80-jarig bestaan van
„De Postduif"
Stemmen met machine kost 8 seconden
Nederland telt 63000 (record)
buitenlandse arbeidskrachten
Smid je Verholen en de strijd tegen Mars
Zeer druk bezochte receptie
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 21 FEBR. 1966
1960
1961
1962
24.084
27.900
31.969
1963
1964
1935
38.033
51.611
63.099
DOKTER JANE
4°. "Ilf!
Ter gelegenheid van het 80-jarig
bestaan van de Waalwijkse P.V. De
Postduif" had zaterdagmiddag in het
clublokaal der jubilerende vereniging
een druk bezochte receptie plaats.
Een groot aantal bloemstukken die
het verenigingslokaal sierden, waren
evenzovele bewijzen van de grote
sympathie die De Postduif in brede
kring geniet.
Nadat de leden van de jubilerende
vereniging hun bestuur gelukwensen
hadden aangeboden, was het woord
aan de voorzitter van het samenge
stelde comité, de heer Th. Duivekam.
Hij noemde vooral de familie
Schoemans, als steunpilaren van De
Postduif en betrok ook Jan Verhagen
in de hujdiging. Frans Schoemans en
Verhagen kregen van hem een zilve
ren duif als aandenken.
Hierna deelde de voorzitter van het
comité mede, dat dit comité had be
sloten f 50 af te staan voor Honge
rend India (Deze mededeling werd
met applaus begroet).
Namens het Gemeentebestuur ver
schenen op de receptie de wethouders
van Heeswijk en van Laack. Eerstge
noemde verontschuldigde burgemees
ter Teijssen, die door ambtsbezighe
den verhinderd was aanwezig te zijn.
Het gemeentebestuur wil echter gaar
ne dank betuigen aan de jubilerende
vereniging en haar feliciteren met het
80-jarig bestaan.
Uw sport, aldus de wethouder, gaat
gepaard met dierenliefde en het ge
meentebestuur is er dan ook verheugd
over, dat in Waalwijk zo'n bloeiende
Postduivenvereniging bestaat. Hij
wenste bestuur en leden alle goeds
voor de toekomst en besloot zijn sym
pathieke woorden met een spontaan
"Op naar de 100 jaar!"
Uw komst, aldus de voorzitter van
De Postduif, de heer H. Lombarts, is
voor onze vereniging een grote morele
steun, die dankbaar wordt aanvaard.
Gaarne maak ik echter van deze ge
legenheid gebruik, om 'het gemeente
bestuur medewerking te verzoeken en
het de duivenliefhebbers, in verband
met de nieuwbouw in Waalwijk, mo
gelijk te maken, hun mooie sport te
kunnen blijven beoefenen, door het
bouwen aan de nieuwbouw van een
duivenhok. De voorzitter hoopte, dat
wanneer daartoe een beroep op het
gemeentebestuur zal worden gedaan,
dit verzoek welwillend onder het oog
zou worden gezien. De duivenlief heb
bers zullen hiervoor zeer dankbaar
zijn.
Hierna volgde een lange rij van de
putaties die De Postduif kwamen ge
lukwensen. We merkten o.m. op de
voorzitter van de Ned. Postduiven-
bond de heer van Eerd, die naast har
telijke gelukwensen een fraaie beker
aanbood.
Namens de Z.N.B. voerde de voor
zitter de heer Hopstaken uit Bergen
op Zoom het woord en bracht hulde
aan de grote activiteit van bestuur en
leden van de Postduif. Uw 80-jarig
bestaan is voor de duivensport van
grote waarde, aldus de heer Hopsta
ken, die naast felicitaties een ge
schenk onder couvert aanbood en in
zijn toespraak memoreerde, dat "De
Postduif" voor de Zuid-Nederlandse
Bond altijd een zeer goede vereniging
is geweest en in de loop der jaren
veel aan liefdadigheid heeft bijgedra
gen. Hij hoopte tenslotte dat vooral
de eenheid, die in Midden-Brabant
bestaat, zal worden bewaard en dat 't
geschenk onder couvert goed zal wor
den besteed, waaraan hij echter geen
ogenblik twijfelde.
De voorzitter van de afdeling Mid
den Brabant, de heer Jacobs uit Bre
da, bracht namens deze afdeling de
gelukwensen over. Ook hij hoopte
dat de eenheid in Midden-Brabant
zou bewaard blijven en bood tenslotte
een geschenk aan.
