„Ombudsman voor iedereen die iets op medisch gebied wil weten (oCt ampe ampe JpOAÉ Hoe laat is het? Kijk op uw Pnsma horloge! Stassar, «S'SïïS»" TIJLOOS „Bernarda" In gesprek met televisie-arts Hans van Swol Liefhebber van muziek DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN DONDERDAGAVOND 20 AUGUSTUS 1970 ^v^Vmoeder Ba .-U afgesloten Sr sJe Die krab bezorgd MawaaAA/ VANAVOND 15 keer tennis kampioen van Nederland Televisie Politiek IVfluziek Tilburg NVV tegen de invoering van een loonstop BETAALD VOETBAL Nieuwkuijk VOETBALCLUB HAARSTEEG OP ALLE FRONTEN ACTIEF 3 3 -nU COED, \U VRAAG NIET" -MEER MAAR NU IET5 ANDERS. /ZOLANG ZE. DE DADER Wk&ÊL s /ZOEKEN, KUN fjKayak j SE. "BETER J DE STAD Wf-Z iï uitgaan -zLy'- CA- EH-CA J NAAR JE f dm- j 'VS MOEDER" - AnÉ Tl TOE. MONIQUE.» BEC/N DAAR NIET WEER OVER- "CAT MAC JE ~irNIET WETEN VAM JA JE HEBT ]Y IK WEET, HOE JE GELIJK-» /HARTEN STEELT, TIvJLTJE MAAR WAT '/êy¥ DOE JE ERMEE (f H WAAROM M Mki HOUD JE DE W& rn yrK \/LIERINC M: P1' ZO, MEE TT DECONCIERCE DAN KUN JE JE BETER r"A CE DEKT HOUDEN iw^ f EEN STUDENT C 1 M MET EEN KRAB OP ZIJN HAND /l v is verdacht M dei? geroerd. Het moet mij de da gelijkse gang van zaken doen ver geten en me ontspannen. Of het nu Wagner, Beethoven, blues of Bach is. Maar Iaat ik er bij zeggen dat ik door mijn vrouw' op muzikaal ge bied héél erg ben verwend." En even later: „Weet u wat gek is? Dat ik altijd in muziebuurten heb gewoond. Vroeger in Amster dam op het Bachplein. Nu in de Rossinilaan". Maar dat is écht toe val! AMSTERDAM Hans van Swol: televisie-arts. Hans van Swol: reva- lidatie-specialist. Hans van Swol: publicist. Hans van Swol: gemeente raadslid en (last but not least) echtgenoot van operazangeres Gré Brouwenstijn. Dokter A. C. van Swol (56), behalve één van Nederlands meest beken de medici ook veelvoudig nationaal tennis-kampioen, heeft een druk leven. Hij gaat er blijkbaar niet gebukt onder. Hoewel: „Naarmate je ouder wordt, nemen jongeren sommige taken van je over; althans de taken die je graag overgenomen ziet". De periode van zijn leven waarin hij dagelijks om zes uur 's morgens aan het werk toog, is verleden tijd. In 1941 vestigde hij zich als huis arts in Amsterdam, waar in 1914 ook zijn wieg had gestaan. De prak tijk schijnt hem niet in zeer hoge mate te hebben geboeid. In toene mende mate begon hij zich te specialiseren in revalidatiewerk. Na de oorlog spitste die specialisatie zich toe: hij week uit naar Engeland, waar hij als officier van gezondheid vertrouwd raakte met het systeem van „herbekwamen" dat de geallieerden er op na hielden. ,Het vereiste sportief inzicht, want er kwam vreselijk veel sport aan te pas". Nu was sport voor Van $wol al lerminst iets nieuws. Van jongsaf had hij zich er mee bezig gehouden en sinds zijn zestiende levensjaar tenniste hij. In die sport drong hij door tot in de hoogste vaderlandse regionen. „Ik ben alles bij elkaar zo'n vijftien keer kampioen van Ne derland geweest", zegt hij pein zend in zijn spreekkamer van het hoofdstedelijke Binnengasthuis, waaraan hij als revalidatie-arts is verbonden. Tennissen doet hij niet meer. Toen hij 46 was, werd zijn racket werkloos. „Mijn belangstelling voor tennis is