Een Hótel.
ZATERDAG 15 MAART.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
Het Feuilleton wordt
niet heden doch a.s. Dins
dag verzonden.
1810
VOOR
Dit blad verschijnt, WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden 1.00.
verhooging.
Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 et. Groote letters naar plaatsruimte,
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht.
Agent voor Frankrijk: Westee Co., 20 Rue Hérold, Parijs.
Wanneer we hier van een hotel spreken,
verzoeken we den lezer het begrip, 't welk
wij Nederlanders aan dien term vastkoopen,
te laten varen. De Franschen nl. denken
hierbij niet alleen aan een net ingericht
logement, maar aan ieder gebouw van
eenigen omvang, door particulieren inge
richt. Zoo lezen we b. v. van een minister
in zijn hotel, d. i. in zijn woning terugge
keerd van een operazanger, tot aan zijn
hotel door jubelende kunstbroeders begeleid,
en van de nalatenschap eens burgers, in
het hotel Drouot publiek verkocht.
't Is voor dit hotel, dat we uwe belang
stelling vragen.
Het hótel Drouot is niets meer en niets
minder dan een enorm groot verkooplokaal,
waar men kunstgeschiedenis en oudheid
kunde kan bestudeeren en tevens een blik
kan slaan op 't Parijsche leven. Het is een
massief gebouw, dat jaren geleden voor ruim
een half millioen is opgericht door de ver-
eeniging van taxateurs. Daar aan deze uit
sluitend 't recht toekomt publieke verkoo-
pingen te houden, was dit gebouw een
goede geldbelegging. Zij toch trekken van
al 't geen onder den hamer komt tien pro
cent der bruto-ontvangsten, van kooper en
verkooper ieder de helft. En daar 't bedrag
der openbare verkoopingen jaarlijks bij
millioenen geteld wordt, is dat ambt van
makelaar (commissaire priseur) zeer gezocht.
Er zijn er velen, die het niet voor drie ton
zouden willen verkoopen. 't Zou ook niet
helpen, al bood men hun meer. Het wordt
door het departement van Justitie na examen
vergeven.
Het hótel Drouot heeft slechts eene ver
dieping. In de V.alen gelijkvloers worden de
zware en ordinaire voorwerpen verkocht,
terwijl op de verdieping, waar zich ter
weerszijden een rij meer of minder groote
zalen bevindt, prachtvolle meubelen, byoute-
riën en kunstwerken (schilderstukken, bus
tes enz.) geveild worden. Beneden vinden de
verkoopingen voor de lagere volksklasse
plaats; de bovenzalen, waar kunst- en luxe
voorwerpen onder den hamer komen, zijn
natuurlijk slechts toegankelijk voor de beurs
der meer bedeelden en millionairs.
In iedere zaal troont, op een tribune de
makelaar met een elpenbeenen hamer in de
hand; aan zijn zijde zit een secretaris. In
de zalen, waar voorwerpen van kunst en
smaak verhandeld worden, bevindt zich
bovendien een deskundige, die den inzetprijs
.bepaalt. Het laat zich begrijpen, dat iedere
zaal, al naar 't geen er verkocht wordt, haar
eigen publiek heeft.
De ruimten, waar huisraad geveild wor
den, zijn in den regel 't meest bezocht.
Wie zich in Parijs tegen een billijken prijs
van meubelen voorzien wil, koopt gewoonlijk
in 't hótel Drouot, wat hij noodig heeft.
Jonge doctoren, beginnende advocaten, jeug
dige ambtenaren en vele andere lieden, wier
grootste rijkdommen in het rijk der hoop
liggen, koopen hier 't noodwendige om de
kale wanden hunner woning te dekken.
Wie een dezer zalen binnentreedt en die
spiegels en tapijten, die kanapee's en leun
stoelen, die klokken en lampen beziet, zou
wenschen, dat deze dingen spreken konden.
Welke geschiedenissen zou men dan te
hooren krijgenEr is geen dichter, die in
het scheppen van merkwaardige lotgevallen
het Parijsche leven nabij komt. De meeste
dezer huisraden, die hier kakelbont door
elkaar liggen of staan, hebben reeds aan
verschillende personen behoord. Wie zal
zeggen, hoevele malen ze nog van eigenaar
zullen verwisselen De eerste eigenaar van
dezen prachtigen stoel, wie weet of hij niet
in een afgelegen hoek der wereldstad op
een strooleger is gestorvenwellicht dat de
dame, die in dezen spiegel eens hare schoon
heid bewonderde, thans in de voorsteden
met groente of visch vent. Het gebeurt ook
meermalen, dat een bezoeker in het hótel,
onder de daar opgehoopte voorwerpen oude
bekenden terugvindt, die hij in den nood
heeft moeten verkoopen om zich van het
noodigste te voorzien.
