W j:#l
Brieven uit Amsterdam.
FEUILLETON.
WOENSDAG 17 JUNI.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
1002.
VOOR
Dit blad ver.jchjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden ƒ1.00. Franco per post zonder prjjs-
verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent.
Advertentiën 1—6 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht.
Onder de verrassingen, die de verkiezingen
ons gebraoht hebben, mag ik wel in de
eerste plaats rekenen de uitkomst in de
hoofdstad. Ik heb nog niemand gesproken,
die verwacht had dat het negental der af
tredenden verminderd met Gildemeester die
niet wenschte terug te komen en aangevuld
met Levy, zoo luisterrijk uit de stembus te
voorschjjn zou komen.
Dat was een drukte, dien middag der
opening. Op drie plaatsen in 't Stadhuis zat
men te noteeren, De schrijvers hadden ge
drukte Ijjsten voor zich iu hokjes verdeeld,
elk hokje voor 5 stemmen. Alle kandidaten,
van welke men verwachten kon, dat ze op
gelezen zonden worden, een kleine vijftig,
stonden daarop vermeld. De heer Hovy,
zelf een der belanghebbenden, zat deftig 't
eene lijstje Burgerplichters na 't andere voor
te lezen, afgebroken door een van zjjn eigen
partjj. De kiezers volgen goed de alfabeti
sche lgsten der kiesvereenigingen en maken
daardoor 't noteeren gemakkelijk. Een
enkele maal hoorde ik een lijstje voorlezen,
waarop van alle panijen een paar namen j
geschreven waren, blijkbaar van iemand,
die er 't rechte niet van vat of die iedereen
een pleizier doen wil. 't Was op den middag
reeds merkbaar dat de liberalen verreweg
de meerderheid zouden halen. De bureau's
hebben doorgewerkt tot de zon ondergaan
en wederom aan 't opkomen was, en toen
was de strijd ten hunnen gunste beslist.
Van 't stadhuis draafden de belangstel
lenden tusschenbeide naar de N.-Z.-Voor-
burgwal, waar >'t Nieuwsen »'t Handels
blad* zetelen, welker redactiën de attentie
hadden, elk komend telegram tegen den
gevel op te plakken. Radicalen, liberalen,
studenten, ook van de Vrjje, stonden
broederlijk schokschouderend den uitslag a:
Toen de postwagen op de plek kwam
waar een stuk land, met wilgenbosch be
groeid, een tong in zee vormde, zeide
Kunigonde dat zjj wilde uitstappen, daar
zjj ten gevolge van het rjjden ongesteld was
geworden en dus niet naar Seewald wilde
rpden, maar liever eene schoolvriendin be
zoeken, die hier dichtbjj woonde.
De postiljon bromde bij zich zeiven iets
van preutsche dametjes, die als bruid reeds
kwalen haddenmaar daar hjj de toe
komstige eigenares op den Edelreif vóór
zich had, groette bij beleefd en reed verder
Kunigonde stond op den eenzamen weg
en keek den wagen na, totdut deze achter
een boscbje verdween. Zjj had een gevoel,
alsof zjj geheel alleen op een eiland midden
in zee stond, terwijl het schip verder ging
en nooit zou terugkeeren.
De gedachte dat zjj Ambros dezen avond
zou zien, gaf haar weêr moed, en tusschen
het riet door ging zij naar de visschershut.
De oude Afra wachtte haar reeds
wachtte met demonische begeerte het slacht
offer, waarop zij zich zelve en hare dochter
wilde wreken. Dit meisje was gezegend
door den stervenden man, dien zjj duizend
maal vervloekt had. Dit meisje ontstal aan
hare dochter het geluk der liefde.
