Hel Land van Neusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. EERSTE RUN. A ^n^ORze Abonné's. Geïllustreerd Zondagsblad, Vaderlandsliefde. s ïs i M 1345. ZATERDAG 29 SEPT. FEUILLETON. Een verhaal uit den Fransch- Duitschen Oorlog. zon een pdm" SS?te - Uitgever: L. J. YEERMAH, Heusden. 1894. YOOE Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprjjs: pêr 3 maanden f l.OO. <ranco per post zonder prjjsve.hoogmg. Afeonderljjke umtnera 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7% ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Advertentiën voor dit blad worden tevens gratis op genomen in het Land van Altena. op "O. abouneerd is. Wij moeten er echter wijzen, dat alléén geabonneerden op HET NIEUWSBLAD VOOR HEUSDEN het recht hebben zich het blad aan te schaffen voor 371/, cent per 3 maanden; voor niet geabonneerden is de «rijs f 5. per jaar. $%d door de belangstelling, die Even als voor de Courant behoeft men zich Een spoedige opgave is gewenscht, daar van dit blad niet meer gedrukt wordt dan voor de abonné's noodig is. REDACTIE en UITGEVER. l'l1 "Wil I I MIIBM 'VSBLAD VOOR HEUSDEN meer mag ondervinden, achten fJdg met het begin van het •r'.aal (1 October), uitvoering te j)vm aan een voornemen, hetwelk n den bring onzer lezers zeker met groote agOöO^nheid zal worden begroet. Wij sujllen ons n.l. voor, bij genoegzame «eln^nri|g, aan onze onderneming de uit gaf te verbinden van een t^twelk even degelijk van inhoud als aan- srekkeljjk van vorm in harmonie zal zjjn uet ons blad, n.l. strikt neutraal op politiek fn godsdienstig gebied en niets bevattende t?at de goede zeden zal kunnen kwetsen. De Redactie van dit Geïllustreerd Zon- igsblad, zich volkomen bewust van het oeilijke doch schoone van haar taak, -enscht er naar te streven, het Weekblad oor elk gezin een vriendelijken onderhou- nden gast te doen zijn, die, door oud en s»ng welkom geheeten, elke week met steeds immend genoegen zal worden ontvangen. Wat het Geïllustreerd Zondagsblad wil ezen? Wat het betoogt? Beter dan een nge omschrijving zal het Blad zelf, wasr- n wjj U hierbij een nummer ter kennis- ving doen toekomen, het antwoord geven deze vragen. De inhoud van dit Proefnummer is tege- Ejk eene beloffce voor de toekomst.. De eenige voorwaarde, waarop men zich geregelde toezending van dat Zondags- ad franco per post kan verzekeren, is, me vergoeding van Zl1/^ cent per drie anden, of 13 nummers, waarvoor men verloop van een jaar een boekdeel van 6 pagina's in eigendom heeft verkregen, t met zijn honderden met smaak uitge lichtekeurig uitgevoerde illustraties en met |^jn talrijke met zorg gekozen artikelen en ferhalen van blijvende waarde, een schat por elke huiskamer zal wezen. Wie der abonné's dat Zondagsblad dus eregeld elke week wenscht te ontvangen, Verzoeken wij beleefd het inschrjj vingsbiljet, at zich in het blad van heden bevindt, uit knippen en duidelijk van naam en woon- aats voorzien, te zenden aan den Uitgever, aan den Agent, öf aan den Brieven- aarder door wiens tusschenkomst men ge- Het verraad op Lombok heeft bij zeer velen in den lande eene snaar van vader landsliefde doen trillen, die ons met volle vertrouwen de toekomst voor de vrjjheid van het lieve vaderland doet tegemoet zien. Van bijna alle regimenten toch, hebben zich officieren, onderofficieren en minderen aangemeld om voor eenige jaren bij het Nederlandsch Indische leger te worden ge detacheerd. Talloos zijn zij, die zieh ?oor het Indische leger laten aanmonsteren, zoo talrijk zelfs, dat het kleedermagazjjn te Harderwijk is