waaLwij kse en lAnqstRAAtse couRAnt De gebeurtenissen in Indonesië Hard oordeel van Burgemeester Teijssen over verkeerssituatie van lYlierto Niet verder dan 1950 -Qxcluóieve *3-lerenkleclinci WAALWIJK VRIJDAG 8 OKTOBER 1965 86e JAARGANG No. 77 De rcho van het Zuióen Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij Antoon Tielen HoofdredacteurJAN TIELEN Gironummer 1069687 Dit blad verschijnt 2x per week Opgericht 1878 Bureaux Grotestraat 205. Waalwijk Tel. 04160-2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8, tel. 04167 - 2002 Abonnement p. week (0.24 1 et inc.k.) 0.25 p. mnd. (100+ 5 ct. inc.k.) 1.05 p. kwrt. (3.00 10 ct. inc.k.) 3.10 p. kwrt. p. post 3.35 bij girobetaling (bij incasso p. postkwit. 30 ct. extra) Advertentieprijs: 11 cent per mm. Contractadvertenties: speciaal tarief Telegram-adres ..ECHO' Rede van de Paus voor de V.N. In zijn rede voor de algemene vergadering van de V.N. heeft Paus Psulus de zesde maandag een drin gend beroep op de wereld gedaan om de vrede te handhaven, de ont wapening te bevorderen, de onder ontwikkelde landen te helpen, geen irrationele geboorteregeling te be vorderen maar alles in het werk te stellen de voedselproductie te ver hogen en de mensheid een mens waardig bestaan te verzekeren. De Paus verklaarde niet alleen namens de Katholieke Kerk te spreken, maar ook namens andere christelij ke gemeenschappen, die hem uit drukkelijk hadden verzocht als hun tolk op te treden. De Paus wees erop, dat hij niet alleen namens zichzelf eer wilde bewijzen aan het instituut der Ver enigde Naties, maar vooral ook na mens het Oecumenisch Concilie, bij dit bezoek vertegenwoordigd door vijf kardinalen uit de vijf wereld delen. Dit waren de kardinalen Tisse- rant voor Europa, Tatsoeo Doi voor Azië, Roegambwa voor Afrika, Gil- roy voor Australië en Caggiano voor Zuid-Amerika, met kardinaal Spellman van New York als ver tegenwoordiger voor Noord-Ameri- ka. De Paus verklaarde dat zijn bood schap aan de Verenigde Naties op de eerste plaats wilde zijn „een plechtige, morele ratificatie van deze hoge instelling". De Vere nigde Naties hadden de bijval van zijn voorgangers, van het wereld episcopaat der Katholieke Kerk en van hemzelf, omdat deze organisa tie de weg vertegenwoordigt, wel ke de moderne beschaving en de wereldvrede dwingend voorschrij ven. Wij maken ons tot tolk van de levenden en de doden, aldus de Paus, van de doden, die in de laat ste oorlogen gevallen zijn, dromend van eendracht en vrede in de we reld; van de levenden, die deze oorlogen hebben overleefd en die degenen veroordelen, die opnieuw een oorlog zouden willen; van de jeugd, die vol vertrouwen vooruit gaat, terecht hopend op een betere mensheid. Wij spreken ook namens de ar men, de ontrechten, de ongelukki- gen, namens allen, die hunkeren naar gerechtigheid, naar een mens waardig leven, naar vrijheid, naar welvaart en vooruitgang. De vol keren wenden zich tot de Verenig de Naties als hun laatste hoop op eendracht en vrede. Wij wagen het hier tegelijk met het onze ook hun eerbetoon en hun vertrouwen uit te spreken. En daarom is dit ogen blik ook voor U een groots gebeu ren. Er bestaat voor de Verenigde Na ties geen weg terug, zij is histori sche noodzaak voor de ontwikke ling van de mensheid, aldus de Paus, die hierbij opmerkte dat de organisatie van de V.N. in de tij delijke orde een karakteristiek ver toont, zoals de Katholieke Kerk in de geestelijke orde, doordat zij na melijk uniek en universeel is. Be suur de wagen om eervol en lo yaal diegenen tot Uw broeder schapspact te roepen, die nu nog buiten staan. Hij wees er vervolgens op, dat in de structuur der Verenigde Na ties alle landen en volkeren gelijk zijn. De vertegenwoordigde landen zullen de nodige nederigheid moe ten opbrengen. Want 't is de hoog moed, die spanningen opwekt, oor zaak is van prestigestrijd, overheer