wAAlwijkse en UnqstRaatse couraiu
Jos van Seters ontving de onderscheiding
„Pro Ecclesia et Pontifice"
In memoriam A. H. Hendriks
Ogen vragen brillen
van STASSAR
a*MAANDAG 5 APRIL 1965 85e JAARGANG No. 27
Uitgever
Waal wij kse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
HoofdredacteurJAN TIELEN
Gironummer 1069687
Dit blad verschijnt 2x per week
Opgericht 1878
Bureaux Grotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160-2621 - Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8. tel. 04167 - 2002
Abonnement
p. week (0.24 1 ct. inc.k.) 0.25
p. mnd. (100+ 5 ct. inc.k.) 1.05
p. kwrt. (3.00 10 ct. inc.k.) 3.10
p' ^rt- P- post f 3.35 bij girobetaling
(bij incasso p. postkwit. 30 ct. extra)
Advertentieprijs: 11 cent per mm.
Contractadvertenties: speciaal tarief
Telegram-adres „ECHO"
Jos van Seters krijgt door Deken Maessen de onderscheiding „Pro
Ecclesia et Pontifice" opgespeld.
Een groot aantal genodigden was
vrijdagavond in de raadzaal van het
Waalwijkse stadhuis bijeen gekomen,
om getuige te zijn van het overhandi
gen van de hoge kerkelijke onder
scheiding Pro Ecclesia et Pontifice,
aan de heer Jos van Seters te Waal
wijk. Deze bijeenkomst werd geopend
door de heer van Mosselveld, voorzit
ter van de plaatselijke afdeling van
de K.A.B.
U zult het wellicht vreemd vinden,
aldus de heer van Mosselveld, dat
hier door mij het woord wordt ge
voerd, doch ik hoop dat U nog even
geduld zult willen hebben en dan twij
fel ik er niet aan of U zult begrip
voor die situatie kunnen opbrengen.
Ik heb inderdaad ook iets te zeg
gen op deze bijeenkomst, alleen is 't
nodig voordien enkele sluiers op te
tillen, voor welke zeer vreugdevolle
bezigheid ik bij deze gaame 't woord
verleen aan de Hoogeerw. heer De
ken Maessen..
Deken Maessen sprak hierna als
volgt
Geachte heer van Seters,
De Bisschop van den Bosch daargt
mij op U een kerkelijke onderschei
ding te overhandigen, aangevraagd
door verschillende instanties die ja
renlang van Uw ijver en toeleg heb
ben geprofiteerd en ten verzoeke van
de Bisschop verleend door Z. H. de
Paus Paulus de zesde op 2 maart '65
en gisteren in ons bezit gekomen.
De kerk houdt van al haar kinde
ren, maar wil toch sommigen hunner,
die zich bijzonder op het terrein van
de godsdienst of voor de persoon van
de Paus verdienstelijk hebben ge
maakt, van haar bijzondere voorliefde
doen blijken.
Zij kent daarom de onderscheiding:
Pro Ecclesia et Pontifice - Voor
kerk en Paus - toe aan sommigen
die op buitengewone wijze de zaak
van de godsdienst gediend hebben,
en daarom mijnheer van Seters heeft
Z.H. de Paus U, mijnheer Adrianus
Johannes van Seters, daarvoor aan-
.gewezen en dit ereteken aan U ver
leend, terwijl U tevens het recht krijgt
dit ereteken ten allen tijde te dragen.
U wordt deze onderscheiding ver
leend, wegens Uw buitengewone ver
diensten voor de Stands- en Vakor
ganisaties der Katholieke mannen.
Voor uw werk voor het Kanunnik
van Schaikfonds;
voor uw werk voor Herwonnen Le
venskracht;
voor uw ijveren voor het leken-
apostolaat in de Credo Pugnoclubs;
omdat U lid bent van het plaatse
lijk bestuur van de vroegere KAB,
thans NKV, voorzitter van de vakor
ganisatie voor fabrieksarbeiders St.
