wAAlwukse en UnqstRAAtse couRAnt Artisticiteit en techniek hand in hand ANTON PIECK: top orm PETER REIJNDERS: Toevallig in sprookjeswereld In Kaatsheuvel terecht gekomen van Technisch genie volledig achter miljoenenproje kt ,,De Efteling Kunstenaar let speciaal op uitvoering van details uitsluitend bij Levensgenieter met oog voor belevenissen van de jeugd 31 VRIJDAG 12 AUGUSTUS 1966 87e JAARGANG No. 63 KAATSHEUVEL - Twee mannen zetten zich nu al vijftien jaar lang in voor de ro mantiek: kunstenaar Anton Pieck uit Overveen en technicus Peter Reijnders uit Vught. Dit wonderlijke duo heeft ge stalte gegeven aan een van de grootste toeristische trekpleisters van Nederland: de sprookjestuin „De Efteling" in Kaats heuvel. Pieck leverde in de afgelopen 15 jaar de ideeën voor de sprookjesfiguren, die in „De Efteling" jaarlijks zo'n mil joen bezoekers in extase brengen; Peter Reijnders slaagde er altijd wel in de vaak grillige ideeën van Anton Pieck technisch te verwezenlijken. „De Efteling" - waar mee ruim vijftien jaar geleden een begin werd gemaakt - heeft zich vooral door de artistieke en technische activiteit van het duo Pieck-Reijnders ontwikkeld tot een uniek park, dat in Europa zijns gelijke niet heeft. Aan de hand van vraagge sprekken met beide heren maken we graag met u een ontspannende wandeling door 'n wereld vol romantiek. Misschien een leidraad voor hen die „De Efteling" in dit jubileumjaar willen bezoeken. Een jaar waarin tal van nieuwe attracties zijn gereed gekomen zoals een sprookje van Koningin Fabiola van Relgië „De Indi sche Waterlelies". Piusplein 26-33 - TILBURG Tel. 33080 (04250) officieel TOP-FORM adviseur Naar Polen Gemeengoed xcluóieve 5-lerenkleclincj WAALWIJK Onmogelijke zaken Geen reclame Herinneringen Feilloos oog De ïcho Vc\n het Zuióen Uitgever Waalwij kse Stoomdrukkerij Antoon Tielen Hoofdredacteur: JAN TIELEN Gironummer 1069687 Dit blad verschijnt 2x per week Abonnement p. week (0,26 2 ct. inc.k.) f 0,28 p. mnd. (1,10 10 ct. inc.k.) 1,20 p. kwrt. (3,23 10 ct. inc.k.) 3,35 p. kwrt. p.post 3,70 by girobetaling (bij incasso p. postkwit. 60ct extra) Losse nummers 20 cent. Advertentieprijs: 13 cent per mm. Contractadvertenties: speciaal tarief Opgericht 1878 BureauxGrotestraat 205, Waalwijk Tel. 04160-2621 Kaatsheuvel: Dr. van Beurdenstraat 8, tel. 04167 - 2002 Telegram-adres „ECHO" KAATSHEUVEL - Victoriaans in zijn kunst, maar hedendaags in zijn doen en laten, is de kunstenaar uit Overveen, Anton Pieck. Antiek is zijn artisticiteit zonder ouderwets te zijn. Zijn tekenkunde, op zeven tienjarige leeftijd bekroond met de m.o.-akte tekenen, kwam reeds in talloze werkstukken naar voren. Anton Pieck gaf ook aan sprookjes park „De Efteling" in Kaatsheuvel die inhoud, die al velen de handen van bewondering ineen deed slaan. Hij schiep hier een sfeer, die zon der meer uniek mag worden genoemd. „Met honderdduizend tekort komingen", vindt hij zelf. „Dat ziet een ander niet. Als ik echter door het park wandel, zie ik zoveel zaken die verbetering en aanvulling behoeven, dat het me onmogelijk voorkomt ze allemaal in vervulling te doen gaan". In zijn sprookjespark hebben we kennis met hem ge maakt. Hij was er voor de wekelijkse conferentie, die hem maar wei nig tijd voor andere zaken liet. Deze bespreking met zijn vriend, de technicus Peter Reijnders, en de staf van het park, levert