Proefnummer. ZATERDAG 24 SEPTEMBER 1881. No. 1. I D olksYsr maken* EEGAAN FEUILLETON. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. f E e ii w o o i' cl v o o r a f. VOOR TC ia e' sna Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs per 3 maanden 1Eranco per post verhooging. zonder prijs- sen -i een. opor stdri pooi iie liet zal zeker niet overbodig worden geacht, dat ie Redactie van het uit te geven Nieuwsblad bij het rthtiaanbieden van dit proefnonimer een woord tot inlei- mlc-ding en aanbeveling van den eersteling meêgeeft. Wat is het doel van de Redactie vraagt de lezer. Het antwoord luidt als volgt: Wij willen een blad uitgeven, dat tweemaal per week zal verschijnen, een blad dat tegen een onge kend lagen prijs in uwe huizen toegang hoopt te verkrijgen en zich dien toegang wil verwerven, door u op de hoogte te houden, in korte trekken natuur lijk, van het buitenlandsch nieuws; door u het be langrijke in het binnenland in aangenamen vorm mede te deelen, door u bekend te maken met alle groote en kleine gebeurtenissen in uwe omgeving en in de plaats uwer inwoning, voor zoover zij namelijk ge wichtig genoeg zijn om de kennis er van in eenigs- zins wijderen kring te verspreiden. Wij willen een blad uitgeven, dat uw huisvriend moet worden en dat het zal worden, daar staan wij u borg voor. Om tot dat doel te geraken, hebben wij ons van de medewerking van verschillende personen verzekerd, s voor de rubriek: hoofdartikelen, feuilleton en wetens- waardigheden van allerlei aard. Maar om te kunnen slagen zijn twee zaken hoog |a noodig, te wetenEen groot aantal abonné's en een Ljgroot aantal advertentiën. Want voor het oprichten lteen in stand houden van een nieuwsblad is geld noo- {q dig in de eerste, tweede en in de derde plaats. Daarom Aliet een gedeelte van het publiek moeten wij daOebben, maar het geheele publiek. Wij zijn ook rip het van plan oni te schrijven voor eene bepaalde p'^oterie of voor eene bepaalde partij, neen, wij willen pFtrikt onzijdig blijven, wij willen nieuws gevenwij s Villen aangenaam zijn; er is al zooveel onaangenaams i de wereld, dat wij het wel zonder dat kunnen je(pcn. Uit het bovenstaande vloeit van zelf voort, dat stuk en, die personaliteiten bevatten, steeds zullen worden dsworpen in den snippermand. Ingezonden stukken rallen den toets van bovengenoemde beginselen moeten urinnen doorstaan, willen zij worden opgenomen. De uitgever zal zorg dragen, dat het blad met Advertentiën 16 regels 60 et. Elke regel meer 10 et. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur. eene duidelijke letter gedrukt wordttal van agenten j zullen hem bijstaan om de algemeene verspreiding te bevorderen; op bijna alle plaatsen van het land van Ileusden en Altena, in de Langstraat en in den Bom- melerwaard zullen correspondenten gevestigd zijn om ten spoedigste plaatselijke berichten te kunnen meê- deelen. Terwijl Redactie en Uitgever met de beste plannen tegenover het publiek bezield zijn, vragen beiden een rechtvaardig oordeel. Hoewel het plan tot de uitgave reeds lang in overweging was, hebben beiden met dit proefnummer eenigen haast moeten maken om met 1° October werke lijk te kunnen aanvangenverschillende omstandigheden waren daarvan de oorzaak. De Redactie vermeent echter, dat die omstandigheden geen ongunstigen in vloed hebben gehad op dit nummer. De Uitge\ Steunt hem met uw abonnement niet alleen, maar steunt hem ook met uwe advertentiën. Het blad wil uw huisvriend worden, laat het dan ook de tolk van uwe industriëele ondernemingen, de middelaar