„Ombudsman voor iedereen die
iets op medisch gebied wil weten
(oCt
ampe
ampe
JpOAÉ
Hoe laat is het?
Kijk op uw
Pnsma horloge!
Stassar,
«S'SïïS»"
TIJLOOS
„Bernarda"
In gesprek met televisie-arts Hans van Swol
Liefhebber van muziek
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN DONDERDAGAVOND 20 AUGUSTUS 1970
^v^Vmoeder
Ba .-U afgesloten Sr
sJe Die krab bezorgd
MawaaAA/
VANAVOND
15 keer tennis
kampioen van
Nederland
Televisie
Politiek
IVfluziek
Tilburg
NVV tegen de
invoering van een
loonstop
BETAALD VOETBAL
Nieuwkuijk
VOETBALCLUB HAARSTEEG
OP ALLE FRONTEN ACTIEF
3
3
-nU COED, \U VRAAG NIET" -MEER
MAAR NU IET5 ANDERS.
/ZOLANG ZE.
DE DADER Wk&ÊL s
/ZOEKEN, KUN fjKayak
j SE. "BETER J
DE STAD Wf-Z iï
uitgaan -zLy'-
CA- EH-CA J
NAAR JE f dm- j 'VS
MOEDER" - AnÉ Tl
TOE. MONIQUE.»
BEC/N DAAR NIET
WEER OVER-
"CAT MAC JE
~irNIET WETEN
VAM
JA JE HEBT ]Y IK WEET, HOE JE
GELIJK-» /HARTEN STEELT,
TIvJLTJE MAAR WAT
'/êy¥ DOE JE ERMEE
(f H WAAROM
M Mki HOUD JE DE W&
rn yrK \/LIERINC M:
P1' ZO, MEE TT DECONCIERCE
DAN KUN JE JE BETER r"A
CE DEKT HOUDEN iw^ f
EEN STUDENT C 1 M
MET EEN KRAB
OP ZIJN HAND /l
v is verdacht M
dei? geroerd. Het moet mij de da
gelijkse gang van zaken doen ver
geten en me ontspannen. Of het nu
Wagner, Beethoven, blues of Bach
is. Maar Iaat ik er bij zeggen dat ik
door mijn vrouw' op muzikaal ge
bied héél erg ben verwend."
En even later: „Weet u wat gek
is? Dat ik altijd in muziebuurten
heb gewoond. Vroeger in Amster
dam op het Bachplein. Nu in de
Rossinilaan". Maar dat is écht toe
val!
AMSTERDAM Hans van Swol: televisie-arts. Hans van Swol: reva-
lidatie-specialist. Hans van Swol: publicist. Hans van Swol: gemeente
raadslid en (last but not least) echtgenoot van operazangeres Gré
Brouwenstijn.
Dokter A. C. van Swol (56), behalve één van Nederlands meest beken
de medici ook veelvoudig nationaal tennis-kampioen, heeft een druk
leven. Hij gaat er blijkbaar niet gebukt onder. Hoewel: „Naarmate je
ouder wordt, nemen jongeren sommige taken van je over; althans de
taken die je graag overgenomen ziet".
De periode van zijn leven waarin hij dagelijks om zes uur 's morgens
aan het werk toog, is verleden tijd. In 1941 vestigde hij zich als huis
arts in Amsterdam, waar in 1914 ook zijn wieg had gestaan. De prak
tijk schijnt hem niet in zeer hoge mate te hebben geboeid. In toene
mende mate begon hij zich te specialiseren in revalidatiewerk. Na de
oorlog spitste die specialisatie zich toe: hij week uit naar Engeland,
waar hij als officier van gezondheid vertrouwd raakte met het systeem
van „herbekwamen" dat de geallieerden er op na hielden. ,Het vereiste
sportief inzicht, want er kwam vreselijk veel sport aan te pas".
Nu was sport voor Van $wol al
lerminst iets nieuws. Van jongsaf
had hij zich er mee bezig gehouden
en sinds zijn zestiende levensjaar
tenniste hij. In die sport drong hij
door tot in de hoogste vaderlandse
regionen. „Ik ben alles bij elkaar
zo'n vijftien keer kampioen van Ne
derland geweest", zegt hij pein
zend in zijn spreekkamer van het
hoofdstedelijke Binnengasthuis,
waaraan hij als revalidatie-arts is
verbonden.
