Lederwarenfabriek Castelijn en Beerens n.v. brengt een nieuwe vondst, de oo^° x op de markt FILMJOURNAAL Smidje Verholen en de rare alchimist Luor Musis Sacrum Costuums vèn overal - vóór overal! 6 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 20 MAART 1964 6 129.- HEREN- EN JONGENSKLEDING Heuvelstraat 24 - Tilburg Castelijn en Beerens n.v. enkele overlederstanzers jongens en meisjes gehuwde vrouwen Duitslands politiek HET LIJK IN DE MAND COPYRIGHT STUDIO AVAN MM De Porto Quick zal binnen afzien bare tijd voor enorm veel mensen een nieuw begrip blijken te zijn. De naam „Porto Quick,, houdt een nieuwe vinding in van Lederwaren- fabriek Castelijn en Beerens N.V., gevestigd aan de St. Antoniusstraat in Waalwijk. De Porto Quick is een portemonnee, die de eigenschap be zit, dat bij het openen de dubbeltjes en kwartjes tegen de wand blijven kleven, zodat zoeken naar een dub beltje of kwartje tussen centen, gul dens of rijksdaalders voortaan tot het verleden behoort. Op deze nieuwe vinding, die op de Voorjaarsbeurs reeds een enorm succes boekte, is octrooi aange vraagd. Met deze nieuwe vinding is Caste lijn en Beerens er in geslaagd met een bijzonder opvallende nieuwig heid voor het voetlicht te treden. Vooral in de lederwarenbranche is het enorm moeilijk om met iets nieuws voor de dag te komen. Deze nieuwe vinding zal voor het pu bliek een dankbare uitkomst blijken te zijn, temeer nog omdat de laatste jaren automaten meer en meer hun intrede gaan doen. BUDDEMEYER chemisch reinigen grotestraat 95 waalwijk De bedoeling van de directie van Castelijn en Beerens, waar diplo- matenmappen, en klein lederwaren, zoals portemonnees en portefeuilles gemaakt worden, is, om deze vin ding eveneens in toepasing te bren gen op geldtassen voor bakkers, sla gers, groentehandelaren etc., omdat vooral zij en in het bijzonder tijdens de wintermaanden, vaak veel moei te hebben om uit hun geldtassen 'n kwartje of een dubbeltje op te dui ken. Ook voor hen zal dit „Porto Quick" systeem een oplossing blij ken te zijn. Van Duitse zijde is reeds belang stelling voor deze vinding getoond. Namelijk alleen de Nederlandse dub beltjes en kwartjes en enkele Duitse geldstukken komen voor het Porto Quick-systeem in anmerking. Van de zijde van Castelijn en Beerens wordt alles in het werk ge steld om zo spoedig mogelijk met de productie te beginnen. Het wachten momenteel is op de stanzmessen. Bij Kalter vindt u hónderden costuums! Engelse stijl, Franse coupe, stijlgroep Groningen... exclusieve kleding van overal. En vóór overall Voor schouw burg en stadion, voor „alle dag" en bijzondere dagen. Kom uw keuze maken uit die enorme, internationale collec tie! Reeds v.a. kalter - De chef van de technische mari nebasis in Sebastopol (Rusland) heeft kans gezien een geheel flotielje vaar tuigen te verduisteren. - De levensstandaard is in febru ari in ons land gelijk gebleven met die van januari. LEDERWARENFABRIEK St. Antoniusstraat 122 - WAALWIJK vraagt eventueel voor halve dagen U kunt de hele dag terecht aan de fabriek, of 's avonds na 6 uur: Kloosterweg 38, Waalwijk. 84. „Vergeef mij mijn onachtzaam heid, waarde heer," steunde de ei genaar van de verwoeste Gort- mouth. „Ik weet het, ik weet het! Ik had U voorrang moeten verlenen, maar ik verzuimde het! Hoeveel be draagt de schade? Ik zal U alles ruimschoots vergoeden!" „Da's je gerajen ook!" baste toen de stem van de agent Jacobes Knalkurk, de zelfde, die pas geleden zo dapper was overgegaan tot aanhouding en voorgeleiding van pa en zoontje de Wael van Nimweeghen. „Ik heb al les gezien makker," zei Knalkurk bits. „Je bent er gloeiend bij, mak ker! Je verleende geen voorrang en wat is daarvan het gevolg? Kijk nu toch eens aan! Een ruit kapot, een kras op het lak en een knik in de lamp van de fraaiste auto, die een mens zich maar denken kan!"