Bejaardenbond Waalwijk hield druk bezochte vergadering Een van grootste bedreigingen van Europa vormt waterverontreiniging Groothertogdom Luxemburg een land van paradoxen Provinciaal nieuws Cor de Hond uit Waspik in nationaal volleybalteam Abonneert U op dit blad EUROPESE RIVIEREN WORDEN RIOLEN SLECHTS 2586 VIERKANTE KILOMETER GROOT 18 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 17 FEBR. 1967 18 Jhr mr René van Rijckevorsel overleden Reverence - Drunen voert „Bonjour Brigitte" op Visstand daalt Visie i Stap óók over op Hollandia Secretaresse gevraagd Veel Amerikaanse ondernemingen Frans Verhouding Dinsdagmiddag hield de afd Waal wijk van de R.K. Bond van Bejaar den en Gepensioneerden in het park paviljoen de druk bezochte jaarver gadering. De voorzitterde heer H. Klerks, sprak over deze grote op komst zijn voldoening uit en heette allen welkom, speciaal de nieuwe ad viseur pastoor M. Vos van de Sint Clemensparochie. De jaarverslagen van de secretaris en de penningmees ter werden onder dankzegging goed gekeurd en vastgesteld. Het verslag van de penningmeester vertoonde een batig saldo. De voorzitter bracht beide functio narissen dank voor hun vele werk in het belang der afdeling. Namens de controlecommissie bracht de heer Vink, sr. verslag uit en zei boeken en bescheiden van de penningmees ter in orde te hebben bevonden, hoe wel hij voorstelde de administratie van deze functionaris door een moderne re te vervangen zodat een overzichte lijker beleid kan worden gevoerd. Met deze modernisering willen de he ren Vink en Thomas zich gaarne be lasten. Hierna gaf de secretaris een' overzicht van het wel en wee van de afdeling in het afgelopen jaar. Het ledental bleef stabiel; het sterftecij fer was iets hoger dan het vorige jaar, het aantal damesleden steeg tot vijftien. Bij de bestuursverkiezing werd de heer L. Kroot herkozen, terwijl in de vacatures van de bestuursleden W. Swinkels en J. v. d. Hoven werd voorzien door de verkiezing van de heren Th. Bakkers en A. van Raven- steijn, die beiden hun benoeming aan namen. In de eerstvolgende bestuurs vergadering zullen de functie's wor- Te Berlicum is plotseling overleden de hoogwelgeboren heer Jonkheer Mr René van Rijckevorsel. Hij is 71 jaar oud geworden en was oud-burge meester van Berlicum. Voor velen is deze persoon 'n onmiskenbaar vriend geweest. Hij was nl. voorzitter van de Brabantse Federatie van Schut tersgilden. Dat wil zeggen, dat velen in de provincie en vooral ook hier in de Langstraat hem hebben gekend en geacht als een échte gildebroeder, die daarom veel voor de historie heeft be tekend. Het Brabantse volksleven is niet denkbaar zonder zijn gilden en daarmede was deze voorzitter bijzon der hecht verbonden. Tevens was jhr Van Rijckevorsel regerend Proost van de Illustre Lieve Vrouwe Broe derschap van Den Bosch. Op zaterdag 18 februari zal door de Gildebroeders uit geheel Noord-Bra bant hun beminnelijke voorzitter ten grave worden gedragen, op een wijze welke hij zelf altijd zo heeft gepre zen. Het laatste wat de gildebroeder doen kan is hem vergezellen naar zijn laatste rustplaats. De Gildevaandels en vendels zullen hem een afscheid bereiden, als een groot gildebroeder, om 11.30 uur op het kerkhof te Ber licum. Hij ruste in vrede. den verdeeld. Hierna kreeg de nieu we adviseur pastoor Vos het woord. Deze begon met te zeggen dat hij gaarne zijn steun zou geven aan de vereniging. De adviseur wees er op, dat de afdeling dankbaar mag zijn voor de prachtige huisvesting (park paviljoen) die met de hulp van het Waalwijkse gemeentebestuur kon worden gerealiseerd. Wat de dames afdeling betreft, deze is momenteel nog wel een beetje bescheiden, doch, aldus pastoor Vos, mogelijk is hier aan in de toekomst nog wel iets te doen. Ook bracht hij dank aan de scheidende penningmeester, de heer J. v. d. Hoven. Op mij kunt U