De Theecultuur.
FEUILLETON.
WOENSDAG 23 SEPTEMBER.
1891
Uitgever: L. J. YEERMAH, Heusden.
VOOR
Dit blad verschuilt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00.
verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent.
Advertentiën 1G regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht.
Vóór vele jaren zoo zegt een oude
Chineesche overlevering leed een vrome
kluizenaar groot verdriet, dewijl hem dik
wijls onder zijn gebeden de slaap over
mande, en in heiligen ijver sneed hij zich
eindelijk de oogleden af om voor altijd die
ergernis te ontgaan. Toen hij echter die
oogleden op den grond wierp, geschiedde
een wonderer wies n.l. een struik uit,
welker gerimpelde bladen veel op oogleden
geleken, en die de wonderbare eigenschap
hadden, den slaap uit de oogen der men
sehen te verdrijven. Aldus is tot heil der
menschheid de theestruik ontstaan.
Uit deze sage blijkt hoe hoog de Chi-
neezen de waarde der thee schatten en in
derdaad bestaat er geen genotmiddel, dat
tengevolge zijner goede eigenschappen op
zoo groote verbreiding kan roemen door
alle beschaafde landen der aarde als de thee.
Het Vaderland van dit veelbegeerde ge
was is China, vanwaar het naar Japan en
Oost-Indië is overgebracht.
De reputatie onzer Oost-Indische thee
neemt bij den dag toe en daar we veron
derstellen mogen dat ook de belangstelling
daarmee gelijken tred houdt, willen we hier
een en ander meeleelen omtrent den groei
en de bereiding, zooals die tegenwoordig
plaats heeft, van dit kostbare en voor-
deelige gewas.
Een voornaam gedeelte van elke thee
plantage is de z.g. kinderkamer, die uit
kleine, rechthoekige akkers bestaat, waar
de zaden aan den grond worden toever
trouwd. De planten, van welke deze zaden
getrokken worden, behouden hare bladeren
en worden met bijzondere zorg geteeld.
De kinderkamer, die niet minder zorg
vuldig behandeld en voortdurend van on
kruid gereinigd wordt, dient tot den kweek
der jonge planten.
Deze worden door lichte stroomatten
voor de heete stralen der zon beschermd,
doch langzamerhand onder het groeien aan
Fiquelmont en zijn boek der „laatste
woorden."
(5
In den namiddag van denzelfden dag
kwam een bode bij burger Fiquelmont met
een oproeping tot een bijzondere gerechts
zitting, waarbij hij als openlijk aanklager
moest tegenwoordig zijn. Er was een samen
zweering ontdekt onder republikeinsche
generaals. Een buitengewone zitting voor
een buitengewone zaakDat was voor
Fiquelmont steeds een bijzonder genot. Maar
op dezen dag gedurende de terecht
stelling? Toen zijn goede vriend en huurder
Brutus kwam, om hem tot de namiddag
voorstelling af te halen, was Fiquelmont
in vertwijfeling. »Denk eens aan, burger
Brutus, ik kan niet meegaanMijn zitplaats
moet van daag leeg blij ven.
»Wat?« schreeuwde Brutus, »onzin!«
Thuisblijven waar drie oude hertogen, die
van Rochechouart, van Montemolin en van
Brissac ons een comedie voorspelen zullen
met een dans in den zak tot slot?«
»Ja, 'k weet, ik weet
>En de kleine Pernelle Desmoulins, die
zoo lang vive le roi geschreeuwd heeft,
alleen omdat ze zonder haar gade niet leven
wilt.
»'t Spijt me verduiveld, maar Fouquier
heeft een nieuwe samenzweering ontdekt,
waarin onze eigen generaals verwikkeld
licht en lucht gewend, zoodat na korten
tijd de krachtig ontwikkelde stammetjes
zonder schade aan de zon kunnen worden
blootgesteld.
Onderwijl wordt de plantage gereed ge
maakt tot de ontvangst der jonggeboren
plantjes. Indien daarvoor, gelijk in onbe
bouwde streken veelvuldig geschiedt, een
boschrijke vlakte moet geëffend worden, dan
wordt deze eenvoudig in brand gestoken,
de door het vuur niet verteerde boom
stammen omgehouwen en ordeloos liggend
gelaten. Tusschen deze verkoolde stammen,
die in zeer korten tijd verweren en tot
vruchtbaarheid van den bodem bijdragen,
worden de theeplantjes, die nu 20 cM. lang
geworden zijn, op lange rijen uitgezet. Hier
wassen ze een jaar lang ongestoord voort.
Zijn de stammen tot 1 M. opgegroeid, dan
worden ze gekort, zoodat ze meer in de
breedte en niet in de lengte uitschieten.
