OE THANT TIJDENS REDE IN 1966
SpOJit
m
Smidje Verholen en de veedieven van Texas
11
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 30 DEC. 1966
11
Amerikaanse neder
laag in Vietnam
afgewend
Soekarno
NAVO
Rhodesië
GARAGE VAN MOSSEL
VERHUUR VAN
Mijnheer Robert
is teruggekomen
Toestand in wereld buitengewoon ernstig
In de woorden van Thant, de secretaris-generaal van de Ver. Naties,
waarmee hij de delegaties ervan op de hoogte stelde niet herkies
baar te zijn (van welk standpunt hij overigens tenslotte is terugge
komen), kunnen wij een goed uitgangspunt vinden voor een be
schouwing van de gebeurtenissen van het jaar 1966 op het inter
nationale vlak, ook al zullen wij enkele retouches moeten aanbren
gen. Thant schreef: „De toestand in de wereld lijkt mij buitenge
woon ernstig. De stand van zaken in Zuid-Oost-Azië is reeds een
bron Van ernstige bezorgdheid en zal vermoedelijk een bron van nog
grotere bezorgdheid worden, niet alleen voor de partijen, die er
rechtstreeks bij betrokken zijn, en voor de grote mogendheden, maar
ook voor andere leden van de Organisatie (van de Ver. Naties).
Hij wekt bij mij persoonlijk de grootste bezorgdheid.
Op het ogenblik (en dat was september) komt het mij voor, zoals
het mij al vele maanden is voorgekomen, dat de druk van de ge
beurtenissen meedogenloos naar een grote oorlog leidt, terwijl po
gingen om die tendens te keren op rampspoedige wijze ten achter
blijven. Ook elders in de wereld zijn er tekenen van groeiende
spanning. Terwijl de toestand in Europa tekenen van verbetering
heeft getoond is de toestand in vele andere delen van de wereld
wat slechter geworden. Een toenemende onevenwichtigheid in de
economische wereldsituatie kan de duidelijke en actuele gevaren
slechts vergroten"Wat dit laatste betreft, kan men er op wijzen,
dat de wereldvoedselorganisatie van de Ver. Naties heeft gerappor
teerd, dat de voedselsituatie in de wereld voortdurend slechter wordt,
dat m.a.w. steeds meer mensen honger hebben en honger zullen
krijgen.
De voornaamste bezorgdheid van
Thant gold de oorlog in Vietnam,
maar het is de vraag of zijn pessi
misme wel helemaal gegrond is. Er
is dit jaar vrij wat veranderd aan
dit probleem. Toen McNamara, de
Amerikaanse minister van defensië
in oktober van een bezoek aan Viet
nam in Washington terugkeerde,
noemde hij de militaire vooruitgang
zeer bevredigend en beter dan ver
wacht. Door het zenden van nieu
we versterkingen, die het aantal
Amerikanen van 200-000 vorig jaar
op bijna 350.000 man op het ogen
blik hebben gebracht, behoeven de
Amerikanen niet meer bang te zijn
voor een militaire nederlaag, ook
al is aan de andere kant niet dui
delijk hoe zij erin zullen slagen mi
litair of diplomatiek de vrede tot
stand te brengen.
Er wordt in elk geval af en toe hard
gevochten en daarbij slagen de
Amerikanen er meestal in hun te
genstanders in het nauw te bren
gen en vaak de beheersing van ge
bied te ontzeggen. De gevechtshan
delingen worden voornamelijk door
Amerikaanse troepen verricht, ter
wijl de Zuidvietnamese troepen
word'en gebruikt voor de bescher
ming van de bevolking in de van
de communisten gezuiverde gebie
den.
Ondanks enkele crises heeft ge
neraal Ky zich nog steeds als pre
mier van Zuid-Vietnam weten te
handhaven. In de eerste maanden
van dit jaar kwam hij in scherp
conflict met de bpedhistische lei
ders. Onder zware druk gaf Ky ge
hoor aan de eis, dat er verkiezin
gen zouden worden gehouden. Toen
iedereen zijn val verwachtte, sloeg
Ky toe en herstelde zijn gezag in
de noordelijke provincies. Zijn
voornaamste boedhistische tegen
stander wist hij uit te schakelen.
