Veeverzekeringen. FEUILLETON. Jté "OS. ZATERDAG 29 .TENT 1889 Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. COLA. VOO Li Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00. Franco per post zonder prijsverhooging. Agent voor Gorcum en OmstrekenBosch Broes van Dort. Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht. Agent voor Frankrijk: Wester Co., 20 Rue Hérold, Parijs. Er is ongetwijfeld geen bedrijf, waarbjj men ten allen tijde zooveel gevaar loopt van verliezen te lijden, als het landbouw bedrijf. De te veld staande gewassen kunnen door hagelslag, door langdurige droogte, door aanhoudend nat weder, door insecten enz. geheel of gedeeltelijk vernield worden. Het vee staat, behalve in tijden van algemeen heerschende ziekten, aan vele gevaren bloot. Bij zware onweders gebeurt het niet zelden dat één of meer stuks door den bliksem gedood worden. In het voorjaar vooral is de veehouder in gevaar vee te verliezen bjj het afkalven zijner koeien. Het verlies kan al spoedig eenige honderden guldens bedra gen. Daarom is het niet te verwonderen, dat er hier en daar pogingen zijn aange wend om vereenigingen of maatschappijen tot stand te brengen met het doel, om hen, die verliezen lijden, geheel of gedeeltelijk te vergoeden, wat zij verloren hebben. De vraag of en wanneer zulke vereenigingen recht van bestaan hebben en welke bepa lingen in acht moeten genomen worden bij het oprichten eener zoodanige vereeniging is dunkt mij wel der moeite waardig be antwoord te worden. In den boerenstand vindt men eigenaars van groote, minder groote en kleine boerderijen. Heeft iemand een groot getal vee, b.v. meer dan veertig stuks, dan zal ook bij eene geringe contri butie de jaarlijksche bijdrage toch nog zeer aanzienlijk kunnen heeten, zoodat men vei lig mag aannemen, dat de te betalen som aan de vereeniging gemiddeld even hoog zal zijn, als het kapitaal verlies bedraagt, dat hij door elkander genomen jaarlijks zal 14) »Ik acht me gelukkig,murmelde Cham ber lin. Carters trad naar Cola en boog zich. »Ik had het voorrecht u reeds eens Cola zag op. Een lachje van herkenning trok over haar gelaat, 't Was haar op dit oogenblik, alsof ze den jongen man, die voor haar stond, reeds lang kende. Hij toch was de eerste, die haar in 't vreemde land vrien delijk had toegesproken. Te midden van al die vreemde gezichten scheen hij haar een oud bekende. »'t Verheugt me u weer te zien!* Ze zei 't eenvoudig en vol eerlijk gevoel, en de man hield een oogenblik haar hand in de zijnen. In de knellendd eenzaamheid van haar jong hart kwam haar dit gelaat voor als een hulp, een steun, dien ze vroolijk begroette. »Als ik geweten had, dat ge een bloed verwant van Mevrouw Harland zijt, Me juffrouw, dan had ik de vrijheid genomen mij heden morgen dadelijk als een bekende van dit huis aan u voor te stellen.* »Als een bekende?* Cola zag hem lachend aan. Waarom niet als een vriend des huizes?* »Daar zou Mevrouw uwe tante hartelijk voor bedanken. Zij haat me.« >En toch komt ge bij haar?* Hij knikte. Haten beteekent hier altijd nog belangstellinguwe tante is een origi neel wien zij goed behandelt, die is ver loren die is haar onverschillig of ver achtelijk! Ge zult haar wel leeren kennen.* Cola zweeg. Ze had een gevoel of ze deze scherp uitziende, twistzieke vrouw met die kwaad hebben door sterfte van vee. Deze stelling is zoo maar niet uit de lucht gegrepen, maar de ondervinding heeft de waarheid er van bevestigd. Veeverzekeringen zijn alzoo voor bezitters van veel vee niet noodig, omdat zij het geleden verlies zelf wel kun nen dragen, en omdat de vergoeding voor het geleden verlies vrij wel opweegt tegen de jaarlijksche contributie. Anders wordt het echter voor kleinere en kleine boerde rijen, waar het verlies van een enkel stuk vee moeielijk vergoed kan worden uit eigen fondsen. Dan zijn de vereenigingen waar lijk een uitkomst. Dikwijls is het verlies van een of twee koeien de oorzaak van ar moede en moet de openbare liefdadigheid worden ingeroepen om een gezin voor ge- heelen ondergang te behoeden. Dit nader uiteentezetten zal zeker wel niet noodig zijn. Vee verzekeringen hebben dus recht van be staan, wanneer zij met de bedoeling