waaLwij kse en lAnqstRAAtse couRAnt
De gebeurtenissen in Indonesië
Hard oordeel van Burgemeester Teijssen
over verkeerssituatie
van lYlierto
Niet verder dan 1950
-Qxcluóieve
*3-lerenkleclinci
WAALWIJK
VRIJDAG 8 OKTOBER 1965
86e JAARGANG No. 77
De rcho van het Zuióen
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
Antoon Tielen
HoofdredacteurJAN TIELEN
Gironummer 1069687
Dit blad verschijnt 2x per week
Opgericht 1878
Bureaux Grotestraat 205. Waalwijk Tel. 04160-2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8, tel. 04167 - 2002
Abonnement
p. week (0.24 1 et inc.k.) 0.25
p. mnd. (100+ 5 ct. inc.k.) 1.05
p. kwrt. (3.00 10 ct. inc.k.) 3.10
p. kwrt. p. post 3.35 bij girobetaling
(bij incasso p. postkwit. 30 ct. extra)
Advertentieprijs: 11 cent per mm.
Contractadvertenties: speciaal tarief
Telegram-adres ..ECHO'
Rede van de Paus voor de V.N.
In zijn rede voor de algemene
vergadering van de V.N. heeft Paus
Psulus de zesde maandag een drin
gend beroep op de wereld gedaan
om de vrede te handhaven, de ont
wapening te bevorderen, de onder
ontwikkelde landen te helpen, geen
irrationele geboorteregeling te be
vorderen maar alles in het werk te
stellen de voedselproductie te ver
hogen en de mensheid een mens
waardig bestaan te verzekeren. De
Paus verklaarde niet alleen namens
de Katholieke Kerk te spreken,
maar ook namens andere christelij
ke gemeenschappen, die hem uit
drukkelijk hadden verzocht als hun
tolk op te treden.
De Paus wees erop, dat hij niet
alleen namens zichzelf eer wilde
bewijzen aan het instituut der Ver
enigde Naties, maar vooral ook na
mens het Oecumenisch Concilie, bij
dit bezoek vertegenwoordigd door
vijf kardinalen uit de vijf wereld
delen.
Dit waren de kardinalen Tisse-
rant voor Europa, Tatsoeo Doi voor
Azië, Roegambwa voor Afrika, Gil-
roy voor Australië en Caggiano
voor Zuid-Amerika, met kardinaal
Spellman van New York als ver
tegenwoordiger voor Noord-Ameri-
ka.
De Paus verklaarde dat zijn bood
schap aan de Verenigde Naties op
de eerste plaats wilde zijn „een
plechtige, morele ratificatie van
deze hoge instelling". De Vere
nigde Naties hadden de bijval van
zijn voorgangers, van het wereld
episcopaat der Katholieke Kerk en
van hemzelf, omdat deze organisa
tie de weg vertegenwoordigt, wel
ke de moderne beschaving en de
wereldvrede dwingend voorschrij
ven. Wij maken ons tot tolk van de
levenden en de doden, aldus de
Paus, van de doden, die in de laat
ste oorlogen gevallen zijn, dromend
van eendracht en vrede in de we
reld; van de levenden, die deze
oorlogen hebben overleefd en die
degenen veroordelen, die opnieuw
een oorlog zouden willen; van de
jeugd, die vol vertrouwen vooruit
gaat, terecht hopend op een betere
mensheid.
Wij spreken ook namens de ar
men, de ontrechten, de ongelukki-
gen, namens allen, die hunkeren
naar gerechtigheid, naar een mens
waardig leven, naar vrijheid, naar
welvaart en vooruitgang. De vol
keren wenden zich tot de Verenig
de Naties als hun laatste hoop op
eendracht en vrede. Wij wagen het
hier tegelijk met het onze ook hun
eerbetoon en hun vertrouwen uit
te spreken. En daarom is dit ogen
blik ook voor U een groots gebeu
ren.