altijd rekenen en ik ben dankbaar dat U mij als adviseur hebt willen aanvaarden. De voorzitter bracht de adviseur dank voor zijn vriendelijke woorden en voor zijn bereidheid het adviseurschap van de afdeling op zich te hebben willen nemen. De vragen die in de rondvraag werden gesteld werden door de voor zitter tot tevredenheid der stellers be antwoord. Vrijdag en zaterdag zal de Drunen- se toneel- en operettevereniging „Re verence" haar eerste lu.strum vieren. Deze viering, waarvoor naar wij ver onderstellen zeer veel belangstelling zal bestaan, azl plaatshebben met de opvoering van de toneel-operette Bonjour Brigitte". De belangstelling, welke Reveren ce zal krijgen, verwachten wij groots omdat deze vereniging de laatste tijd verschillende keren van zich heeft doen spreken, door goede uitvoerin gen welke zij gaf. Wij denken hierbij aan „lm Weisel Rössel", welke ope rette met zoveel succes werd opge voerd. Reverence is een gezelschap dat onder goede leiding er ernst van maak iets goeds te brengen. Men heeft voor deze jubileum-uitvoering dan ook geen kosten of moeite ge spaard. In het keurig verzorgd pro grammaboekje presenteren zich de medewerkers welke vrijdag en zater dag, o.l.v. Frans v. d. Hoven en Theo Gelsing, deze vrolijke operette ten tonele zullen brengen. Wie na deze vrolijke opvoering met Reverence nog 1 verder wil feesten kan dan nog deel nemen aan het Tirolerbal. Over de operette zelf, welke ten slotte de hoofdschotel is van deze feestdis, nog het volgende: Bonjour Brigitte, dit genoeglijke spel met een gezellig buitendecor, voert ons naar het bergdorpje in de buurt van Wenen. Jonathan Holzbauer, waard van het hotelletje „In het Gouden Hert", krijgt bezoek van een knappe en pittige jongedame, die bij hem voor enkele dagen haar intrek wil nemen. Brigitte, meisje uit zeer welvarend millieu, is er stiekum tus sen uit geknepen, omdat ze het leven in eigen kring en ook haar verloofde beu is. Ze wil in deze landelijke om geving wat op verhaal komen. Maar dat, en haar ware indentiteit ver klapt ze de waard niet. In Friederie- ke, Jonathans dochter, vindt zij een goede bondgenote. Samen besluiten de meisjes om het conservatieve ho telletje wat nieuw leven in te blazen en te moderniseren, dit zeer tegen de zin van Jonathan, die erg op zijn ge mak is. Ende gasten komen. Leuke uiteenlopende typen, genoeg om een operette gezellig te maken, de onmisbare romantische operette stijl eigen met melodieën uit de meest bekende operettes, lavéren het geheel tot een smaakvolle jubileumuitvoe ring. Een van de grootste bedreigingen van 't tegenwoordige Europa vormt de waterverontreiniging. De toe nemende hoeveelheid vuil in rivie ren en meren vormt een ernstige bedreiging voor de gezondheid van de mens en vermindert de land- bouwopbrengsten. De eens zo fon kelende Rijn is het riool van Euro pa geworden. Feiten? Op de plaats waar de Rijn in Zwitserland ontspringt, be vat het water slechts dertig bac teriën per kubieke centimeter. Te gen de tijd dat ditzelfde water Ne derland heeft bereikt, is dit aantal tot 200.000 toegenomen. Per dag voert deze rivier bovendien nog veertigduizend ton zout aan, vol doende om de Nederlandse bloem bollenkwekers en landbouwers, uit hun bedrijf te pekelen, wanneer hier niets tegen wordt ondernomen. Alsof dit nog niet genoeg is, be draagt de dagelijkse aanvoer van olie-afval driehonderd ton. Hoe staat het met een andere be langrijke rivier, de Seine? Ook deze is zodanig vervuild, dat zelfs de taaiste vissoorten er niet in kunnen leven. De uitermate slechte smaak van het drinkwater in Frankrijk doet jaarlijks de Fransen naar 1,6 miljard flessen mineraalwater grij pen. Het maandblad „Het Beste" geeft een overzichtelijk verslag van de toestand waarin momenteel de belangrijkste Europese rivieren ver keren, zoals bijv. de Neckar. Was middelen hebben over