zijn opgericht om hen voor ondergang te be hoeden, die het verloren vee niet zelf terug kunnen koopen. Nu veronderstelle men niet dat wij den bezitters van veel vee zouden ontraden deel te nemen aan eene onderlinge veeverzekering. Integendeelwij zouden wenschen, dat de meer gegoeden in dit op zicht ter wille hunner minder bevoorrechte standgenooten ook tot zulk eene vereeni ging toe tradenwant even als vele han den licht werk maken, zullen vele bijdra gen in staat zijn gemakkelijker, menigmaal met een kleinigheid, de geleden verliezen te vergoeden. De bezitters van slechts wei nig vee zullen in hun belang wel doen tot zulk eene onderlinge verzekering toe te treden. Eene kleine bijdrage kunnen allen geven, maar een koe te koopen in plaats van eene gestorvene is voor de meesten on mogelijk. Het oprichten van onderlinge veeverzekeringen is waarlijk geen gemak kelijk werk. De meer ontwikkelden en de meer gegoeden onder de landbouwers dienen de zaak op touw te zetten en te zorgen voor den goeden gang. Tevens moet men vooral de kleine veehouders trachten te overtuigen en over te halen tot de vereeni ging toe te treden en desnoods allen steun weigeren aan hen, die verliezen lijden door sterfte, terwijl zij vroeger weigerden om een kleine uitgave te doen, ten einde hun vee te verzekeren. En op welken grond slag moet zulk eene vereeniging worden opgericht? Vooreerst moet worden gewaakt, dat er geen misbruik kan gemaakt worden van de gelden, welke zijn bijgedragen om een vast kapitaal te vormen. Het is toch herhaaldelijk voorgekomen, dat veeverzeke- ringmaatschappijen na een korter of langer bestaan failliet gingen. Men kieze dus per sonen, die voor het beheer geschikt zijn en verder volkomen zijn te vertrouwen. Het meest is daarom aan te bevelen eene ver eeniging, welke betrekkelijk beperkt is, en dus zich tot een zekere streek bepaalt. Zal eene onderlinge veeverzekering stand kun nen houden, dan moet verzekering niet leiden tot zorgeloosheid van den kant der veehouders. Hiervoor kan het best worden gewaakt door in geen geval de verzekering uit te keeren, indien kwade trouw bij den verzekerde kan bewezen worden. Heeft iemand b.v. een koe, welke aan het sukkelen raakt en ziet de eigenaar, dat hij er beter aan toe is, wanneer de koe sterft, dan zou het kunnen gebeuren, dat geen voldoende of in 't geheel geen middelen werden aan gewend om de ziekte te bestrijden. Zulke gevallen zijn allicht te bewijzen en vooral kan het advies van een kundig veearts dan van veel gewicht zijn. Het spreekt van zelf, denkende oogen nooit zou leeren kennen. Ze was bang voor haar en ze begreep niet, hoe de verzamelde gasten zich haar kwaad aardige gesprekken lieten welgevallen ja, hoe 't kwam, dat ze van haar schenen te houden. Ze keek naar haar tante, zooals deze tegenover Mrs. Wilson en Mrs. Buren zitttend de kaarten schudde. Dat geschiedde met een booze haast, met een voortvarendheid en koude beslistheid, die voortdurende, inwendige boosheid aan duidde. Cola moest aan Mevrouw Bürger denken. Die was ook zoo oud als deze dame, maar hoe zacht, hoe oplettend voor allen, die haar omgaven Terwijl Cola aan de goedige moeder van Thesi dacht, voelde ze, dat ze Mevrouw Harland niet begreep en zeker niet van haar hield. Zij was ondoorgronde lijk, en aan zulke naturen was Cola niet gewoon. Ze zuchtte, terwijl ze aan de toekomst dacht en de jonge man bemerkte het. Hij begreep, dat zijn woorden haar be angstigd hadden, en hij haastte zich den kwaden indruk uit te wisschen. »In 't begin maakt Mevrouw Harland meest een ongunstigen indruk,* zei hij, »maar wij, die haar kennen, verdragen haar kleine uitvallen met geduld. Ze heeft daarbij uitmuntende hoedanigheden. Ze is van een eerlijke, niet geblankette natuur. Hoe is ze u verwant, als ik dat vragen mag?* Cola legde 't hem uit, en dan spraken ze vriendelijk verder. »Woont ge in M. vroeg ze den jon gen man. Deze knikte. »Ik ben geneeskundige, dat wil zeggen,* hij lachte, »ik wil 't zijn, zoodra ik zieken krijg. Voorloopig leef ik van mijn rente zonder eenige geneeskundige bezigheid.