Ret Land van iieusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. EERSTE BLAD. Armenzorg. FEUILLETON. Kapitein Ourson-IJzerhoofd. Uitgever: Lu J. YfiERMAH, Heusden. ZATERDAG 30 JUNI. I 894, VOOR Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO. franco per post zonder prjjsve. hooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. '%'p 1319. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 71/i ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Advertentiën voor dit blad worden tevens gratis op genomen in het Land van Altena. r - Nederland is een land, hetwelk alom bekend is om zijne liefdadigheid. Die lief- 'jdadigheid toch wordt, om een geijkten term te gebruiken, nooit vergeefs ingeroepen en met dat al is er wellicht geen land in Europa waar meer armoede geleden wordt. En waarom? Het antwoord daarop en een maatregel om dat te doen ophouden wensch ik in dë volgende regelen te bespreken. Dag in dag uit worden de plattelands gemeenten overstroomd door eene schare quasi kooplieden, doch in den rechten zin des woords bedelaars. Deze heeft, een vel letje of wat postpapier, gene enkele doosjes Inciters, een derde een main j i met, galan- teriëu enz. enz., en die lui doen huis aan huis aan om hunne waar te presenteeren. Doorgaans, hoewel lang niet altjjd, zjjn ze dan kreupel of half blind, missen ze een érm of zoo iets en veelal gebeurt het dat Zo op hunne reis nog een ot meer kinderen Ij', zich hebben. Zoo komen ze dan aan da huizen en ach, het is zoo hard hen onverrichter zake door te sturen en met en cent of een paar centen zijn ze tevreden dan hebben we er verder geen last van. Ja zeker, lezer, met een cent of een paar centen zjjn ze tevreden, doch hebt ge wel zoo eens globaal nagerekend, hoeveel zulk oen arme man of arme vrouw per dag el ophaalt? Rekenen we eens, dat ze hun werk 's morgens ten 8 uur beginnen en dat ze avonds ten 6 uur eindigen, dat is 10 ur. Nemen we daar nu 2 uur af, die ze 1 jv. noodig kunnen hebben om van de t,è'ne gemeente naar de andere te loopen, dan rest ons 8 uur of 480 minuten. Stellen we nu verder dat ze voor ieder huis 2 minuten noodig hebben en overal 1 cent krijgen (wat zeer matig berekend is) dan hebben ze toch een daggeld van f 2.40 of een weekgeld van f 14.40, en ik vraag u in gemoede af, of dat nu armoede lijden heeten mag. Welke arbeider, welke am bachtsman, die met vrouw en kinderen zeer fatsoenlijk leeft, heeft zulk een inkomen. En dit is waarlijk niet overdreven. Ge- Naar het Fransch door GUSTAVE AIMARD. (25 Pierre Legrand snelde naar voren. »Matroos op den uitkijkriep hij, ter- wjjl hij zjjne beide handen tot, roeper ge bruikte. >Ho)a!« antwoordde de matroos. »Waar ziet gij het schip?* »Aan stuurboordszij, vier mijlen in den wind.* »Is het een driemaster?* »Neen, het is een brik, en naar het schijnt een vlugge zeiler.* »Laat den kapitein waarschuwen,* zei de luitenant tot Alexander, die met zijn fluitje van equipagemeester in de hand naast hem stond. Alexander bracht dit bevel over aan een man, die zich dadelijk door een luik naar beneden liet zakken. Welken koers heeft het schip.* hernam Pierre Legrand. Het houdt op ons «aan,* zeide de man op den uitkijk; »het helft ons in het oog gekregen.* »Zjjt ge daar zeker van?* »Ja, het heeft twee streken geloefd.* »Dan is het een »gavacho.