Jubileumfeesten R.K.C.
Krijgt R.K.C. een overdekte
tribune?
Smid je Verholen en de strijd tegen Mars
Ogen vragen brillen
van STASSAR
Ouders kunnen met geestelijk
misdeelde kind op vacantie
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 6 SEPT. 1965
2
Sprang-Capelie
Sprang
Vrijh.-Capelle
s. s. c.
Capelle
Af
DOKTER JANE
(Slot)
De RKC-ers besloten vrijdag 1.1.
hun viering van het 25-jarig bestaan,
door een gezellige avond te organise
ren van het bestuur met hun dames,
temidden van alle leden die RKC ge
durende al die 25 jaren waren trouw
gebleven, eveneens vergezeld door de
dames.
Tijdens de feestavond richtte de
kersverse oud-voorzitter, de heer C.
Dekkers, het woord tot al de oude ge
trouwen, in 'n gloedvolle toespraak,
waarvan hij het recept heeft en waar
in diepe ernst was omlijst door enkele
grappen. Zijn dringend, ja dwingend,
beroep op de oude garde, werd een
gunstig onthaal beschoren en maakte
diepe indruk, iedere oud-gediende
kreeg een kleine herinnering. Met
meer dan gewone belangstelling wer
den twee oud-gedienden naar voren
gehaald, beide met echtgenote, n.l.
Leo van der Gouw, die 25 jaar actief
gespeeld heeft en Henk Pullens, die
25 jaar onafgebroken bestuurslid is
geweest en bijzonder als penning
meester grote verdiensten heeft ver
worven. Passende geschenken en
bloemen aan de dames!
Vele woorden van dank werden tot
deze twee figuren, zo goed als tot alle
25-jarige jubilarissen gericht.
Hiermede zou het officiële gedeel
te zijn beëindigd, tenminste zo meen
de "Nilles", die altijd aan een ander,
maar nooit aan zichzelf denkt.
Hij had echter buiten de waard ge
rekend, in dit geval buiten het be
stuur van RKC, dat bij monde van de
vice-voorzitter, de heer J. van Hees-
wijk, de grote RKC-er "Nilles" met
mevrouw Dekkers, op het podium
haalde en een toespraak hield, recht
uit het hart en blijkens het donderend
applaus geheel met instemming van
alle aanwezigen.
De oudere bestuursleden en juist
de oude garde, verstond en begreep
die taal, omdat zij wist, slechts bij
benadering wist, doch wat slechts en
kele ingewijden volledig kunnen be-
s
seffen, hoeveel de heer Dekkers voor
RKC gedaan heeft en welke onschat-
barediensten hij RKC heeft bewezen.
Nilles kreeg een gemengde fruit
mand, aangevuld met "een natje" en
een "rokertje", waarvan hij confuus
werd.
Zijn echtgenote kreeg een waarde
vol huishoudelijk geschenk, dat vol
gens beider zeggen een eervolle plaats
in de echtelijke woning zal krijgen.
Dank zij de goede zorgen van café
v. d. Heuvel aan de Olympiaweg, de
goed aangepaste muziek, royale trac-
taties en een gezellig dansje, verliep
de avond in de beste stemming.
Een uitstekende gedachte om alle
oude getrouwen op deze wijze in de
feestviering te betrekken. Zij waren
allemaal vol lof. Het deed hen zicht
baar goed, die echte oude RKC-sfeer
nog eens mee te mogen beleven.
Ook de voetbalwedstrijd van de
oude garde tegen het veteranen-elf-
tal, de vrijdag tevoren, was een suc
cesvol deel van het feestprogram.
Wij zagen de oude glorie zich pre
senteren met alle oude kunsten en
streken en keihard soms. Een genot
alle Duquesnoyers (5 stuks) weer aan
het werk te zien; ook oud-aanvoerder
Cor Lammers uit Vlissingen en oud
trainer van Ierland uit Tilburg, een
Stanley Dancewicz en vele anderen
gaven nog eens hun beste krachten.
