De Theecultuur. FEUILLETON. WOENSDAG 23 SEPTEMBER. 1891 Uitgever: L. J. YEERMAH, Heusden. VOOR Dit blad verschuilt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00. verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën 1G regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht. Vóór vele jaren zoo zegt een oude Chineesche overlevering leed een vrome kluizenaar groot verdriet, dewijl hem dik wijls onder zijn gebeden de slaap over mande, en in heiligen ijver sneed hij zich eindelijk de oogleden af om voor altijd die ergernis te ontgaan. Toen hij echter die oogleden op den grond wierp, geschiedde een wonderer wies n.l. een struik uit, welker gerimpelde bladen veel op oogleden geleken, en die de wonderbare eigenschap hadden, den slaap uit de oogen der men sehen te verdrijven. Aldus is tot heil der menschheid de theestruik ontstaan. Uit deze sage blijkt hoe hoog de Chi- neezen de waarde der thee schatten en in derdaad bestaat er geen genotmiddel, dat tengevolge zijner goede eigenschappen op zoo groote verbreiding kan roemen door alle beschaafde landen der aarde als de thee. Het Vaderland van dit veelbegeerde ge was is China, vanwaar het naar Japan en Oost-Indië is overgebracht. De reputatie onzer Oost-Indische thee neemt bij den dag toe en daar we veron derstellen mogen dat ook de belangstelling daarmee gelijken tred houdt, willen we hier een en ander meeleelen omtrent den groei en de bereiding, zooals die tegenwoordig plaats heeft, van dit kostbare en voor- deelige gewas. Een voornaam gedeelte van elke thee plantage is de z.g. kinderkamer, die uit kleine, rechthoekige akkers bestaat, waar de zaden aan den grond worden toever trouwd. De planten, van welke deze zaden getrokken worden, behouden hare bladeren en worden met bijzondere zorg geteeld. De kinderkamer, die niet minder zorg vuldig behandeld en voortdurend van on kruid gereinigd wordt, dient tot den kweek der jonge planten. Deze worden door lichte stroomatten voor de heete stralen der zon beschermd, doch langzamerhand onder het groeien aan Fiquelmont en zijn boek der „laatste woorden." (5 In den namiddag van denzelfden dag kwam een bode bij burger Fiquelmont met een oproeping tot een bijzondere gerechts zitting, waarbij hij als openlijk aanklager moest tegenwoordig zijn. Er was een samen zweering ontdekt onder republikeinsche generaals. Een buitengewone zitting voor een buitengewone zaakDat was voor Fiquelmont steeds een bijzonder genot. Maar op dezen dag gedurende de terecht stelling? Toen zijn goede vriend en huurder Brutus kwam, om hem tot de namiddag voorstelling af te halen, was Fiquelmont in vertwijfeling. »Denk eens aan, burger Brutus, ik kan niet meegaanMijn zitplaats moet van daag leeg blij ven. »Wat?« schreeuwde Brutus, »onzin!« Thuisblijven waar drie oude hertogen, die van Rochechouart, van Montemolin en van Brissac ons een comedie voorspelen zullen met een dans in den zak tot slot?« »Ja, 'k weet, ik weet >En de kleine Pernelle Desmoulins, die zoo lang vive le roi geschreeuwd heeft, alleen omdat ze zonder haar gade niet leven wilt. »'t Spijt me verduiveld, maar Fouquier heeft een nieuwe samenzweering ontdekt, waarin onze eigen generaals verwikkeld licht en lucht gewend, zoodat na korten tijd de krachtig ontwikkelde stammetjes zonder schade aan de zon kunnen worden blootgesteld. Onderwijl wordt de plantage gereed ge maakt tot de ontvangst der jonggeboren plantjes. Indien daarvoor, gelijk in onbe bouwde streken veelvuldig geschiedt, een boschrijke vlakte moet geëffend worden, dan wordt deze eenvoudig in brand gestoken, de door het vuur niet verteerde boom stammen omgehouwen en ordeloos liggend gelaten. Tusschen deze verkoolde stammen, die in zeer korten tijd verweren en tot vruchtbaarheid van den bodem bijdragen, worden de theeplantjes, die nu 20 cM. lang geworden zijn, op lange rijen uitgezet. Hier wassen ze een jaar lang ongestoord voort. Zijn de stammen tot 1 M. opgegroeid, dan worden ze gekort, zoodat ze meer in de breedte en niet in de lengte uitschieten. Eerst