Brieven uit Amsterdam.
FEUILLETON.
Bij dit nummep wordt no. 22 van het
feuilleton als bijvoegsel verzonden.
i Ao o
ZATERDAG 3 OCTOBER.
1891.
VOOR
i
j
e\
TJ*tgeverL. J. VEERMAN, Heusden.
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden ƒ1.00,
verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent.
Franco per p^t ^nder prgs-
I "s t
Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ot. Groote letters naar p
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht.
En ben je bjj Sequali geweest?
Om u te dienen, waarde lezer! Ik zet
die vraag maar voorop, omdat, wat ik ook
tot onderwerp van dit schrijven mocht
willen kiezen, ge me zeker telkens in de
rede zoudt vallen, gedreven als ge wordt,
door uw nieuwsgierigheid of moet ik
zeggen weetgierigheid in zake den
grooten wonderdocter.
Nu dan, we zullen het hebben over
Sequab.
Trots de waarschuwing van vrienden, die
hun bezoek met gescheurde kleeren en ver
trapte schoenen betaald hebben, een entree
waarop ze niet gerekend hadden, heb ik de
heele week gehunkerd naar een bezoek aan
den Parktuin. De omstandigheid, dat mijn
tijd zeer beperkt is en deze, dat een wan
deling naar genoemden tuin me op een
Aed half uur komt te staan, noopten me
dit bezoek tot Zaterdag uit te stellen. Gis
teren middag echter heb ik het er van ge
komen en stond klokke 2.15 voor het hek
jan genoemden tuin.
Dei.e tuin behoort tot het gebied van den
Parkschouwburg, doch wordt afzonderlijk
"xploiteerd. 't Is een flinke ruimte, die
/.a. een dansvloer bevat in de open lucht,
èen muziektent en een gebouw voor muziek-
"aitvoeringen, 't welk aan de tuinzjjde ge
heel open is.
Klokke 2.15 stond ik voor het hek, bjj
vjjze van spreken althans. Er waren n.l.
«en goede honderd liefhebbers nog vóór me
ekomen, meest kinderen Israels 't was
sabbath en de Parktuin ligt aan den zoom
van den jodenbuurt en daar stonden
e, druk redeneerende over Sequah's heil-
;nbrengend bezoek, geduldig te wachten
p de opening van 't hek, terwjjl van drie
jden nog heele legerscharen toestroomden,
alf 3 ging het open en toen begon 't
ïve leven. Dat ik veel moeite behoefde te 'j
>en om binnen te komen, mag ik niet
ggen. Dat is nu 't aangename van met
paar honderd menschenkinderen voor
betrekkelijk klein gaatje te staan, dat
en elkaar dan 't werk zooveel mogelijk
rlicht, zoodat men met een flinke op-
ïwing in den rug en eenige niet zachte
unpen aan weerszij, als 't ware zwevende
ar binnen geboegseerd wordt; een heel
ngename manier om op visite te gaan.
Zoo kwam ik in den tuin en toen was 't
rd gaatie, latogs de paadjes en waren die
rstopt, over de bloembedden naar de tent;
't was nu te doen om vooraan te staan.
Ofschoon ik me gerept had en terstond na
de hekopening zeer vriendelijk naar binnen
gestompt was, zag ik me nu toch nog een
meter of 4 van 't tooneel verwjjderd.
't Grootste deel mijner omgeving bestond
uit werklieden. Of die menschen vrijaf
hadden genomen, dan of de werkeloosheid
reeds nu een aanvang genomen heeft, ik
weet het niet, maar daar stonden ze, hun
kerend naar den grooten man, vol lof over
zijn daden en ver van vriendelijk jegens
hen, die daarop iets wenschten af te dingen.
't Was toen 2.30 en te 3 uur zou de
seance aanvangen.