uit geput en de aangenomenen eenige dagen in burgerkleeding aldaar moeten doorbrengen. Die vaderlandsliefde heeft zich duidelijk geuit bij het uitgaan der stoomschepen »Wilhelmina« en »Salak«, die beiden een detachement suppletietroepen naar onze over- zeesche bezittingen zouden overbrengen, in de harteljjkste tcejuieivïgen van de zeer, zeer velen, die den dapperen krijgers uit geleide deden. Ja zelfs een student uit Leiden heeft alle welgezinden opgeroepen om geheel voor eigen rekening een vrijwilligerkorps op te richten, zich in de behandeling van het geweer te oefenen en dan per extra gelegen heid naar Indië te gaar om op Balineezen te schieten. Kortom, iedereen heeft zoo den mond vol over Lombok, dat men waarlijk kans zou loopen beschuldigd te worden van ge brek aan vaderlandsliefde, als men er het stilzwijgen over zou bewaren. Nu, een corps vrijwilligers oprichten om Balineezen te gaan doodschieten en zelf ook een kans loopen om voor het Vaderland en dit zou al direct dit nadeel hebben, dat te vallen is bijzonder mooi in theorie maar in practijk Lezer, zjjt ge evenals ik, op een warmen zomerachtermiddag wel eens in den Haag naar het Malieveld gewandeld of gereden? Zoo ja, dan hebt ge daar stellig wel een troep soldaten of schutters gezien, die zich in het zweet huns aansehijns oefenden om in tg den van nood, Vaderland en Vorst te verdedigen en als' het dan voor U te heet was bijna om in een open victoria rond te rijden en ge daar die exerceerende en marcheerende soldaten of schutters zaagt, ging het U dan niet evenals mg en verloor het militaire leven niet veel van het poëtische daaraan verbonden? En dan waart ge nog maar in den Haag, in tjjd van vrede en hadt ge volop gelegenheid om U op alle mogeljjke wgzen te verfrisschen en te ver koelen. Verplaatst U echter thans in Insu- linde, waar het nog heel wat heeter is, tegenover vijandige Balineezen en zeg dan oprecht of in practijk een dergelijk vrjj- willigercorps wel heel veel zou uithalen. Welnu, een kleine driehonderd hebben zich aangemeld om met dat corps mede te gaan en den Minister van Koloniën is het aanbod gedaan van hunne diensten gebruik te maken, welk aanbod door Z.Ex. op de meest heusche wijze is van de hand gewezen. Ik kan me levendig voorstellen, dat het niet aanvaarden van hun aanbod den strijd- lustigen vrijwilligers als een emmer ijskoud water op het lijf viel, maar tevens stelde ik me de vraag of die vrijwilligers, die inder daad getoond hebben lijf en goed veil te de instructeurs dier corpsen al dadeljjk aan de legersterkte te velde onttrokken werden. Bovendien zjjn tengevolge van de tegen woordige oorlogsmaterialen de oorlogen zelf niet meer van heel langen duur en zou er al heel wat beslist kunnen zijn eer die vrij willigerscorpsen zoover waren, dat ze met vrucht in het vuur gebracht konden worden. Ons leger is betrekkeljjk zeer klein. Hebben Duitschland, Frankrjjk en meer Europeesche staten alle beschikbare mannen voor hunne legers noodig, wij Nederlanders, doen het met pl. m. l/a van die mannen af, zoodat niet bij het leger ingedeeld is. Wij Nederlanders zjjn bekend voor eene anti-militaire natie en als we eens nagaan hoe voor eenige jaren de persoonljjke dienst plicht in de Tweede Kamer ontvangen werd, dan is het zonneklaar, dat van algemeene dienstplicht hier te lande wel nooit of te nimmer iets zal inkomen. Dat hoeft ook niet, doch het zou zoover moeten komen, dat, wanneer onverhoopt het Vaderland in nood kwam, dat dan alle beschikbare man nen dadelgk zoover waren, dat ze zonder voorafgaande