deze rivier een soms twee meter dikke schuim- deken uitgespreid. Kanovaarders zijn er onder bedolven geraakt en mannen van binnenschepen die er in vielen, zijn omgekomen. Twee duizend watermonsters hebben aan getoond dat de stromen rond Mi laan zodanig door chemicaliën zijn vervuild, dat het economisch gezien onmogelijk is deze nog te reinigen. Het rioolwater, dat vroeger werd gebruikt om de vruchtbare weilan den te bevloeien, is daardoor on bruikbaar geworden. De produktie van veevoeder is drastisch gedaald. In de Sovjet-Unie wordt ongeveer de helft van de afvalstoffen tien miljard kubieke meter in de Wolga geloosd. Het gevolg is, dat de vangst van baars gedurende de afgelopen dertig jaar tot 1/20 van de oorspronkelijke hoeveelheid is gedaald. Steur is bijna verdwenen en de witte zalm komt helemaal niet meer in deze rivier voor. De toestand van de Europese rivieren ziet er dreigend uit. In de vierde eeuw zei de Romeinse keizer Julia nus over de Seine: „men zou er zonder bezwaar uit kunnen drin ken, zo goed en zuiver ziet het wa ter eruit". Tegenwoordig loopt ie mand die er in valt, eerder de kans een besmettelijke ziekte op te lo pen dan te verdrinken. Omgerekend in vaste stof, bedraagt de hoeveel heid vuil die door de Franse rivie ren wordt aangevoerd, omstreeks zes miljoen ton of tienduizend wa gonladingen. In Nederland zelf staat het er niet veel beter voor. De stro karton- en aardappelmeelfabrieken in Groninge produceren evenveel afvalstoffen als vijftien miljoen mensen, meer dus dan de gehele Nederlandse bevolking tezamen. Sommige koolwaterstoffen in afval van olieraffinaderijen vertonen ver dacht veel overeenkomst met be paalde koolwaterstoffen, die bij la- boratoriumdieren kanker hebben verwekt. Toch is het probleem niet zo ho peloos als het er uit ziet. Volgens de berekeningen zouden de rivieren van het Duitse Ruhrgebied het zwaarst verontreinigd moeten zijn. Dat dit niet het geval is, komt zon der twijfel door de grote visie van de regionale waterschapsbesturen. Het betrokken gebied heeft 2200 fa brieken, die de grootste industriële concentratie ter wereld vormen, 9 miljoen mensen en de vier kleine rivieren de Ruhr, Ippe, Wupper en Emscher. In 1913 werden de eerste plannen opgesteld om de Ruhr schoon en de visstand op peil te houden. Steeds weer heeft men doeltreffende plannen ten uitvoer Wat door vakmensen uit de vol leybalwereld ooit is voorspeld maar waarvan de Waspikse volleybalclub Atak nauwelijks had durven dro men is werkelijkheid geworden: een van haar leden is doorgedrongen tot de nationale top van de volley- balsport, het nationale team. Tege lijk met het bestuur kreeg de 19- jarige Cor de Hond uit de Bern- hardstraat van de hoogste instantie der Nederlandse Volleybal Bond de mededeling dat hij was opgenomen in de selectieploeg van het natio nale team. Is het wonder dat de vereniging Atak dit grote nieuws van de da ken zou willen schreeuwen en een extra bijeenkomst voor de club be legde om dit grootse gebeuren te accentueren. Cor de hond zelf blijft er zeer nuchter onder: ,Ik zal met volledige inzet de trainingen in Den Haag gaan volgen en dan maar afwachten waartoe dit allemaal gaat leiden": gebracht, waartoe de vijftien stuw dammen in de Ruhr behoren, die niet alleen voor het opwekken van elektriciteit worden gebruikt, doch ook voor het vormen van kunstma tige meren, waardoor het water de noodzakelijke zuurstof kan opne men. Zesentwintig zuiveringsinstal laties zorgen er voor dat de Em scher niet door fenol-afvalstoffen wordt verontreinigd. In de kosten, die aan deze projekten zijn ver bonden, wordt door de industrie bij gedragen in verhouding van de ge produceerde afval. Het is thans zelfs zover, dat het water van de Ruhr, dat in de Rijn wordt gestort, in wer kelijkheid de kwaliteit van het wa ter van de laatsgenoemde rivier verbetert. Wil