80-jarig bestaan van „De Postduif" Stemmen met machine kost 8 seconden Nederland telt 63000 (record) buitenlandse arbeidskrachten Smid je Verholen en de strijd tegen Mars Zeer druk bezochte receptie DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 21 FEBR. 1966 1960 1961 1962 24.084 27.900 31.969 1963 1964 1935 38.033 51.611 63.099 DOKTER JANE 4°. "Ilf! Ter gelegenheid van het 80-jarig bestaan van de Waalwijkse P.V. De Postduif" had zaterdagmiddag in het clublokaal der jubilerende vereniging een druk bezochte receptie plaats. Een groot aantal bloemstukken die het verenigingslokaal sierden, waren evenzovele bewijzen van de grote sympathie die De Postduif in brede kring geniet. Nadat de leden van de jubilerende vereniging hun bestuur gelukwensen hadden aangeboden, was het woord aan de voorzitter van het samenge stelde comité, de heer Th. Duivekam. Hij noemde vooral de familie Schoemans, als steunpilaren van De Postduif en betrok ook Jan Verhagen in de hujdiging. Frans Schoemans en Verhagen kregen van hem een zilve ren duif als aandenken. Hierna deelde de voorzitter van het comité mede, dat dit comité had be sloten f 50 af te staan voor Honge rend India (Deze mededeling werd met applaus begroet). Namens het Gemeentebestuur ver schenen op de receptie de wethouders van Heeswijk en van Laack. Eerstge noemde verontschuldigde burgemees ter Teijssen, die door ambtsbezighe den verhinderd was aanwezig te zijn. Het gemeentebestuur wil echter gaar ne dank betuigen aan de jubilerende vereniging en haar feliciteren met het 80-jarig bestaan. Uw sport, aldus de wethouder, gaat gepaard met dierenliefde en het ge meentebestuur is er dan ook verheugd over, dat in Waalwijk zo'n bloeiende Postduivenvereniging bestaat. Hij wenste bestuur en leden alle goeds voor de toekomst en besloot zijn sym pathieke woorden met een spontaan "Op naar de 100 jaar!" Uw komst, aldus de voorzitter van De Postduif, de heer H. Lombarts, is voor onze vereniging een grote morele steun, die dankbaar wordt aanvaard. Gaarne maak ik echter van deze ge legenheid gebruik, om 'het gemeente bestuur medewerking te verzoeken en het de duivenliefhebbers, in verband met de nieuwbouw in Waalwijk, mo gelijk te maken, hun mooie sport te kunnen blijven beoefenen, door het bouwen aan de nieuwbouw van een duivenhok. De voorzitter hoopte, dat wanneer daartoe een beroep op het gemeentebestuur zal worden gedaan, dit verzoek welwillend onder het oog zou worden gezien. De duivenlief heb bers zullen hiervoor zeer dankbaar zijn. Hierna volgde een lange rij van de putaties die De Postduif kwamen ge lukwensen. We merkten o.m. op de voorzitter van de Ned. Postduiven- bond de heer van Eerd, die naast har telijke gelukwensen een fraaie beker aanbood. Namens de Z.N.B. voerde de voor zitter de heer Hopstaken uit Bergen op Zoom het woord en bracht hulde aan de grote activiteit van bestuur en leden van de Postduif. Uw 80-jarig bestaan is voor de duivensport van grote waarde, aldus de heer Hopsta ken, die naast felicitaties een ge schenk onder couvert aanbood en in zijn toespraak memoreerde, dat "De Postduif" voor de Zuid-Nederlandse Bond altijd een zeer goede vereniging is geweest en in de loop der jaren veel aan liefdadigheid heeft bijgedra gen. Hij hoopte tenslotte dat vooral de eenheid, die in Midden-Brabant bestaat, zal worden bewaard en dat 't geschenk onder couvert goed zal wor den besteed, waaraan hij echter geen ogenblik twijfelde. De voorzitter van de afdeling Mid den Brabant, de heer Jacobs uit Bre da, bracht namens deze afdeling de gelukwensen over. Ook hij hoopte dat de eenheid in Midden-Brabant zou bewaard blijven en bood tenslotte een geschenk aan. Verder voerde het woord de. heer