Zaterdag 8 augustüs. Het Alpmeen Merlaniscli Vredebond, FEUILLETON. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. 117. 18tl. Dit blad verschjnt WOENSDAG en ZATEBDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden ƒ1.00. verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte, Advertentiën worden tot Dinsdag» en Vrijdagmorgen ingewacht. ten jare 1871 opgericht, heeft, wil ljjken tred houden met de vele buitenland-1 sche Vredevereenigingen, meer dan tot dusver het geval mocht wezen, behoefte aan algemeene ondersteuning. Te weinig meent ook gij, dat dit een der vruchten beloofd daartoe te zullen medewerken. Dooh j andere wel willenden en tevens de altoos 'onzer besohaving zijn zal, dat meer en meer ook hier hebben traagheid en gemis aan noodige geldelijke kracht ons blijven ont- e ^e" bet rechtsbeginsel zich zal doen gelden in voortvarendheid veel goeds verhinderd. betrekking tusschen de Staten, sluit U dan bjj ons aan om aan de verwezenlijking van dat ideaal te arbeiden. De tijdgeest is op onze hand. Zeker, Zoo treedt het Recht in de plaats het Geweld. Daarheen moet de steven richt. Evenmin als tusschen de burgers breken. van Wij wekken U dus op om donateur ge- lid te worden van het Vredebond en deelingen te stichten, waartoe slechts van tiental leden voldoende is. of af- een wellicht heeft het in de laatste jaren van - -v j i. j cu i i ut i i. i t r. i u i-i i i 7ieb doen hnnren tisotpow viin PPnicr nr. t allerwe£e zien we hoe de staande legers eenen Staat mag het «recht van den sterkstee j De jaarhjksche geldelijke bijdrage xs zoo, zich uitbreiden, allerwege worden de uit- i tusschen de Staten onderling heerscben. De onbeduidend, dat daardoor niemand kan gaven voor militaire doeleinden opgedreven tijden zijn voorbij, dat de eigenrichtiug in worden afgeschrikt. doch te gelijker tijd wordt overal dede Staten bestondeens zullen de tijden De ondergeteekenden zijn gaarne bereid wensch vernomen, ook uit den mond van Jook voorbij zijn, dat de eigenrichting tus-' al die inlichtingen te geven, die gewenscht Vorsten en Staatslieden: moge de vrede, schen de Staten geduld wordt. kunnen worden, bewaard blijven Si vis pacem para helium wilt gij den vrede, bereid U ten krijg nagenoeg zijn eemg or gaan waren de jaarboekjes, die schoon welwillend en vaak met ingenomenheid door de binnenlandsche en ook door de buitenlandsche pers ontvangen slechts een betrekkelijk kleinen kring van lezers vonden. Wat wil het Alg. Ned. Vredebond? Ziehier eenige der overwegingen, die tot de oprichting dezer vereeniging hebben ge leid, gelijk zij aan het hoofd van het reglement zijn geformuleerd dat het oorlogvoeren moet worden be schouwd als een onrechtmatig middel, om geschillen tusschen Staten op te lossen dat de oorlog is een wanklank in onzen tijd van beschaving en verlichting, en dat hij de zedelijke en stoffelijke belangen der natiën dreigt te vernietigen dat alles moet worden beproefd om door andere middelen dan het ruw geweld, het recht tusschen de volken te handhaven, en zoodoende het uitbarsten van den krijg te voorkomen, of de eens uitgebarsten oor logen zoo spoedig mogelijk te doen eindigen dat de krachtig uitgesproken afkeer van den oorlog, in alle beschaafde landen ver nomen, op den duur niet zonder invloed kan blijven op de besluiten der macht hebbenden dat ter bereiking van dit doel, vereeni ging van krachten noodig is, opdat duide- ljjk bljjke, dat de oorlog met zijn ellende nog slechts ten gevolge van kunstmatige opwinding voor