Toprijders van de wereld
strijden om Gouden Helm
Tour de France 191)7
SIRAIFFEISENBANK
en de veedieven van Texas
NAAR HET STADION-TILBURG
8 LANDEN om de
GOUDEN HELM 1967
k
SPEEDWAYDUELS IN TILBURGS STADION
waar men
véél meer
doet
dan sparen»
ka
spaarbank en alle bankzaken
éantfi de xjee -
7
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 30 JUNI 1967
7
a.s. zondag 2 juli, 3 uur
Top Speedway coureurs uit
Polen, Australië, Denemarken,
Zweden, Engeland Finland,
Duitsland en Nederland.
Entree: van 1 2, -f 7, -
IHlolIandia - Katten
burg ontslaat 250
werknemers
Geldkistjes met
f 60.500.- gestolen
^Sh-MALO
De RaiffeisenbankilMM
doet alle bankzaken,
ook reisdeviezen.
Gemakkelijk voor u
Sü
AMIENS
CAEN
CAENC*
Sr-MAL0
dóet,
(ROUBAIX^I
ofwef:
MIENS
Secretaresse
gevraagd
Zestien speedwayduivels uit 8 landen zullen zondagmiddag 2 juli
om 3 uur in het Tilburgse Stadion, strijd gaan leveren om de Gou
den Helm. Dat de sintels weer hoog zullen opspuiten als de renners
elkaar op hun brullende motoren in enerverende slipduels bekam
pen, staat vast. Herinnert men zich de geweldige strijd nog, die de
Pool Rosse, de Zweed Joseffson en de Australiër Monk vorig jaar
leverden? Het was speedway, zoals we in geen jaren te Tilburg ge
zien hadden. Maarnu wordt het nog mooier. Promotor Van
den Berg van de Internationale Speedway Organisatie is er namelijk
in geslaagd om een sterker rennersveld te contracteren, dan ooit
in Nederland gereden heeft
Toprijders uit Polen, Denemarken,
West Duitsland, Zweden, Finland,
Nederland, Engeland en Australië
komen in de baan. In het vurige sei
zoen toonde de Pool Marian Rosse
zijn grote klasse. De renners, die nu
uit Polen komen zijn nóg sterker. Zij
luisteren naar namen Kupczynski en
Polukard en zijn beide internationals
uit de Poolse ploeg, die vorig sei
zoen de wereldtitel voor teams ver
overde!
Andere favorieten zijn de Deense
geweldenaar Kurt Petersen, die en
kele seizoenen geleden drie gouden
helmen in ons land veroverde; de
niets of niemand vrezende Zweden
Bo Jeseffson en Sven Inge Svensson;
de Finse bliksemflits Matti Olin; de
voor Nederland als gastrijder uitko
mende Engelsman Colin Pratt, die in
de Britse competitie in liefst zeven
wedstrijden voor zijn team Hackney
Wick ongeslagen bleef; Terry Betts
vorige maand lid van de Engelse
ploeg tegen Zweden; de Australiërs
Geoff Mudge en Charlie Monk, top-
scores van Glasgow en Poole en de
captain van Oxford, Roy Trigg. Zo
sterk is het rennersveld, dat we de
befaamde Fin Timo Laine, die enkele
jaren geleden nog ongenaakbaar was,
nu zelfs niet in staat achten om een
eerste plaat ste veroveren. En we voe
len mee met onze landgenoot Nico v.
Gorcum, die 't ieder jaar weer moei
lijker krijgt, maar twee seizoenen ge
leden toch maar kans zag om de Gou
den Helm van Amsterdam te verove
ren. Zal Nico nu opnieuw voor een
verrassing zorgen? Eén ding staat
vast, de races om de Gouden Helm
van Tilburg worden sneller en span
nender dan ooit tevoren.
Het confectiebedrijf Hollandia-
Kattenburg in Amsterdam gaat 250
werknemers ontslaan. Het atelier
van het bedrijf in Grootebroek zal
op 15 september worden gesloten.
De naaizaal in Amsterdam gaat 15
oktober dicht en de perserij "in de
hoofdstad zal, wat capaciteit be
treft, met 60 pet. worden ingekrom
pen. Ook op andere afdelingen van
Hollandia-Kattenburg zal personeel
moeten (vertrekken. Besprekingen
met de vakbonden hierover zijn
gaande. Bij Hollandia werken in
totaal 850 mensen.