« Op dit oogenblik verscheen de kapitein op dek met een verrekijker gewapend. Zon- durende langen tijd werden deze gemeenten bezocht door een man, die een ongelukkig jongentje in een wagentje met zich voerde. Nu gebeurde het, eens, dat een der booten van Fop Smit Co., niet kon of wilde aanleggen en juist met die boot wilde do man mede. Toevallig waren er passagiers met kinderen aan boord, die niet in een schuitje wilde en van den wal af werd zoo uitdrukkeljjk om aanleggen geroepen, dat dit eindelijk dan ook geschiedde. Heel be leefd nu kwam de man daarvoor bedanken, want, zoo zeide hij zelf, als ik op de vol gende boot had moeten wachten was me dit een schade van f 1.50. Dus in anderhalf uur verdiende die man f 1.50. Reeds meermalen is gewezen op de groote verdiensten van zulke rondreizende koop-j lieden, en om nu eens zekerheid te hebben, j gingen, eenige jaren geleden, enkele Leid- sche studenten een heelen dag uit met een draaiorgel en haalden dien dag op de som van f 12. Vergeten we nu nog niet, dat veelal zulke quasi kooplieden een huishouden hebben, waarvan vele leden er ook op uitgaan, waarlijk dan wordt het toch meer dan duideljjk dat die geen armoede ljjden. Neen, de grootste armoede wordt ge leden door de stille, de huiszittende armen, en bedroevend is het soms te vernemen, hoe het in zulke huishoudens gesteld is. Wat is nu hiertegen te doen? Men voere als algemeenen maatregel in, allen, die zoogenaamd met negotie komen, onverbiddelijk door te sturen, men late zich niet bewegen door kreupelheid en andere kwalen, nog minder door een of meer kleine kinderen, die misschien wel gehuurd zjju, alleen om medelijden op te wekken, niets van dat alles, iedereen wordt afge scheept met de boodschap: aan de deur wordt niets gegeven, of nog gemakkeijjker, .men plaatst dit op de deur of deurpost. Voert men dit nu in eene gemeente alge meen, maar dan ook in werkelijkheid, al gemeen, in, dan zal het maar, o zoo kor ten tijd duren, of zulk eene gemeente zal door dat volkje geschuwd worden als de pest. Nu. zij het echter verre van mij om te willen dat het geld, dat men centsgewjjze aan de deur geeft, niet ten bate der armen uitgegeven wordt, integendeel, doch op een heel andere wijze. In iedere gemeente, of is die te groot, dan in iedere wijk stelle men aan een of der een woord te spreken klom hjj in het want en bevond zich in een oogenblik in de groote mars; van daar klom hg naar den top der groote bramstrengrichtte zijn kijker en staarde in de opgegeven rich ting uit. De geheele bemanning stond onbewegelijk en stilzwijgend op het dek. Dat tooverwoord »Schip bad de traag- sten en onverschilligsten geëlectriseerd schip, dat wilde voor ieder zeggen eene prooi, buit, wellicht rijke buit, maar in ieder geval een gevecht met hunne onver zoenlijke vganden. De spanning en het on geduld der Flibustiers waren dan ook groot, terwijl de kapitein koelbloedig en nauw keurig zijn onderzoek van het andere schip voortzette. Zoo verliepen er eenige minuten; einde lijk keerde Ourson-IJzerhoofd langzaam op het dek terug. »Mijne heeren,« sprak hij den hoed op lichtend, »dat vaartuig is een Spaansche brik; het heeft zoo even gewend, maar met Gods hulp zullen wij vóór zonsondergang in zijn vaarwater zijn het is bij lange na zulk een vlug zeiler niet als ons schip. Luitenant, laat alles voor de jacht gereed makei3.