1883. Heil en Zegen. FEUILLETON. Seringe-takken. UitffcverL. .1. VEETIM AN neusden. VOOR BMUOUIVBr Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG A b o n n e m e 111 s p r ij s per 3 maanden f verhooging. en ZATERDAG. 1.Franco per post zonder prijs- Advertentiën 10 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote lette» naar plaatsruimte. Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur. Eerste dag van het Nieuwejaar, we bren gen 11 onze hulde. Het oude jaar, met zijn lief en zijn leed, zijn droeve en blijde dagen, zijn zonneschijn en regenvlagen heb ben wc doorleefd en wij zijn dankbaar u te kunnen begroeten. Dankbaar, want we hebben zooveel nog te doen. Het oude jaar heeft onze beloften vernomen, maar mocht de vervulling daarvan niet beleven het heeft ons plannen zien maken, maar van de uitvoering is niets gekomenhet heeft, ons schulden zien maken tegenover onze medeinenschen, die nog niet afgedaan zijn het oude jaar is te vroeg heengegaan om ons van de beste zijde te leeren kennen helaas 't was zoo kort, zoo ontzettend kort, 't was voorbij eer we er aan dachten en nu begroeten we u, eerste dag van 1883 met tie hoop in 't hart, dat 't onafgedane zal ten einde komen, terwijl ge bij ons zijt, dat we eindelijk eens zullen leeren rekenen op de snelheid van uw vaart op dat we weer niet, wanneer uw avond ge daald is, met beschaamde aangezichten den berg tekortkomingen staan aan te gapen opdat we eindelijk eens zullen leeren woe keren met de spanne tijds ons gegeven en het leeren verstaan wat het zegtden tijd uit te koopen. Eerste dag van het nieuwe jaar, we zijn blijde dat ge tot ons komt. Voor velen was het oude jaar niet wat we bij den aanvang zoo welgemeend wenschtcn. O, hoe blijde zijn ze dat ge met uw vriendelijk aan gezicht de droombeelden van den oudejaars avond komt verdrijven, beelden van hen, die niet op het einde konden wachten en heengingen terwijl de liefhebbende over- blijvenden oordeelden, dat 't nog veel te vroeg was. Al zijn er daarom onder ons, die met een traan in 't oog of met tranen in 't hart u het welkom toestamelen, toon gij desniettemin een bemoedigend aange zicht en verdrijf de wolken van ons voor hoofd. Het nieuwe jaar vindo ons welge moed en hoopvol, krachtig en sterk en be zield met den wil om goed te zijn en goed te doen. Daarom welkom, nieuwjaarsdag, uw in tocht is ons een vreugdefeest. Die eerste Januaridag bezit een t.oover- macht, waaraan niemand, zelfs niet de koelste en flegmatiekste, zicli onttrekken kan. 't Zij ge jong zijt en in 's levens lente rondhuppelt van bloem tot bloem, zorge loos en vol vreugde, 't zij uwe haren be ginnen te grijzen of zelfs al uit te vallen, 't zij ge een huisgezin hebt of alleen, zon der maag of vriend, door 't leven reist, 't zij ge rijk zijt of arm de le Januari brengt u in een bijzondere stemming, een stemming, die u goed doet en verkwikt. De nevelen, die uwen horizon verduisteren schijnen dan minder zwart dan op andere dagen de zon, zoo ze schijnt, blikt vrien delijker op u neer de lucht komt u hel derder voorals 't weer slecht, bepaald slecht is, gevoelt ge u opgewekt tot 't plei ten van verzachtende omstandighedende mcnschen schijnen u nader te staan dan een dag vroeger ge hebt, voor dien dag althans, vrede met hunne eigenaardige gebreken, ge ziet zelfs veel door de vingers, in 't kort, ge hebt zonder 't te weten uw besten bril opgezet en de wereld komt u pleizieriger of minder onpleizierig voor, dan op andere, gewone dagen van 'tjaar. Dat is een der eerste zegeningen van 't nieuwe jaar. Vraag het maar aan dien vader, die van dien zegen partij trekt door zijn zoon met een kort, hartelijk, maar ook hartig woord, zijn roeping te herinneren, welke hij in 't oude jaar wel eens uit het oog verloren heeftof aan die moeder, die er partij van trekt om hare dochter een wel begrepen wenk te geven, die in 't nauwste verband staat met haar geluk; aan de velen die op dezen dag elkaar de hand ter ver zoening uitsteken, omdat ze zoo gaarne het jaar goed willen inzetten. En merk dan ook op die eindelooze reeks van