Toen het bedrijf moeilijkheden
ondervond bij het aantrekken van
personeel te Amsterdam, nam het
in 1953 een confectiebedrijf in Alk
maar over, terwijl later ateliehs
werden gesticht in Tilburg, Alk
maar, Grootebroek en Volendam.
Het bedrijf gaat nu weer concentre
ren, maar de ateliers in Volendam
en Tilburg blijven bestaan.
De verplaatsing van de produktie
naar het buitenland geldt vooral
Italië en België. Volgens president
commissaris A. J. Brandt zijn ar
beidskrachten in Italië gemakkelij
ker te krijgen, werken ze beter en
leveren ze betere produkten.
1 Ivor Brown, 2 Colin Pratt en 3 Buss Dent.
Uit een huis aan de Kastanje
straat in Rotterdam zijn dit week
einde twee geldkistjes met een to
taal inhoud van 60.500,gulden
gestolen. De inbrekers drongen het
hüis binnen, terwijl de bewoners
afwezig waren. De politie begon
onmiddellijk aan een grootscheeps
onderzoek, maar men heeft tot op
dit moment nog geen spoor van de
daders kunnen ontdekken.
29JUNI-Indiv.Hjdril 5,7km
30JUNI-1e etappe 185 km
■Yiniac-Morvan
Combourg 148 km
^ShAubin
iVilré 92km
.Craon 56 km
29juni.lndiv.iijd- ISegre
ritover5,7km"^LeLion
n, 30juni siart
1e etappe ANGERC^
De organisatoren halen hunwinst uit
de enorm geslegen verkoop van hun
kranten hjdensde Ronde
1<JULI-2eetappe-180km
2<JULT3eehappe-248km
Songeons
Gournay
Rouen
Elbeuf Parijs
Tfoarn
De Ranae heeft
ca. 300 mensen in dienst
Mortal n
Sr-Hilaire
Pontaubault 78l<m
Pontorson 43 km s
eVivier2lkm
Degeie trui is geel omdatde kleur van
hetorganiserende sportblad geel was
3JULI-4eetappe-191 km
/~~V .viVli-'tBELGIÊ
|pr.-a-Marcq-;.^._
Mons-en-Pév.*'
ouai 102 km
Cambrai76km
Bapaume
47 km
Alberr
28 k
Totaal rijden erin een Ronde 300 -
400 auto's mee
COPYRIGHT STUDIO AVAN
58.
Met een enorme kracht brak de
woeste stier dwars door de muur
heen, die onder donderend geraas
om hem heen in elkaar stortte. Het
beest was dus gauw binnen, maar
hij was weer gauw buiten ook,
want aan de andere kant van de
kamer brak hij zich nogmaals door
het metselwerk heen. Binnen enke
le tellen had Lucky Baby het kan
toortje van Andy Malone dus van
een extra in- en uitgang voorzien.
En om maar goed te laten zien wie
eigenlijk de schuld van alles was,
had het dier zijn berijder met een
behendige zwaai temidden van de
brokstukken gedeponeerd. Blijk
baar dacht de stier, dat het wel
aardig zou wezen, als Jantje even
1 een bezoekje ging afleggen bij baas
'Andy Maar dikke Jantje vond er
niet zoveel aan. Volkomen versuft
bleef hij in het kantoortje zitten,
ineen gezakt tegen wat brokkelige
muurresten. Stinky Andy zelf was
woest en dol van drift en toen hij
het gezicht van Platvink-Jantje
5'
aanschouwde, werd dat alles nog
veel erger. „Ha-ha! Het is weer die
misselijke Verholen, hè!?" brulde
hij. „Jij minderwaardig stuk vreem
deling! Ik zal je leren, mannetje!
Ik vermorzel je! Ik laat geen been
in je dikke lijf ongebroken! Ik maak
een bal gehakt van je! Ik zal je la
ten zien wie Stinky Andy is! Hier!
Daar! Daar!" Andy greep een grote
leren koeiendrijverszweep, die tus
sen de brokstukken van de kan
toorinventaris lag en begon er ver
woed op los te rammelen. Gillend
van pijn kromp Jantje in elkaar,
maar Andy gaf het nog niet op.