De behoeften van Hanoi voor de
oorlogvoering maakten een toene
mende Russische hulp noodzakelijk
en van deze omstandigheid hebben
de Russen gebruik weten te maken
om hun onder Chroesjtsjow verlo
ren invloed in deze streek van de
wereld te heroveren. In d'e loop
van dit jaar kwam tot uitdrukking
dat Hanoi zich meer van Peking
had afgewend
Rusland slaat met deze politiek
twee vliegen in één klap Het bindt
Amerika in het verre Oosten en
het boekt een fors winstpunt in
zijn strijd tegen China. Wat dit
laatste betreft, China heeft zich
door zijn ideologische conflict met
Rusland ernstige tegenslagen gele
den. Het is geïsoleerd komen te
staan, waar het nog niet zo lang
geleden hoopte een niet onaanzien
lijk deel van de communistische
partijen tegen Ruslands leiderschap
in het harnas te jagen.
De afkeer van China is nog ver
sterkt door de merkwaardige ge
beurtenissen daar. China staat in
het teken van de „grote, proleta
rische, culturele revolutie", waar
van de juiste omvang en betekenis
nog niet helemaal duidelijk is. Wel
weten wij, dat fanatieke groepen
jongeren, de Rode Wachten, felle
aanvallen doen op alles wat zij (en
hun aanstokers) als burgelijke ele
menten in het Chinese leven be
schouwen.
Hier past een kort woord over
Indonesië, dat vorig jaar nog een
trouwe bondgenoot van communis
tisch China leek. De mislukte staats
greep van september van het vorig
jaar, op touw gezet door linkse of
ficieren, heeft tot een tegenaanval
van de gemachtigde krachten ge
leid. De positie van Soekarno is
voortdurend zwakker geworden,
terwijl als nieuwe sterke man voor
al generaal Suharto naar voren is
getreden. Soekarno's minister van
buitenlandse zaken, Subandrio, is
ter dood veroordeeld.
Duitsland is bang offers te moe
ten brengen voor een Amerikaans-
Russische toenadering en een be
paalde vleugel van de CDU/CSU,
die met de liberale FDP de rege
ringspartij vormt, maakte hieruit
op, dat de regeringspolitiek van
Erhard verkeerd was, en besloot
zich van hem te ontdoen zodra de
kans zich voordeed.
Ondanks felle protesten van een
aantal socialistische afdelingen, is
er een coalitie van chr.-democraten
en socialisten onder Kiesinger uit
de bus gekomen. Willy Brandt is
vice-kanselier en beheert buiten
landse zaken.
Steekt in West-Duitsland het na
tionalisme wat driester de kop op
(ook de Beierse chr.-democraat
Strausg weet er weg mee), ook in
Frankrijk is het nationalisme wat
de klok slaat en dat al enige jaren
lang. De Gaulle zag zijn land en
Europa, toen hij in 1958 aan de
macht kwam, onder Amerikaanse
horigheid, waarvan hij het nu van
lieverlee aan het bevrijden is. Dat
kwam het duidelijkste tot uitdruk
king in zijn houding tegenover de
NAVO.
De Amerikaanse troepen zijn in
volle aftocht en het hoofdkwartier
van de NAVO wordt van Fontane-
blau naar België overgeplaatst
Deze demonstratie van onafhan
kelijkheid heeft De Gaulle in het
bijzonder nodig gehad om zijn po
litiek van toenadering tot Rusland
te kunnen doorvoeren. De Russen
eisten van De Gaulle, dat hij bij
de beoordeling van de Europese po
litieke situatie zou uitgaan van de
realiteit, dat hij dus Oost-Du'itsland
zou erkennen. Maar daar voelt De
Gaulle niets voor, omdat hij zijn
politiek van Europese onafhanke
lijkheid de West-Duitsers en de
Westduitse ruimte niet kan missen.