De eind-uitslag 2 - 2 gaf loon naar
sjouwen en kon eenieder bevredigen.
De feestavond hierna in het club
huis bij Jan Passier, was weer echt
als vanouds en dan begrijpt iedereen
het, werd feest gevierd. Ook dit ini
tiatief van de Veteranen is zeer ge
slaagd te noemen en waardevol voor
de goede onderlinge verhoudingen.
Met de prachtige nieuwe prijzen-
kast, die zij hebben aangeboden, een
juweel van een meubel, hebben zij
zich van hun beste zijde laten zien.
Indien wij nog, uitgesteld, onze
dank, bewondering en respect mogen
uitspreken, dan is dit voor de geste
van het bekende, zoetjes aan beroem
de jachthoorn- en drumkorps "Cornu
Copeae", dat op fantastische wijze
de pauze opluisterde tijdens de wed
strijd RKC - de Zwarte Schapen.
Dit optreden dwong ieders bewon
dering af. Heel hartelijk dank man
nen!
Mogen wij tot slot dan nog onze
oprechte dank uitspreken aan de Re
dactie van "de Echo", die aan zijn
voorbeschouwing en berichtgeving
van het 25-jarig bestaansfeest van
RKC zo'n bijzondere aandacht en
plaatsruimte heeft geschonken? Wij
zijn hiervoor zeer erkentelijk.
Al geruime tijd gingen bij de Waal-
wijksevoetbalvereniging R.K.C. de
geruchten dat er een overdekte tribu
ne gaat komen. Maar steeds bleef 't
bij geruchten te blijven en gebeurde
er niets. Tot op heden dan.
Na de nodige overwegingen en be
sprekingen is er bij RKC een comité
geformeerd dat de zware onderne
ming op zich durft te nemen en on
der de naam "Tribunefonds-RKC-
Waalwijk" reeds met de werkzaam
heden is begonnen.
Men begrijpt volkomen de omvang
van de werkzaamheden en van het fi
nanciële aspect. Niettemin hoopt men
toch in een vrij kort tijdsbestek aan
de nodige gelden te komen. De hoop
van het comité is hierbij vooral op de
eigen RKC-aanhang gevestigd. Maar
ook bij het overige gedeelte van de
Waalwijkse bevolking zullen zij aan
kloppen, begrijpend dat men er an
ders beslist niet komt. Men hoopt dan
ook bij deze actie op aller medewer
king. Uiteindelijk is een overdekkte
tribune bij een eerste klas voetbalver
eniging van dergelijke representatieve
waarde, dat er de geheleplaats trots
op kan gaan. Tot nu toe heeft het co
mité niet te klagen; alom vindt men
een enthousiast onthaal als men om
hulp of medewerking komt vragen.
Dat er in Waalwijk veel sympathie
voor bestaat, bewijst duidelijk de in
drukwekkende lijst van vooraanstaan
de personen uit onze stad, die in het
comité van aanbeveling zitting hebben
genomen. Zij staan achter het tribu
ne-comité, wat ongetwijfeld van groot
moreel belang zal zijn. Het comité van
aanbeveling bestaat uit
Burgemeester J. L. P. M. Teijssen;
P. A. v. d. Graaf, directeur Landis
Cyr; J. J. M. van Heeswijk, wethou
der sportzaken; A. v. Huiten, archi
tect B.N.A.; M. van Hooff, eigenaar
restaurant "Lido"; J. de Kort, voor
zitter Waalwijks Belang; J. H. W.
Kobben, directeur gemeentewerken;
H. E. H. Langemeijer, arts; K. C.
Mekel, architect B.N.A.; W. M. Nijs,
advocaat; A. van Oldenbeek, direc
teur handelsonderneming v. Olden
beek Smelt N.V.; H. J. G. M. Pe
ters, notaris; G. J. Roorda, directeur
Ivo van Haren's Schoen- en lederfa-
brieken N.V.; Jud. Timmermans,
voorzitter Kamer van Koophandel en
Fabrieken voor Noordelijk Noord-
Brabant.
