Het Land van Heusden en 4l!ena, de Langstraat en de Bommelertvaard.
De Handdruk.
Kunstenaars-Eer.
FEUILLETON.
M 1208
WOENSDAG 7 JUNI.
1893.
Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 8 maanden f l.OO.
Franco per post zonder prjjsverhooging. Afeonderljjke
nummers 5 cent.
Uitgever: R. J. VEERMAN, Heusden.
Adrertentdên van 16 regels 60 et. Elke regel
meer 10 ct. Groote letters naar plaatsruimte.
AdrertentiSn worden tot Dinsdag- en Yrjjdagmor-
gen ingewacht.
Een van de meest gebruikelgke gebaren
om onze achting uit te drukken is de
handdruk. De natuurlijke oorsprong van deze
beweging moet waarschgnljjk worden ge
zocht in de algemeene neiging om, onder
het gevoel van vriendschappelijke gewaar
wordingen het voorwerp onzer welwillend
heid te naderpn, ook al moet die toenadering
tot eene uiterlijke of lichamelijke aanraking
beperkt blijven. Het ineenslaan der handen
is van overoude tjjden een vereenigings-
teeken geweest; het zinnebeeld van de be
lofte, elkander trouw te zullen bljjven in
lief en leed dus een zinnebeeld van de
huwelijksbelofte, welke band in den ver-
lovings- of trouwring het bevestigend teeken
vindt.
Reeds van ouds was het in elkander leggen
der handen de uitdrukking van vrede, van
verzoening tusschen vioegere vjjanden enz.
Allengs heeft de handdruk een ruimer
beteekenis verkregen. Hg is een uitdrukking
van hartelijkheid en bestendigheid in de
verhouding van menschen, die elkander
hoog achten.
Hg spreekt van een gevoel van gelijk
staan c tusschen hen, die naar rang en stand
en opvoeding zeer veel verschillen. Zacht-
kensaan is deze uitdrukking gewijzigd en
tot eene alledaagsche betuiging van beleefd
heid geworden, ik zou willen zeggen
•ontaard* en misschien is het hieraan toe
te schrijven dat wg dit gebaar soms zoo
koel en leelgk zien uitvoeren, als iedere
andere beleefdheidsvorm, zonder zin en be
teekenis.
En toch is de handdruk eene zoo hoogst
eenvoudige, maar juist in die soberheid veel
zeggende betuiging van op achting ge
gronde vriendschap, dat deze moeilijk door
•enig ander gebaar zou kunnen vervangen
worden. Juist om die reden mag men den
handdruk niet misbruiken, door hem tot
een formaliteit zonder dieperen zin te ver
nederen.
Een ontwikkeld, fijn gevoelend man, die
zich zgner waarde bewust is, zal in de
eerste plaats, als eene uiting van persoonlijke
genegenheid; menschen de hand drukken,
die met hem in uiterlijke beschaving gelijk
staan en bg voorkeur dezulken, die bg
innerlijk als zjjn gelgke heeft leeren kennen.
Hg kan den handdruk echter ook tegen
over zjjne ondergeschikten in toepassing
door B. (I
I.
PIERRE DE PIERREPONT.
Een der edelste namen van het oude
Frankrijk, die van de Odon's De Pierrepont,
werd omstreeks 1875 met lof gedragen door
markies Pierre-Axmand, den laatsten afstam
meling van zgn familiehg was toen in de
dertig. Zgn flink, ernstig gelaat, zgn man
lijke bevalligheid en rustige, nauwgezette
manieren, ontlokten onwillekeurig den uit
roep bg heeft het voorkomen van een
vorst- Moeilgk kon men hem zich voor
stellen zittend op een kantoor, of zijde
uitmetend in een winkel of eenig ander
handwerk uitoefenend, dan alleen dat van
diplomaat of krijgsman, die twee vorstelijke
handwerken zgn. In den oorlog van 1870
had dan ook markies De Pierrepont de
uniform gedragen. Hg had toen bewgzen
gegeven van onwankelbaren moei; later
was hg rustig teruggekeerd tot het Parjjsche,
auibtelooze leven, eensdeels nit smaak en
gebrek aan eerzucht, anderdeels ten genoe
gen van een tante, die niet van de repu
bliek hield.
