Belasting-hervorming. FEUILLETON. 1078 Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. Y00R •Sf 'Ste®* Dit blad verschuilt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden ƒ1.00. verhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën 16 regels 60 ct. Elke regel meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagmorgen ingewacht. Spoedig na de optreding van dit ministerie trad de vraag op den voorgrond, wat moest voorgaan, de hervorming en uitbreiding van het kiesrecht of wel die onzer belastingen. De regeering gaf geen beloften, en mengde zich slechts even in den strijd door de ver klaring, dat naarmate de ontwerpen gereed kwamen, die bij de vertegenwooordiging zouden worden ingediend. De minister van financiën heeft zijn eerste ontwerpen tot belastinghervorming nu inge diend, en vrij algemeen zijn ze met wel gevallen ontvangen. Belasting-hervorming is zeker niets nieuws. Sedert 1848 is ieder overtuigd van de nood zakelijkheid en gedurig zjjn pogingen aan gewend om het rechtvaardigheidsbeginsel bjj ons belastingstelsel, als men nu van een stelsel spreken mag, te doen zegevieren. Reeds onder het eerste ministerie Thor- becke in 1852, diende de minister Van Bosse een voorstel tot rente-belasting in, dat het Staadsblad niet mocht bereiken. In 1872 wilde de minister Blussé door de invoering eener inkomstenbelasting komen tot de afschaffing van de belasting op het patent en de accijnzen op vleesch en zeep, maar ook hij mocht niet slagen, evenmin als de minister Vissering in 1881 met een rentebelasting of de minister Grobbee in 1884 met een klassen-belasting. Wat den achtereenvolgenden ministers niet gelukt was zou misschien aan Kamer leden gelukken, ten minste dit beproefden de heeren Borgesius en anderen, toon zij in 1890 een inkomstenbelasting voorstelden, om, zoo te komen tot afschaffing van het patent en van den zout-accijns en tot ver laging der registratierechten. Al weder een onvruchtbaar debat! De aati-revolutionairen, gesteund door liberalen, die het betere wenschten en met het goede niet tevreden waren, hebben alle belasting hervorming tot nu belet. Men wijst op het onbilljjke, op het onrechtvaardige, op het drukkende onzer belastingen, maar iedere poging om verbetering aan te brengen, iedere poging om den druk te verminderen, om de rechtvaardigheid te betrachten, is (5 De aanfclik van den sluimerenden knaap, scheen slechts hare zorgen te verhoogen. Zij zat gebogen over het rozige gelaat van haar kind, zacht snikkend, een beeld van de diepste droefheid en grootste ver twijfeling, waaruit haar eerst de bekende stap van den professor, die "van zijn bezoek terugkeerde,' riep. Snel droogde Christina hare tranen, en snelde hem met voorgewende bedaardheid tegemoet, terwijl zij haar boosheid onder een gedwongen vriendelijk lachje trachtte te verbergen, dat evenwel door haar blik vol verwjjt en hare door het schreien ge zwollen OQgen werd gelogenstraft. »IL heb u laten wachten, zeide hij, zich verontschuldigende, en mjj langer opge- gehoaden, dan ik dacht. In 't vervolg moet gjj u om mij niet geneeren. Gij weet dat ik daarvan niet houd.« >De bediende zeide mij, dat gij tegen het avondeten zoudt terugkomen.* »Het is toch geen ongeluk als ik eens wat laat kom, en gij behoeft daarom zoo knorrig nkt te kjjken.< tot nu mislukt. Groote woorden genoeg, maar daden Zal de minister Pierson gelukkiger zijn Zal eindelijk na veertig jaren zoekens, ge vonden worden, wat kan strekken om den druk te verzachten? Gelukkig zijn de om standigheden eenigszins anders geworden. Vooreerst zal de lust bij sommige liberalen om op eigen gelegenheid strijd te voeren, wel verminderd zijn, men zal zich met bet goede vergenoegen, als het blijkt dat het betere niet te verkrijgen is, en dan ook wordt de eiscli steeds dringender om ver andering. Er moet betaald worden door hen, die betalen kunnen, vrijstelling van de ver mogenden, zooals tot nu, kan niet langer volgehouden worden, ook het vermogen in portefeuille moet belast worden, en dit wil de minister Pierson door zjjn belasting op het vermogen. Zooals wij reeds