Doch laten we deze beschouwingen ter
zijde en betreden we de zalen, waar kunst
voorwerpen geveild worden. Gelijk de waren,
zoo is ook het publiek hier weer interessant.
Alles, wat Parijs aan echte en ingebeelde
kunstkenners bezit, is hier vertegenwoor
digd. Men vindt er ook altijd lui, die aan
de verzamelwoede lijden. De hartstocht van
den een bestaat in het bezitten van een
rijke verzameling dolkeneen ander ver
zamelt tabaksdoozen, een derde Chineesche
kopjes. De zucht naar bezit, den mensch
aangeboren, openbaart zich op velerlei wijzen
en wordt niet zelden een ziekte. Iedere ver
zamelaar houdt natuurlijk zijne collectie
voor de schoonste. Zijn liefde grenst aan
vergoding en hij kan niemand uitstaan, die
in deze liefde niet deelt. In Parijs leven
tal van rijke nietsdoeners, wier grootste
genot bestaat in het verzamelen, en die dan
ook dagelijks in het hótel Drouot te vin
den zijn.
In deze zalen ontbreekt het ook nimmer
aan lieden, met geen ander doel daar tegen
woordig, dan om de prijzen op te jagen.
Deze schijnkoopers noemt men chauffeurs
(letterlijk warmhouders). Zij zijn ongeveer,
wat in de schouwburgen de claqueurs zijn.
De laatsten drijven het publiek tot hand
geklap, de eersten tot een hoog bod. Wan
neer b.v. een kostbare schilderij onder den
hamer komt, bewondert de opschroever het
zoo lang hem tijd gegund is en schijnt zijn
bewondering niet te kunnen onderdrukken.
Hij biedt hartstochtelijk, zoodat ieder be
merkt, dat hij de schilderij hebben moet.
Intusschen, wanneer het vuur der kooplust
helder opflikkert, trekt hij zich plotseling
met een treurig hoofdschudden terug en
laat het veld vrij, aan zijn tegenstander,
die later maar al te veel redenen heeft om
berouw over zijn koop te hebben. Men be
grijpt, dat, hoewel de chauffeur zijn doel.niet
verraadt, hij het toch niet altijd bereikt.
Het publiek in het hótel Drouot bestaat
uit sluwe, doortrapte lui, die zich niet be
dotten laten. Doch nu en dan wordt een
enkele in de yal gelokt. Vooral loopen de
ingebeelde kunstkenners dit gevaar, die
zich een air geven, alsof zij aan een enkelen
penseelstreek den eenen meester uit den
anderen kunnen kennen.
Hoe voorzichtig men op dit terrein wezen
moet, kan het volgende voorval bewjjzen.
Een Engelschman zat eens met een catalogus
in de hand bij een veiling van schilderijen
aan de lange tafel voor de tribune van den
makelaar, toen eene achter hem staande
dame van aristocratisch voorkomen en
verblindende schoonheid hem in 't Fransch
vroeg of hij Engelsch sprak. Toen hij dit
bevestigde, verzocht de dame hem in die
taal op de schilderij te bieden, die juist
geveild werd. Als een echt gentleman ver
klaart de heer zich gaarne bereid, haar dezen
dienst te bewijzen. Spoedig bevindt hij zich
in een heeten strijd met tal van koop
lustigen en na eenige minuten versloeg hij,
de influisteringen der schoone gehoorzamend,
met een flink bod al zijn tegenstanders. Doch
ze laten hem niet los en bieden hooger. De
Engelschman voelt een oogenblik de vrees
bij zich opkomen te worden beetgenomen,
doch de blikken van verstandhouding worden
van hare zijde meer en meer onweerstaan
baar, en als betooverd, biedt hij er op los,
tot hem eindelijk de schilderij weide met
een eendenvijver tot een belachelijk
hoogen prijs toegewezen wordt. In dat
oogenblik van spanning is de dame als een
middernachtelijke geest spoorloos verdwenen.
De gefopte schaamt zich te zeggen, dat
hij het offer eener bedriegster is, betaalt de
schilderij en trekt af met zijn eenden, onder
het spotgelach van het publiek.
Het resultaat der verkoopingen hangt na
tuurlijk van omstandigheden af. Is er geld
in overvloed, zoo wemelt Drouot van be
zoekers en er worden soms fabelachtige
sommen besteed voor kunstvoorwerpen. Zulke
gunstige tijdstippen worden zooveel mogelijk
waargenomen voor vrijwillige verkoopingen.