tus- schen kooper en verkooper, de aankondiger van blijde en droeve gebeurtenissen in uw huiselijk leven zijn. De Redactie. verzoekt uwen krachtdadigen steun. Onder de zaken, waarover van tijd tot tijd gesproken en geschreven wordt, behoo- ren zeker de volksvermaken. Is het kermis geweest, heeft men weder eens gezien, op welk een wijze een groot gedeelte der be volking de zuur verdiende spaarpenningen verkwist, hoe losbandigheid en ongebonden heid voor vermaak en ontspanning moeten gelden, dan denkt menigeenAch, wanneer zullen de kermissen, die overblijfselen van verleden tijden, voor goed verdwijnen? En men behoeft waarlijk geen puritein te zijn om met dien wensch in te stemmen Gaat men na welke genoegens de kermissen vooral ten platten lande verschaffen, overdenkt men wat niet zelden de gevolgen zijn van een driedaagsche brooddronkenheid, dan zal men zich zeker aansluiten bij hen, die afschaffing der zoogenaamde kermissen in het waar achtig belang des volks verlangen. Wat kun nen toch de tegenwoordige kermissen voor waar genot geven? De meer ontwikkelden onthouden zich, omdat zij walgen van de tooneelen, die de kermis te zien geeft; de schorre zangers van het café chantant, de halsbrekende toeren in een paardespel, de monsterdrama's of de flauwe grappen in den schouwburg, boezemen hen niet het minste belang in, en zij blijven tehuis of verwijderen zich zoo mogelijk uit de ge meente. Maar is er dan meer genot voor hen die aan de zoogenaamde kermisvreugde deel nemen Zou er niet iets anders, niet iets beters te verkrijgen zijn? In vele ge meenten zijn reeds voorstellen gedaan om de kermis af te schaffenmeestal echter zijn die verzoeken niet ingewilligd, omdat de gemeentebesturen niet weten wat voor de kermis in de plaats te stellen, want op het gebied der volksvermaken, hetzij wij het weten willen of niet, zijn wij nog niet ver gevorderd. Bij afschaffing dient op den voorgrond te staan, dat men iets beters in de plaats kan stellen. En nu moge men vragen, waartoe dit noodig ismen moge op vermaak en ontspanning als iets zondigs nederzien en oproepen tot boetedoening en bekeering, het volk heeft nog te veel levens lust om zich te onderwerpen aan die boet predikers het wil na maanden achtereen de zorgen des levens getorscht te hebben eenige ontspanning en het vindt die, uit gebrek aan beter, op de kermis. Geef het voor de ker misvermaken iets anders, iets beters, en het zal de kermisvreugde niet betreuren. Men heeft wel eens beweerd, ons volk kan geen feest vieren, maar wat is geble ken bij onze nationale feesten? wie herin nert zich niet de dagen van het kronings feest, toen in alle gemeenten, groot en klein, is feest gevierd, toen aanzienlijk en ge ring, arm en rijk medewerkten om ieder een dag van waar genot te bezorgen. Welk een drukte bij de voorbereidselen, welk een ijver en inspanning van alle zijden, en welk een streven bij allen om op den dag van het feest door niets de feestvreugde te storen. Her denkt men die dagen, dan behoeft men waar lijk niet te vreezen dat niet nog eens de ker missen zullen vervangen worden door volks feesten die door allen met genoegen zullen worden bijgewoond Daartoe is slechts noodig, dat men de vervanging der kermissen ernstig wil, dat men zich niet bepaalt tot het indienen van adressen aan de gemeenteraden, maar dat men zelf de handen uit de mouwen steekt om iets anders daarvoor in de plaatste stellen. In sommige gemeenten zijn reeds ver- eenigingen tot stand gekomen om op bepaalde tijden volksfeesten te organiseerentegen betaling eener