Lederwarenfabriek Castelijn en Beerens n.v.
brengt een nieuwe vondst, de
oo^°
x op de markt
FILMJOURNAAL
Smidje Verholen en de rare alchimist
Luor
Musis Sacrum
Costuums vèn
overal - vóór
overal!
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 20 MAART 1964
6
129.-
HEREN- EN JONGENSKLEDING
Heuvelstraat 24 - Tilburg
Castelijn en Beerens n.v.
enkele overlederstanzers
jongens en meisjes
gehuwde vrouwen
Duitslands politiek
HET LIJK
IN DE MAND
COPYRIGHT STUDIO AVAN
MM
De Porto Quick zal binnen afzien
bare tijd voor enorm veel mensen
een nieuw begrip blijken te zijn.
De naam „Porto Quick,, houdt een
nieuwe vinding in van Lederwaren-
fabriek Castelijn en Beerens N.V.,
gevestigd aan de St. Antoniusstraat
in Waalwijk. De Porto Quick is een
portemonnee, die de eigenschap be
zit, dat bij het openen de dubbeltjes
en kwartjes tegen de wand blijven
kleven, zodat zoeken naar een dub
beltje of kwartje tussen centen, gul
dens of rijksdaalders voortaan tot
het verleden behoort.
Op deze nieuwe vinding, die op de
Voorjaarsbeurs reeds een enorm
succes boekte, is octrooi aange
vraagd.
Met deze nieuwe vinding is Caste
lijn en Beerens er in geslaagd met
een bijzonder opvallende nieuwig
heid voor het voetlicht te treden.
Vooral in de lederwarenbranche is
het enorm moeilijk om met iets
nieuws voor de dag te komen. Deze
nieuwe vinding zal voor het pu
bliek een dankbare uitkomst blijken
te zijn, temeer nog omdat de laatste
jaren automaten meer en meer hun
intrede gaan doen.
BUDDEMEYER
chemisch reinigen
grotestraat 95 waalwijk
De bedoeling van de directie van
Castelijn en Beerens, waar diplo-
matenmappen, en klein lederwaren,
zoals portemonnees en portefeuilles
gemaakt worden, is, om deze vin
ding eveneens in toepasing te bren
gen op geldtassen voor bakkers, sla
gers, groentehandelaren etc., omdat
vooral zij en in het bijzonder tijdens
de wintermaanden, vaak veel moei
te hebben om uit hun geldtassen 'n
kwartje of een dubbeltje op te dui
ken. Ook voor hen zal dit „Porto
Quick" systeem een oplossing blij
ken te zijn.
Van Duitse zijde is reeds belang
stelling voor deze vinding getoond.
Namelijk alleen de Nederlandse dub
beltjes en kwartjes en enkele Duitse
geldstukken komen voor het Porto
Quick-systeem in anmerking.
Van de zijde van Castelijn en
Beerens wordt alles in het werk ge
steld om zo spoedig mogelijk met de
productie te beginnen. Het wachten
momenteel is op de stanzmessen.
Bij Kalter vindt u hónderden
costuums! Engelse stijl, Franse
coupe, stijlgroep Groningen...
exclusieve kleding van overal.
En vóór overall Voor schouw
burg en stadion, voor „alle
dag" en bijzondere dagen.
Kom uw keuze maken uit die
enorme, internationale collec
tie! Reeds v.a.
kalter
- De chef van de technische mari
nebasis in Sebastopol (Rusland) heeft
kans gezien een geheel flotielje vaar
tuigen te verduisteren.
- De levensstandaard is in febru
ari in ons land gelijk gebleven met die
van januari.
LEDERWARENFABRIEK
St. Antoniusstraat 122 - WAALWIJK
vraagt
eventueel voor halve dagen
U kunt de hele dag terecht aan de fabriek,
of 's avonds na 6 uur: Kloosterweg 38, Waalwijk.
84. „Vergeef mij mijn onachtzaam
heid, waarde heer," steunde de ei
genaar van de verwoeste Gort-
mouth. „Ik weet het, ik weet het!