Toen Kunigonde aarzelend naderde, kwam
de oude haar haastig tegemoet en geleidde
haar naar den oever. Daar liet zij haar in
een bootje stappen en leerde haar hoe zjj
roeien moest. De meeuwen vlogen laag over
te wachten, die druppelsgewijze voor onze
oogen zich ontrolde en staken hunne sym
pathie niet onder stoelen of banken. Ridder
kerk en den Haag werden daar druk be
sproken en geprezen. Die niet prijzen kon
hield zich natuurlijk stil en droop af, om
op 't stadhuis te gaan en daar te ervaren
dat Amsterdam denzelfden weg op ging.
Wanneer ik niet innig overtuigd was, dat
de radicalen, bijaldien hun wensohen be
vredigd werden, onze politiek in de war
zouden brengen, zou ik er inderdaad toe
kunnen komen, medeljjden met hen te
krjjgcn. Wat hebben ze zich geweerd in de
laatste dagen! Vergadering volgde op ver
gadering, dan in dit, dan in een ander
lokaal. En altijd door 't zelfde liedjede
liberalen hebben den boel in de war ge
stuurd, we eischen de verst mogeljjke uit
breiding van kiesrecht en dat wel vóór al
het andere en dan eerst komt de wagen
in 't rechte spoor.
Als men dit wjjsje avond op avond hoort
zingen en den volgenden morgen door de
bladen op een paar kolommen vol getrak
teerd wordt en daarbij weet dat de vergade
ringen zeer druk bezocht werden en 't ver-
kiezingsvuur heftig brandt onder de radi-
kalen, dan begint men langzamerhand te
gelooven dat de radikale golf toch dieper
gaat dan men aanvankelijk meende. Dat
geloofden de radikalen ook, want minst
genomen rekenden ze op eenige herstem
mingen tusschen hun partijgenooten en de
liberalen en hoopten dan met behulp van
kath. en anti-rev. de overwinning te be
halen.
De uitslag is een ontzettende tegenvaller
geweest en als hun orgaan, de Amster
dammer, thans zegt dat 't zeer tevreden is
met deze uitkomst, dan is dat niets anders
dan wat men in 't gewone leven noem
»zich goed houden.*
De stembus heeft thans uitgemaakt wat
de radikalen steeds weerspraken, dat hun
partjj sleohts een hoopken is, rumoerig en
.moedig, en zioh daardoor den sohjjn gevend
alsof er nog wat achter zat. Dat zij allen
gestemd hebben, kunnen we gerust aan
nemen, een radikaal laat zich door geen
regenstroomen thuis houden, ze zijn allen
in 't vuur geweest en hebben 't glansrjjk
afgelegd.
Wie slecht gestemd hebben, dat zijn de
anti-revolutionairen en katholieken. Onder
de eersten zjjn er niet weinigen, die zich in
arren moede van den leider hebben afge
wend en thans door onthouding protesteerden
tegen diens taktiek. Ofschoon thans op alle
hulpbureau's de liberalen de zege wegdroegen
en het dus den sohjjn heeft alsof de ver
knipping dor hoofdstad geen nadeelige ge
volgen voor de liberale partjj ten gevolge
mannen van geld ook voor deze operatie
een open oog en vooral een geopende beurs
hebben. J. L.
A., 14 Juni '91.
van hier aan een Fransch blad gezonden.
Er wordt ook reeds bjj verteld dat de
burgemeester van Rotterdam dan in de
hoofdstad zou benoemd worden. Ik schrijf
het hier neer voor 't geen het is een praatje.
Amsterdam hoopt zijn burgemeester
nog jaren te bezitten. Ofschoon niemand IJit België wordt berichtTengevolge der
onmisbaar is, zou toch zijn aftreding een hevige regenbuien is de Maas zoozeer ge-
groot gemis zijn voor de hoofdstad, die wassen, dat tusschen de stad Luik en Vise
JFJ nilenlnnd.
onder zjjn energieke leiding niet weinig is
uitgebreid en verfraaid.