„Maak dat je wegkomt, schurk!"
brulde hij. „Pak je spullen en je
knecht bij elkaar en verdwijn uit
mijn ogen! En als ik je nog één
keer in Texas zie, dan laat ik je
door tien sterke cowboys tegelijk
aftuigen!" En terwijl Andy er zo
op los stond te timmeren, gluurde
Franse Sjarl om een hoekje. „Oei,
iek kaa hier niet naar binn'," mom
pelde hij. „Daar ies 'et mij te ke-
vaarliek!"
FEUILLETON
door: Han van Hulzen
28.
Maar om op ons zakelijk gesprek te
rug te komen: ik ben er nog niet
helemaal van doordrongen dat u ge
lijk heeft, maar van het tegendeel
ben ik evenmin overtuigd, zodat ik u
- en daarmee mezelf een kans wil
geven.
Ik zou zeggen, het moet dan maar
- ik bedoel dat Sinterklaaspakket
van u. En dan zoals u voorstelt van
hoog tot laag.
Met de voorbereiding en organisatie
zou ik u willen belasten - de uit
voering ervan kan Graafland op zich
nemen, uiteraard onder supervisie.
Eigenlijk zou ik u eerste hoofd van
personeelszaken moeten maken, maar
dan kom ik weer zonder secretaresse
te zitten... Misschien wilt u ook een
onderzoek laten instellen naar de
personeelsleden die ziek zijn of in
moeilijkheden verkeren - voor hen
zouden we dan iets aparts kunnen
doen. Een extraatje.enfin u be
grijpt wel wat ik bedoel".
Sandra dacht na. Halmar ging ver
der dan zij had durven hopen, maar
met dat al legde hij haar een taak op,
waarvan zij niet zeker wist of ze die
zou kunnen volbrengen. Maar kon ze
hem dat zeggen en een domper zet
ten op zijn goede bedoeling? Haar
bezwaren van zich afschuddend, ver
klaarde ze zich akkoord met haar
aandeel in de tenuitvoerlegging van
het plan. Ze zei dat ze zou beginnen
met de Sinterklaasverrassing en daar
na wel verder zou zien. ,,Ik stel me
voor morgenmiddag naar Dokstein te
gaan".
„O juist. Ik verwacht veel van uw
bezoek".
„Als u maar niet verwacht dat ik
Dokstein op staande voet meebreng.
U moet überhaupt uw verwachtingen
ten aanzien van mijn eventuele activi
teiten niet te hoog spannen, meneer
Halmar. Het is alles nieuw voor mij,
ik ben op dit gebied maar een dille-
tant". Een lieve dilletant, dacht hij.
En terwijl hij haar in haar ogen keek
kreeg hij plotseling een onweerstaan
bare verlangen zijn arm om haar heen
te slaan. Een beschermende arm -
al wist hij niet waarvoor en waarte
gen hij haar moest beschermen - ze
was zo flink en zelfstandig. Hij her
innerde zich dat er in lang vervlogen
jaren tijdens een boottocht eenzelfde
soort verlangen over hem was geko
men. Toen had hij in een behoefte om
te beschermen zijn cape om de schou
ders van Kitty gelegd. Ook zij had
zijn bescherming niet nodig gehad -
maar het was het begin geweest van
hun liefde.
En terwijl hij dacht aan Kitty en hoe
dierbaar juffrouw De Hoog hem was
geworden, zong Bea Everding die
hier Phyllis Boarthing heette - „Lo
vely in the evening".
Sandra, die het weekend thuis bij
haar ouders placht door te brengen,
offerde haar vrije zaterdagmiddag op
voor een bezoek aan Dokstein. Door
diens vrouw werd ze met een onder
danige vriendelijkheid ontvangen en
binnengeleid in de kamer, waar de
zieke, in zijn rug gesteund door kus
sens, rechtop in een stoel zat. Hij was
een man van omstreeks vijfendertig
jaar, met een harde grimmige kop,
lang van gestalte en breed in de
schouders. Met een cynische beleefd
heid en boosaardig flikkerende ogen
begroette hij haar. „Ze denken zeker
dat ik er een potje van maak", spotte
hij, „maar dan zijn ze bij mij aan het
verkeerde adres. Zegt u hem maar dat
ik niet voor m'n lol thuis zit".
„Nee dat is niets voor een man",
zei mevrouw Dokstein. „Als hij maar
even kan, gaat hij naar de fabriek.
Hij is wel 'ns zo beroerd de deur uit
gegaan, dat ik hem voor gek heb ver
klaard".