Verder voerde het woord de. heer
Jac. Koenen uit Dongen, die sprak
als voorzitter van de R.K. Postdui
venvereniging Dongen, van de C.C.
Kaatsheuvel en omstreken, van de
Brabantse Kampioenendag en van het
fonds Union. Een speciaal woord van
gelukwens richtte hij tot de 85jarige
heer Schoemans, de nestor der ver
eniging. Behalve een fraaie beker,
bood de heer Koenen namens Union
een plaquette aan.
Namens "Tilburg Vooruit" felici
teerde de heer J. Staps, onder aanbie
ding van bloemen.
Hierna kwamen zeer vele deputa
ties van zusterverenigingen geluk-
mensen aanbieden, alsmede een frater
van Huize Nazareth uit Tilburg, die
het bestuur van De Postduif dankte,
voor hun medewerking ieder jaar aan
de wedvluchten voor het gehandicapte
kind.
De voorzitter van de Postduif de
heer Lombarts, dankte alle sprekers
voor hun vriendelijke woorden en
voor de aangeboden geschenken.
Speciaal dankte hij het comité voor
het vele werk door hen verricht en
tevens voor de geste om f 50 te stor
ten voor hongerend India. Daar de
actie hiervoor juist op 19 febr. viel,
de feestdag van De Postduif, had het
bestuur besloten om het bedrag te
verhogen tot f 100. Ook dankte hij
alle zusterverenigingen die blijken
van belangstelling hebben willen ge
ven. Hij was blij dat de 85-jarige heer
Schoemans dit feest nog mee kon ma
ken en dankte tenslotte de heer J.
Verhagen (secretaris) voor zijn on
betaalbare diensten voor de vereni
ging.
Er waren naast vele bloemen on
telbare brieven en telegrammen, w.o.
van de voorzitter van de Internatio
nale Postduivenbond de heer Wilfried
Staes en vele andere vooraanstaande
personen uit de duivensport.
In ieder geval bleek op deze recep
tie overduidelijk hoe groot de waar
dering is die de P.V. De Postduif in
brede kring geniet.
BEPROEVING OP 23 MAART
Op Schiphol zijn vrijdag uit Ame
rika de eerste 25 stem-machines ge
arriveerd, die op 23 maart a.s. in
verschillende gemeenten bij wijze
van proef zullen worden gebruikt
bij de verkiezingen voor de pro
vinciale staten. Zij kosten per stuk
785C',Bij een vrijwel volledige
mechanisatie van het stemmen zou
ons land er zes- tot negenduizend
nodig hebben.
Dit machinaal kiezen gaat als
volgt:
Men begint met het overhalen
van een hefboom, waarmee de gor
dijntjes dicht gaan en het mecha
nisatie wordt ontsloten. Vervolgens
schuift men een verticale lineaal
over het grote stembiljet naar de
lijst, die men letterlijk en figuur
lijk verkiest. Aan de lineaal zit een
uitstekend wijzertje met een knop,
die men boven het verlangde vakje
kan schuiven. Druk de knop in en
de stem is uitgebracht. Tenslotte
moet men de hefboom in de oor
spronkelijke stand terug drukken,
waardoor de lineaal weer links
naast het stembiljet terugschuift
en de gordijnen open gaan. Soort
gelijke machines, echter toch iets
eenvoudiger, worden reeds in 29
van de 50 Amerikaanse staten bij
verkiezing gebruikt.
BLANCO
Voor Nederland moesten de ma
chines echter ook in staat zijn blan
co te stemmen (dat kan nu geschie
den door domweg de hefboom naar
links te schuiven en dan weer naar
In 1965 steeg bet aantal geregi
streerde, buitenlandse arbeidskrachten
in Nederland tot een record op 31
december van dat jaar telde het mi
nisterie van Sociale Zaken niet min
der dan 63.099 vreemde, werknemers
- 56.647 mannen en 6.452 vrouwen.
Onder hen waren de Spanjaarden met
16.528 het talrijkst. Maar groot was
ook het aantal Duitsers (8.328), dat
der Italianen (8.100), Turken (7.286)
en Marokkanen (5.947). Vergelijkt
men het totaalcijfer der buitenlandse
arbeiders eind 1965 met 't totaal'van
1961 (27.990), dan blijkt dat het in
vijf jaar meer dan verdubbeld is.
Vanaf 1960 registreerde het mi
nisterie van Sociale Zaken de volgen
de aantallen buitenlandse werknemers
in ons land
met 1.400 tegelijk.