Jac. Koenen uit Dongen, die sprak als voorzitter van de R.K. Postdui venvereniging Dongen, van de C.C. Kaatsheuvel en omstreken, van de Brabantse Kampioenendag en van het fonds Union. Een speciaal woord van gelukwens richtte hij tot de 85jarige heer Schoemans, de nestor der ver eniging. Behalve een fraaie beker, bood de heer Koenen namens Union een plaquette aan. Namens "Tilburg Vooruit" felici teerde de heer J. Staps, onder aanbie ding van bloemen. Hierna kwamen zeer vele deputa ties van zusterverenigingen geluk- mensen aanbieden, alsmede een frater van Huize Nazareth uit Tilburg, die het bestuur van De Postduif dankte, voor hun medewerking ieder jaar aan de wedvluchten voor het gehandicapte kind. De voorzitter van de Postduif de heer Lombarts, dankte alle sprekers voor hun vriendelijke woorden en voor de aangeboden geschenken. Speciaal dankte hij het comité voor het vele werk door hen verricht en tevens voor de geste om f 50 te stor ten voor hongerend India. Daar de actie hiervoor juist op 19 febr. viel, de feestdag van De Postduif, had het bestuur besloten om het bedrag te verhogen tot f 100. Ook dankte hij alle zusterverenigingen die blijken van belangstelling hebben willen ge ven. Hij was blij dat de 85-jarige heer Schoemans dit feest nog mee kon ma ken en dankte tenslotte de heer J. Verhagen (secretaris) voor zijn on betaalbare diensten voor de vereni ging. Er waren naast vele bloemen on telbare brieven en telegrammen, w.o. van de voorzitter van de Internatio nale Postduivenbond de heer Wilfried Staes en vele andere vooraanstaande personen uit de duivensport. In ieder geval bleek op deze recep tie overduidelijk hoe groot de waar dering is die de P.V. De Postduif in brede kring geniet. BEPROEVING OP 23 MAART Op Schiphol zijn vrijdag uit Ame rika de eerste 25 stem-machines ge arriveerd, die op 23 maart a.s. in verschillende gemeenten bij wijze van proef zullen worden gebruikt bij de verkiezingen voor de pro vinciale staten. Zij kosten per stuk 785C',Bij een vrijwel volledige mechanisatie van het stemmen zou ons land er zes- tot negenduizend nodig hebben. Dit machinaal kiezen gaat als volgt: Men begint met het overhalen van een hefboom, waarmee de gor dijntjes dicht gaan en het mecha nisatie wordt ontsloten. Vervolgens schuift men een verticale lineaal over het grote stembiljet naar de lijst, die men letterlijk en figuur lijk verkiest. Aan de lineaal zit een uitstekend wijzertje met een knop, die men boven het verlangde vakje kan schuiven. Druk de knop in en de stem is uitgebracht. Tenslotte moet men de hefboom in de oor spronkelijke stand terug drukken, waardoor de lineaal weer links naast het stembiljet terugschuift en de gordijnen open gaan. Soort gelijke machines, echter toch iets eenvoudiger, worden reeds in 29 van de 50 Amerikaanse staten bij verkiezing gebruikt. BLANCO Voor Nederland moesten de ma chines echter ook in staat zijn blan co te stemmen (dat kan nu geschie den door domweg de hefboom naar links te schuiven en dan weer naar In 1965 steeg bet aantal geregi streerde, buitenlandse arbeidskrachten in Nederland tot een record op 31 december van dat jaar telde het mi nisterie van Sociale Zaken niet min der dan 63.099 vreemde, werknemers - 56.647 mannen en 6.452 vrouwen. Onder hen waren de Spanjaarden met 16.528 het talrijkst. Maar groot was ook het aantal Duitsers (8.328), dat der Italianen (8.100), Turken (7.286) en Marokkanen (5.947). Vergelijkt men het totaalcijfer der buitenlandse arbeiders eind 1965 met 't totaal'van 1961 (27.990), dan blijkt dat het in vijf jaar meer dan verdubbeld is. Vanaf 1960 registreerde het mi nisterie van Sociale Zaken de volgen de aantallen buitenlandse werknemers in ons land met 1.400 