Er bestaat voor de Verenigde Na
ties geen weg terug, zij is histori
sche noodzaak voor de ontwikke
ling van de mensheid, aldus de
Paus, die hierbij opmerkte dat de
organisatie van de V.N. in de tij
delijke orde een karakteristiek ver
toont, zoals de Katholieke Kerk in
de geestelijke orde, doordat zij na
melijk uniek en universeel is. Be
suur de wagen om eervol en lo
yaal diegenen tot Uw broeder
schapspact te roepen, die nu nog
buiten staan.
Hij wees er vervolgens op, dat
in de structuur der Verenigde Na
ties alle landen en volkeren gelijk
zijn. De vertegenwoordigde landen
zullen de nodige nederigheid moe
ten opbrengen. Want 't is de hoog
moed, die spanningen opwekt, oor
zaak is van prestigestrijd, overheer
sing, kolonialisme, egoisme. Het is
de hoogmoed, die de broederschap
kapot maakt.
En hier, aldus de Paus, bereikt
onze boodschap haar hoogtepunt,
aanvankelijk negatief: het is het
woord, dat gij van ons verwacht en
dat wij niet kunnen uitspreken
zonder ons bewust te zijn van zijn
ernst en plechtigheid: nimmer meer
de een tegenover de ander, nimmer,
nimmer meer. Is dit niet boven al
les het doel waarvoor de Verenig
de Naties werden opgericht: tegen
de oorlog en voor de vrede? Luis
tert naar de woorden van de grote
overledene, John Kennedy, die 4
jaar geleden uitriep: De mensheid
moet een einde maken aan de oor
log, anders zal de oorlog een einde
aan de mensheid maken.
Er zijn geen lange redevoeringen
nodig om het hoogste doel van Uw
instelling te proclameren, 't Is vol
doende om er aan te herinneren
dat het bloed van miljoenen men
sen, hun ongehoorde lijden, de nut
teloze massamoorden en de ontzet
tende ruïnes Uw verbond recht
vaardigen, in een eed, die de toe
komst der wereld moet verande-
en: nooit meer oorlog, nooit meer
jorlog. Het is de vrede, de vrede,
die het lot der volkeren en der ge
hele mensheid moet bepalen.
De Paus dankt de V.N. voor het
werk, dat zij nu al twintig jaar
voor de vrede doen, maar voegde
daaraan toe dat de vrede niet alleen
gebaseerd kan zijn op politiek en
op een machts- en belangeneven-
wicht.
De vrede wordt gebouwd met
geest, met iedereen, met werken
van de vrede.
De Paus deed een dringend be
roep op de volkeren hun offensie
ve wapens te vernietigen welke de
moderne wetenschap heeft ver
schaft en die zonder dat zij zelfs
nog maar gebruikt worden de
mensheid reeds in angst doen le
ven. Bovendien vereisen onze mo
derne wapenen enorme uitgaven en
waardoor verhinderen zij projec
ten van solidariteit en nuttige ar
beid. De Paus betreurde het, dat
de omstandigheden nog niet toe
laten de defensieve bewapening te
vernietigen. Het is daarom de
grootste taak van de V.N. de veilig
heid van de wereld te verzekeren
zonder toevlucht tot de wapenen te
nemen.
De Paus zei er zich over te ver
heugen, dat zijn oproep in Bombay
van vorig jaar om de bewapenings
wedloop te verminderen en de vrij
komende gelden te besteden aan
do ontwikkelingshulp, in de V.N.
zo goed was ontvangen. Daarom
vernieuwen wij onze uitnodiging in
vol vertrouwen op Uw gevoelens
van menselijkheid en edelmoedig
heid.
Op het positieve hoogtepunt van
zijn rede, zoals de Paus zei, ging hij
in op het vele werk dat door de
V N, op allerlei terreinen verricht
wordt ter verwezelijking van de
menselijke solidariteit. Hier weer
spiegelen de Verenigde Naties Gods
bedoeling met de mensheid, name
lijk de vooruitgang van de mense
lijke samenleving op de wereld,
hier wordt de evangelische bood
schap in aardse termen vertaald,
zei hij.
