fi I.VAN WIJLEN&ZN
Van Wijle"
Smidje Verholen en de veedieven van Texas
De Vijfde Colonne
Abonneert U
op dit blad
Heistraat 211Sprang-Capelle,
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 21 JUNI 1968
Woningruil
kinderwagen
Bruidsjurk
net meisje
vakantie
werkers
L. VESSEUR
VOLOP VOORRADIG
PERKGOED
599.-
Vertrouwen hebben in het merk dat u koopt en de zaak
waar u koopt. U maakt dan bij ons een goede keus met
een Philips koelkast.Bekijk de vele Philips modellen van
alle kanten. Het valt onmiddellijk op.Wat een ruimtewinst,
wat een praktische indeling...wat een fraaie vormgeving.
En u weet dat de naam Philips u kwaliteit en service garan
deert. Bovendien staan wij in voor deskundige plaatsing.
Van Liesdonk's
BANDENHANDEL
CO^lOHT STUOO AVAN
Heb woning Crispijnstr. 106
Waalwijk. Huur 11.10.
Wil ruilen met andere wo
ning. Hogere huur geen be
zwaar.
TE KOOP
zo goed als nieuwe
merk: Van Delft.
met toebehoren; maat 38.
Te bevragen:
Klaproosstraat 126
Waalwijk
GEVRAAGD
voor hele of halve dagen;
5 dagen per week.
Mevr. Meys
Grotestraat 207, Waalwijk
FIRMA MAYERS
Grotestraat 53, Waalwijk
heeft nog plaats voor
enkele
Leeftijd 15 a 16 jaar.
Neemt U eens een kijkje bij
TUINCENTRUM
Van Haestrechtstraat 36a
Kaatsheuvel - tel. 3561
o.a. geraniums, salvia's,
lobelia's, petunia's,
penstemon, canna's,
leeuwenbekken,
margrieten en asterplantjes
en diverse andere soorten.
Als extra aanbieding:
snijbloem
DUIZENDSCHOON
0.50 per bos.
AFRIKANEN
10 st. voor 1.
Philips Combi-koelkast
230 liter 141x50x60 cm
Koelruimte van 190 liter; gescheiden1
diepvries-bewaarruimte van ca. 40
liter. 3 sterren-koeling -18°C.
Grandioos, zo'n combinatie met het
unieke Philips vocht-koelsysteem.
Ontdooien is er niet meer bij!
Automatische vochtigheidsregulatie
tegen uitdrogen van levensmiddelen.
Philips tafelmodel
155 liter
85x50x60 cm
Maar liefst 155 liter
koelruimte op slechts
50 x 60 cm keukenvloer.
Het praktische
bovenblad is een
„verlengstuk" van uw
aanrecht. Grote
diepvriesbewaarruimte,
2 sterren-koeling
(-12°C); ruime vleeslade;
dubbele groente- en
fruitladen. 349.-
ri-
Philips kastmodel 170 liter
106x49x62 cm
Kastmodel met verstelbare
pootjes. Een zeer royale
koelruimte op een klein
oppervlak. Reuze
gemakkelijk tijdens de
weekeinden. Komt tegemoet
aan de steeds groeiende
koelwensen. Extra groente-
of vleesbak; meer plaats
voor flessen, pannen,
schalen. Circulatie-koeling
en de temperatuurbalans
zorgen voor de vereiste
temperatuur op de juiste
plaats. 2 sterren-koeling
(-12°C) 459..
Een koelkast kopen
is een kwestie van vertrouwen
PHILIPS
Met grote vreugde geven wij kennis dat onze
ouders
C. SCHAAFSTRA
en
J. SCHAAFSTRA-BRANDS
5 juli a.s. hun zilveren huwelijksfeest hopen te
vieren.
Tot hun intentie zal op die dag om 9.30 uur een
H. Mis worden opgedragen in de parochiekerk van
de H. Antonius.
Frank en Martin
Albert en Annie
Joke en Ad
Crisje
Waalwijk, juli 1968
2e Crisp ij nstraat 50.