Willibrordus;
omdat U vele jaren geijverd hebt
voor de reclassering;
voor het Charitatieve werk;
voor het Mgr. Hendrixfonds tot
uitzending van zwakke kinderen.
Daarbij komt dat U bekend staat als
een katholiek van goede naam.
Daar ik zelf U te kort gekend heb
om voldoende hiervan te kunnen ge
tuigen, ben ik blij, dat de Pastoor van
Stiphout, op uitnodiging van de heer
van Mosselveld, gaarne heeft willen
overkomen, om uit eigen ondervin
ding er van te getuigen, dat deze on
derscheiding inderdaad verdiend is.
Gaarne wil ik Pastoor Lempens
daartoe nu het woord geven.
Pastoor Lempens sprak ongeveer
als volgt
Geachte heer van Seters
In het bijzijn van de hoogste ker
kelijke overheid in de persoon van de
H.E. heer Deken Maessen, en de
hoogste burgerlijke autoriteit in de
persoon van de E.A. heer burgemees
ter Teijssen, in het bijzijn verder van
Uw vele vrienden en medebestuursle
den van gemeente en talrijke organi
saties, is het voor mij een grote eer
om vanuit het kleine Stiphout naar
het grote Waalwijk te komen, om op
deze avond tot U het woord te mogen
richten. Ik vind dit een grote eer, en
ik zeg er bij, dat ik het bijzonder
graag doe en ik dankbaar ben hiertoe
in de gelegenheid te worden gesteld.
Immers, jarenlang hebben wij hier
samengewerkt. In het bestuur van de
KAB, met zijn grootste vakbond St.
Willibrordus, waarvan U de voorzit
ter bent - in het bestuur van Her
wonnen Levenskracht, dat zozeer Uw
als mijn sympathie heeft - in het
werk van het Kanunnik van Schaik
fonds met zijn thermometeractie, dat
hulp verleend aan de opleiding van
priesters - in de Mgr. Hendrix-
stichting voor het zwakke kind; ver
der in liet benutten van hetgeen de
KAB biedt in het uitzenden van moe
ders die rust moeten hebben, of man
nen die een tijdlang moeten rusten.
Ik weet dat ik bij deze litanie nog
niet aan het eind ben, maar ik weet
ook dat het opgenoemde voor één
mens al een overladen program van
werkzaamheden vormt.
Jos, er is aan jou, bij één uwer
jubilea's die gij hebt gevierd, een hor
loge cadeau gegeven. Op zo'n instru
ment kun je zien hoe laat het is en 't
zou je ook de tijd aangeven, waarop
je je dagtaak moet afsluiten. Nu is
het mijn vaste overtuiging, dat dit
uurwerk maar de helft van zijn taak
vervuld heeft, n.l. in het juiste aan
geven van de tijd; maar in het aange
ven van het sluitingsuur heeft het
heel zeker gefaald, want jij kende
geen tijd. 's Morgens voor dat je naar
de fabriek ging, 's avonds, dikwijls
halve nachten, op zon- en feestda
gen, heb je klaar gestaan om te hel
pen, waar geholpen kon worden. Je
horloge wees de tijd aan, maar voor
jou was het nog geen tijd. Christus
heeft gezegdJe moet werken zolang
het licht is. Nu, bij jou was het al
tijd licht, omdat jouw activiteit ge
dragen werd en voortkwam van bin
nen uit, waar het licht is door het
vuur dat daar brandt van naasten
liefde en geloofsovertuiging.
Jos, als ik dit nu allemaal zeg, dan
lijkt het 'heel aardig op een heiligver
klaring en dan zou jij zelf op de eer
ste plaats zeggen: „Maar dat ben ik
niet". Ik heb eens een professor van
het groot seminarie horen zeggen:
„Waar iemands grootste kracht
schuilt, ligt ook zijn grootste zwak
heid verborgen".
