No. 437. Zaterdag 12 December. 1885. Hoe men Keizer wordt. FEUILLETON Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. DE DWEEPERS. VOOR Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1 verhooging. en ZATERDAG. Franco per post zonder Binnenlandsche A D V E It T E N T IE N waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven worden slechts tweemaal in rekening gebracït. Bij toezending gelieve men vooral duidelijk den naam van den Uitgever op het adres te stellen. Men is in de laatste jaren met zekere voorliefde weer gaan spreken van den Tsaar van Rusland, 't zij om zijn kennis van Ruslands geschiedenis te bewijzen, 't zij om daarmee aan te duiden, dat men met een half barbaar te doen heeft, dien men den Europeeschen keizerstitel eigenlijk niet gunt. Dat echter ons westerlingen de verwarring in dat opzicht niet euvel te duiden is, zal ieder inzien, die de moeite neemt 't vol gende te lezen. Laat ons eerst zeggen dat de gewone schrijfwijze //Czaar," foutief is. Deze is door de Fransehen ingevoerd en berust op verkeerde uitspraak. Het oude Russische woord wZar," (uitgesproken als Tsaar)/' is de vorstentitel der kleine deelen, waaruit Rusland in vroeger tijd bestond en wel van die door slaven bewoond, bijv. van Servië en Bulgarije en van deze is ze overgegaan op den heerscher over het geheele rijk. Zoo voeren de Russische keizers nog thans den Tsarentitel van de vroegere, enkele deelen, bijv. Tsaar van Taurie, van Astrakan, van Kasan en Alexander I nam in 1815 den titel Tsaar van Polen aan. Het regee- rend stamhuis bezigt dien alleen in betrek king tot den troonopvolger, doch dan luidt ze niet Tsarewitsch maar Caesarewitsch. Peter de Groote nam den titel Caesar (Keizer) aan en gebruikte dien ook in alle vreemde talen voor den beheerscher der Russen hij achtte zich boven do koningen van Europa en omschreef zijn titel nog met 46) LEOPOLD VON SACIIER MASOCII. Die slanke gestalte daar ginds in violet fluweel met bruin otterbont, die het pad naar den vijver insloeg, was ongetwijfeld Henryka. Kathinka in haar donker- rooden, met grijs en wit gegarneerden mantel, sloop als eene kat door struiken en kreupelhout, en heel in de verte glinsterde als versch gevallen sneeuw het hermelijn van Livia's groen fluweelen paletot. Maar Anitta? Eerst had zij zich even vertoond aan den ingang van den grooten oprijlaan, daarna was zij verdwenen en kwam niet weder te voorschijn. Kathinka was intusschen naderbij gekomen; zacht en voorzichtig sloop zij voort, telkens oplettend om zich heen ziendemaar zij ging voorbij zonder hem te bemerken. Zesin ademde weer vrijeen moorde naar kan zich niet meer verheugen, wanneer hij zijne vervolgers zijne schuilplaats den rug ziet toekeeren, dan hij, toen hare japon achter het dahliaperk ver dween. Henryka stond een oogenblik radeloos bij den vijver en drong toen het kreupelhout in. Voor deze twee was hij nu veilig; maar de hermelijnen mantel scheen telkens nader te komen, wel langzaam en voetje voor voetje, maar daarom des te zekerder. Als Livia eens A gezegd had, zeide ze ook if; hij kon er op rekenen dat zij hare oogen den kost zou geven. Daarom vreesde Zesin dat zij hem ontdekken zou en berekende dus bij voorbaat de kansen eener ontvluchting en de richting waarin hij zou trachten te ontkomen. Het schoone meisje met het kalme gelaat en de groote, rustige oogen, was middelerwijl tot aan zijne de veelzeggende woorden/Opperste sou- verein van het Noorden en alle aangren zende landen. Deze titel met de daarop gegronde aan spraken werd natuurlijk niet erkend, en zoo hem al door kleine staten uit hoffe lijkheid den keizerstitel gegeven werd, de groote mogendheden waren in dit opzicht minder scheutig. Peter bekommerde zich daar echter niet om en deed geen stappen om tot een uitdrukkelijke verklaring hierom trent te komen hij vergenoegde zich met het neerschrijven zijner eigen grootheid, onver schillig of de mogendheden dit aanstond of niet. Zoo bleef de titelkwestie onbeslist tot dat keizerin Elizabeth aan 't bestuur kwam, die op dit punt zekerheid verlangde. Bij de daarover met de Europeesche hoven gevoerde onderhandelingen,toonde zich vooral het Fransche hof afkeerig. Ternauwernood gunde de keizer van 't Roomsche rijk den Franschen koning den titel van majesteit en daar deze toch na eerstgenoemden den eersten rang toekwam, wilde hij voorkomen dat Ruslands heerscher op zijn nieuwen keizerstitel nieuwe aanspraken grondde. Het hof verlangde derhalve van Elizabeth een uitdrukkelijke verklaring dat de door haar aangenomen titel //Keizerin aller Russen, niets zou veranderen aan de verhouding tot de andere