Bejaardenbond Waalwijk hield
druk bezochte vergadering
Een van grootste bedreigingen van
Europa vormt waterverontreiniging
Groothertogdom Luxemburg
een land van paradoxen
Provinciaal nieuws
Cor de Hond uit Waspik in
nationaal volleybalteam
Abonneert U
op dit blad
EUROPESE RIVIEREN WORDEN RIOLEN
SLECHTS 2586 VIERKANTE KILOMETER GROOT
18
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 17 FEBR. 1967
18
Jhr mr René van
Rijckevorsel
overleden
Reverence - Drunen
voert „Bonjour
Brigitte" op
Visstand daalt
Visie i
Stap óók over op
Hollandia
Secretaresse
gevraagd
Veel Amerikaanse
ondernemingen
Frans
Verhouding
Dinsdagmiddag hield de afd Waal
wijk van de R.K. Bond van Bejaar
den en Gepensioneerden in het park
paviljoen de druk bezochte jaarver
gadering. De voorzitterde heer H.
Klerks, sprak over deze grote op
komst zijn voldoening uit en heette
allen welkom, speciaal de nieuwe ad
viseur pastoor M. Vos van de Sint
Clemensparochie. De jaarverslagen
van de secretaris en de penningmees
ter werden onder dankzegging goed
gekeurd en vastgesteld. Het verslag
van de penningmeester vertoonde een
batig saldo.
De voorzitter bracht beide functio
narissen dank voor hun vele werk in
het belang der afdeling. Namens de
controlecommissie bracht de heer
Vink, sr. verslag uit en zei boeken
en bescheiden van de penningmees
ter in orde te hebben bevonden, hoe
wel hij voorstelde de administratie van
deze functionaris door een moderne
re te vervangen zodat een overzichte
lijker beleid kan worden gevoerd.
Met deze modernisering willen de he
ren Vink en Thomas zich gaarne be
lasten. Hierna gaf de secretaris een'
overzicht van het wel en wee van de
afdeling in het afgelopen jaar. Het
ledental bleef stabiel; het sterftecij
fer was iets hoger dan het vorige
jaar, het aantal damesleden steeg tot
vijftien.
Bij de bestuursverkiezing werd de
heer L. Kroot herkozen, terwijl in de
vacatures van de bestuursleden W.
Swinkels en J. v. d. Hoven werd
voorzien door de verkiezing van de
heren Th. Bakkers en A. van Raven-
steijn, die beiden hun benoeming aan
namen. In de eerstvolgende bestuurs
vergadering zullen de functie's wor-
Te Berlicum is plotseling overleden
de hoogwelgeboren heer Jonkheer Mr
René van Rijckevorsel. Hij is 71 jaar
oud geworden en was oud-burge
meester van Berlicum. Voor velen is
deze persoon 'n onmiskenbaar vriend
geweest. Hij was nl. voorzitter van
de Brabantse Federatie van Schut
tersgilden. Dat wil zeggen, dat velen
in de provincie en vooral ook hier in
de Langstraat hem hebben gekend en
geacht als een échte gildebroeder, die
daarom veel voor de historie heeft be
tekend. Het Brabantse volksleven is
niet denkbaar zonder zijn gilden en
daarmede was deze voorzitter bijzon
der hecht verbonden. Tevens was jhr
Van Rijckevorsel regerend Proost
van de Illustre Lieve Vrouwe Broe
derschap van Den Bosch.
Op zaterdag 18 februari zal door de
Gildebroeders uit geheel Noord-Bra
bant hun beminnelijke voorzitter ten
grave worden gedragen, op een wijze
welke hij zelf altijd zo heeft gepre
zen. Het laatste wat de gildebroeder
doen kan is hem vergezellen naar zijn
laatste rustplaats. De Gildevaandels
en vendels zullen hem een afscheid
bereiden, als een groot gildebroeder,
om 11.30 uur op het kerkhof te Ber
licum. Hij ruste in vrede.
den verdeeld. Hierna kreeg de nieu
we adviseur pastoor Vos het woord.
