Zwolsman baas in Euromast
en ARM
.J
O
p
L
0
Smidje Verholen en de rare alchimist
mT
V
*7/7>
mi
Broers vermoordden hun moeder
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 2 MAART 1964
2
Macht E.M.S. uitgebreid
iH m
g
1
4.25
7.98
17.48
DEZE WEEK 1.95
DEZE WEEK 17.50
DEZE WEEK 25.90
Niemand willen grieven
HET LIJK
IN DE MAND
Grond aan- en verkopen
SOLIDE CORRIDORMAT
Zware, honderd procent cocos.
Pracht kwaliteit met fleurig streep-
dessin
DEZE WEEK 40 x 70 4.95
35 x 65 4.25
SPECIALE
VOORJ AARS-AANBIEDING
Van verschillende kinderjurkjes en
kleuterpakjes zijn de witte kraag
jes iets smoezelig. Daarom nu voor
de halve prijs.
Bijvoorbeeld:
Kleuterpakje in wollen ruit
normaal 8.50
DEZE WEEK
Tinneroy jurkje, maat 40
normaal 15.95
DEZE WEEK
Weefstof jurkje, maat 60
normaal 34.95
DEZE WEEK
j
ï&-{. V I
W-ia
SCHORTEN
Zeer voordelige aanbieding in leuke
cocktail schortjes.
Frisse voorj aars-dessins.
Een heerlijke jasschort voor de
schoonmaak van een zeer sterke
nylon. In blauw en roodbruin
HANDIGE HUISHOUDTRAP
Geheel metalen buisconstructie.
Niet 3 of 4, maar 5 treden plus
solied plateau met anti-slip.
Ophang-haak voor een emmer
COMPLEET
SCHOONMAAK-PAKKET
Royale plastic emmer, stevige lui
wagen, dweil, solide zeem en spons
DEZE WEEK
alles bijeen: 5.50
Geldig tot en met zaterdag 7 maart
gemoet te komen door de bedragen
te stellen op resp. voor gewoon la
ger onderwijs op 60.- en 50.- en
voor het ulo-onderwijs op resp.
85.- en 74.-.
Bij de onderwijsvergoeding voor
het b.l.o.-onderwijs vroeg de heer
van Eijl zich af of het zo bezwaar
lijk zou zijn geweest de 195.- af
te ronden op 200.- wat betreft de
vergoeding voor de Ireneschool.
De Dr. Broerenschool krijgt een
vergoeding van 220.-.
Naar aanleiding van deze „school
discussie' merkte de heer Brou
wer op dat door het te lang uit
blijven van het aanbrengen van
reparaties, de onkosten vaak nog
werden vergroot. Voorzitter Teijs-
sen merkte op dat dit een zaak was
die direct het schoolbestuur aan
gaat.
Bij de nota inzake de positie van
de commissie van toezicht op het
middelbaar onderwijs, zei de heer
van Eijl graag even tot uitdrukking
te willen brengen, dat hij met zijn
uitlatingen over de commissie van
toezicht tijdens de raadsvergade
ring in december niemand persoon
lijk had willen grieven. „Deze in
druk schijnt naar buiten te zijn
ontstaan. Bij mijn opmerkingen
heb ik alleen de commissie als zo
danig onder de loupe genomen."
De commissie kan niet worden op
geheven. De heer Dercksen vroeg
zich af waarom het departement
geen richtlijnen geeft waarin staat
dat de commissie kan komen te
vervallen. De heer Teijssen ant
woordde dat het departement niet
Na drie dagen kruisverhoor heeft
de Belgische politie het raadsel op
gelost van twee broers in 't Vlaam
se dorpje Lede, die elkaar ervan be
schuldigen, dat zij hun moeder had
den vermoord. Eerst werd de ene
gearresteerd. Toen ging de andere
achter de tralies, terwijl de eerste
vrijuit ging. Nu zitten ze allebei in
de gevangenis van Dendermonde.
Ze hebben het samen gedaan.
