Brieven uit Amsterdam. FEUILLETON. ZATEIIDAG 20 SEPTEMBER. 1890. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. 1¥. VOOR i Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonne ruentsprjjs: per 3 maanden f 1.00. verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Franco per post zonder prijs- Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters Daar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht. Al behoort onze kermis tot het verleden, we profiteeren nog altijd van de maand Sep tember, onze kermismaand bij uitnemend heid. In September opent o.a. Artis hare poorten voor de stadgenooten, die geen f 25 voor 't (^lidmaatschap betalen kunnen. Het heet dan ^wel dat ze opengesteld worden voor dienst- boden en werklieden, doch zoo nauw neemt men het niet. Zijn we niet allen werklie den? Het moet er dan ook al zeer schraal aan zitten, als een Amsterdammer in Sep tember niet eens naar Artis gaat. 's Maandags vooral is het druk. Dan is er nog goed wat over van 't weekgeld en dat moet er aan gelooven, al zou men de rest van de week op water en brood zitten. Het is regel dat de kinderen vooraf verlof vragen van den »meester«. Dat moet ik zeggen, het gros is op dat punt zeer beleefd. Moeten de kinderen verzuimen, dan wordt in den regel daarvan op school mondeling of schriftelijk kennis gegeven. Dat die schriftelijke kennisgevingen soms minder in den vorm zijn, kan men begrijpen, doch dat doet er niet toe. Nu ik daarover toch spreek, wil ik daarvan een paar staaltjes meedeelen. »Meester«, schreef een moeder laatst »mijn oudste heeft zoo een gevoelloos gevoel in haar linkerbeen, en daarom kan ze niet schoolkomen.« En een vader, die een vermaning ont vangen had om zijn kind naar school te .zenden, meldde »dat Jantje niet school gaat, komt omdat Jantje zeer ziek is, ja zelfs dood.« Doch we zouden naar Artis gaan. Alle tasschen, karrebiezen en kranten die in huis zijn, blijken op zoo'n dag nauwelijks toe reikend om de lading proviand te bevatten, 't Is verwonderlijk op hoeveel fijntjes (Arn- sterdamsche benaming van kadetjes) met kaas, ham en worst de lui uit den werk mansstand een dag van uitgaan schatten. Als er ook niet een flesch met geheimzin- nigen inhoud en een glas zonder voet op reis meegenomen werd, zou men vermoeden dat de familie om niets dacht dan om eten. Ze weet echter ook dat dorst niet minder hevige prikkel is en handelt daarnaar. Aan 't hek van Artis kan 't in deze dagen 2) »'t Meisje bad evenwel allang Wolfgang lief en zei: »A1 kan Wolfgang me ook geen mooi huis en geen kostbare kleederen geven, en geen gouden kettingen, ik wil toch liever hem toebehooren en met hem lief en leed dragen, want ik heb hem hartelijk lief.* En ziet, kinderen, door een toeval heb ik ge hoord, hoe ze dat alles aan Wolfgang zei; en ik kon niet alleen de woorden hooren, maar ik kon 't meisje daarbij ook in de oogen zien en dat was 't derde Hemel venster, het venster der Liefde. Emilie heeft trouw aan de zijde van haar man gestaan in moeilijke tijden* de blik der oude rustte bij de volgende woorden vol liefde op de vrouw, die met vochtige oogen, maar gelukkig lachend naar heur man zag, welke over de tafel de hand naar haar uitstrekte »zij heeft alleen geleefd voor hem en voor de kinderen; heeft hem als hij vermoeid buitengewoon druk zijn van kwartjesklanten, 't Is nog een niet onaardig buitenkansje voor de vereeniging, al veroorzaakt de tegen woordigheid van zooveel sminschen* een beetje herrie. De onderscheidene oppas sers vooral kunnen de maand September moei missende werklieden en dienst boden zijn op 't stuk van fooitjes scheutiger dan de heeren en dames, leden van Artis. Het is mjjn plan niet de luidjes door den tuin en de museums te volgen. Ge kunt gelooven dat ze voor hun pleiziër uit zijn, de jongens vooral, indien ze maar etteljjke malen tot de apen mogen terugkeeren, en vader, indien zijn vrouw hem niet te veel weerstreeft in zijn liefde voor het geheim zinnig gekurkte ding in de tasch. Wat te doen, om al die pretmakers op hun terugtocht naar buis te ontspannen? Daar