"Het begin verloopt hoopvol", zegt
ons de jeugdige voorzitter, de heer S.
Dingemans. Hoe het verder gaat lo
pen, weten wij niet, veel zal afhan
gen van de medewerking van de
Waalwijkse bevolking. Mijn mede-
comitéleden zijn zich volledig van de
omvang van het project bewust en ze
zijn vast besloten het tot een goed
einde te brengen. Aan de nodige plan
nen om aan geld te komen ontbreekt
het niet. Ik heb dan ook het volste
vertrouwen in mijn medewerkers, die
geen probleem of inspanning uit de
weg zullen gaan. Stuk voor stuk heb
ben zij een belangrijke taak in een
team dat ik qua inhoud en mentali
teit bijzonder hoog aanslaag, en dat
niet zal rusten voor het einddoel be
reikt is.
Het comité dat gaat werken onder
de naam "Tribunefonds R.K.C. -
Waalwijk", bestaat uit de volgende
personen S. Dingemans, voorzitter;
J. Hesselberth, vice-voorzitter; G.
van Bokhoven, secretaris; H. Kramer,
penningmeester; J. de Werd, 2e se
cretaris.
Wij wensen het vijftal veel succes
en zullen met spanning het verdere
verloop volgen.
Zoals wij reeds mededeelden is de
nieuwe stichting „Recreatiecentrum
van harte" o.a. het resultaat ge
west van de VARA's 3e radio-ac
tie „Van Harte", die maandagavond
in vijf kwartier een bedrag van on
geveer G5.000 gulden opleverde
voor een parmanent vakantiever
blijf voor geestelijke gehandicapte
kinderen en hun ouders tesamen.
De heer J. P van den Bent, voor
zitter van de nieuw in het leven te
roepen stichting, deelde dinsdag
middag in Den Haag mede, goede
hoop té hebben, dat in het voorjaar
1966 in het oosten van het land de
eerste spade in de grond kan wor
den gestoken voor een dergelijk
permanent recreatie-centrum.
De gedachten van het stichting-
bestuur gaan uit naar een groot
huis, met ongeveer 16 kamers, op
een terrein van twee tot drie hec
taren waarop 20 bungalows kun
nen worden gebouwd. In het hoofd
gebouw kunnen tientallen geeste
lijk gehandicapte kinderen worden
verzorgd, terwijl hun ouders van 'n
onbezorgde vakantie kunnen genie
ten.
In de bungalows kunnen de ouders
met hun gehandicapte kind samen
vakantie houden. Vooral dat laatste
aspect is geheel nieuw in ons land.
De grond is het oosten des lands
is reeds aangeboden, terwijl ook de
gemeente Hengelo zich inmiddels
bereid heeft verklaard een terrein
ter beschikking te willen stellen.
Verder werd tal van andere zaken
aangeboden.
Voor het recreatie-centrum „Van
Harte" werd het idee geleverd door
mevr. G. J. van de Riet- de Groot
uit Hengelo, onderwijzeres aan de
BLO-school te Hengelo. Zij wilde
iets doen voor de ouders van gehan
dicapte kinderen en zij dacht aan
vakanties in woonwagens. Kees
Buurman, een van de samenstellers
van VARA's radio-actie Van Harte,
wilde de uitzending van maandag
avond aan het plan wijden mits het
plan een nationaal karakter zou
hebben en landelijk zou werken.
Aan deze voorwaarde werd vol
daan voordat drie landelijke (een
algemene, een r.k. een een prot.
christelijke) vereniging van vrien
den en ouders van het geestelijk ge
handicapte kind en drie landelijke
verenigingen op het terrein van de
sociaal-pedagogische zorg de stich
ting „recreatie-centrum van harte"
in het leven riepen.
