No. 437.
Zaterdag 12 December.
1885.
Hoe men Keizer wordt.
FEUILLETON
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
DE DWEEPERS.
VOOR
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1
verhooging.
en ZATERDAG.
Franco per post zonder
Binnenlandsche A D V E It T E N T IE N
waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven
worden slechts tweemaal in rekening gebracït. Bij
toezending gelieve men vooral duidelijk den naam
van den Uitgever op het adres te stellen.
Men is in de laatste jaren met zekere
voorliefde weer gaan spreken van den Tsaar
van Rusland, 't zij om zijn kennis van
Ruslands geschiedenis te bewijzen, 't zij
om daarmee aan te duiden, dat men met
een half barbaar te doen heeft, dien men den
Europeeschen keizerstitel eigenlijk niet gunt.
Dat echter ons westerlingen de verwarring
in dat opzicht niet euvel te duiden is, zal
ieder inzien, die de moeite neemt 't vol
gende te lezen.
Laat ons eerst zeggen dat de gewone
schrijfwijze //Czaar," foutief is. Deze is
door de Fransehen ingevoerd en berust op
verkeerde uitspraak. Het oude Russische
woord wZar," (uitgesproken als Tsaar)/'
is de vorstentitel der kleine deelen, waaruit
Rusland in vroeger tijd bestond en wel van
die door slaven bewoond, bijv. van Servië
en Bulgarije en van deze is ze overgegaan
op den heerscher over het geheele rijk.
Zoo voeren de Russische keizers nog thans
den Tsarentitel van de vroegere, enkele
deelen, bijv. Tsaar van Taurie, van Astrakan,
van Kasan en Alexander I nam in 1815
den titel Tsaar van Polen aan. Het regee-
rend stamhuis bezigt dien alleen in betrek
king tot den troonopvolger, doch dan luidt
ze niet Tsarewitsch maar Caesarewitsch.
Peter de Groote nam den titel Caesar
(Keizer) aan en gebruikte dien ook in alle
vreemde talen voor den beheerscher der
Russen hij achtte zich boven do koningen
van Europa en omschreef zijn titel nog met
46) LEOPOLD VON SACIIER MASOCII.
Die slanke gestalte daar ginds in violet fluweel met
bruin otterbont, die het pad naar den vijver insloeg,
was ongetwijfeld Henryka. Kathinka in haar donker-
rooden, met grijs en wit gegarneerden mantel, sloop
als eene kat door struiken en kreupelhout, en heel
in de verte glinsterde als versch gevallen sneeuw het
hermelijn van Livia's groen fluweelen paletot. Maar
Anitta? Eerst had zij zich even vertoond aan den
ingang van den grooten oprijlaan, daarna was zij
verdwenen en kwam niet weder te voorschijn.
Kathinka was intusschen naderbij gekomen; zacht
en voorzichtig sloop zij voort, telkens oplettend om
zich heen ziendemaar zij ging voorbij zonder hem
te bemerken. Zesin ademde weer vrijeen moorde
naar kan zich niet meer verheugen, wanneer hij zijne
vervolgers zijne schuilplaats den rug ziet toekeeren,
dan hij, toen hare japon achter het dahliaperk ver
dween. Henryka stond een oogenblik radeloos bij den
vijver en drong toen het kreupelhout in. Voor deze
twee was hij nu veilig; maar de hermelijnen mantel
scheen telkens nader te komen, wel langzaam en
voetje voor voetje, maar daarom des te zekerder.
Als Livia eens A gezegd had, zeide ze ook if; hij
kon er op rekenen dat zij hare oogen den kost zou
geven. Daarom vreesde Zesin dat zij hem ontdekken
zou en berekende dus bij voorbaat de kansen eener
ontvluchting en de richting waarin hij zou trachten
te ontkomen.
Het schoone meisje met het kalme gelaat en de
groote, rustige oogen, was middelerwijl tot aan zijne
de veelzeggende woorden/Opperste sou-
verein van het Noorden en alle aangren
zende landen.
