De Presidentskeuze in Frankrijk.
BINNENLAND.
BUITENLAND.
De ook in Nederland bekende zendeling en rei
ziger in Znid-Afrika BueUmes, is in Bomaland
overleden.
Het wapen van den nieuwen Congostaat is dat
van Koning Potarko (Leopold van België), met
bijvoeging van een zinnebeeldige ster. Het devies
iöArbeid en vooruitgang.*
Bij eene overeenkomst, die tusseben Spanje en
Engeland tot stand is gekomen en die in den loop
dezer week gefeekend zal worden, zijn aan Groot-
Brittannië op de Carolinen en do Pelew-eilanden
dezelfde voordeelen toegekend als aan Duitscbland.
De door de Spaansche regeering uitgevaardigde
amnestie, zal ook van toepassing zijn op Ruiz
Zorilla, zoodat hij vrijelijk in Spanje kan terug-
keeren. In de regeeringskringen zou men zelfs gaarne
zien dat hij in het vaderland terugkwam om deel
te nemen aan de staatkunde en zich kandidaat te
stellen bij de aanstaande verkiezingen.
Het budget der stad Madrid wijst een tekort aan
van 3 millioen frs.
bakker beweerde dat hij even vlug als de Spanjaar
den en Japanners in het werpen met den dolk was.
De beide vrienden schijnen dit betwijfeld te heb
ben, waarop de ander een hunner uitnoodigde een
proef te nemen.
Deze ging tegen den muur staan, de handige
pasteimaker nam een dolk en wierp deze mot alle
kracht naar zijn vriend. Deze gaf een gil en zakte
ineen de dolk was hem door het hart gegaan.
Te Issoire ging een dronkenlap een weddenschap
aan dat hij een liter kirsch zou opdrinken. Hij deed
dat ook, maar was den anderen dag een lijk.
De Russische regeering heeft 2 millioen roebels
beschikbaar gesteld, om te Wladivostock schepen
te laten bouwen.
Uit Berlijn wordt aan de »N. R. Ct.« gemeld:
Bij eene proefneming in den schouwburg Belle
Alliance* i3 de jeune première* Boehm in de
vlammen omgekomen, terwijl een andere dame ge
vaarlijke brandwonden heeft gekregen. Beiden wa
ren, terwijl zij zich kleedden, te dicht bij het gas
licht gekomen, zoodat de kleederen vlam vatten.
grond liggenden broeder de laatste eer te bewijzen.
In de nabijheid van Przibram gebeurde dezer
dagen een treurig ongeluk. De handelsbediende R.,
ging vergezeld door den huisknecht Rezak, op een
vijver, in de nabijheid van Duschnik, op eendenja-
gen de ijskorst was echter niet sterk genoeg en
de jonge man zakte er door en zonk tot aan de
borst in het water.
Rezak ijlde dadelijk te hulp, greep den geweer
loop van den drenkeling en trok hem naar den
oever; op het oogenblik echter dat deze voet aan
wal zette gingen de beide loopen van het geweer
onverhoeds af en Rezak stortte, in het hart getrof
fen, dood neder; de ongelukkige laat een weduwe
en drie kinderen na.
De douane te Chicago heeft een schilderij in be
slag genomen, dat als van Raphael afkomstig een
waarde zou hebben van 150,000 frc. en dat vol
gens den eigenaar den heer Henri Kiefler, als be-
hoorende tot zijn huisraad, vrij van rechten zou
zijn. De heer Kiefler, die chef de cuisine in het
Maison Doróe te Chicago is, werd ontboden om te
vertellen hoe hij aan dit schilderstuk gekomen was.
