I'd Land van Lleusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
SYLVIE.
Munflus vult decipi.
FEUILLETON.
Uitgever: R. J. VEERMAN, Heusden.
M 1373.
DONDERDAG 3 JAN.
1895.
yooE
O
Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00.
Franco per post zonder prjjsveihooging. Afzonderlijke
nmmmtrs 5 cent.
Advertentdën van 16 regels SO ct. Elke regel
meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
>De wereld wil bedrogen zjjn.* Als dit
gevleugeld woord luidde: »de wereld wordt
bedrogen,* wat een heerljjke reden zou er
dan bestaan om een jeremiade te zingen
over die arme wereld, die met al haar in
wendige ellende ook nog ten prooi staat
aan bedrog.
Maar de ouden, van wie dit Latijnsche
spreekwoord afkomstig is, wisten 't al beter.
Ze wisten reeds dat de wereld niet slechts
bedrogen wordt, maar dat ze zonder be
drogen te worden niet vroolijk leven kan.
Ze wil bedrogen worden.
Een winkelier, die waren eerste soort
tegen marktprjjs verkoopt en deze waren
eenvoudig aanbeveelt, zonder ophef, omdat
hjj vertrouwt dat ze zich zelf wel zullen
aanbevelen, daar goede wjjn geen krans van
noode heeft, moet de vlag strijken voor zjjn
concurrent, die groot lawaai maakt, om zjjn
goedje van 2de en 3de kwaliteit aan den
man te brengen, 't Is of de menschen dol
zjjn, ze bestormen zjjn winkel om goed-
koope suiker en spotgoedkoope thee te be
machtigen. Ze zouden dien anderen hartelgk
bedanken en koopen liever ontuig voor een
paar centen minder dan waarvoor ze goede
waar konden ontvangen eenvoudig omdat
ze 't zoo genoegljjk vinden bedrogen te
worden.
We noemden daar thee. Hebt ge ooit
een grooter en onbeschaamder charletannerie
beleefd dan tegenwoordig met thee gespeeld
wordt? Waar van de minste soort, afge
trokken blaren opnieuw gedroogd en ge
verfd, blaren van boomen, die nooit in hun
nabjjheid een theestruik hebben zien op
wassen, wordt met ophef aan de markt
gebracht en om de luitjes lekker te maken,
worden er prjjzen in geld uitgeloofd, te
te verloten onder de gebruikers.
Men zou zeggen dat is een zeer door
zichtig spel, iedereen, die maar een zeer
gewoon menschenverstand heeft, kjjkt daar
doorheen en zal wel oppassen voor zij a
maag en zjjn lieve geld. Die kooplui ver-
koopen toch om te verdienen, niet om ons,
publiek, een cadeau te geven. Wanneer ze
van hun verkoopprijs de geschenken gelden
aftrekken, zullen ze wel zorgen nog een
aardig percent winst over te houden, waar
toe zouden ze anders al die moeite zich
getroosten
Zoo zou men zeggen, maar de ouden
zeiden 't reeds»nundus vult decipi.* De
wereld wil bedrogen, met open oogen be
drogen worden. Die goedkoope, waterhou-
(9
»Het zal zelfs goed zjjn,« zeide Clermont,
die aan zjjn eigen huweljjk dacht, >hari
eenige hinderpalen in den weg te leggen,
opdat zjj de voldoening mogen smaken, ze
te overwinnen. Zjj zullen daardoor in het
vervolg nog des te gelukkiger zjjn.«
>Ondeugd!« zeide zjjne vrouw, terwjjl zij
hem met den vinger dreigde.
De winter werd gezellig doorgebracht;
vóór Paschen had Mevrouw Ramey elf
aanzoeken om de hand barer nicht ont
vangen. Zjj had er geen enkel afgewezen,
daar zjj de taak om over deze voorstellen
te beraadslagen, tot later uitstelde. Dit
middel, overigens uitstekend, sloot terstond
die minnaars buiten, die het niet ernstig
meenden, en liet gelegenheid tot het doen
van een nader onderzoek. Men waehtte nog
slechts op het aanzoek van Jacques. Dit
kwam echter niet.
Jacques gevoelde, dat hjj Sylvie liefhad,
maar hjj vreesde, niet door haar bemind
te worden. De vrees, dat zjj niet uit op
rechte liefde met hem zou trouwen, vervulde
'hem zoozeer, dat hjj haar niet ten huweljjk
wilde vragen. Verscheidene malen had hjj
dende thee, waterhoudend omdat ze niet
zuinig geverfd is, wint het ver boven de
met geen ophef geadverteerde waar van
soliede huizen. Omdat 't uitzicht geopend
wordt op den bodem van 't kopje eenige
zilveren muntstukken te vinden, slikken
we het vocht en maken elkaar wijs dat
't beste thee is.