Deze titel met de daarop gegronde aan
spraken werd natuurlijk niet erkend, en
zoo hem al door kleine staten uit hoffe
lijkheid den keizerstitel gegeven werd, de
groote mogendheden waren in dit opzicht
minder scheutig. Peter bekommerde zich
daar echter niet om en deed geen stappen
om tot een uitdrukkelijke verklaring hierom
trent te komen hij vergenoegde zich met het
neerschrijven zijner eigen grootheid, onver
schillig of de mogendheden dit aanstond
of niet.
Zoo bleef de titelkwestie onbeslist tot
dat keizerin Elizabeth aan 't bestuur kwam,
die op dit punt zekerheid verlangde. Bij
de daarover met de Europeesche hoven
gevoerde onderhandelingen,toonde zich vooral
het Fransche hof afkeerig. Ternauwernood
gunde de keizer van 't Roomsche rijk den
Franschen koning den titel van majesteit
en daar deze toch na eerstgenoemden den
eersten rang toekwam, wilde hij voorkomen
dat Ruslands heerscher op zijn nieuwen
keizerstitel nieuwe aanspraken grondde. Het
hof verlangde derhalve van Elizabeth een
uitdrukkelijke verklaring dat de door haar
aangenomen titel //Keizerin aller Russen,
niets zou veranderen aan de verhouding
tot de andere mogendheden, ook niet in
het voor heide hoven vastgestelde ceremo
nieel, 't welk Frankrijk en zijne gezanten
den voorrang toekende aan alle hoven boven
Rusland. Elizabeth legde die verklaring af
en verordineerde dat haar opvolgers steeds
in gelijken geest een verklaring zouden
teekenen. Haar opvolger deed dit dan ook.
Engeland schijnt zonder tegenstribbeling
het nieuwe keizerrijk erkend te hebben, en
verder bleef deze zaak rusten tot dat in Rus
land Catharina het bestuur aanvaardde,
schuilplaats genaderd en begon de stroomattcn aan
een onderzoek te onderwerpen. Zij maakte het zich
zoo gemakkelijk mogelijk en stapte er eenvoudig met
hare kleine voeten op. Zoo kwam zij eindelijk ook
bij de mat, waaronder Zesin zat, voelde dat die te
genstand bood aan haar' voet en poogde hem op te
lichten. »Daar heb ik u,« zeide zij, zonder zich ook
maar eenigerqpate in t,e spannenen toen Zesin plot
seling opsprong en na een koenen sprong over een
nabij zijnd hekwerk zijn heil in de vlucht zocht, keek
zij hem lachend na, maar dacht er blijkbaar geen
oogenblik aan hem te achtervolgen.
Doch op het grasveld kwam Henryka hem tege
moet en toen hij de richting van het park insloeg,
kwam uit een klein dennenboschje Kathinka te voor
schijn. Thans begon er eene wilde, vroolijke jacht.
Zesin voorop, tusschen de roode stammen van het
naaldbosch door rennend, over hekken en bloem
bedden springend, door plantsoen en heggen heen bre
kend, achter hem de lachende meisjes met flad
derende japons en wapperende haarvlechten. Reeds
hadden zij hem in de engte gedreven en was hij
bijna gevangen, toen hij zich als een echte wolf in
het dichtst Van het struikgewas wierp en dwars door
takken en ranken voortsnelde. Zoo ontsnapte hij nog
eenmaal. Juichend volgden de meisjes zijn spoor, maar
reeds raakten zij in het dichte hakhout het pad bij
ster en hij scheen gered. In het ondoordringbaarste
gedeelte van het park maakte hij halt om adem te
scheppen en trachtte daarop door een donker boschage
van dennen heen het pad te bereiken, welks wit kie
zelzand hem tusschen de stammen door tcgenblonk.
Maar op het oogenblik dat hij uit de schaduw te
voorschijn trad, voelde hij zich door twee zachte ar
men omsloten en eene vroolijk lachende stem juichte
Gevangen
Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 et. Groote letters naar plaatsruimte
Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden
stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur.
zonder de voorgeschreven verklaring te doen.