Tennissen doet hij niet meer.
Toen hij 46 was, werd zijn racket
werkloos. „Mijn belangstelling voor
tennis is verschrompeld, door wel
ke oorzaak dan ook". Hetgeen niet
wegneemt dat-hij de verrichtingen
van Neerlands tennistop blijft vol
gen. Met name zijn bewondering
voor Tom Okker steekt hij niet on
der stoelen of banken. „Hij is de
grootste en beste die we hier ooit
hebben gehad".
Van Swol speelt nu golf. Voor zijn
plezier, met vrouw en vrienden. Als
compensatie. „Die sport eist trou
wens niet zo veel energie".
Bekenheid geniet hij vooral door
zijn medewerking aan Elseviers Ma
gazine, waarvoor hij wekelijks een
medische rubriek verzorgt, en door
zijn televisie-programma „Ziek zijn
beter worden" (VPRO), thans
„Spreekuur" (AVRO). Dat tallozen
in den lande hem kennen, doet hem
- naar hij ons laat weten - eigenlijk
bijzonder weinig. Geeft toe: „In het
begin vind je zoiets erg leuk, maar
dat gaat er wel af".
Het hangt er naar zijn .mening trou
wens van af hóé een mens in de pu
bliciteit komt. „Stel je voor dat ik
in het nieuws kom doordat ik iets
goeds heb gedaan voor gehandicap
te kinderen. Dan is dat gewoon ple
zierig". Van Swol „doet" nu al zo'n
vijftien jaar televisie. Met veel ge
noegen.
Per beeldbuis konsulteren miljoe
nen Nederlanders hém gelijktijdig.
Hij behandelt medische onderwer
pen en vragen van kijkers. „Je bent
een soort ombudsman voor ieder
een die iets op medisch gebied wil
weten", vindt hij. „Ik krijg nogal
eens brieven van mensen die in zo'n
programma iets herkennen van een
kwaal waaraan zij zelf lijden. Ze
vragen dan wat er aan te doen is.
Ik kan niet elke briefschrijver zon
der meer van zijn probleem verlos
sen,maar hem wel vertellen naar
welke arts of instantie hij moet
gaan. Het is gewoon erg prettig de
mensen op die manier van dienst
te zijn".
De meeste brieven worden niet door
hem persoonlijk beantwoord. „Al
leen enkele bijzondere gevallen".
Waarom leggen talloze Nederlan
ders hun probleem wél voor aan
de televisie-dokter en niet aan hun
huisarts? Van Swol: „Ik denk dat
veel mensen bang zijn hun huisarts
door een bepaald probleem te bele
digen. Ze slaan mij niet hoger aan
c'an hun eigen arts. Dat heb ik nooit
gemerkt".
Kennelijk minder plezierig dan zijn
aktiviteiten in omroepland vindt hij
zijn politieke bezigheden. In Hilver-
sums vroedschap maakt hij deel uit
van het VVD-bataljon. „Maar ik
heb eigenlijk geen politieke adspi-
raties".
Zijn riante huis aan de Hilversumse
Rossinilaan deelt hij met echtgenote
Gré van Swol-Brouwenstijn. Qua
publiciteit doet hij in de lage lan-
den vermoedelijk niet voor haar on
der, maar op het punt van de mu
ziek is hij evident haar mindere.
Hetgeen niet wegneemt dat hij ver
klaard muziekliefhebber is. Op ge
zette tijden laat de televisie-medi
cus zijn vingers over de toetsen van
de in zijn woning gestationeerde
vleugel glijden. „Ik heb er weinig
tijd voor, maar ik vind het fijn af
en toe achter het klavier te kruipen.
Het ontspant me geweldig. Ik speel
zo maar wat vrij onbenullige deun
tjes. Vroeger kon ik muziek lezen,
maar dat ben ik eerlijk gezegd ver
leerd".