in het tweede jaar begint de pluk. Deze duurt van Maart tot November Nauwelijks hebben de jonge twijgen hunne eerste bladeren ontvouwd, of ze worden daarvan beroofd. Dit werk wordt uitsluitend verricht door de meest geschikte en ervaren inlandsche vrouwen. Deze hebben te zorgen dat met de bladeren niet tevens de knoppen verwijderd worden, waaruit nieuwe twijgen zullen uitloopen. Deze eerste bladeren bezitten het fijnste aroma en geven de beste en dus ook de duurste theesoorten. Uit het uiterste, nog niet geheel ont wikkelde, met zilveren haartjes bezette blad, wordt de pecco-bloesemthee bereiduit het ontwikkelde tweede blad de peccouit het oudere derde de souchontliee. De lager staande, hardere en taaier bladere, het vierde en vijfde, leveren de minste kwaliteit, de congo- thee. In vele plantages worden de lager staande bladeren slechts geplukt om den struik licht en lucht te verschaffen en weg geworpen; op andere daarentegen bereidt men ook hiervan een theesoort, die door de theehandelaars gebezigd wordt, om daar- zjjn gij begrijpt, burger, men kan daar geen gras over laten groeien, we moeten de kerels als 't eenigszins kan, nog heden veroordeelen, dat ze morgen den sprong kunnen maken. Ik moet dus de voorstelling van heden verzuimen »Nu, wanneer het ten beste van 't vader land is, ga danGe hebt bovendien reeds genoeg koppen zien springen, op een half dozijn zal 't niet aankomen »'t Komt in 't geheel niet aan op 't springen der koppen, burger Brutus, maar op wat zij zeggen, wat zij 't laatst spreken. Hun laatste woorden moet ik wetenDie verzamel ik en 't is mij een bijzondere lust, ze na elke executie dadelijk in mijn boek te schrijven en ze eiken avond door te lezen. En daarbij herinner ik mij nauwkeurig de gezichten, die zij bij hun laatste woorden getrokken hebben. Ha, ha, mijn hoogste genot! En wanneer het boek eenmaal vol is en het graf der geguillotineerden buiten de barrière Marly tot boven 't hek opgevuld is, eerst dan wil ik het den onvolprezen Robespierre voorleggen en zeggenneem »het boek der laatste woordenvan alle geguillotineerde aristocraten tot een aan denken aan uw zegenrijke regeering. Zie, burger Brutus, zie dit boek in, daar staan ze alle in, de laatste woorden der verraders. Zie dezen band, die heeft me vriend Santerrc zelf bezorgd, het is men- schenhuid, eeht slechte menschenhuid van Foulon, den schurk, die wilde, dat het volk gras zou vreten. Voel eens, hoe glad, hoe zacht! Ja, fijne huid, aristocratenhuidEn daar staan ze inO, ik heb nooit verzuimd mee de beste soorten te vermengen. 's Middags en 's avonds komen de in den morgen en namiddag geplukte bladeren in het theehuis. Hier strooit men ze op matten uit, na de korven gewogen te hebben, ten einde daarnaar het loon te bepalen. Na enkele uren drogens in een luchtige, droge ruimte komen ze in de rolmachine. Deze, door stoom gedreven machine, heeft twee rollen, waarvan de een van voren naar achter, de ander van rechts naar links Reen en weer schuift, waardoor de daartusschen komende bladeren opgerold worden. De gerolde bladeren worden daarna op hoopen verzameld en met vochtige doeken toegedekt, waardoor ze een gisting-proces ondergaan, die de groene kleur in een donkerbruine verandert. Dewijl deze gisting van groot gewicht is voor de hoedanigheid der thee, wordt deze met bijzondere zorg behandeld en op de minuut af geregeld. Terstond na de gisting worden de bladeren in een droogmachine gebracht, waar ze door heete lucht van haar vocht beroofd worden. Ook hier is nauwkeurige controle een eerste vereischte. Nu volgt de reiniging der bladeren van stof en andere onreinheden op groote door stoom of handen bewogen zeeften, waarna de thee in de sorteerkamers arriveert. Hier zitten op lange rijen vrouwen en meisjes, bezig met de hand de onbruikbare bladeren uit te zoeken en de goede in korven te verzamelen, welke daarna in de verpak kingszalen gedragen worden. Al deze achtereenvolgende bezigheden gaan dag en nacht voort en vereischen voortdurende inspanning van den