Europa echter weer de be schikking krijgen over rivieren, die goed drinkwater leveren, dan is 'n gezamenlijke internationale krachts inspanning noodzakelijk. De We reld Gezondheids Organisatie in Ge- nève en de Voedsel- en Landbouw organisatie in Rome bestuderen al le aspecten van dit veelomvattende vraagstuk. Kan Europa zich de her- culesarbeid veroorloven zijn rivie ren te reinigen Wij zouden de vraag anders willen stellen: Kan Europa zich veroorloven het niet te doen Maar juist dat „allemaal" kan wel eens heel ver zijn omdat er mogelijk deelname aan de Wereld kampioenschappen in Tokio uit kunnen volgen. Zeker is in elk ge val dat dit Atak-lid vrijdag, zater dag en zondag in Parijs enkele in ternationale wedstrijden gaat spe len tegen Frankrijk, Hongarije en België, ter voorbereiding van de West-Europese kampioenschappen met het team van spelers onder de 23 jaar. In dit gezelschap traint Cor de Hond al enkele weken in het sportcentrum in Zeist. Bovendien is het niet uitgesloten dat hij als 19-jarige in aanmerking kan ko men voor een plaats in het natio nale jeugdteam (tot 2C' jaar) dat een trip naar Israël voor de boeg heeft. Hoe dan ook, zijn ster is snel gerezen. Amper vier jaar lid van Atak staat hij nu tussen de geroutineerde internationals. De technische commissie van de Nevo- bo kreeg hem in het vizier toen hij voor het district Tilburg uitkwam in Haarlem or. de nationale jeugd- districts-kampioenschappen. Al zal zijn spelkwalitei de komende jaren zeker nog worden opgevoerd, nu al schuilt zijn grote kracht in het allround zijn. Zowel verdedigend als aanvallend staat hij zijn man netje, hetgeen in het moderne vol leybal ook een vereiste is. Niet alleen de grootste schoen fabriek van Nederland, maar ook het bedrijf waar het pret tig werken is. FEUILLETON door: Han van Hulzen 8. „Een vergissing is altijd mogelijk", erkende ze glimlachend en vervolgde dan met haar hese stem: „Als twee mensen met elkaar een verbintenis aangaan zit er altijd de mogelijk van een vergissing in en zeker als het een zakelijke transactie betreft. U denkt dat het mij aan ambitie ontbreekt, maar die kans loopt u met iedereen". „Hm", zei hij, „ik moet het in ieder geval nog even in beraad hou den". Hij keek in haar groene ogen en liet toen, door een niet helemaal onbekend geluid getroffen, zijn blik vallen op de hond. Zitha lag, plat op haar buik en de kop gestrekt op de voorpoten in een 'bijna rechte lijn met de romp, te loeren naar juffrouw Everding. Dat was de typische hou ding die aan de aanval vooraf ging. Dus toch! Ook dit meisje werd door Zitha afgewezen. Kon het hem ei genlijk nog verwonderen na de erva ring met de voorgaande kandidaten? Hij bukte zich, hij wilde in geen ge val dat de hond hem nog meer op kosten joeg. „Sta eens op, jij rak ker!" beval hij. Hij bedacht dat de hond hem nog nooit zo ongehoorzaam was geweest als deze middag. Hij wist niet of hij haar daarvoor moest bestraffen of dankbaar zijn. Hoe dan ook, hij hield in ieder geval rekening met haar onbetrouwbaarheid en daar om stak hij juffrouw Everding over zijn bureau de hand toe en met de gesuikerde afwijzing dat hij haar bin nen veertien dagen zijn beschikking zou kenbaar maken, liet hij haar ver trekken. Het negatieve resultaat aantekend op het lijstje, bedacht hij dat het ei genlijk belachelijk was zoals hij te werk ging. Niet hij, maar de hond wees de kandidaten af. Wat kon hij nog van de laatste verwachten? Ze ker niet meer dan van de anderen, naar alle waarschijnlijkheid minder. Diep in zijn hart had hij met juffrouw De Hoog te doen, want niet alleen dat ze lang had moeten wachten, ze was daarenboven nagenoeg kansloos. Maar misschien behoorde ze tot de meisjes die overal en altijd moesten wachten en ermee vertrouwd waren geraakt te worden afgewezen. „Komt u maar even", nodigde hij ongeduldig met de telefoon in de