No. 5. WOENSDAG 12 OCTOBER 1881. Huwelijks-aanzoeken. VERGAAN. FEUILLETON. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. VOOR Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG. A Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Abonnementsprijs; per 3 maanden f 1.Franco per post zonder prijs- Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden verhooging. stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur. I Binnenlandsche AD VERTE NT IE N waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven worden slechts tweemaal in relcening gebracht. Rij toezending gelieve men vooral duidelijk den naam van den Uitgever op het adres te stellen. In onze couranten treffen we bij herhaling adver tentiën aan, die b. v. met het opschrift; Oprecht gemeend ons dadelijk doen begrijpen dat de een of andere trouwlustige huwelijks-kandidaat zich langs den meer en meer gebruikelijken weg eene levensgezellin wenscht te kiezen. Een aantal schitterende eigenschap pen worden opgesomd die men bezitten moet, doch het refrein van allen is; dat de «lieve engeleen aardig «duitje# mee ten huwelijk brengt. Wederkeerige, innige, oprechte overeenstemming, het ernstig bewust zijn van hetgeen men onderneemt, de vaste wil om elkander zoo gelukkig mogelijk te maken, «trouwe liefde tot in den dood«, «een hutje met liefde en vrede» of «rozengeur en maneschijn», dat alles wordt niet begeerd of niet gewenscht; men is daartoe veel te bescheiden en te werkelijk, immers het woord liefde, behoort slechts in romans t'huis en bij zie kelijke, sentimenteele nufjesde steller der advertentie die het zoo oprechtmeent, verlangt slechts «klin kend# metaal en op den koop toe omdat het nu eenmaal niet anders kan hare hand, want haar hart mag zij wel voor zich zelve behouden. Wat zou de man ook met twee harten doen Is 't al niet wel als hij het z ij n e behoudt Even als de middeleeuwsche roofridders van de tinnen hunner burchten naar de onnoozele kramers uitzagen, om zich meester te maken van hunne armzalige bezittingen, zoo loeren onze huwelijks-kandidaten op... eene vrouw met geld, want van «rozengeur en maneschijn dit weten de lui wel kan de schoorsteen niet rooken. Al die lastige, ouderwetsche, voorvaderlijke vormen, aan het zoogenaamde «vrijen# verbonden, moeten overboord geworpen worden. De wereld gaat vooruit en de tijd is veel te kostbaar om dien aan laffe vrijeren en hoffelijkheden te besteden. Men legt thans dood-eenvoudig een valstrik, plaatst zich om een hoekje en wacht tot het een of ander fraai vogeltje g e k n i p t is. Liefde? Wie denkt er tegenwoordig nog aan liefde? Men volgt slechts «den meer en meer gebruiken weg» plaatst zijne oprechtgemeende huwelijksadvertentie in de courant en laat de onder A. of B. ingekomen brieven met bijgevoegde portretten aan het Bureel afhalen. Dat is tegenwoordig de mode. Zóó behoort het te zijn als men met zijn tijd wil meegaan en het oog niet moedwillig sluit voor de gebiedende eischen der modeEn daarbij 't is zoo gemakkelijk een paar regels te schrijven en die naar de drukkerij te zenden. De letters van den zetter zijn de beste huwelijks-agenten, waarop men volstrekt niet ijverzuchtig behoeft te zijn Waarlijk, het getuigt van een schitterende vindings kracht, om de courant te bezigen tot een nieuwen vorm van hemel, waarin de huwelijken gesloten worden. Is het dan wel wonder, dat zoovelen zich in dien p a- pieren hemel verdringen, met den oprechten wensch om elkander waarachtig gelukkig te maken? Welk een vooruitgang toch, vergeleken bij vroeger, toen het vrij wat moeite koste om in de kringen der lieve schoo- nen» te worden toegelaten, toen er nog familieraad moest belegd en informatiön moesten ingewonnen wor den, niet alleen naar de bekwaamheid, maar ook naar de positie van den huwelijks-kandidaattoen men nog permissie moest vragen aan