Gelegenheid tot feliciteren van 16.30 tot 18.00 uur
in café de „Heibloem" Passier, Antoniusstraat 5,
Waalwijk.
FEUILLETON
door Evan John
8) En weigerde één keer zelfs
botweg een majoor-generaal toe te
laten, zodat de dappere man heel de
lange terugreis zo van woede kook
te, dat de stoomketel van de loco
motief er zich bij schaamde. Nog
minder welkom onthaal vond een
brief uit Londen, die op een dag in
maart 1945 arriveerde. Deze bevatte
de mededeling dat een zeker Ka
merlid een „semi-officieel" bezoek
wenste af te leggen en een aanmoe
digingstoespraak tot de arbeiders
wilde houden over oorlogsinspan
ning. Er ging een brief terug naar
Londen met het verzoek dadelijk de
spons over het plan te halen en te
informeren hoe het kwam dat be
doeld Kamerlid van het bestaan van
de B.C.X. afwist.
Die vraag bracht B.C.X.'s Lon-
dense vertegenwoordiger naar een
kantoor in de buurt van de West
minster, waar een buitengewoon
zelfbewuste jongedame troonde, die
heel ongekunsteld verzocht of hij
haar maar gewoon „Bobbie" wilde
noemen. Ze ontpopte zich als de
secretaresse van het achtbare Ka
merlid en leverde onder haar don
kere wimpers een fascinerend staal
tje ogen werk. Na deze voorhoede-
aanval afgeslagen te hebben, bracht
de B.C.X.-vertegenwoordiger haar
tot de bekentenis dat het woord
„semi-officieel" zoals gewoonlijk -
niets om het lijf had. Mijnheer
Broom wilde alles doen wat in zijn
vermogen lag om de oorlogsinspan
ning te vergroten. In andere fabrie
ken en op menige scheepswerf had
hij opvallende resultaten geboekt.
Nee, ze wist niet hoe het kwam dat
mijnheer Broom zijn oog op de
B.C.X.-fabriek had laten vallen. Ja,
misschien had de vakbeweging hem
wel iets in het oor geblazen van die
aard. Natuurlijk, ze zou tegen
mijnheer Broom zeggen dat de au
toriteiten er prijs op stelden dat er
niet over de fabriek gesproken
werd, zelfs niet tegen mede-kamer
leden. Mijnheer Broom zou onge
twijfeld het hele voorval als afge
daan beschouwen en vergeten.
Die verze*kering was amper gege
ven en de tactvolle vertegenwoor
diger met een allercharmantst glim
lachje uitgeleide gedaan, of mijn
heer Broom betrad het vertrek door
een andere deur. Hij beende regel
recht naar de lessenaar, liet zich op
de stoel vallen en streek met een
hand over zijn kale schedel. Enkele
ogenblikken keek hij zwijgend toe
hoe zijn secretaresse toebereidselen
trof voor enkele manipulaties met
lippenstift en zakspiegeltje. Toen
begon hij eensklaps geïrriteerd met
de achterkant van zijn vulpenhou
der op de lessenaar te tikken.
„Ik heb het woord voor woord
gevolgd", zei hij.
„Heb ik het er goed afgebracht?"
„Watte?.O ja, dat was in orde".
,,'t Ziet er anders naar uit dat we
het er ditmaal bij moeten laten".
„Ik laat het er nooit bij als ik
eenmaal begonnen ben".
Mijnheer Broom staarde gemelijk
voor zich uit. Hij was werkelijk niet
van plan deze affaire op te geven,
maar het viel niet te ontkennen dat
doorzetten in dit geval wel eens erg
pijnlijk kon blijken voor het Ka
merlid George Broom. Gevaarlijk
zelfs. Er moest nog een andere ma
nier te vinden zijn.
„Bobbie", zei hij tegen het meis
je, „de notulen voor de vergadering
van vanavond moeten nog getypt
worden. Ga maar in de andere ka
mer zitten. Ik moet nadenken".