Maar voordat De Gaulle naar
Moskou ging, was er een einde ge
komen aan de kloof in de EEG, die
sinds juni van het vorig jaar had
bestaan. Frankrijk had toen zijn
deelneming aan d'e gemeenschaps-
politiek opgeschort, omdat de part
ners niet akkoord konden gaan met
de door Frankrijk voorgestelde
landbouwpolitiek.
In januari kwam er van Franse
kant enige toenadering en tegen het
eind van de maand was de crisis
overwonnen. De Vijf hadden voet
bij stuk gehouden voor wat betreft
de meerderheidsbesluiten.
De Engelse regering schijnt nu
ernstig van plan te zijn om een
nieuwe poging te wagen voor een
lidmaatschap van de EEG. Vorige
maal was het een conservatieve re
gering die in 1963 het neen van De
Gaulle te horen kreeg en die in
eigen land op ernstig verzet van
de Labourpartij kon rekenen. Dit
maal is het een socialistische rege
ring, die de weg naar de EEG zoekt
Premier Wilson heeft zijn her
nieuwde poging om de EEG binnen
te komen gewaagd, omdat hij be
vreesd is voor een toenemende eco
nomisch isolement van Engeland.
Moeilijkheden op een ander ge
bied ondervond Wilson in Rhode
sië. In november van het vorig jaar
heeft premier Ian Smith van Rho
desië op eenzijdige wijze de onaf
hankelijkheid van zijn land uitge
roepen toen het na langdurige on
derhandelingen met Engeland niet
gelukt was overeenstemming te
vinden over de voorwaarden, waar
op Rhodesië zijn onafhankelijkheid
zou krijgen.
Er zijn nog verschillende vormen
overleg tussen Engeland en Rhode
sië geweest, maar op 5 december
verwierp Ian Smith een laatste aan
bod van Wilson, die hierop de Ver.
Naties heeft verzocht verplichte
sancties tegen Rhodesië af te kon
digen.
Als we in Afrika blijven kunnen
we de staatsgreep in Negeria, waar
generaal ironski aan de macht
kwam, en de val van president
Nkrumah van Ghana melden. De
laatste maanden van 1965 begon
zich in het midden oosten een ge
vaarlijke situatie te ontwikkelen. Er
deden zich tal van grensincidenten
voor tussen Israël, Jordanië en Sy
rië. Koning- Hoessein van Jordanië
heeft de grensbevolking van zijn
land van wapens moeten voorzien.
Koning Feisal heeft zijn collega 20
duidend man ter beschikking ge
steld, om zich tegen Israël te kun
nen beschermen. Hoe de situatie
zich in deze streek ontwikkelt valt
niet te bezien. Het is, zoals voor al
le problemen, afwachten wat 1967
brengt. Als het niet slechter is, dan
in het nu haast voorbije jaar, dan
mogen we niet klagen.
WEDSTRIJDPROGRAMMA
BETAALD VOETBAL
VOOR ZATERDAG 31 DECEMBER
EREDIVISIE
AjaxFortuna '54
MVVSittardia
SpartaTelstar
ElinkwijkGo Ahead
Willem II—NAC
PSVFC Twente
Ajax
17
14
2
1
30
69—17
Feij enoord
17
11
5
1
27
44—15
Sparta
17
10
4
3
24
24—15
ADO
17
9
5
3
23
38—20
Go Ahead
16
9
2
5
20
3016
DWS
17
6
6
5
18
31—32
Xerxes
17
6
5
6
17
28—23
GVAV
18
7
3
8
17
29—29
DOS
18
7
3
8
17
28—39
PSV
16
6
4
6
16
30—29
NAC
17
5
6
6
16
26—27
Sittardia
17
5
5
7
15
19—21
MVV
17
3
9
5
15
19—28
FC Twente
17
3
6
8
12
23—32
Telstar
17
4
4
9
12
25—39
Fortuna '54
17
4
3
10
11
26—39
Willem II
17
2
5
10
9
20—46
Elinkwijk
17
2
3
12
7
19—61
le DIVISIE
ZaanstreekEindhoven
SC DrenteHeracles
V olewij ckersSVV
VeloxFC Den Bosch
NEC—RBC
Holland Sp.