Nog enkele cijfers van vreemde ar
beidskrachten in Nederland; eind de
cember 1965: Australiërs 245, Cana
dezen 345, Chinezen 217, Denen
127, Fransen 926, Grieken 1968, En
gelsen 1247, Hongaren 966, Joego-
slaviërs 784, Noren 156, Oostenrij
kers 809, Polen 1096. Portugezen
1130, Amerikanen 1074, Zweden
152 en Zwitsers 439.
De meeste Spanjaarden vindt men
werkzaam in de metaalnijverheid
(6928). Ook Turken, Marokkanen,
Italianen en Duitsers en anderen blij
ken trouwens het meest door deze be
drijfstak opgenomen. Chinezen vindt
men het sterkst (154) in het horeca
bedrijf, Polen in de mijnen (418).
De sterkst met buitenlanders be
zette, tak van nijverheid is inderdaad
de metaalnijverheid (21.408), gevolgd
door de textielindustrie (5.070). Het
minst treft men buitenlanders aan in
de sectoren kunstnijverheid (11),
"eredienst" (12), diamantbewerking
(eveneens 12) en visserij (13).
rechts). Het kostte de Nederlandse
importeurs enige moeite de nood
zaak hiervan duidelijk te maken
aan de Amerikaanse fabrikant. In
Amerika acht men het n.l. over
bodig blanco te stemmen. Wie dat
zou willen kan beter wegblijven,
zegt men daar en dat geschiedt dan
ook, want in tegenstelling tot Ne
derland bestaat in de V.S. geen ver
schijningsplicht. Het stemmen is er
dus geheel vrijwillig.
Voorlopig is in Amerika een be
stelling op 200 exemplaren gedaan,
waarvan 23 maart in totaal circa 70
zullen zijn afgeleverd.
Het stemmen met deze machines,
die ter vermijding van ieder tech
nisch risico niet elektrisch zijn, doch
voldoor de handkracht van de kie
zer worden bestuurd, heeft juridisch
nogal wat voeten in de aarde gehad.
Er is een speciale wijziging van de
kieswet voor nodig geweest, die in
middels door beide kamers is aan
genomen. Nederland is daarmee het
eerste land in Europa, waar de kie
zers met behulp van machines hun
stemmen zullen uitbrengen.
VOORDEEL
De nieuwe machines hebben uiter
aard diverse voordelen: zij maken
de individuele stembiljetten, die de
kiezers oproepkaart worden uitge
reikt, overbodig. Dit houdt in, dat
men na de verkiezingen niet meer
al deze honderdduizenden stembil
jetten moet openvouwen en moei
zaam moet tellen op wie alle stem
men zijn uitgebracht. De uitslag kan
nl. na afloop van de verkiezingsdag
terstond per stembureau aan de ach
terkant van de machine achter een
verzegeld venster worden afgelezen.
Voorts is het apparaat stemhokje,
stembiljet en stembus tegelijk. Het
maken van fouten is absoluut uitge
sloten. Men kan op deze machine
geen dubieuze fouten ongeldige
stemmen uitbrengen. De stemlijsten
in de machine worden 2V2 maal ver
groot weergegeven ten opzichte van
de losse stembiljetten, die we tot
nu toe hebben gebruikt en zijn dus
voor sléchte ogen gemakkelijker te
lezen.
Hoeveel tijd er in totaal uitge
spaard wordt moge blijken uit de
volgende simpele cijfers: het stem
men per machine kan in circa acht
seconden worden volbracht, aanne
mende dat men van te voren weet
op wie men zijn stem wil uitbren
gen. Volgens de oude methode kost
met een los stembiljet de procedure
van het in ontvangst nemen van 't
biljet, het open vouwen, het invul
len, het dicht vouwen en het in de
stembus werpen ca. 20 seconden.
Daar komt dan later nog het uit de
bus halen, open vouwen en registre
ren van de uitgebrachte stem voor
de telling bij. Al die extra seconden
moeten dan worden vermenigvul
digd met de honderdduizenden uit
gebrachte stemmen.
VAN SNIJBLOEMEN KAN MEN
LANG PLEZIER HEBBEN
Er was een tijd dat men planten
het hele jaar door alleen maar wa
ter gaf. Thans weet men dat een
plant niet van water kan groeien
en men geeft wekelijks een scheut
je voedsel, dat in 't gietwater wordt
opgelost. Dat is nu geen probleem
meer, maar snijbloemen, die men
van de plant afsnijdt worden nog
maar al te vaak in kaal water ge
zet.