Mevrouw G. J. van de Riet- De
Groot toonde zich dolgelukkig met
het bereikte resultaat: „Ik zie ge
woon een levenswens in vervulling
gaan. Uit ervaring weet ik, dat er
met debiele en imbeciele kinderen
meer mogelijk is dan de ouders zelf
vermoeden. Maar ook hun ouders
hebben steun nodig. Zij zijn nooit
zonder zorgen.
GESLAAGD
Voor het diploma Kraamverzorgster
slaagden j.l. vrijdag te Doom aan het Op
leidingscentrum "Vita Nova", de dames van
het Kraamcentrum te Sprang-Capelle D.
van Campen en N. van Tol te Sprang-Ca-
pelle en W. Rolffs te Raamsdonksveer.
ZWEMWEDSTRIJDEN.
In het Gemeentelijk Zwembad te Sprang-
Capelle zullen op zaterdag 11 september a.s.
om 2 uur het afzwemmen voor bewijs van
zwemproef, diploma geoefend zwemmer en
zwemvaardigheidsdiploma's 1 en II gehou
den worden. Opgaven hiervoor bij de bad
meester tot uiterlijk donderdag 9 sept. a.s.
Na het Afzwfemmen, om half 4, worden
dan open zwemwedstrijden gehouden voor
meisjes en jongens in de leeftijdsgroepen
6-8 jaar, 9-10 jaar en 11-12 jaar, van
de nummers 25 meter schoolslag en 25 m.
vrije slag; voor meisjes en jongens in de
leeftijdsgroepen van 13 14 jaar, 15 jaar en
ouder, de nummers 50 meter schoolslag en
50 meter vrije slag. Opgeven aan de kassa
tot uiterlijk woensdag 8 sept. a.s.
Belangstellenden zijn van harte welkom
en hebben gratis Joegang, terwijl het zwem
bad die middag voor het zwemmend publiek
gesloten zal zijn.
Voorts vernemen wij dat het in de be
doeling ligt te komen tot de oprichting van
een Zwemvereniging, die in de toekomst
zwemwedstrijden e.d. zal organiseren.
Wij twijfelen er niet aan of vele liefheb
bers van de mooie zwemsport zullen zich
hiervoor aanmelden.
COöP. RAIFFEISENBANK
Gedurende de maand augustus 1965 werd
bij de gezamenlijke kantoren van de Coöp.
Raiffeisenbank "Langstraat-West" aan
spaargelden ingelegd f 322.427.20 en terug
betaald f 228.887.40.
PONY-DEMONSTRATIE.
Op zaterdag 11 september a.s. zal des
avonds om 7 uur, op het feestterrein in de
Raadhuisstraat (bij het Bruggetje) door de
Ponyclub van de "Margrietruiters" een de
monstratie worden begeven.
Het fanfare-corps "Sirena" zal bij dit
programma haar medewerking verlenen en
voor de muzikale omlijsting zorgen.
N. E. O.
De wedstrijd van j.l. zaterdag, Dinteloord
I - Sprang I, werd afgelast.
A.s. zaterdag speelt NEO een thuiswed
strijd tegen Aalburg. Het aanvangsuur is
op 3 uur gesteld.
Het 2e elftal is zaterdag nog vrij van de
competitie. Voor het 3e en het 4e elftal zal
de competitie ook zaterdag beginnen, met
wedstrijden tegen resp. Wit-Zwart en ONI.
Zaterdag speelde SSC op het prachtige
sportpark in Dongen een vriendschappelijke
wedstrijd tegen de v.v. Dongen. Deze ver
eniging beschikt over een zeer goede ploeg
met snelle buitenspelers en een hechte ver
dediging. De gastheren startten met snelle
aanvallen, maar deze werden goed door de
SSC-verdediging opgevangen. Daarna werd
Dongen vaak in de verdediging gedrongen
door SSC, maar deze kwamen ook niet ver
der dan 'een serie hoekschoppen.
Na de aftrap voor de 2e helft opende A.
v. d. Broek de score voor SSC met een schit
terend doelpunt, maar Dongen antwoordde
binnen 10 min. doordat linksbuiten Kuiper
de gelijkmaker in de touwen joeg. De ach
terhoede raakte hierdoor uit haar balans.