mogendheden, ook niet in het voor heide hoven vastgestelde ceremo nieel, 't welk Frankrijk en zijne gezanten den voorrang toekende aan alle hoven boven Rusland. Elizabeth legde die verklaring af en verordineerde dat haar opvolgers steeds in gelijken geest een verklaring zouden teekenen. Haar opvolger deed dit dan ook. Engeland schijnt zonder tegenstribbeling het nieuwe keizerrijk erkend te hebben, en verder bleef deze zaak rusten tot dat in Rus land Catharina het bestuur aanvaardde, schuilplaats genaderd en begon de stroomattcn aan een onderzoek te onderwerpen. Zij maakte het zich zoo gemakkelijk mogelijk en stapte er eenvoudig met hare kleine voeten op. Zoo kwam zij eindelijk ook bij de mat, waaronder Zesin zat, voelde dat die te genstand bood aan haar' voet en poogde hem op te lichten. »Daar heb ik u,« zeide zij, zonder zich ook maar eenigerqpate in t,e spannenen toen Zesin plot seling opsprong en na een koenen sprong over een nabij zijnd hekwerk zijn heil in de vlucht zocht, keek zij hem lachend na, maar dacht er blijkbaar geen oogenblik aan hem te achtervolgen. Doch op het grasveld kwam Henryka hem tege moet en toen hij de richting van het park insloeg, kwam uit een klein dennenboschje Kathinka te voor schijn. Thans begon er eene wilde, vroolijke jacht. Zesin voorop, tusschen de roode stammen van het naaldbosch door rennend, over hekken en bloem bedden springend, door plantsoen en heggen heen bre kend, achter hem de lachende meisjes met flad derende japons en wapperende haarvlechten. Reeds hadden zij hem in de engte gedreven en was hij bijna gevangen, toen hij zich als een echte wolf in het dichtst Van het struikgewas wierp en dwars door takken en ranken voortsnelde. Zoo ontsnapte hij nog eenmaal. Juichend volgden de meisjes zijn spoor, maar reeds raakten zij in het dichte hakhout het pad bij ster en hij scheen gered. In het ondoordringbaarste gedeelte van het park maakte hij halt om adem te scheppen en trachtte daarop door een donker boschage van dennen heen het pad te bereiken, welks wit kie zelzand hem tusschen de stammen door tcgenblonk. Maar op het oogenblik dat hij uit de schaduw te voorschijn trad, voelde hij zich door twee zachte ar men omsloten en eene vroolijk lachende stem juichte Gevangen Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 et. Groote letters naar plaatsruimte Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur. zonder de voorgeschreven verklaring te doen. Daarop weigerde Frankrijk haar den kei- zerintitel, zoodat de Graaf van Breteuil te Petersburg in niet geringe verlegenheid ge raakte en een tijd zeer gespannen onder handelingen gevoerd werden tusschen beide hoven, totdat Katharina eindelijk volstan dig weigerde zich naar den zin van Frank rijk te voegen en verklaarde met die hoven, die haar niet als keizerin verlangden te erkennen, elke betrekking af te breken. Dit besluit werd door hare gezanten aan alle hoven medegedeeld. Van dit merkwaardig actenst.uk geven we onderstaande vertaling. z/De keizerlijke titel, door Peter de Groote, roemrijker nagedachtenis, aangenomen of veel meer voor zich en zijn nakomelingen vernieuwd, behoort sedert langen tijd zoo wel aan den Souverein als aan de Kroon en de Monarchie aller Russen. H. K. M. be schouwt het als onvereenigbaar met de on- omstootelijkheid dezer grondstelling een verklaring te teekenen gelijk vroeger aan iedere mogendheid gegeven werd, indien ze dezen titel erkenden. Ingevolge daarvan geeft H. M. haren ministers het bevel be kend to maken, dat, daar de keizerlijke titel naar zijn aard voor altijd aan de Rus sische kroon behoort en door den tijd be vestigd is, zij noch hare nakomelingen nim mer meer eenige verklaring, welke ook zullen onderteekenen en dat zij besloten heeft het diplomatiek verkeer af te breken met die machten, die weigeren zullen aan de Soevereine den keizerlijken titel te geven. Opdat dit besluit eens voor altijd een einde make aan alle zwarigheden, verklaart II. M. dat de keizerlijke titel geen veran dering in het tusschen de hoven bestaande ceremonieel brengen zal. Gegeven te Moskau 21 Nov. 1762. Get. Worronzouw. Gallitzin." Het antwoord van Frankrijk, aanvangende met het betoog dat titels geen innerlijke waarde hebben en deze slechts afhangt van de idee, welke men er aan verbindt, ein digt aldus z/De koning maakt geen bezwaar aan Cath. den keizerlijken titel te geven en dezen als verbonden te beschouwen aan den Rus- sischen troondoch Z. M. stelt voorop dat deze erkenning slechts onder dezelfde voorwaarden geschiedt als vroeger en ver klaart dat, wanneer in 't vervolg een der opvolgers der keizerin deze voorwaarden met mocht