FEUILLETON. De Geluksgodin. WOËNSDAO l OCTOBER; Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden, j mcM uit ie IÖDU. VOOR W - B C_J Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden ƒ1.00. Franco per post zonder prijs- verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht. Slot. Dergeljjke pogingen om alles uit den «vrond te krijgen neemt men ook waar bij de Duitsche tuiniers bjj Newark (New-Jersy), bij de tuiniers en hoenderfokkers op Long Mand, op de Sellerievelden bij Kalamazoo, die landstreken bedekken, welke men vroeger voor geheel onvruchtbaar verklaarde, en thans door verschillende goed geslaagde po gingen en door bewatering rijke oogsten r leveren, zooals in Nieuw-Mexioc, in Kan- i en Colorado. Vorst Krapotkin neemt aan, dat het klagen in den tegenwoordigen tjjd, voor- melijk over overbevolking van enkele landen, slechts op gebrek aan kennis of op ebrekkige wetten betreffende de verdeeling /an den grond, maar niet op natuurlijke belemmeringen berust. Hij gelooft, dat Groot- Brittannie en Ierland, wier bevolking op 17 millioen wordt gesteld, gemakkelijk zon- sr toevoer van buiten 100 millioen zielen raden kunnen onderhouden, als men weer '6 gedeelte van het land als ongeschikt voor bouwland beschouwt. Hij komt verder tot de uitkomst, dat de Vereenigde Staten vr.u Noord-Amerika bjj een nauwgezette aanwending hunner natuurlijke hulpbronnen, 8000 millioen zielen kunnen voeden, dus het dubbele van de tegenwoordige bevol king der geheele aarde. Als men een wetenschappelijke bewerking van den voor cultuur geschikten bodem aanneemt, schijnt deze schatting inderdaad niet overdreven. De Chineezen hebben eeuwen lang hun buitengewoon groote bevolking net een land onderhouden, dat de Angel- fc tksen voor een zeer ontoereikenden bodem zouden verklaren. Er bestaat een oud spreek- ord: dat een Duitscher nog rijk wordt, waar een Amerikaan gebrek lijdt; dat een Kaliaan zich nog voedt met hetgeen een >riuitscher versmaadt, en dat een Chinees t In den tijd, toen nog goede en booze jeesten den menschenkinderen zichtbaar ver schenen,--stormde een jongeling de wijde wereld in om het Geluk te zoeken. Hij had e v veel over hooren spreken en naar de ete, betooverende sprookjes geluisterd, die in vonk van 't verlangen in hem tot een hdle vlam hadden aangeblazen. Toen hij oier den huisdrempel trad, gereed voor de reis, zag hij over zich op een lageren drem pel een vrouwengestalte zitten. Ze was in jmele kleeding gehuld, op haar edel ge- laaii\htg zachte vrede en rustige blijdschap, ea ernstig maar toc£ vroolijk staarden haar c^gen hem aan. »Waar wilt ge heen?* vroeg ze. »De Geluksgodin wil ik zoeken. Houd ne niet op!« antwoordde hij. r »Ik ben het Geluk,sprak ze daarop »en ik wil u brengen het geschenk, dat gelukkig paakt: den spiegel der zelf kennis. Hij echter lachte en haastte zich voort. Een lichte zucht en de gestalte was ver- twenen. De jongeling stormde verder in de net lenteglans stralende wereld. Boomen, ïoemen, kruiden bloeiden, jubelende vogels nngen hunne liederen en boven al die heer- ^kheid blauwde de hemel. Onstuimig sloeg jongelings hart van geheimzinnig ver gen naar liefde en in zijn ziel was alles lichtende gloed. Plotseling vloeiden alle len tot een verblindende gestalte ineen nog welvaart geniet, als hij na een Italiaan nog opzamelt. Wij doelen hier niet op de uitkomsten van vrekkigheid, maar op de quaestie van het werkelijk gebruik maken onzer hulpbronnen- en hulpmiddelen. Onbe kendheid met de beste methoden om zich deschatten der natuur schatplichtig te maken, en in zekeren zin ook de wetgeving be trekkelijk de verdeeling van den bodem ver hinderden zeker de verwezenlijking van vorst Krapotkins voorstellen, maar toch moet worden toegegeven, dat zij veel waars be vatten. De voorbeelden zijn niet zeldzaam meer. dat een verstandige intensieve land bouw, dat is een bewerking van den grond, die de natuur ondersteunt, een veel grooter en meer duurzame rente afwerpt. In Neu- schleussig bij Leipzig, waar de landerijen van verschillende kleine boeren in een bekwame hand werden vereenigd, kan iedereen zich nu overtuigen, dat zij nu het dubbele van vroeger