Eerst in het tweede jaar begint de pluk.
Deze duurt van Maart tot November
Nauwelijks hebben de jonge twijgen hunne
eerste bladeren ontvouwd, of ze worden
daarvan beroofd. Dit werk wordt uitsluitend
verricht door de meest geschikte en ervaren
inlandsche vrouwen. Deze hebben te zorgen
dat met de bladeren niet tevens de knoppen
verwijderd worden, waaruit nieuwe twijgen
zullen uitloopen.
Deze eerste bladeren bezitten het fijnste
aroma en geven de beste en dus ook de
duurste theesoorten.
Uit het uiterste, nog niet geheel ont
wikkelde, met zilveren haartjes bezette blad,
wordt de pecco-bloesemthee bereiduit het
ontwikkelde tweede blad de peccouit het
oudere derde de souchontliee. De lager staande,
hardere en taaier bladere, het vierde en
vijfde, leveren de minste kwaliteit, de congo-
thee. In vele plantages worden de lager
staande bladeren slechts geplukt om den
struik licht en lucht te verschaffen en weg
geworpen; op andere daarentegen bereidt
men ook hiervan een theesoort, die door
de theehandelaars gebezigd wordt, om daar-
zjjn gij begrijpt, burger, men kan
daar geen gras over laten groeien, we moeten
de kerels als 't eenigszins kan, nog heden
veroordeelen, dat ze morgen den sprong
kunnen maken. Ik moet dus de voorstelling
van heden verzuimen
»Nu, wanneer het ten beste van 't vader
land is, ga danGe hebt bovendien reeds
genoeg koppen zien springen, op een half
dozijn zal 't niet aankomen
»'t Komt in 't geheel niet aan op 't
springen der koppen, burger Brutus, maar
op wat zij zeggen, wat zij 't laatst spreken.
Hun laatste woorden moet ik wetenDie
verzamel ik en 't is mij een bijzondere lust,
ze na elke executie dadelijk in mijn boek
te schrijven en ze eiken avond door te lezen.
En daarbij herinner ik mij nauwkeurig de
gezichten, die zij bij hun laatste woorden
getrokken hebben. Ha, ha, mijn hoogste
genot! En wanneer het boek eenmaal vol
is en het graf der geguillotineerden buiten
de barrière Marly tot boven 't hek opgevuld
is, eerst dan wil ik het den onvolprezen
Robespierre voorleggen en zeggenneem
»het boek der laatste woordenvan alle
geguillotineerde aristocraten tot een aan
denken aan uw zegenrijke regeering.
Zie, burger Brutus, zie dit boek in, daar
staan ze alle in, de laatste woorden der
verraders. Zie dezen band, die heeft me
vriend Santerrc zelf bezorgd, het is men-
schenhuid, eeht slechte menschenhuid van
Foulon, den schurk, die wilde, dat het volk
gras zou vreten. Voel eens, hoe glad, hoe
zacht! Ja, fijne huid, aristocratenhuidEn
daar staan ze inO, ik heb nooit verzuimd
mee de beste soorten te vermengen.
's Middags en 's avonds komen de in den
morgen en namiddag geplukte bladeren in
het theehuis. Hier strooit men ze op matten
uit, na de korven gewogen te hebben, ten
einde daarnaar het loon te bepalen. Na
enkele uren drogens in een luchtige, droge
ruimte komen ze in de rolmachine. Deze,
door stoom gedreven machine, heeft twee
rollen, waarvan de een van voren naar
achter, de ander van rechts naar links Reen
en weer schuift, waardoor de daartusschen
komende bladeren opgerold worden.
De gerolde bladeren worden daarna op
hoopen verzameld en met vochtige doeken
toegedekt, waardoor ze een gisting-proces
ondergaan, die de groene kleur in een
donkerbruine verandert.
Dewijl deze gisting van groot gewicht is
voor de hoedanigheid der thee, wordt deze
met bijzondere zorg behandeld en op de
minuut af geregeld.
Terstond na de gisting worden de bladeren
in een droogmachine gebracht, waar ze door
heete lucht van haar vocht beroofd worden.
Ook hier is nauwkeurige controle een eerste
vereischte.
Nu volgt de reiniging der bladeren van
stof en andere onreinheden op groote door
stoom of handen bewogen zeeften, waarna
de thee in de sorteerkamers arriveert.
Hier zitten op lange rijen vrouwen en
meisjes, bezig met de hand de onbruikbare
bladeren uit te zoeken en de goede in korven
te verzamelen, welke daarna in de verpak
kingszalen gedragen worden.
Al deze achtereenvolgende bezigheden
gaan dag en nacht voort en vereischen
voortdurende inspanning van den planter.
