No. 542.
Zaterdag 18 December,
1886.
FEUILLETON
De Tweelingzusters.
UitgeverL. ,T. VEERMAN Heusden.
Het Amerikaansche
Spoorwegleven.
VOOR
Dit blad verschijnt eiken WOENSDAG en Z A T E R A G.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.Franco per post zonder prijs-
verhooging.
Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden ingewacht tot Maandag- en Donderdagavond 10 uur. Ingezonden
stukken tot Maandag- en Donderdagavond 8 uur.
Binnenlambche A D V E R T E N T I E N
waarvan de plaatsing driemaal wordt opgegeven
worden slechts tweemaal in rekening gebracht. Rij
toezending gelieve men vooral duidelijk den naam
van den Uitgever op het adres te stellen.
ii.
De schoone sleeping-cars (slaapwagens),
zijn yoor lange reizen van onschatbare
waarde. Wanneer deze hooge, met verguld
hout ingelegde en Van hooge ramen en
prachtige spiegels voorziene wagens in den
avond door een rij van glanzende kronen
verlicht worden, leveren ze een schoon ge
zicht op. Men zit er zoo geheel op zijn
gemak, zelfs op zeer lange reizen als de
Pacificsporen maken, die acht dagen du
ren. Tot laat in den nacht heerscht daar
binnen een gezellig verkeer, onder 't ge
not van 't beste dat het buffet geven kan,
doch wanneer door een der reisgenooteu
aanstalten gemaakt worden tot het zoeken
der nachtrust, dan volgt spoedig het hecle
gezelschap. Vreemde dames, die voor de
eerste maal in het spoor zich te slapen
zullen leggen, wachten in den regel schuch
ter om te zien hoe hare Amerikaansche
zusters zich in dit geval gedragen. Deze
echter ontdoen zich ongegeneerd van dc
opperkleeding, het overige nachttoilet wordt
verder in de slaapplaats gemaakt en bin
nen een goed half uur verkondigt een die])
ademhalen achter de dubbele rij bedgor
dijnen, dat mijnheer de reiskameraad of
mevrouw of de juffrouw zich in een ge
zonden slaap verheugen.
Tegen 7 a 8 uur pleegt men op te staan,
waarbij het gebruik is dat de heeren voor
gaan en zich verwijderen. Hun waschka-
mer ligt aan de eene, die der dames aan
de andere zijde der wagen. Elke kamer
is voorzien van alle benoodisrdlieden. Aan
het ontbijt in de Dining-car vindt men
elkaar binnen weinig tijd weer. Bereikt dc
trein dc plaats zijner bestemming in den
nacht of den vroegen morgen, dan wordt
de slaapwagen op een nevenspoor gereden
en dc bemanning kan rustig tot 8 uur
rusten. Evenzoo kan men zich op het sta
tion van afreis reeds om 9 uur in den
slaapsalon ter ruste begeven, zelfs wanneer
de trein eerst middernacht afrijdt.
Het gebruik van den slaapsalon tegen
lVs tot 2 dollars per nacht is voor min
der bemiddelden te duur; daarom is op
eenige der groote wegen in het westen de
prijs verlaagd tot 60 cent en op de At-
chison-Santafébaan, die met de Pensylva-
nia en de Baltimore-Ohiospoor voor de
best ingerichte der Amerikaansche sporen
geldt, brengt men hiervoor in 't geheel
geen vergoeding in rekening. De slaapwa
gens op (leze trajecten herinneren aan de
kooien van tusscliendeks-passagiers op een
zeeboot. Ten gerieve der emigranten ge
nieten deze een korting, ten bedrage van
V, of 1/4; ze moeten echter aan 't station
uitdrukkelijk een landverhuizerskaart vra-
gen.
Sedert 1884 is in de Vereenigde Staten
een nieuwen spoorwegtijd ingevoerd. Als
grondslag dient Greenwich bij Londen.
De V. S. zijn in 5 districten verdeeld,
die elk voor zich hun tijd berekenen naar
den meridiaan, die door 't midden van 't
district loopt. Daardoor verschillen de
tijden telkens een uur.