Hij zei verder dat het niet ge
noeg is de mensen te voeden. Men
moet de mensheid ook een mens
waardig leven verzekeren. Daarom
is bijzonder op de V.N. van toepas
sing hetgeen Isaias zegt: dan sme
den zij hun zwaarden tot ploeg
ijzers om, en hun lansen tot sikkels.
De Paus sprak vervolgens lovend
over de aktiviteit van de V.N. en
haar gespecialiseerde organisaties
op het gebied van de economie cul
tuur, onderwijs enz. Hij zei, aan
de Kerkelijke charitatieve organi
saties een nieuwe ontwikkeling te
willen geven ter bestrijding van
de honger in de wereld en van de
andere noden. Op deze manier en
niet anders, is het mogelijk tot de
vrede bij te dragen.
Paus Paulus gaf de V.N. de waar
schuwing: het gebouw dat gij wilt
optrekken, moet niet uitsluitend
op materiële en aardse fundamen
ten rusten, want dan zou het op
zand gebouwd worden, maar voor
namelijk op ons geweten.
Daarom moest de mens zich ver
nieuwen en nieuw leren denken en
zich vervolgens de woorden van de
apostel Paulus bekleden met recht
vaardigheid, heiligheid en waar
heid.
Nog nimmer in de geschiedenis,
aldus Paus Paulus, is het zo nood
zakelijk geweest een beroep te doen
op het zedelijk bewustzijn van de
mens, als in deze tijd, welke door
zulk een grote vooruitgang wordt
gekenmerkt. Want 't gevaar schuilt
niet in de vooruitgang of in de we
tenschap maar in de mens zelf.
Het bouwerk van de moderne be
schaving moet gegrondvest zijn op
geestelijke beginselen alleen deze
zijn in staat om de beschaving een
goede basis te geven, maar ook om
haar te verlichten en haar nieuwe
impulsen te geven. En deze gees
telijke beginselen der hoogste wijs
heid op hun beurt kunnen niets
anders dan hun grondslag vinden
in het geloof in God, de God, naar
wie allen, die hem niet kennen op
zoek zijn, aldus besloot Paus Pau
lus de Zesde zijn rede tot de alge
mene vergadering van de V.N.
(zie elders in dit blad)
VOORLAATSTE ACTIE DRAMA
LANGSTRAATWEG
Het Langstraatwegdrama nadert
zijn einde. Dat is nog eufemisch ge
zegd. Vorige week heeft nl. de Pro
vinciale Waterstaat van Noord-
Brabant de aanleg aanbesteed van
de aarden baan van het tracé tus
sen de overweg in Nieuwkuyk en
de Baardwijkse Overlaat.
De laagste van de 12 inschrijvers
was de N.V. Maatschappij Uitvoe-
ringswerken te De Bilt met een
som van 2.367.00. Bijna één ton
hoger lag de inschrijving van de
N.V. J. Heijmans te Rosmalen, die
op één na de laagste inschrijfster
was. De hoogste inschrijving lag op
12.000 gulden na niet minder dan
één miljoen hoger.
Binnen één jaar na de gunning
za! het traject dat 7,5 km. lang is
moeten worden opgeleverd.
Wie mocht verwachten, dat eind
1966 dit stuk van de Langstraat-
weg in gebruik genomen kan wor
den, komt bedrogen uit. Er zal
eerst enige tijd over heen gaan, dat
de aarden baan zich gezet heeft en
pas daarna kunnen de betonnen rij
stroken worden aangebracht.