Die tante, baronesse De Montauron, ge
boren Odon de Pierrepont, en zeer trotsch
brengen, want ieder, die op de een of andere
wjjze zjjne achting heeft verworven, is reeds
hierdoor tot het s'andpunt van gelijkheid
gestegen, met het oog op de algemeene
menschen waarde. Ontmoet diezelfde man
daarentegen een vroegere kameraad, die zgn
naam door oneerlijkheid of door een zedeloos
gedrag besmet heeft, dan laat hg het dezen
gevoelen, dat bjj hunne voormalige vriend
schap niet wenscht te erkennen, door hem
zjjne hand niet toe te 9teken. Hg zal die
terughouding bljjven in acht nemen, zoo
lang als de andere niets gedaan heeft tot
herstelling van zgn goede naam. Hg acht
zgn rechterhand te goed om haar den eersten
den besten bg elke gelegenheid te reiken
en ook, als hg, ter wille der burgerljjke
beleefdheid, niet weigeren kan een hem
toegestoken hand aan te nemen, zal bg
toch wel oppassen de beweging niet tot
eene lastige en onware betuiging van vriend
schap te doen worden, zooals dit in sommige
landen, in Engeland en in Noorwegen, ge
bruikelijk iseene gewoontedie reeds
dikwjjls de verbazing van vreemdelingen
heeft opgewekt.
Daaromwees beleefd, maar denk vooral
niet dat de welvoegeljjkheid verlangt dat gjj
elk »goedendag« en «vaarwel* met een
handdruk bekrachtigen zultof dat gjj ver
plicht zjjt bjj het binnenkomen in een kamer,
waarin vele menschen zijn en bij uw ver
trek uit die kamer, ieder van het gezelschap
met een handdrukje te vereeren of lastig
te vallen.
Uit de beteekenis van den handdruk zjjn
de regelen die er bjj moeten worden in acht
genomen zeer gemakkelijk af te leiden.
De warmte van den handdruk dient naar
de persoonlijke verhouding waarin men tot
elkander staat gewjjzigd te wordenwant
een al te innige, of al te lange handdruk kan
onder sommige omstandigheden onbeleefd,
ja zelfs onbescheiden en daardoor onaan
genaam zgn.
De handdruk moet vriendelijk zgn en
stevig, hoewel niet zóó krachtig dat de eige
naar der zwakkere hand in verzoeking komt
het uit te schreeuwen nog minder echter
zóó dat die andere hand het gevoel heeft
iets verwelkt» en slaps aan te rakeneen
gevoel alsof zjj bg vergissing een halfdoode
kikvorsch had aangepakt. Deze laatste >slappe
handdrukc komt bg gemaakte en laffe
menschen van beiderlei geslacht voor. Hoe
wel hoofdzakelijk een manier die aan zekere
klasse van slecht opgevoede meisjes eigen
op haar geboorte, was weduwe: zjj had
geen kinderen, en dat speet haar niet, omdat
zij daardoor ten voordeele van baar neef
kon beschikken over de aanzienlijke goede
ren, die zjj door haar man had verkregen
zoo kon zjj het fortuin en den glans van
baar geslacht, die wel een weinig vermin
derd waren, weer tot luister brengen. De
Pierreponts toch waren, zonder nu juist
geruïneerd te zjjn, gedurende twee geslachten
zoo achteruit gegaan, dat ze hun hooge en
voorname leefwjjze moeilgk konden vol
houden. De jonge markies had van zgn
vader niet meer dan vgftien- of achttien
duizend francs rente geërfd dat was genoeg
om zgn onafhankelijkheid te handhaven,
maar zelfs met de kleine toelage, die zgn
tante bjj wijze van nieuwjaarsgeschenk hem
uitkeerde, beteekende het weinig voor een
man van zijn naam, den vertegenwoordiger
van een aanzienlijk gesla.ht. Mevrouw De
Montauron, die zelf een inkomen had van
omstreeks vier-honderd-duizend francs, be
hoefde zonuer twjjfel niet tot haar dood te
wachten om het schild van haar neef te
verguldenmaar als er bjj haar een harts
tocht was, sterker dan de hoogmoed op
haar geslacht, was het haar zelfzucht. Hoe
wel het bekrompen leven van den jongen
markies haar hinderde, kon zij niet over
zich verkrijgen reeds bg haar leven den
minsten afstand te doen van haar persoon
lijke weelderige leefwjjze. Zjj was toen vjjf-
en-twintig jaar. Als zjj, met het oog op
zekere sterftetafels van haar geslacht, haar
kans berekende, meende zjj nog op een
dertigtal jaren te kunnen rekenen. Het was
is, komt zjj toch ook bg »de heeren der
Schepping* voor. Men denke hier aan Uriël
Hip uit Dickens »DaTid Copperfielden
zooals men weet, de figuren uit de werken
van dezen dichter zgn allen in de werke
lijkheid terug te vinden.