Vergelijkt men met de Amerikaansche
treinen de Engelsclic, dan valt het oordeel
niet zwaar. Ben Engelsche trein maakt
een ongunstigen indruk. De wagens zijn
klein en smal, de ruimte daardoor beperkt,
de ventilatie gebrekkig, de wagens liggen
op hooge, plompe raderen, op welker assen
de veeren direct bevestigd zijn. Men mist
er die vertrouwen wekkende soliditeit en
alle schoonheid. Ook het platform, het
koppelsysteem en de Westinghouse-rem
ontbreken. Ook de locomotief staat ver
achter bij de Amerikaansche. In Engeland
staat de machinist en de stoker, als bij
ons, zonder eenige beschutting dan een
eenvoudig blikken dakje, waarin kijkgaten
zijn, aan wind en weder prijs gegeven. De
practische ingenieur lacht om dien een
voud wat zou hij met zulk een onding
bij een scherpe corvé op de wegen in 't
verre westen aanvangen?
De Engelsche locomotieven zijn voor effene
wegen geconstrueerd. Zij voeren geen sig-
naalklok, daar de baanwachters voor de
zekerheid der wegen zorgen, de stoomfluit
is schril en doordringend en in plaats van
verlichtende reflectors, gelijk in Amerika,
bedient men zich van eenvoudige lantaarns.
Ook de bezorging der bagage laat veel te
wenschen over en die aan 't reizen in En
geland niet gewoon is, kost de zorg daar
voor vele onrustige uren.
In Amerika bezitten de gezamenlijke spoor
wegondernemingen in de stad een eigen
lokaal, waarin alle mogelijke inlichtingen
omtrent de tarieven der eigen en verbonden
lijnen met de denkbaarst mogelijke vriende
lijkheid worden gegeven. Ook zijn in alle
hotels en aan verschillende andere plaatsen
biljetten voor alle treinen te krijgen. Niemand
behoeft zich dus, wanneer hem tijd te kort
komt, aan 't loket van kaarten te voorzien
hij kan dat vooruit op zijn gemak bezorgen.
Ook dit is opmerkenswaardig dat de con
ducteurs niet langs den trein behoeven te
loopen, om bij vertraagde vaart de kaarten
der passagiers na te zien, maar dat ze in
de met elkaar verbonden wagens gedurende
de reis deze taak gemakkelijk afdoen. Het
IX.
11)
Men zegt wel eens dat de tegenspoed de toetssteen
is van het karakter en evenals sommige kruiden moe
ten gekneusd worden om haar zoctstcn geur voort
te brengen, zoo hebben sommigen het lijden noodig,
om hunne uitstekendste hoedanigheden te ontwikke
len. Dit was ook merkbaar bij Marie. Tot nu toe
had zij alleen de lichtzijde van het leven gezien en
de bloemen geplukt die zij op haar levenspad ont
moette maar nu de donkere wolken zich boven haar
hoofd samenpakten, bleef zij moedig staande. Even
als men alle zegeningen tot rampen kan maken, zoo
kan men ook alle beproevingen in zegeningen doen
verkeeren; het hangt er slechts van af, op welke
wijze wij ze ondergaan.
Marie had slechts één verlangen, om zoo spoedig
mogelijk bij hare ouders terug te zijn om met hare
moeder de zorgen voor haar papa te deelen. Zij zette
Johan tot spoed aan en hoe vlug hij de paarden liet
draven, toch ging het voor haar gevoel veel te lang
zaam. Eindelijk ziet zij het huis in het verschiet,
nog een hoek om en zij is op de plaats harer be
stemming. Uit het rijtuig te springen en de deur
geopend ziende naar binnen te vliegen, was het werk
van één oogenblik. Zij spoedde zich naar de zieken
kamer, waar haar geliefde vader op het leger lag
uitgestrekt, met vermagerde wangen en oogen die
wel tweemaal zoo groot schenen dan vóór baar ver
trek. Hare moeder was bezig een verfrisschende drank
te bereiden en zag haar niet bij het binnentreden.