Eenige jaren geleden had hij, naar zijn zeggen,
te Parijs gewoond, waar hij meubelmaker was en
ongeveer drie honderd werklieden in dienst had
verscheidene jaren lang had hij een millioen per
jaar verdiend en kon zich de weelde veroorloven
zich van kunstwerken te omringen. Toen hij later
veel geld verloren bad, was hjj naar Amerika ver
trokken, waar bij aankomst eerst zijne schilderij
door de donane, als deel uitmakende van zijn huis
raad, vrij van rechten gelaten werd en daarna op
een tentoonstelling in beslag genomen was als be-
driegelrjk ingevoerd.
In een asyl te Chicago raakte een Kerstboom in
brand. Do kleeren der toeschouwers vatten vlam,
er ontstond een paniek en in het gedrang werden
ongeveer 100 vrouwen gewond, sommigen ge
vaarlijk.
Het oude jaar 1885 is in zijn laatste dagen nog
belangwekkend geworden door de verkiezing van
het hoofd van den Pranschen staat. Vroeger heb
ben wij te dezer plaatse reeds uiteengezet dat vóór
31 December die verkiezing volgens de grondwet
moest plaats hebben, en zoo is het geschied. De
Senaat en de Kamer waren bijeengeroepen tot het
houden van een congres te Versailles, op Maandag
28 Dec., des middags 12 uur. Als voorzitter trad
op de heer Leroyer, president van den Senaat. Dit
alles was strikt overeenkomstig met de voorschrif
ten der grondwet. En zoo was dan om half 5 de
keuze uitgebracht, waarvan de heer Grévy, wiens
woning door een telegraafdraad met het paleis te
Versailles was verbonden, terstond kennis bekwam.
Maar eer het zoover kwam, is deze merkwaar
dige zitting, door den toeleg der rechterzijde, een
toonbeeld geweest van hetgeen eene parlementaire
vorgadering niet wezen moet. Er is een waar schan
daal voorgevallen, dat de vraag doet rijzen of dè,t
de manier is waarop de behoudsmannen hun eer
bied voor de wet aan den dag meenen te moeten
leggen
Ziehier wat er geschied is. De rechterzijde wilde
met alle geweld op de tribune eene verklaring voor
lezen, doch de president weigerde dit beslist en
deed ten slotte door de kamerbewaarders de al te
driftige opdriugers eenvoudig wegjagen.
Dit veroorzaakte een helsch spektakel. De leden der
rechterzijde schreeuwden, gilden en brulden dat hoo-
ren en zien verging, zwaaiden met hunne witte zak
doeken alsof zij de republiek reeds onder voet
hadden gehaald, en stelden zich aan als dolzinnig.
Kiew was, die haar wenschte te spreken.
Dragomira ging de aangrenzende kamer binnen en
vond er Sergitsch.
«Het zal beter zijn, zoo wij in den tuin gaan,#
fluisterde hij, een schuwen blik om zich heen wer
pend, »ik heb u nieuwe bevelen over te brengen.#
Dragomira ging hem voor. Zij schreden tusschen
de ontbladerde kruisbessen-struiken door naar het
prieel, gevormd door een grooten treuresch, aan welks
twijgen nog enkele gele bladeren hingen. Dragomira
steunde zich met hare hand aan het hekwerk en
keek Sergitsch in gespannen verwachting aan.
«Hebt gij het testament
«Ja.
«Geef het aan mij, hier is het bevelschrift van
Apostol.
Dragomira las het briefje dat Sergitsch haar over
handigd had, haalde toen van tusschen haar gewaad
het testament te voorschijn en overhandigde het hem.
«Heeft zij reeds opgebiecht?#
«Neen, maar zij heeft in hare ijlende vlagen van
een' man gesproken, wiens dood zij op het geweten
heeft.
«Het was haar man, zijn bloed komt over haar.#
«Ik zal beproeven haar te redden.#
«Zoolang zij ziek is, zal zij alles beloven, wat gij
wilt, maar zoodra zij herstelt begint het zondige leven
van voor af aan.«
«Wat moet ik dan doen?«
«Hier is artsenij voor hare ziel.