korten tijd toejuiching kan vinden, en dat duurzame vrede de alge meene en vurige wensch der volkeren is. Waren de stichters onzer vereeniging utopistendie geene rekening heilden met bestaande toestanden en met den geest van hunnen tijd, die het onbereikbare najoegen en met één tooverslag de gansche wereld willen veranderen? In geenen deele. Idealis ten waren zij: zjj geloofden in den voor uitgang van het menschdom zjj geloofden, dat eenmaal het Recht zoude zegevieren over de Macht. Landgenooten, is ook dit uw geloof; geschillen tusschen de Staten „Men moet ze in de oogen zien 3" (2 Ik stelde de vrouw gerust en raadde haar naar huis te gaan, zonder ze tot haar man toe te laten. Er zal een uur verloopen zijn, toen ze terugkeerde. Fransje was nog niet thuis. De middag was voorbij. Geen der vriendinnen en kennissen had het meisje gezien. Alle navorschingen waren vruchte loos. De oude vrouw jammerde en weende en was zeer opgewonden. Waarmee kan ze zich troosten? Dat uitbljjven over het mid daguur was iets zoo ongewoons, dat haar bezorgdheid ook mij zeer verklaarbaar toe scheen. En dan haar optreden dezen morgen Ik vertelde dit aan de moederik herinnerde mjj, dat Fransje haar vader liever niet ont moet had, dat zij toegestemd had een ge heim te hebben en de onthulling daarvan tot later verschoven had. In plaats echter de vrouw gerust te stellen, vermeerderden deze mededeelingen haar onrust. Ik had moeite haar van een gesprek met haar man te weerhouden en naar huis te zenden. Nauwelijks had ze mij verlaten of de ge- vangenis-docter trad bij mij binnen. De arts had haar in den gang ontmoet. «Was dat niet de vrouw van onzen ouden Schilberg?* vroeg hij haastig. «Ze is zoo even weggegaan. «Die arme, arme ouders!* zei hij ernstig' en deelnemend. zegt eene oude leenspreuk, en al kan men naar waarheid zeggen, dat het juister ware, indien zij luiddeSi vis pacempara pacem (als gij deu vrede wilt, bewaar dan den vrede) toch gaat een zucht naar vrede door Europa, terwijl het zich tot de tanden wapent. Hoeveel schatten die krijgstoerustingen verslinden, met welke zware lasten de volkeren daardoor worden gedrukt, hoe de staatsschulden toenemen, hoe de ontwikke ling der natiën wordt gestremd, en heur welvaart belemmerd, dat alles behoeft hier niet te worden betoogd. Ook niet, hoe de verarming ontevredenheid baart, met al de daaraan verknochte gevaren, die Staat en Maatschappij met ondergang bedreigen. Is er dan geen ander middel dan de oorlog om de te vereffenen? Gij weet het, landgenooten, dat middel bestaat en wordt gelukkig meer en meer toegepast: het zijn de internationale scheids rechten. Aan vredevereenigingen is het voor een deel te danken, dat menig geschil, dat anders slechts door geweld van wapenen zoude zijn beslecht, door de onpartijdige uitspraak van scheidsmannen is beslist. Reeds nu hebben om niet eens te spreken van de Yereenigde Staten van Noord-Amerika, waar eene poging gedaan wordt om al de Amerikaansche Staten in een algemeen vredebond te vereenigen een aantal natiën van Europa, waaronder Engeland, Italië en ook Nederland, doot hare parlementen doen verklaren, dat de opdracht van geschillen aan scheidsgerech ten eene noodzakelijkheid en een plicht is, waaraan men zich niet mag onttrekken, en die verklaringen zijn door geene Regeering weersprokenintegendeel, de meeste hebben onzen aan u plicht te de beslissing 1 tuitenland. Deze uitroep deed mjj schrikken. Ik wist op dit oogenblik niet wat ik denken of spreken zou. De dokter was naar 't raam gegaan en staarde zwijgend op het plein, waarop echter niets te zien was, dat hem onbekend was. De stilte was drukkend, be angstigend. Hij scheen niet te willen spreken, ik durfde niet vragen. «De vrouw maakt zich zonder reden be zorgd,* zei ik, om een aanknoopingspunt te hebben, «Fransje zal weer terugkomen, zij kan «Weet ge 't dan nog niet?