Vele jaren is er gezocht naar iets
dat snijbloemen langer goed kon
houden. De gekste dingen paste
men toe om dit te bereiken, even
wel zonder resultaat.
Niet zolang geleden dacht men
dat wat chloor in water goed was,
hoewel chloor een zuiver vergif is
voor planten en bloemen.
Door chloor gaat men het vervuilen
van water wel tegen, doch de gifti
ge werking wordt er niet minder
door. Er is nu een goed snijbloemen
voedsel dat tevens het water rein
houdt. Voedsel wil zeggen dat het
die stoffen bevat die de bloem nodig
heeft om verder uit te groeien.
Dit voedsel maakt zelfs dat rozen
in knop erin gezet, helemaal open
komen, heerlijk gaan geuren en hun
intense kleur behouden. Seringen
welke men vroeger liever niet kocht
cmdat ze al na 2-3 dagen slap gingen
hangen, bloeien in voedsel-houdend
water prachtig pluizig in de warme
kamer.
Begrijpelijk met juiste toepassing
van het voedsel plaats vinden zo
als op de verpakking staat vermeld,
dan alleen bereikt men het beste re
sultaat.
Wil een bloem voedselhoudend
water op kunnen zuigen dan moeten
de cellen dit kunnen opnemen. Dit
kunnen ze doen als op de juiste
wijze de stelen, voor het in de vaas
zetten worden afgesneden. Doch
hierover in een volgend artikel.
waaruit bliijkt dat juist de afgelopen
twee jaar de toeneming het sterkst is
geweest.
Relatief de sterkste groei heeft het
cijfer der Marokkanen te zien gege
ven, zo blijkt uit de statistiek van het
ministerie. In 1960 bevonden zich in
Nederland nog maar 3 Marokkaanse
werknemers. Ook in de jaren onmid
dellijk daarna steeg hun aantal nau
welijks: in 1961 7, in 1962 9, in 1963
11Maar een jaar later waren de Ma
rokkanen in Nederland 1.957 perso
nen sterk en weer een jaar verder
5.497.
Opmerkelijk is overigens, dat ter
wijl de 8.328 aanwezige Duitsers ver
deeld zijn in 6.252 mannen en 2.076
vrouwen, de Marokkaanse vrouwen
slechts vier "man" sterk zijn. Ook
Turkse vrouwen zijn in Nederland ijl
gezaaid; in totaal maar 48.
Spaanse vrouwen vindt men echter
OPYRIGHT STUDIO AVAN
e-79
79.
We weten nu zo langzaam wel,
dat smidje Verholen niet voor één
gastje gevangen is. Hij dacht in
zich zelf: „Nou...., ik vind alles
best, maar nou wordt 't me toch 'n
beetje té link. Ik zit hier nu wel
met de bevrijde Marsakketjes en
met de heroverde vogeltjes, maar
hoe kom ik ooit van deze zolder af?
Laten ze me in de stad Marsak
maar eens vertellen hoe ik dat
moet doen. Die oude mijnheer Gru-
rantrog is nogal een slimmerd.
Misschien weet hij wel raad."
Smidje Verholen nam dus voor de
zoveelste maal zijn radioring en
begon uit te zenden naar Marsak.
Zoals we natuurlijk al lang ge
zien hebben, heeft de smid het zó
warm gekregen van de inspanning
en de opwinding, dat hij nu behalve
zijn jasje ook al zijn helm aan de
kant heeft gelegd. Dat is natuur
lijk erg prettig, want nu ziet hij er
eindelijk weer eens als de oude,
vertrouwde smidje Verholen uit.
Toen de smid eenmaal contact had
met Marsak, verbond men hem daar
snel met de woning van Gruran-
trog, waar ook een zend- en ont
vangtoestel stond opgesteld. De
oude Grurantrog sprong natuurlijk
verschrikt op, toen hij daar plotse
ling de zorgelijke stem van de smid
hoorde komen. Professor Dradalag
was ook in de kamer en zat in een
luie stoel. „Wat is er met Verholen
aan de hand?" vroeg hij.
„Odat is héél erg", ant
woordde Grurantrog. „Smidje Ver-
holën heeft kans gezien door te
dringen tot in de verboden toren
kamer, waar de vogelen des vredes
verborgen waen. Hij heeft zich daar
stevig verschanst en hij heeft onze
twee bevrijde landgenoten ook bij
zich. Ze hebben zojuist een gat in
de torenmuur gehakt, doch dat helpt
hun niet veel, want de toren is te
hoog. Nu wordt hij aan alle kan
ten belaagd door de boze soldaten
van Mars, die hem in handen trach
ten te krijgen. Hij vraagt of wij 'n
manier weten, om hem uit die to
ren te redden."