verschrompeld, door wel ke oorzaak dan ook". Hetgeen niet wegneemt dat-hij de verrichtingen van Neerlands tennistop blijft vol gen. Met name zijn bewondering voor Tom Okker steekt hij niet on der stoelen of banken. „Hij is de grootste en beste die we hier ooit hebben gehad". Van Swol speelt nu golf. Voor zijn plezier, met vrouw en vrienden. Als compensatie. „Die sport eist trou wens niet zo veel energie". Bekenheid geniet hij vooral door zijn medewerking aan Elseviers Ma gazine, waarvoor hij wekelijks een medische rubriek verzorgt, en door zijn televisie-programma „Ziek zijn beter worden" (VPRO), thans „Spreekuur" (AVRO). Dat tallozen in den lande hem kennen, doet hem - naar hij ons laat weten - eigenlijk bijzonder weinig. Geeft toe: „In het begin vind je zoiets erg leuk, maar dat gaat er wel af". Het hangt er naar zijn .mening trou wens van af hóé een mens in de pu bliciteit komt. „Stel je voor dat ik in het nieuws kom doordat ik iets goeds heb gedaan voor gehandicap te kinderen. Dan is dat gewoon ple zierig". Van Swol „doet" nu al zo'n vijftien jaar televisie. Met veel ge noegen. Per beeldbuis konsulteren miljoe nen Nederlanders hém gelijktijdig. Hij behandelt medische onderwer pen en vragen van kijkers. „Je bent een soort ombudsman voor ieder een die iets op medisch gebied wil weten", vindt hij. „Ik krijg nogal eens brieven van mensen die in zo'n programma iets herkennen van een kwaal waaraan zij zelf lijden. Ze vragen dan wat er aan te doen is. Ik kan niet elke briefschrijver zon der meer van zijn probleem verlos sen,maar hem wel vertellen naar welke arts of instantie hij moet gaan. Het is gewoon erg prettig de mensen op die manier van dienst te zijn". De meeste brieven worden niet door hem persoonlijk beantwoord. „Al leen enkele bijzondere gevallen". Waarom leggen talloze Nederlan ders hun probleem wél voor aan de televisie-dokter en niet aan hun huisarts? Van Swol: „Ik denk dat veel mensen bang zijn hun huisarts door een bepaald probleem te bele digen. Ze slaan mij niet hoger aan c'an hun eigen arts. Dat heb ik nooit gemerkt". Kennelijk minder plezierig dan zijn aktiviteiten in omroepland vindt hij zijn politieke bezigheden. In Hilver- sums vroedschap maakt hij deel uit van het VVD-bataljon. „Maar ik heb eigenlijk geen politieke adspi- raties". Zijn riante huis aan de Hilversumse Rossinilaan deelt hij met echtgenote Gré van Swol-Brouwenstijn. Qua publiciteit doet hij in de lage lan- den vermoedelijk niet voor haar on der, maar op het punt van de mu ziek is hij evident haar mindere. Hetgeen niet wegneemt dat hij ver klaard muziekliefhebber is. Op ge zette tijden laat de televisie-medi cus zijn vingers over de toetsen van de in zijn woning gestationeerde vleugel glijden. „Ik heb er weinig tijd voor, maar ik vind het fijn af en toe achter het klavier te kruipen. Het ontspant me geweldig. Ik speel zo maar wat vrij onbenullige deun tjes. Vroeger kon ik muziek lezen, maar dat ben ik eerlijk gezegd ver leerd". Hij begeleidt zijn zingende ega zo veel mogelijk op haar tochten naar de muziektempels waarin zij moet optreden. „Dat vindt zij prettig. En drie-kwart van de stukken die zij zingt, vind ik prachtig. Als ze iets gaat zingen dat me niet