telkenmale wensen en ook nieuwe ideeën op, die mogelijk in de toekomst nog eens gestalte zullen krijgen. Anton Pieck is, zonder het te wil len, „in het park terecht gekomen". „Peter Reijnders belde me op, om te vragen de kleur- en vormgeving van de sprookjes op me te nemen. Ik voelde er weinig voor om aan dit verzoek van een toen voor mij nog onbekende man gehoor te ge ven. Daarbij zag ik er tegenop een fraai stuk natuurschoon te schen den. Bovendien had ik al teveel werk om handen. Hij zette echter door en vroeg of hij eens mocht komen praten. Je kunt nu eenmaal niet bout weigeren: ik zeker niet. Ik kan me die eerste kennismaking nog goed herinneren. Ik ontving Peter Reijnders op mijn werkkamer met het vaste voornemen hem zo snel mogelijk de deur uit te wer ken. Hij praatte echter, legde plan nen voor en wist me enthousiast te maken". Zijn vrouw vertelt er dit van: „Ik hoorde Anton op zeker ogenblik la- Bekijk de complete TOP-FORM collectie 1966 van alle kanten I Direct doen— stuur een kaartje of kom even langs: u krijgt de fraai geïllustreerde meubelcatalogus ge heel gratis. chen. Toen dacht ik, nu is hij ver loren. Hij geeft zich gewonnen". Ze kreeg gelijk. „Een levenswerk? Nee, dat toch niet. Het park slokt je wel op. Je bent er eigenlijk constant mee bezig. Ook onbewust. Nu zie je wat er van gekomen is". Hij wijst eens om zich heen. „Een succes? Och, moeilijk te zeggen. Ik geloof het wel, in ieder geval commercieel ge zien. Wij hebben er zelf echter ook schik in, vooral als je het genoegen van de bezoekers ziet". De man, die Gulbranssens trilo gie, Andersons sprookje „Niels Hol- gerssons Wonderbare Reis" en vele andere werken illustreerde, zette al zijn capaciteiten in, om speciaal voor de jeugd sprookjespark „De Efteling" te verwezenlijken. „Sprookjes hebben me altijd bij zonder geboeid. Ook wel eens zon der dat er een oorspronkelijke tekst was. Het klinkt tenminste gek, maar enkele malen ontstond een sprookje bij een reeks illustraties van mij", vertelt hij. Zijn vriend Reijnders stelde hij vaak voor on mogelijke problemen om een in geving, die hij in de Efteling wilde verwezenlijken, gestalte te geven. „Andersom echter ook. Peter heeft een even vruchtbare geest. Het ge beurt regelmatig dat hij mij vraagt de entourage te ontwerpen voor 'n aardigheidje, waarvoor hij 'n tech nische mogelijkheid .ziet. Ga er dan maar aan staan". Anton Pieck en Peter Reijnders maakten verleden jaar met twee be stuursleden van de stichting een reis naar het Poolse Katovics, op uitnodiging van een man, die „De Efteling" had gezien. „Men wilde ons advies voor het brengen van sfeer in een daar bestaand sprook jes. of liever pretpark". Even ver geet de anders in woorden zeer voorzichtige heer Pieck zichzelf. „Het geval was erg lelijk. Er was totaal geen sfeer. De eerlijkheid verdient te zeggen, dat men kosten noch moeite had gespaard om er iets van te maken. Het geheel deed me echter pijn aan de ogen. Ze had den ons gevraagd te adviseren, maar als wij onze gang hadden moeten gaan, hadden we het geheel van de grond af opnieuw moeten opzetten". Over de ontvangst en de excursies vertelt hij niets dan goeds. „Het leek wel of we ons land daar ver tegenwoordigden. De mensen waren enorm gastvrij en prettig in de om gang. We hebben een magnifieke reis gehad. In mei komen ze nu bij ons op bezoek. Leuk, misschien kun