Dat brengt weer een aparte aan
besteding met zich mede. Trou
wens, een drietal kunstwerken
ten noorden van de gemeente Dru
nen moeten ook nog worden
aanbesteed. Het zijn de viaducten
bij de Badhuisstraat en bij de Sta
tionsstraat, die het centrum van
Drunen met de nieuwe weg en met
Elshout moeten verbinden. De Bad
huisstraat zal hiertoe enigszins naar
het westen worden verplaatst en
bij de Stationsstraat in Drunen
zullen enkele huizen moeten ver
dwijnen. Het zal dus nog wel enige
tijd duren, voordat de verbinding
V aalwijk-Den Bosch over de nieu
we Langstraatweg tot stand komt.
Het totaal van de weg wacht bo
vendien nog op de aanbesteding van
het weggedeelte Raamsdonk-Made.
Dat zal dan de laatste acte in het
drama worden.
En als de weg dan in de nevelige
toekomst gereed komt zal blijken
dat de capaciteit niet voldoende is.
De verkeerscijfers wijzen reeds nu
uit, dat de weg eigenlijk een vier
baans weg moest zijn.
Achttien uur lang hebben afdelingen van de lijfwacht van president
Soekarno, die een greep naar de macht deden, het vrijdag in Djakarta
voor het zeggen gehad. In die korte spanne tijds werden zes legergene
raals in koelen bloede vermoord. Regeringsgezinde strijdkrachten heb
ben met groot machtsvertoon de orde in de Indonesische hoofdstad
hersteld.
Met de klaarblijkelijke steun van de indonesische communistische par
tij - die reeds in 1948 een vergeefse greep naar de macht deed -
en andere linksgezinde elementen, onder wie, naar verluidt, lucht
machtminister vice-maarschalk Omar Djani, riep de zes en dertigjari
ge Achmad Oentoeng - bataljonscommandant van Soekarno s lijf
wacht, de Tjakra Birawa, een "revolutionaire raad" in het leven, die
voortaan het eilandenrijk zou besturen. Via het bij verrassing bezette
radiostation van Djakarta (minder dan 300 meter het van "vrijheids
paleis" van de presidentliet Oentoeng later op de dag weten, dat hij
zich aan het hoofd van deze 45 leden tellende raad had gesteld.
Oentoeng noemde zijn aktie de "dertig september beweging". Elke sol
daat die aan de beweging meedeed, zou twee rangen verhoogd worden.
Het zag er oorspronkelijk niet naar uit, dat veel soldaten van dit aan
trekkelijke aanbod gebruik zouden maken, maar later bleek, dat Oen
toeng's aktie vooral op Midden-Java weerklank had gevonden.
Slaperige Indonesiërs, die vrijdag
ochtend om zeven uur op radio Dja
karta afstemden, hoorden tot hun
verbazing dat de „dertig september
beweging" van Oentoeng - ook in
Djakarta niet een algemeen bekende
figuur - een aantal niet met name
genoemde generaals beschuldigde van
het voorbereiden van een staatsgreep
met gelden van de Amerikaanse "Cen
tral Intelligence Agency".
De staatgreep zou haar beslag
moeten krijgen in de eerste week van
oktober ter gelegenheid van de "dag
van de strijdkrachten". Troepen zou
den uit Oost- en Midden-Java naar
Djakarta worden overgebracht voor
een grootscheeps machtsvertoon. Dit
machtsvertoon heeft Djakarta ver
vroegd kunnen aanschouwen toen de
staatsgreep van de luitenant-kolonel
de kop werd ingedrukt.
Voor het echter zover kwam, had
den de mannen van Oentoeng reeds
hun slag geslagen in de woningen van
een onbekend aantal generaals. Bri
gadegeneraal Pandjaitan werd met
kogels doorzeefd van het balkon van
zijn huis geworpen. Deze naaste me
dewerker van legerminister Achmad
Jani werd in een tapijt gerold. De
Tjakrabirawas staken nog eerst een
bajonet door het lijk voordat zij een
passerende auto aanhielden om er het
stoffelijk overschot in te werpen. Ook
de inspecteur-generaal van de inten
dance van het leger, generaal majoor
m.t. Hardjono, werd in zijn woning
doodgeschoten. Inmiddels schijnt een
zestal generaals het leven te hebben
verloren.