weten onze schouwburgen raad voor. In September hangen ze een dichten sluier over het schoone beeld der kunst, opdat deze zich niet de oogen uit het hoofd schamen zou, en brengen uitsluitend ver makelijkheden* voor 't voetlicht, groote spectakels met oogverblindend decoratief, een uiterlijk dat niets te wenschen overlaat, doch een innerlijk, zoo arm aan echten geest en humor, dat men bepaald eens een dolle bui moet hebben om er heen te gaan. Heeft men die echter, dan vermaakt men zich kostelijk. Enfin, ge kent die stukken: Rotterdam, doch in de kermisweek des gelijks. Zoo strijken dan onze Septemberianen neer, of in Frascati, met zijn amusante operettes, öf bij Van Lier, waar Hötel Vo- lapuk* de schare heenlokt, óf in Tivoli, met zijn »Hooki-pooki«, een stuk van iets lager allooi. Naar het Grand-Theatre (Ned. Toon.) öt den Park-schouwburg gaan maar enkelen, de meest bezadigdem. Ook het Panopticum verheugt zich in deze maand in druk bezoek en 't Panorama van Scheveningen vangt ook nog een enkel viscbje, betgeen voor beide inrichtingen geen onverschillige zaak is. Ge ziet dus, dat 't ons, al moeten we de kermis derven, niet ontbreekt aan ge legenheden om onze centen op een orden telijke en behagel jjke wijze kwijt te raken. Als 't ons nu maar de andere maanden des jaars niet faalt aan occasie om de gaten in onze beurs aan te vullen. A., 15 Sept. J. L. was van te ingespannen arbeid door haar gelijkmatige vroolijkheid en liefde altijd getroost. De oudste jongen had begrepen, van wie grootmoeder sprakzachtkens ging hij naar zijn moeder, legde feeder de beide armen om heur hals en vlijde zijn wang tegen den hare. Dat was voor de andere kinderen een sein tot opstand, want het wekte hun jaloerschheid op. De blonde Max sprong van 't voetbankje en haastte zich den vrijen wang zijner moeder te kussenen de kleine Emmy gleed van vaders knie en vloog luid jubelend: »ik ook, ik ook!* op moeder los. Emilie had moeite om al die stormachtige liefdesuitingen te beantwoorden. Intusschen was de heer des huizes opgestaan en naar de oude vrouw gegaan. In zijn hart klonken de woorden na van 't derde Hemelvenster. Liefdevol boog bij zich tot de oude vrouw en kuste haar gerimpelde handen. Maar zij nam 't hoofd van baar zoon tusschen de bevende handen en drukte een innige kus op zijn voorhoofd. »God zegene u, Emilie en de kinderenMaar ga nuik ben erg vermoeid. Misschien ze hield op. Misschien?* herhaalde hij. Misschien zal ik spoedig door een ander Hemelvenster zien,* zei ze zachtkens. De zoon verbleekte. »üod verhoede het! Neen, JEJiiitenlancl. Eyraud en Gabrielle zullen in November voor de assises van de Seine verschijnen, wegens moord met voorbedachten rade en door middel van een valstrik, gevolgd door diefstal. Op de spoorweglij n Aken-St. Vith, en wel tusschen Montjoie en Kalterherberg, zjjn twee passagierstreinen in botsing gekomen. Vier personen zijn bij dat ongeluk gedood en acht gewond. De twee locomotieven en acht waggons werden verbrijzeld. Een stationsbeambte te Montjoie, aan wiens onachtzaamheid het ongeluk moet te wijten zjjn, is, naar men bericht, in hechtenis genomen. In een artikel dat aan Bismarck toege schreven wordt, beweert de Hamburger Nachriehten dat te Rohnstock nieuwe po gingen zullen worden aangewend om de tusschen Oosten rijk en Rusland bestaande geschillen uit den weg te ruimen. Als het waar was, heet het o.a. in dat artikel, dat er eene overeenstemming in zake Bulgarije wordt voorbereid tusschen Rusland en Turkije, zou Oostenrijk in het belang van den vrede tbans overgehaald moeten worden zijne politiek bijtijds op eene dergelijke gebeur lijkheid in te richten. Uit Saarbrugge wordt d.d. 16 September gemeld Gisteren heeft in de mijn Maybach nabij St. Wendel eene hevige ontploffing plaats gehad. Tot heden ochtend werden 23 dooden opgehaald 1 mijnwerker wordt nog vermist. Het bericht, dat de Regeering van het Zwitsersch kanton Schwyz de geschiedenis van Wilhelm Teil uit de leerboeken der openbare scholen zou laten schrappen, wordt nu door de »Tribune de Genève« ten stel ligste tegengesproken. Drie toeristen gingen onlangs, van Kuf- stein (Tyrol) uit, den berg »Kaiser« beklim men. Zij waren echter zoo onvoorzichtig, geen gids mede te nemen, en zij verdwaalden zoozeer, dat zij eindelijk niet meer vooruit of terug konden gaan. Op een smal rots- vlak brachten zij onder stortregens en koude twee lange dagen en nachten door. Toen, neen, moedertje, blijf nog lang, heel'lang by ons!