nen we ze nog wat ideeën mee geven. Peter is er tenminste wel mee bezig. Dat is trouwens ook de opzet geweest van deze uitwisse ling". Het sprookjespark van Pieck en Reijnders is inmiddels gemeengoed geworden. De Efteling wordt in de zes maanden van openstelling per jaar door bijna één miljoen mensen bezocht. Op topdagen trekken zo'n 25.000 mensen door het park. Vorm gever en technisch uitvoerder heb: ben hiermee zeker rekening moeten houden. „Onze werkstukken moeten duurzaam zijn". Anton Pieck zegt dit een noodzakelijk kwaad te vin den. „De sprookjesfiguren op hek ken en huisjes, die veel aan de wis selende klimaatsveranderingen on derhevig zijn, moeten geplastificeerd worden. Dit komt vorm en kleur vaak niet ten goede. Het is echter heel noodzakelijk". Het is onvoor stelbaar dat dergelijke kleinigheden de heer Pieck, die de details voor namer noemt dan vele grote zaken, vaak ergeren. Deze details zijn voor het oog van de leek niet opvallend. Wanneer Pieck in de stoomcarrous- sel, een juweeltje van oud kermis- spul, dat zeker verloren zou zijn gegaan als hij het niet aan de ver getelheid had ontrukt, dan ook de tails ziet die niet aan de waarheid voldoen, zal hij steeds blijven stre ven naar verbetering. De locomo tief bijv., die vroeger het hele spul deed draaien en van licht voorzag, draait nu ook weer. De mand turf staat er naast en de weerschijn van de vlammen in de vuurmond heeft zulk een effect, dat velen zich af vragen of alles nog in de oude toe stand verkeert. Dit zoeken, verfij nen of liever sublimeren duurt nu al zo'n 15 jaar en zal blijven du ren. „We hebben steeds weer nieu we plannen, kostbare zelfs. Ziet u nu dat plein, waaraan de carroussel staat. Dat is niet af. Daar moeten een oude kermisbioscoop en een poffertjeskraam staan om sfeer te scheppen. Ze komen er ook. Alles heeft echter tijd nodig. Anton Pieck en Peter Reijnders bekijken een van hun scheppingen KAATSHEUVEL - „Weet u wat het werken voor „De Efteling" zo aantrekkelijk maakt? Je hebt er niets te maken met aandeelhouders, die op winst uit zijn. Alle winst, die in één seizoen wordt gemaakt, kan zo weer aan de realisering van nieuwe sprookjes worden besteed. Anton en ik hebben dan ook vrij mandaat. Je werkt voor het park. Als ik door het park wandel, geniet ik niet van de sprookjes die er tot leven werden gebracht. Ik zie teveel de fouten die er nog aan kleven. Weet u wat ik meestal doe? Ik steek een handvol dubbeltjes in mijn zak. Die geef ik aan „loslopende knapen" van vijf of zes jaar. Daar beleef je veel plezier aan. Moet je bijv. zo'n knaap, die bij de eier- leggende eend of kip staat, eens een dubbeltje geven. Die verwonder de snuit: „Wat doet die vent nou?" Voorzichtig wordt dit dubbeltje in de kip gestopt. Het dier komt tot leven, kakelt, wacht even en legt een ei. Weet u wat die knaap nu doet? Neen, niet bedanken. Hij grijpt het ei en rent weg. Dan pas geniet ik van mijn park". De levenskunstenaar, die dit ver haal vertelt, is de heer Peter Reijn ders uit Vught. Het genie, dat al de sprookjesfiguren uit het park tot lev enbracht. Hij is de man van de details. „Anton Pieck en ik hebben elkaar bij de realisering van dit park wel gevonden, al heeft het me moeite gekost hem over te halen om voor ons te komen werken. Dat verhaal zal hij u zelf wel hebben verteld". Peter Reijnders heeft zich in zijn Riante