Generaal Abdoel Haris Nasoetion
vluchtte in pyama het huis uit toen
Oentoeng's mannen hem in zijn slaap
kwamen verrassen. De generaal, die
op de fraai gelegen Teuku Umarweg
woont, ontkwam aan zijn moorde
naars door over een muur achter zijn
huis te klimmen.
In een kort vuurgevecht met de al
tijd aanwezige wacht voor Nasoeti-
on's woning, werd de vijftien-jarige
enige dochter van de generaal ern
stig gewond door een verdwaalde ko
gel. Nasoetion bezocht haar later op
de vrijdagochtend - nog steeds ge
kleed in pyama - in een ziekenhuis
in Djakarta, voordat hij contakt
zocht en vond met de befaamde "Si-
liwang" divisie, aan het hoofd waar
van hij in 1948 de communistische
opstand in Madioen op Oost-Java de
kop indrukte. De dochter van de ge
neraal is inmiddels overleden.
Twee straten verder werd de le
germinister, luitenant generaal Ach
mad Jani, uit zijn huis gesleept naar
een onbekende bestemming.
Het buitenland kon alleen via radio
Djakarta van de staatsgreep kennis
nemen. Sedert drie uur in de ochtend
hadden soldaten van de "Diponego-
ro" divisie welke naar beweerd wordt
communistiscsh geïnfiltreerd is, reeds
diverse strategische punten bezet, zo
als het bijna voltooide telecommunica-
tiegebouw en het telegraafkantoor.
Bij het invallen van de duisternis
omstreeks zes uur vrijdagavond zetten
troepen van regeringsgezinde leger
eenheden zich in beweging om de op
standelingen op vrij geruisloze manier
uit hun sleutelposities te dwingen.
Vuurkontakt werd angstvallig ver
meden en de sleutelposities werden
eerst ingenomen, nadat ze door de
"Diponegoro" troepen, de "raiders"
in hun groene camouflage unifor
men en de Tjakrabirawas met hun
felrode baretten waren opgegeven.
Na het "wisselen van de wacht"
voor het radiostation op het vrijheids
plein, liet de commandant van het
strategische commando van het leger,
generaal-majoor Soeharto, een leger
communiqué uitzenden, waarin de
"dertig september beweging" werd
gebrandmerkt als "contra revolutio
nair" en anti-Indonesisch. Naar mate
de avond verstreek werd duidelijk dat
de bordjes verhangen werden.
Oentoeng zelf en vijf van zijn vol
gelingen in het leger, die zitting
hadden genomen in de raad, werden
oneervol ontslagen verklaard.
Ook zaterdag draaide in Djakarta
de geruchtenmolen op volle toeren.
Terwijl de militaire commandanten
van Makassar, Soerabaja en Zuid-
Sumatra zich achter de president
stelden, werd in Westerse diplomatie
ke kringen bekend dat - gevolgge-
vend aan Omar Dhani's dagorder -
de luchtmachteenheden waren samen
getrokken op de bisis "Halim Kusu-
mah", in de Nederlandse tijd bekend
als Tjulilitan, een kilometer of twaalf
buiten Djakarta langs de weg naar
Bogor.
Terwijl iedereen zich afvroeg,
waarom president Soekarno geen ra
dioboodschap tot het volk richtte (zo
als hij in het verleden direct na zeer
chaotische gebeurtenissen in de archi
pel had gedaan), speelden troepen die
joyaal worden aan de "dertig sem-
tember beweging" en die, welke zich
achter de president en generaal Na
soetion haden geschaard, een kat- en
muis-spel.
De militaire commandant van Groot
Djakarta - inwonertal ruw geschat
op vijf miljoen - kondigde zaterdag
ochtend de staat van beleg af voor
zijn gehele district. Generaal Majoor
Burgemeester Teijssen sprak maan
dagavond in het Lido te Waalwijk
vcor een groot aantal leden van de
R.K. Middenstandsbond een hard
oerdeel uit over de verkeerssituatie
in de provincie Noord-Brabant.