- Iedereen begrijpt het al: de arme Jacobus had van de bespoten stamp pot gegeten! Smidje Verholen wist dat echter niet en daarom snapte hij niet zoveel van de situatie. „Maar de wagen van die meneer dan?" vroeg hij, schuchter wijzend op de verwrongen overblijfselen. „Niks aan dat ouwe ding verloren," antwoordde angent Knalkurk min achtend. - „Zeer juist, agent," viel de eigenaar van dit fraais de her mandad bij. „Ik laat de stukken en brokken hier maar achter. De ge meentereinigingsdienst haalt ze wel knalkurk. „Als U de schade maar in de minne schikt met deze meneer hier. Anders zou ik me genoodzaakt kunnen zien proces-verbaal op te maken." - „Spreekt vanzelf, spreekt vanzelf," zei de eigenaar van de ge wezen Gortmouth en hij haalde een dikke portefeuille te voorschijn Verwacht, mag worden dat binnen 4 a 5 weken met een weekproductie van 3 a 4000 kan worden gestart. De „Porto Quick" wordt zowel toe gepast bij de heren- als damespor temonnees. Er zullen ongeveer tien verschillende modellen worden uit gebracht, waarbij de prijs zal va riëren van 8,95 tot f 12,95. Binnen twee maanden zal deze nieuwe vinding, die overigens zui ver op toeval berust, in de winkel verkrijgbaar zijn. In Oss is een grote sluikhandel in gestolen auto's ontdekt. Op de beide foto's ziet men, dat alleen de kwartjes en dubbeltjes aan het tussenschot kleven, de an dere geldstukken vallen terug. In de porteinonnaie wordt dus al een selectie gemaakt, zodat de dubbel tjes en kwartjes maar voor het pakken zijn. Vooral wat betreft de zo uiterst kleine dubbeltjes, die anders altijd in de hoeken zitten, waar men met de vingers niet bij kan, betekent dit een groot gemak. ESCORTE DES DOODS John Vickers, ex-kapitein van het Amerikaanse leger, is door toedoen van drie bandieten zijn verloofde voorgoed kwijtgeraakt. Hij kent de namen van de drie moordenaars. Daarom heeft hij ontslag genomen uit de militaire dienst, met de be doeling zijn ex-verloofde te wreken. Al spoedig vindt hij heel toevallig een der drie bendeleden, die hem vertelt waar de twee anderen zitten. Zij hebben dienst genomen bij de kavalerie en ook John besluit bij de kavalerie te gaan. Hij treft daar de beide anderen, van wie er één zijn meerdere is. Dit brengt natuurlijk de nodige wrijving tussen de beide soldaten teweeg, hetgeen weer tot gevolg heeft dat de veiligheid van het fort niet altijd verzekerd is. Ge lukkig heeft ook deze film een hap py ending, wanneer de grootste schurk zijn leven in de strijd tegen de Indianen opoffert. Vrijdag t/m zondag. Toegang 14 jaar. HOUDINI Harry Houdini is een jonge goo chelaar, die op de kermissen met zijn trucs aan de kost tracht te ko men. Als hij dat alleen voor zich zelf moet doen, kan hij dat wel, maar wanneer hij eenmaal ge trouwd is, blijkt zijn salaris te be krompen te zijn. Hij neemt daarom afscheid van de kermis en gaat m een fabriek werken. Hij kan de goochelkunst echter niet vergeten en hij wordt een verwoed amateur, die weliswaar de klasse van een be roepsgoochelaar heeft. Op een con cours voor amateurs wint hij de eerste prijs, hetgeen een retourtje naar Europa betekent. Hij neemt geen retour, maar samen met zijn vrouw maar één enkele reis Euro pa. BEier viert hij enorme triomfen en omdat hij in Amerika nog vol slagen onbekend is, trekt hij naar zijn geboorteland terug, waar hij met enkele sensationele stunts on middellijk in het toppunt van de be langstelling staat. Toch wordt zijn handigheid zijn dood, wanneer hij zichzelf overschat. Hij laat zich op sluiten in een glazen kooi, gevuld met water, waar hij tegen alle ver wachtingen in niet meer uitkomt. Maandag en dinsdag. Toegang 14 jaar. IVAN, DE WITTE DUIVEL Wanneer u tot op heden hebt ge dacht dat alleen de Amerikanen 'n gloedvolle avonturenfilm konden maken, zult u, nadat u „Ivan, de Witte Duivel" hebt gezien, deze ge dachte wel laten varen. Deze kleu renfilm is namelijk van Italiaanse makelij en hij heeft alle voordelen mee die daaraan zijn verbonden. De Italiaanse spelers en regisseurs zijn er met hun grote bezit aan tempe rament in deze film in geslaagd hem een apart tintje te geven. Het verhaal speelt zich af rond de grens van Rusland en Turkije. Daar wedijvert een jonge prins uit Rusland met vele Turken om de grootste handigheid op de sabel. Alles bij elkaar is het een bonte avonturenfilm geworden die u ze ker enkele uren uw zorgen door zijn spanning en grote humor kan doen vergeten. Zondagmiddag 3 uur. Toegang 14 jaar. Bondskanselier dr Ludwig Er- hard