De moord is uitgekomen, doordat
de twee jongens, een van 25 en een
van 21, ruzie kregen anderhalve
maand nadat hun moeder was be
graven. De oudste broer, Georges
B., liep in zijn woede bij een tante
aan en vertelde haar dat de 21-ja-
rige René zijn moeder had vergif
tigd met veertig kalmeringspillen.
De tante alarmeerde de politie, die
Georges verhoorde. Hij diste het
zelfde verhaal voor de politie op
en broer René werd gearresteerd.
Die beschuldigde op zijn beurt Ge-
WILD WEST BIJ OSS.
Met handen en voeten heeft de ga
ragehouder Suppers uit Oss donder
dagmiddag gevochten tegen twee
overvallers, die 'het op zijn nieuwe
Mercedes hadden voorzien. Tot twee
maal toe heeft hij een van de aanval
lers bewusteloos geslagen en even
eens tot tweetnaal toe heeft hij de an
dere onverlaat in 'n sloot langs de weg
geschopt. Het respijt, dat hij na de
tweede knock-out resp. tewaterlating
van zijn tegenstanders verkreeg, stel
de de heer Suppers in staat te ont
snappen.
Hij reed, na een eind verder te zijn
gekeerd, naar Oss terug en ontmoette
op zijn weg weer de heide overvallers,
die nog klaar stonden om hem te lijf
te gaan voor 'het geval hij hen hier
toe de gelegenheid mocht geven. Hij
deed dit niet, maar reed met verhoog
de snélheid door. De overvallers
moesten opzij springen om het vege
lijf te redden.
Nadat acht politiemannen met drie
auto's in actie waren gekomen, zijn
de beide overvallers daarna al spoe
dig gevat. Het waren de 20-jaiige
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
door George Bagby
35)
Ergens in Amerika misschien, mis
schien op een foto in een of ander
dossier.
Hij stelde voor een foto van de
dode te maken en dan deze naar
New York op te zenden voor iden
tificatie. Je kon nooit weten!
De kolonel leek wel te voelen
voor dat plan en vroeg Schmitty
kennelijk hoe hij het 't best aan de
steel kon steken. Schmitty noemde
hem de namen aan wie hij de foto
het best kon sturen.
Vol bewondering over de manier
waarop Schmitty deze klip had om
zeild, trok ik de jalousie op van 't
raam om het open te zetten. Ik
wilde juist de sluiting pakken toen
het glas vlak naast mijn hand een
geluid gaf dat niemand voor een
tweede keer graag horen wil. Als
je dat eens gehoord hebt, vergeet
je het nooit weer.
Ik liet me bliksemsnel op de
grond vallen. Ik schreeuwde tegen
zo machtig is dat het een wet kan
veranderen. Verder bracht de heer
Teijssen naar voren dat de commis
sie in het verleden waardevol werk
heeft verricht.
De heer van Engelen sprak zijn
waardering uit over het voorstel
van het college van B. en W. om 'n
geldlening van 1.500.- te verle
nen aan de Jeugddrumband „Ons
Genoegen". De Katholieke Unie
heeft bijzonder graag dit voorstel
gesteund", zo betoogde hij.
De woningen Grotestraat 50, 52,
95 b, 95c en 95d werden onbewoon
baar verklaard. Grond werd aange
kocht ten noorden van de Meerdijk
en ten oosten van de Sprangseweg
van de diaconie van de Hervormde
gemeente in Sprang. Ten oosten
van de Gansoyensesteeg werd grond
aangekocht van J. A. Piggen, van
L. J. van Woensel en H. S. van
Woensel en van L. van Bladel en
C. N. van Haren.
Bij de verkoop van bouwterrein
werd kritiek geleverd op het feit,
dat op het bouwterrein van de heer
Suoss reeds was begonnen met de
aanvang van de werkzaamheden,
alvorens de grond door de raad was
verkocht. Aan de heer Suoss werd
800 m2 grond verkocht gelegen ten
noorden van de Ambrosiusweg en
aan dokter Hermans 935 m2, gele
gen op de hoek Ambrosiusweg-Dr.
de Visserstraat.
