wAalwijkse en UnqstRaAtse coimnt
Gertrui Charpentier exposeert in Waalwijk
schilderijen en tekeningen
ver weg'i
2 uur rijden
1/4 uur rust
"Een jurk van f 9.000,-
"IK HEB ALTIJD AL GEDACHT
DAT IK HET BETER WIST"
Van 1-18
Confectie
't Gekste
IN KUNSTGALERIJ VAN SCHOENENMUSEUM
Begonnen met het
maken van hoedjes
Waarom niet
f 9000,-
Expositie tot
29 augustus
Onderwerpen
Opnieuw
ontdekken
„Tijgerkooien" op
„Con Son"
Zuid-Vêetnam
geopend
Franciscanen
werken samen met
Capucijnen
WAALWIJK - DRUNEN
CARBONADE
2.98
GEHAKT 1.79
ANDIJVIE
RODE KOOL
Roomschnitzels
SAVOYE KOOL
MAANDAG 13 JULI 1970
93e JAARGANG No. 56
De tcho yan het Zuiöen
Uitgever: Waal wij ksche
Stoomdrukkerij Antoon Tielen
Hoofdredakteur: JAN TIELEN
Gironummer 1069687
Dit blad verschijnt 2 x per week
Losse nummers 20 cent
Abonnement
p. week (0,33+ 2ct. inci.) ƒ0,35
p. mnd. (1,45+10 ct. inc.k.) ƒ1,55
p. kwrt. (3,95+10 ct. incJr.) 4.05
p.kwrt. p.post ƒ4,75 bij girobetaling
Advertentieprijs: 15 cent per mm
Contractadvertenties: speciaal tarief
Brieven onder nummer 50 ct. extra
Opgericht 1878
Bureaus: Waalwijk, Grotestraat 205, Tel. 04160-32621-32746 - Kaatsheuvel, Dr. van Beurdenstraat 8. Tel. 04167-2002
Telegram-adres: „ECHO"
Op bezoek bij Dick Holthaus
(Van een medewerker)
AMSTERDAM Dick Holthaus, één van Nederlands meest ge
renommeerde mode-ontwerpers, is de zoon van 'n Hengelose ho
telier. Hij ging op z'n 19e naar Amsterdam en begon daar 4 jaar
later in 'n souterrain hoedjes te maken. Dat wil zeggen: te ont
werpen, want hij kan zelf geen draad in een naald steken.
Wie nu - zeventien jaar later - een vriendin vertelt: „Ik draag
een couture van Dick Holthaus, is zonder meer van goeden huize.
Haar man zou wel eens minister kunnen zijn of directeur van een
grote fabriek. Misschien heeft zij wel enkele duizende neergeteld
voor haar jurk, maar dat is dan ook „gesigneerd" door de mees
ter.
In zijn „huis" aan de Van Iiaerl est raat 12 in Amsterdam is alles
eenvoudig. Chique maar dóódsimpel. De voorsalon waarheen een
van zijn 45 vaste personeelsleden mij brengt er werken ook nog
vijftien freelancers praktisch alleen voor hem), is een open ruim
te met drie hoge ramen waarlangs de witte vitrages tot de vloer
angen. In 't midden van 't plafond hangt een kroonluchter en
zes schijnwerpers kunnen hun licht naar elk gewenst punt rich
ten. Langs de wand staat een vierzitsbank met een muisgrijze
bekleding en er tegenover een meer dan vrouwhoge spiegel met
een rijk geornamenteerde goudkleurige lijst. Goudkleurig gelakt
zijn ook de Empire-stoelen. Op de scheiding tussen de voor- en
achtersalon waarin dames middagen doorbrengen met passen en
spiegelen, staat op een verrijdbaar wagentje een theeservies.
Dick Holthaus ontvangt mij in
een piepklein kamertje dat blijk
baar zijn kantoortje is. Ook
hier eenvoud, tot in het sobere
toe. Er staat slechts een houten
bureau waarvan het bovenblad
los ligt, met twee telefoons. Ver
der is er alleen 'n kast en kunnen
er net drie stoelen staan; twee
ervan naast elkaar.
„Ik begon toen ik drieëntwintig
was met het maken van hoedjes.