schreven, met de ont vangst die het ontwerp gevonden heeft, kan de minister tevreden zijnreeds deze week wordt het in de afdeelingen onder zocht en spoedig zal dus blijken of er kans bestaat, dat dit ontwerp tot wet zal verheven worden. Het zou een eerste stap zijn op den goeden weg. Vermogens beneden de f 13000 zullen vrijgesteld zijn. Vermogens boven de f 25000 zullen één per duizend gulden betalen, zoodat iemand wiens vermogen f 45000 bedraagt jaarlijks f 45 aan de nieuwe be lasting zal moeten bijdragen. Vermogens boven de f 100000 zullen iets meer dan één per duizend betalen. Niemand zal kun nen zeggen dat die belasting drukkend is. Minder ingenomen is men over het geheel met de verhooging van den accijns op sterkendrank van f 60 op f 65 per H.L. Een groot bezwaar voor de behoeftigen zegt men, over het gebruik of het misbruik dat van jenever gemaakt wordt, wil ik thans niet schrjjven kan men het over die ver hooging niet eens worden, dit is een bjjzaak die tot de hoofdzaak, de belasting op het vermogen, weinig afdoet. Een kleine ver hooging van de belasting kan in de 2 millioen, die de verhooging van den accjjns zal opleveren, voorzien. Komt de belasting op het vermogen, dan zullen zeep en zout- accjjns geen bezwaar meer opleveren en? worden, door de ondervinding geleerd, als door wjjziging der registratie en mutatie- slechts eerst het beginsel is aangenomen, rechten zullen de landbouwers vooral ge- Wel hebben de anti-revolutionairen zich baat worden even als door een wjjziging steeds tegen wijziging in de belasting ver der grondbelasting. Hieruit blijkt dus dat zet, z|j toch stemden tegen de afschaffing de minister ook een open oor en oog heeftder gemaalbelasting in 1855, tegen de af- voor de belangen van den landbouw, al schaffing van den accijns op de brandstoffen heeft h|j nu juist niet voorgesteld den in 1863, tegen de afschaffing der plaat- accjjns op het rund vleesch af te schaffen oUseljjke accijnzen in 1865, maar de tijden te verminderen, zooals ook reeds gevraagd is. zijn veranderd. De graven en baronnen, de Er zijn zeker bijzaken genoeg om de ont- aristocratie voert ook in die partij niet meer werpen te bestrijden. Men kan o zulk een. het hoogste woord; de democratie, patri- vurig aanhanger van een belasting op het monium, heeft ook daar stem in het ka- vermogen zjjn, maar tegen de ontwerpen pittel, en het zal te bezien staan, of daar- stemmen omdat eenige bijzonderheden nu mede door de afgevaardigden dier party juist niet naar den zin zijn. Zoo is het; geen rekening zal gehouden worden als er vroeger dikwijls gegaanwij willen hopengestemd moet worden over een belasting, dat dit nu niet het geval zal zijn maar men die hoofdzakelijk de vermogen den treft, de hoofdzaak niet aan bjjzaken zal opofferen, Zeker zullen de kiezers met belangstelling want deze ontwerpen zjjn de eerste van een de houding hunner afgevaardigden nagaan, reeks. Regeling van patent en personeel want de stemming over de belastingont- zullen spoedig volgen. Dringend noodig is het om in de be- werpen zal over veel beslissen. De minister heeft het zijne gedaan, op hoeffcen van vele gemeenten te voorzien, j de vertegenwoordigers des volks rust thans Een belasling op het inkomen van 6, ja 10 de verplichting het hunne te doen, opdat percent, zooals in sommige Friesche ge- zoo spoedig mogelyk een billjjke en recht- meenten, is een onhoudbare toestand, waarin vaardige regeling van onze belastingen tot zoo spoedig mogelyk voorzien moet worden.stand komt, waarnaar reeds zoo lang is En niet slechts in Friesland, ook in andere uitgezien deelen des lands worden de gemeente-be lastingen steeds drukkender. Verbetering kan alleen aangebracht worden door een betere regeling der rijks belastingen. Wordt de patentbelasting een zuivere inkomstenbelasting, zonder de te >en- woordige vrijstellingen en onregelmatigheden, wordt de persotieele belasting ontdaan van Buitenland. De politie te Molenbeek, een voorstad van Brussel, heeft een Duitscher, Gatzweiler genaamd, en diens vrouw in hechtenis ge nomen wegens 't mishandelen van hun kind. Gedurende