Ik heb vroeger reeds een en ander ge
schreven over ons concertgebouw en de
n j dyuamiet-aansla^en plaats gehad. De werk-
musici, daaraan verbonden. Dat korps,
(aan de Hollandsche grens, op verscheidene
punten de spoorweg onder water staat.
Ia het bassin van Charleroi hebben vier
onder leiding van Willem Kes (een Dorte-
naar van geboorte) heeft zich ontwikkeld
staking breidt zich opnieuw uit.
Te Parijs ging het, op een meeting ran
tot een keurkorps, dat zijn weerga in onssocialisten woest toe. Het Gemeenteraadslid
land niet heeft en waarover buitenlandsche Rouanet werd door een anarchist Martinet
kunstenaars met grooten lof giwagen. Dut half geworgdde vrienden van Rouanet
zou hebben, zeker zou dit wel het gevalkorps nu zit in nood. De hooge eischen, schoten toe, om hem te ontzetten, en Mar-
zjjn, wanneer Dr. Kujjper's woord nog den- aan zjjn leden gesteld, dwingen ook dezejtinet ontkwam met moeite en bebloed aan
zelfden invloed had als vroeger. Doch deze flink te bezoldigen, zoodat ze onafhankelijk hun handen. Op straat werd hjj gearres-
invloed is zeer aan 't tanen, dat is thans zijn en niet om in 't leven te blijven her-^teerd, omdat hij »Live de anarchie* riep.
gebleken in de hoofdstad bij 't tellen der en derwaarts moeten trekken, ten eindeTiouanet moet het bed houden; hij kreeg
stemmen, dat is ook ten plattenlande ge-wat bij te verdienen, geljjk dat bij andere ernstige verwondingen aan hals en zijde.
bleken. En daar ook de katholieken niet korpsen het geval is, welker leden in groepjesA
.1 ,1 (De Petit Puristen spreekt van een ver
meer door dezen leider geleid willen worden, verdeeld daar matinee s, ginder soiree s en
r, i volging, die tegen Lesseps zou worden ïn-
heelt de anti-revolutionaire partij een ge- hier balmuziek geven, al t welk ze aftobt j jj
voeligen slag geleden, waarvan ze in geen en van kunstenaars tot blazers en Adelaars n
jaren herstellen zal. degradeert.
De katholieke partij was hier ter stede j Van daar, dat de balans elk jaar met'
in twee partjjen verscheurd, waarvan de een nadeelig saldo sloot, 't welk dikwijls een
een Schaepman, de ander Vermeulen volgde.ton nabjj kwam. Steeds is dit tekort gedekt
Ook deze tweespalt heeft vele kiezers ge-door enkele kunstminnaars, doch 'tis zoo
noopt zich van stemming te onthouden, j klaar als de dag, dat zoo'n toestand niet
Het gerucht gaat, dat onze burgemeester kan voortduren. Men heeft daarom be-
De Temps bevestigt dat, maar niet alleen
Lesseps, ook de andere administrateurs der
Panama-maatschappij zullen worden ver
volgd.
Een later bericht meldt, dat Lesseps niets
af weet van de vervolgingen tegen hem.
Van veel gewicht schijnt de zaak ook niet
te zjjn, zegt het Petit Journal. Het geldt
TT. ,een inbreuk bij de laatste uitgifte van
nieuw ministerie. Wanneer de herstem- uit te schrnven tegen een geringe rente,! 0
i ,i.i obligatiea op de wet van 1867 op de
zal belast worden met de vorming van een sloten een leening van een half millioen
het water en pikten nu en dan een vischje
op. De bergen waren nauwelijks zichtbaar
door den fijnen damp van den zonnigen dag.