opbrengen, toen zij door hunne eigenaars op de oude gedachtelooze wijze werden bebouwd. In Zweden kent de steiler van deze rege len een zeer groot stuk land, dat als een rotsachtige woestenij waardeloos lag en na verscheidene jaren door een verstandige be werking van twee ontwikkelde en energieke landbouwers reeds den njjd der buren op wekte. Ongelukkig is de boerenstand nog weinig geneigd om waarde aan een theoretische ontwikkeling te hechten, terwijl het prak tische voorbeeld van enkelen hen natuur lijk slechts in een beperkten kring uit hun apathie kan opwekken. Het is zaak, om met kracht het klagen over den achteruit gang van den landbouw te bestrijden; het leeringwekkende voorbeeld zal aan de tal rijke groote en kleine landbouwers meer voordeel verstrekken dan de noodlottige schroeven van het protectionisme, dat natuur lijk alle andere voortbrengselen der njj ver heid duurder moet maken, met uitzondering en als hjj de gesloten oogen opende, stond daar eensklaps voor hem een vrouw zoo schoon, als hij nooit gedroomd had, onbe grijpelijk lieftallig, met bloeiende wangen en oogen, waarin hij als betooverde blikken wierp. En toen begreep hij ineens, waarom alles om hem heen zoo bloeide en hij ver stond ook den jubelzang der vogels. »Wie zjjt ge?« stamelde hij. »Ik ben het Geluk, maar de menschen noemen mij de Liefde. En zij omstrengelde hem met zachte armen en beider lippen ontmoetten vurig elkander. Den jongeling was 't, alsof de Lente door zijn aderen stroomde, en alsof nu het levens doel bereikt was. En hij was gelukkig, voor eeuwig, zooals hij meende. Maar eensklaps bemerkte hij, dat zijn blik in de oogen der Liefde nog dieper zocht, als moest in de diepte nog iets anders, iets dat niet te noemen was, liggen. En lang zamerhand ontwaakte weer die duistere drang in zijn ziel, want in die oogen vond hij niet, wat hij zocht; en in eens klonk uit de diepte van zijn geest altijd luihei de vraag: Waar is 't geluk On weerstas baar werd hij weer voortgedreven in wereld. En toen hij den drempel overschreed, daar zag hij weer die grijze gestalte met den vriendelijken blik in 't oog en met dat ernstige voorhoofd; en vriendelijk sprak ze tot hem: »0, neem den spiegel! Ik ben het Geluk »Laat mij met rust!* riep hij onwillig uit. Een diepe zucht verdwenen wa de gestalte, maar onzichtbaar, ongehoord, zweefde zij hem na, het hoofd gebogen omgeven door een grijzen sluier van nevelen de arm, in wiens hand ze den spiegel had, hing vermoeid naast haar neder en ernstig toevallig van die, welke een hooge winst afwerpen. Beschermde rechten voor den landbouw beteekenen duurbrcod voor allen. Duur brood beteekent duur werk. Duur werk beteekent het stijgen der prijzen van de voortbreng selen der rij verheid en door dit stijgen wordt een mededinging met het buitenland, waar geen beschermende rechten bestaan, steeds moeilijker en in sommige opzichten zelfs onmogelijk. Het gevolg zou d«n ook een vermindering van bet handelsverkeer zijn, hetgeen voor een handeldrijvend volk als het onze de doodsteek zou wezen. Ook in het belang van een goeden wis selbouw achten wij het noodig, dat onze kleine boeren bun aan elkander grenzende landerjjen tot een geheel vereenigen en aan het hoofd een wetenschappelijk ontwikkeld man plaatsen. Een dergelijke maatschappij, die bijvoorbeeld uit tien tot twintig boer derijen zou moeten bestaan, zou in de eerste plaats op veel voordeeliger voorwaarden de benoodigde natuurlijke en hulpmeststoffen kunnen aantcoopen. In ile tweede plaat» zou hij zich gemakkelijkerfokdieren tot veredeling van den veestapel kunnen aan schaffen, dan dit voor een kleiner boer mogeljjk is. In de derde plaats zou op de gezamenlijke gronden een, volgens de erva ring duchtigen wisselbouw kunnen worden ingevoerd, waardoor de uitputting van den grond wordt tegengehouden en men steeds verzekerd wordt van goede oogsten. Behalve deze voordeelen, die iederen land bouwer in het oog moeten vallen en wer kelijk niet gering te achten zijn, zou een dergelijke maatschappij zich die landbouw machines kunnen aanschaffen, zonder welke in den tegenwoordigen tijd een intensieve cultuur niet goed denkbaar