Ook de buitenspelers kregen te veel vrijheid
van beide backs.Simons en v. Dorst profi
teerden daarvan en brachten de stand op
3 - 1 voor Dongen. Van den Broek en Maton
kregen nog een kansje, maar faalden voor
doel. Tenslote maakte Dongen er nog 4-1
van. Een sportieve wedstrijd en door Don
gen verdient, doch geflatteerd gewonnen en
goed door scheidsrechter Denee uit Breda
geleid.
JEUGDTOTO H.N.C.
De inzet van de eerste week bedroeg
f 367.40. De le prijs f 55.11, werd gewon
nen door J. Maijers, v. d. Duinstraat 41,
Sprang, geraden f 367.44. De 2e prijs,
f 36.74, wordt gedeeld door M.Sulsters,
Besoijensestr. 105, Waalwijk en H. v. Cam
pen, Hoge Zandschel 19, Kaatsheuvel, ge
raden f 367.50; de 3e prijs f 18.37 werd
gewonnen door C. Blom. Domela Nieuwen-
huijsstraat 3, Waalwijk.
DRUMBAND-CONCOURS
De muziekvereniging Kunst na Arbeid zal
dit jaar op 1 december a.s. 45 jaar bestaan.
Dit feit is voor het bestuur aanleiding ge-
o
49.
„Ja, natuurlijk heb ik de sleutels
van de knekelkelder bij me," ant
woordde de aangesproken persoon,
die geen bar mooie jongen was.
„Wie zou die anders hebben? Je
weet heel goed, dat niemand an
ders ze hebben mag dan ik. Mars
heeft mij aangesteld tot baas over
de sleutels en ik
„Wat jij denkt of vindt of doet,
kan me niets schelen," snauwde de
smid, als soldaat Knekelbleker "Ik
moet deze gevangene in de kelder
opsluiten. Breng me dus als de blik
sem daarheen en doe de deur voor
me open."
Mopperend en grommend voldeed
de sleuteldrager aan dat verzoek
en hij liep voor de smid uit, een
paar trappen af en een paar naar
geestige gangen door, waar het kil
en vochtig was en waar het akelige
naar schimmel rook.
„Ziezo, we zijn er," gromde de
sleuteldrager, terwijl hij voor een
zware, beslagen deur bleef staan.
Hij haalde een grote sleutel van de
ring af en opende daarmee de deur,
die knarsend en piepend op haar
hengsels draaide. „Mooi," gromde
de smid. „En als jij nou goede
vriendjes met me wilt blijven, dan
blijf je netjes hier wachten tot ik
terug kom. Het gaat jou namelijk
niets aan, wat er hier binnen gaat
gebeuren, zie je. Het is jouw afde
ling niet. Mars heeft mij namelijk
persoonlijk aangesteld tot wegbren
ger en opsluiter van deze gevange
ne, begrijp je wel? Je weet héél
goed, dat niemand anders het dan
doen mag dan ik
De lelijke sleuteldrager voelde
best, dat hij voor de gek gehouden
werd, maar hield hij wijselijk zijn
mond, want hij was niet erg met
soldaten van Mars gesteld. Met
halfdicht geknepen ogen zag hij
hoe de smid met zijn gevangene
de kelder binnenging. Nu, men kan
zich nauwelijks een somberder,
naargeestiger en muffer hok voor
stellen dan de kelder, waar de smid
nu terechtkwam. Een vieze, be-
rompte lucht sloeg hem tegemoet
en aanvankelijk kon hij geen hand
voor ogen zien. Nauwelijks was hij
daarbinnen of een tweetal schamel
geklede figuurtjes schuifelden hem
tegemoet. In het halfduister bleven
ze voor hem staan en met tranen
in de oogjes zeiden ze: "Laat ons
hier toch uit! Wat hebben we toch
misdaan?" Het waren vier-hander-
tjes met voelsprietjes, die dat zei
den. Ze spraken natuurlijk de on
verstaanbare Marstaai en daarom
begreep de smid niet goed wat ze
zeiden, alhoewel hij er wel zo'n
beetje een vermoeden van had wat
het zijn moest. „Arme, arme ke
reltjes. mompelde de smid.