Hij hield niet erg van het Schot
se bergland en voor het natuur
schoon zou hij daar zeker nooit
naar toe reizen. Hij begon in zijn
werk hoe langer hoe meer voorkeur
aan de dag te leggen voor de indi
recte kanalen, althans in dat deel
van zijn werk dat zekere verwik
kelingen met zich meebracht. Zijn
machtsdroom, dat verlangen om ge
wichtig te zijn, dat in zijn balling
schap zo lang onvervuld was geble
ven, werd des te meer bevredigd,
naarmate hij geheimzinniger ach
ter de schermen kon werken.
Het was hem, om een voorbeeld
te noemen, volkomen ernst geweest
toen hij zei dat hij kapitein Wishart
niet meer wilde ontmoeten. Na hun
korte samenspraak in de trein had
hij de kwestie-Wishart overgedra
gen aan enkele tussenpersonen, die
gunstige rapporten uitbrachten over
zijn ontwikkeling. Men had hem op
zijn kantoor opgebeld en er was
reeds een vruchtbare briefwisseling
ontstaan; de brieven van de kapi
tein zelf, ondertekend met „Front",
bevatten reeds enkele voorshands
nog onbelangrijke mededelingen,
maar ook aanwijzingen waar be
langrijker nieuws te krijgen was.
Als Wishart op kantoor schreef, be
gon hij altijd met „Lieve vader en
moeder", gevolgd door een paar zin
netjes over zijn gezondheid en het
weer, om eventuele nieuwsgierige
typistenogen te foppen. Deze voor
zorgsmaatregel bewees, dat de ka
pitein goed vorderde in techniek
zowel als in bruikbaarheid; het zou
niet lang meer duren of kapitein
Wishart was rijp om op een straat
hoek, of in een rijdende auto, in
contact gebracht te worden met een
werkelijk „interessant iemand"
zoals hem beloofd was.
Dat meisje Stevens - „Madge" had
het hoofdkwartier daar gedoopt-
was heel wat minder handelbaar
geweest. Mijnheer Broom had zelfs
een paar keren op het punt gestaan
haar te rapporteren als zijnde „niet
voldoende betrouwbaar voor ver
dere ontwikkeling". Helaas, er wa
ren te veel prominente personen
die belang stelden in haar, althans
in de brieven en zendingen, die da
gelijks op een regeringsbureau door
de handen van een klerk gaan.
Zij had het niet gemakkelijk wat
haar werk betrof, maar ze vatte
haar taak evenmin gemakkelijk op.
Doorgaans vond ze, bij alle drukte,
nog tijd om de belangrijkste papie
ren die ze moest opbergen, vlug
door te lopen - bijvoorbeeld de ver
slagen over de munitieproductie.
Nee, dat meisje Stevens moesten ze
niet loslaten. Jenkinson was een
paar maal naar Londen geroepen
om in zijn auto een fluisterend ver
hoor af te nemen van hetgeen uit
sluitend in een geheugen was vast
gelegd.
Hij tikte weer nerveus met zijn
vulpen op de tafel. Dan bedacht hij
dat Bobbie waarschijnlijk op het
geluid zou afkomen en stak zijn
handen in zijn zakken. Om er nu
maar eens rond voor uit te komen:
Bobbie werd lastig. Ze kwam nu al
maandenlang na de middag en ook
's avonds bij hem, nadat zijn veel
minder opzichtige en heel wat
werkzamere dagtypiste was ver
trokken. Wanneer Bobbie arriveer
de, had ze haar dagtaak achter de
rug en die dagtaak was niet al te
interessant. Zeker, met haar uiter
lijk en haar overvloed aan goede
wil, kon ze ongetwijfeld ergens ge
plaatst worden waar ze veel meer
mogelijkheden kreeg. In haar hui
dige werkkring voldeed ze goed,
maar wat viel er nu voor een goe
de agente te beleven op het kan
toor van de Filmraad? Hij moest
dit punt werkelijk ernstig overwe
gen en trachten iets beters voor
haar te vinden, zodra hij een defi
nitief plan had wat betreft die ver
wenste springstoffabriek in 't Noor
den. B.C.X. vormde een van zijn
hinderlijkste problemen en daar
bij
Op dit punt in zijn overpeinzin
gen aangeland, kreeg het kamerlid
George Broom een werkelijk mees
terlijke inval. Zijn beide handen
schoten uit zijn broekzakken en één
er van schoot naar de lessenaar en
bleef even zweven boven het rode
drukknopje van de schel. De hand
zweefde daar niet lang.