is. Verder zou een dergelijke coöperatieve vereeniging van landbouwers ook een verdeeling van werk zaamheden mogelijk maken. Nu moet de kleine boer in onze landbouwdistricten zoo wat van alles en nog wat verstand hebben. Hij moet toch niet alleen een grondige kennis van den bodem bezitten en van de daarop met vrucht te kweeken gewassen, maar daar het bezit van vee tot verkrijging van natuurlijke meststoffen voor hem on ontbeerlijk is, ook dus een grondige kennis van de behandeling, verzorging enz. van allerlei vee hebben. Jn den regel vooronderstelt men, dat de kleine boer van dit alles geheel op de hoogte is, maar in de praktijk zien wij wel anders en om dit te bewijzen behoeven wij slechts het oog te vestigen op den achteruitgang van onzen handel in boter en kaas, waarin wij door de Denen overvleugeld werden. En toch lieten de Denen, die ons nu de baas zjjn op hot gebied der zuivelbereiding, voor ongeveer twee eeuwen Hollandsche boeren naar Denemarken overkomen om hen in het landbouwbedrijf te onderrichten Door verdeeling der werkzaamheden zou de eene boer-deelhebber bijvoorbeeld zich uitsluitend met de verzorging van het rundvee, ccn under Zich. Loet die dor paarden, öon derde zich weer met het pluimgedierte kunnen bezighouden enz. -Buitenland. rustte haar blik op den voortijlende. Deze echter dacht aan 't geluk, dat al de hartstochtelijke gevoelens van zijn ziel blij vend bevredigen zou. - De lente was voorbij; zwoel was de lucht. Daar trad hem plotse ling weer een vrouw tegemoet, gehuld in goudkleurig gewaad met een trotsch gelaat en gloeiende oogen. En toen hij vroeg: »Wie zijt gijantwoordde zij: »Ik ben het Geluk, maar de menschen noemen mij Macht en Roem. Wilt ge mij dienen, volg me dan.« En hij wierp zich aan haar voeten, kuste haar handen en stamelde: »u wil ik dienen, o Geluk En zij gaf hem; gaf hem macht, gouc en roem. Groot was hij bij de menschen Maar in stille nachten, als hij alleen was met zijn ziel, was het zeer onrustig in hem. »Ik ben toch gelukkig,zei hij dan, alsof hij zich wilde troostenmaar uit de diepte klonk altijd en altijd weer luider de vraag »Waar is het Geluk Die vraag hoorde hij ook op zekere?, dag, en ze klonk alsof een demo» hem die to duisterde. En wat hij bezat verloor zijn vaarde en verlangen nam machtig toe tot hij 't eindelijk niet kon bedwingenhij v rliet zijn schatten en de verwelkte kransen var, ra roem. Toen hij den drempel oversellr viel zij.: ruste- loozt blik op di gestuite, die hij reeds twee maal had ontmoet. Zij hi.-rit- hand op, waarin ze den spiegel hield en zei: »Neem, inenschenkindk Een oogenblik slechts hield hij nadenkend stil en blikte in 't zachte ge- Mat; toen ocliter maakte Lu ra. afwerende beweging en ging langzaui De Brusselsche Nation* deelt eenige bijzonderheden mede over het spelen te Os- tende. Ofschoon het spelen door de wet is verboden, is toch in de Kurzaal een beslo ten kring, waar onverholen gespeeld wordt. Het eenige verschil met Monte Carlo is, dat de hoogste inzet te Ostende 6000 fr., terwijl deze te Monto Carlo 12,000 fr. be draagt. Het stadsbestuur van Ostende verpachtte deze speelbank voor dit seizoen aan twee Franschen, tegen 80,000 fr. Nu het sai- zoen geëindigd is, hebben beide heeren last ontvangen België te verlaten. Dit zullen zij dan ook wel gauw doen, want de zaken ;er aehto: He zag hem hem den ■fststemmej zwijgend na weg langs, i klonken d verder. Zij - vloog toen >or de en weefden verlangen naar rust door de droomeu der menschen. Ook onze geluk zoeker droomde van vredig, rustig geluk. Er kwam hem een ernstige man tegemoet zijn gelaat was met rimpels doorploegd, en de oogen blikten koel en scherp. En de oude sprak»ïk zie aan uw ourustige oogen dat ge naar het Geluk zoekt. Ik ben het de menschen noemen mij Wetenschap.* En de wandelaar volgde hem. Zijn leeraar onthulde hem den loop der sterren de nood zakelijkheid, waaraan alles onderworpen is toonde hem den bouw der dieren en planten, hun bestanddeelen en krachten; hij leerde hem de wording der werelden, den strijd om 't bestaan. Begeerig hoorde de scholier toe en nam alles in zich op, en zijn ver stand werd verrijkt, bovenmatig verrijkt. Maar langzamerhand werd het weer on rustig iu hem, en als hij nu des nachts opzag naar de sterren en ze met name noemde en trotsch wilde zijn op wat hij wist. dan trilde zijn hart als in vreeslijk lijden en de oude klacht drong naar boven »Ik ben niet gelukkig! Waar is 't Geluk? Waar is 't Geluk?