heeft maandag op het congres van de Westduitse christen demo cratische partij in Hannover ver klaard, dat het Atlantisch bondge- noodschap en de Frans-Duitse ver zoening de hoekstenen vormen van de Westduitse politiek. „Amerikaan se divisies zijn in Dutsland voor on ze bescherming, zei Erhard. De Duits-Franse vriendschap is de sleu tel tot onze Europese politiek. Ik kan er geen enkele tegenstelling in zien, als wij tegelijkertijd het Amerikaanse en het Franse volk groeten. Erhard verweet zijn landgenoten, dat zij overgevoelig zijn voor bui tenlandse kritiek op de processen tegen oorlogsmisdadigers. „Ieder een, die moordde of martelde, ie dereen die roofde en chantage pleegde en andere misdaden beging moet ter verantwoording worden geroepen. Aan de andre kant moet in een vrij land in overeenstem ming met de wetten een uitsluitend politieke vergissing van individu en niet opnieuw leiden tot een soort heksenjacht". (Er zijn in Duitsland stemmen opgegaan om een algeme ne amnestie af te kondigen voor de oorlogsmisdadigers) Erhard zei dat zijn regering on langs haar bondgenoten een nieuw voorstel heeft voorgelegd om de twee delen van Duitsland nauwer tot elkaar te brengen. Dit voorstel berust op vier beginselen: De vier grote mogendheden En geland, Frankrijk, de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie hebben verzekerd, de Duitse eenheid te herstellen. Pogingen moeten worden onder nomen om het menselijk lijden, dat door verdeling van Duitsland be staat, te verzachten. Vorderingen naar hereniging die nen te worden gekoppeld aan vor deringen in ontwapening en Euro pese veiligheid. Hereniging en niet een interim oplossing is de hoofdzaak. - Op de Jaap Eden-baan te Am sterdam zijn de schaatskampioenen gehuldigd. Aanwezig waren Sjoukje Dijkstra, Manfred Snellworfer, Powl Roman en Eva Romanova, Regine Heitzer e.m.a. FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden" door George Bagby 40 We hadden geluk dat we even vrij uit konden spreken. Een van de da mes had onze bewakers geënterd en bleek niet van plan hen los te laten, zonder hen te hébben laten merken, hoe goed ze was in het Spaans. „Ken je die straat goed?" vroeg Schmitty. „Heel goed zelfs." „Hoelang zouden we nodig heb ben om alle hotels daar af te zoeken?" Ik dacht even na. „Nu je 't erover hebt, kom ik tot de ontdekking dat er geen enkel hotel in die straat te vin den islmompelde ik teleurgesteld. Onze politie-escorte had zich van de dame weten te bevrijden. Ze kwa men weer naar ons toe... „Ik denk er toch maar eens over daar een paar schoenen te laten aan meten," zei Schmitty. „Is het ver hier vandaan?" Ik legde het hem uit en eigenaar dig genoeg keek Schmitty toen op zijn horloge. „Kunnen we er binnen 't kwartier zijn?" vroeg hij. „Heb je ineens zo'n haast?" zei ik verwonderd. „Ja, dat heb ik," zei Schmitty raadselaohtig en trok me mee naar de auto. Toen we wegreden verklaarde hij zijn vreemd gedrag. „Hotel Paz bestaat kennelijk niet," zei hij. „En toch geef de jongedame als kamernummer 1200 op! Het zou wel eens kunnen zijn dat ze in die straat een afspraak met iemand heeft willen maken om twaalf uur 's mid dags. Of het moet zijn dat het mid dernacht betekent. We hebben dus nog maar een kwarier tijd om ter plaatse te komen.'t Is altijd de moeite waard het te prdberen." Met moeite kwamen we door het drukke verkeer heen en het gelukte me om vijf minuten voor twaalf op onze plaats van bestemming te arri veren. Schmitty gaf me opdracht naar Sally White uit te kijken want die kende hij nauurlijk niet. Hijzelf zou proberen David Horsham in het oog te krijgen, voor het geval dat hij het was waarmee ze een mogelijke af spraak had gemaakt. Het was wefke- lijk een uitgelezen plaats voor een onopvallende ontmoeting. Op dit uur puilde de straat uit van voetgangers en auto's en het moest niet moeilijk zijn hier contact te zoeken zonder dat iemand er iets bijzonders in zag. We parkeerden de auto langs de kant en stapten uit... De minutenwijzer van mijn horloge kroop naar de twaalf. Er gebeurde niets. Vijf over twaalf waren we nog even ver van een oplossing. Spreken deden we niet onder het wakend oog van