Hij begeleidt zijn zingende ega zo
veel mogelijk op haar tochten naar
de muziektempels waarin zij moet
optreden. „Dat vindt zij prettig. En
drie-kwart van de stukken die zij
zingt, vind ik prachtig. Als ze iets
gaat zingen dat me niet ligt, blijf ik
gewoon thuis. Nogal eenvoudig".
Ook om andere redenen dan we
gens zijn echtverbintenis met een
van onze vaderlandse topzangeres-
sen neemt de muziek een belangrij
ke plaats in Van Swol's leven in.
Muziek heeft, zegt hij, een revali
derende werking op de mensen.
„Als ze er tenminste gevoelig
voor zijn. Voor kinderen met men
tale stoornissen bijvoorbeeld is mu
ziek bijzonder belangrijk.
Hier in het ziekenhuis hebben wij
een speciale kracht die de kinderen
op muziek bepaalde ofenjngen laat
doen. Daar zijn ze heel erg gevoelig
voor".
Dokter Van Swol is zelf een lief
hebber van alle muziek die naar zijn
mening tot de kategorie „mooi" be
hoort. Verduidelijkt: „Het moet me
lodieus zijn en ik moet er door wor-
HEEFT ALTIJD
veel nieuws,
veel moois,
veel chics
en veel „hips"
I KOM KIJKEN:
pantalons, jersey pakjes en
8 japonnen, vesten, jumpers,
nylons, shawls, zakdoeken,
I enz. enz.
'n REUZE-COLLECTIE in
Heuvelstraat 14
Het NVV zal zich fel verzetten
tegen een loonstop. Volgens het ver
bond zou een dergelijke maatregel
tot een zeer ernstige maatschappe
lijke en economische crisis leiden.
Het NVV is van mening, dat een
conjunctuurpolitiek van de rege-
ERE-DIVISIE
ExcelsiorAZ '67
TelstarSparta
VolendamFC Twente
DWSPSV
ADO—NAC
MVVHolland Sport
NECAjax
Go AheadHaarlem
FeijenoordFC Utrecht
EERSTE DIVISIE
GVAVBlauw Wit
SC CambuurHVc
De GraafschapSVV
WageningenDFC
Willem IIVitesse
Helmond SportFSC
HeraclesHeerenveen
FC Den BoschVeendam
TWEEDE DIVISIE
RCHGooiland
EDO—AGOW
De VolewijckersPEC
LimburgiaNOAD
BaronieRoda JC
EindhovenSc Drente
RBC—VVV
Hermes DVSFortuna VI.
ring over de ruggen van de werk
nemers een onaanvaardbare zaak
is. Het verbond verwijt de overheid,
dat zij de laatste weken druk bezig
's, de indruk te wekken, dat ons
land op de rand van de economi-
che afgrond staat. Daarom zou mi
nister Witteveen dreigen met fis
cale maatregelen als verhoging van
de loon- en inkomstenbelasting en
de BTW en in het uiterste geval
zelfs met een ingreep in de lonen.
Volgens het NVV zijn deze maat
regelen helemaal niet nodig, omdat
de industriële produktie in Neder
land in de eerste vijf maanden van
dit jaar ruim dertien procent hoger
is geweest dan in de overeenkom
stige periode van 1969.
PRISMA
doublé dameshorloge,
exclusief model 105,-
MOOI SUCCES
De visverenigingen van Nieuw-
kuyk, Haarsteeg en Vlijmen heb
ben met groot succes een loterij ge
houden waarvan de baten ten goe
de komen aan de stichting „Het
Zorgenkind". In totaal hebben de
vissers 300o loten van 50 cent aan de
man gebracht.
Op zaterdag 22 augustus wordt
door de jeugdleiders een sportdag
georganiseerd voor alle jeugdbeden
met 's avonds in café van de Lee 'n
gezellige clubavond. Als sluitstuk
wordt voor de B-jeugd op zaterdag
29 augustus een tournooi gehouden
waaraan de volgende clubs hun me
dewerking verlenen: poule 1: Els-
hout; Heusden; Vlijmense Boys en
Haarsteeg. Poule 2: Nieuwkuyk;
Haarsteeg 2; Herptse Boys en
RKDVC.