Eerst na middernacht kon voor
zitter Teijssen de laatste slag van
de hamer laten horen ten teken dat
de gemeenteraadsvergadering be
ëindigd was.
orges, want Georges had zijn moe
der doodgeslagen. Was het nu een
vergiftiging of een doodslag? Of
was er helemaal geen moord ge
pleegd. De zaak werd nog moeil-
lijker toen de politie ontdekte, dat
de pillen de dood niet hadden kun
nen veroorzaken, omdat zij daar
voor niet sterk genoeg waren. Ter
wijl René weer vrijuit ging, moest
Georges een nieuw verhoor onder
gaan. Hij ontkende eerst, maar toen
de politie er zijn jongere broer nog
eens bijhaalde, kwamen de beken
tenissen.
De jongste had inderdaad zijn
moeder proberen te vergiftigen,
maar dat was niet gelukt. De pillen
bleken inderdaad niet te hebben
gewerkt. De vrouw werd slechts
bewusteloos. Toen had de oudste
broer de moord op zijn moeder ge
pleegd met een judoslag in de hals,
terwijl de jongste zoon haar vast
hield. (Volkskr.)
opperman H. G. van O. uit Oss en
de 19-jarige fabrieksarbeider F. v. d.
H. uit het kerkdorp Maren, gemeente
Lith. De jongelui hadden de garage
opgebeld met het verzoek hen van een
café in Oss, waar zij zich bevonden,
naar Vlaardingen te brengen. Ergens
in de polder onder Oss, op een plek,
waar niemand meer op de weg was
en waar geen huizen stonden, begon
nen de jongens hun overval. Na het
gevecht met de gespierde geragehou-
der, door wie zij ten dele buiten ge
vecht waren gestéld, hebben de on
verlaten nog een lift gekregen van de
echtgenote van een dierenarts uit
Oss. Zij was begaan met de jongens,
die met bebloede koppen langs de weg
stonden en raar een verhaal over een
ongeluk met een bromfiets opdisten.
Argwanend geworden door een ge
fluisterd gesprek van de jongens en
door hun plotseling wegduiken bij het
naderen van een politieauto, heeft zij
hen onderweg toch uit haar wagen
gezét. Enige minuten daarop werden
de jongelui gearresteerd, waarbij op
nieuw hevig werd gevochten en de po
litiemannen van hun gummiknuppel
gebruik moesten maken.
PRIJZEN INGESTELD VOOR
KUNSTENAARS
De Zwolsmangroep heeft thans
de meerderheid van de aandelen
van de Amsterdamse Rijtuigmaat
schappij en van de Euromast in
Rotterdam verworven. Dit heeft de
heer Zwolsman donderdagavond in
een TV-interview meegedeeld.
Ook onthulde de heer Zwolsman
dal» EMS heeft besloten jaarlijks 'n
uitvoering te geven in de Kurzaal
en daaraan een prijsvraag te ver
binden voor jongere kunstenaars.
De prijswinnaars zullen ieder een
■bedrag van 10.000 ontvangen, dat
bestemd is voor een verblijf van
enige tijd in Frankrijk.
De heer Zwolsman deelde dit
eveens mee. Hij noemde de volgen
de groepen kunstenaars: schilders,
beeldhouwers, musici en architec
ten.
Het ligt in de bedoeling de jaar-
1 lijkse prijsuitreiking te doen plaats
vinden in het Kurhaus te Scheve-
ningen tijdens een daar te organise
ren galafeest van authentiek Fran
se allure met medewerking van
vooraanstaande Franse kunstenaars.
In het interview werd verder
onthuld, dat de heer Zwolsman, die
padvinder is geweest, zich kunste
naar voelt en geprobeerd heeft als
zanger bij de Henri Ter Hall-revue
te komen. Men kom hem daar ech
ter niet gebruiken.
Het interview gaf ook een blik
in het privé-leven van de heer
Zwolsman met zijn hobby-verza
melen van schilderijen, niet als be
legging, maar uit liefde voor de
kunst.