Deze begon met te zeggen dat hij
gaarne zijn steun zou geven aan de
vereniging. De adviseur wees er op,
dat de afdeling dankbaar mag zijn
voor de prachtige huisvesting (park
paviljoen) die met de hulp van het
Waalwijkse gemeentebestuur kon
worden gerealiseerd. Wat de dames
afdeling betreft, deze is momenteel
nog wel een beetje bescheiden, doch,
aldus pastoor Vos, mogelijk is hier
aan in de toekomst nog wel iets te
doen. Ook bracht hij dank aan de
scheidende penningmeester, de heer
J. v. d. Hoven. Op mij kunt U altijd
rekenen en ik ben dankbaar dat U mij
als adviseur hebt willen aanvaarden.
De voorzitter bracht de adviseur dank
voor zijn vriendelijke woorden en
voor zijn bereidheid het adviseurschap
van de afdeling op zich te hebben
willen nemen.
De vragen die in de rondvraag
werden gesteld werden door de voor
zitter tot tevredenheid der stellers be
antwoord.
Vrijdag en zaterdag zal de Drunen-
se toneel- en operettevereniging „Re
verence" haar eerste lu.strum vieren.
Deze viering, waarvoor naar wij ver
onderstellen zeer veel belangstelling
zal bestaan, azl plaatshebben met de
opvoering van de toneel-operette
Bonjour Brigitte".
De belangstelling, welke Reveren
ce zal krijgen, verwachten wij groots
omdat deze vereniging de laatste tijd
verschillende keren van zich heeft
doen spreken, door goede uitvoerin
gen welke zij gaf. Wij denken hierbij
aan „lm Weisel Rössel", welke ope
rette met zoveel succes werd opge
voerd. Reverence is een gezelschap
dat onder goede leiding er ernst van
maak iets goeds te brengen. Men
heeft voor deze jubileum-uitvoering
dan ook geen kosten of moeite ge
spaard. In het keurig verzorgd pro
grammaboekje presenteren zich de
medewerkers welke vrijdag en zater
dag, o.l.v. Frans v. d. Hoven en Theo
Gelsing, deze vrolijke operette ten
tonele zullen brengen. Wie na deze
vrolijke opvoering met Reverence nog
1 verder wil feesten kan dan nog deel
nemen aan het Tirolerbal.
Over de operette zelf, welke ten
slotte de hoofdschotel is van deze
feestdis, nog het volgende:
Bonjour Brigitte, dit genoeglijke spel
met een gezellig buitendecor, voert
ons naar het bergdorpje in de buurt
van Wenen. Jonathan Holzbauer,
waard van het hotelletje „In het
Gouden Hert", krijgt bezoek van een
knappe en pittige jongedame, die bij
hem voor enkele dagen haar intrek
wil nemen. Brigitte, meisje uit zeer
welvarend millieu, is er stiekum tus
sen uit geknepen, omdat ze het leven
in eigen kring en ook haar verloofde
beu is. Ze wil in deze landelijke om
geving wat op verhaal komen. Maar
dat, en haar ware indentiteit ver
klapt ze de waard niet. In Friederie-
ke, Jonathans dochter, vindt zij een
goede bondgenote. Samen besluiten
de meisjes om het conservatieve ho
telletje wat nieuw leven in te blazen
en te moderniseren, dit zeer tegen de
zin van Jonathan, die erg op zijn ge
mak is. Ende gasten komen.
Leuke uiteenlopende typen, genoeg
om een operette gezellig te maken,
de onmisbare romantische operette
stijl eigen met melodieën uit de meest
bekende operettes, lavéren het geheel
tot een smaakvolle jubileumuitvoe
ring.
Een van de grootste bedreigingen
van 't tegenwoordige Europa vormt
de waterverontreiniging. De toe
nemende hoeveelheid vuil in rivie
ren en meren vormt een ernstige
bedreiging voor de gezondheid van
de mens en vermindert de land-
bouwopbrengsten. De eens zo fon
kelende Rijn is het riool van Euro
pa geworden.