* Hij zon na en vorschte verder, maar 't was vergeefsch en eindelijk volgde hij weer den aaudraDg zijner ziel en trok verder, toen hij reeds in zijn herfst omen was en zilveren draden zich door zgn haar en baard kronkelden. Vermoeid wandelde hij zijn pad, den blik naar den grond gericht. Daar, toen hij zijn blik ophief, ontwaarde hij de stad, waar van hij was uitgegaan in jeugdig vertrouwen, in de lente zijns levens, en op den drempel zat de vrouw, die hij zoo ruw had afge wezen. Zacht als altijd straalden haar oogen, en inwendige vreugde verhelderde haar ge reld laat. Maar hij bleef voor haar staan en zijn afgeloopen en er is 350,000 fr. ver diend. Het Brusselsche blad geeft eenige staal tjes om te doen zien hoe hoog te Ostende is gespeeld. Er waren vreemdelingen, die 100,000 fr. verloren, en anderen, die 80,000 fr. hebben gewonnen. Geen wonder dus dat de »Nation« tegen deze wetsontduiking protesteert. De Belgische regeering schjjnt het plan te zullen steunen om van Brussel een zee haven te maken. De overstroomingen hebben in het zuiden van Frankrijk drie departementen, Gard, Vaucluse en Ardèche, geteisterd, den oogst verwoest die nog te veld stond, de wijn gaarden ontworteld, geheele kudden mede gevoerd, woningen omvergerukt, en zelfs zeker aantal menschen jammerlijk doen ver drinken. Men denkt de oorzaak hiervan min of meer te moeten zoeken in het uitrooien der bos- schen op de toppen der bergen waardoor het watci', door niets gestuit, met alle kracht in de dalen nederstort. Met het oog op de expiratie van de socialistenwet zullen 1 October a.s. in ver schillende plaatsen in Duitschland de troepen geconsigneerd zijn. De eerste belastingwetsontwerpen van den nieuwen Pruisiscben minister van finantiën, dr. Miquel, zullen, naar men ver neemt, bestaan in twee ontwerpen tot wij ziging van de bedrijfs- en van de inkomsten belasting. De bedoeling van beide wijzigingen zal zijn, niet die belastingen meer te doen opbrengen, doch de lagere klassen te ont heffen. Te Bremen zijn Zaterdagnacht de tabaks magazijnen der firma Meyer Krose met den daarin aanwezigen voorraad vaten tabak, die op eene waarde van 600.000 mark wordt sloeg haar zwijgend vragend gade. Zij zweeg en reikte hem lachend den spiegel, dien hg aangreep. En, o wonderhij zag zich, zoo als hij geweest was, en het beeld veran derde zich. En op eens zag hij in, hoe dwaas hij door zelfzucht was geweest in zjjn jacht naar geluk. En hjj zag altjjd dieper tot op den grond zjjner ziel. En 't was hem, alsof deze tot hem sprak: >Wie mij in 't gedrang der wereld zoekt en daarbjj zjjn land, namelijk zich zelf ontvlucht, zal mjj nooit vinden. Ik woon in u, o menschen- kind! Tot nu toe hebt ge slechts voor uw Ik bevrediging gevraagd, en zie, dat Ik baarde altijd nieuwe wenschen en vond nergens rust. Bedelend ben ik u nageslo pen, want ik, het ware geluk, ben een deel van u zelf, ben een deel van de godskracht, waarvan ook gjj afstamt. Daarom is er geen geluk dan iu 't goddeljjke. Het middel ech- ;er is, dat ge u erkent in uw diepste wezen. En zie, dat wezen is de vrede, is de rust, is de kracht. Zijt ge in dit uw geboorte and binnengekomen, dan zjjt ge reeds hier op aarde bjj uw Vader en dan vloeit uit ïem in u die liefde, welke alles omvat; dan hebt ge een kennis verworven, die niet alleen in 't hoofd woont, maar uw hart verwarmt. Dan echter hindert u niet meer de schijn, verschrikt u niet meer de veran dering der dingenzelfs de dood niet, want ge hebt hem in u overwonnen. Laat zijt ge teruggekeerd, maar niet te laat ga nu weer in 't gewoel der menschen, met God in 't hart en wees den broederen een broeder Hij echter boog het hoofd en zjjn lippen fluisterden woorden van dank tot den Vader, die hem 't geluk had laten vinden. De Langstraat en <le Doiiinielerwaaii

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1890 | | pagina 1