« viel hij my in de reden. «Neen, wat dan?* «Weet gjj werkelijk nog niet, dat Fransje gevonden is?« Wuarachtig niet «Dan weet ge ook niet, waar en hoe?« «Neen, neen!* «Fransje is dood!« «Mijn God, hoe is dat mogelijk?* «J«, het is treurig, onder zulke omstan digheden den dood te vinden! Wanneer 't leven nog zooveel belooft, plotseling ver nietigd te worden! Dat is verschrikkelijk «Maar hoe dan toch?* riep ik, zijn woorden niet begrjj pende. «Het meisje is verdronken!* «Wat?* «Versta mij goed,* ging hij verder, met ongewone heftigheid, «het kind heeft door de hand van een ander den dood gevonden, is met geweld in 't water gesmeten en ver moord geworden «Dat is verschrikkelijk «Jh, dat is het. Ik weet niet* zei de doctor, meer tot zichzelf dan tot mij het woord richtend, «of het een troost voor die Maar wat kan het kleine Nederland doen Het geldt hier een internationaal belang. Nederland sla het oog op hetgeen elders geschiedt In Noord-Amerika is de vredebeweging in vollen gang. Frankrijk telt een menigte van vredevereenigingen. Italië eveneens. Krachtigen steun vindt onze zaak in België, Zweden, Denemarken, Spanje en elders. En Engeland! De leden der Vredebonden telt mer er bij honderd-duizenden, wat waar-j schijuljjk nog niet genoeg gezegd is. Vrouwen hebben daar verschillende vereenigingen op- gericht, en werken met kracht mede. Godsdienstleeraren van iedere gezindte i stellen zich aan het hoofd, en onder de^ ijverigsten vindt men de Bisschoppen en Aartsbisschoppen, zoo van Protestantscho i als van Roomsche zijde. Zelfs is besloten, dat een bepaalde Zondag zou worden aan- j gewezen, om door medewerking van de kerk; het goddelijk bevelvrede zij den menschen op aarde, tot eene waarheid te maken. j Zal nu Nederland, dat wel eens als de| bakermat der vrijheid en der beschaving geprezen is, zich aan die algemeene en edel moedige beweging onttrekken, en lusteloos blijven, bij de algemeene rusteloosheid om hst werk der beschaving en der menschen- liefde te steunen? Zullen wij Nederlanders ons zeiven die vernedering aandoen? Zal in Nederland de traagheid in dezen den boventoon voeren Laten wij het rondweg zeggen. Als ons streven ijdel zal zijn, wij hebben het dan niet te wijten aan tegenstand, want die is er niet, maar aan de lauwheid van hen, die de waarde van ons streven erkennen, maar die door niet met ons mede te werken de oorzaak zijn, dat de steun van zooveel Eishouer genaamd, een Mr. A. M. MAAS GEESTERANUS, Directeur van de Nederlandsche StaatscourantOnder-Voorzitter en Penningmeester. L. S. ENTHOVEN, Industrieel. Mr. J. B. BREUKELMAN, Com- zond man van 34 jaren, van gezonde ouders, Hij had in 1888 zijn vrouw aan longtering verloren en begon zelf in Februari 1890 te sukkelen, na een hevigen slag, dien hjj bij een arrestatie op den rechter schouder had ontvangen. In Mei had hij een zware bloedspuwing, en het microscopisch onder zoek bracht tuberkel-bacillen aan het licht. Later openbaarden zich geweldige hoofd pijnen, koorts, belangrijk verlies van ge- En hiermede meenen wij wicht des lichaamsin September weder hebben gedaan en laten hevige bloedspuwing. In het begin van - over- December