ligt, blijf ik gewoon thuis. Nogal eenvoudig". Ook om andere redenen dan we gens zijn echtverbintenis met een van onze vaderlandse topzangeres- sen neemt de muziek een belangrij ke plaats in Van Swol's leven in. Muziek heeft, zegt hij, een revali derende werking op de mensen. „Als ze er tenminste gevoelig voor zijn. Voor kinderen met men tale stoornissen bijvoorbeeld is mu ziek bijzonder belangrijk. Hier in het ziekenhuis hebben wij een speciale kracht die de kinderen op muziek bepaalde ofenjngen laat doen. Daar zijn ze heel erg gevoelig voor". Dokter Van Swol is zelf een lief hebber van alle muziek die naar zijn mening tot de kategorie „mooi" be hoort. Verduidelijkt: „Het moet me lodieus zijn en ik moet er door wor- HEEFT ALTIJD veel nieuws, veel moois, veel chics en veel „hips" I KOM KIJKEN: pantalons, jersey pakjes en 8 japonnen, vesten, jumpers, nylons, shawls, zakdoeken, I enz. enz. 'n REUZE-COLLECTIE in Heuvelstraat 14 Het NVV zal zich fel verzetten tegen een loonstop. Volgens het ver bond zou een dergelijke maatregel tot een zeer ernstige maatschappe lijke en economische crisis leiden. Het NVV is van mening, dat een conjunctuurpolitiek van de rege- ERE-DIVISIE ExcelsiorAZ '67 TelstarSparta VolendamFC Twente DWSPSV ADO—NAC MVVHolland Sport NECAjax Go AheadHaarlem FeijenoordFC Utrecht EERSTE DIVISIE GVAVBlauw Wit SC CambuurHVc De GraafschapSVV WageningenDFC Willem IIVitesse Helmond SportFSC HeraclesHeerenveen FC Den BoschVeendam TWEEDE DIVISIE RCHGooiland EDO—AGOW De VolewijckersPEC LimburgiaNOAD BaronieRoda JC EindhovenSc Drente RBC—VVV Hermes DVSFortuna VI. ring over de ruggen van de werk nemers een onaanvaardbare zaak is. Het verbond verwijt de overheid, dat zij de laatste weken druk bezig 's, de indruk te wekken, dat ons land op de rand van de economi- che afgrond staat. Daarom zou mi nister Witteveen dreigen met fis cale maatregelen als verhoging van de loon- en inkomstenbelasting en de BTW en in het uiterste geval zelfs met een ingreep in de lonen. Volgens het NVV zijn deze maat regelen helemaal niet nodig, omdat de industriële produktie in Neder land in de eerste vijf maanden van dit jaar ruim dertien procent hoger is geweest dan in de overeenkom stige periode van 1969. PRISMA doublé dameshorloge, exclusief model 105,- MOOI SUCCES De visverenigingen van Nieuw- kuyk, Haarsteeg en Vlijmen heb ben met groot succes een loterij ge houden waarvan de baten ten goe de komen aan de stichting „Het Zorgenkind". In totaal hebben de vissers 300o loten van 50 cent aan de man gebracht. Op zaterdag 22 augustus wordt door de jeugdleiders een sportdag georganiseerd voor alle jeugdbeden met 's avonds in café van de Lee 'n gezellige clubavond. Als sluitstuk wordt voor de B-jeugd op zaterdag 29 augustus een tournooi gehouden waaraan de volgende clubs hun me dewerking verlenen: poule 1: Els- hout; Heusden; Vlijmense Boys en Haarsteeg. Poule 2: Nieuwkuyk; Haarsteeg 2; Herptse Boys en RKDVC. Dokter Hans van Swol FEUILLETON door: A. SCHMIDT 18) Bij Poiret was alles goed gegaan, beter dan ze verwacht had, en snel cok. Over een week zou de japon klaar zijn, precies zoals Lola hem had willen hebben, en op te terug reis kon ze hem tegelijk meenemen. En omdat ze