No. 255.
Woensdag 12 Maart.
1884.
l
SLAVEN.
FEUILLETON.
Uitgever: L. J. VEERMAN Heusden.
GORDON BALDWIN.
VOOR
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.Franco per post zonder prijs-
verhooging.
Bmnenlandsche ADV E R T E N TIE N
waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven
worden slechts tweemaal in rekening gebracht. Bij
toezending gelieve men vooral duidelijk den naam
van den Uitgever op het adres te stellen.
NOVELLE VAN RUDOLF LINDA U.
5)
III.
Weinige dagen nadat Baldwin juffrouw Leiand voor
de eerste maal gezien had, was hij door Forbes aan
het jonge meisje en hare ouders voorgesteld gewor
den, en na korten tijd behoorde hij tot de dagelijk-
sche en steeds welkome gasten in het huis der Ame-
rikaansche familie. In het begin van de maand Maart
had hij zich naar Londen begeven, om daar een vriend
te bezoeken, met wien hij zaken deed doch hij was
van deze zaak reeds na verloop van een week, veel
vroeger dan hij afgesproken had, naar Parijs terugge
keerd en nu hield hij zich reeds twee maanden daar
op, zonder er ook maar op te zinspelen dat hij voor
nemens was binnen kort weder te vertrekken.
Forbes was daarmede bijzonder ingenomen ja, hij
verheugde er zich over. Zijn geheele levenswijze was
door het gezelschap van den vroolijken, onbaatzuch-
tigen gast, die onder zijn dak woonde, op de aange
naamste wijze veranderd. Hij dacht er reeds met be
zorgdheid aan dat het samenzijn met hem over kor
ter of langer tijd toch een einde zou nemen. Baldwin
had namelijk, nog vóór zijn tochtje naar Engeland,
eens ter loops er van gesproken, dat hij in 't laatst
van 't jaar naar Hakodate terug zou keeren.
«Waarom wilt ge niet in Europa blijvenvroeg
Forbes.
«Omdat ik mijn zaak in Japan heb,« antwoordde
Baldwin, «en mijn vermogen daar in mijn fabriek is
gelegd, a
«Kunt gij uw zaak niet liquideeren vroeg For
bes verder. «Gij zult toch geen plan hebben om uw
heele leven onder half beschaafde Japaneezen en wilde
Ainos door te brengen
«Daar heb ik inderdaad geen plan op, maar ik
moet het daar toch zoo lang uithouden totdat ik ge
noeg verdiend heb om zonder mijn Japansche zaak in
Europa te kunnen leven.
«Hoeveel tijd denkt ge daarvoor noodig te hebben?#
«Vier of vijf jaar, als het mij meeloopt.
«Vijf jaar als het u meeloopt! Dat is een heele
tijd. En als het u eens tegenloopt
«Daar heb ik nooit over gedacht. Ik laat den dag
van morgen voor zich zeiven zorgen. Komt tijd, komt
raad
«Wanneer denkt ge op reis te gaan?«
«Dat heeft nog geen haast. Tegen het eind van 't
jaar. Als ik met het voorjaar weer te Hakodate ben,
is het vroeg genoeg.
Men was nu reeds in de maand Mei. Baldwin had
niet weder over zijn vertrek gesproken ja, hij scheen
er zelfs in het geheel niet meer aan te denken. En
hij dacht er ook werkelijk niet meer aan. De schoone
oogen van Johanna Leiand hadden het hem gedaan.
Hij was boven alle denkbare beschrijving op haar ver
liefd. Hij dweepte in den waren zin des woords
met de bruinoogige, goudharige, slanke Amerikaan-
sche. Al zijn denken, wenschen en hopen was
bij haar. De nog niet verklaarde hartstocht maakte
hem zoo zalig, ongelukkig, opgewonden, zwaarmoedig,
vermetel, bloohartig en onbesuisd, gelijk zij andere
menschen, die zich in denzelfden toestand bevinden,
gewoonlijk maakt. Slechts in één opzicht onderscheidde
Baldwin zich van de meeste verliefden: hij was niet
praatziek. Hij had Forbes nog niet in zijn vertrouwen
genomen, hetgeen echter niet belette dat deze reeds
Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden
stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur.