Ik had U voorrang moeten verlenen,
maar ik verzuimde het! Hoeveel be
draagt de schade? Ik zal U alles
ruimschoots vergoeden!" „Da's je
gerajen ook!" baste toen de stem
van de agent Jacobes Knalkurk, de
zelfde, die pas geleden zo dapper
was overgegaan tot aanhouding en
voorgeleiding van pa en zoontje de
Wael van Nimweeghen. „Ik heb al
les gezien makker," zei Knalkurk
bits. „Je bent er gloeiend bij, mak
ker! Je verleende geen voorrang
en wat is daarvan het gevolg? Kijk
nu toch eens aan! Een ruit kapot,
een kras op het lak en een knik
in de lamp van de fraaiste auto, die
een mens zich maar denken kan!"-
Iedereen begrijpt het al: de arme
Jacobus had van de bespoten stamp
pot gegeten! Smidje Verholen wist
dat echter niet en daarom snapte
hij niet zoveel van de situatie.
„Maar de wagen van die meneer
dan?" vroeg hij, schuchter wijzend
op de verwrongen overblijfselen.
„Niks aan dat ouwe ding verloren,"
antwoordde angent Knalkurk min
achtend. - „Zeer juist, agent," viel
de eigenaar van dit fraais de her
mandad bij. „Ik laat de stukken en
brokken hier maar achter. De ge
meentereinigingsdienst haalt ze wel
knalkurk. „Als U de schade maar
in de minne schikt met deze meneer
hier. Anders zou ik me genoodzaakt
kunnen zien proces-verbaal op te
maken." - „Spreekt vanzelf, spreekt
vanzelf," zei de eigenaar van de ge
wezen Gortmouth en hij haalde een
dikke portefeuille te voorschijn
Verwacht, mag worden dat binnen
4 a 5 weken met een weekproductie
van 3 a 4000 kan worden gestart.
De „Porto Quick" wordt zowel toe
gepast bij de heren- als damespor
temonnees. Er zullen ongeveer tien
verschillende modellen worden uit
gebracht, waarbij de prijs zal va
riëren van 8,95 tot f 12,95.
Binnen twee maanden zal deze
nieuwe vinding, die overigens zui
ver op toeval berust, in de winkel
verkrijgbaar zijn.
In Oss is een grote sluikhandel
in gestolen auto's ontdekt.
Op de beide foto's ziet men, dat alleen de kwartjes en dubbeltjes aan het tussenschot kleven, de an
dere geldstukken vallen terug. In de porteinonnaie wordt dus al een selectie gemaakt, zodat de dubbel
tjes en kwartjes maar voor het pakken zijn. Vooral wat betreft de zo uiterst kleine dubbeltjes, die
anders altijd in de hoeken zitten, waar men met de vingers niet bij kan, betekent dit een groot gemak.
ESCORTE DES DOODS
John Vickers, ex-kapitein van het
Amerikaanse leger, is door toedoen
van drie bandieten zijn verloofde
voorgoed kwijtgeraakt. Hij kent de
namen van de drie moordenaars.
Daarom heeft hij ontslag genomen
uit de militaire dienst, met de be
doeling zijn ex-verloofde te wreken.
Al spoedig vindt hij heel toevallig
een der drie bendeleden, die hem
vertelt waar de twee anderen zitten.
Zij hebben dienst genomen bij de
kavalerie en ook John besluit bij de
kavalerie te gaan. Hij treft daar de
beide anderen, van wie er één zijn
meerdere is. Dit brengt natuurlijk
de nodige wrijving tussen de beide
soldaten teweeg, hetgeen weer tot
gevolg heeft dat de veiligheid van
het fort niet altijd verzekerd is. Ge
lukkig heeft ook deze film een hap
py ending, wanneer de grootste
schurk zijn leven in de strijd tegen
de Indianen opoffert.
Vrijdag t/m zondag. Toegang 14
jaar.