Feiten? Op de plaats waar de
Rijn in Zwitserland ontspringt, be
vat het water slechts dertig bac
teriën per kubieke centimeter. Te
gen de tijd dat ditzelfde water Ne
derland heeft bereikt, is dit aantal
tot 200.000 toegenomen. Per dag
voert deze rivier bovendien nog
veertigduizend ton zout aan, vol
doende om de Nederlandse bloem
bollenkwekers en landbouwers, uit
hun bedrijf te pekelen, wanneer
hier niets tegen wordt ondernomen.
Alsof dit nog niet genoeg is, be
draagt de dagelijkse aanvoer van
olie-afval driehonderd ton.
Hoe staat het met een andere be
langrijke rivier, de Seine? Ook deze
is zodanig vervuild, dat zelfs de
taaiste vissoorten er niet in kunnen
leven. De uitermate slechte smaak
van het drinkwater in Frankrijk
doet jaarlijks de Fransen naar 1,6
miljard flessen mineraalwater grij
pen. Het maandblad „Het Beste"
geeft een overzichtelijk verslag van
de toestand waarin momenteel de
belangrijkste Europese rivieren ver
keren, zoals bijv. de Neckar. Was
middelen hebben over deze rivier
een soms twee meter dikke schuim-
deken uitgespreid. Kanovaarders
zijn er onder bedolven geraakt en
mannen van binnenschepen die er
in vielen, zijn omgekomen. Twee
duizend watermonsters hebben aan
getoond dat de stromen rond Mi
laan zodanig door chemicaliën zijn
vervuild, dat het economisch gezien
onmogelijk is deze nog te reinigen.
Het rioolwater, dat vroeger werd
gebruikt om de vruchtbare weilan
den te bevloeien, is daardoor on
bruikbaar geworden. De produktie
van veevoeder is drastisch gedaald.
In de Sovjet-Unie wordt ongeveer
de helft van de afvalstoffen tien
miljard kubieke meter in de
Wolga geloosd. Het gevolg is, dat
de vangst van baars gedurende de
afgelopen dertig jaar tot 1/20 van
de oorspronkelijke hoeveelheid is
gedaald. Steur is bijna verdwenen
en de witte zalm komt helemaal
niet meer in deze rivier voor. De
toestand van de Europese rivieren
ziet er dreigend uit. In de vierde
eeuw zei de Romeinse keizer Julia
nus over de Seine: „men zou er
zonder bezwaar uit kunnen drin
ken, zo goed en zuiver ziet het wa
ter eruit". Tegenwoordig loopt ie
mand die er in valt, eerder de kans
een besmettelijke ziekte op te lo
pen dan te verdrinken. Omgerekend
in vaste stof, bedraagt de hoeveel
heid vuil die door de Franse rivie
ren wordt aangevoerd, omstreeks
zes miljoen ton of tienduizend wa
gonladingen. In Nederland zelf staat
het er niet veel beter voor. De stro
karton- en aardappelmeelfabrieken
in Groninge produceren evenveel
afvalstoffen als vijftien miljoen
mensen, meer dus dan de gehele
Nederlandse bevolking tezamen.
Sommige koolwaterstoffen in afval
van olieraffinaderijen vertonen ver
dacht veel overeenkomst met be
paalde koolwaterstoffen, die bij la-
boratoriumdieren kanker hebben
verwekt.
Toch is het probleem niet zo ho
peloos als het er uit ziet. Volgens
de berekeningen zouden de rivieren
van het Duitse Ruhrgebied het
zwaarst verontreinigd moeten zijn.
Dat dit niet het geval is, komt zon
der twijfel door de grote visie van
de regionale waterschapsbesturen.