Dokstein weerde haar verdediging
af. Het was niet nodig dat zij het
voor hem opnam. Hij had het verdo
rie in z'n rug en hij verrekte van de
pijn - wat wilden ze van hem? Ver
bitterd en honend, in onvrede met de
wereld, die van rottigheid in mekaar
zat, gaf hij uiting aan zijn misnoegen.
Hij haalde er alles en iedereen bij en
hij kwam van het een op het ander.
„Vijftien jaar loop ik er al mee, ik
ben als machinebankwerker begonnen
en ik heb me opgewerkt tot afdeling
chef. Ik ken mijn werk, niemand die
mij iets kan verbeteren. Viander en
Boxel, ze kunnen die twee er zo uit
trappen, voor het bedrijf zal dat geen
verschil maken. Bij de oude heer Hal
mar waren we in tel - die wist pre
cies wat we waard waren - die liet
zioh niets wijs maken. Ze proberen
mij eruit te werken, maar laat ze
maar komen, ik sta m'n mannetje!"
Hij sloeg zich op de borst, zo van:
wie wil er vechten met de beer? al
leen met dit verschil, dat hij er geen
grapje van maakte. Hem ,was het
bloedige ernst. Hij zei het niet met
zoveel woorden, maar het was duide
lijk dat de Greyhound-onderneming
allang te gronde was gegaan als hij er
niet geweest was.
Sandra besefte dat ze met een man
te doen had die vergiftigd was door
wantrouwen, die alleen in zichzelf
geloofde en die leed aan een over
maat van eigenwaarde, zodat het vol
gens hem moeilijk zou zijn iemand te
vinden die zich in bekwaamheid met
hem kon meten.
Sandra liet hem uitrazen en toen
het leek dat hij al zijn kruit verscho
ten had, probeerde zij hem ervan te
overtuigen dat men hem er helemaal
niet uit wilde werken, dat meneer
Halmar integendeel zeer op hem ge
steld was. Meneer Halmar wist dat
hij een bruikbare kracht aan hem
had, dat moest hij toch begrijpen,
want anders zou ze toch niet hier
zijn. Ze was gekomen om te infor
meren hoe het met hem gesteld was,
om uit zijn mond te vernemen of men
het lang zonder hem zou moeten
doen. Men had hem nodig, maar men
zou geen beroep op hem doen voor
dat hij weer helemaal hersteld was.
Meneer Halmar was de laatste die 't
zou willen forceren, want aan iemand
die zich niet volkomen fit voelde, had
het bedrijf niets.
In deze trant ging Sandra voort,
maaT haar woorden bleken paarlen
voor de zwijnen geworpen. Met drif
tig afwerende gebaren en een gericht
van: maak mij wat wijs! wees hij haar
pleidooi af. Ze mocht dan niet ge
komen zijn in de verwachting dat ze
na wat gesmoes hem zou krijgen waar
ze hem hebben wilde, ze had evenmin
gerekend op zoveel tegenstand als
Dokstein bood. Het was om dol te
worden zoals de man ingenomen was
met zichzelf en 't wantrouwen waar
van hij blijk gaf jegens het gezag in
de fabriek.
Ze kon zich voorstellen dat zijn
vrouw onder hem te lijden had,
want onderworpen als ze was, zou
ze zijn dagelijks gehoor zijn en wat
anderen niet wilden horen zou hij
haar elke dag weer inblazen. En.
.wanneer hij al zijn voortreffelijk
heden had' uitgeput zou hij op
nieuw beginnen en voor de vrouw
zou het refrein in de oren klinken
als een waarheid omdat ze het zo
vaak had gehoord en niemand een
leugen tot in het oneindige zou
kunnen volhouden. Bovendien had
hij inderdaad iets bereikt, hij had
immers zelf gezegd, dat hij door
eigen kracht was opgeklommen dat
hij van de Greyhound en onderne
ming van belang had gemaakt. Het
gekke was dat de man geen leugens
vertelde, hij had inderdaad wat in
zijn mars, maar omdat hij zo klein
begonnen was leefde hij in de voort
durende angst dat hem zijn ver
worvenheden ontnomen zouden
worden en zijn bekwaamheid niet
voldoende geschat. Waarschijnlijk
had hij moeten vechten om er te
komen en het was aan te nemen
dat hij verder zou vechten om nog
meer te bereiken. En omdat hij zo
was geloofde Sandra in zijn ziekte.
(Wordt vervolgd)