tegelijk. Nog enkele cijfers van vreemde ar beidskrachten in Nederland; eind de cember 1965: Australiërs 245, Cana dezen 345, Chinezen 217, Denen 127, Fransen 926, Grieken 1968, En gelsen 1247, Hongaren 966, Joego- slaviërs 784, Noren 156, Oostenrij kers 809, Polen 1096. Portugezen 1130, Amerikanen 1074, Zweden 152 en Zwitsers 439. De meeste Spanjaarden vindt men werkzaam in de metaalnijverheid (6928). Ook Turken, Marokkanen, Italianen en Duitsers en anderen blij ken trouwens het meest door deze be drijfstak opgenomen. Chinezen vindt men het sterkst (154) in het horeca bedrijf, Polen in de mijnen (418). De sterkst met buitenlanders be zette, tak van nijverheid is inderdaad de metaalnijverheid (21.408), gevolgd door de textielindustrie (5.070). Het minst treft men buitenlanders aan in de sectoren kunstnijverheid (11), "eredienst" (12), diamantbewerking (eveneens 12) en visserij (13). rechts). Het kostte de Nederlandse importeurs enige moeite de nood zaak hiervan duidelijk te maken aan de Amerikaanse fabrikant. In Amerika acht men het n.l. over bodig blanco te stemmen. Wie dat zou willen kan beter wegblijven, zegt men daar en dat geschiedt dan ook, want in tegenstelling tot Ne derland bestaat in de V.S. geen ver schijningsplicht. Het stemmen is er dus geheel vrijwillig. Voorlopig is in Amerika een be stelling op 200 exemplaren gedaan, waarvan 23 maart in totaal circa 70 zullen zijn afgeleverd. Het stemmen met deze machines, die ter vermijding van ieder tech nisch risico niet elektrisch zijn, doch voldoor de handkracht van de kie zer worden bestuurd, heeft juridisch nogal wat voeten in de aarde gehad. Er is een speciale wijziging van de kieswet voor nodig geweest, die in middels door beide kamers is aan genomen. Nederland is daarmee het eerste land in Europa, waar de kie zers met behulp van machines hun stemmen zullen uitbrengen. VOORDEEL De nieuwe machines hebben uiter aard diverse voordelen: zij maken de individuele stembiljetten, die de kiezers oproepkaart worden uitge reikt, overbodig. Dit houdt in, dat men na de verkiezingen niet meer al deze honderdduizenden stembil jetten moet openvouwen en moei zaam moet tellen op wie alle stem men zijn uitgebracht. De uitslag kan nl. na afloop van de verkiezingsdag terstond per stembureau aan de ach terkant van de machine achter een verzegeld venster worden afgelezen. Voorts is het apparaat stemhokje, stembiljet en stembus tegelijk. Het maken van fouten is absoluut uitge sloten. Men kan op deze machine geen dubieuze fouten ongeldige stemmen uitbrengen. De stemlijsten in de machine worden 2V2 maal ver groot weergegeven ten opzichte van de losse stembiljetten, die we tot nu toe hebben gebruikt en zijn dus voor sléchte ogen gemakkelijker te lezen. Hoeveel tijd er in totaal uitge spaard wordt moge blijken uit de volgende simpele cijfers: het stem men per machine kan in circa acht seconden worden volbracht, aanne mende dat men van te voren weet op wie men zijn stem wil uitbren gen. Volgens de oude methode kost met een los stembiljet de procedure van het in ontvangst nemen van 't biljet, het open vouwen, het invul len, het dicht vouwen en het in de stembus werpen ca. 20 seconden. Daar komt dan later nog het uit de bus halen, open vouwen en registre ren van de uitgebrachte stem voor de telling bij. Al die extra seconden moeten dan worden vermenigvul digd met de honderdduizenden uit gebrachte stemmen. VAN SNIJBLOEMEN KAN MEN LANG PLEZIER HEBBEN Er was een tijd dat men planten het hele jaar door alleen maar wa ter gaf. Thans weet men dat een plant niet van water kan groeien en men geeft wekelijks een scheut je voedsel, dat in 't gietwater wordt opgelost. Dat is nu geen probleem meer, maar