toch al eerder in Parijs je met twee bedienden zou komen. Misschien kan Maggi bij het kamer meisje slapen en jouw chauffeur hij de onze". „O tante, nee; dat kan niet. Wat zouden die een lelijke gezichten trekken! Maggi is een Parisienne en erg verwend en Cromer is 'n gent lemen. Hij verdient trouwens min stens evenveel als een minister. Nee, tante, u moet twee logeerkamers voor hen klaarmaken en niet eens de slechtste alstublief" „Ja maar, Lola, meen je dat?" „Ja natuurlijk, tante. Wilt u dat dan nu meteen even in orde maken. v/as geweest, was de gedachte bij haar familie te bezoeken, 't Was leuk elkaar weer eens te zien en ze kon dan tegelijk alles vertellen over haar nieuwe leven dat eenvoudig fantastisch was. Midden in een zin hield ze ineens op en riep half verschrikt, half ge amuseerd uit: „Dear me; door al dat praten vergeet ik helemaal dat ik me nog niet verkleed heb. Maggi zal niet weten waar ik blijf - ik heb zeker m'n oude kamer, tante?" „Ja, kind?". „En Maggi en Cromer?" „Ja - dat weet ik eigenlijk niet - dat moeten we even bepraten", ant woordde tante Betty wat hulpeloos. ,Jk had er geen idee van, zie je, dat F-n ze moeten nog avondeten ook hebben. Zo, dan ga ik me eerst even verkleden. Ga je mee, Bernarda? Dan laat ik je tegelijk een paar beeldige sjaaltjes zien die ik bij Poiret gekocht heb. Ik hoop tenmin ste dat Maggi al uitgepakt heeft". Nauwelijks was de deur achter de meisjes weer dicht of tante Betty hief, half in ernst, half in ironie, haar armen omhoog en zei: „O, lieve-help-nog-eens-aan-toe! Voor de garnering van een japon een reis van Amerika naar Europa maken! Als ik 't niet met m'n eigen oren gehoord had, zou ik 't van niemand willen geloven". Maar geen der beide heren gaf commentaar, en zuchtend stond tan te Betty op. „Tja, dan zal ik er maar eerst voorgaan zorgen dat de gent lemen met het ministerssalaris en de verwende Parisienne op waardi ge wijze worden ondergebracht". De beide heren, ieder in eigen ge dachten verdiept, bleven zwijgend in de kamer achter. Hans had zich met stijgende verwondering zitten afvragen of ze altijd zo geweest was. Is ze ook als meisje al zo onbedui dend geweest en heb ik dat nooit bemerkt dacht hij. Of heeft Ameri ka haar zo veranderd? En hij tracht te zich vroegere gesprekken met haar te binnen te brengen. Zeilers gedachten waren bitter en van tweeërlei aard. Enerzijds plaag de hem nu in verband met Lola 'n bijna even sterk zelfverwijt als het geval was bij Kurt. Had hij ook in haar opvoeding zo gefaald? Zou ze tot een wardige vrouw zijn opge groeid als hij meer tijd aan haar had kunnen geven? Of zou ook dan die lichtzinnige oppervlakkigeheid haar karakter overheerst hebben? Hoe was het te verklaren dat Bernarda zo volkomen ander was? Maar ondertussen kon zijn op za ken ingestelde brein niet nalaten de ontzaglijke bedragen te schatten die gemoeid waren met deze bela chelijke reis en het daarbij tentoon gestelde, naar Europese begrippen vorstelijke vertoon. Daar kwam dan nog het waanzinnig hoge bedrag voor de japon bij, en de koopsom voor het landhuis, en het vermogen dat dat feest moest gaan kosten - 300 gasten, had Lola gezegd, waar onder 50 miljonairs. En waarom? Reklame? Och kom, een