„Heeft-ie een gat in de toren
muur gehakt?" vroeg de professor
Dradalag gespannen. „Ja, dat zei
hij tenminste," antwoordde Gruran
trog. „Mooi zo!" stelde Drandalag
tevreden vast. „Vraag jij hem dan
of hij het nog vijf minuten kan vol
houden, dan haal ik mijn nieuwste
wetenschappelijke ontdekking van
huis. Ik heb namelijk een electro-
concrete radiusstabilisator uitge
vonden. Vermoedelijk zal ik hem
daarmee kunnen redden...
De wijze Grurantrog keek zijn
makker verwonderd aan, want hij
had nog nooit van een electrocon-
crete radiusstabilisator gehoord.
Hij kon echter niet meer vragen
wat dat was, want Drandalag was
er al vandoor gehold en race'te nu
ia zijn hydrodynamische straalau-
to naar zijn laboratorium
FEUILLETON
van
„De Echo van het Zuiden"
door Adeline McElfresh
„En u wilt hem zonder verdere te
genstand opgeven? U verbaast me,
mevrouw Morton." Jane strekte
haar arm uit een startte de motor.
„Ik zal u bij uw auto afzetten, en
als uw schoonvader hoort in wat
voor sle-e-cht gezelschap bent ge
weest, kan hij een nieuwe ruzie
beginnen. En ditmaal moet u er
een eind aan maken."
Ze waren bijna bij de lange rode
wagen, en Jane had zich al af zit
ten vragen of Lola Morton toch
weer van gedachten veranderd was,
toen deze zich naar haar toe wend
de en aarzelend zei: „Dokter Lang
ford, eh, ja, ik weet eigenlijk
niet goed hoe ik moet beginnen."
„Waarom zou u 't niet met het
begin proberen?" stelde Jane zake
lijk voor. Ze had wel met Lola
Morton te doen, maar vond toch dat
Lola moest inzien dat ze met Clay
was getrouwd en niet met zijn va
der.
Lola knikte bijna gretig. „Dat zou
dan zijn toen mijn schoonvader zijn
advocaat opbelde, die die avond".
Jane's handen omklemden het
stuur wat steviger. Lance! Maar ze
zei niets, knikte alleen ter aanmoe
diging.
„Clay's vader was kwaad omdat
zijn advocaten een jongere deelge
noot hadden gezonden hij vond
dat rechter Appelby zelf onmiddel
lijk had moeten komen overvliegen,
of ten minste mijnheer Saunders.
Nu, en daar staat mijn auto,"
wees ze volkomen overbodig want
de rode open wagen was even op
vallend als een brandweerauto.
Gehoorzaam kwam Jane er vlak
achter tot stilstand.
„Maar goed," ging Lola verder,
„mijn schoonvader vertelde aan die
jonge meneer Hart wat er gebeurd
was, en dat hij het in de doofpot
wou hebben dat zou gemakkelijk
genoeg zijn, zei hij, door voor alles
te betalen en ons van de politie
niets aan te trekken en toen
vroeg meneer Hart of er een ge
tuige bij het ongeluk was geweest."
Ze lachte even. „Je had een speld
kunnen horen vallen toen mijn
schoonvader zei, ja u."
„En wat wat zei Lance?"
„Niets op dat ogenblik. Maar
later, toen hij gehoord had, dat
Clay's vader nog een getuige had
gevonden, wat hèm niet gelukt was
en toen hij hoorde dat de mensen
hun afspraken bij u niet nakwamen
nu, toen heeft mijn schoonvader
moeite genoeg gehad hem over te
halen het onderzoek voort te zet
ten."
Jane greep haar bij de arm. „Be
doelt u dat het meneer Morton is
geweest die Jones uit de hut heeft
gevonden en dat Lance er niets van
geweten heeft dat de mensen niet
meer bij me mochten komen?"
Dan had Lance niet dan was
hij niet ze had een gevoel of ze
tegelijk lachen en huilen moest, en
geen van beiden kon.
