeft een groot deel van
het uitbreidingsplan Braken-Oost braak ge
legen om het feit dat het voorbestemd was
voor duurdere particuliere woningbouw en
de z.g. bungalowbouw. In de voorlaatste
vergadering werden door mej. v. d. Mey-
den vragen gesteld omtrent het beschikbaar
zijn van gronden voor particuliere bouw.
Mogelijk is dit één van de redenen geworden
waarop het gemeentebestuur heeft besloten
Voor particuliere bouw meer grtnd,
Waar moet je hier nog bouwen, il kijk al steeds ron<
Ik snap niet, dat jij daar nu nog om vroeg,
In Elshout is immers nog plek gmoeg.
'k Wens liefhebbers voor de fraaie winkels in West.
Twee zijn er ai in, maar waar blijft de rest?
Voor de rest, ook geld om ze te betJen.
Voor de bioscoop nog meer grote zalen.
Hopelijk wordt deze winter niet zo'n kouvc.
Dan kan men tenminste aan het zwembad blijvenVifiven,
Dat de huren dit jaar toch maar niet zullen stijgen.
En de Torenstraat zijn nieuwe verlichting zal krijgen.
Dat wordt nu echt tijd, 't is niet om te vitten,
De Hoge Schijf kan niet eeuwig in .het donker
blijven zitten.
De huishoudschool wens ik spoedig gereed.
Wanneer men tenminste de show niet vergeet.
Dat de Reinigingsdienst verlost wordt van plagen.
Dit jaar komt de nieuwe vuilniswagen.
Dat men de Harmonie steeds meer zal waarderen.
Wordt nu Donateur, mijne dames en heren.
Dat de coöperatieve zuivelcentrale,
Nog grotere omzetten zal behalen.
De pap wordt er anders niet beter van.
Dat kunnen ze hier toch niet helpen man,
Want daarvoor moet je in Waalwijk wezen.
Dat door de provincie 18 mille wordt toegewezen,
Voor de gebouwen van onze jeugd.
Dat wij als vanouds de kermisvreugd,
Op 't raadhuisplein kunnen blijven gemeten.
En dat het deez' zomer niet zo zal gieten.
Wat er al niet gébeurd is in dat ene jaar,
Dat praat ik in geen duizend wensen bij elkaar.
Er werd een man vermoord, een leider van de volken,
Die voor de hele wereld de vrede wou vertolken.
Zwart was de nacht van rouw, bleek was het
ochtendgloren.
Uit elke duisternis wordt toch weer licht geboren.
Uit het duister van de mijn, toen niemand het meer
kon geloven.
Haalden de redders 11 mannen ongedeerd naar boven.
Een barre winter teisterde de aarde en het scheen,
Als kon er geen zonnestraal nog door de ijskorst heen.
Toen smolt de ijskorst om ons hart, omdat de kreet,
Redt niet alleen de vogels, redt de mensen,
wonderen deed.
Van alle kanten werden handen uit de mouw gestoken,
En werd door velen voor de naastenliefde weer een
lans gebroken.
Want heus, het leven is nog steeds te, leven waard,
Al blijft ook onvolmaakt, wat groeide op deez' aard,
Het onvolmaakte werk van onvolmaakte mensen,
Waarbij weer ieder jaar het zijne heeft te wensen.
En graag staat Thomasvaer dan voor U als de tolk,
Die uitspreekt wat er leeft in U en in ons volk.
en Piet
Een werkelijk Zalig en Gelukkig Nieuwe Jaar,
Dat wensen Pieternel en Thomasvaer.
om een gedeelte van het oostelijk deel van
uitbreidingsplan-oost een iets andere be
stemming te geven dan oorspronkelijk was
bedoeld. Het uiterst oostelijke deel van uit
breidingsplan oost, is nu opnieuw verka
veld, waardoor het mogelijk is geworden,
dat hier een 20-tal Bogaers-woningen wor
den geplaatst, terwijl tevens een aantal gron
den beschikbaar zal komen voor iets goed
kopere particuliere bouw.