Het ligt in de rede dat men niemand
met stjjve vingers zijne hand mag toesteken
immers dan bljjft de handdruk van zelf weg
of wordt althans zeer éénzjjdig.
Het toesteken van een paar vingers ge
tuigt volstrekt niet van hoogachting, in
tegendeel van een belachelijke hooghartig
heid en ingenomenheid met zgn eigen per
soon, die in staat zgn aan dit gebaar een
tint van iets beleedigends te geven.
Het scbudden der handen kan den graad
van hartelijke vriendschap die men voor
elkander koestert aanwjjzen; het moet daarom
ook alweer niet aan eiken handdrnk ge
paard gaan en in geen geval zóó geweldig
worden toegepast dat het den anderen in
verlegenheid brengt.
Als een aangenomen regel geldt, dat een
zich ondergeschikt wetend persoon, nimmer
zjjne hand aan menschen die boven hem
gesteld zgn, toesteekthg wacht af wat
zgn meerdere doet en vooral, wanneer die
meerdere eene beschaafde en welopgevoede
dame is. Want in zulk een geval moet men
in den handdruk eene vriendelijkheid zien
die bewezen of welwillend toegestaan wordt
en een ondergeschikte, die dus de ontvangende
partjj vertegenwoordigt, zal gebrek aan fijn
gevoel toonen, door zich het recht aan te
matigen als gever in plaats van als ont
vanger op te treden.
De krachtige handslag is eene versterkte
uitdrukking van eensgezindheideen plech
tige belofte in de gesloten overeenkomst,
trouw en standvastig te zullen volharden:
>>Een handslag was zgn eed.<<
Volgens de wet der bewegingen des
lichaams dient de handdruk met eene buiging
van het bovenljjf vergezeld te gaan. Ook
hier richt die buiging zich naar de onder
linge verhouding waarin men tot elkander
staat, naar ouderdom, stand, enz Bg den
meerdere, die zjjne hand den ondergeschikten
toesteekt, bljjft zjj tot een lichte hoofd
buiging beperkt, hoewel eene kleine neiging
van het lichaam daaraan in zekere mate
deelneemt. Voor den ondergeschikte, die
deze hand aanneemt is eene buiging bg den
handdruk bepaald verplichtend, zoodra het
bewustzjjn van eerbied aan die beweging
gepaard gaat of daaruit voortkomt,.
uiterst pjjnljjk voor haar, dat de laatste
mannelijke afstammeling van baar naam
nog zoo lang genoodzaakt zou zjj a zich
sommige ontberingen te getroostenmaar
de gedachten haar hotel »rue De Varenne*
of haar kasteel »Les Genets* of iets anders
te verkoopen om hem te helpeu, was haar
nog onverdrageljjker. Om die tegenstrijdige
belangen tot één te brengen en haar neef
te verrjjken zonder zich zelf te benadeelen,
was het beste dat haar neef een rjjk huwe-
ljjk deed; en naar dit doel joeg mevrouw
De Montauron op het oogenblilt, waarop deze
geschiedenis begint, met al haar krachten.
Het stond te vreezen, dat haar knappe
neef, zooals zjj hem noemde, die in de ge
zelschappen zeer gezien was vooral bg de
dames, zich weinig geneigd zou toouen zgn
vrij en vroolgk leven te verwisselen voor
het huwelijksjuk. Maar zeer dikwjjls merkt
men op, dat mannen, die door hun per
soonlijke begaafdheden het best in staat
zijn om fortuin en vrouwenharten te ver
overen, daar het minst om geven. Zeer
onverschillig voor te gemakkelgken zege
praal, bebben zjj over 't algemeen noch de
volharding noch de inspanning van hen,
die door hun voorkomen niet zoo gemak
kelijk aan de vrouwen behagen. Men dichtte
den markies De Pierrepont veel liefdes
avonturen toe; en hoewel hg uit beschei
denheid ze alle ontkende, is 't waarschgnlgk,
dat een groot getal er van echt was. Maar
toch was hg geen losbolhg bezat integen
deel veel ernst en waardigheid, die echter
door het vrggezellen-leven gevaar liepen.