Onderwijl was de pronkwagen gearriveerd
en had zjjn last gelost, eenige zwierig ge-
kleede personen gedekt met enorm groote
hoeden, die in hun beverkleurig kostuum
't orkest innamen. Vier van hen namen
koperen instrumenten ter hand en begonnen
het preludium. Er waren ook een paar
heeren in 't zwart, van welke de een de Dr.,
hy laveerïe wat netjes op 't orkest af, ge-achterste rjjen, die als muskieten door
volgd door menige verwensching. Ik laat elkaar wiemeien, En er ging uit de voorste
hem da«. een poOS ftan zjjn lot over en rjjen een donderend gejuich op toen hjj er
zal u straks 0pheU>ren waarom ik dit sujet bjjvoegde dat de rustigen juist werklui en de
met opzet ten tooneek gevoerd heb
Daar komt t», groote man naar voren
levenmakers dames
Nu speelden de
en heeren waren,
muzikanten weer een
en wenkt om stilte. Qje kwam echter niet, mopje en twee personen heeschen een armen
de zee bleef woest, on<,iujmjg golvend en Ijjder aan rhumatiek tegen de trap op. Onder
eerst na herhaalde wenku en gebaren en de armen steunden ze den tobbert, die
na een paar malen stilte itiébliejl*. vanmoeite had op de beenen te staan, en
Sequah, het eenige Holland^ brachten hem terstond achter de gordjjn.
spreekt, kwamen de voorste g«Jfen ^1 Sequah liet nu een document voorlezen,
bedaren. Maar hoeveel olie van gedu.» van waarin de Burgemeester van Watergraafs-
gebaren, van woorden hjj ook op de golKn' meer verklaarde dat de houder onvermogend
uitstorte, het gelukte hem niet de branding1 wag om geneesmiddelen te koopen.
te bedaren; van 't midden tot het eind! Met zeer grooten, onnoodigen ophef, werd
was en bleef alles in rustelooze beweging, dit document aan de vergadering vertoond
voettrappelend heen en weer slingerend, j en mt* nog grooter ophef gevraagdwie
Sequah begon intusschen zjjn redevoering, de echtheu ontkende. »Neen,« werd er van
Allereerst met een uitstorting van al de alle kanten troepen. Natuurljjk, wie zou
bitterheid zjjns gemoeds op de heeren vantegen den Burg. ^an W. in, bet hart hebben
het maandblad. Hjj bedoelde daarmee het te beweren, dat de>« ljjder wel vermogend
orgaan van de Vereeniging van Kwakzal- was? We hadden daarkie 't woord van deze
verij. Deze heeren waren hier te Amsterdam autoriteit niet eens van no^de, want de man
de ander de tolk was.
Dat half uur duurde ontzettend lang. J met kracht van geweld tegen hem opge-
Als een zee bewoog zich in de zaal de treden. In Rotterdam schenen ze hem niet
menschenmas.'^van achteren opgeduwd en te kunnen ^uitvinden* ofschoon hjj daar
van ter zij. -werden we vooruit dan een paar maanden gewerkt had. Wel had-
rechts geslinge&i* Ah weer terug. Er zijn den ze geprobeerd door aanplakking van
n. 1. geen zitplaatsen en dat staande wachten 1 groote plakkaten te waarschuwen tegen den
verhindert de menschen. tot rust te komen. »kwekzelver«, maar 't heeft hun niet gebaat,
't Was er bovendien ontzettend warm en j want de goede Rotterdamsche burgerjj
dit half uur geleek als twee droppelen scheurde in
water op het uur, bjj de taptoe doorgebracht, jetten af.
fiquelmont en zijn boek der „laatste
woorden."
(8
De sansculotte, die met de schoone actrice
u haar prachtig, geparfumeerd boudoir
ioupeerde, was Brutus, de tapper. Het was
len wonderlijk paar: Brutus, mager, knokig,
net verwilderde haren en verscheurde kleede
ren, zij in zilverdoorweven zjjden robe, haar
3n armen glinsterend van diamanten; schit
terend hulsel om een schoone gestalte. En
toch, wanneer men hen hoorde spreken en
zag met welke gratie de sansculotte haar
den wjjnkelk bood, moest men toegeven dat
Ie afstand niet zoo groot was als men op
t eerste gezicht vermoedde.
>Het verwondert mij dat ge me terstond
berkendet,* zei Brutus.
»Zou ik u niet herkennen, graaf! Gelooft
gjj dat Candeille een zoo ondankbaar hart
heeft? Waart gjj het niet, die mjj in het
koor opgemerkt heeft en me aan Fleury
heeft aanbevolen en aan Monsieur d'Artois
»Ge herkendet mjj duswat echter nog
m«er wonder is, gjj riept uw dienaars niet.
behalve dat nu de politie afwezig bleef en
onze ruggen en aangezicht niet tot trommels
gedegradeerd werden.