* Hij hief zich op uit zijn gebogen houding. Kinderen, Grootmoeder wil gaan slapen. Zegt haar goeden nacht.* Eer zich de echtgenooten ter rust be gaven, gingen ze nog eens zachtkens naar de oude vrouw. Ze sliep, maar heur lippen beefden en haar handen waren onrustig. Angstig hoorde de zoon naar den adem der geliefde, trouwe moeder. Al 't verledene werd hem levendig, den tijd na den vroegen dood des vaders, waarin zij met geringe middelen zich en haar zoon had onderhou den, hem tot een man had opgevoed onder zware, hem toen onbekende ontberingen. Ieder woord van liefde klonk weer in zijn ziel en zijn oogen werden vochtig. Kramp achtig nam hij de hand zijner vrouw. Den volgenden morgen verliet de oude vrouw het bed niet; ze voelde haar adem beklemd en had een vreemd gevoel van duizelingmaar ze wilde niet dat de dokter gehaald werd. Tegen den avond verergerde baar toestand en plotseling verzonk ze in een toestand van bewusteloosheid. De dokter verklaarde, dat de zieke wel in die bewuste loosheid kon blijven. Een nacht en een dag, en weer een uacht en een dag gingen om zonder verandering aan te brengen. Steunend na verloop van dien tijd, al hun mond voorraad op was, zou een hunner door de anderen aan een touw langs een der steile rotswanden neergelaten worden en daarna trachten hulp te halen. Maar het touw (van tien meter) was te kort, de man werd, toen hij er aan hing, zijne metgezellen te zwaar, zij lieten los en hij viel. De hoogte, waar van hij viel, was echter niet zeer aanzien lijk hij brak het neusbeen en bekwam kneuzingen, maar niet zoo erg, of hij kon op het bergpad, waar hij zich toen bevond, voortgaan. Hij vond een berghut, waar hij goed verpleegd werd. Nadat de half ver hongerde man, die eerst niets anders kon uitbrengen dan: »brood!« zich daar wat versterkt had, ging bjj naar het naaste dorp St. Johann, op twee uren afstands van daar. De boeren van dit dorp waren bereid, pogingen te doen tot redding van de twee andere toeristen, die nog op het rotsvlak waren. Twee troepen, die dit beproefden, moesten onverrichterzake terugkeeren. Zjj hoorden de stemmen der ongelukkigen, maar zij konden hen niet bereiken. Een derde troep is nu op weg getogen om te beproeven de arme mannen uit hun ellendigen toe stand te bevrijden. De Matterhorn bij Zermath, vroeger on- bestijgbaar geacht, wordt tegenwoordig zoo men weet, wel bestegen. Maar het blijft al tijd eene zeer gevaarlijke onderneming. Een paar dagen geleden is dat alweder gebleken. Zekere Gahre, uit Straatsburg, had de beklim ming, niet lichtvaardig, maar van twee gidsen vergezeld, ondernomen. Zij zijn echter alle drie men weet dat bij zulk eene berg bestijging de deelnemers zich met een touw aan elkander verbinden naar beneden gestort in een afgrond van 3000 voet en natuurlijk te pletter gevallen. In het hoofdpostkantoor te Weenen is door een toeval een poging tot inbraak aan het licht gekomen. Men heeft namelijk ont dekt dat uit een ijzeren brandkast een groot vierkant stuk bijna geheel was uitgesneden. De dieven hadden, om ontdekking van hun plan te voorkomen, de insnijdingen met lijm dichtgestopt, en in de kleur der brand kast verlakt. Volgens een telegram uit Sulina is het ademde de zieke en nam onbewust nu en dan wat vloeibaar voedsel aan, zonder wak ker te worden. Emilie week niet van 't bed en waakte des nachts beurtelings met Wolf gang; de kinderen verscholen zich schuw in den hoek der woonkamer, durfden niet hardop spreken en kwamen soms heel stil in de ziekekamer vragen of grootmoeder »nog altijd niet* beter was. Des avonds van den tweeden dag zaten de echtgenooten bij 't ziekbed en luisterden naar het zware ademhalen der zieke. Opeens was 't alsof de strakheid van 't gelaat verminderde de oog leden trilden Wolfgang en Emilie waren op gestaan en bogen zich over haar heen. Plot seling sloeg ze de oogen helder opze zagen den zoon en dochter niet, want de blikken waren gericht op een verwijderd doelmaar er lag noch koortsgloed, noch onrust in. Als verhelderd blonken ze met bovenaardschen glans. Nu hief zich de oude op, door haar dochter geholpen, en van haar lippen sidder den eenige woorden. Eerst onverstaanbare klankenen eindelijk: >Ja, ik kom. Ze waren allen goed en lief zegen ze, mijn Heer en God!