oefening, dadeljjk de wapens konden opvatten en in het vuur gebracht konden worden. Ten einde iets gemakkelijker van den militiedienst af te komen nemen tegen woordig vele jongelieden deel aan de zoo genaamde vrjj willige oefeningen van den wapenhandel. Welnu, dat woordje vele moet veranderd worde in alle. Laten in het vervolg »alle« jongelieden daaraan deel nemen, hetzg ze dienstplichtig zgn of niet, De betaalmeester der stad Frankfort, fischer, die zelfmoord Dleeordo --- tas een tekort van 750.900 Mark naar*- aten. Hg liet een geschrift na, waa wordt dat de hebben voor het Vaderland en buiten hen Op plaatsen, waar geen garnizoen is, zal nog zoo heel veel anderen, niet op een andere j heel gaarne een instructeur disponibel wor- wjjze hunne Vaderlandsliefde kunnen aan den gesteld. Er bljjve niemand over, die iOp hunne hooge Mecklenburgers gezeten i|en- drie uhlanen, na een gewaagd stroop )chtje in Chilliers-aux-Bois, waar Fransche ezetting lag, terug naar Pithiviers, da o® in de macht der Pruisen was. Ze reden fff slaperig voort, als ruiters die geen haas ben, en alsof ze zich op veilige wegen «vonden. Naast hen liep, door een lang fjiw met een achterpoot aan den zadel ge iden, een prachtig varken, dat ze bij een ■vt te Santean hadden gestolen. Als de evangene nu en dan, alsof hij wist welk 1 hem wachtte, beproefde terug te spar stak een zijner oveiwinnaars hem de punt van zijn lans in den rug. On- vjjfeld een wreed middel, maar zeker jende, want het dier stiet een kreet van uit en was voor eenige oogenblikken de lust tot tegenspartelen genezen, 'e middelste ruiter nam uit zijn pistool- li een groote met riet omvlochten fiesch. (Hed er de kurk af, nam er een flinken rfgiit, gaf haar daarna aan zijn beide ien, die zich evenmin onbetuigd lieten. 'i vervielen ze in hun zoet gepeins, {izen dikke rookwolken uit hun groote t(, tot eene nieuwe poging tot verzet vet gevangen varken een nieuwe aan- dt noodig maakte, welke, op haar beurt vwdoor een herhaald rondgaan van de „yerd gevolgd. Nadat ze de hoeve van voorbij waren, kwam het troepje rug, die aldaar over de rivier is ge heel verdiept in hun buit, en ver- dat de weg wel even veilig zou J bij het heengaan, bemerkten de drie uhlanen niet dat drie verraderljjke geweer- loopen even boven het gras van den oever uitstaken. Op het oogenblik dat zjj de brug zouden oprijden, weerklonken drie geweerschoten. Twee der paarden, op tien pas afstand in de borst getroffen, verheffen zich met een sprong op de achterste pooten, en vallen daarna met hunne ruiters ter aarde. De derde ruiter, degene die het varken aan de ljjn heeft, wankelt een oogenblik in den zadel, terwjjl hij een rauwen kreet uitsloot. Dan grijpt hg met beide armen om den hals van het paard, dat hij de sporen in de zjjde zet. Drie francs-tireurs springen op het zelfde oogenblik uit de rivier waar ze tot hun buik in het water stonden en snellen naar den weg, waar menschen en dieren onder een gerinkel van staal en onder hevig vloeken lagen te worstelen. Hoewel ze bijna bewusteloos waren door den val en geheel in hun tuig verward, trachtten de beide uhlanen zich met hunne revolvers te verdedigen. De francstireurs maken hieraan spoedig een einde door hen met bajonetsteken af te maken. Het paard, waarop de gewonde zich crampachtig vasthoudt, ontsnapt aan de landen van een der francstireurs, die het wilde grjjpen, en rent in vliegende galop den weg af, het varken meeslepende. Door de dolle vaart van de been geraakt, rolt ;et varken met de vier pooten in de lucht over den weg heen, ieder oogenblik