Tegen 3 uur zag ik tusschen de hoofden
door een vigelant stilhouden. »Daar kompt
ie!« klonk het en jawel, een oogenblik
later trad de heer Sequah op 't orkest, ont
vangen met een oorverdoovend gejuich eu
een menschengolving, die me wezenljjk
bang maakte voor mjju ribben.
Sequah is een knap jong mensch, met
aangenaam, vriendeljjk uiterljjk, zwarte,
kortgesneden haren, niooie oogen en een
glad gezicht. Hjj lijkt wel een jongeling
van 't leger des Heils, doch zjjn kostuum
is wereldsch. Hij was gestoken in een grjjs
pak, colbert, een echte gentleman, niet groot
van gestalte, zich vrjj bewegend, zonder
eenigen schjjn van verlegenheid.
Voor ik verder van hem vertel, moet ik
u nog iets meedeelen. Een oogenblik vóór
Sequah verscheen, en toen we als haringen
in een ton tegen elkaar gestapeld stonden,
drong een persoon met groote kracht door
deze men8chenklomp heen om vooraan te
komen bjj de trap. 't Was een groote,
sterke kerelik schatte hem op een halve
eeuw, zjjn plunje was niet veel zaaks, maar
zjjn schouders waren verbazend sterk, want
zag er alles behalve welvarewj uit.
Ik had liever een attest van genees
heer hooren voorlezen, want, waariV lezer,
de arme zieke man, die door twee s^rije
personen moest opgeheschen worden, wi»
dezelfde kerel, die een kwartier te voren
met reuzenkrachten door het menschen-
klüwen heengedrongen was, een arbeid, die
minder dan geen tijd de bil- elke rhumatiekljjder wel laten zou. En deze
reus zou nu gewreven worden. Sequah zelf
om mjj voor het revolutie-tribunaal te
sleepen als den Duitschen graaf Veit Roth-
kirch
»Zeide ik u niet, dat ik u grooten dank
schuldig ben, graaf?* riep zij heftig.
»Juist daarom. Gewoonljjk schuift de
mensch zich niemand liever van den hals
dan wien hjj iets te danken heeft!*
Houdt ge mjj voor zóó slecht?*
»Neen, doch zjjt ge niet de vriendin van
Robespierre en Pouthon? Welk een eer
hadt ge u kunnen verzekeren! Een graaf
Rothkirch, een aristocraat, een Duitschen
spion uitleveren! Ge zoudt het Vaderland
gered hebben!*
Graaf, ge waart van oudsher een af
schuwelijke spotter en ge zjjt 't gebleven,*
lachte Mile half boos. »Dank God, dat
andere lieden niet zjjn als gjjDe arme
Candeille heeft niet zooveel geest als gjj,
maar zij heeft een dankbaar hart. Dit huis
is het uwe en wat ik heb, behoort u. Ge
beleedigt me door me de vriendin te noemen
ran Robespierre en Pouthon! Lieve hemel,
welks vriendin zal ik tegenwoordig anders
zjjn Ik ben kunstenares met ziel en lichaam,
ik heb mijn kunst lief, het publiek, het
leven, de vreugde. Ik ben schoon en daarom
eeren mjj de huidige machten. Mij bevallen
ze niet, doch ik wil komedie spelen en voor
Al het vuur van Sequabs welsprekend- deed het niet, maar hij noodigde een persoon
heid gaat echter te loor, doordat hjj zjjn uit de heffe des volks om dit werk te vol-
toespraak telkens moet afbreken en vuur brengen.
bezit hjj. Armen en beenen neemt hjj inOndertusschen muziek, uitreiking van ge-
dienst om met nadruk te spreken. Zijn stemneesmiddelen gratis aan on vermogenden,
is schel, echt Engelsch, en eigenaardig bjj wrjjving van den zieken reus. 't Werd me
hem is het gedurig optrekken der wenk- toen te bang, de golven rezen al hooger
brauwen, maar zooals ik zei, al dat vuur en de temperatuur was onverdrageljjk. Met
wordt roekeloos verspild, daar hy eiken zin j oen man of wat begon ik ook te golven en
in twee, drie, soms nog meer tempo's uit- zoo golfden we naar achteren. Een kwartier
brengt, en niet voortgaat, voor de tolk zjjn later werd de patient °p«ng]evend aan den
woorden in 't Hollandsch overgebracht heeft.volke vertoond en de voorstelling was atge-
Hjj zou, vertelde hjj na zijn inleiding,loopen.