„Mevrouw Morton begon ze
fluisterend, maar Lola viel haar in
de rede. „Ik weet niet hoe of waar
Clay's vader die hoe noemt u
'm, die man uit de hut, gevonden
heeft, of hoe hij wist wie er bij u
zouden komen, m-maar" de stem
haperde even „meneer Hart
heeft me over u verteld en u bent
erg aardig tegen me geweest, en
Jane had zich intussen weten te
herstellen, de evenwichtige houding
die met haar beroep samenhing te
rug weten te vinden. Zacht zei ze:
„Dank u, mevrouw Morton. Ik dank
u dat u me dit bent komen vertel
len."
Jane voelde zich of er een druk
kende last van haar schouders was
afgewenteld. Het was Lance niet
geweest! Iedereen had het dokter
huis binnen kunnen komen terwijl
zij er niet was de oude dokter
had altijd gezegd dat hij nooit de
deur afsloot, de mensen konden be
ter binnen dan buiten wachten, en
zij had het natuurlijk ook niet ge
daan. Maar Lance was het in ieder
geval niet geweest
Ook Lola Morton scheen zich op
gelucht te voelen. Ze ging wat rech
ter zitten, en maakte toen aanstal
ten de auto uit te gaan.
„Wacht u nog even." Jane legde
een hand op haar arm als om haar
tegen te houden. „Mevrouw Mor
ton, heeft u voor het kind uitgewe
ken voordat u begon te remmen
zoals Jones uit de hut beweert?"
Het bleef stil, en Jane dacht al
dat ze geen antwoord zou krijgen.
Toen zei Lola dof: „Ik ik weet
het niet; ik wou dat ik het wist,
maar ik kan 't me niet meer te bin
nen brengen. Ineens was daar dat
kind dat voor de auto holde, en
en het was was net of ik bevroor."
„Mevrouw Morton, denkt u dat
uw schoonvader Jones uit de hut
betaald heeft om erop te zweren
dat hij uw auto uit zag wijken?
Denkt u dat hij zoiets zou doen?"
Jane zag de donkere ogen wijder
opengaan en de volle lippen van
een wijken, als in verbazing of
betekende het dat ze meer wist, iets
wat ze niet verteld had, vroeg Jane
zich af.
„Dan zou dat de reden maar
Lola Lola Morton maakte haar zin
niet af. Met een ruk duwde ze het
portier open en liep op een drafje
naar haar eigen wagen.
Jane bleef nog een tijd lang stil
zitten nadat Lola Morton was weg
gereden. Lola had dus een gewe
ten Ze besefte dat dit haar ver
raste. Maar waarom eigenlijk? Toch
moest een geweten voor een Morton
hinderlijk zijn.
Hinderlijk; maar Lance had van
die hinder toch blijkbaar niet al te
veel gevoeld. Zijn boze uitroep, vol
onbegrip, „Ik weet niet waar je 't
over hebt!" kon ze zich nog heel
goed herinneren. Dat had hij ge
zegd nadat ze hem ervan beschul
digd had Morton die lijst van haar
patiënten te hebben gegeven
Maar hij had zich toch laten over
halen zonder al te veel tegen
werpingen waarschijnlijk. Een man
als Morton was immers veel te be
langrijk, ook voor een grote firma
als Appelby, Saunders, Appelby en
Hart. En eens zou Lance meer zijn
dan alleen maar een jongere deel
genoot. Dat had hij zelf gezegd.
Maar och, wanneer je op de maat
schappelijke ladder omhoog wou,
kon je niet al te kieskeurig zijn
wanneer een van de treden er wat
minder appetijtelijk uitzag. En
Lance moest in zo'n geval dus ook
wel bereid zijn een oogje dicht te
knijpen. Ook al bestond een van die
treden uit het verdachtmaken van
Jane Langford; dat kon hem toch
niet deren!
Ineens merkte ze hoe doodmoe
ze eigenlijk was van al de emoties
van de laatste dagen en van het
voortdurende gepieker. Ze startte,
stak de richtingaanwijzer uit, keer
de en reed in een langzaam tempo
door de vallende avond naar huis.
Wat kwam het er voor haar ei
genlijk op aan hoe Lance de top
van de ladder bereikte? Zij zou zijn
successen niet met hem delen
Ze had er geen enkel verlangen
meer naar.
Trouwens had zij Lola Morton
niet aangeraden voor haar man te
vechten? Het was een advies dat
Jane Langford zich ook ter harte
mocht nemen.
Ze voelde zich wonderlijk licht
om het hart toen ze de wagen uit
ging, naar meneer Bates wuifde die
vanuit de hangmat onder de bomen
naar haar wuifde en het huis inging
cm mevrouw Bates te zeggen dat
ze bleef eten.
(wordt vervolgd)