Het betrokken gebied heeft 2200 fa
brieken, die de grootste industriële
concentratie ter wereld vormen, 9
miljoen mensen en de vier kleine
rivieren de Ruhr, Ippe, Wupper en
Emscher. In 1913 werden de eerste
plannen opgesteld om de Ruhr
schoon en de visstand op peil te
houden. Steeds weer heeft men
doeltreffende plannen ten uitvoer
Wat door vakmensen uit de vol
leybalwereld ooit is voorspeld maar
waarvan de Waspikse volleybalclub
Atak nauwelijks had durven dro
men is werkelijkheid geworden: een
van haar leden is doorgedrongen
tot de nationale top van de volley-
balsport, het nationale team. Tege
lijk met het bestuur kreeg de 19-
jarige Cor de Hond uit de Bern-
hardstraat van de hoogste instantie
der Nederlandse Volleybal Bond de
mededeling dat hij was opgenomen
in de selectieploeg van het natio
nale team.
Is het wonder dat de vereniging
Atak dit grote nieuws van de da
ken zou willen schreeuwen en een
extra bijeenkomst voor de club be
legde om dit grootse gebeuren te
accentueren. Cor de hond zelf blijft
er zeer nuchter onder: ,Ik zal met
volledige inzet de trainingen in
Den Haag gaan volgen en dan maar
afwachten waartoe dit allemaal
gaat leiden":
gebracht, waartoe de vijftien stuw
dammen in de Ruhr behoren, die
niet alleen voor het opwekken van
elektriciteit worden gebruikt, doch
ook voor het vormen van kunstma
tige meren, waardoor het water de
noodzakelijke zuurstof kan opne
men. Zesentwintig zuiveringsinstal
laties zorgen er voor dat de Em
scher niet door fenol-afvalstoffen
wordt verontreinigd. In de kosten,
die aan deze projekten zijn ver
bonden, wordt door de industrie bij
gedragen in verhouding van de ge
produceerde afval. Het is thans zelfs
zover, dat het water van de Ruhr,
dat in de Rijn wordt gestort, in wer
kelijkheid de kwaliteit van het wa
ter van de laatsgenoemde rivier
verbetert.
Wil Europa echter weer de be
schikking krijgen over rivieren, die
goed drinkwater leveren, dan is 'n
gezamenlijke internationale krachts
inspanning noodzakelijk. De We
reld Gezondheids Organisatie in Ge-
nève en de Voedsel- en Landbouw
organisatie in Rome bestuderen al
le aspecten van dit veelomvattende
vraagstuk. Kan Europa zich de her-
culesarbeid veroorloven zijn rivie
ren te reinigen Wij zouden de
vraag anders willen stellen: Kan
Europa zich veroorloven het niet te
doen
Maar juist dat „allemaal" kan
wel eens heel ver zijn omdat er
mogelijk deelname aan de Wereld
kampioenschappen in Tokio uit
kunnen volgen. Zeker is in elk ge
val dat dit Atak-lid vrijdag, zater
dag en zondag in Parijs enkele in
ternationale wedstrijden gaat spe
len tegen Frankrijk, Hongarije en
België, ter voorbereiding van de
West-Europese kampioenschappen
met het team van spelers onder de
23 jaar. In dit gezelschap traint Cor
de Hond al enkele weken in het
sportcentrum in Zeist. Bovendien
is het niet uitgesloten dat hij als
19-jarige in aanmerking kan ko
men voor een plaats in het natio
nale jeugdteam (tot 2C' jaar) dat
een trip naar Israël voor de boeg
heeft. Hoe dan ook, zijn ster is
snel gerezen. Amper vier jaar lid
van Atak staat hij nu tussen de
geroutineerde internationals. De
technische commissie van de Nevo-
bo kreeg hem in het vizier toen hij
voor het district Tilburg uitkwam
in Haarlem or. de nationale jeugd-
districts-kampioenschappen. Al zal
zijn spelkwalitei de komende jaren
zeker nog worden opgevoerd, nu
al schuilt zijn grote kracht in het
allround zijn. Zowel verdedigend
als aanvallend staat hij zijn man
netje, hetgeen in het moderne vol
leybal ook een vereiste is.