Burgemeester Teijssen sprak als
zijn mening uit, dat de infrastruc
tuur verre ten achter gebleven is.
De wegen zijn niet in staat de func
tie te vervullen, die provinciaal,
nationaal en internationaal vervuld
zcu moeten worden. Met de water
wegen is het al niet veel beter. Het
spoorwegnet is hetzelfde als in 1950,
misschien is het nog wel slechter
geworden. Dat geldt in nog sterker
mate voor het gebied van Midden-
Brabant en het stadsgewest Waal
wijk, over de ontwikkeling waar
van Burgemeester Teijssen 't woord
voerde voor de middenstanders.
Burgemeester Teijssen maakte
ook enkele kritisch-konstruktieve
opmerkingen over het laatste rap
port over de welvaart in de pro
vincie. Zowel bij de balans als bij
het toekomstperspectief vond Bur
gemeester Teijssen, dat er enige
zaken vergeten waren. Hij doelde
daarbij op evenwichtige spreiding
van de bevolking en de bestaan-
bronnen over heel Nederland en
het streven naar een vrijere con-
tingentering van de woningbouw.
In het verleden had Burgemees
ter Teijssen verwacht, dat de uit
breiding van de werkgelegenheid
in het westen des lands tot stil
stand zou worden gebracht door 't
sieeds groeiend tekort aan arbeids
krachten in dat deel van het land.
Daaruit zou een spreiding van in
dustrievestiging over andere delen
van het land zijn voortgevloeid.
Die ontwikkeling is helaas uit
gebleven en dat heeft voor Noord-
Brabant minder gunstige gevolgen
gehad. De overheid moet bij die
industriespreiding aktief optreden.
Burgemeester Teijssen hield tevens
een pleidooi voor een vrijere con-
t'ngentering van het woningbouw-
vclume. Hij verwachtte dat de ont
wikkeling wel in die richting zou
gaan. Er bestaat steeds meer aver
sie tegen het wonen in de stad.
Wanneer men vrij zijn woonplaats
kan kiezen (door de woningnood is
dat niet altijd mogelijk) zou er een
grote trek naar het platteland ont
staan.
Ook voor de ontwikkeling van
't stadsgewest Waalwijk verwacht
te Burgemeester Teijssen nogal wat
van de vrijere woningbouwcontin-
gentering evenals van de industri
ële ontwikkeling. Op dat laatste
terrein achtte Burgemeester Teijs
sen het noodzakelijk, dat er een
schaalverbreding zou optreden, die
de traditionele industrieën van
schoenen, leder en textiel alsmede
do werkgelegenheid in de agrari
sche sector zou terugdringen.
Daaruit moet een regionale werk-
gelegenheidspolitiek voortvloeien,
waarin uitbreiding van de sectoren
elektrotechniek, metallurgie en che
mie mogelijkheden bieden.
Dat stelt hoge eisen aan de in
frastructuur in stadsgewest en ves
tigingsgemeente. Voorzieningen op
het gebied van wegen, op het ter
rein van onderwijs en van gas, wa
ter en licht moeten optimaal zijn
voor een goed vestigingsklimaat.
Burgemeester Teijssen schetste
de groei van de samenwerkingsge.
dachte in Midden-Brabant. In 1958
is het begonnen met een aantal
burgemeesters die de koppen bij
elkaar staken om in Midden-Bra
bant tot een bundeling van krach
ten te komen. In het interim-rap
port, dat het resultaat was van
diepgaande studies, is het eerst de
voorkeur geuit voor twee stadsge
westen in het gebied van Midden-
Brabant. Het is de z.g. twee-dooier-
theorie, waarbij de stadsgewesten
Tilburg en Waalwijk zijn gecreëerd.