Daarop weigerde Frankrijk haar den kei-
zerintitel, zoodat de Graaf van Breteuil te
Petersburg in niet geringe verlegenheid ge
raakte en een tijd zeer gespannen onder
handelingen gevoerd werden tusschen beide
hoven, totdat Katharina eindelijk volstan
dig weigerde zich naar den zin van Frank
rijk te voegen en verklaarde met die hoven,
die haar niet als keizerin verlangden te
erkennen, elke betrekking af te breken.
Dit besluit werd door hare gezanten aan
alle hoven medegedeeld.
Van dit merkwaardig actenst.uk geven
we onderstaande vertaling.
z/De keizerlijke titel, door Peter de Groote,
roemrijker nagedachtenis, aangenomen of
veel meer voor zich en zijn nakomelingen
vernieuwd, behoort sedert langen tijd zoo
wel aan den Souverein als aan de Kroon en
de Monarchie aller Russen. H. K. M. be
schouwt het als onvereenigbaar met de on-
omstootelijkheid dezer grondstelling een
verklaring te teekenen gelijk vroeger aan
iedere mogendheid gegeven werd, indien
ze dezen titel erkenden. Ingevolge daarvan
geeft H. M. haren ministers het bevel be
kend to maken, dat, daar de keizerlijke
titel naar zijn aard voor altijd aan de Rus
sische kroon behoort en door den tijd be
vestigd is, zij noch hare nakomelingen nim
mer meer eenige verklaring, welke ook
zullen onderteekenen en dat zij besloten
heeft het diplomatiek verkeer af te breken
met die machten, die weigeren zullen aan
de Soevereine den keizerlijken titel te geven.
Opdat dit besluit eens voor altijd een
einde make aan alle zwarigheden, verklaart
II. M. dat de keizerlijke titel geen veran
dering in het tusschen de hoven bestaande
ceremonieel brengen zal.
Gegeven te Moskau 21 Nov. 1762.
Get. Worronzouw. Gallitzin."
Het antwoord van Frankrijk, aanvangende
met het betoog dat titels geen innerlijke
waarde hebben en deze slechts afhangt van
de idee, welke men er aan verbindt, ein
digt aldus
z/De koning maakt geen bezwaar aan
Cath. den keizerlijken titel te geven en dezen
als verbonden te beschouwen aan den Rus-
sischen troondoch Z. M. stelt voorop
dat deze erkenning slechts onder dezelfde
voorwaarden geschiedt als vroeger en ver
klaart dat, wanneer in 't vervolg een der
opvolgers der keizerin deze voorwaarden
met mocht nakomen en verandering bren
gen in de tusschen beide hoven bestaande
gebruiken betreffende rang enz., dat van
dat oogenblik af Frankrijk recht heeft terug
te treden en ophouden kan de Russische
kroon den keizerlijken titel te geven. Deze
verklaring, die ten doel heeft alle zwarig
heden voor 't vervolg uit den weg te ruimen,
is een bewijs van de vriendschap des konings
voor de keizerin en van zijn oprechten
wensch tusschen beide hoven een vast en
onverbreekbaar verbond in 't leven te roepen.
Gegeven te Versailles, 18 Jan. 1763.
Get. PraslinJ'
De andere mogendheden namen boven
staande verklaring van den kanselier Wor
ronzouw, namens Catharina gegeven, stil
zwijgend aan en aldns staat het van 1763
in Europa staatsrechterlijk vast, dat den sou
verein van Rusland den keizerstitel toekomt.
Nochtans heeft vooral de bepaling om
trent den voorrang bij ceremoniën dikwijls
aanleiding tot geschil gegeven. Zoo b.v.
viel nog onder Catharina's regeering een
heftige scène aan het hof in Engeland voor.