HOUDINI
Harry Houdini is een jonge goo
chelaar, die op de kermissen met
zijn trucs aan de kost tracht te ko
men. Als hij dat alleen voor zich
zelf moet doen, kan hij dat wel,
maar wanneer hij eenmaal ge
trouwd is, blijkt zijn salaris te be
krompen te zijn. Hij neemt daarom
afscheid van de kermis en gaat m
een fabriek werken. Hij kan de
goochelkunst echter niet vergeten
en hij wordt een verwoed amateur,
die weliswaar de klasse van een be
roepsgoochelaar heeft. Op een con
cours voor amateurs wint hij de
eerste prijs, hetgeen een retourtje
naar Europa betekent. Hij neemt
geen retour, maar samen met zijn
vrouw maar één enkele reis Euro
pa. BEier viert hij enorme triomfen
en omdat hij in Amerika nog vol
slagen onbekend is, trekt hij naar
zijn geboorteland terug, waar hij
met enkele sensationele stunts on
middellijk in het toppunt van de be
langstelling staat. Toch wordt zijn
handigheid zijn dood, wanneer hij
zichzelf overschat. Hij laat zich op
sluiten in een glazen kooi, gevuld
met water, waar hij tegen alle ver
wachtingen in niet meer uitkomt.
Maandag en dinsdag. Toegang 14
jaar.
IVAN, DE WITTE DUIVEL
Wanneer u tot op heden hebt ge
dacht dat alleen de Amerikanen 'n
gloedvolle avonturenfilm konden
maken, zult u, nadat u „Ivan, de
Witte Duivel" hebt gezien, deze ge
dachte wel laten varen. Deze kleu
renfilm is namelijk van Italiaanse
makelij en hij heeft alle voordelen
mee die daaraan zijn verbonden. De
Italiaanse spelers en regisseurs zijn
er met hun grote bezit aan tempe
rament in deze film in geslaagd
hem een apart tintje te geven.
Het verhaal speelt zich af rond
de grens van Rusland en Turkije.
Daar wedijvert een jonge prins uit
Rusland met vele Turken om de
grootste handigheid op de sabel.
Alles bij elkaar is het een bonte
avonturenfilm geworden die u ze
ker enkele uren uw zorgen door
zijn spanning en grote humor kan
doen vergeten.
Zondagmiddag 3 uur. Toegang 14
jaar.
Bondskanselier dr Ludwig Er-
hard heeft maandag op het congres
van de Westduitse christen demo
cratische partij in Hannover ver
klaard, dat het Atlantisch bondge-
noodschap en de Frans-Duitse ver
zoening de hoekstenen vormen van
de Westduitse politiek. „Amerikaan
se divisies zijn in Dutsland voor on
ze bescherming, zei Erhard. De
Duits-Franse vriendschap is de sleu
tel tot onze Europese politiek. Ik
kan er geen enkele tegenstelling in
zien, als wij tegelijkertijd het
Amerikaanse en het Franse volk
groeten.
Erhard verweet zijn landgenoten,
dat zij overgevoelig zijn voor bui
tenlandse kritiek op de processen
tegen oorlogsmisdadigers. „Ieder
een, die moordde of martelde, ie
dereen die roofde en chantage
pleegde en andere misdaden beging
moet ter verantwoording worden
geroepen. Aan de andre kant moet
in een vrij land in overeenstem
ming met de wetten een uitsluitend
politieke vergissing van individu
en niet opnieuw leiden tot een soort
heksenjacht". (Er zijn in Duitsland
stemmen opgegaan om een algeme
ne amnestie af te kondigen voor de
oorlogsmisdadigers)
Erhard zei dat zijn regering on
langs haar bondgenoten een nieuw
voorstel heeft voorgelegd om de
twee delen van Duitsland nauwer
tot elkaar te brengen. Dit voorstel
berust op vier beginselen:
De vier grote mogendheden En
geland, Frankrijk, de Verenigde
Staten en de Sovjet-Unie hebben
verzekerd, de Duitse eenheid te
herstellen.
Pogingen moeten worden onder
nomen om het menselijk lijden, dat
door verdeling van Duitsland be
staat, te verzachten.
Vorderingen naar hereniging die
nen te worden gekoppeld aan vor
deringen in ontwapening en Euro
pese veiligheid.