« Dit l evel werd met buitengewonen ijver en spoed ten uitvoer gebracht. In een oogen blik waren al de zeilen der >Taquine« bij gezet, en zij schoot met de snelheid van een eland over de golven heen. Na zich met eigen oogen overtuigd te hebben, dat zijne bevelen goed begrepen waren, keerde de kapitein naar zijne kajuit terug, gevolgd door le Poletais en l'Olonnais. De »Taquine« was misschien de vlugste meer armverzorgers, armmeesters. Geschikte personen, die zich daarmede willen belasten, zijn wel in iedere gemeente te vinden. Nu berekene men heel globaal, hoeveel men jaarlijks wel aan de deur moet geven en dat geld stelle men in een of meer termjjnen den armverzorger ter hand. Ja, lezer, dat vele kleintjes een groot maken, komt vooral hier uit. Berekenen we 't maar eens heel min en zeggen we, dat er dagelijks vijf van zulke klanten komen (ik telde er op één dag wel eens 18). De zon en feestdagen niet medegerekend, hebben we dan per jaar 300 X 5, hetgeen f 15 wordt. De armverzorger nu kan zich, hetzij door persoonlijk bezoek en daarom moet zijne wijk niet te groot zijn, hetzij door infor matie, volkomen op de hoogte stellen van de onder hem ressorteerende armen en hem, maar dan ook hem alleen worde het toever trouwd, hulpe te verschaffen. De groote steden als Den Haag en Utrecht geven ons door hunne vereenigingen Ar menzorg het voorbeeld. Laten de kleinere gemeenten dat voetspoor volgen. Veel wer kelijke armoede zal daardoor voorkomen worden en zulk een maatregel zal tegen de bedelarij oneindig beter werken dan welke wet ook. Wanneer nu in elke gemeente maar een paar invloedrijke inwoners den stoot geven, dan zullen allicht meerderen volgen en zal het hoe langer zoo meer blijken, dat de oude spreuk: Eendracht maakt macht* nog waarheid bevat. Buitenland. Uit Lyon meldt men de volgende bijzon derheden over de laatste oogen blikken van wijlen Frankrjjks president Toen de heer Car not, na de bezwjjming, weer tot kennis gekomen was, vroeg hij pen en papier om te schrijven, maar door zijne groote zwakte kon hg er geen gebruik van maken. Eenige oogenblikken voordat de dood strijd intrad, wenkte de heer Carnot kolonel Chamoin om nader te komen, en zeide »De man heeft mij goed geraakt, het is met mg gedaan.* Dra doodstrijd duurde slechts 5 a 10 minuten en schjjnt niet smarteljjk te zijn geweest. Ln het rapport, dat de doctoren, met de lijkschouwing belast, hebben uitgebracht, wordt omtrent de oorzaak van den dood zeiler van al de Fransche, Engelsche, Hol- landsche of Spaansche schepen die toen ter tjjde den Atlantischen Oceaan in alle rich tingen doorkruisten. Ook ditmaal verloo chende zich dat niet; het ongelukkige schip waarop zij jacht maakte mocht wenden en keeren en alle mogelijke listen te baat nemen alles vergeefs, het moest zich eindeljjk ge wonnen geven. Weldra ontdekte men het aan den ge zichteinder als een witte vlek, zoo groot als de vleugel eener meeuw; die vlek werd al grooter en grooter, masten en zeilen werden zichtbaar, en tegen zes uur des avonds be vond het zich op hoogstens een halve mjjl afstands van het geduchte kaperschip. Toen de brik de onmogelijkheid inzag aan de klauwen van haren vijand te ont komen, had zij hare partij gekozen met die heldhaftige gelatenheid, die ten allen tijde het Spaansche ras heeft gekenmerkt, dat fatalistische ras dat, ondanks zich zeiven, gedurende acht eeuwen slavernjj onder het juk der Mooren, zoo veel van de Oostersche begrippen heeft ingezogen. De brik had de lijzeilen, die zij eerst had bijgezet, gestreken en geborgen en vervolgde nu stoutmoedig haren weg onder klein zeil. Weer was O arson op het dek verschenen, en riep door zijn scheepstrompet »Elk op zijn post voor het gevecht Welk bevel docr l'Olonnais werd herhaald. Onmiddellijk heerschte er eene groote drukte op het dek en in de batterijde grenadiers en de bekwaamste schutters klom men in de marsen. Daarna was alles weer doodstil arm boord. »Kommandantzei l'Olonnais, »alles is klaar en ieder op zjjn post.