Sergitsch haalde voorzichtig een fleschje voor den
dag dat met een bruin vocht gevuld was en over
handigde het haar.
Wat moet ik dus doen?#
«Zij moet sterven.#
«Wanneer?#
«Nog dezen nacht. Zijt gij vastberaden genoeg?#
«Gods wil geschiede.#
(Wordt vervolgd.)
Gedurende >45 minutenhebbeö deze voorvechters
der «moreele orde* elk debat onmogelijk gemaakt.
De president wachtte eenvoudig af tot do hoeren
moe waren en zich uit de zaal hadden verwijderd,
en daarna had de stemming plaats zonder eenige
hindernis.
Men zal vragenwelke verklaring, welke ge
wichtige verklaring, had de rechterzijde dan wel
zoo dringend mede te deelen De Parijsche bladen
hebben het ons verteld. Zij behelsde dat, aange
zien 4 verkiezingen vernietigd waren, het Congres
niet voltallig was en dus tot 28 Januari diende
uitgesteld te worden ziedaar alles
Nu gelieve men nog te bedenken, zooals wij
vroeger al eens uiteengezet hebben, dat de grond
wet eischt dat vóór 31 December 1885 de ver
kiezing zou plaats hebben. Verder eischt de grond
wet van Frankrijk voor de verkiezing van een
president de volstrekte meerderheid «der stemmeu-
den«, maar geenszins van alle stemmen. Het blijkt
dus hoezeer het onrecht aan de zijde der monar
chale oproermakers was, en hoezeer het hun alleen
te doen is om tegen te werken.
Doch koereu wij nog een oogenblik terug tot de
Fransche presidentsverkiezing. Er werden uitge
bracht 589 stemmen, waarvan afgaan 13 in blanco,
blijft het aantal geldige stemmen 576, meerdor-
heid 289.
De uitslag nu was als volgtGrévy 457, Brisson
78, Freycinet 14, Anatole de la Forge 10, Lóro-
yer 6, admiraal Dompierre-d'Hoiwoy 5, Duclerc 4,
maarschalk Canrobort 3, genei*aal Carapenor, gene
raal Billot, Floquet, Jules Simon, Leon Say, Pas
teur, Wilson en de hertog van Aumale ieder 1 stem.
Nu moet men nog in het oog houden dat de
geheele rechterzijde op een paar dozijn stemmen
na, zich heeft onthouden van stemming.
Grévy is dus weder voor 7 jaren met zijne hooge
waardigheid bekleed en dit is althans een feit
dat de gebeele beschaafde wereld met voldoening
zal vernemen, want Grévy is een wijs en bezadigd
man, de type van een constitutioneel staatsman.
Zeven jaren geleden is Grévy gekozen tot presi
dent der Fransche republiek met 563 stemmen.
Hij heeft dus 106 stemmen verloren, die men
terugvindt in de stemmen, verdeeld over Henri
Brisson en andere candidaten. Maar de meerder
heid, de 457 stemmen die Grévy heeft bekomen
ondanks zijn leeftijd en ondanks onderscheidene
republikeinen een ander hadden gewenscht, geven
hem voorzeker het noodige gezag om zijne hooge
betrekking nog zeven jaar, dat is tot zijn 85ste
levensjaar, te vervullen.
Per slot van rekoning heeft het schandelijk standje
der monarchaleu alleen gestrekt om hunne totale
en algeheele onmacht ten duidelijkste in het licht te
stellen.
Den dag na deze verkiezing hoeft de heer Bris
son het ontslag van het ministerie in handen van
den president gesteld. Dit is geenszins eene soort
van vorm, maar Wel degelijk gemeend.
De Regeering is namelijk zeer ontstemd dat de
kredieten voor Tongkin met slechts 4 stemmen
meerderheid zijn aangenomen en met name de
heer Brisson wil daarom niet aan het bewind
blijven. Ook zijne ambtgenooten, behalve do heer
de Freycinet, heeft hij tot zijne gevoelens weten
over te halen.