De grond voor de Bogaers-woningen, de
ze mogen de prijs van f 14.000, - niet te
boven gaan, is per woning op 200 m2 ge
pland. Voor de Bogaers-woningen heeft het
gemeentebestuur de beperking opgelegd, dat
deze alleen maar gebouwd mogen worden
door Drunenaren; dit om te voorkomen dat
bouwmaatschappijen in Drunen een aantal
van deze goedkope woningen zouden plaat
sen. Het gemeentebestuur is n.l. wel voor
de bouw van een aantal goedkopere, in dit
geval Bogaers-woningen, maar dan in be
perkte mate. In ieder geval is in Drunen
met deze omzetting van het plan Oost, rui
mere gelegenheid gekomen voor particulie
re woningbouw en is aan een wens van velen
voldaan, terwijl tevens het uitbreidingsplan
Oost sneller zal worden voltooid. In dit plan
is echter nog voldoende ruimte gelaten voor
bungalowbouw en betere particuliere bouw,
terwijl nog enkele terreinen zijn opengelaten,
welke vermoedelijk een andere bestemming
zullen krijgen. Burgemeester Stieger dacht
hierbij aan de nieuw te stichten parochie.
Zoals bekend zijn de grenzen van deze pa
rochie nog niet vastgesteld, terwijl odk de
plaats waar de nieuwe kerk moet komen
nog niet is bepaald. Er zijn echter wel vele
stemmen opgegaan, deze kerk te bouwen in
uitbreidingsplan Oost. Dat de belangstelling
voor Bungalowbouw er nog steeds is, bleek
wel uit het feit dat deze avond nog grond
werd verkocht aan P. Hagen. De grootte
van dit terrein is 400 m2, prijs f 7000, lig
ging Brakenstraat.
Dat de uitbreiding en groei zich in Dru
nen in hetzelfde tempo zal handhaven, bleek
wél uit het feit, dat het plan Naulanden,
waar men inmiddels begonnen is met de
aanleg van straten en waar alle gronden zijn
aangekoéht, in het komende jaar, naast de
normale bouw van de 32 woningwetwonin
gen, ook zal beginnen met de bouw van 50
dubbele premiewoningen, waarvoor de stich
ting woningbouw Lips dezer dagen de ver-
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
door George Bagby
17
„Dat is nu het risico van reizen,"
zei de inspecteur onverstoord. „Je
kunt moeilijk proberen het land te
verlaten met die bagage. Dan krijg
je last bij de douane."
„Ik zie er de lol niet van," begon
ik
„Een moord op een politieman is
nooit lollig," zei Smitty grimmig.
Daar stonden we nu Ik be
weer niet dat ik niet rilde van
angst; desalniettemin vermande ik
mezelf en deed ik wat ik doen
moest: ik stuurde de jongen weg
om de directeur te verzoeken in de
bergplaats te komen. De jongen
verdween en toen bemerkte ik de
telefoon. Hij stond op een klampje
bij de deur en ik zei tot mezelf dat
als ik maar een greintje geluk
had ik een buitenlijn zou kunnen
krijgen.
Ik probeerde het. Direct kreeg
ik de jongen in de centrale en zon
der dralen nam hij het nummer op
en de naam van de man die ik daar
wilde bereiken. Natuurlijk deed ik
ongeduldig tegen hem: Ik had zo
weinig tijd dat elke seconde kost
baar was, maar natuurlijk had de
jongen daar geen idee van en hield
de gang van zaken nog op door te
vragen of er iets niet in orde was.
Ik kon het hem moeilijk vertellen
dat het feit dat ik al dan niet in or
de was en er niets mee te maken
had, en dat mijn hals wel eens niet
in orde zou raken als hij niet op
schoot. Zo ver had ik wel nage
dacht dat ik me realiseerde dat het
van levensbelang zou zijn wanneer
ik bij de komst van de politie kon
aantonen dat ik hem zo spoedig mo
gelijk had getracht op de hoogte te
stellen van het gebeurde. Een mo
ment van aarzeling zou verdacht
kunnen lijken.
Om tijd te winnen had ik de pi-
colo naar de directeur gestuurd. Het
zou wel een paar minuten duren
eer hij die had gevonden en dan
zou er nog vijf minuten bijkomen
voor hij zich vrij kon maken van
hetgeen hij onderhanden had en z'n
tocht naar de kelder zou ook wel
weer een paar minuten respijt op
leveren. Ik was bang dat alles bij
een nog niet voldoende tijd voor
mij zou betekenen, maar ik moest
het proberen. De jongen in de te
lefooncentrale zei dat hij me terug
zou bellen.
„Waar kan ik U bereiken, meneer?"
vroeg hij. „Op uw kamer of in de
bar?"
„Nee," zei ik, „ik blijf hier aan
het toestel".
„Het kan wel eventjes duren, me
neer. U hoeft toch niet in de kelder
te blijven tot er antwoord komt?"
„Ik blijf hier want ik heb het
een en ander te doen."
Voorzover de jongen kon nagaan
kon er geen enkele reden zijn voor
een gast zolang in de kelder te blij
ven of er moesten ernstige moei
lijkheden met de hoteldienst zijn.