sing, kolonialisme, egoisme. Het is de hoogmoed, die de broederschap kapot maakt. En hier, aldus de Paus, bereikt onze boodschap haar hoogtepunt, aanvankelijk negatief: het is het woord, dat gij van ons verwacht en dat wij niet kunnen uitspreken zonder ons bewust te zijn van zijn ernst en plechtigheid: nimmer meer de een tegenover de ander, nimmer, nimmer meer. Is dit niet boven al les het doel waarvoor de Verenig de Naties werden opgericht: tegen de oorlog en voor de vrede? Luis tert naar de woorden van de grote overledene, John Kennedy, die 4 jaar geleden uitriep: De mensheid moet een einde maken aan de oor log, anders zal de oorlog een einde aan de mensheid maken. Er zijn geen lange redevoeringen nodig om het hoogste doel van Uw instelling te proclameren, 't Is vol doende om er aan te herinneren dat het bloed van miljoenen men sen, hun ongehoorde lijden, de nut teloze massamoorden en de ontzet tende ruïnes Uw verbond recht vaardigen, in een eed, die de toe komst der wereld moet verande- en: nooit meer oorlog, nooit meer jorlog. Het is de vrede, de vrede, die het lot der volkeren en der ge hele mensheid moet bepalen. De Paus dankt de V.N. voor het werk, dat zij nu al twintig jaar voor de vrede doen, maar voegde daaraan toe dat de vrede niet alleen gebaseerd kan zijn op politiek en op een machts- en belangeneven- wicht. De vrede wordt gebouwd met geest, met iedereen, met werken van de vrede. De Paus deed een dringend be roep op de volkeren hun offensie ve wapens te vernietigen welke de moderne wetenschap heeft ver schaft en die zonder dat zij zelfs nog maar gebruikt worden de mensheid reeds in angst doen le ven. Bovendien vereisen onze mo derne wapenen enorme uitgaven en waardoor verhinderen zij projec ten van solidariteit en nuttige ar beid. De Paus betreurde het, dat de omstandigheden nog niet toe laten de defensieve bewapening te vernietigen. Het is daarom de grootste taak van de V.N. de veilig heid van de wereld te verzekeren zonder toevlucht tot de wapenen te nemen. De Paus zei er zich over te ver heugen, dat zijn oproep in Bombay van vorig jaar om de bewapenings wedloop te verminderen en de vrij komende gelden te besteden aan do ontwikkelingshulp, in de V.N. zo goed was ontvangen. Daarom vernieuwen wij onze uitnodiging in vol vertrouwen op Uw gevoelens van menselijkheid en edelmoedig heid. Op het positieve hoogtepunt van zijn rede, zoals de Paus zei, ging hij in op het vele werk dat door de V N, op allerlei terreinen verricht wordt ter verwezelijking van de menselijke solidariteit. Hier weer spiegelen de Verenigde Naties Gods bedoeling met de mensheid, name lijk de vooruitgang van de mense lijke samenleving op de wereld, hier wordt de evangelische bood schap in aardse termen vertaald, zei hij. Hij zei verder dat het niet ge noeg is de mensen te voeden. Men moet de mensheid ook een mens waardig leven verzekeren. Daarom is bijzonder op de V.N. van toepas sing hetgeen Isaias zegt: dan sme den zij hun zwaarden tot ploeg ijzers om, en hun lansen tot sikkels. De Paus sprak vervolgens lovend over de aktiviteit van de V.N. en haar gespecialiseerde organisaties op het gebied van de economie cul tuur, onderwijs enz. Hij zei, aan de Kerkelijke charitatieve organi saties een nieuwe ontwikkeling te willen geven ter bestrijding van de honger in de wereld en van de andere noden. Op deze manier en niet anders, is het mogelijk tot de vrede bij te dragen. Paus Paulus gaf de V.N. de waar schuwing: het gebouw dat gij wilt optrekken, moet niet uitsluitend op materiële en aardse fundamen ten rusten, want dan zou het op zand gebouwd worden, maar voor namelijk op ons geweten. Daarom moest de mens zich ver nieuwen en nieuw leren denken en zich vervolgens de woorden van de apostel Paulus bekleden met recht vaardigheid, heiligheid en waar heid. Nog nimmer in de geschiedenis, aldus Paus Paulus, is het zo nood zakelijk geweest