Jos, we hebben verschillende keren
meningsverschil gehad en het ging er
soms heftig naar toe, maar op slot
van zaken waardeerde ik het, dat je
voor je overtuiging rechtstreeks durf
de uitkomen en dat je bedoeling goed
was. Dat gaf je ook de kracht om vol
te houden en door te zetten. U kunt
terugzien op een prachtige staat van
dienst in het sociale en charitatieve
leven van onze stad.
Jos, ik ben blij dat ik de gelegen
heid heb gehad om deze woorden te
spreken en ook dat ik getuige mag
zijn van de hoge onderscheiding, die
de Paus U heeft verleend en U thans
wordt uitgereikt.
Nadat deken Maessen de hoge on
derscheiding had opgespeld en de bij
behorende oorkonde had overhandigd,
was het woord aan burgemeester
Teijssen.
Zelden, aldus de burgemeester, stelt
het gemeentebestuur deze zaal be
schikbaar voor een gelegenheid als
deze; bijeenkomsten in deze zaal lig
gen gewoonlijk meer in het openbare
vlak. Het gemeentebestuur heeft ech
ter ditmaal spontaan en gaarne de
zaal ter beschikking gesteld, mede
ook omdat de heer van Seters reeds
vele jaren de belangen der gemeente
heeft gediend.
Namens 't gemeentebestuur wens
te de burgemeester de heer v. Seters
van harte geluk met de door hem
ontvangen hoge kerkelijke onder
scheiding, als een bewijs dat de heer
van Seters niet alleen het maatschap
pelijk belang, doch ook de belangen
van de kerk zovele jaren heeft ge
diend. De burgemeester verzocht te
vens deze gelukwensen aan mevrouw
van Seters, die helaas niet aanwezig
kon zijn, te willen overbrengen.
Wethouder van Heeswijk richtte
zich in een persoonlijk woord tot de
heer van Seters en sprak als vriend,
die nooit een vergeefs beroep op
hem deed. Vooral de noden van de
kinderen hadden uw grote belang
stelling, aldus de heer van Heeswijk,
die de heer van Seters tenslotte dank
te voor zijn vriendschap en hem van
harte geluk wenste met de hoge on
derscheiding.
De districtsbestuurder van de NKV
de heer Rijnhardt, noemde de heer v.
Seters een man, die de moeilijkheden
van de tijd niet uit de weg ging en
steeds met volle overtuiging heeft
gewerkt in het belang van de bedrijfs
tak waarin hij werkzaam was.
Namens het hoofdbestuur felici
teerde hij hem van harte met de hoge
onderscheiding, die hij z.i. met recht
en ere kan dragen.
Mede namens Pastoor Lam (voor
wiens afwezigheid hij excuus aan
bood), wenste kapelaan v. Driel zijn
parochiaan van harte geluk. Ook voor
de St. Antoniusparochie is het een
hele eer, dat een der parochianen zo'n
hoge onderscheiding ontvangt. Hij
hoopte dan ook dat de heer van Se
ters hieraan nog veel geluk zal mo
gen beleven.
Verder werden nog gelukwensen
aangeboden door de heer J. Naus,
namens het Nederlands Katholiek
Vakverbond, die de heer v. Seters
tevens een kleine attentie voor zijn
vrouw overhandigde en door de voor
zitter van de Waalwijkse Schoenfa
brikanten, de heer Jos de Kort, die de
heer van Seters schetste als een man
die steeds respect voor een ander wist
op te brengen. De heer de Kort hoop
te, dat de heer van Seters nog veel
voor de organisatie zal kunnen doen
en wenste hem tenslotte van harte ge
luk met de hoge kerkelijke onder
scheiding. Ook mevr. van Seters be
trok de heer de Kort in zijn felicita
tiewoord en wenste haar spoedige al
gehele beterschap.