geringe bijdrage is men lid, en die gelden worden gebruikt tot goed making der kostendie natuurlijk aan het organiseeren van feesten verbonden zijn. Werden alom zulke vereenigingen in het leven geroepen, stelden mannen van inGoed zich in iedere gemeente aan het deden zij zich inlichten op de vergaderingen omtrent de meest gewenschte besteding der gelden, ondersteunden de gemeentebesturen de zaak, door zoo noodig eeriige subsidie toe te kennen, dan zou men spoedig goede vruchten van zijn werk zien, en meer toe gebracht hebben om de kermissen voor goed te doen verdwijnen, dan door honderden adressen en waarschuwingen tegen de ker- misuitspattingen. Bovendien zou men dan in de gelegen heid zijn zaken tot stand te brengen, die langer genot verschaffen dan een paar dagen. Men zou dit geld bijv. kunnen gebruiken I. Ia liet jaar 1864 woonde'er te Yokohama, in Japan, tf in zekere Parker, die bij alle voorkomende gelegen- Loden eene buitengewone belangstelling in het alge- r een welzijn der aldaar gevestigde vreemdelingen aan til dag legde en zich daardoor den eervollen bijnaam ,he Public Spirited,de behartiger van 't alge een belang had verworven, a Deze Public SpiritedParker, of P. S. Parker, J elijk hij door al zijne vrienden genoemd werd, had ne bijzondere liefhebberij hij stichtte clubs. De rdloopersclub, de schaatsenrijdersclub, de cricketsclub i racketclub, de Ragattaclub, de Yokohama United ,ib« eindelijk, hadden allen aan hem haar bestaan danken. Parker bezat een niet alledaagsch talent or organiseeren en administreeren en zou in zijn norland, Engeland, een man van be teekenis gewor- dt zijn, zoo hij zich de een of andere bepaalde car- rje gekozen had, waarin hij zijne natuurlijke be- gilheden had kunnen dienstbaar maken. Dit was (tker niet het geval geweest; de Public Spirited bad op jeugdigen leeftijd zijn vaderland verlaten en, jjji zucht naar avonturen gehoor gevend, gedurende (fikste jaren zijns levens in vreemde landen rondge- ZVi.^en. Hij was in Indië, aan de Kaap de. Goede Hooi1- 'n Australië en in China geweest, totdat het toevil hem in het jaar 4 864 naar Japan deed ver- dw p schoone, destijds nog weinig bekende land be- Lgbjl hem beter dan eenig ander, zoodat hij besloot, zich daar voor goed te vestigen. Rij werd er na weinig tijds een algemeen bekend, bemind en geacht man. Als ik mij niet vergis, leeft hij er tegen woordig nog, als eigenaar van een klein landgoed, dat de Europeesche markt tc Yokohama van boter, melk, koffie, gevogelte, vruchten en groenten voorziet. In de bovengenoemde «United Club« verzamelde zich eenige jaren geleden eiken avond het meerendeel der inwoners van Yokohama. Parker had, als secre taris van de club, een Franschen kok in dienst ge nomen, die een tamelijk goed diner wist gereed te maken. Ook kon men in de club billard spelen, een partij kegelen of in de gelagkamer, aan het buffet, de nieuwtjes van den dag uit Yokohama hooren, verspreiden en controleeren. Bals bij inteekening veertig dansers en acht dames en feestmaaltijden werden eveneens in de club gegeven. Yokohama was toen ter tijd een stad, waar men zich in het geheel niet met veroordeelen ophield, en de «United Club« kon dan ook niet exclusiefge noemd worden. De commissie ballotteerde wel over elk nieuw op te nemen lid, maar het gebruik der zwarte ballen scheen haar vrij wel onbekend te zijn. Iedereen die zich in een onbezoedelden naam ver heugde, kon van zijne opneming in de club verzekerd zijn. Men vond er de officieren van het Engelsche en het Fransche garnizoen te Yokohama, van