wenschen op den nieuwjaarsdag elkaar kruisende, alle te zamen blijken dat de mensch bij de in trede van den nieuwen jaarkring geheel anders en meer vatbaar is voor edele in drukken en goede bedoelingen, dan op de gewone dagen van 'tjaar. We wijzen nu niet op 't gevaar, daaraan verbonden. De meesten willen dat genoe gd ijke gevoel nog wat aanzetten, door met vergunning dor hooge overheid wat geestrijk vocht te gebruiken. Vandaar dat de vreug devolle eerste dag van 't jaar voor velen nog wrange vruchten draagt en dat vele welgemeende wenschen onbarmhartig mee gesleept worden door don stroom van jene ver, die op dien dag bijzonder gezwollen is. We hopen van harte dat noch door deze, noch door eenige andere reden een der wenschen onvervuld blijven zal, die onze lezers op den nieuwejaarsdag gewis van alle zijden ontvangen hebben. Gaarne voe gen wij er de onze bij voor 't welzijn van al onze vrienden en kennissen, voor den bloei onzer Gemeente en het welvaren van ons geliefd Nederland. 't Is al mooi dat er op zijn minst één dag in 'tjaar is, waarop we alle muizenes- ten uit het hoofd zetten en de toekomst ons vroolijk toelacht, een dag, waarop we allen meer of minder optimist zijn en we ons van alle schaduwen ver houden om 't licht te zoeken. Die aan dezen ingeschapen drang niet genoeg heeft en nog kunstmid delen te baat neemt, dient daarvan zelf de gevolgen te dragen. We hopen dat ons geliefd vaderland de heilrijke gevolgen ondervinden moge van al het goede, dat zijn burgers elkaar jtoe- 2) Voor mij was echter de witte Sabina niet zichtbaar geweestik was immers juist op halfvasten geboren en dus geen Zondagskind, dat, zooals men weet, al tijd een oog voor spoken moet hebben maar op de pijn, die bij dit avontuur de doorns en brandnetels mij aan handen en voeten veroorzaakten, was ik zoo trotsch als een krijgsman op de wonden, die hij in een eervollen strijd heeft bekomen. Mijn peet, de oude llartlieb, zou in dit waagstuk weinig behagen geschept hebben en heeft het ook nooit vernomen. llij liet zich in dien tijd weinig aan mij gelegen liggen, en ik zag hem slechts als hij bij mijn vader een nieuw stuk kleêren bestelde of een rekening kwam betalen. Dan sprak hij mij vriendelijk aan, liet zich ook wel mijn laatste getuigschrift van school toonen en klopte mij op het vlasblonde hoofd of schudde zijn eigen grijs hoofd, omdat dit was uitgevallen. Maar naarmate ik ouder werd, geschiedde het eerste telkens meer, het goedkeurende kloppen op mijn hoofd namelijk, want het leeren viel mij gemakkelijk en verschafte mij daarom ook vreugde. Op dat tijdstip deed zich dan ook de vraag op, wat er eigenlijk van mij worden moest. Karei en Gottlieb handhaafden reeds naald en schaar. Gideon was bij een bakker in de leer gegaan en Desiderius vroegtijdig gestorven ik zelf voelde niet den minsten lust voor het eerzame kleermakersvak, want nadat ik eens als kind zonder bemerkte kleine vierkantjes uit de fijne korenblauwe wollen japon van mijn nicht, de rijke bakkersvrouw Klenze,. die mijn moeder een bezoek bracht, gesneden had en daarvoor van mijn vader een welverdiende bestraffing met het rietje had ontvangen, had ik zeer wijselijk opgepast, nooit weer een schaar in de handen te nemen. Ten overvloede was er ook nog verscheidene jaren na mij een broertje geboren, zonder dat de rij man nelijke Nöhrings door een Anna of Maria was afge broken en de kleine Auselm openbaarde reeds vroeg een opmerkelijk talent voor het erfelijk handwerk. Zelfs mijn vader, hoezeer hij naar hart en ziel kleer maker was, kon niet verwachten, meer dan drie zijner zonen in zijn voetstappen te zien treden, maar wat zou er van mij worden? Bij zijn eerstvolgend bezoek werd den ouden llartlieb om raad gevraagd. Hij kwam op den inval mij zelf daarnaar te vragen, hetgeen mijn vader nooit ingevallen was. «Waarin zoudt gij lust hebben mijn zoon?» en toen hij zag, dat ik aarzelde, zeide hij: «spreek maar vrij uit! Wij zullen zien wat er te doen valt. Daarop greep ik moed tot de stoute bekentenis: «liet liefst zou ik studecren en doctor worden, peetoom. Mijn