Dokter Hans van Swol
FEUILLETON
door: A. SCHMIDT
18)
Bij Poiret was alles goed gegaan,
beter dan ze verwacht had, en snel
cok. Over een week zou de japon
klaar zijn, precies zoals Lola hem
had willen hebben, en op te terug
reis kon ze hem tegelijk meenemen.
En omdat ze toch al eerder in Parijs
je met twee bedienden zou komen.
Misschien kan Maggi bij het kamer
meisje slapen en jouw chauffeur hij
de onze".
„O tante, nee; dat kan niet. Wat
zouden die een lelijke gezichten
trekken! Maggi is een Parisienne en
erg verwend en Cromer is 'n gent
lemen. Hij verdient trouwens min
stens evenveel als een minister. Nee,
tante, u moet twee logeerkamers
voor hen klaarmaken en niet eens
de slechtste alstublief"
„Ja maar, Lola, meen je dat?"
„Ja natuurlijk, tante. Wilt u dat
dan nu meteen even in orde maken.
v/as geweest, was de gedachte bij
haar familie te bezoeken, 't Was
leuk elkaar weer eens te zien en ze
kon dan tegelijk alles vertellen over
haar nieuwe leven dat eenvoudig
fantastisch was.
Midden in een zin hield ze ineens
op en riep half verschrikt, half ge
amuseerd uit: „Dear me; door al dat
praten vergeet ik helemaal dat ik
me nog niet verkleed heb. Maggi
zal niet weten waar ik blijf - ik heb
zeker m'n oude kamer, tante?"
„Ja, kind?".
„En Maggi en Cromer?"
„Ja - dat weet ik eigenlijk niet -
dat moeten we even bepraten", ant
woordde tante Betty wat hulpeloos.
,Jk had er geen idee van, zie je, dat
F-n ze moeten nog avondeten ook
hebben. Zo, dan ga ik me eerst even
verkleden. Ga je mee, Bernarda?
Dan laat ik je tegelijk een paar
beeldige sjaaltjes zien die ik bij
Poiret gekocht heb. Ik hoop tenmin
ste dat Maggi al uitgepakt heeft".
Nauwelijks was de deur achter de
meisjes weer dicht of tante Betty
hief, half in ernst, half in ironie,
haar armen omhoog en zei:
„O, lieve-help-nog-eens-aan-toe!
Voor de garnering van een japon
een reis van Amerika naar Europa
maken! Als ik 't niet met m'n
eigen oren gehoord had, zou ik 't
van niemand willen geloven".
Maar geen der beide heren gaf
commentaar, en zuchtend stond tan
te Betty op. „Tja, dan zal ik er maar
eerst voorgaan zorgen dat de gent
lemen met het ministerssalaris en
de verwende Parisienne op waardi
ge wijze worden ondergebracht".
De beide heren, ieder in eigen ge
dachten verdiept, bleven zwijgend
in de kamer achter. Hans had zich
met stijgende verwondering zitten
afvragen of ze altijd zo geweest was.
Is ze ook als meisje al zo onbedui
dend geweest en heb ik dat nooit
bemerkt dacht hij. Of heeft Ameri
ka haar zo veranderd? En hij tracht
te zich vroegere gesprekken met
haar te binnen te brengen.
Zeilers gedachten waren bitter en
van tweeërlei aard. Enerzijds plaag
de hem nu in verband met Lola 'n
bijna even sterk zelfverwijt als het
geval was bij Kurt. Had hij ook in
haar opvoeding zo gefaald? Zou ze
tot een wardige vrouw zijn opge
groeid als hij meer tijd aan haar had
kunnen geven? Of zou ook dan die
lichtzinnige oppervlakkigeheid haar
karakter overheerst hebben? Hoe
was het te verklaren dat Bernarda
zo volkomen ander was?
Maar ondertussen kon zijn op za
ken ingestelde brein niet nalaten
de ontzaglijke bedragen te schatten
die gemoeid waren met deze bela
chelijke reis en het daarbij tentoon
gestelde, naar Europese begrippen
vorstelijke vertoon. Daar kwam dan
nog het waanzinnig hoge bedrag
voor de japon bij, en de koopsom
voor het landhuis, en het vermogen
dat dat feest moest gaan kosten -
300 gasten, had Lola gezegd, waar
onder 50 miljonairs.