De bereide thee wordt in vertinde blikken j
kisten verpakt, het deksel gesoldeerd, de j
kist gewogen, met nummer en merk voor
zien en verzonden. Het geheele bereidings
proces van het plukken der bladeren tot
het soldeeren der theekist duurt niet langer
dan 12 uren. De bladeren, die in den morgen
de struiken nog sierden met haar groen,
kunnen reeds in den avond als thee de
reis naar Europa aanvaarden.
En zoo komt ze dan tot ons, althans
dat vertrouwen we. De manieren echter
waarop de thee vervalscht wordt, zjjn
velerlei, zoodat eenig vertrouwen in dit op
zicht voor onze geruststelling niet mis
plaatst is.
Hoe ze gezet wordt, weet iedereen. Hoe
men echter het lekkerste aftreksel krijgt,
weet niet iedereen en daarom vermeten we
ons dit hierbij te voegen.
De trekpot worde vooraf met kokend
water omgespoeld. Na dit weggeworpen te
hebben, doe men er dadelijk thee in, schenke
goed kokend water op en zorge, dat het
treksel verder niet tot koken komt, 't liefst
wikkele men den trekpot in een wollen lap
of zet hem op een klein lichtje.
De Russen doen nog beter. Zij nemen
een goede dosis thee, schenken daarop zeer
weinig water, laten dit een vijf minuten
trekken en schenken daarna in elk kopje
een zeer kleine hoeveelheid in. De gasten
kunnen dit naar believen met meer of
minder water aanvullen.
schappen, zijn behouden te Bagamayo aan-
gekomen.
Bijzondere belangstelling wekte te South
ampton het binnenloopen van de »Moselle,<
aan boord hebbende de lading zilver, welke
;door het Engelsche oorlogschip »Espiègle«
i voor Balmaceda in bewaring genomen en
j van Valparaiso naar Montevideo overge-
j bracht werd. Het zilver, in staven, weegt
122 ton en wordt geschat op een waarde
j van f 1.740.000. Het zal bij de Bank van
t Engeland worden gedeponeerd, in afwachting
dat er gerechtelijk beslist zal zijn wat er
verder mee moet gebeuren en aan wien
het moet uitgekeerd worden.
JOïiitenland.
Naar verzekerd wordt bestaan er goede
vooruitzichten dat het passenstelsel in Elzas-
Lotharingen binnenkort aanmerkelijk ver
zacht zal wordenwel een bewijs dat men
zich in Duitschland niet stoort aan de
vjjandelijke demonstratien van Frankrijk.
ze te gaan hooren, regen noch zonnebrand
hebben me verjaagd van mijn post; ik heb
het van de eerste tot de laatste kar eiken
dag uitgehouden en de laatste klanken op
gevangen en ze in mijn geest bewaard, tot
ik ze hierin geschreven had. Ik heb al de
laatste verraderlijke zuchten der adelijke ver
raders opgeslurpt als goeden wijn, die mij
het hart verwarmt en hierin staan ze ver
eeuwigd
Met deze woorden sloeg Fiquelmont met
bevende handen zijn grootsten schat, het
boek met den afschuwelijken band open.
Burger Brutus ondervond een seconde lang
afgrijzen van den onmenscb, die een hyena
geleek en voor zijn boek. Hij keek Fiquel
mont van terzijde aan met een blik, als
wilde hij vragen: szou het niet een uitnemend
werk zijn dezen schurk beet te vatten, hem
met dit ijzeren lineaal den schedel te verplet
teren en rustig mijn weg verder te gaan?«
Zoo dacht Brutus werkelijk een oogenblik,
maar hij zeide eenvoudig: »Dat zijn alzoo
de laatste woorden der verraders? Maar bur
ger, er staat nergens een naam bij Hoe
weet ge dan wie ze uitsprak?.
»Hoe ik dat weet?« lachte Fiquelmont
met zijp zwarte, verbrokkelde tanden tusschen
den stoppelbaard, »ha, ik weet niet slechts
welke aristocratische schavuit deze woorden
sprak, ik zie ook duidelijk zijn gelaatstrekken
en hoe bleek zijn lippen en hoe vlammend
van haat of star van angst zijn oogen
stonden, hoe zijn stem droog klonk en zijn
haren ten berge rezen. Ziedaar Brutus, de
woorden: Onschuldig vliet hier al 't bloed!
God zal rechter zijn tusschen de natie en hare
De Standard verneemt uit Berlijn, dat zoo
spoedig mogelijk de verongelukte expeditie-
Zelewski op haar vroegere sterkte zal
worden ondernomen, om de nederlaag der
Duitschers te wreken. Te Berlijn moeten
alle militairen en ook burgerlijke ambtenaren,
die voor den dienst in Oost-Afrika in aan
merking komen, zich tot eventueel vertrek
gereed houden.