Hierna nam de heer van Mossel
veld voor de tweede maal het woord
en sprak als volgt
Als ik dan nu, nadat de sluiers
zijn opgetild en wij met grote vreug
de hebben kennis genomen van de zo
eervolle onderscheiding, welke onze
vriend, de heer Jos van Seters, heeft
ontvangen en zijn borst is gesierd met
het eremetaal Pro Ecclesia et Ponte-
iice, en hem de daarbij behorende bul
is uitgereikt, mag toespreken nadat
geestelijke en wereldlijke autoriteiten
mij reeds op een van grote waarde
ring getuigende wijze zijn voorge
gaan, ontbreken mij welhaast de
woorden om getuigenis af te leggen
van de overstelpende vreugde die ik
gevoel.
En waar ik hier spreek in mijn
hoedanigheid van voorzitter van het
N.K.V. afdeling Waalwijk, waarvan
alle onderafdelingen en vakbonden
deel uitmaken, moet ik gewagen van
de grote blijdschap die wij allen, zon
der uitzondering, gevoelen door de
hoge eer die U is ten deel gevallen.
Wij delen ten volle in die vreugde,
omdat wij weten dat de onderschei
ding verdiend is. Wij zijn dan ook
met diepe dankbaarheid vervuld ten
opzichte van de promotors die hun
achting en hun wetenschap voor en
van de persoon van de heer v. Seters
en diens prachtig werk hebben be
kend gemaakt in het Diocees. Wij zijn
ook dankbaar gestemd jegens mgr.
Bekkers, Bisschop van Den Bosch en
Zijne Heiligheid de Paus in Rome,
die uiteindelijk zijn fiat heeft gegeven
op grond van de hem ter beschikking
gestelde staat van verdienste.
Ik zou hier een langdurige opsom
ming kunnen geven van uw grote ver
diensten voor de Katholieke Arbei
dersbeweging in tal van functies,
maar we kennen ze allemaal. Boven
dien hebben sprekers voor mij dit
reeds op bijzonder sympathieke wijze
gedaan.
Ik zal ook nog wel in eigen kring
de gelegenheid krijgen om hierop nog
nader terug te komen. Ik wil daarom
thans volstaan met U namens mijzelf
en mijn echtgenote en namens het ge
hele N.K.V. en allen die daartoe be
horen in de meest ruime zin, van he
ler harte geluk te wensen met deze
loffelijke en dubbel en dwars ver
diende onderscheiding. Gaarne sluit
ik Uw echtgenote hierbij in, want zij
heeft het, door haar medegevoel en
de steun die zij voor U geweest is,
mogelijk gemaakt, dat gij steeds maar,
dag in dag uit, uw krachten en Uw
gaven hebt kunnen inzetten voor de
organisatie en voor de werkende
mens, vooral voor de werkende mens
in nood.
Moge 'het U gegeven zijn deze zeer
hoge inderscheiding nog vele jaren in
goede gezondheid en met ere te dra
gen.
Hartelijk dank voor uw werk en
niet minder voor uw vriendschap.
Als ik dan nog even mij mag rich
ten tot U, mijnheer de Burgemeester
en tot het gemeentebestuur, dan wil
ik gaarne dank brengen voor Uw zeer
welwillende en spontane medewerking
en voor de bijzondere gastvrijheid die
wij hier hebben genoten. Juist hier
door zijn wij in staat geweest aan dit
gebeuren die waardigheid en glans te
geven, die de herinnering aan deze
dag tot een zeer waardevolle voor ons
maakt.
Zeer ontroerd sprak de heer van
Seters tenslotte een dankwoord. Hij
vroeg zich af, waarom hij als gewoon
arbeider deze huldiging had verdiend.
Hij herdacht in dit verband zijn va
der, die er ook steeds naar streefde
verbetering in de toestand van de ar
beiders te brengen. Bijzonder trots is
hij op deze hoge kerkelijke onder
scheiding, omdat het hier een onder
scheiding betreft die de R.K. Arbei
dersbeweging wordt toegekend.
Hij is er trots op, omdat de samen
werking en het begrip voor elkander,
ook met de werkgeversvereniging zo
veel is verbeterd.