bij een nieuwen ruk van bet paard opspringende. Het beest schreeuwt luidkeels bij iedere aanraking met den grond, waardoor het vel van den rug wordt geschuurd. De francs tireurs laden vlug hun geweer, leggen aan en vuren op tweehonderd nieter, maar raken den vluchteling niet. Ht|t paard echter, misschien verschrikt door' het fluiten der kogels, maakte een geweldijgen spong, waar den dag leggen. Ik ben overtuigd, dat wanneer het Vader land zelve eens in nood kwam, de corpsen vrijwilligers zouden verrijzen als paddestoelen uit den grond, maar zou men in werkeljjk- heid aan die corpsen vrijwilligers iets hebben? Een eerste vereischte toch zou wezen dat zulk een corps eenigszins geoefend was, niet zoo om met een geweer een vijand te kunnen doodschieten, maar het diende min of meer de recrutenschool doorgemaakt te hebben. Hiermede zou dus begonnen moeten worden door plotseling het touw brak, waaraan het varken reeds lag te zieltogen. Toen het zich nu vrij voelde, bleef het eerst eenige oogenblikken aan den kant van den weg liggen, stond daarna met veel moeite op, en bleef droomerig staan rondkjjken. Links, op eenige schreden van den weg, stond een klein huisje. Vóór de deur, die wjjd open was, zat een oud vrouwtje met een verschrikt en medelijdend gelaat te staren naar hetgeen op den straatweg voor viel. Op het gezicht van de hut, die hem waarschijnlijk aan zijn vroeger verbljjf her innert, laat het varken en zacht geknor hooren en stapt hinkende over den drempel. »Wel, is het mogelijk,* zegt het oude vrouwtje medelijdend, »wat hebben ze hem toegetakeldHei, manKom eens kjjken, hij weegt wel honderd pond.* Een oogenblik daarna komen ook de francstireurs aanloopen en vallen de hut binnen. Komaan, moedertje!* zegt een hunner, de jongste, een baardelooze jongen van acht tien jaar, »geef eens een flesch wijn en drie glazen »En een mes om het varken te slachten,* zegt een ander. »En een pot om het bloed op te vangen,* roept een derde. »Nu, mij goed,* zegt de oude; »maar wat krijg ik voor mijn moeite?* vDrie el worst en een ham,* is dat goed? »Ja.« Het varken is van bezitter veranderd, maar zijn lot ondergaat daardoor geen verandering. Een der francs-tireurs, die vroeger bij een varkensslager in de leer was geweest, wierp het dier op den grond en stak hem het mes tot de heft in de keel, terwgl zijn makkers, geholpen door Michel, de pooten vasthielden. »Zie zoo, zegt de slager, als het varken dood is, nu een paar uien schoongemaakt niet minstens de recrutenschool doorloopen heeft en voor oefeningen in den velddienst worde aan alle jongelieden gedurende 8 of 14 dagen per jaar gelegenheid gegeven. Ieder toone zjjne vaderlandsliefde door te zorgen, dat hij in tjjden van nood, Wel geen volmaakt, maar in ieder geval een bruikbaar soldaat zij Wanneer de drie honderd, die naar Lom bok wilden eens het voorbeeld gaven en ieder in zgne woonplaats in verbinding met anderen weer een dergeljjken cursus in het leven riep, ziet, dan zoude dit allicht elders navolging vinden, of mochten er zgn, die om die oefeningen bjj te wonen, werk moesten verzuimen en alzoo schade zouden lgden, dan konden de meergegoeden die schade vergoeden, evenals ze thans geheel voor eigen rekening naar Lombok zouden willen. Welaan, laten dan meer bevoegden eens over dit plan nadenken. Mg komt het voor, dat, wanneer tengevolge van de Lombok oproeping over eenigen tjjd Nederland zal te beschikken hebben over meer dan het dubbel aantal bruikbare soldaten dan heden, de vrjj willigere die zich hebben aangeboden, doch niet zgn