Laatst belt aan een woning in de stad,
we weten niet of de nu volgende praktjjk
reeds op 't platteland uitgeoefend wordt,
doch ze zal ook daar zich uitbreiden en
en dan is men gewaarschuwd, daar belt
dan een heer aan, goed in de kleeren, een
hooge zijen op één oor en een tong, rad
als een wagenwiel, en die begint me daar
uit te pakken van een vereeniging tot ver
schaffing van meubelen tegen lagen prijs.
Hjj vertrouwde dat meneer daarvan lid zou
worden, 't kostte maar 5 cent per week
men ontving een boekje, waarin elke week
met expresselijk daarvoor gedrukte zegeltjes
kwitantie gegeven werd. Terstond nadat
de 52ste inlage betaald werd, zou de direc
teur komen met een lijst van meubelstukken
en huishoudelijke gereedschappen benevens
een trommel met numm*rs. Men trok dan
een nummer en ontving wat op de ljjst
bjj dit nummer genoteerd stond.
Meneer werd natuurlijk geen lid. Hjj
antwoordde dat hjj veel vertrouwen stelde
in den man die wekeljjks de centen op
zon komen halen, maar aangezien hij niet
zeker was of de directeur na een jaar wel
komen zou en indien hjj kwam of het
ontvangene het geld waard zou zjjn, paste
hjj feestelijk voor deze verkapte loterjj en
de zjjden hoed droop af.
»Natuurlijk« schreven vre daar. Maar zoo
natuurljjk is dat bedanken voor derareljjk
vereerend aanbod toch niet, want diezelf le
kerel had een groote ljjst van leden, meestal
gevonden onder den minderen stand, die
hun lieve centjes geregeld offeren aan een
onbekenden directeur, die wel zorgen zal
aan 't langste lijntje t? trekken. Het dienst
meisje van onzen kennis vertelde dat ook
haar moeder »er in* was voor haar zelf en
voor de kinderener is n.l. ook een kinder-
afdeeling in die zwendelarjj van twee ct. per
week. Onze kennis heeft de politie kennis
gegeven van deze praktjj ken, maar de wet
heeft znlke groote mazen op dit punt dat
we vreezen voor eenig succes. Zoolang wjj
bedrogen willen worden zullen er altjjd
liefhebbers gevonden worden om dat te doen
en daar deze in den regel niet de domsten
der menschen kinderen zjjn, weten ze onze
groote-gatea-wet meesterljjk te ontduiken.
lust gehad, naar het Nyanza-meer terug te
keeren, niet om het Nyanza-meer op zich
zelf, want de groote meren hadden voor
hem al hunne bekoorljjkheid verloren, maar
om de gevaarljjke nabjjheid van een meisje
te ontvlieden, dat hjj hartstochteljjk beminde,
zonder te weten, of hjj wel ooit wederliefde
zou vinden. Hjj had gedurende dien winter
genoeg van het huishouden van Clermont
gezien en dit te nauwlettend gadegeslagen,
dan dat hij niet begeerig zou uitzien naar
een huweljjk uit liefde.
»Over vijftien jaren zooals zjj te zjjn,*
zeide hjj bij zich zelf, »dat geeft troost,
als men oud wordt. Ik zou wel eens willen
weten, of Amélie er ooit aan gedacht heeft,
dat zij in jaren toeneemt?*
Hjj keek Mevrouw Clermont dik wjj Is op
lettend aan om te zien, of zij de jaren be
treurde, die zij aan de zijde van Clermont
had doorgebracht. Neen, zjj was in alle op
zichten gelukkig; op den arm van haar
echtgenoot leunende, die haar vriend, haar
reisgenoot geworden was, ging zjj voor
waarts zonder zich af te vragen, werwaarts
de weg haar voeren zou. Als zij hem maar
altijd bij zich had, bekommerde zij zich
weinig om al het overige.