planter. De bereide thee wordt in vertinde blikken j kisten verpakt, het deksel gesoldeerd, de j kist gewogen, met nummer en merk voor zien en verzonden. Het geheele bereidings proces van het plukken der bladeren tot het soldeeren der theekist duurt niet langer dan 12 uren. De bladeren, die in den morgen de struiken nog sierden met haar groen, kunnen reeds in den avond als thee de reis naar Europa aanvaarden. En zoo komt ze dan tot ons, althans dat vertrouwen we. De manieren echter waarop de thee vervalscht wordt, zjjn velerlei, zoodat eenig vertrouwen in dit op zicht voor onze geruststelling niet mis plaatst is. Hoe ze gezet wordt, weet iedereen. Hoe men echter het lekkerste aftreksel krijgt, weet niet iedereen en daarom vermeten we ons dit hierbij te voegen. De trekpot worde vooraf met kokend water omgespoeld. Na dit weggeworpen te hebben, doe men er dadelijk thee in, schenke goed kokend water op en zorge, dat het treksel verder niet tot koken komt, 't liefst wikkele men den trekpot in een wollen lap of zet hem op een klein lichtje. De Russen doen nog beter. Zij nemen een goede dosis thee, schenken daarop zeer weinig water, laten dit een vijf minuten trekken en schenken daarna in elk kopje een zeer kleine hoeveelheid in. De gasten kunnen dit naar believen met meer of minder water aanvullen. schappen, zijn behouden te Bagamayo aan- gekomen. Bijzondere belangstelling wekte te South ampton het binnenloopen van de »Moselle,< aan boord hebbende de lading zilver, welke ;door het Engelsche oorlogschip »Espiègle« i voor Balmaceda in bewaring genomen en j van Valparaiso naar Montevideo overge- j bracht werd. Het zilver, in staven, weegt 122 ton en wordt geschat op een waarde j van f 1.740.000. Het zal bij de Bank van t Engeland worden gedeponeerd, in afwachting dat er gerechtelijk beslist zal zijn wat er verder mee moet gebeuren en aan wien het moet uitgekeerd worden. JOïiitenland. Naar verzekerd wordt bestaan er goede vooruitzichten dat het passenstelsel in Elzas- Lotharingen binnenkort aanmerkelijk ver zacht zal wordenwel een bewijs dat men zich in Duitschland niet stoort aan de vjjandelijke demonstratien van Frankrijk. ze te gaan hooren, regen noch zonnebrand hebben me verjaagd van mijn post; ik heb het van de eerste tot de laatste kar eiken dag uitgehouden en de laatste klanken op gevangen en ze in mijn geest bewaard, tot ik ze hierin geschreven had. Ik heb al de laatste verraderlijke zuchten der adelijke ver raders opgeslurpt als goeden wijn, die mij het hart verwarmt en hierin staan ze ver eeuwigd Met deze woorden sloeg Fiquelmont met bevende handen zijn grootsten schat, het boek met den afschuwelijken band open. Burger Brutus ondervond een seconde lang afgrijzen van den onmenscb, die een hyena geleek en voor zijn boek. Hij keek Fiquel mont van terzijde aan met een blik, als wilde hij vragen: szou het niet een uitnemend werk zijn dezen schurk beet te vatten, hem met dit ijzeren lineaal den schedel te verplet teren en rustig mijn weg verder te gaan?« Zoo dacht Brutus werkelijk een oogenblik, maar hij zeide eenvoudig: »Dat zijn alzoo de laatste woorden der verraders? Maar bur ger, er staat nergens een naam bij Hoe weet ge dan wie ze uitsprak?. »Hoe ik dat weet?« lachte Fiquelmont met zijp zwarte, verbrokkelde tanden tusschen den stoppelbaard, »ha, ik weet niet slechts welke aristocratische schavuit deze woorden sprak, ik zie ook duidelijk zijn gelaatstrekken en hoe bleek zijn lippen en hoe vlammend van haat of star van angst zijn oogen stonden, hoe zijn stem droog klonk en zijn haren ten berge rezen. Ziedaar Brutus, de woorden: Onschuldig vliet hier al 't bloed! God zal rechter zijn tusschen de natie en hare De Standard verneemt uit Berlijn, dat zoo spoedig mogelijk de verongelukte expeditie- Zelewski op haar vroegere sterkte zal worden ondernomen, om de nederlaag der Duitschers te wreken. Te Berlijn moeten alle militairen en ook burgerlijke ambtenaren, die voor den dienst in Oost-Afrika in aan merking komen, zich tot eventueel vertrek gereed