Zwolsman baas in Euromast en ARM .J O p L 0 Smidje Verholen en de rare alchimist mT V *7/7> mi Broers vermoordden hun moeder 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 2 MAART 1964 2 Macht E.M.S. uitgebreid iH m g 1 4.25 7.98 17.48 DEZE WEEK 1.95 DEZE WEEK 17.50 DEZE WEEK 25.90 Niemand willen grieven HET LIJK IN DE MAND Grond aan- en verkopen SOLIDE CORRIDORMAT Zware, honderd procent cocos. Pracht kwaliteit met fleurig streep- dessin DEZE WEEK 40 x 70 4.95 35 x 65 4.25 SPECIALE VOORJ AARS-AANBIEDING Van verschillende kinderjurkjes en kleuterpakjes zijn de witte kraag jes iets smoezelig. Daarom nu voor de halve prijs. Bijvoorbeeld: Kleuterpakje in wollen ruit normaal 8.50 DEZE WEEK Tinneroy jurkje, maat 40 normaal 15.95 DEZE WEEK Weefstof jurkje, maat 60 normaal 34.95 DEZE WEEK j ï&-{. V I W-ia SCHORTEN Zeer voordelige aanbieding in leuke cocktail schortjes. Frisse voorj aars-dessins. Een heerlijke jasschort voor de schoonmaak van een zeer sterke nylon. In blauw en roodbruin HANDIGE HUISHOUDTRAP Geheel metalen buisconstructie. Niet 3 of 4, maar 5 treden plus solied plateau met anti-slip. Ophang-haak voor een emmer COMPLEET SCHOONMAAK-PAKKET Royale plastic emmer, stevige lui wagen, dweil, solide zeem en spons DEZE WEEK alles bijeen: 5.50 Geldig tot en met zaterdag 7 maart gemoet te komen door de bedragen te stellen op resp. voor gewoon la ger onderwijs op 60.- en 50.- en voor het ulo-onderwijs op resp. 85.- en 74.-. Bij de onderwijsvergoeding voor het b.l.o.-onderwijs vroeg de heer van Eijl zich af of het zo bezwaar lijk zou zijn geweest de 195.- af te ronden op 200.- wat betreft de vergoeding voor de Ireneschool. De Dr. Broerenschool krijgt een vergoeding van 220.-. Naar aanleiding van deze „school discussie' merkte de heer Brou wer op dat door het te lang uit blijven van het aanbrengen van reparaties, de onkosten vaak nog werden vergroot. Voorzitter Teijs- sen merkte op dat dit een zaak was die direct het schoolbestuur aan gaat. Bij de nota inzake de positie van de commissie van toezicht op het middelbaar onderwijs, zei de heer van Eijl graag even tot uitdrukking te willen brengen, dat hij met zijn uitlatingen over de commissie van toezicht tijdens de raadsvergade ring in december niemand persoon lijk had willen grieven. „Deze in druk schijnt naar buiten te zijn ontstaan. Bij mijn opmerkingen heb ik alleen de commissie als zo danig onder de loupe genomen." De commissie kan niet worden op geheven. De heer Dercksen vroeg zich af waarom het departement geen richtlijnen geeft waarin staat dat de commissie kan komen te vervallen. De heer Teijssen ant woordde dat het departement niet Na drie dagen kruisverhoor heeft de Belgische politie het raadsel op gelost van twee broers in 't Vlaam se dorpje Lede, die elkaar ervan be schuldigen, dat zij hun moeder had den vermoord. Eerst werd de ene gearresteerd. Toen ging de andere achter de tralies, terwijl de eerste vrijuit ging. Nu zitten ze allebei in de gevangenis van Dendermonde. Ze hebben het samen gedaan. De moord is uitgekomen, doordat de twee jongens, een van 25 en een van 21, ruzie kregen anderhalve maand nadat hun moeder was be graven. De oudste broer, Georges B., liep in zijn woede bij een tante aan en vertelde haar dat de 21-ja- rige René zijn moeder had vergif tigd met veertig kalmeringspillen. De tante alarmeerde de politie, die Georges verhoorde. Hij diste het zelfde verhaal voor de politie op en broer René werd gearresteerd. Die beschuldigde op zijn beurt Ge- WILD WEST BIJ OSS. Met handen en voeten heeft de ga ragehouder Suppers uit Oss donder dagmiddag gevochten tegen twee overvallers, die 'het op zijn nieuwe Mercedes hadden voorzien. Tot twee maal toe heeft hij een van de aanval lers bewusteloos geslagen en even eens tot tweetnaal toe heeft hij de an dere onverlaat in 'n sloot langs de weg geschopt. Het respijt, dat hij na de tweede knock-out resp. tewaterlating van zijn