Niet alleen de grootste schoen
fabriek van Nederland, maar
ook het bedrijf waar het pret
tig werken is.
FEUILLETON
door: Han van Hulzen
8.
„Een vergissing is altijd mogelijk",
erkende ze glimlachend en vervolgde
dan met haar hese stem: „Als twee
mensen met elkaar een verbintenis
aangaan zit er altijd de mogelijk van
een vergissing in en zeker als het een
zakelijke transactie betreft. U denkt
dat het mij aan ambitie ontbreekt,
maar die kans loopt u met iedereen".
„Hm", zei hij, „ik moet het in
ieder geval nog even in beraad hou
den". Hij keek in haar groene ogen
en liet toen, door een niet helemaal
onbekend geluid getroffen, zijn blik
vallen op de hond. Zitha lag, plat op
haar buik en de kop gestrekt op de
voorpoten in een 'bijna rechte lijn met
de romp, te loeren naar juffrouw
Everding. Dat was de typische hou
ding die aan de aanval vooraf ging.
Dus toch! Ook dit meisje werd door
Zitha afgewezen. Kon het hem ei
genlijk nog verwonderen na de erva
ring met de voorgaande kandidaten?
Hij bukte zich, hij wilde in geen ge
val dat de hond hem nog meer op
kosten joeg. „Sta eens op, jij rak
ker!" beval hij. Hij bedacht dat de
hond hem nog nooit zo ongehoorzaam
was geweest als deze middag. Hij
wist niet of hij haar daarvoor moest
bestraffen of dankbaar zijn. Hoe dan
ook, hij hield in ieder geval rekening
met haar onbetrouwbaarheid en daar
om stak hij juffrouw Everding over
zijn bureau de hand toe en met de
gesuikerde afwijzing dat hij haar bin
nen veertien dagen zijn beschikking
zou kenbaar maken, liet hij haar ver
trekken.
Het negatieve resultaat aantekend
op het lijstje, bedacht hij dat het ei
genlijk belachelijk was zoals hij te
werk ging. Niet hij, maar de hond
wees de kandidaten af. Wat kon hij
nog van de laatste verwachten? Ze
ker niet meer dan van de anderen,
naar alle waarschijnlijkheid minder.
Diep in zijn hart had hij met juffrouw
De Hoog te doen, want niet alleen
dat ze lang had moeten wachten, ze
was daarenboven nagenoeg kansloos.
Maar misschien behoorde ze tot de
meisjes die overal en altijd moesten
wachten en ermee vertrouwd waren
geraakt te worden afgewezen.
„Komt u maar even", nodigde hij
ongeduldig met de telefoon in de
hand. Hij sloeg heel even zijn ogen
naar haar op zodat hij slechts een
vage indruk van haar kreeg. Ze in
teresseerde hem niet, nu hij zo goed
als zeker wist dat een onderhoud met
haar praktisch als nutteloos kon'
worden beschouwd. „Kom over tien
minuten maar bij me", maakte hij het
gesprek via de lijn af.
„Sandra de Hoog", zei ze terwijl
ze hem haar hand' toereikte. „Het
heeft dan wel even geduurdZe
pauzeerde een ogenblik en vervolg
de dan: „Eigenlijk zou ik hier niet
meer moeten zijn, want als eerste
binnen en als laatste aan de beurt,
dat is nu niet bepaald iets waar
over ik enthousiast kan zijn". Ze
had een warme en klankrijke stem.
Haar optreden was zo direct en op
de man af dat hij verrast opsprong.