Martinez' mannen. Ik begon er veel voor te voelen dat de boodschap wel voor middernacht bedoeld zou zijn, het uur dat de theaters en bios copen een stroom van bezoekers in de straat zouden loslaten. Ik was juist van plan iets in die geest tegen inspecteur Schmidt te zeggen, toen er bijna 'n verkeersongeluk plaats greep. Ik hoorde het geknerp van remmen en de nodige vloeken die er bij zo'n gelegenheid altijd blijken te moeten vallen. Er was echter niets gebeurd. Een grote vrachtwagen en een klein bestelautootje stonden tegenover el kaar midden op 't kruispunt waar we stonden. Ze stonden nog geen halve meter van elkaar. Het vreemde was dat de bestuurders niet elkaar uit vloekten en toen ik goed keek zag ik dat ze gezamenlijk actie voerden te gen een jochie dat bliksemsnel tus sen de voertuigen en de menigste maakte dat hij om de hoek van de straat kon verdwijnen. Maar nog voor hij uit het gezicht was realiseerde ik me met een schok dat ik het kereltje kende. Het was de kleine schoen poetser, die zo'n grote rol had ge speeld in mijn avonturen van de vo rige dag. „Nou, die kwam er goed af!" riep Schmitty uit. „Hij keek trouwens niets waar hij liep. Het leek wel of de duivel hem op de hielen zatl" „Misschien was het de duivel wel", mompelde ik. Schmitty keek me verwonderd aan, maar vroeg verder niets. Ondanks ons falen wilde hij toch wel naar de schoenmaker. Ik begreep dat hij dat deed omwille van onze escorte. De moesten toch iets te rapporteren heb ben dat er Onverdacht uizag. We slenteren naar de winkel, met de politiemannen vlak achter ons. Maar toen we daar binnen gingen bleven ze buiten staan en dat was ook begrijpelijk. Het zijn daar onmogelijk kleine werkplaatsjes, groot genoeg voor de handwerksman en een klant. Nu ik er bij was, werd het ding meer dan vol. We legden het doel van on ze komst uit en de man begon met de nodige metingen van Schmitty's voet ten. We konden hier rustig praten, omdat de goede man toch geen woord Engels verstond. Ik vertelde de in specteur wat ik dacht over midder nacht en hij bleek he met me eens e zijn. „Nu, dan zullen we vannach wel verder zien," zei hij. „Maar het lijkt wel of je iets dwars zit. Wat is het?" „Dat jochie," 'begon ik... „Onzin. Er is niets met hem ge beurd. Zelfs geen schrammetje had hij". „Ik herkende hem. 't Is dat joch dat ik uit Webb's handen haalde, gis terenmiddag." De inspecteur haalde zijn schou ders op. „Die jongen zal je heus niet meer lastig vallen", zei hij. „Altijd maar weer hetzelfde krin getje. He wordt me te klein. Die taxi chauffeur straks ook al." „Die chauffeur die jullie hielp wegkomen?" „Ja. Hij was de man van die taxi die vlak voor me geparkeerd stond bij de American Express. Ging er van door toen die Webb me aanklapte. Ik weet overigens niet wat ik gedaan had, als ik de kans had gekregen." Schmitty keek me scherp aan. Ik voelde dat ik te veel had gezegd. Het was nu te laat om mijn woorden terug te halen. „Dat is toch heel gewoon, dat je zulke mensen weer ontmoet? Die vind je overal waar toeristen zijn. Wat is er nu voor raars aan, dat je ze weer ziet?" Ik antwoordde niet... „Zou je nu eens niet opbiechten wat je hindert?" vroeg Schmitty met nadruk. „Ik denk dat je me niet alles hebt verteld van die geschiedenis. Ik schaamde me werkelijk het te moeten vertellen, maar spijt had ik er eigenlijk niet van. Ik begreep dat de inspecteur volledig ingelicht moest worden. Webb was zo'n grootspreker en kolonel Martinez zou zijn neus wel eens té ver in het zaakje willen ste ken. Ik móést het Schmitty vertellen. Ik flapte de hele geschiedenis er uit, alles, tot in de kleinste bijzonderhe den. Inspecteur Schmidt huiverde. De schoenmaker merkte het. Ik moest hem breeduit vertellen dat er niets aan de hand was en toen ik daarmee klaar was en me weer tot de inspec teur wendde, zag ik 'n uitdrukking zijn gezicht die me vreselijke hart kloppingen bezorgde. Ik rilde over mijn hele lichaam HOOFDSTUK II. „Als ik maar een greintje gevoel voor verhoudingen had", zei inspec teur Schmidt, „vloog ik met het vo gende vliegtuig naar huis en liet jon hier ophangen." (Wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1964 | | pagina 6