houden. Het overschot der verongelukte expeditie, 2 officieren, 2 onderofficieren en 65 man- Te Castelnaudary in Languedoc is on langs iemand overleden, die in zijn testa ment bepaald had, geen kerkelijke begrafenis te willen. Het gerecht heeft nu, nadat de begrafenis toch op de gebruikelijke wjjze had plaats gehad, op verzoek van den executeur-testamentair het lijk doen op graven, en de executeur heeft circulaires aan de vrienden van den overledene ver zonden, waarbjj zij worden uitgenoodigd, de nieuwe begrafenis* te komen bijwonen. Aan de Standard wordt uit ■langhal (China) geseind: de toestand wekt groote ongerustheid. Men vreest voor een oproer in het dal van de Yangtshe-Kiang; te Shanghai en Chinkiang is beslag gelegd op een groote hoeveelheid wapenen en kruit voor geheime genootschappen bestemd. Deze plaatsmen geeft de aangeklaagden geen verdedigerzij zijn van allen verlaten en sterven onschuldigroept mij dus generaal Cüstine voor den geest, hem, die zich voor een held uitgaf, doch slechts een verrader en een lafaard was. Hij verkocht de armee bij gedeelten aan den vijand in naam der Republiek. In de gevangenis ging hij razend te keer en op het schavot snikte hij deze woorden. Het aardigste was, dat zjjn gewezen kamerdienaar thans als beuls knecht hem in zijn laatste oogenblikken bijstond. De woorden hier riep de oude Cazette: »het geweten spreekt eiken royalist van mis daad vrij!*. Hij had zoo weinig haren, dat Samson nauwelijks het hoofd in de hoogte kon heffen. Te Roubaix is Woensdagavond een jongetje van twaalf jaar in hechtenis genomen, dat met vier kameraden een stuk ijzer (afval van een fabriek) op de spoorwegrails had gelegd, waarna het vijftal zich verschool, om te zien wat er gebeuren zou met den trein die vijf minuten later moest voorbij komen. Eenige vrouwen, bezig met linnen te drogen te hangen, hadden hen echter gadegeslagen, namen het ijzer weg en waar schuwden de politie. Bailly, de maire van Parijs schreeuwde, terwijl wij Parijzenaars om de beulskar danstenJelui revolutionairen zult spoedig na mij met de guillotine kennis maken De letterkundige Duchêne zeide: »0, hoe verscheurd is toch mijn vaderland door den waanzin dezer vrijheid tv rTTrrrr en ASteiia f omoielerwaard. Franco per post zonder prijs- offersDat zijn hare laatste woorden die van madame Veto Hoe ze daarbij met de oogen pinkte van doodangst, en toch weer trosch het hoofd ophief en zoo bleek zag als een lijk! Vadervergeef het hun want ze weten niet wat ze doen!*. Dat zuchtte prinses Elizabeth Philippine met een neusklank en verdraaide oogen, eer zij in den zak niesde, de huichelaresEn hier, dat brulde Ega- lité in razenden doodsangst, terwijl hem het schuim op de lippen kwam: »godde looze schurken van patriotten Hij brulde als een os, viel in onmacht en moest meer dan eens tot bewustzjjn gebracht worden. »De republikeinen zijn booswichtenHun zal men niet eens de eer aandoendat men Koningin Maria Antoinette. ze het hoofd afslaat. Hangen zal men ze!*. Dat riep Jacques de la Blamondière, die zoo dom was terug te keeren, nadat hij reeds geëmigreerd was. »Een Marat omgebracht te hebbenkan iemand niet berouwenzeide de vloek waardige Charlotte Corday. Zij zou nog meer geroepen hebben, hadden niet een oorveeg van den beul Le Gros en het mes haren mond gesloten. *Dat is nog meer dan despotisme schreeuwde de Briscot, de huichelaar, die de Patriot francais* redigeerde, vóór den dood van Capet stemde en zich voor een woedenden republiekein uitgaf. n>Het is mij een eerals martelaar der revo lutie te stervendeclameerde de dwaze Roland onder de guillotine. Wat zal uit Frankrijk worden, wanneer men de edelste mannen onschuldig ter dood brengt! zuchtte de gedeputeerde Bergniaud, dezelfde, die als president het doodvonnis over Capet uitgesproken heeft. »De nationale vergadering is een broeder schap van zwijnen riep Carra, die de beroemde spieken voor afgehouwen hoofden* uitgevonden heeft. (Wordt vervolgd.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1891 | | pagina 1