„Ik zal jullie uit dit kot verlossen,
dat verzeker ik jullie!"
En geroerd stak hij zijn hand uit
om er de arme Marsakkertjes mee
over hun bolletje te aaien....
FEUILLETON
van
„De Echo van het Zuiden"
door Adeline McElfresh
6.
Zwijgend reden ze verder. Janie
zag niets van de naderende auto's op
de weg, niets van de mensen op 't
trottoir, of van diegenen die bij de
verkeerslichten haastig voor hun
wagen de straat overstaken. Lance
was kwaad. Ze wist dat ze hem dat
eigenlijk niet kwalijk kon nemen,
maar toch deed ze het. Zijn moe
der had gelijk. Lance werd ver
wend en zelfzuchtig.
Jane mocht de moeder van Lan
ce graag, en net alleen omdat ze
een goede dokter was. Ze zou haar
ook aardig hebben gevonden als ze
winkeljuffrouw, onderwijzeres, of
concierge was geweest. Louise Hart
was een vrouw die je direct sym
pathiek vond, rustig, vertrouwen
wekkend, sterk. Net als haar broer.
Dr. MacAllen Randall, haar com
pagnon en hoofd van het exclu
sieve Randall herstellingsoord. Dr.
Mac net als de baas, boezemde de
patiënten en de verpleegsters res
pect in, evenals de jonge doktoren
met hun eerzuchtige dromen over
een even succesvolle toekomst. In
haar hart vond Jane eigenlijk dat
Dr. Mac zijn tijd verspilde, want
zoveel van zijn patiënten hadden
een bekwaamheid als de zijne niet
nodig en er waren zoveel anderen
die dat wel hadden. Hij was zo
heel anders dan Peter en toch had
hij dat waar Peter zo vurig naar
verlangde: rijke patiënten die niet
veel mankeerden.
Jane beet op haar lip. „Als ik in
het City ziekenhuis zou blijven,
Lance" ze moest vechten om
haar stem niet te laten trillen
„dan zou ik vrij regelmatige uren
hebben. We.
„Oh ja Regelmatige uren!
De hele dag en de halve nacht".
„Niet altijd".
Ze legde een hand op zijn arm
in een bede voor begrip. „Dit is
mijn vrije dag, Lance. Laten we
hem niet verknoeien met kibbelen.
„Ik ben niet begonnen", kribde
hij. Maar de boze trek op zijn ge
zicht trok snel weg en hij grijnsde.
„Een wapenstilstand?"
„Een wapenstilstand", echo'de
Jane opgelucht.
Het was een heerlijke middag
voor een ritje naar buiten, merkte
Lance even later op. Zijn secreta
resse was op kantoor een proces
aan het uittikken, er stonds niets
dringends op z'n agenda, waarom
zouden ze dus niet naar de Ark rij
den voor een partijtje golf en een
etentje? Jane knikte en leunde
achterover tegen de scharlaken
leuning. Lance vergat de dingen zo
gauw, vond ze. Als hij geen zin had
om ergens over na te denken, kon
hij het gewoon uit zijn gedachten
bannen. Jane wist eigenlijk niet
of ze dat een prettig karakter vond.