Over de waarde van het onroe
rend goed van de EMS werd mee-
f 8,1 MILJARD NIEUWE
LEVENSVERZEKERINGEN.
Volgens voorlopige gegevens van
het C.B.S. is in het afgelopen jaar
voor 8,1 miljard gulden aan nieuwe
levensverzekeringen tot stand geko
men. In 1962 werden nieuwe verze
keringen gesloten tot een totaal ver
zekerd bedrag van bijna 7,4 miljard
gulden. Aangenomen kan worden dat
het totale verzekerde bedrag van alle
uitstaande polissen van levensverze
kering eind 1963 omstreeks 53 mil
jard gulden bedroeg.
79.„As je me nou!!" zei smidje Ver
holen uit de grond van zijn hart.
„Heeft uw vader U dan nooit ver
teld, dat er treinen liepen? Die be
staan toch al meer dan honderd
jaar!" „Myn goede vaeder kwam
oock nooyt buytent huys," ant
woordde de alchimist. „Oock hy
wydde gans syn leeven aen de al-
chemische conste vant goutmae-
cken, juyst soo als al myn groot-
vaeders het oock altydt hadden ge-
daen tot de oudste tyden toe. Ick
ben de alderlaetste uyt myn ge-
gedeeld dat deze in 1963 steeg van
135 tot 300 miljoen en ging van
opgenomen hypothecair geld van
65 tot 100 miljoen. In 1963 werd, zo
zei de heer Zwolsman, voor ruim
40 miljoen aan onroerend goed ver
kocht.
AANTAL MIDDENSTANDS
ZAKEN IN ONS LAND MET
10.000 GEDAALD
Tijdens een regionale bijeenkomst
in Tilburg van leden van de Dioce
sane Middenstandsbond, Den Bosch,
heeft de secretaris van de raad voor
het midden- en kleinbedrijf, dr. J.
P. I. van der Wilde, in een lezing
meegedeeld, dat het aantal midden
standszaken in ons land van 1950
tot 1960 met 10.000 is afgenomen.
Waarschijnlijk zal in het tijdvak
van 1960-1970 de afname, die van
het vorige decennium nog overtref-
Als hoofdoorzaak van het ver
dwijnen van de middenstanders
noemde de heer de Wilde het ge
brek aan organisatorisch inzicht in
het midden- en kleinbedrijf. Dit
zou op te lossen zijn wanneer men
eensgezind ging optreden in (je 4
vakcentrales in het midden- en
kleinbedrijf. Een groot aantal in
stellingen zijn ter compensering
van dit gebrek aan organisatorische
stootkracht in het leven geroepen
en zij hebbèn reeds veel in het be
lang van de bedrijfstak gedaan,
maar het kapitaal van meer dan
3,5 miljoen gulden dat zij per jaar
vergen brengt niet voldoende
rendement op. Ook reorganisatie
van de hulpinstellingen, zoals het
algemeen waarborgfonds, het cen
traal orgaan voor de bouw van
middenstandlsbedrijfspanden, de
voorlichtingsdienst van het hoofd
bedrijfschap voor detailhandel en
middenstandconsulenten en nog en
kele andere, noemde de heer van
der Wilde als een manier om de
dreigende ondergang van de mid
denstand het hoofd te bieden, ter
wijl hij in dit verband ook een ver
eenvoudiging van de opzet van de
bedrijfslichamen en steun van de
overheid noemde bij de verdere
ontwikkeling van de detailhandel
scholen voordat men de bevoegd
heden, aan het middenstandsdiplo
ma verbonden, wijzigt, en voor
men 'n bedrag van 50 miljoen gul
den beschikbaar stelt voor een sa
neringsfonds in het midden- en
Geldig tot en met zaterdag 7 maart
slaght ende als ick de steen der
wysen ent gout niet en vind
„Schei er maar mee uit," zei de
smid nu meedogenloos. „U ver
knoeit uw tijd. U zult het goud
nóóit vinden. U heeft nu zelf ge
zien hoe knap de mensen al zijn.