Papa, voordat men het oog mocht laten vallen op de aangebedeneMen wandelt thans door de kolommen der dagbladpers, als door een paradijs van bloemen, of wel door een suikerbakkers- winkel Wat al schoons en fraais wordt ons daar aangeboden! Iloe vroom, hoe bescheiden, hoe innig teeder betoonen zich de menschen in al die «oprecht» gemeende huwelijks-aanzoeken, 't Is of het louter En gelen zijn, die boven 't aardse lie stof verheven, slechts 5) Wat zou ik daarop antwoorden? Ja, natuurlijk. Het verlof was spoedig verkregen, onder voorwaarde dat Günther het nieuwe contract voor vijfjaar teekende wat hij bereidwillig deed. En zoo ondernam de goede docter, achttien maanden nadat hij voor de eerste maal den voet op Japanschen bodem gezet had, de terugreis naar Europa. «Zoo'n geluksvogel als ik ben, wordt er zelden ge boren,# sprak hij, toen hij afscheid van mij nam. «Wat zal Marie blijde zijn! Gij hebt er geen idéé van, hoe verheugd ze zal wezen, dat goede, lieve meisje Drie maanden later kreeg ik een brief uit Marseille, waarin Günther schreef, dat hij na een aangenamen over tocht behouden in Europa was aangeland, en nu zonder zich ergens op te houden naar huis reisde. Met de volgende mail kreeg ik reeds bericht, dat het huwelijk over veertien dagen zou plaats hebben en dat het jonge echtpaar terstond na de voltrekking daar van den terugtocht naar Japan zou aanvaarden. «Er zijn weinig mannen, die het voorrecht hebben, hun jonge vrouw een huwelijksreisje naar Japan aan te bieden,# schreef Günther mij. «Ja, ik ben werkelijk een gelukkig mensch, en gij ziet dat ik gelijk had met niet te wanhopen en altijd tot mij zeiven te zeggen en aan Marie te herhalen, dat ten slotte alles in orde zou komen. Alles is in orde gekomen. Wij vertrekken den 16den Juli met een der booten van de Messageries Imperiales, de «Suwo-Nada,# uit Marseille en denken omstreeks half September te Yokohama aan te komen. Gij kunt er u al vast op voorbereiden, twee vergenoegde gezichten te zien; dat van mijne bruid, die reeds veel van u begint te houden en u van ganscher harte groeten laat, en dat van uw dankbaren en toegenegen lleinrich Günther. In de club heerschte een buitengewone spanning. Al de inwoners van Yokohama schenen elkander daar rendez-vous gegeven te hebben. De eetzaal, het buffet, de billardkamer waren overstelpt met bezoekers. Met dat al was het er buitengewoon stil. De lieden voerden drukke gesprekken, maar op zachten, fluisterenden toon. Op veler gelaat was ontsteltenis en schrik te lezen. Plot seling hoorde men Parker heeft tijding van de Suwo- Nada, hij is in de kegelbaan, hij gaat spreken. In een paar minuten was het geheele gezelschap in de groote houten loods verzameld, waar zich de kegel banen bevonden. Aan het boveneinde van de loods, achter een tafel, stond P. S. Parker. Voor de bewoners van Yokohama waren geïmpro viseerde vergaderingen niets vreemds. Zulke meetings waren veeleer in de jeugdige kolonie aan de orde van den dag, en liet ontbrak er evenmin aan redenaars als aan geschikte voorzitters, om de debatten van deze of geene vergadering te leiden. Yokohama herbergde des tijds een niet gering aantal jonge, onbesuisde lieden, zoogenaamde «pioniers der beschaving,die bij som mige gelegenheden veel minder geciviliseerd bleken dan de door hen verachte «Japansche Barbaren.