De wind streelde haar gezicht,
woelde heftig door haar korte haar.
i^ance reed met een rustig gange
tje en nam een smalle landweg,
waar door ze er heel wat langer
over deden om bij de Ark te komen
dan langs de hoofdweg, die ze zo
nu en dan, over pas omgeploegde
akkers of groene velden jonge tar
we of rogge, in de verte konden
zien. Over een planken bruggetje,
luidruchtig onder de wielen door
ratelend kwamen zij aan een oprij-
weg van witte natuursteen, die nog
meer dan een kilometer langs de
rivier liep voordat hij uitkwam bij
het enorm groot gebouw in de
vorm van een schip dat op beton
nen pilaren in de rivierbedding
stond. De Ark. Zoals altijd voelde
Jane een protest naar haar lippen
stijgen bij 't louter idee dit luxueu
ze clubgebouw met zijn dikke
vloerkleden en betimmerende wan
den, zijn proserige eetzaal en bar,
het orkest dat zomers iedere nacht
op het „dek" en op winteravonden
in de zacht verlichte balzaal speel
de, te vergelijken met de bijbelse
ark. Het was er volkomen naast.
Ze deden een spelletje golf en
aten biefstuk met frite in gezel
schap van Larry Appelby en een
aardig blond meisje dat hij alleen
maar „lieveling" noemde. Ze dans
ten en ze zaten op het terras naar
andere dansers te kijken en Jane
dacht, zo zou mijn leven kunnen
zijn als ik met Lance trouwde, en
ze vroeg zich af waarom dat voor
uitzicht haar niet bekoorde.
„Heb je het naar je zin, meisje?"
Lance nam haar hand in de zijne.
„Hmmm."
„En wat betekend dat antwoord?"
„Het is prettig geweest, Lance,"
glimlachte Jane.
„Precies wat ik ervan denk". Met
haar hand nog in de zijne stond hij
op. „Laten we het dek een beetje
rondwandelen".
„Er waren nog meer paartjes die
hetzelfde idee hadden. Donkere
schaduwen, zachte stemmen, nu en
een lichte lach. Jane en Lance ston
den lange tijd aan de reling en ke
ken naar het voorbijglijden van de
maan over het water. Toen ze even
rilde, sloeg Lance zijn arm om haar
heen en hield haar dicht tegen
zich aan. „Koud?" fluisterde hij.
„Nee".
Zijn mond beroerde licht aan
haar. „Jane.
Zonder precies te beseffen hoe
het gebeurde was ze in zijn armen,
voelde zijn kussen warm op haar
lippen, haar wangen, haar hals.
„Jane, liefste
„Niet doen, Lance", fluisterde ze
tegen zijn lippen. Bederf het nu
niet. Ze kust hem nog een keer,
voelde hoe zijn armen haar honge
rig vaster omklemden. Houd me
vast, Lance! kreunde haar hart.
Laat me nooit los!
Eindelijk hield hij haar iets van
zich af om haar in de ogen te kun
nen zien. „Weet je wat ik doen zal,
lieveling?" vroeg hij hees. „Ik ga
met oom Mac praten. Hij en moe
der moeten het toch wat kalmer
aan gaan doen en als jij bij de staf
van hun ziekenhuis kon komen
zou je dat prettig vinden, Jane?"
Pas veel later drong het tot Jane
door, dat ze hem niet geantwoord
had. Hij had er haar geen kans toe
gegeven. Want weer had hij haar
in z'n armen getrokken en haar
gekust, bijna zonder ophouden
alsof hij van plan was de rest van
zijn leven niets anders meer te
doen.
HOOFDSTUK 3
Ei brak nu een heerlijke tijd voor
Jane aan en ongemerkt vlogen de
weken en maanden voorbij. Voor
ze het wist was ze een jaar bij de
staf van het Randall herstellings
oord. Lance en zijn moeder waren
nu in Europa een maand gele
den, nadat dr. Mac uit Mexico City
was teruggekeerd, waren ze ver
trokken en ze zouden nog ander
halve maand wegblijven. Jane had
het gevoel of ze een deel van zich
zelf kwijt was. Ze miste Lance ie
dere dag opnieuw; ze was er zo
aan gewend geraakt hem te zien,
of z'n stem door de telefoon te ho
ren als ze geen tijd hadden elkaar
te ontmoeten; en ze miste die dage
lijkse briefjes waar vaak niets
anders in stond dan „ik houd van
je" die ze altijd op de raarste
plaatsen vond.
(wordt vervolgd.)