bungalow in Vught een heel eigen wereld geschapen. Een wat rommelige werkkamer is zijn do- mein.Je verwacht er een technische installatie zonder weerga. Niets van dit alles. Reijnders' verwezenlijking van allerlei vaak schier onoplosbare problemen, moet in een ander licht worden gezien. Primitieve construc ties van enkele stukken hout en delen van een mecanodoos, kunnen hem op hét idee brengen. Talrijke technische mogelijkheden zorgen er dan wel voor dat zijn vindingen verder komen dan zijn werkkamer. „Anders ligt het als ik bepaalde hedendaagse foefjes wil toepassen als uitgangspunt voor de realisering van al dan niet bestaande sprook jes. Zo leveren zowel Pieck als ik onze bijdragen voor het geheel". Van huis uit is Peter Reijnders een foto- en filmman, die eens een eigen bedrijf had in Eindhoven. Rond de jaren dertig knapte hij daar voor Philips allerlei mogelijke en onmogelijke zaken op. „Hoe ben ik in mijn huidige werkzaamheden verzeild geraakt? Moeilijk te zeg gen. Een van die onmogelijke za ken, die ik voor Philips makte, was een etalage voor De Bijenkorf in Amsterdam. Daarin moesten de gro te voordelen van de zgn. Bi-arlite lamp, die toen net was uitgevonden, naar voren worden gebracht. Met mijn werkstuk had ik veel succes. Diezelfde etalage trok behalve in Amsterdam ook in Rotterdam en Den Haag duizenden kijkers. Tot ongenoegen van de politie, want 't verkeer werd regelmatig door de grote oplopen gestremd. Voor een voortzetting van dit soort activitei ten voelde ik aanvankelijk weinig. Toch ben ik er aan blijven hangen". Peter Reijnders kwam in het ver leden via zijn zwager, de toenmali ge burgemeester van Kaatsheuvel, mr. R. J. Th. v. d. Heijden, nu voor zitter van het stichtingsbestuur, in contact met „De Efteling". Deze kende hem en sleepte hem bij de plannen tot realisering van een sprookjestuin. Deze tuin moest aan de sterk conjunctuurgevoelige ge meente Loon op Zand (met Kaats heuvel) leder- en schoenindustrie wat meer achtergrond geven. „Twaalf ontwerpen kon ik bij die eerste bespreking al voorleggen. Men had er echter niet al te veel vertrouwen in. Toen ik de aanwezi gen tenslotte van de realiserings mogelijkheden overtuigd had, moest dat alles binnen 3 maanden klaar. Een onmogelijke opgaaf natuurlijk. Men had geen flauw besef van de zware constructies, die nodig waren om alles dag-in-dag-uit te laten draaien. Daarbij kwam nog, dat er iemand moest worden gezocht die mijn technische vondsten kon aan kleden, om ze voor het oog ook aan trekkelijk te maken. Hiertoe werd Anton Pieck bereid gevonden". „Wat hebben we samen moeten vechten om de reclame uit de tuin te houden. De boel moest naar onze mening niet ontaarden in een ver kooptent. Als je er één reclame spreuk bijhaalt, is het einde zoek. We wilden pure romantiek met een avontuurlijke inslag voor jong en oud. Daarin past reclame beslist niet". Peter Reijnders wijst er op, dat er vooral met de jeugd rekening is gehouden. „Het merendeel van onze attracties is zonder extra kos ten te gebruiken en te bezoeken. De jeugd heeft meestal maar weinig geld op zak. Om ze nu niet overal buiten te houden, zijn zoveel mo gelijk attracties vrij toegankelijk. Tenminste, voor zover dit mogelijk was. Neem nu die eierleggende kip. Dit bleek een extra trekpleister. De jeugd haalt er per jaar 140.000 eie ren uit. Dit aantal zou aanzienlijk kunnen