SH"R
sedert geruimen tijd de zaak volkomen duidelijk inzag.
Ook Johanna en de heer en mevrouw Leiand hadden,
zonder dat hiertoe hunnerzijds een bijzondere mate van
scherpzinnigheid gevorderd werd, het geheim van den
nieuwen huisvriend geraden.
Mevrouw M. Leland, «geboren de Montemars,« was
daarmede volstrekt niet in haar schikdoch zij maakte
er zich toch ook niet ongerust over. Hare verstandige
Johanna boezemde haar een onbeperkt en gerechtvaar
digd vertrouwen in. De heer Baldwin was niet de
rechte schoonzoon naar het ideaal van mevrouw Le-
lands kalm berekenend hart. Sedert geruimen tijd had
zij in haren geest den rijken George Forbes voor hare
dochter uitgekozen.
De oude heer Leland mocht den jongen Engelschman
wel lijden; maar... hij had thuis niets te zeggen.
Zijne vrouw wilde hem niet eens laten Hitspreken, toen
hij op zekeren avond een schuchtere poging gewaagd
had, om over de beminnelijke eigenschappen van «dien
jongen man uit Japante spreken.
Johanna eindelijk was op hare jongste overwin
ning niet bijzonder trotsch. Zij was er aan gewoon
geraakt, overal te zegepralen. Baldwin viel haar
wel niet bepaald tegen, maar het denkbeeld dat zij
ooit met hem zou kunnen trouwen, was nooit
in haar opgekomen. Men had haar gedurende de
vier laatste jaren zij was nu drie en twintig jaar
oud op alle moglijke wijze was het hoï gemaakt.
Zij telde in haar «collectie» sentimenteele, hartstoch
telijke, zwaarmoedige, grappige en verstandige hofmakers.
leder van deze had haar een tijd lang geamuseerd
en was haar vervolgens onverschilig, zoo niet hinder
lijk geworden. Drie hunner hadden achtereenvolgens
aanzoek gedaan om hare hand. Zij had die aanzoeken
onvoorwaardelijk, zonder ze een oogenblik te overwe
gen, van de hand gewezen. Wat zij eigenlijk in haren
aanstaanden echtgenoot verlangde, welke eigenschappen
deze bezitten moest, om haar te bevallen, was haar zelf
niet recht duidelijk. Eene groote naam, een aanzien
lijke positie, een buitengewoon groot vermogen zouden
haar misschien, zoo ai niet overreed, althans tot na
denken gebracht hebben. Geen der drie afgewezen
pretendenten had een van deze drie eigenschappen
bezeten. Ook Baldwin was noch bekend noch rijk
genoeg om daardoor hare bijzondere opmerkzaamheid
op zich te vestigen. De ongekunstelde eenvoudigheid
in zijn uiterlijk en zijn voorkomen, dat iets nieuws
voor haar was, «amuseerde# haar. Dat was alles wat
zij in zijn voordeel zeggen kon.
De eenige man in hare omgeving, die hare ge
heimste gedachten bezig hield, was Forbes, die deze
onderscheiding evenwel niet aan zijn rijkdom dankte.
Wel dacht Johanna ook hieraan en overlegde zij
bij zich zeiven, dat het aangenaam zijn zou eenmaal
al hare kennissen en vriendinnen in opschik en pronk
verre te overtreffen, doch wat hare gedachten voor
namelijk over Forbes deed loopen, was de voorname
onverschilligheid van den jongen millionair.
Men vindt in Amerika hier en daar afstammelingen
van Duitsche en Engelsche emigranten, bij wie de
invloed van een nieuw klimaat en van eene andere
levenswijze de sporen van hun afkomst in weinige
geslachten uitgewischt heeft. De typische trekken
hunner voorouderen zijn bijna geheel en al verdwenen,
zij hebben beendrige, smalle, fijne gezichteneen eigen
aardig teedere huidskleur; groote, verstandige, leven
dige oogen; welgevormde, kleine handen en voeten
eu lange, smalle ledematen. Hunne houding is trotsch
en edelhunne bewegingen zijn ongedwongen en
vast.
(Wordt vervolgd.)