snijbloemen, die men van de plant afsnijdt worden nog maar al te vaak in kaal water ge zet. Vele jaren is er gezocht naar iets dat snijbloemen langer goed kon houden. De gekste dingen paste men toe om dit te bereiken, even wel zonder resultaat. Niet zolang geleden dacht men dat wat chloor in water goed was, hoewel chloor een zuiver vergif is voor planten en bloemen. Door chloor gaat men het vervuilen van water wel tegen, doch de gifti ge werking wordt er niet minder door. Er is nu een goed snijbloemen voedsel dat tevens het water rein houdt. Voedsel wil zeggen dat het die stoffen bevat die de bloem nodig heeft om verder uit te groeien. Dit voedsel maakt zelfs dat rozen in knop erin gezet, helemaal open komen, heerlijk gaan geuren en hun intense kleur behouden. Seringen welke men vroeger liever niet kocht cmdat ze al na 2-3 dagen slap gingen hangen, bloeien in voedsel-houdend water prachtig pluizig in de warme kamer. Begrijpelijk met juiste toepassing van het voedsel plaats vinden zo als op de verpakking staat vermeld, dan alleen bereikt men het beste re sultaat. Wil een bloem voedselhoudend water op kunnen zuigen dan moeten de cellen dit kunnen opnemen. Dit kunnen ze doen als op de juiste wijze de stelen, voor het in de vaas zetten worden afgesneden. Doch hierover in een volgend artikel. waaruit bliijkt dat juist de afgelopen twee jaar de toeneming het sterkst is geweest. Relatief de sterkste groei heeft het cijfer der Marokkanen te zien gege ven, zo blijkt uit de statistiek van het ministerie. In 1960 bevonden zich in Nederland nog maar 3 Marokkaanse werknemers. Ook in de jaren onmid dellijk daarna steeg hun aantal nau welijks: in 1961 7, in 1962 9, in 1963 11Maar een jaar later waren de Ma rokkanen in Nederland 1.957 perso nen sterk en weer een jaar verder 5.497. Opmerkelijk is overigens, dat ter wijl de 8.328 aanwezige Duitsers ver deeld zijn in 6.252 mannen en 2.076 vrouwen, de Marokkaanse vrouwen slechts vier "man" sterk zijn. Ook Turkse vrouwen zijn in Nederland ijl gezaaid; in totaal maar 48. Spaanse vrouwen vindt men echter OPYRIGHT STUDIO AVAN e-79 79. We weten nu zo langzaam wel, dat smidje Verholen niet voor één gastje gevangen is. Hij dacht in zich zelf: „Nou...., ik vind alles best, maar nou wordt 't me toch 'n beetje té link. Ik zit hier nu wel met de bevrijde Marsakketjes en met de heroverde vogeltjes, maar hoe kom ik ooit van deze zolder af? Laten ze me in de stad Marsak maar eens vertellen hoe ik dat moet doen. Die oude mijnheer Gru- rantrog is nogal een slimmerd. Misschien weet hij wel raad." Smidje Verholen nam dus voor de zoveelste maal zijn radioring en begon uit te zenden naar Marsak. Zoals we natuurlijk al lang ge zien hebben, heeft de smid het zó warm gekregen van de inspanning en de opwinding, dat hij nu behalve zijn jasje ook al zijn helm aan de kant heeft gelegd. Dat is natuur lijk erg prettig, want nu ziet hij er eindelijk weer eens als de oude, vertrouwde smidje Verholen uit. Toen de smid eenmaal contact had met Marsak, verbond men hem daar snel met de woning van Gruran- trog, waar ook een zend- en ont vangtoestel stond opgesteld. De oude Grurantrog sprong natuurlijk verschrikt op, toen hij daar plotse ling de zorgelijke stem van de smid hoorde komen. Professor Dradalag was ook in de kamer en zat in een luie stoel. „Wat is er met Verholen aan de hand?" vroeg hij. „Odat is héél erg", ant woordde Grurantrog. „Smidje Ver- holën heeft kans gezien door te dringen tot in de verboden toren kamer, waar de vogelen des vredes verborgen waen. Hij heeft zich daar stevig verschanst en hij heeft onze twee bevrijde landgenoten ook bij zich. Ze hebben zojuist een gat in de torenmuur gehakt, doch dat helpt hun niet