Voor juli 1966 zal uit de werk
zaamheden van de stadsgewestelij
ke commissie een structuurplan
voor de streek moeten resulteren.
De stadsgewestelijke commissie zal
zich vooral bezig houden met in
tergemeentelijke belangen zoals
ruimtelijke ordening. In het stads
gewest Waalwijk zal men zich moe
ten realiseren, dat het zich ontwik
kelt naast de agglomoraties Tilburg
en Den Bosch.
Studies en activiteiten van de
stadsgewestelijke commissie moe
ten hierop zijn afgestemd. Souples
se is daarbij geboden omdat de
omstandigheden zich ingrijpend
kunnen wijzigen.
Voor burgemeester Teijssen is de
noodzaak van een intergewestelijke
samenwerking zeer duidelijk en
onmiskenbaar. Zij die dit niet in
zien, zijn blind voor het tijdsbeeld.
Omar Wiradhadikusumah, wiens
naam eveneens buiten zijn medewe
ten aan de "revolutionaire raad" was
verbonden, kondigde tevens een uit
gaansverbod af van zes uur 's avonds
tot zes uur 's ochtends, ingaande za
terdagavond. Ook dit verbod gold
voor Groot-Djakarta, met inbegrip
van de haven van Tandjong Priok en
de voorstad Kebajoran. De comman
dant nam verder maatregelen ter ver
zekering van een vlotte gang van za
ken bij de dagbladen van de strijd
krachten, die dan ook stipt op tijd
bleven verschijnen. De straatverkoop
van het Peking gezinde dagblad War-
ta Bhakti (met de grootste oplage in
Djakarta) werd tijdelijk gestaakt.
Ook de naam van de hoofdredacteur
van dit blad, Karim, werd vermeld in
de lijst van de leden van de "revolu
tionaire raad". Karim, die voorzitter
is van de sterk door communisten be
ïnvloede Indonesische Journalisten
Associatie, ontkende intussen even
heftig als vele anderen te zijn geraad
pleegd of in kennis gesteld van de
benoeming als lid van de "revolutio
naire raad", die inmiddels als kontra-
revolutionair te boek stond. Het kan
toor van 't Indonesische Staatspers-
bureau "Antara" werd stevig be
waakt door een groot aantal geheime
politiegroepen.
Diplomatieke waarnemers in Dja
karta zagen de strenge politiemaat
regelen bij "Antara" als een teken,
dat dit persbureau onder scherp toe
zicht van de regeringsgezinde strijd
krachten was gesteld, teneinde ver
dere publikaties omtrent de "dertig
september beweging" te voorkomen.
Het zaterdagochtend-buletin van het
persbureau had opvallend genoeg
geen enkele melding gemaakt van de
drie legercommunique's, waarin Oen
toeng's staatsgreep aan de kaak was
gesteld.
Het anders zo drukke en gezellige
uitgaansleven op zaterdagavond bleef
ditmaal achterwege door het uitgaans
verbod.
Opnieuw draaiden op nieuws be
luste radioluisteraars driftig aan de
knoppen van hun toestel om op de
hoogte van de laatste ontwikkelingen
te blijven. Zij vingen een uiterst
zwakke uitzending van radio Djokja
karta op Midden-Java op, waarin
regimentscommandant Moeljono zijn
troepen beval uitsluitend orders van
de "derig september beweging" op
te volgen. Een duidelijke indicatie
dus, dat de strijdkrachten op Midden-
Java van plan waren de opstand
voort te zetten. Het station verzocht
andere regionale zenders de uitzen
dingen van het regeringsgetrouwe ra
diostation in Djakarta niet te relaye-
ren.
Nauwelijks een half uur later deed
de minister voor veteranen- en demo
bilisatiezaken, generaal majoor Sar-
binï, via radio Djakarta een dringend
beroep op de strijdkrachten in Mid
den-Java om Oentoeng's orders te ne
geren. De "strijdmakkers" in dit ge
bied dienden zich aan de zijde van 't