Naarmate Jacques deze beminlijke vrouw
beter leerde kennen, vatte hjj eene harte-
ljjker genegenheid voor haar op. De koel
heid, die zjjne jeugdige dwaasheden tusschen
hen hadden doen ontstaan, was sedert lang
verdwenen; zij waren even goede vrienden
als vroeger, toen hjj haar over zjjne ver-
Adres aan de flesschentrekkers op groote
schaal, die onbeschaamd koopen zonder te
betalen en verkoopen a contant, zoodat
alles in winst wordt omgezet. Hoeveel malen
is tegen dezulken gewaarschuwd? Zooveel
maal dat men schroomt het nog eens te
doen. Iemand die zich verdrinken wil, is
moeiljjk van het water af te houden en
die zich per se wil ophangen, vindt boomen
in overvloed. Zoo is het een ondoenljjk iets
een wereld, die bedrogen wil zjj», uit de
klauwen der flesschentrekkers te honden.
Desniettemin sporen we onzen lezers nog
maals aan de oogen open te houden.
Om nu niet den indrnk te geven dat
't uitsluitend Nederlandsche kooplui zjjn, die
de goe gemeente trachten te misleiden, geven
we ten slotte een kort lijstje van kwade
praktjjken onder onze naaste buren. In
Berlijnsche kranten leest men geregeld adver
tentiën van verkooping van meubelen, af
komstig van een kunstenares, die door
plotseling vertrek baar meubilair tegen spot-
prjjzen verkoopen moet. Men vindt er aan
kondigingen in van graven »van ouden
adel,* door den nood gedwongen een kost
baar schilderstuk te verkoopen, van jonge
weduwen, die hun »kostbaar« huisgeraad
voor een prijsje aan jonge echtparen trachten
aan den man te brengen. In Keulen vindt
me» niet minder dan zes-en-dertig firma's,
die den naam »Farina« voeren. Daar deze
naam meel beteekent en in Italië zooveel
maal voorkomt als hier Mulder of Jansen,
is het niet moeielgk in Milaan of elders
een nachtwacht of straatveger op te schom
melen, die den vereerden naam Farina draagt
en tegen een goed drinkgeld te bewegen is
compagnon te worden van een Eau de
Cologne-firma. Iets dergelijks is zelfs laatst
geschied om te concurreeren tegen den be
kenden pianofabrikant Blüthner.
In Frankrjjk worden dergeljjke praktjjken
niet, straffeloos bedreven. Art. 1382 van het
Burg. wetboek luidt n.l.: »Iedere handeling
eens menschen, die een ander schade be
rokkent, verplicht dengene, door wiens
schuld de SGhade ontstaan is, tot vergoeding
derzelve.* En Art. 1383: Ieder is verant-
woordeljjk voor het nadeel, 't welk door
zjjn handeling of door zjjn nalatigheid ver
oorzaakt is.«
Deze artikelen schjjnen den Franschen
rechters genoeg te zjjn om zwendelarjjen
van bovenbedoelde soort tegen te gaan. We
willen hopen dat ook onze wetgeving spoedig
krachtig te velde moge trekken tegen bedrog
en onedele concurrentie.
Bnitenlan el-
Den 7den Januari zal te Antwerpen de
behandeling aanvangen van het preces tegen
mevrouw Joniaux, beschuldigd wegens ver
giftiging harer bloedverwanten. Er zijn 100
getuigen gedagvaard, waarvan 60 uit Ant
werpen; de overige getuigen komen uit
Brussel en Parjjs.
De voorziening in cassatie van den kapi
tein Dreyfus is verworpen.
Derhalve zal Dreyfus nu van den mili
tairen rang vervallen verklaard en naar
Nieuw Kaledonie gezonden worden.
De openbare veiligheid in Italië laat niet
weinig te wenschen over. Sedert gernimen
tjjd volgen de inbraken en diefstallen elkaar
al sneller en sneller op, zonder dat de politie
ooit e*n der daders in handen krjjgt. Dit
komt in hoofdzaak doordien zooals on
langs te Bologna is gebleken verscheiden
dieven zelf tot de politie behooren. Het
nieuwste op het gebied van schelmerij is
de streek, waarvan drie logés uit het aan-
zienljjke »Hotel de Rome,* de markiezen
Pallavicini en Duraszo en de advokaat
Giampietro de slachtoffers werden. Genoem
den ontvingen terwjjl zjj sliepen, op hun
kamers bezoek, werden gechloroformeerd en
daarop beroofd van al het geld, dat zjj bjj
zich hadden, meer dan 7000 lires. De dief,
een blond, net gekleed heer, die zich uitge
geven had voor baron Campodonico, verdween
terstond met zjjn buit en er is tot heden
nog geen spoor van hem ontdekt.