Wat was zij in die korte tijd verouderd! Hare vlech
ten, die zij eertijds met de meeste zorg opmaakte,
hingen nu ordeloos om het hoofd, hare frissche kleur
was geweken en eenige rimpels toonden zich op haar
voorhoofd. Hare houding was eenig/.ins gebogen en
haar slap onzeker. Toen zij zich naar het bed van
den zieke wilde begeven, bemerkte zij Marie en een
oogenblik daarna lagen zij in elkanders armen. Mijn
liefste moedertje, wat ben ik blij weèr bij u te zijn,
ach waarom hebt gij mij niet dadelijk geschreven, ik
zou niet gedraald hebben tot u te komen «Ja, dat
dacht ik wel Marie, maar ik wist dat gij beiden zoo
veel genoegen liadt en wilde u niet storen in uwe
vreugde. Daarbij dacht ik eiken dag dat uw lieve
vader wel spoedig zou beteren en wilde hem zelf
verplegen, daarom ben ik dag en nacht bij hein ge
bleven, opdat hem niets ontbreken zou
»Iloe is het mogelijk, lieve moeder, en dus hebt
gij in dien lijd geen nachtrust gehad?*
«Wel zeker, ik heb een gemakkelijke stoel als bed
ingericht en rustte toch, terwijl ik dan altijd bij de
hand was als uw vader eenige hulp noodig had.*
Nu trad zij naar het ziekbed haars vaders, die
juist uit eene lichte sluimering ontwaakt was. Zij
wilde hem niets van hare ontroering doen blijken en
zocht hem met eenige bemoedigende woorden op te
beuren.
«Nu papa, ge zult nu wel spoedig beter worden,
nu mama en ik beiden u zullen verzorgen. Doet het
u nu ook niet een weinig genoegen mij wéér te zien
Ik zal mij hier zoo rustig gedragen dat gij tevreden
over mij zult zijn, gij zult die drukke Marie van
vroeger er niet uit herkennen en als het u niet te
veel vermoeit dan zal ik u, in kalme oogenblikken,
het een en ander van de familie Lu kassen niededee-
len. Clara zal mij binnen enkele dagen volgen; als
wij thans met ons beiden en mama hier zaten, dan zou het
veel te druk voor u worden.
Ik zal uw kussen eens goed leggen en blijf dan
verder rustig bij u zitten
«Mijn lieve kind! wat ben ik verheugd u wéér te
zien, al was het alleen om u.ve brave moeder den
last, dien ik veroorzaak, te helpen verlichten. Marie,
ik heb het uwe moeder niet durven zeggen om haar
niet, te veel te bedroeven, maar ik ge.loof dat ik van
deze ziekte niet herstellen zal. Ik ben zelf lang genoeg
geneesheer geweest en kan dus mijne ziekte volgen,
maar ik vrees dat het op eene. verzwakking uit zal
loopen. Maar,vervolgde hij met eene zwakke stem,
«ik geloof dat gij een moedig meisje zijl en dus, ver
ontrust uwe lieve moeder vooreerst nog niet met
hetgeen ik nu gesproken heb; maar zult gij, als ik
van haar zal zijn weggegaan, haar altijd steunen en
trouw ter zijde staan? Het doet mij leed dat ik u
allen zal moeten verlaten, maar ik stel mij in Gods
hand, Hij zal ook over u allen waken en u niet ver
laten
«Lieve pi, ik hoop dal gij u noodeloos ongerust
maaktde koorts heeft u verzwakt, maar als die
maar eenmaal geweken is, dan zult gij uwe verloren
krachten spoedig herwinnen. Houd slechts goeden
moed en laten wij ons verder geheel aan God over
geven.
Hij glimlachte slechts even, alsof hij hare woorden
niet geloofde, drukte hare hand en bleef toen rustig
liggen. Wat ging er veel om in Marie, nu zij haar
vader gezien had-; zij begon nu ook te vreezen dat
hij waarheid gesproken had en dat binnen kort die
vreeselijke slag haar zou treffen en toch moest zij
beide hare ouders hoop en moed inspreken, die zij
voor zich zelve niet bezat. Zij bad God in stilte om
kracht en steun en daarna voelde zij zich meer ver
is roerend te zien hoe niet alleen de direc-
tiën voor 't gemak en de zekerheid harer
ondergeschikten zorg dragen, maar ook hoe
elk der reizigers zich dit tot plicht rekent.