Deze omstandigheid is voor don heer Grévy niet
zeer aangenaam. Het is buiten kijf dat een zoo
gezien en bekwaam man als de heer Freycinet een
uiterst geschikt staatsman is om weder een kabi
net te vormen. Maar de groote moeielijkheid be
staat daarin dat de geavanceerde republikeinen, die
ontegenzeggelijk bij de stembus veroveringen maken,
thans hun deel van het ministerie zouden komen
opeischen. Nu is het bekend dat de radicale repu
blikeinen allerheftigst tegen Duitschland gestemd
zijn. Grévy staat dus terstond voor een ernstige
vraag. 11
HEUSDEN, 31 Deo.
t Irï den loop dezer week belde bij verschil
lende families alhier een meisje aan van circa
18 jaar, dat aan de meid vroeg of zij mevrouw
even zou mogen spreken. In verschillende ge
vallen werd zij dan binnengelaten of mevrouw
kwam zelf even voor en vernam dan dat zij door
een dame uit Heusden die zij ook noemde aan
HEd. was aanbevolen, zij verkeerde in moeielijke
omstandigheden en trachtte door een handel in
stukken zeep in haar onderhoud te voorzien. Zij
sprak zeer gemakkelijk, wekte het medelijden op
en in menig geval werd voor een betrekkelijk be
langrijk bedrag aan nietswaardige artikelen ge
kocht; vooral omdat zij door een kennis was ge
zonden.
Vreemd keek echter de zoo dikwijls genoemde
dame op, toen den volgenden dag haar van ver
schillende zijden werd medegedeeld, dat haar
protege was ontvangen en men, omdat ze ge
zonden was, ook het een of ander had gekocht.
Zooals men licht vermoedt, was de geheelo
aanbeveling eenvoudig gelogen, maar de wijze
waarop zij toch juist verschillende kennissen vr
de voorgestelde protectrice wist te vinden, d oefc
vermoeden dat zij hulp te dezer plaatse ïeeffc
gehad.
Hoewel betrekkelijk een nietig feit, dee Jen wi
dit toch mede, opdat men in het ver /olg nie~~'
Volgens do tiiouvVc civiele lijst krijgt de Konin
gin-Regentes van Spanje 7 millioen, de prinses
der Asturien 500.000, Koningin Isabella 750.000,
Koning Fan^ois d'Assise 300.000 frs. jaarlijks, do
hertogin van Montpensier 250.000 frs. evenals de
infante Isabella, de infantes Paz en Eulalie elk
150.000 frs.
Gravin Mirafiore, de weduwe van Koning Victor
Emanuel (die «morganatisch* met haar gehuwd
was), is Zondag te Rome overleden.
Zij was de dochter van een tamboer-majoor en
werd door den Koning in den adelstand verheven.
Zij laat een zoon en een dochter na. Graaf Mira
fiore en de Markiezin Spinola.
Koning Humbert bekostigt hare begrafenis.
Gladstone is zijn 77e jaar ingetreden.
Gladstone ontving op zijn verjaardag 's morgens
300 brievenvan de telegrammen kwam dat van
don Prins van Wales het eerst.
Volgens oflicieele opgave, bedraagt het aantal
Bulgaarsche krijgsgevangenen, die zich in Servië
bevinden, ruim 3000. Daarvan zijn er 2596 te
Belgrado gehuisvest.
Er is weder sprake van een zuigelingen-tentoon
stelling te Parijs. De prefect der Seine, die verle
den jaar zulk een tentoonstelling verbood, zou nu
het plan gunstiger gezind zijn.
In de Fransche stad Vannes is een jong soldaat,
Autin genaamd, gestorven tengevolge van ruwe
mishandelingen, welke men hem in dienst liet on
dergaan. De jonkman, die bang was om paard te
rijden, werd, naar de bladen verhalen, op een paard,
gebonden, dat men met hem liet draven, toen hijf
flauw viel met ijskoud water bespoten en eindelijk
in een hok opgesloten, waar men hem een paar
uren later dood vond liggen.