Er zijn millionairs, die zich voordoen als
kunstminnaars en van die en gene koopen
om op gezette tijden hun gansche verzame
ling in Drouot te gelde te maken. Ook in
de mode zijnde theaterprinsessen laten van tijd
tot tijd op speculatie al hun meubilair veilen.
Niemand, die eenigen naam heeft in de
dandywereld van Parijs, blijft daarvan weg
en verzuimt tegen een hooge som zich uit
de salons der vereerde schoonen aan te
schaffen.
Wie voor 't eerst te Parijs komt en deze
wereldstad meer dan oppervlakkig wil leeren
kennen, brenge een bezoek aan het hótel
Drouot. Hij vindt daar vertegenwoordigers
van alle rangen en standen bijeen en kan
zijn menschenkennis meer dan overal elders
uitbreiden.
-Buitenland.
In de Trans vaalsche Staatscourant wordt
bekend gemaakt, dat er is opgericht een
comité voor de uitgifte van open gronden
in de Transvaal, hetwelk bij de regeering
een ontwerp-overeenkomst heeft ingediend,
waarin voornamelijk de volgende bepalin
gen voorkomen
De regeering verleent aan de onderge-
teekenden alle open gouvernementsgronden,
gelegen tnsschen Marico, Krokodilrivier en
Magalaquin langs Krokodilrivier af, en die
tusschen Oringhstad en Olifantsrivier, om
die voor bewoning en cultivatie geschikt te
maken.
Het comité zal de zoo ter beschikking
gestelde gronden, voor vooverre het die aan
vaardt, in grootere of kleinere deelen moe
ten uitgeven, in de eerste plaats aan per
sonen binnen deze republiek geboren en
voorts aan inkomelingen, welke het comité
daarvoor geschikt zal achten, onder zoo
danige bepalingen als het comité wensche-
de
regee-
lijk zullen voorkomen en door
ring zullen zijn goedgekeurd.
Het comité zal gerechtigd zijn, eene maat
schappij of maatschappijen te vormen, wier
doel zal zijn, door het bijeenbrengen van
voldoend kapitaal de gronden voor bewoning
en bewerking geschikt te maken, hulp te
verleenen aan occupanten bij wijze van voor
schotten voor de goede bewerking hunner
gronden, het in het leven roepen en bevor
deren van nijverheidsondernemingen, fabrie
ken en ontginningen, ten einde den occu
panten markten te openen en gelegenheid
voor verdienste te verschaffen.
Het comité zal jaarlijks aan de regeering
moeten uitkeeren de helft van alle gelden,
verkregen door het uitgeven van gronden en
ondernemingen, fabrieken en ontginningen,
welke door de bemiddeling van het comité
op zulke gronden mochten ontstaan of ge
vestigd worden.
Het zal de aanplanting van alle nuttige
boomsoorten met alle krachten bevorderen,
en de reeds aanwezige beschermen.
Het zal in elke streek dier gronden waar
zich binnen zes mijlen omtrek 25 huisge
zinnen hebben gevestigd, geldelijke voor
schotten verleenen voor schoolbouwen
binnen elke zestig mijlen voor kerkbouw.
Het zal geen belasting voor de gronden
hebben te betalen die niet in gebruik of
onder bewerking zijn genomen.
Het verbindt zich de door de regeering
ter beschikking gestelde gronden niet min
der te verkoopen dan tegen drie shillings
per morgen.
De regeering behoudt ten allen tijde de
macht, elk stuk open grond, nog niet aan
vaard door het comité, voor 's lands belan
gen uit te houden en te gebruiken.
Mocht de regeering er later toe overgaan,
andere dan de hierboven bedoelde gronden
ter uitgifte beschikbaar te stellen, dan zal
het hierin genoemde comité de voorkeur
genieten.
Bij dit ontwerp is eene toelichtende me
morie gevoegd, waarin wordt betoogd welk
een gevaar er voor de republiek dreigt in
de omstandigheid, dat allengs vreemde parti
culieren en maatschappijen eigenaars worden
van den grond, en hoe noodig het is, mid
delen aan te wenden om dat gevaar te
stuiten, opdat niet de burgers dezer repu
bliek, wier voorvaderen met hun bloed den
grond drenkten en dien voet voor voet ver
steen te plaatsen, waarop in hoofdzaak de
troonrede van 17 Nov. 1881 zal worden
vermeld.