veel, want de toren is te hoog. Nu wordt hij aan alle kan ten belaagd door de boze soldaten van Mars, die hem in handen trach ten te krijgen. Hij vraagt of wij 'n manier weten, om hem uit die to ren te redden." „Heeft-ie een gat in de toren muur gehakt?" vroeg de professor Dradalag gespannen. „Ja, dat zei hij tenminste," antwoordde Gruran trog. „Mooi zo!" stelde Drandalag tevreden vast. „Vraag jij hem dan of hij het nog vijf minuten kan vol houden, dan haal ik mijn nieuwste wetenschappelijke ontdekking van huis. Ik heb namelijk een electro- concrete radiusstabilisator uitge vonden. Vermoedelijk zal ik hem daarmee kunnen redden... De wijze Grurantrog keek zijn makker verwonderd aan, want hij had nog nooit van een electrocon- crete radiusstabilisator gehoord. Hij kon echter niet meer vragen wat dat was, want Drandalag was er al vandoor gehold en race'te nu ia zijn hydrodynamische straalau- to naar zijn laboratorium FEUILLETON van „De Echo van het Zuiden" door Adeline McElfresh „En u wilt hem zonder verdere te genstand opgeven? U verbaast me, mevrouw Morton." Jane strekte haar arm uit een startte de motor. „Ik zal u bij uw auto afzetten, en als uw schoonvader hoort in wat voor sle-e-cht gezelschap bent ge weest, kan hij een nieuwe ruzie beginnen. En ditmaal moet u er een eind aan maken." Ze waren bijna bij de lange rode wagen, en Jane had zich al af zit ten vragen of Lola Morton toch weer van gedachten veranderd was, toen deze zich naar haar toe wend de en aarzelend zei: „Dokter Lang ford, eh, ja, ik weet eigenlijk niet goed hoe ik moet beginnen." „Waarom zou u 't niet met het begin proberen?" stelde Jane zake lijk voor. Ze had wel met Lola Morton te doen, maar vond toch dat Lola moest inzien dat ze met Clay was getrouwd en niet met zijn va der. Lola knikte bijna gretig. „Dat zou dan zijn toen mijn schoonvader zijn advocaat opbelde, die die avond". Jane's handen omklemden het stuur wat steviger. Lance! Maar ze zei niets, knikte alleen ter aanmoe diging. „Clay's vader was kwaad omdat zijn advocaten een jongere deelge noot hadden gezonden hij vond dat rechter Appelby zelf onmiddel lijk had moeten komen overvliegen, of ten minste mijnheer Saunders. Nu, en daar staat mijn auto," wees ze volkomen overbodig want de rode open wagen was even op vallend als een brandweerauto. Gehoorzaam kwam Jane er vlak achter tot stilstand. „Maar goed," ging Lola verder, „mijn schoonvader vertelde aan die jonge meneer Hart wat er gebeurd was, en dat hij het in de doofpot wou hebben dat zou gemakkelijk genoeg zijn, zei hij, door voor alles te betalen en ons van de politie niets aan te trekken en toen vroeg meneer Hart of er een ge tuige bij het ongeluk was geweest." Ze lachte even. „Je had een speld kunnen horen vallen toen mijn schoonvader zei, ja u." „En wat wat zei Lance?" „Niets op dat ogenblik. Maar later, toen hij gehoord had, dat Clay's vader nog een getuige had gevonden, wat hèm niet gelukt was en toen hij hoorde dat de mensen hun afspraken bij u niet nakwamen nu, toen heeft mijn schoonvader moeite genoeg gehad hem over te halen het onderzoek voort te zet ten." Jane greep haar bij de arm. „Be doelt u dat het meneer Morton is geweest die Jones uit de hut heeft gevonden en dat Lance er niets van geweten heeft dat de mensen niet meer bij me mochten komen?" Dan had Lance niet dan was hij niet ze had een gevoel of ze tegelijk lachen en huilen moest, en geen van beiden kon. „Mevrouw Morton begon ze fluisterend, maar Lola viel haar in de rede. „Ik weet niet hoe of waar Clay's vader die hoe noemt u 'm, die man uit de hut, gevonden heeft, of hoe hij wist wie er bij u zouden komen, m-maar" de stem haperde even „meneer Hart heeft me over u verteld en u bent