aangenomen, met de meeste voldoening zullen mogen terugzien op hun jewjjs van vaderlandsliefde. Buitenland. geregel dat beurs» wan» zgn speculaties ooi ?e gedrag. De berichten over de gezondheid van den Tsaar blgven met elkaar in tegenspraak. En ook over de kwaal waaraan hg lgdt zgn ze het niet eens. Het meest waarschgn- Igke bericht, ook in verband met vroegere, is het dezer dagen geseinde, dat de Tsaar een nierkwaal zou hebben. Maar over den toestand van den vorst zelf is met zekere heid niets t i. We willen hopen voor Rusland en voor Europa, dat de slechte geruchten overdreven zgn en dat de Tsaar spoedig weer hersteld uit Liwadga zal terugkeerea. £fc,fc verlies van een vorst die met zoo groote toewgding en zulk een verbazende werkkracht een taak vervult die kg zeer tegen Zgn zin op zich heeft moeten nemen, die niet alleen de ontwikkeling van zgn eigaa reua^.htig Rnk eerlgk en met kr^ht en ernst bevordert maar er ook naar streeft om den trede met andere Rgken te handhaven en hel evenwicht in Europa in stand het verlies v t ->5i L; en dan de pot te vnur gezet. We kunnen hem van nacht halen. »Wat een heerljjk buitenkansje voor de compagnie!* >De Pruisen! Vader, de Pruisen,* brult plotseling een der jongens van vader Michel, van het erf naar binnen komende. »Alle drommels,* roept de slager uit, »dat hebt ge er van om door de menschen te schieten en niet op de paarden. De gewonde heeft de anderen gewaarschuwd en wjj zullen een heel escadron hier krijgen.* »Waar zgn ze?« »Te St. Augustin.* Drie kilometer!... dan zullen ze binnen tien minuten hier zgn, en het varken zgn we kwjjt!* »Dat zullen we toch eens zien,* zegt de jongste. »Neen, daar is niets aan te zien en ik heb geen zin om gefusileerd te worden. Kom, opgemarcheerd.* >Gg zjjt ook niet slim, voor zoon'n ouwe rot, laat mij eens begaan, ik zal wel zorgen, dat de Pruisen er at blgven. Vader Michel, geef eens gauw twee hemden, twee broeken, en twee boezeroenen, met klompen, muilen of wat ge maar hebt. En jelui, gauw u uit gekleed.* In een oogwenk zgn de slager en de andere soldaat uitgekleed, terwgl vader Michel de gevraagde kleedingstukken bij elkaar zoekt. Het jonge soldaatje haalt het veeren bed uit de bedstede, legt de uni formen, de geweren en het lederwerk op, het stroo en daarna het bed er weder bovenop. I bet g< Zgne kameraden trekken de kloeren run bed, d vader Michel aan. Alles gaat zeer vlag in'het tt U - in zgn werk. De jongen bindt een band- op den drempel staan, maakt een tnUiuur doek om den gapende hals van het varkensaluut en zegt op barsch-niedelyde den toon: te hoa len, we om hem hmget t« mokea. No moeten zgn kop tot den uek to« in n steken. Een helde, Leken 0„r h^fe paxm, acacia, oi ??st, ma&r Met een onTemto,^ water, legt er ue takjes in ea zet de drie voorwerpmi op een het ho^ einde voor hat W k >Neem naar de plaats Vader zitten steenen kloppen. En m moet ik voor me self sorgen moedertje yJf gauw een ron. een voorschot, M uw Zondagsche mutsIk ben uw dochterEn nu komt op aan, r van oom fitiennej Hebt" ge vraagt <j 1 i die mei open mond al de toebe heeft gae De sridaat het vrouw n na ze u<- t(j Q wrevei te hebben. »Vo' Een t ran de hu el de ee geklet officie] stjjgt ai en komt woont, met t i v neemt het lijk op en voegt er bij: NIEUWSBLAD slechts voor één kwartaal te verbinden. Cj >Kapont, och boe ongelukkig Vooruitoude, help hem eens op bet bed Moeder Michel en de kleine jongen tillen. Goed zoo, trek wat aan zgn pooten, zoo hard ze kunnende

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1894 | | pagina 1