NIEUWSBLAD
en Altcna
LANGSTRAAT IN BE BÜMELERWAARl
Soudan is tegenwoordig aan de orde van den dag.
Men neemt geen courant moer op, waarin niet een
of meer artikelen aan den toestand van dat land
gewjjd zjjn. Veel gepraat en vele aanmerkingen
zjjn teweeg gebracht door het besluit of de verklaring
van den Engelschman Gordon, dat het den Sou-
daneezen weer vrij zou staan slaven te houden, te
koopen en te verkoopjn. De Khedive of onder
koning van Egypte had in bet zoogenaamde Egyp
tische Soudan hier en daar bezettingen gelegd en
zich zeiven op die wijze diets gemaakt dat hij de
heer was in dat land. Egypte deelt natuurlijk
(sedert den tijd namelijk dat het op de Europeesche
geldmarkten geld leent), ook in de Europeesche
beschaving en als een gevolg daarvan kon het niet
toestaan dat er in een deel van zijn gebied nog
slaven waren de slaven moesten derhalve worden
vrjj gemaakt. Die vrijmaking ging echter zoo heel
gemakkelijk niet. Soudan en de staten in midden-
Afrika vormen maatschappijen, die geheel en al op
het houden van slaven zijn gegrond. Toen hot Egypte
met de afschaffing echter meenens scheen te zijn,
toen Engeland er achter zat en een handje wilde
helpen, toon liep de boel spaak. Soudan geraakte
in opstand, Egyptische bozettingen werden vermoord,
Egyptische legers werden verslagen, Engelsche troe
pen en Engelsche bevelhebbers werden gedood. Toen
stuurde Engeland jecn man naar Egypte, die op de
hoogte was van do toestanden aldaarGordon.
Deze komt zonder leger in de opgestane gewesten
en het eerste wat hij doet is den Soudaneezen
weer het recht geven hun huishouden op hun eigen
voet in te richten en hun veroorloven weer slaven
te houden. Of het gevolg van dien maatregel nu
zal zijn dat de opstand eindigen zal, dat de macht
van den profeet zal verminderen en Egypte weer
heerschappij zal voeren in Soudan, is tot heden
nog eene verborgenheidwel hoopt men, als men
den slavenhandel al in het binnenste van het land
niet uit kan roeien, hem ten minste te beperken
tot het land zelf en te beletten dat de slaven uit
de havenplaatsen aan de Roode Zee of door Egypte
heen worden uitgevoerd.
Dien handel in de binnenlanden van Afrika te
beletten zal vooreerst wol onmogelijk zijn. Het
gaat daarmede als in de Europeesche Staten voor
een acht of tiental eeuwen. De maatschappij be
stond uit twee standen. Voor don eenen stand was
werken in de gewone beteekenis van het woord eene
oneer en den vrijen man onwaardig; een gevolg
daarvan was dus, dat de andere stand het doen
moest. Men had dus vrijen en lijfeigenen. Die toe
stand kan ook niet in een oogenblik, op een gege
ven bevel veranderon; daar moesten eeuwen over
heen gaan. de beschaving moest langzamerhand
doordringen en voetje voor voetje scheidde zich uit
de lijfeigenen een gedeelte af, dat van lieverlede
grooter werd en ten laatste tot de algeheele op
heffing van slavernij kon voeren.
Wat in Europa niet kon gebeuren, zal in het hart
van Afrika onder veel ongunstiger omstandigheden
ook wel niet gebeuren. Dau komt daar nog wat bij.
Zoolang er navraag naar slaven is, zoolang er veel
voordeel aan den verkoop verbonden is, zoolaug
zullen ze wel verkocht worden ook. Uit Soudan
gingen veel slaven naar Egypte en naar Turkije»
maar de groote meerderheid gaat nog verder het
binnenland in, zoowel naar het Westen als naar het
TOBWrwvsc-ew
Zuiden, en het ruilmiddel, waarvoor men daar de
slaven inkoopt, ontbreekt bijna geheel in Soudan
en moet van buiten ingevoerd worden, omdat men
het niet missen kan. Dat ruilmiddel of die koopprijs
is het zout. Zout wordt niet gevonden in Soudan,
zooals er trouwens meer streken zijn in Afrika»
onder anderen langs den Niger, waar het zout ge
heel ontbreekt. Dr. Barth verhaalt reeds, dat in het
land Ahir het opperhoofd En-Nur slechts daardoor
zoo machtig is, omdat hij de groote zoutkoopman
is en jaarlijks met 2000 a 3000 kameeleu naar
Soudan trekt, om voor zout slaven en andere koop
waren in te ruilen.