Ik wist altijd wel dat ik in de
mode wilde en ik had ook wel
wat in fabrieken gevolontaird,
maar in Hengelo is geen mode
laten maar eerlijk zijn. Ik ging
dus naar Amsterdam en ik werd
leerling aan de kunstnijverheids
school. Maar ik heb altijd al ge
dacht dat ik het beter wist. Ik
ben vreselijk eigenwijs en na 'n
half jaar op die school zei de da
me, die verantwoordelijk was te
gen mij: Ga jij maar gauw wat
einders doen. Dat zit haar nu
nog hoog. Ze vertelt steeds
weer: ik heb me één keer ver
gist en dat was in Dick Holt
haus. Het gekke is dat al die an
deren, die zo steengoed waren,
een ander vak hebben gekozen.
Maar ik ben doorgegaan
De telefoon gaat. Het is Max
Heijermans.
„Ja. Max.er is net iemand met
foto's naar je toe."
Op de tafel liggen schetsen. Ach
ter hem, aan de wand zijn drie met
een pen beschreven kaarten opge
hangen. Op een van die kaarten
staan meisjesnamen. Tanja, Petra,
Annemarie, Sonja De telefoon
nummers erachter. Onder Tanja
staat een naam met daarachter het
woord „kip" en eronder een ande
re naam met de toevoeging „sla
ger".
„Zo, waar waren we ook alweer.
O ja, ik ben dus doorgegaan. Ik
heb ergens een enorm sterke wil.
Ik begon dus met hoedjes. Ik kreeg
een maandgeld van thuis en van
dat geld nam ik een modiste in
dienst, wantdat heb ik al ver
teldik kan zelf
geen draad door een naald steken.
U zult wel zeggen: dan had hij nog
wel een aardig maandgeldje, maar
dat had ik gelukkig ook. Nou, die
modiste is nog bij mij. Die is er nu
zeventien jaar. Zij maakte alleen
wat ik mooi vond en dat gign goed.
Ik reisde zelf met mijn koffertjes
vol hoedjes. Ik pakte zelf, was zelf
de loopjongen en de directeur en
de vertegenwoordiger en ik had er
een vreselijke lol in. Ik reisde tot
in Frankrijk en in Zwitserland en
na korte tijd had ik achttien modis
tes in dienst. Ik had ook alleen nog
maar een atelier
Telefoon. „Je moet eerst zeggen
wie je bent, Oh.dag Tanja! Ik
heb net een foto van jou meegege
ven
Hij is wat je noemt een ,beau
gargon" maar zonder de lege show
en de akelige sfeer van nutteloos
heid die valse „beaux gargons"
meestal afstralen. Hij is vrij lang
en slank, beweeglijk, met bruingrij
ze onrustige intelligente ogen. Hij
draagt een zwarte broek en een
zwart getailleerd jasje met zilver
kleurige knopen en gespen. Onder
het jasje zie ik een zwarte trui met
om de hals een opgebold shawltje.
Op de een of andere manier past 't
allemaal precies bij hem, ook dat
lange haar en die bakkebaarden.
„Ik had het nog steeds over die
hoedjes. Ik had ook alleen maar
de benedenverdieping van dit huis.
Ik werkte en woonde hier en had
hier het atelier. Maar de klanten
zeiden: waarom ga je ook geen jur
ken, mantelpakjes en tailleurs ma
ken? Ik dacht: ja, waarom doe ik
dat niet? Ik heb dat dus gedaan en
ik weet nog dat ik met flanel be
gon. Ik verkocht ze. Het ging goed
en zo is het gegroeid, begrijpt u
wel? Ik kon dit hele huis kopen en
ik woon nu zelf in de Vondelstraat.
Hij spreekt snel en beschaafd,
maar zijn woorden zijn even
eenvoudig als zijn ontwerpen.
In de gang loopt een jonge
vrouw met een centimeter om
de hals en achter haar komt een
oudere man met een wit jasje.
Hij draagt een groene koffiekan.
Dick Holthaus heeft niets van
een man, die het allang heeft be
reikt. Uit zijn ogen komt geen
gewichtigheid, wel een soort ge
amuseerdheid. Hij moet 't druk
hebben, maar heeft blijkbaar
een methode ontwikkeld om dat
niet storend te laten merken. Hij
is veertig nu, maar zegt: „Ik
wou dat ik jonger was. Ik wou
het niet meer overdoen, maar ik
zou het, geloof ik, toch ook niet
anders doen."
„Ik ben met een boetiek gestart
en toen ging ik nog een stapje ver
der naar de confectie. Mijn dames-
confectie wordt in Nederland ver
kocht in een tachtig zaken en het
loopt geweldig. Ik ontwerp en be
paal de stoffenkeus. Die fabriek is
dus niet van mij, begrijpt u? Nou,
dat is de damesconfectie. Die gaat
ook in België, Duitsland en Frank
rijk.