tegenstanders verkreeg, stel de de heer Suppers in staat te ont snappen. Hij reed, na een eind verder te zijn gekeerd, naar Oss terug en ontmoette op zijn weg weer de heide overvallers, die nog klaar stonden om hem te lijf te gaan voor 'het geval hij hen hier toe de gelegenheid mocht geven. Hij deed dit niet, maar reed met verhoog de snélheid door. De overvallers moesten opzij springen om het vege lijf te redden. Nadat acht politiemannen met drie auto's in actie waren gekomen, zijn de beide overvallers daarna al spoe dig gevat. Het waren de 20-jaiige FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden" door George Bagby 35) Ergens in Amerika misschien, mis schien op een foto in een of ander dossier. Hij stelde voor een foto van de dode te maken en dan deze naar New York op te zenden voor iden tificatie. Je kon nooit weten! De kolonel leek wel te voelen voor dat plan en vroeg Schmitty kennelijk hoe hij het 't best aan de steel kon steken. Schmitty noemde hem de namen aan wie hij de foto het best kon sturen. Vol bewondering over de manier waarop Schmitty deze klip had om zeild, trok ik de jalousie op van 't raam om het open te zetten. Ik wilde juist de sluiting pakken toen het glas vlak naast mijn hand een geluid gaf dat niemand voor een tweede keer graag horen wil. Als je dat eens gehoord hebt, vergeet je het nooit weer. Ik liet me bliksemsnel op de grond vallen. Ik schreeuwde tegen zo machtig is dat het een wet kan veranderen. Verder bracht de heer Teijssen naar voren dat de commis sie in het verleden waardevol werk heeft verricht. De heer van Engelen sprak zijn waardering uit over het voorstel van het college van B. en W. om 'n geldlening van 1.500.- te verle nen aan de Jeugddrumband „Ons Genoegen". De Katholieke Unie heeft bijzonder graag dit voorstel gesteund", zo betoogde hij. De woningen Grotestraat 50, 52, 95 b, 95c en 95d werden onbewoon baar verklaard. Grond werd aange kocht ten noorden van de Meerdijk en ten oosten van de Sprangseweg van de diaconie van de Hervormde gemeente in Sprang. Ten oosten van de Gansoyensesteeg werd grond aangekocht van J. A. Piggen, van L. J. van Woensel en H. S. van Woensel en van L. van Bladel en C. N. van Haren. Bij de verkoop van bouwterrein werd kritiek geleverd op het feit, dat op het bouwterrein van de heer Suoss reeds was begonnen met de aanvang van de werkzaamheden, alvorens de grond door de raad was verkocht. Aan de heer Suoss werd 800 m2 grond verkocht gelegen ten noorden van de Ambrosiusweg en aan dokter Hermans 935 m2, gele gen op de hoek Ambrosiusweg-Dr. de Visserstraat. Eerst na middernacht kon voor zitter Teijssen de laatste slag van de hamer laten horen ten teken dat de gemeenteraadsvergadering be ëindigd was. orges, want Georges had zijn moe der doodgeslagen. Was het nu een vergiftiging of een doodslag? Of was er helemaal geen moord ge pleegd. De zaak werd nog moeil- lijker toen de politie ontdekte, dat de pillen de dood niet hadden kun nen veroorzaken, omdat zij daar voor niet sterk genoeg waren. Ter wijl René weer vrijuit ging, moest Georges een nieuw verhoor onder gaan. Hij ontkende eerst, maar toen de politie er zijn jongere broer nog eens bijhaalde, kwamen de beken tenissen. De jongste had inderdaad zijn moeder proberen te vergiftigen, maar dat was niet gelukt. De pillen bleken inderdaad niet te hebben gewerkt. De vrouw werd slechts bewusteloos. Toen had de oudste broer de moord op zijn moeder ge pleegd met een judoslag in de hals, terwijl de jongste zoon haar vast hield. (Volkskr.) opperman H. G. van O. uit Oss en de 19-jarige fabrieksarbeider F. v. d. H. uit het kerkdorp Maren, gemeente Lith. De jongelui hadden de garage opgebeld met het verzoek hen van een café in Oss, waar zij zich bevonden, naar Vlaardingen te brengen. Ergens in de polder onder Oss, op een plek, waar niemand meer op de weg was en waar geen huizen stonden, begon nen de jongens hun overval. Na het gevecht