spreken over den werkmansstand en begon J Ik heb me aan den uitgang geposteerd
met te zeggen dat alle weldoeners der om daar eenige personen op te vangen, die
menschheid met ondank beloond waren.!in rnjjn onmiddellijke nabjjheid stonden,
Hjj haalde als eerste voorbeeld Christus aan toen de zieke man door ons heen boorde
en ik meende dat hij 't ook had over James'en zjj verklaarden als ik, dat 't dezelfde
Watt en wie weet langs welke reeks van be
roemdheden hjj had willen voortgaan om
te komen tot den edelen Sequah, maar zjjn
auditorium was te ontstuimig. Hjj moest
ophouden en ofschoon hjj herhaaldelijk
»stilte esjeblieft* riep, de zee verhief zich al
meer en meer en de golven zwiepten onheil
spellend.
»Neen, tegen u heb ik het niet* riep hjj
tot zjjn naaste omgeving, die dan ook
tameljjk rustig stond, »maar tot de
alle dingen in 't leven bljjven. Wat be
kommert mjj de politiek? Ik heb een licht
hart en verheug mjj over den blauwen
hemel een weinig applaus en een behagelijk,
thuis. Ik volg mjjn eigen weg en laat
anderen op hun manier den hunnen gaan.
Maar wanneer het ernstige zaken betreft,
kan ik ook ernstig zjjn.«
»En ben ik u een ernstige zaak? Hebt
ge mjj dan ooit bemind?*
»Neen,« antwoordde zjj oprecht. »maar
ik heb u lief gehad en u geacht: gjj hebt
de arme koriste tot een gevierde kunstenares
doen opleiden. Gjj hebt daarvoor een deel
van uw vermogen gebruikt en toen ik de
planken betrad, mjj in de mode gebracht.
Doch thans is alles schrikkeljjk veranderd.
Gjj wordt vervolgd, misschien zjjt ge dit
oogenblik in doodsgevaar. Zeg mjj wat ik
voor u doen kan?*
Hjj nam hare hand. »Maar wanneer
mijne tegenwoordigheid u compromitteert?*
»Dan ben ik gecompromitteerd.*
»Maar indien daardoor ook uw leven in
gevaar gebracht werd?*
Zij lachte. >Nu, men leert wel sterven
in dezen tjjd.«
»Maar gjj leeft zoo gaarne!*
»Niet wanneer ik het leven met een laffev
ondankbare daad moet kooien,* zeide zjj
kerel was, zoodat ik me vergewiste juist
gezien te hebben
Op grond van 't geen ik dus op Zater
dagmiddag, den 26sten September van
Sequah gezien heb, kan ik u volmondig
verklaren, dat mijn bewondering voor dezen
smeerder niet bjjzonder toegenomen is. Maar
slim is hjj en rjjk wordt hjj ook, daar kunt
ge op aan. Want alles is berekend om de
oogen te verblinden, zoo ook zjjn weigering
om geneesmiddelen te verkoopen, voor en
ernstig.
Hij zag tot haar op en alle spot, alle
menschen verachting was uit zjjn vaal, ver
wilderd gelaat verdwenen.
Hjj zette zich naast haar en sprak zacht,
maar vast>zoo heb ik gehoopt u weer te
zien, Juliette, en God zegene u daarvoor,
dat ik u aldus weergevonden heb. Ik blijf
niet hier en voor mjj kunt ge niets doen.
Ik ben onredbaar verloren. Staar mjj zoo
niet aan en val me niet in de rede. Ieder
oogenblik is kostbaar. Ik heb op aarde nog
ééne zorg en wel dat ge me daarvan ont
heffen zult, want het staat in uw macht.
Ik heb een broeder hier, die gered moet
worden. Het is om onzen naam te doen en
om een rustigen ouderdom onzer ouders.
Denk u, in het verre Duitschland op een
oud slot een ouderpaar, dat voor de terug
komst der beide eenige zoons bidt, uit Parjjs,
waar Robespierre en de guillotine woeden!