begon de behandeling met tuber- Mr. C. BAKE, Referendaris bij denKoch's genee.smiddel40 percent der door hem behandelde longlijders kon hij als ge nezen ontslaan en 45 percent als gebeterd bijna allen verkeerden in eenigszins ver ge vorderd stadium der ziekte. In de Belgische Kamer van afgevaardigden heeft de Minister-president Beernaert ver klaard, dat de plotselinge ongesteldheid der Koningin op Maandag ten onrechte onge rustheid heeft gewekt. De ongesteldheid kwam voort uit zenuwlijden. De Koning, aldus vervolgde de Minister, heeft mij op gedragen 's lands vertegenwoordigers gerust te stellen. Er is alle reden om te hopen, dat de Koningin weldra hersteld zal zijn. Deze verklaring werd met bijval begroet. Een arts te Dusseldorp, dr. Alfred Thamm, geeft in het Deutsche Medicinische Wochen- schrift verslag van een behandeling van een patient, die aan tuberculose van de hersens en van de longen leed, met Koch's tuber culine. Het geldt een agent van politie Laatstleden Zondag is te Essen eene ver gadering van de mjjnwerkersbond Glückauf gehouden. In deze bijeenkomst waren twintig afdeelingen door zestig afgevaardigden ver tegenwoordigd. Wel werd weder de eisch gesteld ter invoering van een werkdag van acht urenmaar tevens werd geconstateerd dat onder de mijnwerkers het samengaan met de socialisten steeds vermindert. vroeger zeer ge- oude lieden zijn zal, dat de moordenaar be reids ontdekt en gevangen genomen is en dat aan zijn schuld uauwlijks getwijfeld worden kan. Neen, neen, dat kan niet troosten. Voor den ouden gevangenisop zichter moet dat juist een onoverzienbare oorzaak van smart zijn. De oude man was zoo innig aan dat kind gehecht, het was zijn leven, zijn alles. En dan den moordenaar van dat kind dagelijks voor oogen te hebben, met hem te verkcerenHeere Goddat is onmogelijk, dat is meer dan een mensch verdragen kan. Wij moeten een uitweg zoeken en zullen hem vinden. Gij kent toch de Goelke?« vroeg hij. «Neen!* «Het is een waterput van onpeilbare diepte en eenige duizend schreden omvang, omgeven door een misschien 20 voet hoogen rand, die uiterst steil is. Daarlangs, dicht aan den rand, bevindt zich een open voet pad. Dit pad wordt veel door wandelaars bezocht. Heden morgen tusschen 9 en 10 uur is Fransje daar gezien. Ze was niet alleen, een jonge man liep naast haar. Hieruit moet men opmaken, dat tusschen hen een intieme verhouding bestond. In den aanvang liepen beiden kalm pratend voort, doch langzamerhand nam hun gesprek een hartstochtelijk karakter aan. Het had al den schijn alsof van de eene zijde dringend gevraagd, van de andere bestemd afgeslagen werd. De woordenwisseling is daarna zeer heftig geworden. Fransje had nu den jongen man haar arm onttrokken. Plotseling is zij blijven staan en heeft ver hoorbaar ge- roepen: «wat wilt ge doen?* Het antwoord dts jonkmans is niet verstaan. Onmiddellijk daarna keerde Fransje naar de stad terug, en scheen het dat hij haar ongehinderd lie gaan. Doch een oogenblik later ijlde hi haar na, vatte haar met de eene hand om den hals, nmt de andere om het middel droeg haar tot den rand des vijvers en stortte haar van boven in het diepe water. Is da niet duivelsch?