Op een avond sprak hg daarover met
Wjj eindigen deze korte bespreking van
den handdruk met de woorden van onzen
onvergetelijken De Genestet:
Bnitenland.
James White, verdacht van den diefstal
der kleinodiën van de Gravin van Vlaan
deren, is opnieuw voor den rechter van
Bowstreet, Londen, verschenen, maar het
onderzoek liep niet af. Het bleek, dat de
verdachte daags na den diefstal van Ostende
naar Dover reisde. Den volgenden dag ont
ving de Gravin van Vlaanderen een ge-
drukten brief, waarin zjj verzocht werd door
een vrouw, op 10 Feb. 100.000 fr. in
goud naar Dover te zenden, die zjj dan,
op zekere overeengekomen aanwijzingen,
aan een onbekend man moest overgeven
den lln moest dat herhaald worden met
150.000 fr. en daarop zouden de kost
baarheden worden teruggegeven, door den
boodschaper, die niet van de zaak-zelf wist.
Later werd de som van 100.000 fr. in gond
op 25.000 fr. teruggebracht, omdat het
gewicht (60 pond) te zwaar was voor een
vrouw. De vrouwen werden gezonden, maar
niet aangesproken. Wel echter merkte men
White op, die haar zeer verdacht van de
aanlegplaats te Dover achtervolgde.
Een Pool, onlangs te Parjjs aangekomen,
ontmoette daar in de rue de Turen ne een
jonge vrouw, die gearmd liep met een heer.
Hjj herkende in haar zjjn eigen vrouw, die
hem verlaten had en hield haar tegen; de
ander, een Franschman, beweerde dat de
dame zjjn vrouw was. Uit het verhoor voor
de politie bleek nu, dat de 20-jarige Anna
Ratu achtereenvolgens te Amsterdam met
een Rus, te Brussel met een Belg, te Parjjs
met een Franschman wettig* was getrouwd.
De politierechter besliste, dat de trouwlustige
dame voorloopig bg haar laatsten bezitter*
zou bljjven.
De Fransche oud-Minister Baïhaut, die
thans in de gevangenis te Etampes zgn
straf ondergaat (cellulaire gevangenis), was
in den beginne geheel gebrokenthans be
gint hjj wat gelatener te worden en hjj is
begonnen (Baïhaut was, zooals men weet,
ingenieur) met een wetenschappelijk werk.
Overeenkomstig het reglement, staat hg
'8 morgeus te 5 uur op en brengt hjj zgn
een zijner vrienden, den schilder Jacques
Fabrice, bg wien hg van tjjd tot tjjd na
't verlaten der club een kop thee dronk en
een sigarette rookte.
Mjjn vriend,* zeide hij hem droefgeestig,
»weet ge, wat me overkomen is? Ik ga
van daag in mjjn een-en-dertigste jaar.*
>Een inooie*leeftjjd,« zei de schilder, ilie
onder het groote lichtscherm van zgn lamp
teekende.
Zeker, 't is een mooie leeft jjd,« hernam
Mgnheer De Pierrepont»de man is dan
in 't volle bezit van zgn vermogens; maar
't is toch ook een gevaarlijke tjjil, die beslist
over 't leven, vooral van een eenvoudig leeg-
looper als ik. Ik sta thans op de ljjst. die
de jeugd afscheidt van de manlgke leeftgd....
Als ik den laatste intreed met alle driften
en gewoonten der jengd, kan ik me on
mogelijk ontveinzen welke toekomst me
wacht.... Ik meen niet ontbloot te zjjn van
eergevoel en goeden smaak, 'k Heb een
natuurlijken afkeer van wat valsch en laag
is, en toch, als ik me in dit oogenblik van
crisis door het toeval laat voortdrjjven, voor
zie ik een toekomst, waartegen al mjjn
aangeboren fijngevoeligheid opkomt. Ik voor
zie vermindering van liefde, en kunstmatige
jeugd, die hardnekkig strjjdt met al de
waarschuwingen en vernederingen van den
ouderdom.... geheime verfjes en blanketsel,
deze of geene oude bljjvende maitresse....
en duizend dergelijke dingen meer, waaraan
zooveel even fijngevoelige mannen, als ik
ben, zich eindelgk hebben moeten onder
werpen. Welnu, mjjn vriend, hoelang ik ei
ook over nadenk, ik vind nog niets beterf
eigen eel in orde; hg moet die o. a. aan
vegen. Hjj mag zgn eigen kleeren dragen
en nn en dan ook wat wjjn drinken bg zgn
sober maal. Yan het handwerk der gevan
genen is bjj vrijgesteld, tegen vergoeding;
hjj mag vrjj briefwisselen. Behalve vrouw
en kinderen ziet hg niemand dan den aal
moezenier en den dokter.