Ze hebben treinen, auto's, televi
sietoestellen, radio's, telefoons,
atoombommen en vliegmachines en
tóch „Wat!?" kreet de alchi
mist ongelovig. „De vliegmaesjiene?
Wildet ghy beweren, datter oock
al snaecken syn, die vliegen kun-
kletterend naar beneden, maar zo
danig dat ik tussen de openingen
naar buiten kon kijken.
„Goed zo," zei Schmitty. „Het
beste is nu te kruipen. Het is maar
een lage vensterbank, maar je hebt
er genoeg beschutting van, als je
kruipt."
Ik begreep wat hij wilde. Ik
kroop een halve meter verder tot
ik het koord kon bereiken dat de
stand van de dwarslatten reelde.
Zodoende kon ik de hele zaak slui
ten. Toen wilde ik opstaan.
„Blijf liggen," blafte Schmitty.
„Schieten op een schaduw van een
gordijn of zo is wel niet de zekerste
weg om iemand te raken, maar met
een beetje geluk gaat 't toch wel."
i Ik bleef liggen. Ik lag beschut
achter de vensterbank, terwijl
Schmitty de kamer doorkroop. Hij
kwam niet overeind totdat hij aan
de andere kant van de lampen was
gekomen, zodat elke schaduw op
de andere muur tegenover het ven
ster zou moeten vallen. Toen stond
hij op en reikte naar de lichtscha
kelaar. Hij zette de kamer in het
donker en ik kwam eveneens over
eind.
„Wat nu?" vroeg ik.
„Nu gaan we naar de badkamer
en maken ook daar geen licht. Dan
doen we daar het raam open en
nen? Dat doet my toch werkelyck
leedt, want siet oock ick werekte
aen deese uytvindinghe!" De oude
baas opende een kist, rommelde
daar wat in rond en haalde er toen
een raar toestelletje uit, dat van
klappende namaakvleugels was
voorzien. „Aerdigh bedacht, hè?"
zei de alchimist en liet de vleugels
klappen. „Ick heb de vooghels in
hun vlucht bestudeerd ende hebbe
bedacht, dat het sóó wel most cun-
nen!" De smid lachte zich een
aap en zei: „Maar mijn lieve, goeie
nemen eens een kijkje naar buiten,
naar de overkant."
Ik stelde geen vragen. Ik had de
antwoorden al gehad. Natuurlijk
zat er een zeker risico in door een
venster te kijken, ook al was dat
verduisterd. Onze vriend aan de
overkant kon er wel eens op reke
nen en alle vensters onder vuur
nemen. Maar het veiligste was toch
wel het venster van de badkamer.
Dat had een hogere vensterbank en
we knielden neer op de vloer en
tuurden juist over de rand heen
naar buiten.
De straat was boordevol mensen,
zoals gewoonlijk 's nachts. Het is
wel een van de drukste straten van
Madrid. Ik concentreede me op het
gebouw aan de overzijde. Zoals in
specteur Schmidt al aan kolonel
Martinez had gerapporteerd, was
het er helemaal donker. Ik tuurde
en tuurde naar de vensters vlak te
genover onze kamers. Zwart en
leeg leken ze. Niets zag ik er bewe
gen.
„Weet je iets over dat gebouw?"
vroeg Schmitty.
„Niets, 'n Kantoorgebouw, zoals
je "al zelf zei. Ik ben er nog nooit
binnen geweest. Wel in de kappers
zaak beneden. Ze knippen en sche
ren je daar goed en goedkoop."
„Zoëven hebben ze je bijna ge-
man! De mensen zijn al véél ver
der! Ze hebben reuze-straaljagers,
waar wel honderd mensen in kun
nen en waarvan de vleugels bij "'t
vliegen gewoon stil staan!" Ont
daan klemde de oude geleerde zich
vast aan de smid en vroeg smekend
„O, segh my toch, myn vriend! Ver
doe ick dan voor nicks al myn
costbaere tydt met deese waerde-
loose saecken? En wat seide ghy
daer stracks? Sal ick de conste van
het goutmaecken dan nóóyt en vin
den!?"
schoren zonder dat je de moeite
hoefde te nemen naar de overkant
te gaan."