Doch 't is niet om mjj te doen, Juliette,
ik zou toch slechts thuiskomen om daar te
sterven. Red mjjn broeder en zjjn geliefde.
Beiden bevinden zich in het kasteel Luciennes,
dat aan Dubarry behoorde en welks ruïnen
thans mjjn eigendom zjjn. De nachtheb
benden zjjn uwe vrienden. Robespierre zal
twee passen klaar maken voor vroegere
dienstboden of waarvoor ge ze zult uit
aleer de Amsterdammers in hem geloo ren
allemaal aansteller r
te innen.
»Dus larie, allemaal k:ie:
Pardon, lezer, ofschoon ge een toestem»
mend antwoord verwacht, zal ik dat toch
niet geven.
Ziet, ik geloof n
Sequah en ik zou u nooit raden, indien ge
rhumatisch zjjt, zjjn smeersel met veel geld
te betalenneem eenvoudig rum, terpentijn
en slaolie en 't zal u evenveel of evenmin
baten. Maar wel geloof ik in
Ik .begrjjp zeer goed waarom hg dien
zieke, die een mei -chenkiomp klieven kon,
door een vreemde liet behandelen. Die mc. -i
genezen te voorschjjn komen, eenvoudig
omdat hjj den gene ie - - t
had. Dat dit een afgesproken stukje weel:
vfas, stuuti bjj me v i
Ik wil daarmee e niet ge/
dat een wezenljjk
verlichting zal vii «en, j>.
behandeling van de .oj r
wezen kan alsof &ji alle pjjn verlorts
Maar, let wel, -kan k tr>.
dank toe aan hH, smeeru-i. maar nan
Sequah's hypnotise fc -
zie in Sequah een g<;rou
&e een gevoelige
geviel kan schenken d&t hjj v
nezen Het soort van vet, waarmee bjj
wrjjft, komt daarbij geheel niet in aanmer
king; spek of boter zjjn in dit geval even
bruikbaar als Setpjah-olie. Hypnotiseurs ais
de heeren Planter v. Ben ter ge tn, Van
Eden te Amsterds De Jong, r
Yiertelhausen, Va Oost Haag
en anderen kunne) 5t zt
Vandaar dat tal van menschen, in 'i bezit
van Sequah-olie, geen zier baal
vandaar ook dat Löt Sequah niet aity
lukt zjju patiënten genezen te vartoo
niet ieder toch komt terstond onder hypho-
tischen invloed en i v
DnAh op dit ond rwerp kan ik thans niet
ingaan. Mijn brief is reeds lang genoeg.
Wanneer Sequah nog een poos hier bljjft
en de groote drukte mindert een weinig,
dan hoop ik hem nog
en zal, als 't de m eifce waard is, op d<
brief een vervolg
Amsterdam, 27
Buit
Boulanger, de man die langeatjjd
vele hoofden en handen in beweging bracht,
heeft zich door een revolverschot va:
leven beroofdofsc hoon de oorzaak hiervan
niet bekend is, lj .it 't bjjna geen Iwjjfel
of het totale mislukken zjjner bewegingen
hebben den man de levenslust doen
geven. Ik heb al 1 ,W
Herman wilde alle» t
het anders zjjn. AIzoo, nogutaalvraag
passen en bezorg z
den laatsten graaf kirch redden?*
>En gij?*
Vraag naar mji Ik ieb mgn
heim. Wilt gjj mgne bede vervullen?
Spoedig?*
Morgen reedsHier mgne hand er op i<
>En nog dit d
licht naar mg vra§
zei ven reeds gered heb en ze thuis verwacht.*
>Gg liegt!* riep j wiltu
redden. Ik gevoel het, ik woei I
ge 't mij gezegd ht
Hjj zag haar err
het zoo ware? Het ac
ik mij aan de vim
ook zjj reddeloos ior
wraakgierig vijand n
schrede op schrede vervolgen zal. Juliëtt
zult ge mjjn bede v
>lk beloof het
tranen welden op i hare
Zjj boog haar ge Lfe&t C 76T ZQCiS b&üd
kuste die. En hjj r
zacht al zegenend
lokken en kuste ha ..p
hoofd. t
wanneor
Wanneer
luit, ziin
heb een
WSBLAD
Land t
en Altena
n
De Langstraat ei
Dommelerwaari