Vele Pruisische landbouwers hebben een
verzoekschrift gericht aan den Minister van
Landbouw, waarin zjj aandringen op in
trekking van het Regeeringsbesluit, waarbjj
de invoer van rundvee uit Nederland wordt
verboden. De adressanten wjjzen er op, dat
de veefokkers in Pruisen nergens heter
fokvee vinden dan in Nederland en dat de
noordelijke provinciën van ons land
Groningen, Friesland en Drente vanwaar
het fokvee voornamelijk komt, sinds het
begin van dit jaar volkomen vrjj va« vee
ziekte zgn. De Nederlandsche Regeering zou,
naar zjj meenen, zeker ook wel bereid zjjn,
die provinciën door een militair cordon van
de anderen af te slniten.
Men heeft wel hoop, dat de minister aan
het verzoek zal voldoen, te meer omdat
onlangs de invoer, zelfs van weidevee, uit
Denemarken weder is vrijgesteld.
Een leeraar in Konitz, West-Pruisen,
bestelde bg een kweeker in die plaats eenen
brnidshouqnet, dat 7 mark zou kosten.
Wgl het herfst was en er weinig rozen
voorhanden waren, verwerkte de kweeker
ook witte Dahliabloemen in het bouquet.
De bruid maakte bg het overreiken van dit
geschenk tegenwerping om het aan te nemen,
wgl er Dnhlia's in waren, die zjj als eene
beleediging beschouwde. De leeraar zond
het bouquet onmiddellijk aan den leveran
cier terng en weigerde te betalen. De
bloemist klaagde hem aan, waarop de leeraar
zaakknndigen opgaf, die uitmaakten dat
deze bloem er niet in behoorde te zgn.
De aanklager kwam in hooger beroep en
wees ook deskundigen aan, die echter ook
beslisten, dat Dahlia-bloemen niet in een
bruidsbouquet mogen zgn. Het vonnis viel
daardoor voor de tweede maal ten nadeel#
van den bloemist nit, die tot alle kosten,
zjjnde 300 mark, veroordeeld werd.
Koning Cbristiaau van Denemarken zal
Keizer Wilhelm bezoeken op zjjn terugreis
van Wiesbaden en den Keizer uitnoodigen
op Fredensborg te komen wanneer de Czaar
daar wordt verwacht.
om aan zoo'n noodlottige toekomst te ont
snappen, dan de oude gewoonte onzer
vaderen....*
Wel, wel!* zei Fabrice
•Juist,hernam Pierre, »een huwelijk!
Mjju hemel, het huwelijk heeft zeker zjjn
ongemakken, zjju verdrietelijkheden, zjjn
gevaren.... Maar 't is nog het beste middel
dat een man kan vinden om oud te worden
en met grjjze haren ten grave te dalen.
De schilder slaakte een diepen zucht
zonder te antwoorden.
>Ik vraag u vergiffenis,* zei Pierre, >dit
onderwerp doet u pgnik had er aan
moeten denken.*
Mgn persoonlijke ondervinding is hier
zeker heel treurig, zei de schilder, maar zjj
beteekent niets. Ik deed een dwaas hu weljjk...
en toch betreur ik het niet, omdat ik een
wjjze dochter heb.
•Juist,* hernam Pierrepont: »gjj hebt
uw dochter.... Ik kan er ook een hebben,
en zelfs een zoon.... Dat zgn van die ge
negenheids of afleidings, die een man min
of meer aan den uitsluitend vrouweljjken
invloed onttrekken, en die zelfs den rijpen
leeftgd een zekere bekoorlijkheid bjjzetten.
't Is een aardig gezicht: een nog jonge
vader, die vroolgk met zgn kinderen
wandelt, 's morgens.... Kortom, mjjn beste,
misschien steekt ge den gek met me, maar
ik verlang ééns in mgn leven, een brave
vrouw te beminnen.*
Naar den iOn druk van Octave Feuillet.
«Uw handdruk, mijn rriend, rij welsprekende taal,
Bij weerzien en blijdschap en smart 1
Ja, teeder en trouw, of veerkrachtig als staal
Uw hand zij de tolk van uw hart!"
1 /Wordt vervolqdj