Volendam
NEC
Cambuur
DFC
Heracles
Den Bosch
Zaanstreek
Blauw Wit
Alkmaar
Eindhoven
WAALWIlK TEl 04160 3678
PERSONENWAGENS
KAMPEERWAGENS
8 PERSONEN BUSJES
RCH
22
8
7
7
23
27—24
RBC
21
9
2
10 20
29—31
Vitesse
22
7
5
10
19
33—41
Graafschap
22
6
4
12
16
27—38
SVV
21
5
4
12
14
23—41
DHC
22
4
5
13
13
19—48
Volewijckers
21
3
6
12
12
22—44
SC Drente
20
2
7
11
11
16—36
Velox
21
3
6
13
11
24—40
2e DIVISIE
TubantiaZwolse Boys
Wagen ingenHelmondia
RODA JC—EDO
ZFC—VVV
Haarlem—V eendam
W ilhelminaBaronie
22
14
2
6 30
47—22
22
11
7
4 29
51—29
20
11
6
3 28
36—18
22
10
8
4 28
36—26
22
9
10
3 26
42—31
21
8
10
3 26
31—22
21
9
7
5 25
36—23
21
9
6
6 24
27—26
22
9
6
7 24
28—19
22 1-1
2
9 24 34—31
21
9
5
7 23
29—27
Haarlem 20 12 6
Roda JC 21 12 6
VVV 22 11 7
HVC 21 10 7
Fortuna VI. 22 10 7
Limburgia 22 9 9
NO AD 22 10 7
Gooiland 22 7 11
Excelsior 22 9 5
Veendam 20 9 4
Wagen ingen 21 9 4
PEC 21 10 2
Baronie 21 9 4
EDO 21 9 3
ZFC 21 8 5
Helmondia 21 7 6
Heerenvéen 22 9 2
Hermes DVS 22 5 8
Wilhelmina 20 6 5
AGOVV 22 7 3
Hilversum 21 2 3
Zwolse Boys 21 1 3
30 49—18
30 35—17
29 42—24
27 38—19
27 32—18
27 38—27
27 30—24
25 19—18
23 31—26
22 31—25
22 25—20
22 32—34
22 32—34
21 31—28
21 27—30
20 25—26
20 27—40
18 21—28
17 23—31
17 29—36
7 23—60
5111—48
,'V
COPYRIGHT STUDIO AVAN
22.
Gebeurde er dan zoveel die dag?
Ja, dat mag werkelijk wel zo we
zen. Om te beginnen was daar een
zekere baron Leegstra van Geytema
die zich door zijn lieve en zorgzame
verpleegster over de dekken liet
rijden. Zij passeerden daarbij een
ijverige matroos-timmerman, die
enkele herstellingswerkzaamheden
uitvoerde aan de dekplanken. De
brave kerel miste 's avonds een van
zijn zagen, maar wist niet dat deze
in het voorbijgaan was meegepikt
door de baron. En diezelfde zaag
zou nog een keer een belangrijke
rol gaan spelen in de gebeurtenis
sen van die avond. Het was een
heel vreemde en kwalijke avond,
lieve lezertje, want de baron en
zijn verpleegster bleven almaar op
en neer kuieren voor de deur van
hut C-33-1, de hut dus van dr. ir.
Blikslager. En toen deze op een
kwaad moment naar buiten kwam,
vond er een zeer merkwaardige ge
beurtenis plaats. De kleine, geleerde
heer Blikslager struikelde namelijk
over het bevallige voetje van de
lieftallige verpleegster, die dus pre
cies wist wat pootje haken was.
En blijkbaar schrok de oude baron
zo van deze nare gebeurtenis, dat
hij een onverwachte beweging met
zijn zware wandelstok maakte. En
laat het uiteinde van de wandel
stok nu precies op de kop van dt.
ir. Blikslager terecht komen, och,
och, och, wat een toevalligheden
toch! „Koet ketaan, koet ketaan!"
siste de verpleegster en bliksem
snel zette deze charmante „dame"
het kleine ingenieurtje op de schoot
van haar bloedeigen baron. Ver
volgens begon ze aanstalten te ma
ken een grote reisdeken uit te
spreiden over de schoot van de ba
ron, „De arme, oude baron heeft
het zeker koud'. dacht een juist
passerende hofmeester, die niets
bemerkte.