Brutaal? Of was ze kwaad? Hij
hield haar hand een ogenblik vast
en keek in haar grote ogen. Een
stevige handdruk, niet overdreven,
maar eerlijk. Haar openhartigheid,
die hij als een terechtwijzing kon
beschouwen, beviel hem. Zo te zien
was ze een geheel gewone jonge
vrouw, toch maakte ze meer in
druk op hem dan haar voorgang
sters. Ze lachte niet om haar woor
den de scherpte te ontnemen, maar
er was ook geen boosheid in haar
ogen. Zitha stond naast hem, hield
haar kop schuin naar hem opge
heven. Op zijn hoede voor haar
Het Groothertogdom Luxemburg is slechts 2586 vierkante kilometer
groot. De architectuur is middeleeuws en de gewoonten en tradities
staan zo ver van de hedendaagse werkelijkheid af, dat zij uitstekend
als achtergrond voor een sprookje zouden kunnen dienen. Faraduxaal
genoeg is het een bloeiende natie, die als staalproducent de zevende
plaats in Europa inneemt en het hoofdkwartier is van de Europese
Gemeenschap voor Kolen en Staal,dóch slechts 330.000 zielen telt. Het
land is lid van de E.E.G., de N.A.T.O. en de Verenigde Naties. Wij
Nederlanders vinden Luxemburg een klein land en wij glimlachen
wanneer wij vernemen dat er in dat land slechts 115.000 radiotoestel
len in de huiskamers staan. Toch heeft Radio Luxemburg 't krach
tigste zendstation van Europa, dat in de omliggende landen aan veer
tig miljoen Europeanen nieuws en ontspanning brengt. Het devies van
het groothertogdom luidt: „Wir wollen bleiben was wir sind" (wij wil
len blijven wat wij zijn), en dat is dan wellicht de reden voor de vast
houdendheid waarmee dit volk zowel de legers van Julius Caesar als de
trawanten van Hitier het hoofd heeft weten te bieden, ondanks de be
zetting van vijf jaar gedurende de laatste wereldoorlog.
en nauwelijks zeventien kilometer
breed, alhoewel het ondergronds
ietwat groter is, omdat de tunnels
onder Frankrijk en België, uiter
aard met toestemming van deze lan
den, doorlopen.
De gelijknamige hoofdstad ligt
midden in het land en wordt door
de rivieren de Alzette en de Petrus-
se in tweeën gesplitst, alsmede door
talrijke ravijnen en afgronden. Zes-
en-zestig bruggen zorgen echter
voor een doeltreffende oeververbin
ding.
Tijdens de oorlog 1914—1918,
toen de Duitsers het land onder de
voet liepen, had het Luxemburgse
leger 250 man onder de wapenen,
waarvan 75 muzikanten. Driedui
zend man namen dienst in 't Fran
se Vreemdelingenlegioen, waarvan
echter bij het staken van de vijan
delijkheden nog slechts 372 in leven
waren. In 1940 vielen de Duitsers
opnieuw Luxemburg binnen, an
nexeerden het land en verboden de
Franse taal. Wrede vergeldings
maatregelen, zoals overal in de door
Duitsland bezette gebieden, werden
door de bezetters toegepast op ie
dereen, die zich niet aan de „levens
stijl" van het Derde Rijk wenste te
onderwerpen. In 1942 brak er een
algemene proteststaking uit, die
meedogenloos werd onderdrukt.
Tien procent van de bevolking,
27.000 Luxemburgers, werden on
der dwang gerekruteerd, in gevan
genissen geworpen of gedeporteerd.
Aan het einde van de oorlog werd
het noordelijke deel van het land
het strijdtoneel van het Ardennen
offensief. Toen de strijd ten einde
was, lagen tienduizend Duitsers en
negenduizend Amerikanen in de
aarde van het Groothertogdom.