nakomen en verandering bren gen in de tusschen beide hoven bestaande gebruiken betreffende rang enz., dat van dat oogenblik af Frankrijk recht heeft terug te treden en ophouden kan de Russische kroon den keizerlijken titel te geven. Deze verklaring, die ten doel heeft alle zwarig heden voor 't vervolg uit den weg te ruimen, is een bewijs van de vriendschap des konings voor de keizerin en van zijn oprechten wensch tusschen beide hoven een vast en onverbreekbaar verbond in 't leven te roepen. Gegeven te Versailles, 18 Jan. 1763. Get. PraslinJ' De andere mogendheden namen boven staande verklaring van den kanselier Wor ronzouw, namens Catharina gegeven, stil zwijgend aan en aldns staat het van 1763 in Europa staatsrechterlijk vast, dat den sou verein van Rusland den keizerstitel toekomt. Nochtans heeft vooral de bepaling om trent den voorrang bij ceremoniën dikwijls aanleiding tot geschil gegeven. Zoo b.v. viel nog onder Catharina's regeering een heftige scène aan het hof in Engeland voor. De Rus Tschernitschew nam hier bij gele genheid van een audiëntie, op het oogen blik dat de diplomaten voor den koning zouden verschijnen een plaats in vóór den Franschen gezant, doch deze, daarmee geen s«««- zag in Anitta's bekoorlijk kindergelaat, dat Zesin door de zwierende vlechten omgeven was. De heer lijke roode lippen en de goedhartige oogen lachten hem toe en, zich zelf vergetend, meegesleept door de verrukkelijke verschijning, drukte hij het teedere, aanvallige kind aan zijne borst en sloot haar kussend den mond. Zij weerde hem niet af; met geheel hare ziel gaf zij zich aan den eersten lentedroom der liefde over en maakte zich eerst uit zijne omarming los, toen het hermelijn van Livia's mantel tusschen de hoornen door schitterde en deze zelve, de takken behoedzaam ter zijde schuivend, op het tooncel ver scheen. »Ik heb den wolf gevangenriep Anitta haar toe. Thans kwamen ook Renrvka en Kathinka aan- snellen. »Dan komt hij u ook toeriep de laatste, welke straf zult ge hem opleggen?» "Hij moet ons van avond bedienen.» »0, maar dat is geen straf!gaf Zesin galant ten antwoord. Wacht maar, ik zal u het leven wel zuur ma ken,» hernam Anitta en keek hem daarbij aan, alsof zij hem wel had willen omhelzen. «Maar liet wordt koel en wij zijn warm van het loopen,« zeide Livia. #Ja, laten wij naar binnen gaan.» Zij fladderden gezamenlijk op het huis toe. Daar kwamen hun twee jonge inannen tegemoet, zoons van bevriende, adellijke familiën. De eerste, Sessawin, was hoog van gestalte en blondhij droeg een vol len baard en lange lokken, die als de manen van een' leeuw op zijne schouders neêrvielen. De andere, Bel- lanew, was eveneens forsch van bouw, maar had een onbeteekenend gelaat en zag er geblaseerd uit; zijn donker haar was in het midden gescheiden en zijn weionder houden haard gefriseerdhij scheen zijn krach tig lichaam voort te sleepen, alsof het een last was. De heeren werden aan elkander voorgesteld en wisselden eenige woorden, daarna traden allen de groote zaal binnen, waar de piano stond. Een be diende trok de gordijnen t ic en bracht twee lampen, die de groote ruimte voldoende, doch niet te helder verlichtten. Nadat er een poosje gepraat en gecoquet- teerd was, werd er tot een gezelschapsspel besloten. »De muziek raden!» sloeg Henryka voor. Haar voorslag vond bijval; Livia zette zich aan liet klavieren preludieerde eenige accoorden.Wie zal er uit de kamer gaan?» vroeg zij. Mijnheer Jadewski,riep Anitta lachend. Ilij is mijn slaaf en als zoodanig gelast ik het hem.» Ik gehoorzaam.» Terwijl Zesin in het aangrenzende vertrek vertoefde, heiegden de overgeblevenen krijgsraad, om te beslissen, w.ike taak de piano hem moest opleggen. Hij moet uit de bouquet daarginds eene roos ne men,» zeide Kathinka eindelijk, »en haar aan Anitta geven. »Ja en dan moet hij voor mij knielen,viel deze in. Juist,» sprak Henryka met instemming »en dan m et hij u ook de hand kussen. »Goed!« Mijnheer JadewskiGij kunt komen Zesin trad binnen en keek opmerkzaam rond. Livia speelde eene zachte melodie, welke krachtiger werd, toen hij de tafel naderde en in een daverend akkoord eindigde, toen hij eene roos uit den bloemruiker nam. Nogmaals het hij zijne blikken in een' kring rond weiden en trad daarna, snel besloten, op Anitta toe. Een nieuw akkoord, dat als eene bijvalsbetuiging klik, verried hem dat hij niet misgetast had; en toni hij de knie voor haar boog en haar de roos qy rreikte, werd het in jubelende tonen herhaald. WSDLAD Bet Land vin Huisden en Alten», IAN6STRAAT EN DE B0MMELERVA1BD prijs- m DOOR

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1885 | | pagina 1