* »Geloof hem niet, Mejuffrouw,* viel Chamberlin, die nader getreden was en zijn theekopje op de hand liet balanceeren, hem in de rede, »hij heeft een goed bezocht spreekuur! Hij houdt zich maar zoo een voudig »Dank u mijn vriend lachte Carters, hem op den schouder kloppend. »Hij heeft gelijk, Mejuffrouw! Ik overdrijf! Daar komt Aldridge neem u voor hem in acht, hij is gevaarlijk! Hij schildert »Wat spreekt ge daar over me? Wilt ge me bij de juffrouw in miscrediet brengen? Jaloerschheid, mijn kind jaloerschheid omdat ik er beter uitzie dan hij.« Ze lachten allen de vroolijke toon van den ouden heer was aanstekelijk. »Mag ik u nog een kop verzoeken, Me juffrouw? Tegelijkertijd waarschuw ik u voor deze jonge heeren wij oudjes zijn beter; ik heb 't ondervonden ik was zelf eens jong maar één stukje suiker, als 't u belieft; ga uit den weg, gij allen; ik wil Mejuffrouw verzoeken of ze voor me wil zitten als MignonZe heeft een prach tig hoofd »Daar hebben we 't!« riep Carters uit »zei ik u niet Mejuffrouw hij is gevaar lijk die Aldridge »Maar zijn schilders-werkplaats is mooi,« zei Chamberlin. »En mijn schilderijen zeker niet?* riep Aldridge, »o die jaloersche jeugd!* »Sir William, Mrs. Buren laat u zeggen, dat zo met de kaarten wachtzei Dr. Buren, die zich eindelijk van de theetafel had vrij gemaakt en de pratende groep naderde. Aldridge keerde zich schielijk om. »Ga gij maar spelen, Chamberlin De lange blonde sprong behendig achter de portière, die de beide salons scheidde, en borg afwerend zijn goedmoedig gelaat achter de handen. »Dan gij, Carters!* »Not much!« zei deze lachend, en Al dridge stond zuchtend op. dat in een goed reglement de voorwaarden van recht op vergoeding nauwkeurig moe ten omschreven worden. Voor hen, die on bekend zijn met zulk een reglement en niet weten op welke wijze het moet zijn inge richt raden wij aan eens inzage te verzoe ken van het reglement der onderlinge vee verzekering te Haarsteeg. Misschien dat na inzage menig landbouwer in den omtrek van genoemde plaats tot de daar gevestigde onderlinge veeverzekering zal toe treden. Het is zeker onnoodig te zeggen, dat nood zakelijk geen uitkeering kan plaats hebben, wanneer in een provincie besmettelijke vee ziekte heerscht. Bij onderlinge veeverzeke ring kan men een vast kapitaal hebben of men kan de geleden schade vergoeden door pondspondsgewijze door de verzekerden te laten bijdragen. Nu valt het gemakkelijk te begrijpen, dat in geval van besmettelijke veeziekte er geen sprake kan zijn van uit keering, want dan zou het bestaande kapi taal spoedig verslonden zijn en in het tweede geval zouden de bijdragen door de verzeker den te betalen te groot worden. Dit alles breedey uit een te zetten achten wij minder noodig. maar raden toch een ieder sterk aan eens inzage te verzoeken van het reglement van de vereeniging te Haarsteeg, gemeente Hedikhuizen. Allen wien het belang van onzen boerenstand ter harte gaat geven wij in overweging, om in de plaats hunner in woning of in vereeniging met andere plaat sen eens de landbouwers uit te noodigen op eene bepaalde plaats op een aangewezen dag bij een te komen om de oprichting te be spreken van of de toetreding tot eene on derlinge vee verzekering. Jt3 u i t e n 1 an c J 't Schijnt zeker te zijn, dat Keizer Wil helm na het bezoek in Engeland, met een Duitsch eskader Italië zal bezoeken en via Napels naar Athene zal vertrekken om het huweljjk van den Griekschen kroonprins bij te wonen. Nadat de werkstaking van de metselaars en timmerlieden te Berlijn vijf weken ge duurd had, schijnt zij thans met de nederlaag der werkstakenden geëindigd. Zes duizend metselaars en timmerlieden hebben den arbeid hervat op voorwaarden, die de patroons ge steld hebben. Het verlies aan loon, dat de werkstakenden geleden hebben, wordt op ongeveer vier millioen mark geschat. De onderhandelingen tusschen Frankrijk en Italië omtrent den invoer van Italiaansch vee in Frankrijk hebben tot eene overeen komst geleid^ volgens welke Italiaansch vee na inspectie in Frankrijk kan worden in gevoerd. Van kolen-, goud-, koper- en tinmijnen heeft iedereen gehoord, maar niet van een papiermijn. Toch bestaat er een. Zekere Henry Palmer ontdekte voor jaren in Ogdens- burgh (Staat New-York) een veld, dat een kleiachtigen grond vertoonde. Bij