een beroep te doen op het zedelijk bewustzijn van de mens, als in deze tijd, welke door zulk een grote vooruitgang wordt gekenmerkt. Want 't gevaar schuilt niet in de vooruitgang of in de we tenschap maar in de mens zelf. Het bouwerk van de moderne be schaving moet gegrondvest zijn op geestelijke beginselen alleen deze zijn in staat om de beschaving een goede basis te geven, maar ook om haar te verlichten en haar nieuwe impulsen te geven. En deze gees telijke beginselen der hoogste wijs heid op hun beurt kunnen niets anders dan hun grondslag vinden in het geloof in God, de God, naar wie allen, die hem niet kennen op zoek zijn, aldus besloot Paus Pau lus de Zesde zijn rede tot de alge mene vergadering van de V.N. (zie elders in dit blad) VOORLAATSTE ACTIE DRAMA LANGSTRAATWEG Het Langstraatwegdrama nadert zijn einde. Dat is nog eufemisch ge zegd. Vorige week heeft nl. de Pro vinciale Waterstaat van Noord- Brabant de aanleg aanbesteed van de aarden baan van het tracé tus sen de overweg in Nieuwkuyk en de Baardwijkse Overlaat. De laagste van de 12 inschrijvers was de N.V. Maatschappij Uitvoe- ringswerken te De Bilt met een som van 2.367.00. Bijna één ton hoger lag de inschrijving van de N.V. J. Heijmans te Rosmalen, die op één na de laagste inschrijfster was. De hoogste inschrijving lag op 12.000 gulden na niet minder dan één miljoen hoger. Binnen één jaar na de gunning za! het traject dat 7,5 km. lang is moeten worden opgeleverd. Wie mocht verwachten, dat eind 1966 dit stuk van de Langstraat- weg in gebruik genomen kan wor den, komt bedrogen uit. Er zal eerst enige tijd over heen gaan, dat de aarden baan zich gezet heeft en pas daarna kunnen de betonnen rij stroken worden aangebracht. Dat brengt weer een aparte aan besteding met zich mede. Trou wens, een drietal kunstwerken ten noorden van de gemeente Dru nen moeten ook nog worden aanbesteed. Het zijn de viaducten bij de Badhuisstraat en bij de Sta tionsstraat, die het centrum van Drunen met de nieuwe weg en met Elshout moeten verbinden. De Bad huisstraat zal hiertoe enigszins naar het westen worden verplaatst en bij de Stationsstraat in Drunen zullen enkele huizen moeten ver dwijnen. Het zal dus nog wel enige tijd duren, voordat de verbinding V aalwijk-Den Bosch over de nieu we Langstraatweg tot stand komt. Het totaal van de weg wacht bo vendien nog op de aanbesteding van het weggedeelte Raamsdonk-Made. Dat zal dan de laatste acte in het drama worden. En als de weg dan in de nevelige toekomst gereed komt zal blijken dat de capaciteit niet voldoende is. De verkeerscijfers wijzen reeds nu uit, dat de weg eigenlijk een vier baans weg moest zijn. Achttien uur lang hebben afdelingen van de lijfwacht van president Soekarno, die een greep naar de macht deden, het vrijdag in Djakarta voor het zeggen gehad. In die korte spanne tijds werden zes legergene raals in koelen bloede vermoord. Regeringsgezinde strijdkrachten heb ben met groot machtsvertoon de orde in de Indonesische hoofdstad hersteld. Met de klaarblijkelijke steun van de indonesische communistische par tij - die reeds in 1948 een vergeefse greep naar de macht deed - en andere linksgezinde elementen, onder wie, naar verluidt, lucht machtminister vice-maarschalk Omar Djani, riep de zes en dertigjari ge Achmad Oentoeng - bataljonscommandant van Soekarno s lijf wacht, de Tjakra Birawa, een "revolutionaire raad" in het leven, die voortaan het eilandenrijk zou besturen. Via het bij verrassing bezette radiostation van Djakarta (minder dan 300 meter het van "vrijheids paleis" van de presidentliet Oentoeng later op de dag weten, dat hij zich aan het hoofd van deze 45 leden tellende raad had gesteld. Oentoeng noemde zijn aktie de "dertig september beweging". Elke sol daat die aan de beweging meedeed, zou twee rangen verhoogd worden. Het zag er oorspronkelijk niet naar uit, dat veel soldaten van dit