De wind was gaan liggen; Afra zeide: »gij
zult een goede vaart hebben, en in tijd van
nood kan ook Edelreif de riemen hanteeren.«
Daarna paste zij Kunigonde Oda's kleederen
aan en zeide haar nogmaals, gedurende de
vaart geen woord overluid te spreken;
Ambros zou dan insluimeren, en voor hare
oogen zou een visioen oprijzen dat haar het
geheele innerlijke leven van haren bruidegom
kon openbaren. Vóór de morgenstond was
aangebroken zouden zjj aan de overzijde
zijnzij kon zich dan bekend maken, alleen
terugroeien of de boot aan een schipper
toevertrouwen en over land naar huis terug
keeren. Kunigonde hoorde de laatste woorden
ternauwernood. Met vertrouwen en argwaan
te gelijk dacht zij aan de openbaring die
haar wachtte.
De oude mompelde bij zich zelve: »Dat
gaat nog beter dan ik gedacht had. De
liefde heeft haar hoofd geheel op hol ge
bracht. Het zou iemand bijna spijten
ter wille van het schepseltje.*
Zij staarde naar den steenaehtigen oever,
waartegen de golven zacht aan sloegen.
Een gevoel van medeljjden bezielde haar.
Toen dacht zij echter aan Oda, hare lijdende,
bedrogene dochter, het arme visscherskind,
dat goed genoeg was om mee te spelen,
mingen voor de liberale partij zeer gunstig om met het overschot der rente het schoone
mochten uitvallen, zou dat niet bevreemden.orkest in zijn geheel te behouden. Tot
De heer Van Tienhoven is een leider bjj morgen staat die leening open en van den
uitnemendheid, doch dat hierover thans reeds uitslag dezer operatie zal het voortbestaan
gedacht wordt, betwijfel ik zeer. 't Is zeker van Kes' korps afhangen. Voor de kunst
vennootschappen.
de nawerking van een voorbarig telegram,
echter niet kwam?
Neen, dit was nauwelijks denkbaar.
Wanneer hij het plan echter doorzag?
Welnu, wat was er voor haar veiloren?
Haar bleef dan nog een laatste middel over
zijne ontrouw aan de bruid te verraden.
Waarlijk, de vergelding zou heerlijk zijn
De dag verliep. Kunigonde werd geslin
gerd tusschen vrees en hoop.
Tegen den avond stak de oude het meisje
in de verschotene kleederen harer dochter
»Uwe kleederen zijn mooier*, grijnsde zij
»maar soms kan het jak van een visscherS'
meisje toch ook bekoren. Knoop dezen doek
om uw hoofd en bedek uw gelaat er mede
zoo doet mijne dochter ook tegen de scherpe
nachtlucht. Houd u goed en wees op uwe
hoede dat hij u niet herkenthet is voor
uw beider welzijn, bedenk dat goed. Wees
moedig, duifje, de nacht zal donker zijn.*
en de eer der stad is 't te hopen, dat onze
HET BOOTJE VAART WEG.
De nacht zal donker zijn. Dit dacht
Ambros ook, toen hij zich in de schemering
naar het hutje in het riet begaf. De ge
dachte kwam niet bij heu; op, welke betee^
lenis aan zijne nachtelijke vaart werd ge
geven, nog veel minder wat tegen hem in
iet schild werd gevoerd. Hij was wel wat
ichtzinnig geweest, maar dacht er niet aan
dat zijn gedrag tegenover Oda nog slechte
gevolgen voor hem kon hebben. Hij he
inaar dan werd weggeworpen om bespot en schouwde het als jeugdige onbezonnenheid;
eschuwd te worden, terwjjl eene andere, die
geen recht meer had op de reeds verpande
ielde, hare plaats innam.
Welaan dan, nu kon zij wraak nemen
voor twee verloren levens voor haar
rind en voor zich zelve. En dat was zoet,
zoo zoet, dat het haar vergoeding bood voor
al de ellende en smart. Wanneer Edelreif
zij toch zeker ook Hoe kon hem dit nu
nog deren?
