I'd Land van Lleusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard. SYLVIE. Munflus vult decipi. FEUILLETON. Uitgever: R. J. VEERMAN, Heusden. M 1373. DONDERDAG 3 JAN. 1895. yooE O Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00. Franco per post zonder prjjsveihooging. Afzonderlijke nmmmtrs 5 cent. Advertentdën van 16 regels SO ct. Elke regel meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. >De wereld wil bedrogen zjjn.* Als dit gevleugeld woord luidde: »de wereld wordt bedrogen,* wat een heerljjke reden zou er dan bestaan om een jeremiade te zingen over die arme wereld, die met al haar in wendige ellende ook nog ten prooi staat aan bedrog. Maar de ouden, van wie dit Latijnsche spreekwoord afkomstig is, wisten 't al beter. Ze wisten reeds dat de wereld niet slechts bedrogen wordt, maar dat ze zonder be drogen te worden niet vroolijk leven kan. Ze wil bedrogen worden. Een winkelier, die waren eerste soort tegen marktprjjs verkoopt en deze waren eenvoudig aanbeveelt, zonder ophef, omdat hjj vertrouwt dat ze zich zelf wel zullen aanbevelen, daar goede wjjn geen krans van noode heeft, moet de vlag strijken voor zjjn concurrent, die groot lawaai maakt, om zjjn goedje van 2de en 3de kwaliteit aan den man te brengen, 't Is of de menschen dol zjjn, ze bestormen zjjn winkel om goed- koope suiker en spotgoedkoope thee te be machtigen. Ze zouden dien anderen hartelgk bedanken en koopen liever ontuig voor een paar centen minder dan waarvoor ze goede waar konden ontvangen eenvoudig omdat ze 't zoo genoegljjk vinden bedrogen te worden. We noemden daar thee. Hebt ge ooit een grooter en onbeschaamder charletannerie beleefd dan tegenwoordig met thee gespeeld wordt? Waar van de minste soort, afge trokken blaren opnieuw gedroogd en ge verfd, blaren van boomen, die nooit in hun nabjjheid een theestruik hebben zien op wassen, wordt met ophef aan de markt gebracht en om de luitjes lekker te maken, worden er prjjzen in geld uitgeloofd, te te verloten onder de gebruikers. Men zou zeggen dat is een zeer door zichtig spel, iedereen, die maar een zeer gewoon menschenverstand heeft, kjjkt daar doorheen en zal wel oppassen voor zij a maag en zjjn lieve geld. Die kooplui ver- koopen toch om te verdienen, niet om ons, publiek, een cadeau te geven. Wanneer ze van hun verkoopprijs de geschenken gelden aftrekken, zullen ze wel zorgen nog een aardig percent winst over te houden, waar toe zouden ze anders al die moeite zich getroosten Zoo zou men zeggen, maar de ouden zeiden 't reeds»nundus vult decipi.* De wereld wil bedrogen, met open oogen be drogen worden. Die goedkoope, waterhou- (9 »Het zal zelfs goed zjjn,« zeide Clermont, die aan zjjn eigen huweljjk dacht, >hari eenige hinderpalen in den weg te leggen, opdat zjj de voldoening mogen smaken, ze te overwinnen. Zjj zullen daardoor in het vervolg nog des te gelukkiger zjjn.« >Ondeugd!« zeide zjjne vrouw, terwjjl zij hem met den vinger dreigde. De winter werd gezellig doorgebracht; vóór Paschen had Mevrouw Ramey elf aanzoeken om de hand barer nicht ont vangen. Zjj had er geen enkel afgewezen, daar zjj de taak om over deze voorstellen te beraadslagen, tot later uitstelde. Dit middel, overigens uitstekend, sloot terstond die minnaars buiten, die het niet ernstig meenden, en liet gelegenheid tot het doen van een nader onderzoek. Men waehtte nog slechts op het aanzoek van Jacques. Dit kwam echter niet. Jacques gevoelde, dat hjj Sylvie liefhad, maar hjj vreesde, niet door haar bemind te worden. De vrees, dat zjj niet uit op rechte liefde met hem zou trouwen, vervulde 'hem zoozeer, dat hjj haar niet ten huweljjk wilde vragen. Verscheidene malen had hjj dende thee, waterhoudend omdat ze niet zuinig geverfd is, wint het ver boven de met geen ophef geadverteerde waar van soliede huizen. Omdat 't uitzicht geopend wordt op den bodem van 't kopje eenige zilveren muntstukken te vinden, slikken we het vocht en maken elkaar wijs dat 't beste thee is. Laatst belt aan een woning in de stad, we weten niet of de nu volgende praktjjk reeds op 't platteland uitgeoefend wordt, doch ze zal ook daar zich uitbreiden en en dan is men gewaarschuwd, daar belt dan een heer aan, goed in de kleeren, een hooge zijen op één oor en een tong, rad als een wagenwiel, en die begint me daar uit te pakken van een vereeniging tot ver schaffing van meubelen tegen lagen prijs. Hjj vertrouwde dat meneer daarvan lid zou worden, 't kostte maar 5 cent per week men ontving een boekje, waarin elke week met expresselijk daarvoor gedrukte zegeltjes kwitantie gegeven werd. Terstond nadat de 52ste inlage betaald werd, zou de direc teur komen met een lijst van meubelstukken en huishoudelijke gereedschappen benevens een trommel met