hand. Hij sloeg heel even zijn ogen naar haar op zodat hij slechts een vage indruk van haar kreeg. Ze in teresseerde hem niet, nu hij zo goed als zeker wist dat een onderhoud met haar praktisch als nutteloos kon' worden beschouwd. „Kom over tien minuten maar bij me", maakte hij het gesprek via de lijn af. „Sandra de Hoog", zei ze terwijl ze hem haar hand' toereikte. „Het heeft dan wel even geduurdZe pauzeerde een ogenblik en vervolg de dan: „Eigenlijk zou ik hier niet meer moeten zijn, want als eerste binnen en als laatste aan de beurt, dat is nu niet bepaald iets waar over ik enthousiast kan zijn". Ze had een warme en klankrijke stem. Haar optreden was zo direct en op de man af dat hij verrast opsprong. Brutaal? Of was ze kwaad? Hij hield haar hand een ogenblik vast en keek in haar grote ogen. Een stevige handdruk, niet overdreven, maar eerlijk. Haar openhartigheid, die hij als een terechtwijzing kon beschouwen, beviel hem. Zo te zien was ze een geheel gewone jonge vrouw, toch maakte ze meer in druk op hem dan haar voorgang sters. Ze lachte niet om haar woor den de scherpte te ontnemen, maar er was ook geen boosheid in haar ogen. Zitha stond naast hem, hield haar kop schuin naar hem opge heven. Op zijn hoede voor haar Het Groothertogdom Luxemburg is slechts 2586 vierkante kilometer groot. De architectuur is middeleeuws en de gewoonten en tradities staan zo ver van de hedendaagse werkelijkheid af, dat zij uitstekend als achtergrond voor een sprookje zouden kunnen dienen. Faraduxaal genoeg is het een bloeiende natie, die als staalproducent de zevende plaats in Europa inneemt en het hoofdkwartier is van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal,dóch slechts 330.000 zielen telt. Het land is lid van de E.E.G., de N.A.T.O. en de Verenigde Naties. Wij Nederlanders vinden Luxemburg een klein land en wij glimlachen wanneer wij vernemen dat er in dat land slechts 115.000 radiotoestel len in de huiskamers staan. Toch heeft Radio Luxemburg 't krach tigste zendstation van Europa, dat in de omliggende landen aan veer tig miljoen Europeanen nieuws en ontspanning brengt. Het devies van het groothertogdom luidt: „Wir wollen bleiben was wir sind" (wij wil len blijven wat wij zijn), en dat is dan wellicht de reden voor de vast houdendheid waarmee dit volk zowel de legers van Julius Caesar als de trawanten van Hitier het hoofd heeft weten te bieden, ondanks de be zetting van vijf jaar gedurende de laatste wereldoorlog. en nauwelijks zeventien kilometer breed, alhoewel het ondergronds ietwat groter is, omdat de tunnels onder Frankrijk en België, uiter aard met toestemming van deze lan den, doorlopen. De gelijknamige hoofdstad ligt midden in het land en wordt door de rivieren de Alzette en de Petrus- se in tweeën gesplitst, alsmede door talrijke ravijnen en afgronden. Zes- en-zestig bruggen zorgen echter voor een doeltreffende oeververbin ding. Tijdens de oorlog 1914—1918, toen de Duitsers het land onder de voet liepen, had het Luxemburgse leger 250 man onder de wapenen, waarvan 75 muzikanten. Driedui zend man namen dienst in 't Fran se Vreemdelingenlegioen, waarvan echter bij het staken van de vijan delijkheden nog slechts 372 in leven waren. In 1940 vielen de Duitsers opnieuw Luxemburg binnen, an nexeerden het land en verboden de Franse taal. Wrede vergeldings maatregelen, zoals overal in de door Duitsland bezette gebieden, werden door de bezetters toegepast op ie dereen, die zich niet aan de „levens stijl" van het Derde Rijk wenste te onderwerpen. In 1942 brak er een algemene proteststaking uit, die meedogenloos werd onderdrukt. Tien procent van de bevolking, 27.000 Luxemburgers, werden on der dwang gerekruteerd, in gevan genissen geworpen of gedeporteerd. Aan het einde van de oorlog werd het noordelijke deel van het land het strijdtoneel van het Ardennen offensief. Toen