Tenlotte bracht de heer v. Seters
dank aan de kerkelijke overheid, in 't
bijzonder aan Pastoor Lempens; dank
aan de hoogeerw. heer Deken Maes
sen, dank aan wethouder van Hees
wijk en aan kapelaan van Driel en
dank tenslotte aan allen, zonder uit
zondering, allen heel hartelijk dank.
Jammer, aldus de heer van Seters,
dat mijn vrouw vandaag niet aanwe
zig kan zijn. In gedachten is zij ech
ter wel degelijk aanwezig en zij leeft
zeer zeker intens mede, met wat hiei
momenteel plaats vindt, zoals ook zij
het is geweest die mij steeds heeft
gestimuleerd dit werk te blijven doen,
waarvoor zij mij spontaan in de gele
genheid stelde, en waarvoor ik haar
uiterst dankbaar ben.
Hierna werd de erewijn aangebo
den en was een einde gekomen aan
een plechtigeheid vol sfeer en harte
lijkheid, waarvan Jos van Seters het
stralende middelpunt vormde en in
hem de gehele R.K. Arbeidersbewe
ging.
Ook wij, van "De Echo", bieden de
heer van Seters gaarne onze geluk
wensen aan.
In de ouderdom van 59 jaar over- 1
leed 1.1. vrijdag alhier plotseling de
heer A. H. Hendriks.
Na' een bezoek aan zijn museum,
ging hij te voet huiswaarts. Daar aan
gekomen voelde hij zich onwel en
werd direct dokters hulp ingeroepen.
Deze werd verleend, maar heeft niet
mogen baten, want kort daarna is de
heer Hendriks aan een hartverlam
ming overleden.
De heer Hendriks was vanaf 1942,
een jaar na de oprichting der school,
leraar aan de Nijverheidsschool voor
Waalwijk en omstreken, in de afde
ling bovenwerk en tekenen, aan dag
en avondschool en verschillende spe
ciale cursussen die aan de school
werden gegeven.
Hij was een zeer bekwaam leraar,
die zijn deskundigheid op prettige ma
nier op de leerlingen wist over te
dragen.
De heer Hendriks was directeur
van het Nationaal Museum voor de
Schoen- en Lederindustrie, waarvan
hij de initiatiefnemer en mede-op-
richter was. Wat hij voor dit unieke
instituut heeft gedaan grenst aan 't
ongelooflijke, want hoe hij deze ver
zameling steeds wist aan te vullen,
ook bij gebrek aan middelen, begrijpt
niemand. Maar daarin slaagde hij
wonderwel.
Al zijn vrije tijd besteedde hij aan
't museum; in zijn vakantie zocht hij
gelegenheid om Brussel en Parijs te
bezoeken en daar bij antiquairs of an
tiekmarkten bijzondere dingen voor
een zacht prijsje op de kop te tikken
en dat gelukte hem bijzonder.
Hoe kon hij ons triomfantelijk zijn
nieuwe vondsten demonstreren en hoe
verheugd was hij toen er een prach
tige huisvesting werd gevonden voor
het museum, dat een hobby voor hem
was en waarvoor hij alles over had
en heeft gedaan en dat alles vrijwel
geheel belangeloos. Hoe sprak hij en
thousiast voor radio en televisie over
het museum, leidde journalisten rond,
hij organiseerde exposities in tal van
gemeenten in onze provincie en daar
buiten.
Maar ook op ander terrein was hij
een verdienstelijk mens. Hij was me
de-oprichter van de Ned. Bond van
oudstrijders en dragers van het Mo-
bilisatiekruis afd. Waalwijk, drager
van het oorlogsherinneringskruis met
de gesp voor bijzondere krijgsver
richtingen.
Hij was een steunpilaar van de lie
dertafel "Oefening en Vermaak" en
van het zangkoor van St. Jan.