Zij kwam niet dadelijk. Mejuffr.
Bobbie Grew was in de aangren
zende kamer verzonken in de over
peinzing dat het onderhand tijd
werd dat haar baas eens iets voor
haar deed. Het geld dat hij haar be
taalde, was natuurlijk een welkome
aanvulling op het karige salaris,
waarvoor ze zulke lange, saaie uren
op het kantoor van de Filmraad
doorbracht. En de extra stapeltjes
bankbiljetten die ze af en toe kreeg
wanneer Backgammon werkelijk
goede berichten had gekergen, tel
den ook aardig mee; het moest al
leen vaker voorkomen. En dat zou
pas het geval worden als ze op een
plaats gezet werd die met haar ta
lenten strookte.
(Wordt vervolgd)
Vennen 45, DONGEN tel. 01623 - 3202
Auto-, Tractor- en Landbouwbanden; assen,
wielen, spatschermen, Torsi-assen, klephaken
en scharnieren.
Kogelkoppelingen, Accu's, Draaikransen en
verlichting.
Banden gratis monteren.
Wielen uitbalanceren.
Kaarttruc-Willem zat weer in de
werkkamer van David N. Olliewoed
en deze vroeg: „Nou, hoe is het ge
gaan?" „Hij is er geweest, hoor",
antwoordde Willem. „Maar 't heeft
moeite gekost, dat moet ik toege
ven. De volijverige hoefsmid toonde
namelijk over aanzienlijk meer
sluwheid te beschikken dan ik ach
ter zijn boerenkop verwacht had.
Hij was namelijk zelf ook gewapend
en in een hevig vuurgevecht dwong
hij mij al mijn patronen op te schie
ten. Welnu, na verlies van mijn mu
nitie besloop ik hem en wist ik hem
met behulp van een mijner Japanse
trucs te overmeesteren. De rest was
toen kinderspel. Ik wierp hem in 'n
steile afgrond en daar dient hij nu
lot voedsel van de aasgieren, die
zich voeden in het bleke maanlicht".
„Hou maar op met je hoogdravende
praatjes", snauwde David N. Ollie
woed. „Had maar liever even over
het randje gekeken of hij werkelijk
naar beneden gekukeld was! Maar
dat heb je natuurlijk niet gedaan,
nè, ingebeelde sufferd dat je bent.
En ga nu als de weerlicht Platvink-
Jantje, Franse Sjarl en Sugarface
waarschuwen. Zeg ze, dat we van
nacht om één uur een nieuwe partij
gaan halen en dat er haast is bij
het werk, want sinds die wijsneuzi
ge Verholen hier rondlummelt is er
al te veel aandacht gevallen op ons
doen en laten! Soms denk ik er
zelfs over om maar een andere
plaats van actie te kiezen „Hele
maal niet nodig", zei Kaarttruc-Wil
lem zelfverzekerd. „Van die Verho
len zullen wij geen last meer heb
ben. Die ligt beneden op de bodem
van een diep ravijn en van al die
andere ezelskoppen hier in Cowtown
is er toch niemand, die iets van de
situatie begrijpt Willem vertelde
er maar niet bij, dat smidje Ver
holen van die merkwaardige soep
blokjes in de hand had gehad. Dat
ging David niet aan, en Verholen
was er toch geweest. Eilaas, w éér
had sluwe Willem pech, want Ver
holen was er helemaal niet geweest.
Een oude boomstronk had zijn val
gebroken en daar hing hij nu in de
ruimte te bungelen, netjes opge-
spietst aan zijn broek