vader dacht, dat ik mijn verstand verloren had, en mijn moeder sloeg de handen boven het hoofd ineen, maar de oude llartlieb schudde slechts nadenkend zijn grijs hoofd en zei, dat hij over de zaak zou nadenken. En den volgenden morgen kwam hij terug en ver klaarde mijn vader, dat hij van nu af aan de zorg voor mijn opvoeding zou overnemen en met Gods hulp een doctor van mij maken. Mijn vader was daarmede tevreden, en mijn goede moeder ik geloof dat zij den geheelen nacht, uit bezorgdheid en aandoening, wakker had gelegen kuste mij met tranen van blijdschap, en eenigen tijd later liet zij mij onder tranen en zegenbeden van zich gaan, toen ik naar de Latijnsche school vertrok, die mij voor de universiteit zou voorbereiden. Eindelijk werd ik student, en plaatste trotsch achter mijn naam een: stud. med. Ik bewoonde een kamertje voor aan de straat op de vierde verdieping. Reeds op den dag van mijn aankomst ontdekte ik aan een venster aan den overkant, doch veel lager dan het mijne, een meisje met bruine lokken, dut mijn zeer jeugdig gemoed terstond deed ontvlammen. Ik paste wel op uit te vorschcn wie daar beneden woonde, want mijne illusie zou terstond den bodem zijn inge slagen, zoo ik vernomen had, dat zij met andere lie den dan jufvrouw Schulzc of Muller bekend was; voor mij moest zij de eenige naainlooze blijven. Ik behoefde geen naam 0111 haar te noemen, want be halve haar, bestond er voor mij geen ander meisje op aarde. Ik vergat Mientje Clenze, met de rozenroode wangen geheel en al, niettegenstaande het vriendelijke meisje tot afscheid zulk een mooijen boekenlegger van hemelsblauwe zijde voor mij geborduurd had met het opschrift: «Uit vriendschap. Ook een andere vrouw inet een zilverwitten schedel zag ik somtijds naast de brunette die sprekend op deze geleek. Natuurlijk maakte de liefde mij totdichter. Maar door het dichten vergat ik toch niet te studeeren, neen, ik wijdde mij daaraan met verdubbelden ijver, want ik had mij voorgenomen, zoodra ik mijn examen met goed gevolg gedaan had, in kennis te trachten te komen met mijn aangebedene en was van het ge lukken van dit plan tamelijk zeker. Maar ach, toen ik eens na een in het ouderlijk huis doorgebrachte vacantie naar het mij zoo dierbaar geworden kamertje terugkeerde, zocht ik in het huis over mij te vergeefs naar het bruinlokkige meisje de vensters stonden alle open en gaven mij een vrijen blik op de leége muren de familie was verhuisd. Te vergeefs doorkruiste ik de straten der stad en zag naar de huizen op nergens ontdekte ik de eenige, die mijn zoeken gold. Jaren verliepen ik deed mijn examen met geluk kig gevolg en kreeg een aanstelling als adsistent van een vermaard geneesheer. De mijnen zouden gaarne gezien hebben, dat ik mij in mijn vaderstad vestigde. Doch ik wilde eerst nog een weinig in de wereld rondkijken ook bezat Wiesenheim reeds een knappen doctor behalve den ouden heelmeester, die allen klei nen Wiesenheimers de eerste tanden uittrok, en de plaats was te gezond dat zij een derde geneesheer practijk zou hebben gegeven. Mijn peetoom llartlieb, die op de oude manier voortleefde, keurde mijn be sluit volkomen goed. Op zekeren avond zat ik nog laat bij mijn studeer lamp te werken, toen mijn huishoudster haastig de kamer binnentrad. «0 doctor, ga toch gaauw naar een zieke! zij moet heel naar zijn Aan de deur wachtte een net jong meisje op mij, dat mij ontving met de woorden Kom toch spoe dig, doctor! Mevrouw zal sterven!» «Is het inderdaad zoo gevaarlijk?» vroeg ik onderweg. «Zeker, anders zou ik u niet gehaald hebben, maar naar een beteren doctor gegaan zijn daarom zeide onze jufvrouw, dat ik diegene moest halen, welke het digtst bij woonde. Zij geleidde mij naar een sierlijk gemeubeld slaap vertrek, waar een oude vrouw met den dood lag te worstelen. Ik zag terstond hoe groot het gevaar, maar ook tegelijk dat het geval nog niet hope loos was. Aan den voel van het bed, waarin de zieke la ÏJ-'r AARD. 's* »..w -«.wij v. ..--.v.-1.2;1 vwj.'wp. ■BIK*-"' view

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1883 | | pagina 1