twee jaar hebben zij de negen jarige Eva, dochter uit 't eerste huwelyk de tegenwoordig verkeerdheden, een miverevan den op de oniMMcheljjkste wjjze belasting op de weelde, dan knnnen diemigkandeld. Vier maal was het kind het s bel«8lil«eü üf Beheel of gedeeltelijk aan de ouder,;jke hllia reed„ 0IltvlacM en gednrende gemeenten afgestaan worden of dese knnnen moMte koud(J naohten had baiten gf,_ op die belast,ngen opcenten heffen om in|zirorie0_ üe eea machine-smid, had haar behoeften te voorzien. Maar voor alles I zelfs een martel-instrument gemaakt, om moet gaan de regeling van de belasting ophet kin<] goed kunnen pjjnigen D(J hut vermogen, dat is de grondsteen waarop' n r ineesheeren constateerden op t lichaam der het gebouw moet rusten. kleine talrjjke sporen van mishandeling. Het is te hopen dat onne vertegenwoor- Wanoe„ de oaders de won;ng rerlioteDi digers daarvan bij het eerste onderzoek en J werd de kleine Eva dikwijls gansche dagen bij de beraadslagingen over de ontwerpen j op m bed geb(mdeIb zood„t ,id zullen doordrongen zijn. Blijkt het nader kon bewegen> »Ik vrees maar dat het lekkere eten be dorven zal zijn en u niet smaken zal.« »Als het niets anders is, dan kunt ge kalm bljjven; ik heb op 't oogenblik geen bizonderen eetlust.* Dan hebt ge zeker ergens anders ge geten?* »Een kleinigheid,* antwoordde hjj ver legen, >wat koud gebraad en een kopje thee.* »Uat spijt mij,* antwoordde zjj treurig. »Ik heb voor u uw lievelings gerecht, een jonge kip gereed laten maken wat moet ik daarmee nu beginnen?* »Als het u genoegen doet,* zeide hjj goedmoedig, >en ik er u een dienst mee doe, zal ik het beproeven.* Terwijl Christina oprees om het avondeten gereed te zetten, ontwaakte de sluimerende knaap, dien de verstrooide professor nu eerst bemerkte. »Bernard,« riep hij verwonderd. »Wat moet gjj hier nog zoo laat doen? Dat is niet goed.* Vergeef hem!* antwoordde zy zacht. »De jongen wilde niet gaan slapen, voordat hjj u gezien en u goede nacht had gewenscht. Hjj houdt zooveel van u.« Als tot bevestiging van hare woorden, liep de nu weer geheel wakker geworden knaap naar den professor, om hem te om helzen en te kussen, hoewel deze nu minder dan ooit geneigd was, om de stormachtige dat de regeling wat te wenschen overlaat, daarin kan later gemakkei jjk voorzien liefkozingen van het kind te beantwoorden, zooals Cnristina tot haar leedwezen zag. »Koin,« zeide zy heftig, den tegenstrib belenden knaap bjj de hand nemende, en hem voorttrekkende; »oom wil van ons niets weten, men moet niemand zijn liefde op dringen.* Met eene hem bjj na vreemde onverschil ligheid deed de professor, alsof hjj haar bedekt verwjjt niet gehoord of verstaan had, daar hy zich niet geheel vrjj van schuld gevoelde, en tot eiken prjjs eene bem onaan gename scène met de zichtbaar toornige huishoudster wilde voorkomen. Hy zette zich daarom op haar verzoek aan de reeds voor hem gedekte tafel, hoewel hjj niet den minsten eetlust gevoelde, en van de door haar opgedragen, zorgvuldig toe bereidde spjjzen nauwelijks proefde. »Het sehjjnt u niet te smaken, zeide Christina, die hem met hare donkere, toornige oogen voortdurend wantrouwig aanzag, nadat zy den knaap te bed had gebracht. »Zeer goed, uitstekend! Het eten is wer- keljjk delicieus.* »Maar gjj gebruikt er niets van, de kip hebt gij nog niet aangeraakt.* Alleen om de op hare kookkunst trotsche vrouw niet te kreuken, sneed hij een stuk van de kip af, en dwong zich tot eten. Toen zy hem echter opnieuw noodde, en hem de schotel wilde aangeven, weerde hy Uit Saint-Etienne wordt bericht, dat een die bepaald af, en stiet haar hand eenigszins onzacht terug. Plaag mjj niet,* zeide hjj ongeduldig; »ik heb genoeg en kan niet meer gebruiken gy weet wel dat mjj niets zoo verveelt, als dat eeuwige nooden.* »Ik weet alleen* antwoordde zy gekrenkt, »dat ik niets goeds meer kan doen, en u tot last ben.* »Van avond zijt gy werkelijk onverdrage- ljjk, en zult mij nog met uw dwaas gepraat ernstig boos maken.* »0,« antwoordde zij heftig; »ik ben niet blind, en zie maar al te goed, dat ik over tollig ben; dat heb ik niet aan u verdiend.