Het overschot der verongelukte expeditie,
2 officieren, 2 onderofficieren en 65 man-
Te Castelnaudary in Languedoc is on
langs iemand overleden, die in zijn testa
ment bepaald had, geen kerkelijke begrafenis
te willen. Het gerecht heeft nu, nadat
de begrafenis toch op de gebruikelijke
wjjze had plaats gehad, op verzoek van den
executeur-testamentair het lijk doen op
graven, en de executeur heeft circulaires
aan de vrienden van den overledene ver
zonden, waarbjj zij worden uitgenoodigd,
de nieuwe begrafenis* te komen bijwonen.
Aan de Standard wordt uit ■langhal
(China) geseind: de toestand wekt groote
ongerustheid. Men vreest voor een oproer
in het dal van de Yangtshe-Kiang; te
Shanghai en Chinkiang is beslag gelegd op
een groote hoeveelheid wapenen en kruit
voor geheime genootschappen bestemd.
Deze plaatsmen geeft de aangeklaagden
geen verdedigerzij zijn van allen verlaten
en sterven onschuldigroept mij dus
generaal Cüstine voor den geest, hem, die
zich voor een held uitgaf, doch slechts een
verrader en een lafaard was. Hij verkocht
de armee bij gedeelten aan den vijand in
naam der Republiek. In de gevangenis ging
hij razend te keer en op het schavot snikte
hij deze woorden. Het aardigste was, dat
zjjn gewezen kamerdienaar thans als beuls
knecht hem in zijn laatste oogenblikken
bijstond.
De woorden hier riep de oude Cazette:
»het geweten spreekt eiken royalist van mis
daad vrij!*. Hij had zoo weinig haren, dat
Samson nauwelijks het hoofd in de hoogte
kon heffen.
Te Roubaix is Woensdagavond een jongetje
van twaalf jaar in hechtenis genomen, dat
met vier kameraden een stuk ijzer (afval
van een fabriek) op de spoorwegrails had
gelegd, waarna het vijftal zich verschool,
om te zien wat er gebeuren zou met den
trein die vijf minuten later moest voorbij
komen. Eenige vrouwen, bezig met linnen
te drogen te hangen, hadden hen echter
gadegeslagen, namen het ijzer weg en waar
schuwden de politie.
Bailly, de maire van Parijs schreeuwde,
terwijl wij Parijzenaars om de beulskar
danstenJelui revolutionairen zult spoedig
na mij met de guillotine kennis maken
De letterkundige Duchêne zeide: »0, hoe
verscheurd is toch mijn vaderland door den
waanzin dezer vrijheid
tv rTTrrrr
en ASteiia
f
omoielerwaard.
Franco per post zonder prijs-
offersDat zijn hare laatste woorden die
van madame Veto Hoe ze daarbij met
de oogen pinkte van doodangst, en toch
weer trosch het hoofd ophief en zoo bleek
zag als een lijk!
Vadervergeef het hun want ze weten
niet wat ze doen!*. Dat zuchtte prinses
Elizabeth Philippine met een neusklank en
verdraaide oogen, eer zij in den zak niesde,
de huichelaresEn hier, dat brulde Ega-
lité in razenden doodsangst, terwijl hem
het schuim op de lippen kwam: »godde
looze schurken van patriotten Hij brulde
als een os, viel in onmacht en moest meer
dan eens tot bewustzjjn gebracht worden.
»De republikeinen zijn booswichtenHun
zal men niet eens de eer aandoendat men
Koningin Maria Antoinette.
ze het hoofd afslaat. Hangen zal men ze!*.
Dat riep Jacques de la Blamondière, die
zoo dom was terug te keeren, nadat hij
reeds geëmigreerd was.
»Een Marat omgebracht te hebbenkan
iemand niet berouwenzeide de vloek
waardige Charlotte Corday. Zij zou nog
meer geroepen hebben, hadden niet een
oorveeg van den beul Le Gros en het mes
haren mond gesloten.
*Dat is nog meer dan despotisme
schreeuwde de Briscot, de huichelaar, die
de Patriot francais* redigeerde, vóór den
dood van Capet stemde en zich voor een
woedenden republiekein uitgaf.
n>Het is mij een eerals martelaar der revo
lutie te stervendeclameerde de dwaze
Roland onder de guillotine.
Wat zal uit Frankrijk worden, wanneer
men de edelste mannen onschuldig ter dood
brengt! zuchtte de gedeputeerde Bergniaud,
dezelfde, die als president het doodvonnis
over Capet uitgesproken heeft.
»De nationale vergadering is een broeder
schap van zwijnen riep Carra, die de
beroemde spieken voor afgehouwen hoofden*
uitgevonden heeft.
(Wordt vervolgd.)