# Maar zoodra er sprake was van een meetingbleek ieder Europeaan en Amerikaan er op gesteld te zijn, dat men daarbij volgens zekere door liet gebruik geheiligde parlementaire regelen te werk ging. Zelfs de grootste »rowdie« van Yokohama zou zich geschaamd hebben, in een vergadering anders dan ernstig en zakelijk het woord te voeren. Mijnheer Stearns, gij moet onze voorzitter wezen bevrediging zoeken voor hunne naar Heme 1-wellust ik wil zeggen g e 1 d dorstende ziel Ik overdrijf niet, wanneer ik beweer, dat minstens y4 van alle oprechtgemeende huwelijks-aanzoeken in de courant, uitgaat van personen, die niets anders bedoelen, dan bodrog, of erger nog een ver foeilijke scherts. Lichtzinninge bedriegers, brooddron ken schooljongens, graplievende studiozen en uitgemer gelde kantoorklerken, weten onder 't aanlokkelijk motto van discretieen de stipste geheimhouding# briefjes en photographische portretten te verzamelen, waarmee zij en hunne kornuiten slechts op schandelijke wijze den draak steken. Schud niet twijfelend het hoofd, waarde lezer of lezeres. Beweer niet dat geene fatsoenlijke# dame of eerbaar meisje op zulke hu welijks-advertenties schrijft. De ondervinding leert overtuigend dat menig onschuldig meisje, menige ach tenswaardige weduwe, zich door die oprechtge meende aanzoeken laat verlokken, om zich ten slotte bedrogen en in hare eer beleedigd te zien. Waarom zich dan ook zoo lichtvaardig te wagen op het be- driegelijk vaarwater der huwelijksaanzoeken Het ranke huwelijksbootje is te licht gebouwd, om de klippen en ondiepten, waarop geluk, eer en reputatie zoo gemakkelijk stranden, te kunnen vermijden. Doch niettegenstaande wij voor liet dreigend gevaar waar schuwen, kunnen wij het toch der vrouwelijke wereld niet wraken, dat zij nog id ealen schept en il 1 usiën voorspiegelt. Wat toch is het leven zonder idealen, zonder illusiën? Of is het niet zeer natuurlijk dat een braaf meisje zich met den bruidkrans getooid wenscht te zien? Heeft niet reeds de onverbiddelijke tijd de rozen van hare wangen gevaagd, de rimpels op haar voorhoofd gegroefd en hare lippen doen ver welken? Och als men eens wist wat er omgaat in zulk een hart, 't welk een geheel leven ziet voorbij snellen zonder genot, zonder de minste bevrediging der dierste wenschen Is het dan niet schandelijk wreed, met haar lijden den spot te drijven? en is het niet vreeselijk grievend, riep plotseling iemand met luider stem. «Stearns! Stearnsklonk het dadelijk daarop van alle kanten. De geroepene, een klein mannetje, met een scherpge- teekend, schrander gelaat, begaf zich naar de tafel, waaraan Parker reeds stond, en nam daarachter plaats op een hoogen stoel, die voor den president gereed gezet was. Hij hield eenige oogenblikken met Parker een fluisterend gesprek daarna klopte hij met een sleu tel op de tafel en beval stilte. Er heerschte eensklaps een plechtig zwijgen. «De zitting is geopend,# begon de heer Stearns, en na een korte pauze ging hij voort«Het is mijn ernstige en treurige plicht, u allen mede te deelen, dat de be richten, welke heden sedert den vroegen ochtend over het lot der »Suwo-Nada« in omloop zijn, zich beves tigd hebben. Het schip is bij Kaap Idsu vergaan. Slechts vier personen, waaronder de heer Bourget, de wacht hebbende officier op het oogenblik der schipbreuk, heb ben er het leven afgebracht. De hooggeachte secretaris onzer club, de heer Parker, heeft den heer Bourget gesproken en is bereid, aan de vergadering mede te deelen, wat hij van hem vernomen heeft. Mijnheer Parker, het woord is aan u.« P. S. Parker stond op. Hij zag er bleek en ontsteld uitzijne stem, welker vaste, heldere klank ieder be woner van Yokohama zoo wel bekend was, beefde, en de woorden, waarmede hij begon, waren nauwelijks hoorbaar. «Harder!# riep iemand die achter in de loods stond. Stilteschreeuwde Stearns, terwijl hij verwoed naar alle kanten rondzag, wie den spreker in de rede had durven vallen. «Stilte! stilte!# klonk het van alle kanten. Parker hield een stuk krijt in de hand, dat hij van de tafel genomen had en waarvan de kegelaars zich bediend hadden om hunne partijen op te teekenen. Hij haar met den in onze oogen verar telrken naam van «oude vrijsterte betitelen? Waarlijk men moest de oude vrijsters meer hoogachten en waardeeren! Ze zijn toch reeds ongelukkig genoeg, want van de rozen die eenmaal aan hare voeten bloeiden, hebben zich alleen de doornen diep in haar hart gedrukt. Mij dunkt 't is een jong, schoon, levenslustig meisje, zich badende in het genot van vreugde en geluk niet kwalijk te nemen, dat zij, droom end e van een met haren rang en stand overeenkomende;jongeling, den eersten den besten intrigant afw jst, dien het niet om hare liefde, maar om haar geld te doen is. 