aan trekkelijke aanbod gebruik zouden maken, maar later bleek, dat Oen toeng's aktie vooral op Midden-Java weerklank had gevonden. Slaperige Indonesiërs, die vrijdag ochtend om zeven uur op radio Dja karta afstemden, hoorden tot hun verbazing dat de „dertig september beweging" van Oentoeng - ook in Djakarta niet een algemeen bekende figuur - een aantal niet met name genoemde generaals beschuldigde van het voorbereiden van een staatsgreep met gelden van de Amerikaanse "Cen tral Intelligence Agency". De staatgreep zou haar beslag moeten krijgen in de eerste week van oktober ter gelegenheid van de "dag van de strijdkrachten". Troepen zou den uit Oost- en Midden-Java naar Djakarta worden overgebracht voor een grootscheeps machtsvertoon. Dit machtsvertoon heeft Djakarta ver vroegd kunnen aanschouwen toen de staatsgreep van de luitenant-kolonel de kop werd ingedrukt. Voor het echter zover kwam, had den de mannen van Oentoeng reeds hun slag geslagen in de woningen van een onbekend aantal generaals. Bri gadegeneraal Pandjaitan werd met kogels doorzeefd van het balkon van zijn huis geworpen. Deze naaste me dewerker van legerminister Achmad Jani werd in een tapijt gerold. De Tjakrabirawas staken nog eerst een bajonet door het lijk voordat zij een passerende auto aanhielden om er het stoffelijk overschot in te werpen. Ook de inspecteur-generaal van de inten dance van het leger, generaal majoor m.t. Hardjono, werd in zijn woning doodgeschoten. Inmiddels schijnt een zestal generaals het leven te hebben verloren. Generaal Abdoel Haris Nasoetion vluchtte in pyama het huis uit toen Oentoeng's mannen hem in zijn slaap kwamen verrassen. De generaal, die op de fraai gelegen Teuku Umarweg woont, ontkwam aan zijn moorde naars door over een muur achter zijn huis te klimmen. In een kort vuurgevecht met de al tijd aanwezige wacht voor Nasoeti- on's woning, werd de vijftien-jarige enige dochter van de generaal ern stig gewond door een verdwaalde ko gel. Nasoetion bezocht haar later op de vrijdagochtend - nog steeds ge kleed in pyama - in een ziekenhuis in Djakarta, voordat hij contakt zocht en vond met de befaamde "Si- liwang" divisie, aan het hoofd waar van hij in 1948 de communistische opstand in Madioen op Oost-Java de kop indrukte. De dochter van de ge neraal is inmiddels overleden. Twee straten verder werd de le germinister, luitenant generaal Ach mad Jani, uit zijn huis gesleept naar een onbekende bestemming. Het buitenland kon alleen via radio Djakarta van de staatsgreep kennis nemen. Sedert drie uur in de ochtend hadden soldaten van de "Diponego- ro" divisie welke naar beweerd wordt communistiscsh geïnfiltreerd is, reeds diverse strategische punten bezet, zo als het bijna voltooide telecommunica- tiegebouw en het telegraafkantoor. Bij het invallen van de duisternis omstreeks zes uur vrijdagavond zetten troepen van regeringsgezinde leger eenheden zich in beweging om de op standelingen op vrij geruisloze manier uit hun sleutelposities te dwingen. Vuurkontakt werd angstvallig ver meden en de sleutelposities werden eerst ingenomen, nadat ze door de "Diponegoro" troepen, de "raiders" in hun groene camouflage unifor men en de Tjakrabirawas met hun felrode baretten waren opgegeven. Na het "wisselen van de wacht" voor het radiostation op het vrijheids plein, liet de commandant van het strategische commando van het leger, generaal-majoor Soeharto, een leger communiqué uitzenden, waarin de "dertig september beweging" werd gebrandmerkt als "contra revolutio nair" en anti-Indonesisch. Naar mate de avond verstreek werd duidelijk dat de bordjes verhangen werden. Oentoeng zelf en vijf van zijn vol gelingen in het leger, die zitting hadden genomen in de raad, werden oneervol ontslagen verklaard. Ook zaterdag draaide in Djakarta de geruchtenmolen op volle toeren. Terwijl de militaire commandanten van Makassar, Soerabaja en