* het volgende gezegd De wond bevindt zich onmiddeljjk onder de valsehe ribben der rechterzgde en is 25 mM. beeed. Het lemmet heeft het kraakbeen der ribben geheel doorboord, is doorge drongen onder den linkerkwab der lever en heeft de poortader getroffen, tengevolge waarvan een bloeduitstorting plaats had, welke den dood heeft veroorzaakt. Het stoffeljjk overschot van Carnot werd bewaakt door twee verpleegsters, alsmede door den vicaris-generaal. Het gelaat heeft de zachte, vriendelijke uitdrukking behouden. Mevrouw Carnot ligt bjjna voortdurend op een chaise longue het eene oogenblik is zjj stil en gelaten, dan weer barst zij in snikken uit. Om de uitbarsting der verbittering tegen de Italianen in toom te houden, zjjn ook te Marseille, Toulon en Cette, waar eene sterke bevolking van Italianen is, uitgebreide maat regelen van voorzorg genomen. Te Marseille heeft de maatschap pij der dokken en entrepots hare Italiaansehe werk lieden afgedankt, tengevolge waarvan hon derden arbeiders broodeloos zjjn geworden. Men vreest dat bjj andere ondernemingen dit voorbeeld gevolgd zal worden. Te Grenoble wilden men de Italiaansehe werklieden van de timmermansplaatsen ver jagen. Juist den dag waarop de moord gepleegd is, was de ondertrouw afgekondigd van den oudsten zoon des presidents, die, geljjk de vader, civiel-ingenieur is. Het was ook Woensdag den geheelen dag te Lyon zeer druk op straateen groot aantal winkels zjjn gesloten. Vooral bjj de café's waar men Woensdag alles kort en klein heeft geslagen, is het zeer druk. Wegens deze ongeregeldheden zjjn zestig personen in hechtenis genomen. Het Itali aansehe Consulaat wordt bewaakt door de politie. Om 4 uur brak te geljjk brand uit in drie inrichtingen welke door Italianen wor den gehouden. De brandweer was spoedig ter plaatse. De politie is niet talrjjk genoeg om de orde te handhaven. De commissarissen spr& ken de menigte toe en maanden tot orde aan. De menigte antwoordde met den kreet »Leve Carnot! Wij willen hem wreken!* Op verschillende punten in de stad had den kleine vechtpartijenplaats; overigens heerschte er volkomen kalmte. De moordenaar werd Woensdagmorgen Pierre Legrand stond bjj de voorplecht met een lont in de hand achter een kanon, en hield de oogen op zjjn bevelhebber ge vestigd. Deze gaf een teekende luitenant stak de lont aan. Een kanonschot weergalmde over den wjjden plasterzelfder tjjd werd de vlag der Flibustiers aan den gaffel van het fregat geheschen. Die vlag was blauw, wit en rood; de lanen liepen in dezelfde richting als die van de tegenwoordige Fransche nationale vlag. Alleen had de kapitein der »Taquine« een beerenkop in natuurlijke grootte op de witte baan laten afbeelden, volgens het voorrecht dat de hoofden der Flibustiers be zaten om hun wapen in de vlag op te nemen, die van den gaffel hunnen schepen wapperde. Het kanonschot was enkel eene bedreiging, geen kogel floot over het water; maar deze bedreiging werd zeer goed door het vreemde schip begrepen, dat onmiddellijk op zijn achterkasteel een breede Spaansche vlag vertoonde. Nu ging er onder de bemanning der »Taquine« een gejuich op dat aan de bemanning der brik als het geluid der doods klok in de ooren klonk. Intusschen hield de jacht nog steeds aan weldra schoot de »Taquine« de brik op zjj, zoodat de twee vaartuigen elkander door den roeper konden verstaan. »Schip aho!