Zo ziet men dat met de heer Hen
driks een zeer verdienstelijk burger is
heengegaan, een verlies voor de hele
gemeenschap, een verlies voor z'n
echtgenote en enige zoon, die juist
zijn diploma als scheikundig inge
nieur in Eindhoven behaalde, en die
weldra een functie zou aanvaarden en
in 't huwelijk treden. Dit heeft hij -
droevig genoeg - niet meer mogen
beleven.
Hij ruste in vrede.
J.T.
ANTON HENDRIKS f
Met ontzetting en verslagenheid
stonden wij bij het doodsbericht van
onze vriend en collega Anton Hen
driks.
De heer Hendriks is 23 jaar onaf
gebroken als leraar schoenmaken,
afd. mach. bovenwerk, aan de Nij
verheidsschool te Waalwijk werk
zaam geweest.
I oen ik, in 1946 bij het nijver
heids-onderwijs komend, hem leerde
kennen, was hij aanvankelijk voor mij
een norm en een maatstaf bij mijn op
gang in dit werk. Later werd hij een
vriend van wie men graag aanwijzin
gen in tekortkomingen accepteert,
omdat men de inborst kent waarmee
ze gegeven worden.
Zijn bescheidenheid, zijn mildheid
en begrip tegenover de wispelturig
heid en kuren van de jeugd, de spon
taniteit en de trefzekerheid, waarme
de hij steeds de ziel van een zaak
wist te raken, ook in de omgang met
de jongens, de bewogenheid waarmee
hij de mooie en goede dingen van het
leven, vooral ook kunst, muziek en
literatuur waardeerde, de precisie
aan objectiviteit waarmee hij zijn me
ning gaf over actuele zaken als po
litiek e.d. en de felheid waarmee hij
van leer trok tegen werkelijk of ver
meend onrecht typeerden hem als een
persoonlijkheid die we niet meer zul
len vergeten.
Maar nooit zou hij zich op iets
laten voorstaan - of zich op de voor
grond dringen.
Onafgebroken en enthousiast kon
hij praten over het werk, de jongens,
het vak en zijn hobbie; het schoen
museum, dat hij van meet af aan mee
heeft opgebouwd en waarvan hij di
recteur was, alsook over het wel en
wee van de schoenindustrie waaruit
hij voortkwam.
We hebben hem gekend in zijn
grote werkkracht, zijn ijver en zijn
vaak laaiend enthousisme, maar ook
bij de grote desillusies die hem in zijn
werk bij 't Nijverheidsonderwijs niet
bespaard zijn. met name: zijn onaf
gebroken strijd voor een redelijke
rechtspositie, waarvoor blijkbaar in al
die jaren geen regeling was te vinden.
Hij was aan onze school een der
"mannen van het eerste uur" in een
speciaal vak, waarvoor nog pas kort
een bevoegdheid bestaat.
Zoals zijn ridderlijke natuur hem
ingaf; bij herhaling heeft hij dit zelf
gezegd: "ik zal vechten voor mijn
recht tot het einde toe". En hij heeft
gevochten, de laatste jaren weliswaar
met de rug tegen de muur, maar "tot
het einde toe", zoals een ridder be
taamt.
De laatste tijd was hij wel wat stil
en minder potent, maar zo'n plotse
ling verscheiden had toch niemand
verwacht.
Een groot verlies voor leerlingen
en school en voor ieder die hem van
nabij kende, maar vooral voor zijn
goede vrouw en zoon, van welke laat
ste Anton nog mocht beleven dat hij
zijn brevet voor chem. ir. behaalde.
Moge Anton Hendriks hierboven
bij God wèl de zekerheid en de er
kenning reeds hebben gevonden, die
hem door een hoogmoedige en na
ijverige wereld niet altijd werd ver
gund.
Anton, beste vriend, rust in vrede
en bid voor ons.
Zijn collega C. B.
De tcho vAn het Zuióen
BUDDEMEYER
chemisch reinigen
grote,»»' tat95 waalwijk