de strijd ten einde was, lagen tienduizend Duitsers en negenduizend Amerikanen in de aarde van het Groothertogdom. De laatste jaren hebben de ver scheidene Amerikaanse ondernemin gen zich in Luxemburg gevestigd, die chemicaliën, kunststoffen, land bouwwerktuigen en rubber produ ceren. De staalindustrie vormt ech ter nog steeds 75% van het natio nale inkomen: 1,45 miljard gulden per jaar. Het probleem van werk loosheid kent men er nauwelijks. In juli 1965 waren er tien mensen zon der werk, terwijl het aantal vaka- tures 915 bedroeg. Het staalgebied is nog geen vijftig kilometer lang onverwachte attaquerende demar ches, verdeelde hij zijn aandacht tussen de hond en juffrouw De Hoog. Deze laatste was zich van geen gevaar bewust en toen hij haar enkele vlugge stappen zag doen naar de hond, kennelijk met de bedoeling haar aan te halen, riep hij verschrikt uit: „In godsnaam, past u op!" Maar ze had haar hand reeds uitgestoken en gebogen over Zitha keek ze hem met haar grote ronde ogen verbaasd aan. „Bedoelt u dat de hond niet te vertrouwen is?" vroeg ze met zoveel oprechte naïviteit, dat hij haar min of meer onthutst aanstaarde. Hij zou be wondering kunnen hebben voor haar onverschrokkenheid', maar hij geloofde eerder dat ze er geen be sef van had aan welk lijfsgevaar ze zich blootstelde. (wordt vervolgd) De Luxemburgers behoren tot de best geschoolde en ontwikkelde Eu ropeanen. Het Frans is de officiële taal, doch de kranten verschijnen meestal in het Duits. De dagelijkse omgangstaal is het Letzeburgesch, een Moezel-Frankisch Duits dialect, zwaar doorspekt met Franse uit drukkingen, dat vrijwel nergens an ders wordt verstaan. Zelfs in Zwit serland is de taalvermenging niet zo volkomen. Soms zetten de kranten hun artikelen zowel in het Duits als in het Frans. In 1963 vierde men het duizendjarig bestaan van het land, dat oorspronkelijk bestond uit een door Siegfried, de stichter van het Huis van Luxemburg, gebouwd fort. Dit werd gebouwd op de ruïnes van een Romeinse toren, de Lucilin- burhuc (Klein Fort). Het land is behalve in deze eeuw, regelmatig aangevallen door Spanjaarden, Oos tenrijkers en niet te vergeten de legers van Napoleon. In 1867 ver zekerde het Verdrag van Londen de neutraliteit van het uitgeputte, ge schonden, doch standvastige land. Een interessant detail, dat de wer kelijkheidszin van de Luxemburger duidelijk illustreert, is het feit, dat de vier dagbladen alle partijbladen zijn. Op kosten van de regering worden echter elke veertien dagen samenvattingen van de kamerdebat ten gedrukt, die aan elk huisgezin worden toegezonden, zodat iedereen zich een objectief oordeel over het regeringsbeleid kan vormen. Het drukken van deze samenvattingen wordt elke keer aan een andere drukker gegund, teneinde de be schuldiging van vriendjespolitiek te voorkomen. Een nuchter standpunt. De verhouding tussen het hof en de bevolking is even nuchter. Toen Prins Jan, de zoon van Grootherto gin Charlotte, in 1953 trouwde met Josephine Charlotte van België, stonden er geen drommen mensen uren van te voren klaar om maar geen glimp van de adelijke stoet te missen. Journalisten, die in grote getale naar de hoofdstad waren ge komen om de bruiloft te verslaan en gewend aan idolate verering van andere vorstelijke personen, vroe gen aan een voorbijganger waarom er vrijwel niemand langs de route stond opgesteld. „O", sprak de man, „wij komen straks wel even naar buiten, maar we hoeven echt geen uren të gaan staan wachten, alleen maar om de groothertogin en haar zoon te zien. Die zien we bijna elke week hier of daar". En inderdaad, groothertogin Charlotte verschijnt zo vaak in het openbaar, dat niemand het vreemd vindt haar gewoon tussen het pu bliek in de winkels te zien staan. Geen enkele Luxemburger wel te verstaan.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1967 | | pagina 18