„Vertel me wat! Wat denk jij
van het geval, Schmitty?"
„Het spijt me het te moeten zeg
gen, kerel, maar je blijkt een vij
and te hebben. Iemand hier in Ma
drid wil Bagby kwijt zien te raken
op een meer effectieve manier dan
het kalken op de schuttingen van
„Americans Go Home".
Ik vermoed dat die levering van
de mand ook geen vergissing was,"
zei ik peinzend. „Die mand was
werkelijk voor mij bedoeld."
„Dat denk ik ook. Waar is die
kapperszaak? Ik zie niets aan de
overkant dat op een kapperszaak
lijkt."
Aangezien hij kennelijk niet ge
knipt hoefde te worden en zeker
niet om drie uur in de nacht
was de inspecteur er stellig op uit
mijn aandacht af te leiden naar iets
anders.
„Die is even om de hoek van die
zijstraat daar," zei ik.
„Dus je bent al eens aan de an
dere kant van die huizen geweest?"
„Ja, natuurlijk."
„Zijn daar alleen winkels, of is
er nog een achteringang tot die ge
bouwen?"
(Wordt vervolgd)
i Schmitty maar dat was niet nodig.
Hij had mijn voorbeeld al gevolgd
en lag eveneens plat tegen de vloer.
De kogelinslag die je hoort, raakt
je niet, maar als je die hoort maak
je wel dat je wegkomt. Je wacht
niet op de tweede, die je nooit meer
zal horen.
HOOFDSTUK 9
Het telefoontje met kolonel Mar
tinez beëindigde inspecteur Schmidt
liggend op de grond. Ik twijfel of
de kolonel aan het andere eind van
de lijn het fluiten van de kogel kon
hebben gehoord. Misschien wel het
scherpe gerinkel van glas, maar
toch niet zó duidelijk dat hij zou
hebben kunnen onderscheiden wat
het was. Maar zeker kon hij de
bons niet hebben gemist waarmee
Schmitty op de grond terechtkwam.
De inspecteur is een man van „ge
wicht" en als hij valt, past hij een
van de judomethoden toe waarbij
je de val breekt door op het plat
van je hand te vallen. Het is wel
de zekerste weg, maar ook een erg
gehorige.
De inspecteur nam er de tijd voor
mij te vragen of alles met mij in
orde was, en toen ik dat bevesti
gend had beantwoord, nam hij de
telefoon weer op.
„Niemand geraakt," zei hij.
„Bagby wilde juist het venster ope
nen en op hetzelfde ogenblik nam
iemand hem onder vuur. Gelukkig
miste die vent hem, maar ik geloof
niet dat het veel scheelde. Aan het
geluid te horen was het of een ge
weer, of een karabijn en aan de
gaten te zien, zowel in het venster
glas als waar de kogel in de muur
terechtkwam, zou ik zeggen dat 't
schot gelost is vanuit een venster
op dezelfde hoogte aan de overkant
van de straat. Denkelijk vlak tegen
over Bagby's kamer, die is hier
naast. Er is een kantoorgebouw hier
aan de overkant en alles is er don
ker."
Ik verwachtte dat hij door zou
gaan en dat hij kolonel Martinez
zou vertellen wat er gedaan moest
worden met 't gebouw aan de over
kant, maar hij deed het niet. Het
scheen, dat Martinez het zelf al
wist. De inspecteur legde de tele
foon op de haak en wendde zich
tot mij.
„Vanwaar je nu bent," zei hij,
„kan je, zonder jezelf op te richten,
bij het koord van de jalouzieën."
Ik rekte me uit en inderdaad, het
koord was binnen mijn bereik.
„Het gaat," zei ik.
„Prima. Denk erom: je niet op
richten en geef het koord maar een
ruk."
Ik trok en de jalouzieën kwamen