De Rus Tschernitschew nam hier bij gele
genheid van een audiëntie, op het oogen
blik dat de diplomaten voor den koning
zouden verschijnen een plaats in vóór den
Franschen gezant, doch deze, daarmee geen
s«««-
zag in Anitta's bekoorlijk kindergelaat, dat
Zesin
door de zwierende vlechten omgeven was. De heer
lijke roode lippen en de goedhartige oogen lachten
hem toe en, zich zelf vergetend, meegesleept door
de verrukkelijke verschijning, drukte hij het teedere,
aanvallige kind aan zijne borst en sloot haar kussend
den mond. Zij weerde hem niet af; met geheel hare
ziel gaf zij zich aan den eersten lentedroom der
liefde over en maakte zich eerst uit zijne omarming
los, toen het hermelijn van Livia's mantel tusschen
de hoornen door schitterde en deze zelve, de takken
behoedzaam ter zijde schuivend, op het tooncel ver
scheen.
»Ik heb den wolf gevangenriep Anitta haar toe.
Thans kwamen ook Renrvka en Kathinka aan-
snellen.
»Dan komt hij u ook toeriep de laatste, welke
straf zult ge hem opleggen?»
"Hij moet ons van avond bedienen.»
»0, maar dat is geen straf!gaf Zesin galant
ten antwoord.
Wacht maar, ik zal u het leven wel zuur ma
ken,» hernam Anitta en keek hem daarbij aan, alsof
zij hem wel had willen omhelzen.
«Maar liet wordt koel en wij zijn warm van het
loopen,« zeide Livia.
#Ja, laten wij naar binnen gaan.»
Zij fladderden gezamenlijk op het huis toe. Daar
kwamen hun twee jonge inannen tegemoet, zoons
van bevriende, adellijke familiën. De eerste, Sessawin,
was hoog van gestalte en blondhij droeg een vol
len baard en lange lokken, die als de manen van een'
leeuw op zijne schouders neêrvielen. De andere, Bel-
lanew, was eveneens forsch van bouw, maar had een
onbeteekenend gelaat en zag er geblaseerd uit; zijn
donker haar was in het midden gescheiden en zijn
weionder houden haard gefriseerdhij scheen zijn krach
tig lichaam voort te sleepen, alsof het een last was.
De heeren werden aan elkander voorgesteld en
wisselden eenige woorden, daarna traden allen de
groote zaal binnen, waar de piano stond. Een be
diende trok de gordijnen t ic en bracht twee lampen,
die de groote ruimte voldoende, doch niet te helder
verlichtten. Nadat er een poosje gepraat en gecoquet-
teerd was, werd er tot een gezelschapsspel besloten.
»De muziek raden!» sloeg Henryka voor.
Haar voorslag vond bijval; Livia zette zich aan
liet klavieren preludieerde eenige accoorden.Wie zal er
uit de kamer gaan?» vroeg zij.
Mijnheer Jadewski,riep Anitta lachend. Ilij
is mijn slaaf en als zoodanig gelast ik het hem.»
Ik gehoorzaam.»
Terwijl Zesin in het aangrenzende vertrek vertoefde,
heiegden de overgeblevenen krijgsraad, om te beslissen,
w.ike taak de piano hem moest opleggen.
Hij moet uit de bouquet daarginds eene roos ne
men,» zeide Kathinka eindelijk, »en haar aan Anitta
geven.
»Ja en dan moet hij voor mij knielen,viel deze in.
Juist,» sprak Henryka met instemming »en dan
m et hij u ook de hand kussen.
»Goed!« Mijnheer JadewskiGij kunt komen
Zesin trad binnen en keek opmerkzaam rond. Livia
speelde eene zachte melodie, welke krachtiger werd,
toen hij de tafel naderde en in een daverend akkoord
eindigde, toen hij eene roos uit den bloemruiker nam.
Nogmaals het hij zijne blikken in een' kring rond
weiden en trad daarna, snel besloten, op Anitta toe.
Een nieuw akkoord, dat als eene bijvalsbetuiging
klik, verried hem dat hij niet misgetast had; en
toni hij de knie voor haar boog en haar de roos
qy rreikte, werd het in jubelende tonen herhaald.
WSDLAD
Bet Land vin Huisden en Alten»,
IAN6STRAAT EN DE B0MMELERVA1BD
prijs-
m
DOOR