worden verhoogd door „dat even kakelen" na het inwerpen van het geldstuk, er uit te laten. In dat kakelen en wachten zit het hem echter De kip moet, naar mijn mening, geen automaat zijn. Als ik die verwachtingsvolle snuiten zie en de vreugde bij het eruit rollen van het ei, dan zie ik, dat dat on mogelijk is. Een paar kippen er bij geeft ook geen acceptabele oplos sing. Vandaar dat ik in een later stadium nog die eend en ezel heb geconstrueerd. Alles echter wer kend voor één dubbeltje. Voelt u, bij ons is het geen centenklopperij". Zijn herinnering aan allerlei ge beurtenissen, die hij „mopjes achter de schermen" noemt, zijn zeer tal rijk. Zij vullen het grootste gedeel te van het gesprek. Hieruit blijkt ook, dat 't park steeds sublimering en verbetering behoeft om bij te blijven. Als één van die staaltjes, die het construeren van een nieuw sprookje tot gevolg heeft, noemt hij een toevalligheid. „Anton en ik had den het er al eens over gehad, dat een park zonder „Vliegende Fakir" eigenlijk maar niets was. Hoe laat je een Fakir echter op enkele me ters van de grond, zonder dat je draden ziet, door de lucht vliegen. Ik wist er echt geen oplossing voor. Nu moest ik op zekere dag voor 'n bruidsreportage van een kennis op stap. Na afloop wilde ik in mijn auto stappen en wegrijden. Tot mijn stomme verbazing zag ik voor mijn neus zilveren bolletjes door de lucht zweven. Ik snapte er niets van. Toen ik echter uit mijn auto stapte en van wat dichterbij keek, bleek, dat het regendruppels waren die langs telefoondraden voortgleden. De draden kon je niet zien, omdat ze met het patroon van de voegen in de kerkmuur samenvielen. Op dezelfde manier zijn nu de draden, waarlangs de Fakir voortglijdt op zijn tapijt, met het achterliggende gebouw gecomponeerd". Anton Pieck en Peter Reijnders hebben voor hun park plannen te over. „We vullen elkaar op vele punten aan. De kwaliteiten van Pieck zullen door geen van de me dewerkers worden onderschat. Hij heeft een feilloos oog voor kleuren en afmetingen. Zijn advies klopt steeds weer. Hij is ook ontzettend streng in zijn eisen. Misschien is dat nog een overblijfsel van de veertig jaar, dat hij aan het Kennemerly- ceum in Haarlem les gaf. Voor ons maakt hij het daardoor wel eens reuze moeilijk. Ieder jaar weer wordt het park aangevuld met en kele sprookjes of worden er be staande verbeterd en uitgebreid. Zo is in mei van dit jaar een sprookje van Koningin Fabiola van België - „De Indische Waterlelies" - gerea liseerd. „Ook „Knuppeltje Uit De Zak" laat sinds het begin van dit jaar velen schrikken als de kooi van dit meptuig wordt aangeraakt. Een klein technisch foefje bleek voldoende om dit voorheen zo sta tische onderdeel van het park zijn werk te laten doen. „Zo blijven we zoeken". Peter Reijnders vindt dit zoeken de voor naamste stimulans voor hem en zijn medewerkers. „Het houdt de moed er in. Vooral als je van de zijde van het publiek verneemt hoe zeer alles in de smaak valt". ADAMO'S VADER VERDRONKEN De vader van de zanger Salvatore Adamo, Antonio Adamo, is zondag bij het baden in zee te Raguse op Si cilië verdronken. Antonio Adamo, die in België woonde, maar voor za ken in zijn geboorteplaats was, is 47 jaar geworden. Salvatore Adamo, die zich te Biarritz bevond, is naar Sici lië vertrokken.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1966 | | pagina 1