« «Maar hoe weet ge dat alles «Van begin tot einde is de verschrikke lijke misdaad van twee zijden gezien ge' worden, zonder dat de daad verhindert worden kon. Hetgeen ik weet, steunt op 't geen gezien is door lui, die volkomen ge loofwaardig zijn. Ik ben terstond naar hier geijld om te verhinderen dat Schilberg den schurk ontvangt. Hoe zullen we dat aan leggen Ons onderhoud voerde tot het resultaat, dat de dokter spoedig met Schilberg spreken en hem dan meenemen zou. Dien dag kwam me de oude man niet meer onder de oogen. In de vele jaren mijner ambtelijke loop baan zijn mij misdadigers van alle soort, bij duizenden te tellen, toegevoerd. Onder dezen heb ik menschen ontmoet, welke den menschennaam geenszins verdienden, in wier borst geen ruimte was voor eenig mensche- ljjk gevoel, wier leven een onafgebroken hoon was van alle goddelijke en menscheljjke instellingen, een lange keten afschuwelijke handelingen. Toch had geen enkel van deze ongelukkige schepsels me zooveel afschuw ingeboezemd als de*jonkman, dien ik thans verwachtte. Hoe kon dat ook anders zijn? Ik had het meisje van de geboorte af gekend, de ouders waren door jaren lang verkeer mijn vrienden geworden en ik had ze als zoo danig lief gekregen. Ik zag de diepe wonde, Uit een artikel van den commandant der Londensche brandweer, kapitein Shaw, in de New Review, over de schouwburgbranden blijkt dat in de jaren 188690 68 schouw burgen zijn verbrand en 38 beschadigd door brand, waarbij 499 menschen den dood vonden en 213 gewond werden. hen door dezen schurk geslagen, een wonde, nooit te heelen; ik gevoelde het bittere wee, de diepe, brandende smart van 't ouderhart; ik zag de hoop op een zorge- loozen, op een vreugdevollen ouderdom met één slag vernietigd. Ach, en nog meer! Ik zag dat het verdriet over het zoo smartelijk verlies twee trouwe harten breken, twee menschen voor den tijd ten grave doen dalen zou. Was daarom de bitterheid, de afkeer niet gegrond, waarmee ik de inlevering des moordenaars tegemeet zag? En was het niet natuurlijk dat deze bitterheid later, toen hij voor mij stond en hij dezelfde lucht met mij inademde, tot een graad steeg, die aan doodeljjken haat grensde? Het was voor mij een zwaar uur, dat ik te doorleven had. Ik moest mijn afkeer jegens den misdadiger onderdrukken, alle gevolgen vergeten en rustig, zonder hartstocht mijn gevangene onderzoeken. Toch vermocht ik dit in den aanvang niet te doen. Ik had den onverlaat met mijn handen worgen of onder den voet werpen en vertreden kunnen en God weet, wat geschied ware, indien hij mij door woord of blik beleedigd had. Daarvoor werd ik echter bewaard. Het verlies zijner persoonlijke vrijheid had hem allen lust tot weerstand benomen. Hij be vond zich bjj de inlevering in een toestand van volslagen verdooving. Zjjn spraak was mat, toonloos; zijn bewegingen vermoeid, slap; zjjn handelen willoos, werktuigelijk, lij deed wat van hem verlangd werd, naar allen schjjn, zonder bewustzijn. VOOR Jipr eii Alteiia ïelerwaard Franco per post zonder prjjs- herinnering van een gevangenis-inspecteur. schen de Staten geduld O Het Bestuur van hel Nederlandsch Vredebond Mr. D. VAN ECK, Advocaat, Voor- zitter Raad van State, Secretaris. s-Gravenhagk, Juli 1891. culine, en half Maart was de patient zóó- A1 gemeen yer hersteld, dat hij den dienst als agent van politie kon hervatten. Dr. Thamm ver- kaarde toen het hoofd als genezeneinde Mei kon hij ook de longen als hersteld be schouwen. Het lichaamsdeel was weder nor maal geworden en ook andere geneesheeren onderzochten den patiënt met den voor hem gunstigen uitslag. Dr. Thamm deelt verder mies van Staat bij den Raad van nog mede, dat hij ook bij andere patiënten State. zeer gunstige ervaring heeft opgedaan met O Slot volgt.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1891 | | pagina 1