Hereniging en niet een interim
oplossing is de hoofdzaak.
- Op de Jaap Eden-baan te Am
sterdam zijn de schaatskampioenen
gehuldigd. Aanwezig waren Sjoukje
Dijkstra, Manfred Snellworfer, Powl
Roman en Eva Romanova, Regine
Heitzer e.m.a.
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
door George Bagby
40
We hadden geluk dat we even vrij
uit konden spreken. Een van de da
mes had onze bewakers geënterd en
bleek niet van plan hen los te laten,
zonder hen te hébben laten merken,
hoe goed ze was in het Spaans.
„Ken je die straat goed?" vroeg
Schmitty.
„Heel goed zelfs."
„Hoelang zouden we nodig heb
ben om alle hotels daar af te zoeken?"
Ik dacht even na. „Nu je 't erover
hebt, kom ik tot de ontdekking dat er
geen enkel hotel in die straat te vin
den islmompelde ik teleurgesteld.
Onze politie-escorte had zich van
de dame weten te bevrijden. Ze kwa
men weer naar ons toe...
„Ik denk er toch maar eens over
daar een paar schoenen te laten aan
meten," zei Schmitty. „Is het ver
hier vandaan?"
Ik legde het hem uit en eigenaar
dig genoeg keek Schmitty toen op
zijn horloge. „Kunnen we er binnen
't kwartier zijn?" vroeg hij.
„Heb je ineens zo'n haast?" zei ik
verwonderd.
„Ja, dat heb ik," zei Schmitty
raadselaohtig en trok me mee naar de
auto. Toen we wegreden verklaarde
hij zijn vreemd gedrag.
„Hotel Paz bestaat kennelijk niet,"
zei hij. „En toch geef de jongedame
als kamernummer 1200 op! Het zou
wel eens kunnen zijn dat ze in die
straat een afspraak met iemand heeft
willen maken om twaalf uur 's mid
dags. Of het moet zijn dat het mid
dernacht betekent. We hebben dus
nog maar een kwarier tijd om ter
plaatse te komen.'t Is altijd de moeite
waard het te prdberen."
Met moeite kwamen we door het
drukke verkeer heen en het gelukte
me om vijf minuten voor twaalf op
onze plaats van bestemming te arri
veren. Schmitty gaf me opdracht naar
Sally White uit te kijken want die
kende hij nauurlijk niet. Hijzelf zou
proberen David Horsham in het oog
te krijgen, voor het geval dat hij het
was waarmee ze een mogelijke af
spraak had gemaakt. Het was wefke-
lijk een uitgelezen plaats voor een
onopvallende ontmoeting. Op dit uur
puilde de straat uit van voetgangers
en auto's en het moest niet moeilijk
zijn hier contact te zoeken zonder dat
iemand er iets bijzonders in zag. We
parkeerden de auto langs de kant en
stapten uit...
De minutenwijzer van mijn horloge
kroop naar de twaalf. Er gebeurde
niets. Vijf over twaalf waren we nog
even ver van een oplossing. Spreken
deden we niet onder het wakend oog
van Martinez' mannen. Ik begon er
veel voor te voelen dat de boodschap
wel voor middernacht bedoeld zou
zijn, het uur dat de theaters en bios
copen een stroom van bezoekers in
de straat zouden loslaten. Ik was
juist van plan iets in die geest tegen
inspecteur Schmidt te zeggen, toen er
bijna 'n verkeersongeluk plaats greep.
Ik hoorde het geknerp van remmen
en de nodige vloeken die er bij zo'n
gelegenheid altijd blijken te moeten
vallen. Er was echter niets gebeurd.
Een grote vrachtwagen en een klein
bestelautootje stonden tegenover el
kaar midden op 't kruispunt waar we
stonden. Ze stonden nog geen halve
meter van elkaar. Het vreemde was
dat de bestuurders niet elkaar uit
vloekten en toen ik goed keek zag ik
dat ze gezamenlijk actie voerden te
gen een jochie dat bliksemsnel tus
sen de voertuigen en de menigste
maakte dat hij om de hoek van de
straat kon verdwijnen. Maar nog voor
hij uit het gezicht was realiseerde ik
me met een schok dat ik het kereltje
kende. Het was de kleine schoen
poetser, die zo'n grote rol had ge
speeld in mijn avonturen van de vo
rige dag.