Ambros wilde bij bekenden aan de over
zijde van het meer eene verrassing voor
zijne bruid bestellen een kostbare noten
houten kast, geheel en al met het fijnste
linnen gevuld zooals de trots is van echte
huismoeders. Ziedaar de reden dat hg zijn
tocht bjj avond ondernam en voor Kunigonde
geheim hield. Aan de aardige verrassiug
denkend, liep de jonge man door het hooge
riet. De avond begon te vallen, en enkele
sterren vertoonden zich reeds.
Toen Ambros de hut binnentrad, was het
geheel donker.
Alles is gereed!* fluisterde de oude hem
veelbeteekenend toe.
Edelreif nam een goudstuk uit zijn beurs
om 't haar, als belooning voor de moeite, in
de hand te stoppen. Afra verborg echter
hare handen onder hare verscheurde kleede
ren en ging hem voor naar het meer.
Het bootje dat aan den oever vastlag
zwenkte. De jonge geleidster zat er reeds in
Dus met Oda het vurige visschers-
meisje, over het meerdacht Edelreif. Zou
het opzet of toeval zijn?
De avondlucht was zoel en verkwikkend.
Het water kabbelde zacht tegen de steenen.
Ambros sprong vrooljjk in de boot.
Het jonge meisje hield den riem kramp
achtig in de handde andere sloeg zij om
de ijzeren kanten van de boot.
Het koude metaal deed haar goed; zij
was koortsachtig heet.
Binnen drie uren zijt gij aan de over
zijde,* sprak de oude, goede reis!*
Het meisje stiet met den riem tegen den
lant het bootje gleed over het water.
Oda de ware Oda hield zich schuil
achter een boschje en drukte de gebalde
vuisten tegen de borst. Daar gleden zij over
de wiegende golven, hg en Oda, het mooie
visschersmeisje.
Neen, niet Oda, haar omhulsel, haar
naam slechts. Haar naam werd hier ge
schandvlekt, en zij zelve van zijne zijde ver
drongen door eene andere.
Te Leeds werd sinds Zaterdag een zeer
schoon 5-jarig meisje, het kind van een
werkman, vermist. Thans is het lijkje in een
hoek bij het stadhuis gevonden; de hals,
»Kent gjj de pijn die ik gevoel?* riep
Oda hare moeder toe. »Geen mensch heeft
die nog uitgestaan. Moeder, gjj hebt mjjn
naam verschacherd.*
De oude keek op alsof zjj hare dochter
niet begreep.
>Aan je naam is niets meer te bederven,*
mompelde zjj hierop langzaam>gjj zelve
hebt hem reeds te grabbelen gegooid, niet
uit liefde, maar uit hoogmoed. Er zjjn ge
noeg vrjjers om je gekomen; maar een
visscher was niet voornaam genoeg, het
landgoed Edelreif scheen juist hoog genoeg
te liggen voor je eerzucht. Durft ge het
ontkennen dat ge den feestdag van den
apostel Petrus ontheiligd hebt Durft ge me
aanklagen
Ja, ik klaag u aan,* riep OJa bevend; »mjjn
vader is ook niet uit onzen stand geweest.*
Als een geestverschjjning stond de oude
vrouw op: »Dit durft ge mjj heden te ver-
wjjten, heden, nu ik het geluk van twee
menschen vernietig om u, mjjn kind, te
wrekenZiehet nachteljjk duister verbergt
hen reeds voor onze oogenslechts het ge
luid der riemen, dringt nog tot ons door. De
listige vroolijke duivel begeleidt hen; met de
hel in het hart keeren zjj terug, en op hun
bruiloft dansen de booze geesten. Hi ho
goede reis!*
De oude strompelde terug en kroop in
ïare hut. Oda bleef in kwellende gedachten
verzonken aan het strand, waar de golven
om hare gloeiende voeten speelden. Het
water klotste en krabbele zachtjes. Wilde
iet vertellen wat in het eenzame bootje
midden op het meer gebeurde?*
liet Las
en Altena
jugstrut en de
iioiiiiiielerwaanl.
(Vit het Duitsch.J
6)
Wordt vervolgd