Men is gewoon het biljet zichtbaar op den
hoed te hechten en bij nacht komt de con
troleur zacht aangeloopen, doet zijn plicht
en brengt het kaartje weer op zijn plaats
terug.
Wat de snelheid betreft, deze is niet
grooter in Amerika dan bij de sneltreinen
in Europa.
Even voor de aankomst van een trein
wordt de naam van 't station in eiken wagen
afgeroepenin de wachtkamers wordt echter
tegen 't vertrek niet gewaarschuwdook
kan men niet altijd op het afluiden rekenen.
Men verwacht in Amerika dat ieder op zijn
tijd past en zorgt alleen voor duidelijke
aanwijzing der plaats van bestemming op
iederen wagen.
Nadert de trein een groote plaats dan
vertoonen zich agenten der expresdieust, om
de orders op te nemen aangaande de ba
gage. Men overhandigt hun het eigendoms
bewijs en ontvangt daarvoor een met potlood
ingevulde kwitantie. Verder heeft men zich
over niets te bekommeren, daar het terstond
afgeleverd wordt of verder verzonden al
naar verkiezing.
Voor één koffer, al is hij ook nog zoo
zwaar, betaalt> men geen vracht. In plaats
van het bij ons ook bekende beplakken met
een strook papier, bindt men een lederen
riem door de handvatsels, aan welks onder
eind een geel koperen penning bevestigd
is met initialen der onderneming, nummer,
route en plaats van bestemming. Een tweede,
daaraan gelijk, ontvangt de passagier en
deze heeft hij slechts bij aankomst af t«
geven om terstond zijn bagage in ontvangst
te kunnen nemen.
sterkt om de toekomst te gemoet te gaan. Nu drong
zij er op aan dat bare moeder eenige rust zou ne
men die zij zoo hoog noodig had en hoewel deze in
het eerst beweerde daar geen behoefte aan te heb
ben, zoo gaf zij eindelijk op het herhaalde aandrin
gen van Marie toe en viel spoedig in een geruste
slaap. Nu kon men Marie in stilte bewonderen als
men ze in de ziekenkamer had kunnen gadeslaan. Zon
der gedruisch bewoog zij zich in de kamer, die zij
eerst gezellig inrichtte, zij plukte eenige lievelings
bloemen van haar vader en plaatste die in een vaas
op de tafel, zette alles op zijne plaats en ging toen
voor het theeblad zitten met een handwerkje, maar
zóó dat zij haar vader kon zien, zonder dat het hem
hinderde.
Den zelfden avond begon zij een brief aan mevrouw
Lukassen te schrijven, die zij al hare hoop en vrees
mededeelde. Het scheen haar eenigzius verlicht te
hebben haar hart eens aan een trouwe, moederlijke
vriendin te hebben kunnen uitstorten en maakte toen
toebereidselen om den nacht wakende door te brengen.
Toen Marie met Philip naar den trein vertrokken
was, heerschte er eene nare leegte in het huis van
de familie Lukassen. Zulk een gevoel ondervindt ieder
een, geloof ik, die eene logée een tijdlang gehad
heeft, met wie men op een prettigen voet omgegaan
heeft. De kamer die zij in gebruik heeft gehad, de
plaats die zij aan de tafel innam, alles doet u aan
haar herinneren en men voelt eene leegte, die de twee
eerste dagen niet aangevuld wordt. Dan begint men
weèr aan zijne dagelijksche bezigheden gewoon te
raken en als er eindelijk een brief van de afwezige
komt, gevoelt men zich weèr tevreden en leeft wéér
eenige uren in gedachten met haar.
DE
en Alten»,
O
I mtmrm ij—MMMiiwi umnmt mui Waummmm