erg aardig tegen me geweest, en Jane had zich intussen weten te herstellen, de evenwichtige houding die met haar beroep samenhing te rug weten te vinden. Zacht zei ze: „Dank u, mevrouw Morton. Ik dank u dat u me dit bent komen vertel len." Jane voelde zich of er een druk kende last van haar schouders was afgewenteld. Het was Lance niet geweest! Iedereen had het dokter huis binnen kunnen komen terwijl zij er niet was de oude dokter had altijd gezegd dat hij nooit de deur afsloot, de mensen konden be ter binnen dan buiten wachten, en zij had het natuurlijk ook niet ge daan. Maar Lance was het in ieder geval niet geweest Ook Lola Morton scheen zich op gelucht te voelen. Ze ging wat rech ter zitten, en maakte toen aanstal ten de auto uit te gaan. „Wacht u nog even." Jane legde een hand op haar arm als om haar tegen te houden. „Mevrouw Mor ton, heeft u voor het kind uitgewe ken voordat u begon te remmen zoals Jones uit de hut beweert?" Het bleef stil, en Jane dacht al dat ze geen antwoord zou krijgen. Toen zei Lola dof: „Ik ik weet het niet; ik wou dat ik het wist, maar ik kan 't me niet meer te bin nen brengen. Ineens was daar dat kind dat voor de auto holde, en en het was was net of ik bevroor." „Mevrouw Morton, denkt u dat uw schoonvader Jones uit de hut betaald heeft om erop te zweren dat hij uw auto uit zag wijken? Denkt u dat hij zoiets zou doen?" Jane zag de donkere ogen wijder opengaan en de volle lippen van een wijken, als in verbazing of betekende het dat ze meer wist, iets wat ze niet verteld had, vroeg Jane zich af. „Dan zou dat de reden maar Lola Lola Morton maakte haar zin niet af. Met een ruk duwde ze het portier open en liep op een drafje naar haar eigen wagen. Jane bleef nog een tijd lang stil zitten nadat Lola Morton was weg gereden. Lola had dus een gewe ten Ze besefte dat dit haar ver raste. Maar waarom eigenlijk? Toch moest een geweten voor een Morton hinderlijk zijn. Hinderlijk; maar Lance had van die hinder toch blijkbaar niet al te veel gevoeld. Zijn boze uitroep, vol onbegrip, „Ik weet niet waar je 't over hebt!" kon ze zich nog heel goed herinneren. Dat had hij ge zegd nadat ze hem ervan beschul digd had Morton die lijst van haar patiënten te hebben gegeven Maar hij had zich toch laten over halen zonder al te veel tegen werpingen waarschijnlijk. Een man als Morton was immers veel te be langrijk, ook voor een grote firma als Appelby, Saunders, Appelby en Hart. En eens zou Lance meer zijn dan alleen maar een jongere deel genoot. Dat had hij zelf gezegd. Maar och, wanneer je op de maat schappelijke ladder omhoog wou, kon je niet al te kieskeurig zijn wanneer een van de treden er wat minder appetijtelijk uitzag. En Lance moest in zo'n geval dus ook wel bereid zijn een oogje dicht te knijpen. Ook al bestond een van die treden uit het verdachtmaken van Jane Langford; dat kon hem toch niet deren! Ineens merkte ze hoe doodmoe ze eigenlijk was van al de emoties van de laatste dagen en van het voortdurende gepieker. Ze startte, stak de richtingaanwijzer uit, keer de en reed in een langzaam tempo door de vallende avond naar huis. Wat kwam het er voor haar ei genlijk op aan hoe Lance de top van de ladder bereikte? Zij zou zijn successen niet met hem delen Ze had er geen enkel verlangen meer naar. Trouwens had zij Lola Morton niet aangeraden voor haar man te vechten? Het was een advies dat Jane Langford zich ook ter harte mocht nemen. Ze voelde zich wonderlijk licht om het hart toen ze de wagen uit ging, naar meneer Bates wuifde die vanuit de hangmat onder de bomen naar haar wuifde en het huis inging cm mevrouw Bates te zeggen dat ze bleef eten. (wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1966 | | pagina 2