Ik ben daarna ook met herencon-
fectie begonnen, op dezelfde basis.
In Nederland in ongeveer honderd
zaken en verder in Duitsland en in
AmerikaChicago en New
York. Wij hebben in Düsseldorf een
grote showroom voor confectie.
Mijn zaak in Hengelo brengt con
fectie en boetiek en couture. Hier,
in Amsterdam, gaat het vooral om
couture. De dames, die hier kopen,
komen uit heel Nederland, van
Groningen tot Wassenaar, van
Twente tot Den Haag. De coupe
het knippen gebeurt hier bij
mij alleen door jonge mensen, om
dat die meestal een betere kijk op
mode hebben
i
Telefoon. „Ja, ik ben zo klaar.."
„Namen en prijzen noem ik nooit.
Dat moet u begrijpen. Dat wil zeg
gen: ik wil wel grensprijzen noe
men. Voor de confectie en de boe
tiek variëren de prijzen van hon
derd tot zeshonderdvijftig gulden.
Voor de couture lopen die prijzen
van achthonderd tot achttienhon
derd. Dat zijn de prijzen waarmee
we hier dagelijks werken. Met de
couture is het soms anders natuur
lijk. Ik heb, dit seizoen een jurk
verkocht van negenduizend gulden.
Dat was de duurste tot dusverre
Telefoon. „Zeg maar dat ik zo
kom
„Moet u horenik heb echt de
grootste couturezaak in ons land.
Dat zal niemand mjj betwisten. Ik
heb ook geen vobrbeeld in Neder
land. Er is niemand die het op de
zelfde manier doet. Ik koop model
len in Parijs waarvan ik dan het
kopieerrecht heb. Ik leg elk seizoen
zeker tien- tot vijftienduizend gul
den op tafel bij Franse collega's. Ik
moet toch zorgen dat de vrouw zich
op haar best kan voelen? Er is
trouwens een groot misverstand
over dure kleren. Mensen die dure
kleren dragen zijn vaak heel een
voudig. Die kleren zelf zijn ook
heel eenvoudig. Spionage, zegt u?
Och, dat komt tegenwoordig toch
niet meer voor.Als je met een
nieuwe collectie bezig bent, praat
je er natuurlijk niet over. Ik heb
wel 'ns gehoord dat ik iets nieuws
in de etalage had, dat ik dan kort
daarna in de confectie zag verschij
nen. Er is ook een misverstand over
exclusiviteit. Zaken die zeggen dat
zij exclusief verkopen, bedoelen
dat exclusief alleen voor hun zaak
of misschien hun plaats. Maar je
kunt een jurk niet eenmaal verko
pen. Dat kan niet meer, zelfs met
de allerduurste niet. Trouwens,
iedere vrouw ziet er toch anders
mee uit. Ik hou er uiteraard wel re
kening mee waar ze gedragen
zullen worden. Als ik een klant een
jurk verkoop, ik verkoop hier op
modellen dan zeg ik natuurlijk:
mevrouw die en die heeft hem ook
gekocht voor .die en die gelegen
heid. Dan zeggen ze meestal: dan
draag ik hem daar niet. Nee, een
jurk eenmaal verkopen dat kan
niet. Zou zo'n jurk veel te duur
worden. Weet u wel dat hij hele
maal uitgedokterd en soms wel
tweehonderd keer gemaakt wordt?
Ja, moet u horen Als Farah Di-
ba komt. Als die zegt: ik wil hem
echt helemaal alleen hebben
Ons gesprek heeft een half
uur geduurd; zonder de horten
en stoten. Een half uurtje Dick
Holthaus, in zijn kantoortje. Een
snapshot.
„Wat is nou het gekste dat u
in uw carrière hebt meege
maakt?"
Hij bedenkt zich geen seconde.
„Ik dacht toevallig aan die
jurk van negenduizend gulden.
Het gekste dat ik ooit heb mee
gemaakt is dat hier bij mij in de
zaak twee dames ruzie hebben
gekregen over een jurk van vijf
en een half duizend gulden
van onze verslaggever)
WAALWIJK In de kunstgalerij van het Schoenenmuseum in
Waalwijk kan men tot 29 augustus schilderijen en tekeningen
bewonderen van Geertrui Charpentier. Deze expositie werd vrij
dagmiddag geopend door Lambert Tegenbosch, kunstcriticus
van De Volkskrant, die daarbij een korte inleiding hield over
„de dood van het ezel-schilderij
In de tentoonstellingsfolder
lezen we over Geertrui Charpen
tier, die Waalwijkse uan geboor
te is, dat ze altijd twee dingen
nastreeft in haar tekeningen,
gouaches, aquarellen en schilde
rijen: ze heeft altijd gewild dat
het materiaal zo puur mogelijk
het materiaal zou zijn en tevens
dat daar, een buiten het materi
aal gelegen betekenis in zicht
baar werd.