FEUILLETON
door: Joseph Hocking
49.
„Hij is weg", zei haar vader som
ber.
„Weg? Weten de bedienden er al
van?"
„Ze weten niets... alleen, dat hij
weg is. Dat wil dan zeggen, dat ze
bemerkt hebben, dat zijn bed niet be
slapen is en dat ze bem nergens kun
nen vinden".
„Ja... en dan heeft hij nog een
brief aan Arthur Reichmann geschre-
si
ven
„Aan Arthur?"
„Ja, aan zijn vader dan altijd".
Bertha zweeg enkele ogenblikken.
Toen zei ze: „Dat had ik wel ge
dacht!"
„Denk je heus... dat hij werkelijk
weg is?"
„Ja, dat is wel zeker... beslist ze
ker! Hij zei immers, dat hij alles wat
in zijn macht was, zou doen om de
zaak in het reine te brengen!"
„Het was nog zo'n kwaje kerel
niet!" mompelde haar vader.
„Nee, hij was niet kwaad, vader,
en zeker niet zo slecht als 't schijnt",
zei Bertha.
„Maar... zeg eens kind... hoe moet
het nu met jou?"
„Dat weet ik ook niet. Ik wou
maar.och vader, ik zou toch zo
graag weten, waar hij gebleven is!"
„Waarom dan toch, kindlief? 't Is
erg, heel erg.maar het is toch maar
het beste, dat hij weg is".
Zij zweeg.
„Zeg, kindje, weet je zelf wel...
dat je nog geen enkel veroordelend
woord over hem gezegd hebt?"
„Waarom ook?" vroeg het meisje.
„Waarom?... Wel, omdat die ke
rel ons tenslotte toch allemaal bedro
gen heeft! Hij is een leugenaar, een
bedrieger, een indringer!"
„Ja zo heeft hij zichzelf ook ge
noemd!"
„Heeft hij dat gedaan? Werkelijk?"
vroeg de oude heer, zijn dochter strak
aanziende. „Ik ga geloven, dat het
waar is, dat je nog altijd van hem
houdt. Maar bedenk dan toch, hoe hij
je behandeld heeft. Hoe hij ons allen
misleid heeft!"
„Ik denk eerder over wat hij zelf
er onder te lijden zal hebben..."
„Maar dat verdient hij toch zeker?"
antwoordde haar vader, nog steeds
zijn best doende om zich in een boze
stemming te brengen. „En dan... wat
jou betreft... jij bent volkomen on
schuldig en hij heeft jouw hele leven
verknoeid... tenminste, als jij van
hem blijft houden".
„Och, ik zal hem nooit terugzien,
vader nooit... nooit... En hij lijdt er
meer onder dan ik. Hij heeft verdriet
om mij... en hij heeft alles en alles
opgeofferd".
„Maar die kerel heeft je toch
schandelijk onrecht aangedaan? Jou
en ons allemaal!"
„Daarvoor boet hij nu... daardoor
ondergaat hij de straf vrijwillig".
„Hoor eens, we moeten verder
maar over het geval zwijgen, Bertha.
We hebben tegen niemand over je
verloving gesproken, behalve dan te
gen Borlas, en die houdt zijn mond
wel. Trouwens, hij heeft beloofd te
zwijgen totdat hij verlof tot spreken
krijgt. De bedienden mogen enig ver
moeden gehad hebben, maar weten
doen ze niets. En ik ben er zeker van,
dat hijzelf nergens over gesproken
zal hebben".
„Nee, hij heeft niets verteld!"
„Zodat wij.
„Ja vader, ik begrijp het volkomen.
We behoeven natuurlijks niets te zeg
gen".
„Nee, niets", mompelde hij „niets.
Och lief kind, wel een geluk, dat je
vader nog leeft".
Twee uur later vroeg de oude heer
Reichmann belet, en het was hem
duidelijk aan te zien, hoe opgewon
den en gejaagd hij was.
„Legner!" riep hij, zonder iets van
zijn gewone, deftige afgemetenheid.