met de gespierde geragehou- der, door wie zij ten dele buiten ge vecht waren gestéld, hebben de on verlaten nog een lift gekregen van de echtgenote van een dierenarts uit Oss. Zij was begaan met de jongens, die met bebloede koppen langs de weg stonden en raar een verhaal over een ongeluk met een bromfiets opdisten. Argwanend geworden door een ge fluisterd gesprek van de jongens en door hun plotseling wegduiken bij het naderen van een politieauto, heeft zij hen onderweg toch uit haar wagen gezét. Enige minuten daarop werden de jongelui gearresteerd, waarbij op nieuw hevig werd gevochten en de po litiemannen van hun gummiknuppel gebruik moesten maken. PRIJZEN INGESTELD VOOR KUNSTENAARS De Zwolsmangroep heeft thans de meerderheid van de aandelen van de Amsterdamse Rijtuigmaat schappij en van de Euromast in Rotterdam verworven. Dit heeft de heer Zwolsman donderdagavond in een TV-interview meegedeeld. Ook onthulde de heer Zwolsman dal» EMS heeft besloten jaarlijks 'n uitvoering te geven in de Kurzaal en daaraan een prijsvraag te ver binden voor jongere kunstenaars. De prijswinnaars zullen ieder een ■bedrag van 10.000 ontvangen, dat bestemd is voor een verblijf van enige tijd in Frankrijk. De heer Zwolsman deelde dit eveens mee. Hij noemde de volgen de groepen kunstenaars: schilders, beeldhouwers, musici en architec ten. Het ligt in de bedoeling de jaar- 1 lijkse prijsuitreiking te doen plaats vinden in het Kurhaus te Scheve- ningen tijdens een daar te organise ren galafeest van authentiek Fran se allure met medewerking van vooraanstaande Franse kunstenaars. In het interview werd verder onthuld, dat de heer Zwolsman, die padvinder is geweest, zich kunste naar voelt en geprobeerd heeft als zanger bij de Henri Ter Hall-revue te komen. Men kom hem daar ech ter niet gebruiken. Het interview gaf ook een blik in het privé-leven van de heer Zwolsman met zijn hobby-verza melen van schilderijen, niet als be legging, maar uit liefde voor de kunst. Over de waarde van het onroe rend goed van de EMS werd mee- f 8,1 MILJARD NIEUWE LEVENSVERZEKERINGEN. Volgens voorlopige gegevens van het C.B.S. is in het afgelopen jaar voor 8,1 miljard gulden aan nieuwe levensverzekeringen tot stand geko men. In 1962 werden nieuwe verze keringen gesloten tot een totaal ver zekerd bedrag van bijna 7,4 miljard gulden. Aangenomen kan worden dat het totale verzekerde bedrag van alle uitstaande polissen van levensverze kering eind 1963 omstreeks 53 mil jard gulden bedroeg. 79.„As je me nou!!" zei smidje Ver holen uit de grond van zijn hart. „Heeft uw vader U dan nooit ver teld, dat er treinen liepen? Die be staan toch al meer dan honderd jaar!" „Myn goede vaeder kwam oock nooyt buytent huys," ant woordde de alchimist. „Oock hy wydde gans syn leeven aen de al- chemische conste vant goutmae- cken, juyst soo als al myn groot- vaeders het oock altydt hadden ge- daen tot de oudste tyden toe. Ick ben de alderlaetste uyt myn ge- gedeeld dat deze in 1963 steeg van 135 tot 300 miljoen en ging van opgenomen hypothecair geld van 65 tot 100 miljoen. In 1963 werd, zo zei de heer Zwolsman, voor ruim 40 miljoen aan onroerend goed ver kocht. AANTAL MIDDENSTANDS ZAKEN IN ONS LAND MET 10.000 GEDAALD Tijdens een regionale bijeenkomst in Tilburg van leden van de Dioce sane Middenstandsbond, Den Bosch, heeft de secretaris van de raad voor het midden- en kleinbedrijf, dr. J. P. I. van der Wilde, in een lezing meegedeeld, dat het aantal midden standszaken in ons land van 1950 tot 1960 met 10.000 is afgenomen. Waarschijnlijk zal in het tijdvak van 1960-1970 de afname, die van het vorige decennium nog overtref- Als hoofdoorzaak van het ver dwijnen van de middenstanders noemde de heer de Wilde het ge brek aan organisatorisch inzicht in het midden- en kleinbedrijf. Dit zou op te lossen zijn wanneer men eensgezind ging optreden in (je 4 vakcentrales in het midden- en kleinbedrijf. Een groot aantal in