* Een tranenstroom begeleidde de woorden van de vertoornde vrouw, en herinnerde tegelijk den getroffen professor aan zjjne verplichtingen en de groote offers, die zy hem vele jaren achtereen had gebracht, hij beproefde daarom haar gerust te stellen. Hoe kunt gij zoo iets gelooven!* zeide hij vriendelijk; waarom zoudt gjj mij tot last zjjn »Omdat,< snikte zy, »omdat gy, zooals men zegt, wilt gaan trouwen.* »Gekkepraatzeide hy heftig, terwijl hy er bedaarder bjj voegde: »Ik denk er niet aan; op rnjjn leeftijd.* »Gjj zjjt niet afgeleefd, en ziet er nog zoo frisch uit, dat gjj de beste partyen doen, en de schoonste meisjes krjjgen kunt.* mjjnschacht is overstroomdgelukkig konden de 300 werklieden, die zich daar bevonden, na een gedwongen bad ontkomen. Ook de 68 paarden zjjn geredzij hadden tot den nek in het water gestaan. Het werk zal ongeveer een week moeten worden gestaakt. De vijf-en-dertigjarige Delamarie, te Melle- ville, in Frankrjjk, een man van zwakke geestvermogens, had, twee jaar geleden, een vrjj aanzienlijke erfenis gekregen. Door zjjn vader, die met eene weduwe was hertrouwd, liet hjj zich geheel overheerschen en die onnatuurlijke vader maakte de erfenis van zjjn zoon geheel op en stuurde hem uit om te bedelen, terwjjl hy weigerde hem den kost te geven. Half Januari van dit jaar werd de ongelukkige ziek en toen sloot men hem in een stal op. Men weigerde den ongelukkige zelfs een korst brood en een glas water en gedurende een maand werd hy op ongeloofljjk wreede wijze behandeld. Eindelyk bezweek Dela- marre. De geneesheer Michelet weigerde, toen hy den toestand van verdroging zag waarin het ljjk verkeerde, om verlof tot het begraven te geven. De justitie, die van het geval verwittigd werd, gaf bevel tot lykschouwing, die aan het licht bracht, dat de maag en ingewanden geheel ledig en uitgedroogd waren. Hoewel de doode reeds negen dagen geleden gestorven was, ver breidde het ljjk nog volstekt geen onaan gename lucht. Tegen de barbaarsche ouders zijn door de justitie maatregelen genomen. In een trein van Parijs naar Amiens werd in een waggon 2e klasse het ljjk ge vonden van een jong man, dat aan den rechterslaap een diepe wond vertoonde. De reiziger was alleen en het schijnt dat aan zelfmoord niet te denken valt. Een officier van het Fransche leger, Mattei, heeft een geweer uitgevonden, dat op 70 meter afstands een krachtigen straal vitriool spuit. De bedoeling is niet om het werktuig te gebruiken in de groote oorlogen, maar in de gevechten tegen inlanders. De uit vinder beweert, dat het een uitstekend middel tegen de inboorlingen in Afrika zou zjjn, op wier naakte lichamen het bjjtende vocht zeker eene afschuwelijke uitwerking zou hebben. »Neen, neen,* antwoordde hjj nadenkend. »Het valt mjj niet in om mjjne vrjjheid op te geven, daar behoeft ge niet bekom merd over te zjjn.* »Deze, zooals het scheen, geheel ernstig gemeende verzekeringen veroorzaakten, dat haar bedroefd gelaat, als door een toover- slag ophelderde en hare tranen, zoo snel als frissche morgendauw in den warmen zonne- schjjn opdroogden. Geheel bevredigd en getroost, over zjjne vermeende huwelijksplannen, stond Christina op, om zich ter rust te begeven. Ook de professor trok zich in zjjne kamer terug, waar hy echter niet zoo spoedig den gewenschten slaap vond; daar hjj behalve van het bezoek bjj de familie Gutknecht, door het onderhoud met zjjne huishoudster geheel was vervuld. De ondervindingrjjke, verstandige genees heer kon het zich niet langer verbloemen, dat hy voor Agnes een diepe genegenheid, eene innige liefde had opgevat, zooals hy die op zjjn leeftjjd, en bjj zjjne beschouwingen over het vrouwelyke geslacht niet meer mogeljjk had geloofd. Hoe meer hy haar zag, en hoe meer hjj op haar lette, zooveel te minder kon hy aan de bekoorljjkheid van hare schoonheid, hare onschuld en hare natuurljjke lieftalligheid weerstand bieden. fan en Altena, r -sr*, 7j £r\Kv Langstraat en <!e eniinelerwaard. Franco per post zonder prjjs- (W*rdt vrvtlgdj

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1892 | | pagina 1