* Wolfgang had de magere hand zijner moeder gegrepen. »Kent u ons niet, Moeder?* vroeg hij en zag daarbij in 't ge laat der kranke. Opeens was 't als viel achter de open oogen een donker gordijn neder; Oostenrijksche schip Taurus* in de Zwarte Zee vergaan. Alle opvarenden meer dan 60 personen, zijn in de golven omgekomen. Volgens de officiëele opgaven zijn te Madrid van den 25en Augustus tot den 15en Sep tember 639 personen door pokken aange tast en 89 daaraan overleden. Te oordeelen naar de cijfers in het laatste etmaal is de ziekte nog niet aan het afnemen; in dat tjjdvak waren er 33 ziekte- en 7 sterfge vallen. De meeste slachtoffers zijn oninge- ente kinderen. Door cholera zijn, naar de officiëele cijfers, tot den 16en September, 3983 personen aangetast en 2029 overleden. Zy heerscht het hevigst in de provincie Valencia, waar in het laatste etmaal 43 lijders en 16 sterf gevallen voorkwamen. De stad Valencia is de hoofdzetel der ziekte. De meeste lijders zjjn vrouwen en kinderenmannen naar evenredigheid weinig. In de provincie Toledo neemt de cholera af. In de provinciën Alicante, Albacète, Castellon en Badajoz blijft zij op ééne hoogte. Volgens de ge neeskundige tijdschriften wordt de alge- meene gezondheidstoestand in Madrid beter, ondanks de felle September-warmte. Reuter seint uit Zanzibar een opzienbarend bericht. Het heet, dat de Duitsche administra teur, in tegenstelling met het besluit van den Sultan, eene officiële nota heeft uitge vaardigd, waarbij aan iedereen vrijheid ge geven wordt, in Bagamoyo en omgeving zonder beperking slaven te koopen en te verkoopen. Alleen mogen ze niet over zee verscheept worden. Ook weggeloopen slaven mogen worden opgevangen. Onder de Arabische slavenkoopers zou dit besluit groote vreugde hebben teweeg gebracht. De Amerikaansche gezant in Rusland heeft den opperrabbijn van Philadelphia geschre ven, dat uit een ingesteld onderzoek is ge bleken, dat de Russische Regeering niet denkt aan maatregelen tot beperking van de vrijheid der Joden. Te Soeakim is de cholera uitgebroken. Ook te Tokni hebben zich eenige verdachte gevallen voorgedaan. Alle gemeenschap met het binnenland ran Egypte is afgebroken. het hoofd zonk op borst. Nog eenige oogen- blikken nu was alles voorbij. Met zijn gade en den oudsten zoon was Wolfgang van de begraafplaats terugge keerd. Hij had alles aangewend om rustig te schjjnenmaar zijn vrouw was het trillen zijner ledematen niet ontgaan. Toen ze nu alleen in de sterfkamer stonden, brak voor een oogenblik de kracht van den man. On derdrukte zuchten schokten zijn lichaamde handen zijne vrouw vastklemmend, zonk hij op een stoel ineen. Emilie sloot de oogen om de tranen terug te dringen. Toen maakte ze haar handen los en legde die op 't hoofd van haar man. »Weet je nog, Wolfgang,* begon ze met zachte stem, »hoe helder de blikken van onze gestorvene moeder lichtten met bovenaardschen glans? Zie, toen heb ik door 't vierde venster in den hemel ge zien, waar haar ziel toen reeds verkeerde. Lang hebben wij haar gehad en ze zal by ons blijven leven. En heb je niet mij en de kinderen overgehouden?* Wolfgang zag in de oogen zijner vrouw. »Ja, ja,« zei hjj zacht, »de oogen van onze stervende moeder waren ook hemel vensters. En ik heb u ook nog!* »En de kinderen ook!* voegde ze er bjj. >We kunnen nog altjjd in den hemel zien.« (Slot) van en Altena e Langstraat en <le oninielerwaai'd.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1890 | | pagina 1