De familie van den jongen soldaat zal een ge
rechtelijke vervolging instellen tegen degenen die*
zijn dood veroorzaakten, met name tegen den com
mandant Bazaine, een neef van den zoogenaamden
verrader.
Eeu dertigjarig man meldde zich Zaterdag bij
een Parijschen politiepost aan, zeggende dat hij een
zijner vrienden vermoord had.
Bij onderzoek bleek het volgende. Van beroep'
pasteibakker, bad hij aan den vooravond van het
Kerstfee&t twee zijner vrienden uitgenoodigd om de-
dien dag onvorkochte koek op te eten, waarbij een
stevig glas gedronken werd. Eindelijk kwam het
gesprek op handigheid met wapenen en de pastoi-
mira wenkte. Het was Apostol. De zieke kon hem
niet zien, want tusschen haar bed en het raam stondJ
een tochtscherm.
«Wat is er?« vroeg zij, toen Dragomira opstondl
Niets, ik ga alleen maar ander ijs voor u halen.
Zij wachtte tot de zieke ingeslapen was en sloop
toen op hare teenen naar het venster.
«Iloe staat het?«
Goed
«Zij zal dus herstellen?#
«De dokter heeft er veel hoop op.
«Heeft zij het testament gemaakt?#
«Ja.
Apostol knikte goedkeurend met het hoofd. Na
eene kleine pauze keek hij haar met zijne rustige
blauwe oogen, in wier uitdrukking zulk eene macht
lag, onderzoekend aan.
»Hwe taak is hiermede niet afgedaan.#
«Ik weet het, ik blijf hier tot zij hersteld is.
«Het is van meer gewicht, hare ziel te redden-
Heeft zij u ook iets toevertrouwd.#
Neen.
«Gij moet alles aanwenden, om haar het geheim.'
te ontlokken, dat zij zoo angstig verbergt. Zij heeft-
eene zware zonde op haar geweten tracht uit te
vorschen welke, maar wees voorzichtig. Zieken zijn.
altijd achterdochtig.#
«En als zij opgebiecht heeft?#
«Doe dan uw best, om haar te bekeeren.«
«Ik zal al het mogelijke beproeven; maar als het-
oiet gelukt ?-#
«Zie dan toe, hoe gij hare ziel kunt redden.#
«Gij kunt u in alles op mij veriaten.
«Ik weet het en juist daarom heb ik u uitverko--
ren. God heeft groote dingen met u voor, maar blijf i
moedig en onbuigzaam.
«Zoolang God mij bijstaat, ken ik geene hinderpalen..
Vaarwel.
Apostol gaf haar zijn' zegen en verdween in d&
In Ierland werd drie weken geleden het lijk
opgevischt van iemand in wien men meende te
herkennen den heer John M'Donnell, een rechter,
van wien mon in veertien dagen tyds niets ver
nomen had. De zuster van den quasi-overledene
gaf haar broeder een zeer deftige en zeer kostbare
begrafenis, die door alle leden van de magistratuur
en tal van vrienden uit alle deelen van Ierland
werd bijgewoond. De heer M'Donnell zelf vernam
dat alles haarfijn uit de couranten, welke hij ont
ving op een reis, die hij deed, terwijl men hem
in zijn woonplaats plechtig ter aarde bestelde.
Dr. Reforgiato, die aanneemt iederen choleralij-
der gratis te genezen, brengt Palermo letterlijk in
rep en roer. De gezondheidscommissie wil niets
van hem weten, omdat hij niet wil zeggen wat hij
de patiënten toedient en zij heeft het daaiomhard
te verantwoorden bij het volk. Inmiddels wordt
de doctor in zijn hotel bestormd door personen
die zijn medicijnen komen koopenmaar hij verkoopt
die nietwèl dient hij ze toe wanneer hij ontboden
wordt en dat maakt de zaak nog geheimzin
niger alleen dan, wanneer hij goheel alleen is
met den zieke.