Uit de bij het Lagerhuis overgelegde
correspondentie tusschen Bismarck en Fer-
gusson over de Berljjnsche conferentie, blijkt
o.a. dat Fergusson verklaarde dat de vast
stelling van een wettelijken arbeidsdag voor
volwassen mannen in strjjd zou zjjn met
de Engelsche wetgeving. Graaf Hatzfeld
bood 27 Februari een nieuwe nota en het
programma voor de conferentie aan, waarop
Salisbury 6 Maart de uitnoodiging aannam.
Als Engelands afgevaardigden worden
thans genoemd graaf Dunraven, Kennedy,
van het Ministerie van Buiteulandsche Za
ken, en Burnett, secretaris van den Board
of Trade.
Te Sittingbourne, in Engeland, werd
dezer dagen Jozef Sutherland begraven, de
eenig overgeblevene van hen, die hadden
deelgenomen aan den beroemden zeeslag bij
Trafalgar in 1805, waarin Nelson de vloot
van Napoleon 1 vernietigde. Hij was over
de honderd jaar oud; 200 mariniers gingen
achter het lijk en een groote schare woonde
de plechtigheid bij.
De Vossische Zeit. meldt, dat de Duitsche
bezittingen in Oost- en Zuid-West Afrika
spoedig tot Duitsche kolonies zullen worden
verheven. Emin Pacha zou Gouverneur
worden.
Nabij Glassona, ten noorden van de
Grieksch-Turksche grens, hebben Turksche
soldaten hevig gevochten tegen een troep
roovers. Dezen werden ten laatste versla
gen 6 van hen werden gedood, 2 gevat,
2 ontsnapten. Van de soldaten werden 20
gedood.
't Klinkt in onzen tjjd ongelooflijk. De
zoon van den rijken grondeigenaar Fern-
bach, te Temerin, in Hongarije, kwam on
langs op eene wandeling in de bosschen
een man tegen, dien hij dadelijk voor een
strooper hield en voor zijn arrestant ver
klaarde. De vermeende strooper had drie
honden bij zich en een wenk van hem was
voldoende geweest om de dieren op den
jongen man aan te hitsen. Hjj zeide echter
enkel maar, dat hij niet van plan was om
op het enkele bevel van den jongen Fern-
bach mede te gaan, 't geen den jonker er
toe bracht, de hulp van zijn houtvester, die
overden, binnen weinige jaren als vreemden i juist in een rijtuig kwam aanrijden, in te
zullen dwalen door de Transvaal, zonder
eene plek te bezitten, die ze hun eigendom
zouden kunnen noemen?
Uit Chicago wordt gemeld, dat daar
ernstige ongeregeldheden hebben plaats ge
had, toen de politie een bekenden dief, Kane
genaamd, gevangen wilde nemen. Twee
agenten, die hem trachtten te grijpen, schoot
hij dood. Er ontstond toen een oploop,
waarbij een aantal personen, die den moor
denaar wilden lynchen, gewond werden.
Ten slotte nam de politie Kane in verze
kerde bewaring.
Den dag te voren had zekere Crowe, die
in een huis diamanten gestolen had, de
eigenares en eene negerdienstbode, en daarna
op straat twee politie-agenten neergeveld.
De beide laatsten zijn doodeljjk gewond.
De Duitsche studentenbond besloot voor
Keizer Wilhelm I op het slot Kytfhauser
(het slot van de sage betreffende den terug
keer van de Duitsche Keizers) een gedenk
roepen; de beide lafaards bonden nu den
armen man aan het rijtuig vast en schoten,
toen ze niets meer van hem te vreezen
hadden, zijn honden dood.
Toen stapten de heeren in en de gevangene
moest met het rjjtuig meestappenlater,
toen gedraafd werd, moest hij, buiten adem,
medehollen. Het aardige grapje duurde
een vol uur, en onderweg werd het nog
vergroot door de omstandigheid, dat de
»strooper« op een steil punt op den grond
viel en een eind weegs werd medegesleurd.
Toen de gepijnigde en zijn pijnigers einde
lijk op het kasteel aankwamen, werd de
arme man op vrije voeten gelaten, daar de
jonge Fernbach zich inmiddels, naar bij zeide,
overtuigd had dat de gevangene onschul
dig was.
De mishandelde diende een aanklacht in
en het gerechtshof veroordeelde, met inacht-
ming van verzachtende omstandigheden Fern
bach tot acht en zjjn houtvester tot vjjf
dagen gevangenisstraf. De jongeheer kreeg
van ïlensdeii
en Alteiia.
De Langstraat en de
Doniiiielerwaard.
Franco per post zonder prijs-