„Begrijp jij er iets van? Weet je er
een verklaring voor te geven?"
„Waarvan... en waarvoor?"
„Heeft hij niets tegen jou gezegd?
Weet jij nergens van?"
„Maar wat is er dan toch aan de
hand, Reichmann? Hoe kan ik nu
zeggen of ik een verklaring geven kan
van iets, wat jij in je hoofd hebt als
je me niet zegt, waarover het gaat?"
„Maar heeft hij je dan niets ge
zegd?"
„Wie moet me iets gezegd hebben?"
„Wel... wel... Robert natuurlijk!
Je moet me begrijpen! Je hebt hem
gisteren toch nog gesproken?"
„Nee. Ik ben 's avonds bij Borlas
gaan schaken. Hij is hier wel ge
weest, maar naar ik hoorde, is hij al
vroeg weggegaan. Wat is er aan de
hand?"
„Hij is er vandoor gegaan!... Maar
Peters heeft me toch zelf gezegd, dat
je op het Huis geweest bent?"
„Zeker.ik wilde Robert spreken,
Maar Peters zei, dat hij niet wist
waar hij was. Ik dacht, dat hij een
morgenrit of zoiets was gaan doen en
keerde dus naar huis terug. Wat is
er aan de hand met hem?"
„Ik zei je toch, dat hij er tussen
uit getrokken is? En hij heeft dit voor
mij achtergelaten. Lees zelf maar
eens!" Hij duwde Legner de brief
van Brichtauer onder de neus.
„Maar... Reichmann... dat is toch
al te erg! Dat is gewoonweg vrese
lijk!"
„Daar zit iets achter!" zei de ad
vocaat. „Je weet ook wel, dat ik hem
van den beginne af niet heb ver
trouwd, evenmin als Arthur dat deed.
Ik heb altijd wel gezien, dat hij
trachtte, iets te verbergen. Ik zeg je
dan, dat hij weggevlucht is, omdat hij
bang is geworden. De politie zelf zit
hem om een of andere reden op de
hielden. En... ja, we moet die brief
eigenlijk betekenen?"
„Die kan van alles en nog wat be
tekenen", meende Legner bedaard.
„Je weet er dus niets van af?"
„Ik heb je toch gezegd, dat ik hem
gisteren niet gezien heb en dat hij
vóórdien over niets met mij gesproken
heeft? Tenminste niet over iets der-
•gelijks!"
„Meen je werkelijk, dat hij niet van
zins is, terug te keren?"
„Het heeft er tenminste alle schijn
van. naar die brief te oordelen".
„Dan kan ik gerust tot inbezitne
ming overgaan", zei de advocaat be
gerig. Legner, die de brief nog steeds
in handen had, las hem nogmaals
over, als was hij niet zeker van wat
er in stond. Het was een heel alge
meen schrijven, en er was niet veel
bijzonders uit op te maken, behalve
misschien uit de slotwoorden.
„Ik kan er niets anders uit op ma
ken", zei hij, de brief teruggevend.
„Ik moet er eens met Arthur over
praten. Zijn inzicht is dikwijls scher
per dan het mijne... en... en... ja,
wie weet of hij me niet weer er tus
sen neemt met die brief!"
Legner gaf er niet veel antwoord
op. Er lag een eigenaardige uitdruk
king op zijn gelaat.
„Het gaat er op lijken, dat Arthur
nu toch mettertijd landheer zal wor
den", zei de advocaat na een poosie.
„Als... als dat... zeg, Legner, Ar
thur heeft me verteld, dat hij met
Bertha gesproken heeft en..."
„Nee, nu alsjeblieft niet! Ik kan er
nu niet over praten. Kijk, je weet
ook, dat ik erg op Robert gesteld was
en... en... dit bericht heeft me meer
van streek gebracht dan ik zeggen
kan. Ik had niet méér van hem kun
nen houden, als hij mijn eigen zoon
was geweest en dus begrijp je, dat dit
nieuws me heel erg in de war brengt.
Heus, het is iets verschrikkelijks voor
me!" Het was voor Legner een grote
opluchting, dat Reichmann kort daar
op afscheid nam.
(wordt vervolgd)