den kolonel af tot den jongsten vaandrig toe de chefs van Euro peesche en Amerikaansche handelshuizen, en tevens de klerken die op de kantoren dezer heeren werk zaam warengezagvoerders van koopvaardijschepen en officieren van de vreemde oorlogsbodems, die in de havens van Yeddo en Yokohamav-voor anker lagen. Allen leefden er vreedzaam en vriendelijk met en naast elkander. Ieder vreemdeling, die te Yokohama daar den eigen avond nog al de inwoners van Yoko hama, aan wie hij wenschte voorgesteld te worden, te leeren kennen. Yokohama was een kleine stad, maar er heerschte met dat al geen kleinsteedsche toon. Vreemde bezoekers werden in de club niet met wantrouwende blikken aangegaapt, maar konden inte gendeel onopgemerkt en ongehinderd doen en laten wat zij wilden, zoo lang zij zich binnen de ruime grenzen van het reglement der club bleven bewegen. Op zekeren avond in de maand Juni des jaars 1864 zat ik op de hooge sopha in de billardkamer, om een mooie partij tusschen twee bekwame spelers gade te slaan, toen ik mij plotseling door de P. S. Parker bij mijn naam hoorde roepen. De «Public Spiritedhad een luide, heldere stem, en iedereen in de ruime billardkamer kon even goed als ik hooren, wat Parker mij te zeggen had. Het was geen ge heim. Parker kende dan ook over 't algemeen slechts zulke geheimen, die hij met een gerust geweten op de hoeken der straten had kunnen uitroepen. Hier stel ik u Dr. Heinrich Günther voor riep hij. «Hij heeft brieven voor u van gemeenschappelijke vrienden uit Duitschland. Hij is heden namiddag met de P. 0. mailboot aangekomen en kan u de nieuwste berichten uit het vaderland brengen.Daarop verdween Parker weder om straks aan het andere einde van de club bij een ander een soortgelijke taak te vervullen. De nieuw aangekomene scheen min of meer ver legen, nu hij op zulk een luidruchtige manier aan het geheele gezelschap voorgesteld wasen zijne stem klonk zacht, bijna fluisterend, toen hij met mij een gesprek aanknoopte. Ik had hem vluchtig gemonsterd en zijn uiterlijk voorkomen bracht een hoogst aange namen indruk bij mij te weeg. kwam dat eerst later te hooren, want hij zag er ouder uit. Hij had grijs haar en een buitengewoon ernstig, ik mag wel zeggen zorgelijk, droevig uit zicht. Zijne ingevallen, bruine oogen echter zagen iemand zoo vrijmoedig aan, als ik het ooit bij eenig ander mensch heb opgemerkt. De vergelijking, die ik hier ga neerschrijven, is niet dichterlijk, maar zij kwam terstond bij mij op en is ook volkomen juist de blik van mijn landgenoot deed u denken aan den melankolieken, schoonen blik van een trauwm^SiruL^ Giinthers voorhoofd was breed en edel gevormd, zijn neus misschien wat te sterk ontwikkeld en hij droeg een langen vollen baard. Zijn gestalte bereikte nau welijks de gemiddelde grootte, maar zij was krachtig en goed geproportioneerd. «De heer Parker heeft u reeds gezegd, dat ik de overbrenger van brieven voor u ben,begon hij. «Ik heb inderdaad brieven en commissies voor u van uwen broeder en van Förster en van Ribbeek. In het jaar 1864 zou een niet gastvrij man de zeldzaamste uitzondering te Yokojü Later moet daarin echter eeïuge men zijn. In den tijd waarvan ik nu spreef deling met goede aanbevelingsbrief komen, of terstond werden de lij, opend van al degenen, aan medegebracht. Förster van mij, en en ïei kon mij te Yok Nadat i Günther u' digde, vlucht! natuurlijk, da mijnent NIEÏÏWSBLA* RH Laml van Huisden en Alten, DE LANGSTRAAT EN DE ROMMELERWAARD

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1881 | | pagina 1