onderzoek bleek het een soort van zand te bevatten dat zich uitnemend leent als grondstof voor het vervaardigen van papier en daaraan groote sterkte en waterdichtheid geeft. Er worden tegenwoordig 100 ton van deze grondstof per dag uit de mijn gehaald en afgeleverd. Bij een bruiloft te Tomblaine, een dorpje aan de Meurthe, gebruikten 18 personen nog al veel van een crème a la vanille, 's Avonds kregen de bruigom, zijn broeder en drie bruidsmeisjes hevige kolieken; de anderen werden ook ziek, maar minder ernstig. Een dag later stierven de bruigom »Ik kom terug,riep hij vroolijk, zijn prachtig grijs hoofd levendig schuddend, ik laat me door die jongelui niet uit het veld slaan. Mag ik mijn hartelijk verlangen u later nog eens meedeelen, mijn kind?* Cola knikte lachend. Zijn manier van schertsen deed haar aangenaam aan, en zjjn verschijning was boeiend en aangenaam. Hij strekte de hand naar haar uit. >Ge zult geen »neen« zeggen?« Zeker niet,* antwoordde ze op vertrou- welijken toon. Hij ging naar de speeltafel, vaar reeds de vrouw des huizes en eenige gasten hadden plaats genomen. Heeft de reis u niet vermoeid?* vroeg Carters haar in den loop van den avond, toen hij gelegenheid vond, zich weer bij Cola te voegen. »Zeer,« gaf ze ten antwoord. »Dan zal 't verstandig zijn, u zoo spoe dig mogelijk te verlossen. Ik zal met ver trekken beginnen zal ik?« Ze hief de groote oogen tot hem op en lachte vermoeid. Chamberlin, die achter hem zat, stond dadelijk ook op. Het whist spel was geëindigd. Bij de drukte van 't naar huis gaan naderde Aldridge het meisje. >En nu komt mijn verzoek!* Cola stond op en zag hem vragend aan. »Uw tante heb ik reeds overgehaald. Ik verzoek u vriendelijk mij morgen in mijn atelier te willen bezoeken. De heeren ko men ook, niet waar?* »Ik kom,* verklaarde Carters, en Cham berlin en Norton namen de uitnoodiging insgelijks aan. »Dus is 't »ja«, Mejuffrouw?* »Zeer gaarne,* zei Cola zich tot afscheid licht buigend. Toen de gasten zich verwijderd hadden, kwam Bertha Harland, die 't grootste ge deelte van den avond zich alleen met haar bruigom had bemoeid, en bood Cola aan haar naar heur kamer te geleiden. 't Was eene groote gezellige kamer met twee vensters en een veranda die op den tuin uitkwam. Het bed stond in een hoek van de kamer en was door een met goud draad doorweven bedscherm geheel verbor gen. De meubels waren glad gewreven en zagen er vriendelijk uit. Aan den zolder, boven de tafel, zeer dicht bij 't venster, hing een lamp, en verlichtte 't geen op de tafel lag. Cola's oogen vielen op een wit couvert. Ze boog zich en las 't adres Mejuffrouw Charlotte Harland. Wie was ja, zoo ze bezon zichdat was zij zelf. Maar van wien kwam het schrijven, dat geen stempel droeg. Ze opende het couvert. Een gesloten, gestempelde brief viel er uit. Cola's oogen glansden van vreugde. Thesi's welbekend, krabbelig schrift. En geadresseerd aan den ouden, geliefden naamMejuffrouw Cola Winter; per adres Mevrouw Harland. Ja, zoo't groote couvert was dus van tafote, die haar op deze wjjs haar meening te kennen gaf. Cola voelde op nieuw een tegenzin tegen die vrouw. Ze meende, dat ze nooit van haar zou kunnen houden. Vlug scheurde ze 't couvert open en las met vliegende haast den eersten zin. Hoe goed deden haar deze recht vertrou welijke woordenHoe brachten ze haar hart tot rust na de opwindingen van dezen dag. Thesi praatte in haar brief, zooals ze sprak, zoo vertrouwelijk, zoo lief, zoo teer. Cola had het aan de kleine vriendin nooit zoo goed getoond, hoe lief ze haar hadals ze haar thans bij zich had, dan zou ze 't haar met vol gemoed gezegd hebben. Zeker, ze toonde niet gauw, wat in haar omging. Ze had nooit een sterk verlangen om teerheden te bewijzen, ja, ze beant woordde de teerheden der goede menschen thuis maar zelden. Vroeger, ja zeker, lange jaren geleden, toen dreef haar warm hart haar om kwistig te zijn met hartelijkheids- bewijzen en die alle golden altijd dezelfde persoon die deze liefde versmaad had voor een vreemden man, voor iemand, dien NIEUWSBLAD et Land Villi lleiisdeii en Alteiia, lie Langstraat en de Boimnelerwaard.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1889 | | pagina 1