Andermaal wordt bericht, dat Osman Digna, de
aanvoerder der troepen van wijlen den «Valschen
«Profeet* in Soudan, niet gesneuveld is. Hij moet
te Kassala zijn, en zich daar voorbereiden tot een
nieuwen aanval tegen Ras Alula, den bevelhebber
der Abesiniërs.
De Gouveneur van Kassala moet, bij de inneming
dier stad, gedood wezen.
Op Kerstavond werd te Ashton, dicht bij het
park van sir Greville Smyth, een zacht steunen
gehoord. Meu ging aan het- zoeken en vond in de
holte van een ouden olm een jongen, die met
zwakke stem om water vroeg. Hij bleek te zijn
de 10-jarige Eduard Light, die den 18n het ouder
lijk huis had verlaten; hij had zijn schoolgeld ver
loren en nu durfde hij niet thuis komen. Hij was
in den boom gevlucht voor eenige jongens en in
slaap gevallen; verstijfd van koude, had hij zijn
schuilplaats niet meer bunnen verlaten en zoo was
hij van den 18n tot den 24n in den boom gebleven,
natuurlijk half dood van gebrek en boude. De jon
gen werd goed verzorgd, maar de doctoren vree
zen dat hij de nadeelige gevolgen van zijn 6-daag-
sche afzondering niet geheel zal te boven komen.
Prof. Rhusopulos te Athene maakte onlangs
een mei-kwaardige oudheidkundige vondst bekend,
nl. een stuk van een drinkschaal, mot het hoofd
van Antigone, die zich buigt, om haren op den
duisternis van het houtgewas en der boomen, die hier
het huis beschaduwden.
Toen het donker begon te worden, de nevel bui
ten spookachtig om de boomtakken fladderde en de
grauwe schemering, waarin het vertrek gehuld was,
schrikwekkende gestalten uit alle hoeken scheen te
doen opdoemen, werd de zieke onrustig.
«Ziet gij wel daar,# riep zij plotseling, zich in
*t bed oprichtend en den mageren arm uitstrekkend.
«Ja, ik zie het,# sprak Dragomira bedaard.
«En rijzen uwe haren dan niet te bergekrijschte
de oude dame. «Wat wil hij van mij, hij spreekt
tot mij.#
Hij eischt rekenschap.#
En met volle recht, want ik heb hem gedood; ik
ben zelfzuchtig hard en zonder gevoel geweest. Is er dan
geen vergiffenis te vinden? Kan God niet barmhartig
zijn?# De zieke wrong hare handen en keek Drago
mira smeekend aan.
«Er is vergiffenis te vinden.#
Hoe?#
«Door den dood.«
«Als God mij opeischt, zal ik sterven.
•Gij moet zelf een einde aan uw leven maken,
u zelf op het altaar des Heeren offeren.#
«Ik? Ik zelf? Neen, neen, ik wil niet
sterven.#
De zieke verviel op nieuw in wilde phantasieën en
wentelde zich steunend en bevend op haar leger om
en om. Dragomira had het lampje aangestoken, dat
achter het scherm stondhet wierp een onzeker
schijnsel in het vertrek en tooverde groote, lichtende
ringen op de wanden. De vizioenen verdwenen. Wel
dra kwam de maan te voorschijn en voor haar ge
heiligd licht vloden ook de nevelen, die het huis als
een helsche damp omgaven. De zieke werd rustiger.
Het was kort voor middernacht, toen de oude
dienstmaagd zachtkens het vertrek binnentrad en Dra
gomira de boodschap bracht, dat er een heer uit
II IIIIIIIIIH I II Imil——M—II I