« riep kapitein Ourson door zjjn spreektrompet. Er volgde onmiddellijk antwoord. »Leg bjj of ik boor u in den grond!* hernam Ourson. door den rechter van instructie in verhoor genomen, maar hg weigerde ook toen hard nekkig te antwoorden. De politie zoekt een kappersbediende, Marius Vielly, die naar vermoed wordt, in betrekking moet staan tot den moordenaar. Eenige dagen geleden zon deze persoon bjj verschillende gelegenheden gezegd hebben: Carnot komt te Lyon; iemand zal dan in zjjn rjjtuig springen en hem doodsteken.* Woensdagmorgen is Vielly bjj een zekere vrouw Royne geweest, maar toen de politie daar kwam, was hg gevlogen. Men heeft echter de maïtresse gearresteerd, een zekere vrouw Samuel. Deze vrouw is met een Italiaan getrouwd en ontkende in het eerst, dat zjj de maitresse van Vielly zou zjjn geweest; zjj viel door de mand en bekende hunne weierzjjdsche verhouding toen men kleederen van Vielly in hare woning vond. De dader van den moord is de zoon van Antonio Cesorio Santo en Maria Broglie; hjj was van beroep bakkersknecht. In 1892 had hjj zich aangesloten bjj de anarchisten, en weldra stond hg bekend als een der felste anarchisten van de daad. Te Cette heeft hg acht maanden gewerkt als bakkersgezel; verliet Cette den 23en. Wegens gebrek aan geld legde hg den geheelen afstand van Vienue naar Lyon te voet af. Woensdagmorgen is het parket uit Montpellier te Cette aangekomen. Bjj een tiental anarchisten is huiszoeking gedaan; vier hunner zjjn in héchtenis genomen. Te Rome veroorzaakte het bericht van den moordaanslag groote ontroering, vooral in politieke kringen. In de Italiaansehe bladen wordt met afschuw en verontwaar diging over de misdaad gesproken, en wordt met lof de persoonlijkheid van den heer Carnot herdacht. De Kamer der Afgevaardigden zal ge durende de geheele zitting met rouwfloers behangen worden, evenals bjj rouw voor de koninkljjke familie. In de Kamer was de opkomst zeer talrjjk. Staande hoorden allen een toespraak aan van den minister-president Crispi, die met tranen in de oogen eenige woorden van warme hulde sprak. De Kamer besloot een telegram van deelneming aan de Fransche Kamer te zenden. De bevolking is zeer be wogen. In regeeringskringen heerscht een zekere ongerustheid. De Italiaansehe regeering heeft bevel ge geven, ten teeken van ronw, op alle open- Als door een too verslag werd dit bevel van den Flibustier door de brik ten uitvoer gebracht. Het fregat kwam nog een weinig nader en bleef toen ook stil liggen. De twee schepen bevonden zich op een geweerschot afstands van elkander. Ourson hervatte nn het afgebroken ge sprek. »De naam van het schip?* vroeg hjj. De »San-Juan-Bautista«, van drie hon derd vijftig ton.* »De lading?* »Indigo, koffie, plata pina en staven zilver.* Bjj deze opsomming van de schatten welke de brik bevatte, liep een bljjde huive ring, als een electrisehe stroom, door de ge lederen der Flibustiers. »Waar komt het schip vandaan?* her nam Ourson. »Van Cartagena de las Indias, met rechtstreeksche bestemming naar Cadix.* Op het hooren van den naam Carthagena, bedwong de kapitein een gebaar van ver rassing. Sedert wanneer hebt gij Carthagena verlaten?* Sedert elf dagen.* »Zend een sloep aan boord met den kapitein.* Dit tweede bevel werd minder ving dan het eerste uitgevoerdde Spanjaarden had den den doodschrik op 't ljjf voor de Flibus tiers, die zjj letterljjk als duivels beschouw den, door de hel uitgebraakt; doch men moest wel gehoorzamen. /Wordt vervolgd.f IlEUWIBUAD

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1894 | | pagina 1