Dat betekent, dat zij in een altijd
durende studie van de beeldende
middelen altijd, hoezeer ook gede
formeerd, de zichtbare realiteit heeft
willen oproepen. Zij wil abstracte
kwaliteiten in haar werk, maar wil
géén abstract werk. Zij is met hart
en ziel figuratief. Zij is bezig met
thema's en onderwerpen: geliefden,
niet in verschillende standen van 't
Deense gymboek, maar in de onein
dig gevarieerde mogelijkheden van
toenadering en verdwijnen: paren
vaak, van man en vrouw, van vrou
wen, van mannen, van volwassenen
en kinderen.
En vaak in hun dagelijkse omge
ving, hun kamer en hun bed, de
zee, het land, soms met dieren: hon
den, vogels, kippen, eenden, paar
den. Het nieuwste werk geeft vrou
wen te zien in verschillende mi
lieus. Verscheidene variaties op het
thema van de val Icarsus: men ziet
een doorsnede van luchtlagen, door
Icarsus doorkliefd, vóór hij viel in
de rampzalige zee. Verschillende
variaties van het land onder wol
ken.
Nooit tevoren was het werk van
Geertrui Charpentier zo tegelijker
tijd abstract en figuratief, als die
termen al niet wijsneuzig schema
tiseren, terwijl tegenwoordig het
schilderen telkens weer wordt dood
verklaard, is Geertrui Charpentier
bezig het opnieuw te ontdekken.
De direktie van het Schoenenmu
seum hoopt, dat vele Waalwijkers
en vakantiegangers in de na de ope
ning volgende vakantieweken de
tentoonstelling van deze zeer be
gaafde schilderes zullen bezoeken.
Geertrui Charpentier vervaardigt
haar doeken, die internationaal suc
ces oogsten, in haar grote atelier te
YVintelré.
Geertrui Charpentier, die in 1930
in Waalwijk is geboren, studeerde
aan de Academie in Tilburg en bij
Albert Troost. Eenmanstentoonstel-
lingen had ze o.a. in Krabbedans,
Eindhoven 1962, Galerie Nouvelles
Images Den Haag 1963, Cultureel
Centrum Venlo 1968, Galerie Siau,
Amsterdam 1970, Kunstcentrum De
Vaart Hilversum 1970. Groepsten
toonstellingen: Van Abbe Museum
Eindhoven, Contour Delft 1963,
Keuze 1968, Den Bosch, Braban
ders, Antwerpen 1968.
De regering van Zuid-Vietnam
heeft gisteren toegegeven dat op 't
gevangeniseiland Con Son in de
Zuidchinese Zee ongeveer 400 men
sen gevangen zitten in de zgn. „tij-
gerkooien". In de verklaring van
Saigon werd gezegd dat in de „tij-
gerkooien" op het strafeiland Con
Son zich alleen maar communisti
sche misdadigers bevinden.
Dev erklaring werd gisteren uit
gegeven nadat dinsdag twee Ame
rikaanse Congresleden gewag had
den gemaakt van de onmenselijke
toestanden op het eiland, waar
ruim 400 mannen en vrouwen - on
der wie meisjes van 15 jaar - zitten
opgesloten in kleine met tralies af
geschermde stenen cellen die de
naam „tijgerkooien" hebben gekre
gen.
Van 15 tot en met 25 juli
zijn wij
van 2 tot 6 uur namiddag.
Vrijdags van 2 tot 8 uur.
Zaterdags van 10 tot 6 uur
namiddag.
Dinsdags gesloten.
tel. 04160-32776
Ongeveer 60 vertegenwoordigers
van de 1100 Nederlandse francisca
nen hebben gisteren aan het slot
van het kapittel hun fiat gegeven
aan de samenvoeging van hun pro-
vincialaat met dat van de kapucij
nen in 't streven naar een totale
fusie van beide orden achter welk
streven het kapittel zich eveneens
schaarde.
EM-TÉ supermarkt
DINSDAG
500 gram
WOENSDAG
500 gram
panklaar, p. zak 49 ct.
panklaar, p. zak 49 ct.
DONDERDAG
per stuk 49 ct.
panklaar, p. zak 49 ct.