Als wij ons herinneren dat de groote grief, die
de Lord-Mayor van Londen had tegen do Trans-
valers en de Transvaalsche Deputatie, was, dat de
Zuid-Afrikaansche Republiek slaven hield, dan zal
het geene verwondering wekken, dat een groot aantal
conservatieve Engelsche bladen, tegenstanders van
het tegenwoordige Ministerie, schrikkelijk gebolgd
zijn op Gordon, die proclameert dat Soudan slaven
mag houden en op Gladstone, die een man uitzendt,
welke zoo onchristelijk handelt. Die boosheid moge
voor oen groot deel hare oorzaak daarin hebben
dat Gordon door een Minister is uitgezonden, die
de Torry's niet mag luchten of zien, voor een
ander deel is zij ook toe te schrijven aan beleodig-
den trots. Engeland ging er prat op dat het de
eerste staat in Europa was die den handel in sla
ven tegen ging niet met woorden maar ook met
daden en Engelaud heeft er reden voor om er
trotsch op te zijn. De audere Europeesche staten
zijn gevolgd; de Vereenigde Staten van Noord-Ame-
rika zijn, hoewel na laugdurigen strijd, gevolgd en
nu komt Gordon en zegt: in Soudan mogen weer
slaven zijn. Daar komt hun eergevoel tegen op.
Toch vergissen zij zich. Er is een groot onder
scheid tusschen den slavenhandel zooals hij voor
ettelijke jaren nog gedreven werd en den slaven
handel in het hart van Afrika.
Wij hebben boven reeds aangetoond, hoe
geheel anders de toestand in Soudan en omliggende
staten is en hoe die overeenkomt met den toestand
vóór eeuwen in Europa. De slavernij in Amerika
en in de koloniën van de Europeesche volken was
heel wat anders. Het is bekend hoe zij ontstond.
Toen de Spanjaarden Amerika ondekt hadden, wer
den zij door den gouddorst aangegrepen. De in
boorlingen der Nieuwe wereld werden gedwongen
voor de overweldigers goud te delven. Het was
een zwak ras. Zij stierven bij duizenden. Een
monnik, Las Casas had medelijden met de arme
bewoners. Hij raadde aan voor het geuddelven
het sterkere negerras uit Afrika te gebruiken.
Die raad viel in goede aarde en van stonden
aan begon men negers uit Afrika aan te voeren.
E«rst werden zij gekocht. De negerstammen, die
in onophoudelijken oorlog met elkander leefden,
waren gewoon hunne krijgsgevangenen op te eten;
naderhand vonden zij het voordeeliger ze te ver-
koopen aan de slavenhalers. Toen er al meer en
meer vraag naar slaven kwam, landden do slavon-
halers zelf op do kust en roofden de bewoners
weg. De maatregel, die door medelijden was in
gegeven, werd weldra een vloek. Men berekent
dat minstens drie millioen menschen uit Afrika
zijn weggevoerd om in Amerika in het gebrek aan
werkkrachten te voorzien. Om aan die mouschont-
eerende handelwijze een einde te maken, daartoe
heeft Engeland het initiatief genomen. Maar het
koopen en verkoopen ging in Amerika zijn gewo
nen gang. Toch begon do publieke opinie ook daar
weldra mede te sproken. Mevrouw Beecher Stowe
gaf in haar beroemd werk >De Negerhut* een
krachtigen stoot aan de beweging. Weldra stonden
voor- en tegenstanders van do slavernij in twee
kampen tegenover elkander. Na een hardnekkigen
strijd, die ons nog heugt, waren de tegenstanders
overwinnaars. En sedert dien tijd zijn er in de
groote republiek ook gecne slaven meer. Maar die