stellingen zijn ter compensering van dit gebrek aan organisatorische stootkracht in het leven geroepen en zij hebbèn reeds veel in het be lang van de bedrijfstak gedaan, maar het kapitaal van meer dan 3,5 miljoen gulden dat zij per jaar vergen brengt niet voldoende rendement op. Ook reorganisatie van de hulpinstellingen, zoals het algemeen waarborgfonds, het cen traal orgaan voor de bouw van middenstandlsbedrijfspanden, de voorlichtingsdienst van het hoofd bedrijfschap voor detailhandel en middenstandconsulenten en nog en kele andere, noemde de heer van der Wilde als een manier om de dreigende ondergang van de mid denstand het hoofd te bieden, ter wijl hij in dit verband ook een ver eenvoudiging van de opzet van de bedrijfslichamen en steun van de overheid noemde bij de verdere ontwikkeling van de detailhandel scholen voordat men de bevoegd heden, aan het middenstandsdiplo ma verbonden, wijzigt, en voor men 'n bedrag van 50 miljoen gul den beschikbaar stelt voor een sa neringsfonds in het midden- en Geldig tot en met zaterdag 7 maart slaght ende als ick de steen der wysen ent gout niet en vind „Schei er maar mee uit," zei de smid nu meedogenloos. „U ver knoeit uw tijd. U zult het goud nóóit vinden. U heeft nu zelf ge zien hoe knap de mensen al zijn. Ze hebben treinen, auto's, televi sietoestellen, radio's, telefoons, atoombommen en vliegmachines en tóch „Wat!?" kreet de alchi mist ongelovig. „De vliegmaesjiene? Wildet ghy beweren, datter oock al snaecken syn, die vliegen kun- kletterend naar beneden, maar zo danig dat ik tussen de openingen naar buiten kon kijken. „Goed zo," zei Schmitty. „Het beste is nu te kruipen. Het is maar een lage vensterbank, maar je hebt er genoeg beschutting van, als je kruipt." Ik begreep wat hij wilde. Ik kroop een halve meter verder tot ik het koord kon bereiken dat de stand van de dwarslatten reelde. Zodoende kon ik de hele zaak slui ten. Toen wilde ik opstaan. „Blijf liggen," blafte Schmitty. „Schieten op een schaduw van een gordijn of zo is wel niet de zekerste weg om iemand te raken, maar met een beetje geluk gaat 't toch wel." i Ik bleef liggen. Ik lag beschut achter de vensterbank, terwijl Schmitty de kamer doorkroop. Hij kwam niet overeind totdat hij aan de andere kant van de lampen was gekomen, zodat elke schaduw op de andere muur tegenover het ven ster zou moeten vallen. Toen stond hij op en reikte naar de lichtscha kelaar. Hij zette de kamer in het donker en ik kwam eveneens over eind. „Wat nu?" vroeg ik. „Nu gaan we naar de badkamer en maken ook daar geen licht. Dan doen we daar het raam open en nen? Dat doet my toch werkelyck leedt, want siet oock ick werekte aen deese uytvindinghe!" De oude baas opende een kist, rommelde daar wat in rond en haalde er toen een raar toestelletje uit, dat van klappende namaakvleugels was voorzien. „Aerdigh bedacht, hè?" zei de alchimist en liet de vleugels klappen. „Ick heb de vooghels in hun vlucht bestudeerd ende hebbe bedacht, dat het sóó wel most cun- nen!" De smid lachte zich een aap en zei: „Maar mijn lieve, goeie nemen eens een kijkje naar buiten, naar de overkant." Ik stelde geen vragen. Ik had de antwoorden al gehad. Natuurlijk zat er een zeker risico in door een venster te kijken, ook al was dat verduisterd. Onze vriend aan de overkant kon er wel eens op reke nen en alle vensters onder vuur nemen. Maar het veiligste was toch wel het venster van de badkamer. Dat had een hogere vensterbank en we knielden neer op de vloer en tuurden juist over de rand heen naar buiten. De straat was boordevol mensen, zoals gewoonlijk 's nachts. Het is wel een van de drukste straten van Madrid. Ik concentreede me op het gebouw aan de overzijde. Zoals in specteur Schmidt al aan kolonel Martinez had gerapporteerd, was het er helemaal donker. Ik tuurde en tuurde naar de vensters vlak te genover onze kamers. Zwart en leeg leken ze. Niets zag ik er bewe gen. „Weet je iets over dat