„Nou, die kwam er goed af!" riep
Schmitty uit.
„Hij keek trouwens niets waar hij
liep. Het leek wel of de duivel hem
op de hielen zatl"
„Misschien was het de duivel wel",
mompelde ik.
Schmitty keek me verwonderd aan,
maar vroeg verder niets. Ondanks
ons falen wilde hij toch wel naar de
schoenmaker. Ik begreep dat hij dat
deed omwille van onze escorte. De
moesten toch iets te rapporteren heb
ben dat er Onverdacht uizag.
We slenteren naar de winkel, met
de politiemannen vlak achter ons.
Maar toen we daar binnen gingen
bleven ze buiten staan en dat was ook
begrijpelijk. Het zijn daar onmogelijk
kleine werkplaatsjes, groot genoeg
voor de handwerksman en een klant.
Nu ik er bij was, werd het ding meer
dan vol. We legden het doel van on
ze komst uit en de man begon met de
nodige metingen van Schmitty's voet
ten. We konden hier rustig praten,
omdat de goede man toch geen woord
Engels verstond. Ik vertelde de in
specteur wat ik dacht over midder
nacht en hij bleek he met me eens e
zijn.
„Nu, dan zullen we vannach wel
verder zien," zei hij. „Maar het lijkt
wel of je iets dwars zit. Wat is het?"
„Dat jochie," 'begon ik...
„Onzin. Er is niets met hem ge
beurd. Zelfs geen schrammetje had
hij".
„Ik herkende hem. 't Is dat joch
dat ik uit Webb's handen haalde, gis
terenmiddag."
De inspecteur haalde zijn schou
ders op. „Die jongen zal je heus niet
meer lastig vallen", zei hij.
„Altijd maar weer hetzelfde krin
getje. He wordt me te klein. Die taxi
chauffeur straks ook al."
„Die chauffeur die jullie hielp
wegkomen?"
„Ja. Hij was de man van die taxi
die vlak voor me geparkeerd stond bij
de American Express. Ging er van
door toen die Webb me aanklapte.
Ik weet overigens niet wat ik gedaan
had, als ik de kans had gekregen."
Schmitty keek me scherp aan. Ik
voelde dat ik te veel had gezegd. Het
was nu te laat om mijn woorden terug
te halen.
„Dat is toch heel gewoon, dat je
zulke mensen weer ontmoet? Die vind
je overal waar toeristen zijn. Wat is
er nu voor raars aan, dat je ze weer
ziet?"
Ik antwoordde niet...
„Zou je nu eens niet opbiechten
wat je hindert?" vroeg Schmitty met
nadruk. „Ik denk dat je me niet alles
hebt verteld van die geschiedenis.
Ik schaamde me werkelijk het te
moeten vertellen, maar spijt had ik er
eigenlijk niet van. Ik begreep dat de
inspecteur volledig ingelicht moest
worden. Webb was zo'n grootspreker
en kolonel Martinez zou zijn neus wel
eens té ver in het zaakje willen ste
ken. Ik móést het Schmitty vertellen.
Ik flapte de hele geschiedenis er uit,
alles, tot in de kleinste bijzonderhe
den.
Inspecteur Schmidt huiverde. De
schoenmaker merkte het. Ik moest
hem breeduit vertellen dat er niets
aan de hand was en toen ik daarmee
klaar was en me weer tot de inspec
teur wendde, zag ik 'n uitdrukking
zijn gezicht die me vreselijke hart
kloppingen bezorgde. Ik rilde over
mijn hele lichaam
HOOFDSTUK II.
„Als ik maar een greintje gevoel
voor verhoudingen had", zei inspec
teur Schmidt, „vloog ik met het vo
gende vliegtuig naar huis en liet jon
hier ophangen."
(Wordt vervolgd)