't Kosteen edel, vrouwelijk wezen inderdaadgrooter inspan ning haar ideaal vaarwel te zegg a, dan den man, wiens gemoedsleven niet zoo sterk ontwikkeld ;s En daarenboven zijn vele van haar zoo ze nog ooit tot een huwelijk komen veroordeelde /oorzieken oppaster te fungeeren bij een man, die zijne beste levens jaren letterlijk heeft verspild en vermorst. Maar kan het ook wel anders? Baardelooze knapen springen met on vergelijkbare brutaliteit over de jongelingsjaren heen, en voordat zij nog de kinderschoenen ontwassen zijn, heb ben zij reeds de begrippen en handelingen dér mannen tot de hunnen gemaakt. Hun hart gelijkt een appel die van binnen is verrot. Is het nu wel te verwonderen dat het menschelijk geslacht op die wijze gedemoraliseerd wordt? Sedert zoovele verderfelijke instellingen en ge woonten zich een weg banen in ons maatschappelijk leven, sedert zoovele jongelieden of trouwlustige mannen het gemakkelijker achten om een huwelijk volgens han delssysteem aan te knoopen en zoo kort mogelijk te rekken, zijn de deuren wijd open gezet voor eene specu latie, die we in den vorm van «oprecht gemeende» hu- welijks-advertentiën in de couranten geëxploiteerd zien en ofschoon het niet geheel te ontkennen is, dat er wel eens goede huwelijken op die wijze tot stand komen of gekomen zijn, is het toch ook eene waarheid, dat in verreweg de meeste gevallen, de geheele huwelijks annonce uitloopt op een laffe grap of op bedrog en oplichterij. trok daarmede eenige streepen op de tafel, waarna hij ze opmerkzaam beschouwde, alsof hij geroepen was een wiskundig vraagstuk op te lossen. Vervolgens legde hij het krijt naast zich neèr, haalde zijn zakdoek uit en wischte de dikke zweetdroppels af, die op zijn voor hoofd parelden. Het was intusschen weder volkomen stil geworden. Aller oogen bleven op Parker gericht. «Treurige tijdingen,begon deze, waarna hij op nieuw bleef steken. Stearns reikte hem een glas water toehij schoof het terug, kuchte een paar maal, richtte zich in zijn volle lengte op en zette zijn toespraak, dit maal met vaste stem, als volgt voort; «De »Suwo-Nada« verliet Marseille den 16den Juli met vier en twintig man equipage, zes en tachtig passa giers, waaronder veertig Japanneezen, en een volle lading van verschillende goederen voor Saigon, Hong kong en Yokohama. Zij kwam den 20sten Augustus te Saigon aan, nadat zij tot dusver een voorspoedige en gelukkige reis had gehad. Zij zette daar een gedeelte van haar vracht benevens vier en twintig passagiers aan land, en vervolgde den 22sten hare reis naar Hong kong, waar zij den 27sten Augustus aankwam. Te Hongkong bleven zestien passagiers achter daarentegen namen daar vier andere personen passage naar Yoko hama. Er bevonden zich derhalve op den dag toen men van Hongkong vertrok, twee en negentig zielen aan boord der »Suwo-Nada«, namelijk; twee en veertig man equipage, veertig Japanneezen en tien blanke passa giers. De heer Bourget, de tweede officier der Suwo- Nada#, heeft mij toegestaan, de passagierslijst over te schrijven, zooals hij die in zijn notitieboekje had opge- teekend. Ook heeft hij mij de namen van de officieren der «Suwo-Nada# gegeven.Parker haalde een blad papier uit zijn zak, dat hij langzaam openvouwde. Men had een speld kunnen hooren vallen, zoo stil was het in de vergadering geworden. 'Slot volgt J NIEUWSBLAD Hel liiiuil van lensden en Altena, LANGSTRAAT EN DE BOHHELERWAARD.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1881 | | pagina 1