gebouw?" vroeg Schmitty. „Niets, 'n Kantoorgebouw, zoals je "al zelf zei. Ik ben er nog nooit binnen geweest. Wel in de kappers zaak beneden. Ze knippen en sche ren je daar goed en goedkoop." „Zoëven hebben ze je bijna ge- man! De mensen zijn al véél ver der! Ze hebben reuze-straaljagers, waar wel honderd mensen in kun nen en waarvan de vleugels bij "'t vliegen gewoon stil staan!" Ont daan klemde de oude geleerde zich vast aan de smid en vroeg smekend „O, segh my toch, myn vriend! Ver doe ick dan voor nicks al myn costbaere tydt met deese waerde- loose saecken? En wat seide ghy daer stracks? Sal ick de conste van het goutmaecken dan nóóyt en vin den!?" schoren zonder dat je de moeite hoefde te nemen naar de overkant te gaan." „Vertel me wat! Wat denk jij van het geval, Schmitty?" „Het spijt me het te moeten zeg gen, kerel, maar je blijkt een vij and te hebben. Iemand hier in Ma drid wil Bagby kwijt zien te raken op een meer effectieve manier dan het kalken op de schuttingen van „Americans Go Home". Ik vermoed dat die levering van de mand ook geen vergissing was," zei ik peinzend. „Die mand was werkelijk voor mij bedoeld." „Dat denk ik ook. Waar is die kapperszaak? Ik zie niets aan de overkant dat op een kapperszaak lijkt." Aangezien hij kennelijk niet ge knipt hoefde te worden en zeker niet om drie uur in de nacht was de inspecteur er stellig op uit mijn aandacht af te leiden naar iets anders. „Die is even om de hoek van die zijstraat daar," zei ik. „Dus je bent al eens aan de an dere kant van die huizen geweest?" „Ja, natuurlijk." „Zijn daar alleen winkels, of is er nog een achteringang tot die ge bouwen?" (Wordt vervolgd) i Schmitty maar dat was niet nodig. Hij had mijn voorbeeld al gevolgd en lag eveneens plat tegen de vloer. De kogelinslag die je hoort, raakt je niet, maar als je die hoort maak je wel dat je wegkomt. Je wacht niet op de tweede, die je nooit meer zal horen. HOOFDSTUK 9 Het telefoontje met kolonel Mar tinez beëindigde inspecteur Schmidt liggend op de grond. Ik twijfel of de kolonel aan het andere eind van de lijn het fluiten van de kogel kon hebben gehoord. Misschien wel het scherpe gerinkel van glas, maar toch niet zó duidelijk dat hij zou hebben kunnen onderscheiden wat het was. Maar zeker kon hij de bons niet hebben gemist waarmee Schmitty op de grond terechtkwam. De inspecteur is een man van „ge wicht" en als hij valt, past hij een van de judomethoden toe waarbij je de val breekt door op het plat van je hand te vallen. Het is wel de zekerste weg, maar ook een erg gehorige. De inspecteur nam er de tijd voor mij te vragen of alles met mij in orde was, en toen ik dat bevesti gend had beantwoord, nam hij de telefoon weer op. „Niemand geraakt," zei hij. „Bagby wilde juist het venster ope nen en op hetzelfde ogenblik nam iemand hem onder vuur. Gelukkig miste die vent hem, maar ik geloof niet dat het veel scheelde. Aan het geluid te horen was het of een ge weer, of een karabijn en aan de gaten te zien, zowel in het venster glas als waar de kogel in de muur terechtkwam, zou ik zeggen dat 't schot gelost is vanuit een venster op dezelfde hoogte aan de overkant van de straat. Denkelijk vlak tegen over Bagby's kamer, die is hier naast. Er is een kantoorgebouw hier aan de overkant en alles is er don ker." Ik verwachtte dat hij door zou gaan en dat hij kolonel Martinez zou vertellen wat er gedaan moest worden met 't gebouw aan de over kant, maar hij deed het niet. Het scheen, dat Martinez het zelf al wist. De inspecteur legde de tele foon op de haak en wendde zich tot mij. „Vanwaar je nu bent," zei hij, „kan je, zonder jezelf op te richten, bij het koord van de jalouzieën." Ik rekte me uit en inderdaad, het koord was binnen mijn bereik. „Het gaat," zei ik. „Prima. Denk erom: je niet op richten en geef het koord maar een ruk." Ik trok en de jalouzieën kwamen

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1964 | | pagina 2