En waarom? Reklame? Och kom,
een dergelijk bedrag kon er nooit
uitkomen. Was Hollweg dan zo rijk?
Gingen zijn zaken zo schitterend?
Onzin! De man had gewoon een
verf- en chemicaliënfabriek, even
als hijzelf. En wat die opbracht,
door hard werken en een naar ver
houding eenvoudige levenswijze,
kon hij toch wel weten.Bovendien
was de firma Zeiler een der oudste,
best ingevoerde, en grootste die er
op de wereldmarkt waren; ouder,
en beter beklant dan die van Holl
weg die pas enkele jaren geleden
was opgericht. Hij begreep er niets
van.
Een weinig verhit kwam tante
Betty de kamer weer in.
„Moet je horen, Engelbert. Die
Cromer mag dan een gentleman
zijn, maar onaangenaam is-ie ook.
Ik had Therese het avondeten aan
hem laten brengen - koud vlees,
boter, kaas, brood, en een fles bier.
Ze kwam terug met de medeling
dat meneer principieel uitsluitend
port dronk. Toen ze zei dat we dat
niet in huis hadden en 't ook te laat
was het nog te bestellen, droeg hij
haar gelaten op: Breng me dan
maar een whisky-soda. En op een
toon alsof 't niet anders dan van
zelfsprekend was, voegde hij er aan
toe, „en breng me dan als ik naar
bed ga een kop thee en een glas
verse, niet ontroomde melk, juf
frouw". Therese was woedend over
zulke onbeschaamde eisen. Ik heb
haar gezegd dat dat in Amerika nu
eenmaal de gewoonte was, maar in
rn'n hart was ik 't gloeiend met
haar eens".
Dan de kamenier. Die had niet
minder noten op haar zang gehad.
Koud avondeten bekwam haar
siecht, had ze verklaard, en worst
verafschuwde ze. Men wilde mis
schien wel zo vriendelijk zijn haar
wat warms te brengen; als er niets
anders was, dan maar een bord soep
en een eiergerecht. Ook zij wenste
geen bier, ze was aan wijn gewend,
het liefst een lichte bordeaux. Toen
ze haar bed zag, had ze om een pe
luw gebeld, anders kon ze niet sla
pen. Meneer Cromer evenwel, aan
v/ie er toen ook een gebracht werd,
had het ding de kamer uitgesmeten.
Hij kon alleen vlak liggend slapen.
„Als 't zo door moet gaan, krijg ik
er wat van", besloot tante Betty.
„Nu, stel je gerust", meesmuilde
haar broer, „die inkwartiering zal
gelukkig heus wel niet lang duren".
Tegelijkertijd ging de kamerdeur
open en tante Betty kreeg haar zo
veelste schok. Lola kwam statig
binnenzeilen, gekleed in een gras
groen zijden avondtoilet, zonder
rug, en van voren hartvormig diep
uitgesneden. Achter haar aan liep
Bernarda met een hoogrode kleur;
ze wist kennelijk niet waar ze kij
ken moest en ging zwijgend in een
hoek van de bank zitten. Tante Bet
ty was donkerrood geworden even
als haar broer. Beiden schaamden
zich tegenover hun bezoeker die
evenwel deed of zij niets bijzonders
opgemerkt had.
De enige die onbevangen was, was
Lola zelf. Behaaglijk nestelde ze
zich in een leunstoel tussen haar
vader en Hans, vroeg om een kop
thee, stak een sigaret op, vertelde
dat ze eigenlijk onderweg al gege
ten had, en deed zich tegoed aan de
talrijke lekkernijen waarvoor tante
Betty gezorgd had. Ze praatte aan
één stuk door, over de reis, over het
leven in Amerika, over alle festivi
teiten en uitgangetjes die ze bijge
woond had en die elkaar in bonte
afwisseling 'blijkbaar ononderbro
ken opvolgden.
(wordt vervolgd)