Misschien dacht hij wel dat er iets
verschrikkelijks gebeurd was, ver
loren bagage bijvoorbeeld. Natuur
lijk: als ik hem verteld had waar
het werkelijk om ging dan zou hij
als de weerlicht de aansluiting ge
zocht hebben, maar dan was er
wéér iemand die van het lijk af
wist, en met elk wezen dat iets
wist groeide ook het gevaar dat de
politie het snel zou horen.
„Ik blijf aan het toestel", zei ik
halstarrig. „Schiet alsjeblief zo
gauw mogelijk op."
Dat deed het hem. Ik kreeg het
beleefde en gelaten „si, si, senor"
te horen dat elke reiziger in Spanje
al van buiten kent. Het betekent
zoveel als: wat zijn vreemdelingen
toch raar en onbegrijpelijk, maar
tja, in het hotelbedrijf zit er niets
anders op dan beleefd al die rare
kuren te verdragen.
Ik bleef aan het toestel en hield
mijn adem in terwijl de telefonist
me trachtte te verbinden met de
ambassade. Ik moest het geluk heb
ben Greg Neary in zijn kantoor te
treffen. Daar was het een ongunstig
tijdstip voor, waarschijnlijk al na
kantoortijd en te vroeg om hem
thuis te treffen in het half uurtje
dat hij daar was om zich gereed te
maken voor zijn avondafspraken.
Greg was niet ambassadeur of
zoiets. Hij was niet meer dan een
van het ambassadepersoneel en ik
kende hem toevallig. U kent dat
soort mensen als Greg wel. Door
sommigen zullen ze „ervaren em
ployes in de buitenlandse verte
genwoordiging" worden genoemd,
maar andere vinden ze het „manus-
je-van-alles-in-gestreepte - broek."
Hoe men het ook bekijkt: een druk
leven hebben ze. Dat soort lui moet
ook heel wat afwerken, en zelfs als
men meent dat het rennen van de
ene theepartij naar de andere cock-
teilfuif weinig om het lijf heeft, dan
blijft het feit dat ze alsmaar ren
nen en dat je ze nooit a la minute
kunt aantreffen. Ze doen werkelijk
belangrijk werk op al die bijeen
komsten, maar dat gelooft de bui
tenstaander nauwelijks, helemaal
niet als je ze zelf nodig hebt voor
volgens jou veel belangrijker werk.
Ik had geluk. Greg was nog op
de ambassade Ik wachtte terwijl
men hem zocht.
Intussen kwam de piccolo met de
directeur terug. Ik hoefde maar een
blik op het van angst vertrokken
gelaat van senor Guitterez te wer
pen om te zien dat de jongen hem
al ingelicht had over mijn moeilijk
heden. Ik wees hem naar de mand
en hij lichtte het deksel op om zelf
te kijken.
Aan één blik had hij genoeg. Hij
liet het deksel vallen en sloeg haas
tig een kruis. Het zweet brak hem
uit en hij nam er even tijd voor het
weg te wissen. Toen bekruiste hij
zich weer. Hij .wilde juist iets gaan
zeggen toen ik Greg hoorde aanko
men. Ik wenkte Goutterez even te
wachten en ik hield hem scherp in
het oog terwijl ik met Greg sprak.
Guitterez zou natuurlijk onmiddel
lijk in actie willen komen, maar ik
moest hem toch even proberen te
spreken.
„Greg?" snauwde ik door de te
lefoon. „Met George Bagby. Hoe
vlug kan je naar mijn hotel ko
men?"
„Het spijt me ouwe jongen, van
avond niet."
„Vanavond," hield ik vol, en
onmiddellijk. Voorrang."
„Hoor eens beste kerel, je weet
hoe het is. Wees alsjeblief redelijk."
„Greg luister naar me. Heb ik je
ooit met een spoedzaak lastig ge
vallen?"
„Nee" zei hij, maar dat toegeven
ging niet van harte. Die lui van de
ambassade zijn omzichtig. Dat moe
ten ze wel zijn.
„Ik zit om je te gillen, Greg," zei
ik. „Je kent me genoeg om te weten
dat het dan een zaak om leven en
dood moet zijn."
„Zeg, kerel, kunnen we het niet
telefonisch afdoen?"
„Nee," beet ik hem toe. „Je moet
me op mijn woord geloven. Dat gaat
niet. Ik kan je hoogstens vertellen
dat het niet is om dat ik mijn reus
gesnoten wil hebben. Ik weet niet
wat je kunt doen als je hier bent,
maar jongen, je moet het proberen.
Het gaat om mijn nek, en ik over
drijf niet."
(wordt vervolgd)