dergelijk bedrag kon er nooit uitkomen. Was Hollweg dan zo rijk? Gingen zijn zaken zo schitterend? Onzin! De man had gewoon een verf- en chemicaliënfabriek, even als hijzelf. En wat die opbracht, door hard werken en een naar ver houding eenvoudige levenswijze, kon hij toch wel weten.Bovendien was de firma Zeiler een der oudste, best ingevoerde, en grootste die er op de wereldmarkt waren; ouder, en beter beklant dan die van Holl weg die pas enkele jaren geleden was opgericht. Hij begreep er niets van. Een weinig verhit kwam tante Betty de kamer weer in. „Moet je horen, Engelbert. Die Cromer mag dan een gentleman zijn, maar onaangenaam is-ie ook. Ik had Therese het avondeten aan hem laten brengen - koud vlees, boter, kaas, brood, en een fles bier. Ze kwam terug met de medeling dat meneer principieel uitsluitend port dronk. Toen ze zei dat we dat niet in huis hadden en 't ook te laat was het nog te bestellen, droeg hij haar gelaten op: Breng me dan maar een whisky-soda. En op een toon alsof 't niet anders dan van zelfsprekend was, voegde hij er aan toe, „en breng me dan als ik naar bed ga een kop thee en een glas verse, niet ontroomde melk, juf frouw". Therese was woedend over zulke onbeschaamde eisen. Ik heb haar gezegd dat dat in Amerika nu eenmaal de gewoonte was, maar in rn'n hart was ik 't gloeiend met haar eens". Dan de kamenier. Die had niet minder noten op haar zang gehad. Koud avondeten bekwam haar siecht, had ze verklaard, en worst verafschuwde ze. Men wilde mis schien wel zo vriendelijk zijn haar wat warms te brengen; als er niets anders was, dan maar een bord soep en een eiergerecht. Ook zij wenste geen bier, ze was aan wijn gewend, het liefst een lichte bordeaux. Toen ze haar bed zag, had ze om een pe luw gebeld, anders kon ze niet sla pen. Meneer Cromer evenwel, aan v/ie er toen ook een gebracht werd, had het ding de kamer uitgesmeten. Hij kon alleen vlak liggend slapen. „Als 't zo door moet gaan, krijg ik er wat van", besloot tante Betty. „Nu, stel je gerust", meesmuilde haar broer, „die inkwartiering zal gelukkig heus wel niet lang duren". Tegelijkertijd ging de kamerdeur open en tante Betty kreeg haar zo veelste schok. Lola kwam statig binnenzeilen, gekleed in een gras groen zijden avondtoilet, zonder rug, en van voren hartvormig diep uitgesneden. Achter haar aan liep Bernarda met een hoogrode kleur; ze wist kennelijk niet waar ze kij ken moest en ging zwijgend in een hoek van de bank zitten. Tante Bet ty was donkerrood geworden even als haar broer. Beiden schaamden zich tegenover hun bezoeker die evenwel deed of zij niets bijzonders opgemerkt had. De enige die onbevangen was, was Lola zelf. Behaaglijk nestelde ze zich in een leunstoel tussen haar vader en Hans, vroeg om een kop thee, stak een sigaret op, vertelde dat ze eigenlijk onderweg al gege ten had, en deed zich tegoed aan de talrijke lekkernijen waarvoor tante Betty gezorgd had. Ze praatte aan één stuk door, over de reis, over het leven in Amerika, over alle festivi teiten en uitgangetjes die ze bijge woond had en die elkaar in bonte afwisseling 'blijkbaar ononderbro ken opvolgden. (wordt vervolgd)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1970 | | pagina 3