Zuid- Sumatra zich achter de president stelden, werd in Westerse diplomatie ke kringen bekend dat - gevolgge- vend aan Omar Dhani's dagorder - de luchtmachteenheden waren samen getrokken op de bisis "Halim Kusu- mah", in de Nederlandse tijd bekend als Tjulilitan, een kilometer of twaalf buiten Djakarta langs de weg naar Bogor. Terwijl iedereen zich afvroeg, waarom president Soekarno geen ra dioboodschap tot het volk richtte (zo als hij in het verleden direct na zeer chaotische gebeurtenissen in de archi pel had gedaan), speelden troepen die joyaal worden aan de "dertig sem- tember beweging" en die, welke zich achter de president en generaal Na soetion haden geschaard, een kat- en muis-spel. De militaire commandant van Groot Djakarta - inwonertal ruw geschat op vijf miljoen - kondigde zaterdag ochtend de staat van beleg af voor zijn gehele district. Generaal Majoor Burgemeester Teijssen sprak maan dagavond in het Lido te Waalwijk vcor een groot aantal leden van de R.K. Middenstandsbond een hard oerdeel uit over de verkeerssituatie in de provincie Noord-Brabant. Burgemeester Teijssen sprak als zijn mening uit, dat de infrastruc tuur verre ten achter gebleven is. De wegen zijn niet in staat de func tie te vervullen, die provinciaal, nationaal en internationaal vervuld zcu moeten worden. Met de water wegen is het al niet veel beter. Het spoorwegnet is hetzelfde als in 1950, misschien is het nog wel slechter geworden. Dat geldt in nog sterker mate voor het gebied van Midden- Brabant en het stadsgewest Waal wijk, over de ontwikkeling waar van Burgemeester Teijssen 't woord voerde voor de middenstanders. Burgemeester Teijssen maakte ook enkele kritisch-konstruktieve opmerkingen over het laatste rap port over de welvaart in de pro vincie. Zowel bij de balans als bij het toekomstperspectief vond Bur gemeester Teijssen, dat er enige zaken vergeten waren. Hij doelde daarbij op evenwichtige spreiding van de bevolking en de bestaan- bronnen over heel Nederland en het streven naar een vrijere con- tingentering van de woningbouw. In het verleden had Burgemees ter Teijssen verwacht, dat de uit breiding van de werkgelegenheid in het westen des lands tot stil stand zou worden gebracht door 't sieeds groeiend tekort aan arbeids krachten in dat deel van het land. Daaruit zou een spreiding van in dustrievestiging over andere delen van het land zijn voortgevloeid. Die ontwikkeling is helaas uit gebleven en dat heeft voor Noord- Brabant minder gunstige gevolgen gehad. De overheid moet bij die industriespreiding aktief optreden. Burgemeester Teijssen hield tevens een pleidooi voor een vrijere con- t'ngentering van het woningbouw- vclume. Hij verwachtte dat de ont wikkeling wel in die richting zou gaan. Er bestaat steeds meer aver sie tegen het wonen in de stad. Wanneer men vrij zijn woonplaats kan kiezen (door de woningnood is dat niet altijd mogelijk) zou er een grote trek naar het platteland ont staan. Ook voor de ontwikkeling van 't stadsgewest Waalwijk verwacht te Burgemeester Teijssen nogal wat van de vrijere woningbouwcontin- gentering evenals van de industri ële ontwikkeling. Op dat laatste terrein achtte Burgemeester Teijs sen het noodzakelijk, dat er een schaalverbreding zou optreden, die de traditionele industrieën van schoenen, leder en textiel alsmede do werkgelegenheid in de agrari sche sector zou terugdringen. Daaruit moet een regionale werk- gelegenheidspolitiek voortvloeien, waarin uitbreiding van de sectoren elektrotechniek, metallurgie en che mie mogelijkheden bieden. Dat stelt hoge eisen aan de in frastructuur in stadsgewest en ves tigingsgemeente. Voorzieningen op het gebied van wegen, op het ter rein van onderwijs en van gas, wa ter en licht moeten optimaal zijn voor een goed vestigingsklimaat. Burgemeester Teijssen schetste de groei van de samenwerkingsge. dachte in Midden-Brabant. In 1958 is