Al even onveilig is het buiten de poorten,
waar dezer dagen op den weg van Fras-
cati naar Montecompatri een koets met
twee heeren werd aangevallen door drie
vermomde bandieten, en geheel uitgeplun
derd. Intusschen zjjn de bladen vol van de
Sardinische struikrooverijen, waarbjj allerlei
notabelen, zooals burgemeesters, gemeente
raadsleden, advokaten en onderwjjzers be
trokken zjjn, waar de overheid minst ge
nomen het rooverwezen duldt en vanwaar
een prefect onlangs naar Rome schreef
Wilde ik de bandieten inderdaad opruimen,
dan zou ik een begin moeten maken met
den afgevaardigde X.« Terwjjl zulke feiten
op Sardinië voorvallen, zjjn voor het ge
rechtshof te Palermo zeven leden van de
beruchte bende »Rannina« verschenen, wier
aanvoerders Botindaro en Leonardo mede
onder de gevangenen behooren. Botindaro
die roover werd nadat hjj zjjn tegenstander
bjj een gemeenteraadsverkiezing te San
Mauro had doodgeschoten is een in
het zwart gekleed, elegant heer van 27
drieteljjkbeden en ook over zjjne vorderingen
sprak; alleen hadden zich bjj dit kinderljjke
vertrouwen wat meer achting en teederheid
gevoegd, die aan de vriendschap van een
jongen man voor eene nog jeugdige vrouw
eigen zjjn.
De lente kwam, en de bals werden zeld
zamer. Daar Jacques niet veel van dansen
hield, was hjj wel de laatste om zich hier
over te beklagen. De schitterende partjjen
werden allengs vervangen door intieme
diners bjj Mevrouw Clermont. Zonder eene
bepaalde afspraak te maken, ontmoetten de
vrienden elkander daarMevr. Ramey gi»g
*8 avonds met Sylvie naar boven om een
oogenblikje tc pratenmen trof er Jacques
aan of wel het was Sylvie, die bg Amélie
was big ven dineeren, en Jacques kwam dan
's avonds, bjj toevalMen maakte mu
ziek. Mevrouw Clermont had eene mooie
stem en bracht daardoor de aanwezigen
vaak in verrukkingop zulke avonden
werkte Sylvie gewoonlijk aan een eindeloos
borduurwerk, dat aan hare pleegmoeder
behoorde, waarin zjj evenveel fouten als
steken maakte.
Met het aanbreken der lente begon men
plannen te maken om naar buiten te gaan.
't Is toch vreemd!* zeide Jacques op
zekeren avond, toen Clermont met Mevrouw
Ramey over den zomer praatte; »men ver
maakt zich den geheelen winter, men ver
laat elkander slechts om elkaar weder te
ontmoeten, men brengt meer dan de helft
van den tyd met eikander doormaar zoo
jaar, die een geheele reeks van moorden
op het geweten heeft en een verdierljjkt
wezen is.
De misdaden ten laste van de bende,
zjjn talloosmoord op twee priestersop
een vrouw, wier ljjk in stukken werd ge
sneden het neerschieten van een geheel
gezindoodmartelen van een kind uit
wraakzucht jegens den vader, levende ver
branding van een spion enz. Helaas is slechts
een gedeelte van de bende in handen der
justitie, terwjjl het overige gedeelte onder
aanvoering staat van den bandiet Candino
die in de Siciliaansche couranten openlgk
dreigbrieven plaatst, nieuwe misdaden voor
bereidt en een vreeseljjke Vandetta aanzegt.
De rechtbank te Caglia heeft kortelings 20
bandieten, die de omstreken van Serbarini
onveilig maakten, van 12 tot 24 jaren
j tuchthuisstraf opgelegd. Men meldt nog,
dat de hierboven genoemde bandiet Botin-
Üdaro aan zjjn gedenkschriften werkt 1
De president van do Ver. Staten heeft,
jjop verzoek der Chineesche regeering om
j iemand aan te wijzen om de beide Chi
neesche gevolmachtigden bjj te staan in het
voeren der vredes-onderhandelingen met
Japan, den oud-minister Foster aangewezen,
en deze zal nu 7 Januari over Vancouver
naar Tokio vertrekken. Foster gaat echter
niet als vertegenwoordiger der Ver. Staten,
maar enkel als particulier. Men beweert
steeds, dat het doel van China met het aan-
knoopen der vredes-onderhandelingen niets
anders beoogt dan Da Cni«
neezen hebben een wo
»Wie kan wachten, die wint.* Zjj hopen
gaandeweg hat Japan;>cbe 1 leor
guerilla uit te putten en rekenen daarbjjj
op de hulp v: can v ter Mania-
joerjje zoo geducht kan zjjn. in dien tusschen -
tgd willen de Chiueezen hun leger hervor
men, met medewerking van buitenlandsche
officieren, die bjj hen dienst hebben geno
men. Wanneer het ten slotte werkelgk tot
ernstige vredes-onderhandelingen komt, dan
zal China sterke oppositie roeren alvorens
aan Japans eischen toe te geven, vooral
waar het afs va belaft.