De laatste jaren hebben de ver
scheidene Amerikaanse ondernemin
gen zich in Luxemburg gevestigd,
die chemicaliën, kunststoffen, land
bouwwerktuigen en rubber produ
ceren. De staalindustrie vormt ech
ter nog steeds 75% van het natio
nale inkomen: 1,45 miljard gulden
per jaar. Het probleem van werk
loosheid kent men er nauwelijks. In
juli 1965 waren er tien mensen zon
der werk, terwijl het aantal vaka-
tures 915 bedroeg. Het staalgebied
is nog geen vijftig kilometer lang
onverwachte attaquerende demar
ches, verdeelde hij zijn aandacht
tussen de hond en juffrouw De
Hoog. Deze laatste was zich van
geen gevaar bewust en toen hij
haar enkele vlugge stappen zag
doen naar de hond, kennelijk met
de bedoeling haar aan te halen, riep
hij verschrikt uit: „In godsnaam,
past u op!" Maar ze had haar hand
reeds uitgestoken en gebogen over
Zitha keek ze hem met haar grote
ronde ogen verbaasd aan. „Bedoelt
u dat de hond niet te vertrouwen
is?" vroeg ze met zoveel oprechte
naïviteit, dat hij haar min of meer
onthutst aanstaarde. Hij zou be
wondering kunnen hebben voor
haar onverschrokkenheid', maar hij
geloofde eerder dat ze er geen be
sef van had aan welk lijfsgevaar ze
zich blootstelde.
(wordt vervolgd)
De Luxemburgers behoren tot de
best geschoolde en ontwikkelde Eu
ropeanen. Het Frans is de officiële
taal, doch de kranten verschijnen
meestal in het Duits. De dagelijkse
omgangstaal is het Letzeburgesch,
een Moezel-Frankisch Duits dialect,
zwaar doorspekt met Franse uit
drukkingen, dat vrijwel nergens an
ders wordt verstaan. Zelfs in Zwit
serland is de taalvermenging niet zo
volkomen. Soms zetten de kranten
hun artikelen zowel in het Duits
als in het Frans. In 1963 vierde men
het duizendjarig bestaan van het
land, dat oorspronkelijk bestond uit
een door Siegfried, de stichter van
het Huis van Luxemburg, gebouwd
fort. Dit werd gebouwd op de ruïnes
van een Romeinse toren, de Lucilin-
burhuc (Klein Fort). Het land is
behalve in deze eeuw, regelmatig
aangevallen door Spanjaarden, Oos
tenrijkers en niet te vergeten de
legers van Napoleon. In 1867 ver
zekerde het Verdrag van Londen de
neutraliteit van het uitgeputte, ge
schonden, doch standvastige land.
Een interessant detail, dat de wer
kelijkheidszin van de Luxemburger
duidelijk illustreert, is het feit, dat
de vier dagbladen alle partijbladen
zijn. Op kosten van de regering
worden echter elke veertien dagen
samenvattingen van de kamerdebat
ten gedrukt, die aan elk huisgezin
worden toegezonden, zodat iedereen
zich een objectief oordeel over het
regeringsbeleid kan vormen. Het
drukken van deze samenvattingen
wordt elke keer aan een andere
drukker gegund, teneinde de be
schuldiging van vriendjespolitiek te
voorkomen. Een nuchter standpunt.
De verhouding tussen het hof en
de bevolking is even nuchter. Toen
Prins Jan, de zoon van Grootherto
gin Charlotte, in 1953 trouwde met
Josephine Charlotte van België,
stonden er geen drommen mensen
uren van te voren klaar om maar
geen glimp van de adelijke stoet te
missen. Journalisten, die in grote
getale naar de hoofdstad waren ge
komen om de bruiloft te verslaan
en gewend aan idolate verering van
andere vorstelijke personen, vroe
gen aan een voorbijganger waarom
er vrijwel niemand langs de route
stond opgesteld.
„O", sprak de man, „wij komen
straks wel even naar buiten, maar
we hoeven echt geen uren të gaan
staan wachten, alleen maar om de
groothertogin en haar zoon te zien.
Die zien we bijna elke week hier of
daar". En inderdaad, groothertogin
Charlotte verschijnt zo vaak in het
openbaar, dat niemand het vreemd
vindt haar gewoon tussen het pu
bliek in de winkels te zien staan.
Geen enkele Luxemburger wel te
verstaan.