het begonnen met een aantal burgemeesters die de koppen bij elkaar staken om in Midden-Bra bant tot een bundeling van krach ten te komen. In het interim-rap port, dat het resultaat was van diepgaande studies, is het eerst de voorkeur geuit voor twee stadsge westen in het gebied van Midden- Brabant. Het is de z.g. twee-dooier- theorie, waarbij de stadsgewesten Tilburg en Waalwijk zijn gecreëerd. Voor juli 1966 zal uit de werk zaamheden van de stadsgewestelij ke commissie een structuurplan voor de streek moeten resulteren. De stadsgewestelijke commissie zal zich vooral bezig houden met in tergemeentelijke belangen zoals ruimtelijke ordening. In het stads gewest Waalwijk zal men zich moe ten realiseren, dat het zich ontwik kelt naast de agglomoraties Tilburg en Den Bosch. Studies en activiteiten van de stadsgewestelijke commissie moe ten hierop zijn afgestemd. Souples se is daarbij geboden omdat de omstandigheden zich ingrijpend kunnen wijzigen. Voor burgemeester Teijssen is de noodzaak van een intergewestelijke samenwerking zeer duidelijk en onmiskenbaar. Zij die dit niet in zien, zijn blind voor het tijdsbeeld. Omar Wiradhadikusumah, wiens naam eveneens buiten zijn medewe ten aan de "revolutionaire raad" was verbonden, kondigde tevens een uit gaansverbod af van zes uur 's avonds tot zes uur 's ochtends, ingaande za terdagavond. Ook dit verbod gold voor Groot-Djakarta, met inbegrip van de haven van Tandjong Priok en de voorstad Kebajoran. De comman dant nam verder maatregelen ter ver zekering van een vlotte gang van za ken bij de dagbladen van de strijd krachten, die dan ook stipt op tijd bleven verschijnen. De straatverkoop van het Peking gezinde dagblad War- ta Bhakti (met de grootste oplage in Djakarta) werd tijdelijk gestaakt. Ook de naam van de hoofdredacteur van dit blad, Karim, werd vermeld in de lijst van de leden van de "revolu tionaire raad". Karim, die voorzitter is van de sterk door communisten be ïnvloede Indonesische Journalisten Associatie, ontkende intussen even heftig als vele anderen te zijn geraad pleegd of in kennis gesteld van de benoeming als lid van de "revolutio naire raad", die inmiddels als kontra- revolutionair te boek stond. Het kan toor van 't Indonesische Staatspers- bureau "Antara" werd stevig be waakt door een groot aantal geheime politiegroepen. Diplomatieke waarnemers in Dja karta zagen de strenge politiemaat regelen bij "Antara" als een teken, dat dit persbureau onder scherp toe zicht van de regeringsgezinde strijd krachten was gesteld, teneinde ver dere publikaties omtrent de "dertig september beweging" te voorkomen. Het zaterdagochtend-buletin van het persbureau had opvallend genoeg geen enkele melding gemaakt van de drie legercommunique's, waarin Oen toeng's staatsgreep aan de kaak was gesteld. Het anders zo drukke en gezellige uitgaansleven op zaterdagavond bleef ditmaal achterwege door het uitgaans verbod. Opnieuw draaiden op nieuws be luste radioluisteraars driftig aan de knoppen van hun toestel om op de hoogte van de laatste ontwikkelingen te blijven. Zij vingen een uiterst zwakke uitzending van radio Djokja karta op Midden-Java op, waarin regimentscommandant Moeljono zijn troepen beval uitsluitend orders van de "derig september beweging" op te volgen. Een duidelijke indicatie dus, dat de strijdkrachten op Midden- Java van plan waren de opstand voort te zetten. Het station verzocht andere regionale zenders de uitzen dingen van het regeringsgetrouwe ra diostation in Djakarta niet te relaye- ren. Nauwelijks een half uur later deed de minister voor veteranen- en demo bilisatiezaken, generaal majoor Sar- binï, via radio Djakarta een dringend beroep op de strijdkrachten in Mid den-Java om Oentoeng's orders te ne geren. De "strijdmakkers" in dit ge bied dienden zich aan de zijde van 't

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1965 | | pagina 1