De Chineesche gezant te Washington ver
klaarde althans, dat zjjn Regeering geneigd
is een schadevergoeding te betalen, maar
nooit eenig grondgebied zon afstaan. Als
de Japanners te Peking zjjn, sullen de Chï»
neezen er wellicht andsrs over denken.
De Keizer van China gaat steeds voort
met parata executie te honden over de be
velhebbers, aan wier lafhartigheid hg de ge
leden nederlagen wjjt. Na is Kung Choa
dra de zomer gekomen is, wanneer het
zoo aangenaam zou zjjn, te samen van het
mooie weder, van het groen, van zoovele
heerljjke dingen te genieten, kjjk mg
maar niet met zulk een spotachtig gezicht
aan, Juffrouw, ik ben geen dichter, en de
lyrische dichttrant is mjj geheel vreemd,
op dat oogenblik, zeg ik, scheidt men van
elkander. Dat is toch eigenljjk wel wat al
te dwaas. Maar, Mijnheer Clermont, waar
a jj heengaat, ga ik ook heenHet strand
behoort immers aan iedereen, mits er plaats
in de hotels is! En als er geen plaats is,
dan heeft men nog het redmiddel om in
een omnibus te slapen of in het station,
evenals de pakjes, waarbjj geen haast is.«
»Maak u maar niet warm,* zeide Amélie,
>ik heb geen plan om dit jaar naar de zee
kust te gaan. Ik zal mjj ditmaal maar met
Charolais vergenoegen.*
»Nu, ik houd mjj aan hetgeen ik gezegd
heb: Waar gij heengaat, ga ik ook heen.*
»Dus, Mijnbeer,* zeide Sylvie, die tot
dasverre het stilzwijgen bewaard had, »zul-
len wij het genoegen hebben, a op het
kasteel te zien; want mjjn pleegvader en
mijne pleegmoeder hebbe» mjj beloofd, er
een groot gedeelte van den zomer door te
brengen.*
Mevrouw Ramey zette grootte oogen op.
Dat was ten minste al eenige toenadering
Hoe zon Jacques dit opnemen? Het ant
woord liet zich niet lang wachten.
>Dat is,« zeide hij met eene stem, die
zijns ondanks trilde, »eene gunst, waarop
ik niet had durven hopenIk ben t«
dankbaar om wexspn»&.enu mj zyxx, maar...*
Mevrouw Ramey viel hem in de rede en
liet hem bljjken, dat deze uitnoodiging met
haar medeweten geschied was. Amélie keek
haar man aan, die haar door middel van
ean wenk ten antwoord gaf, dat hjj de
zaak als geklonken beschouwde. Sylvie zag
er niet naar uit, alsof zij zooveel bjjzon»
ders gezegd hadkalm, zooals zjj gewoon-
ljjk was, als zij niet de een of andere grap
uithaalde, tornde zij de steken van het
borduurwerk los, die zjj verkeerd gedaan
had, terwjjl zjj hare oogen van tgd tot tgd
op de aanwezigen vestigde.
Sedert dien tgd waren er zes weken ver-
loopen. Mgnheer en Mevrouw Clermomt
waren op het kasteel aangekomen, veel
vroeger dan gewoonljjk, om het geduld van
Jacques niet op eene al te zware proef té
stellende jonkman had zich na verloop
van eenige da en bjj hen aangesloten, want
het eerste woord van Sylvie, toen zij kwamen,
was geweestWaar is Mjjnheer Dabrancy
Dit was door Amélie terstond overgebracht
aan dengene, dien het betrof.
Sylvie liet zich het hof maken, zij speelde
met Jacques als eene kat met eene muis,
hem nu eens hoop gevende, dan weer ont
moedigende, en somtgds aan hare zonder
linge manier van handelen eene teederheid
parende, die veel op liefde geleek.
IIE1IWSBL AD
(Naar het Fransch.J
/Wordt vervolgd*/