numm*rs. Men trok dan een nummer en ontving wat op de ljjst bjj dit nummer genoteerd stond. Meneer werd natuurlijk geen lid. Hjj antwoordde dat hjj veel vertrouwen stelde in den man die wekeljjks de centen op zon komen halen, maar aangezien hij niet zeker was of de directeur na een jaar wel komen zou en indien hjj kwam of het ontvangene het geld waard zou zjjn, paste hjj feestelijk voor deze verkapte loterjj en de zjjden hoed droop af. »Natuurlijk« schreven vre daar. Maar zoo natuurljjk is dat bedanken voor derareljjk vereerend aanbod toch niet, want diezelf le kerel had een groote ljjst van leden, meestal gevonden onder den minderen stand, die hun lieve centjes geregeld offeren aan een onbekenden directeur, die wel zorgen zal aan 't langste lijntje t? trekken. Het dienst meisje van onzen kennis vertelde dat ook haar moeder »er in* was voor haar zelf en voor de kinderener is n.l. ook een kinder- afdeeling in die zwendelarjj van twee ct. per week. Onze kennis heeft de politie kennis gegeven van deze praktjj ken, maar de wet heeft znlke groote mazen op dit punt dat we vreezen voor eenig succes. Zoolang wjj bedrogen willen worden zullen er altjjd liefhebbers gevonden worden om dat te doen en daar deze in den regel niet de domsten der menschen kinderen zjjn, weten ze onze groote-gatea-wet meesterljjk te ontduiken. lust gehad, naar het Nyanza-meer terug te keeren, niet om het Nyanza-meer op zich zelf, want de groote meren hadden voor hem al hunne bekoorljjkheid verloren, maar om de gevaarljjke nabjjheid van een meisje te ontvlieden, dat hjj hartstochteljjk beminde, zonder te weten, of hjj wel ooit wederliefde zou vinden. Hjj had gedurende dien winter genoeg van het huishouden van Clermont gezien en dit te nauwlettend gadegeslagen, dan dat hij niet begeerig zou uitzien naar een huweljjk uit liefde. »Over vijftien jaren zooals zjj te zjjn,* zeide hjj bij zich zelf, »dat geeft troost, als men oud wordt. Ik zou wel eens willen weten, of Amélie er ooit aan gedacht heeft, dat zij in jaren toeneemt?* Hjj keek Mevrouw Clermont dik wjj Is op lettend aan om te zien, of zij de jaren be treurde, die zij aan de zijde van Clermont had doorgebracht. Neen, zjj was in alle op zichten gelukkig; op den arm van haar echtgenoot leunende, die haar vriend, haar reisgenoot geworden was, ging zjj voor waarts zonder zich af te vragen, werwaarts de weg haar voeren zou. Als zij hem maar altijd bij zich had, bekommerde zij zich weinig om al het overige. Naarmate Jacques deze beminlijke vrouw beter leerde kennen, vatte hjj eene harte- ljjker genegenheid voor haar op. De koel heid, die zjjne jeugdige dwaasheden tusschen hen hadden doen ontstaan, was sedert lang verdwenen; zij waren even goede vrienden als vroeger, toen hjj haar over zjjne ver- Adres aan de flesschentrekkers op groote schaal, die onbeschaamd koopen zonder te betalen en verkoopen a contant, zoodat alles in winst wordt omgezet. Hoeveel malen is tegen dezulken gewaarschuwd? Zooveel maal dat men schroomt het nog eens te doen. Iemand die zich verdrinken wil, is moeiljjk van het water af te houden en die zich per se wil ophangen, vindt boomen in overvloed. Zoo is het een ondoenljjk iets een wereld, die bedrogen wil zjj», uit de klauwen der flesschentrekkers te honden. Desniettemin sporen we onzen lezers nog maals aan de oogen open te houden. Om nu niet den indrnk te geven dat 't uitsluitend Nederlandsche kooplui zjjn, die de goe gemeente trachten te misleiden, geven we ten slotte een kort lijstje van kwade praktjjken onder onze naaste buren. In Berlijnsche kranten leest men geregeld adver tentiën van verkooping van meubelen, af komstig van een kunstenares, die door plotseling vertrek baar meubilair tegen spot- prjjzen verkoopen moet. Men vindt er aan kondigingen in van graven »van ouden adel,* door den nood gedwongen een kost baar schilderstuk te verkoopen, van jonge weduwen, die hun »kostbaar« huisgeraad voor een prijsje aan jonge echtparen trachten aan den man te brengen. In Keulen vindt me» niet minder dan zes-en-dertig firma's, die den naam »Farina« voeren. Daar deze naam meel beteekent en in Italië zooveel maal voorkomt als hier Mulder of Jansen, is het niet moeielgk in Milaan of elders een nachtwacht of straatveger op te schom melen, die den vereerden naam Farina draagt en tegen een goed drinkgeld te bewegen is compagnon te worden van een Eau de Cologne-firma. Iets dergelijks is zelfs laatst geschied om te concurreeren tegen den be kenden pianofabrikant Blüthner. In Frankrjjk worden dergeljjke praktjjken niet, straffeloos bedreven. Art. 1382 van het Burg. wetboek luidt n.l.: »Iedere handeling eens menschen, die een ander schade be rokkent, verplicht dengene, door wiens schuld de SGhade ontstaan is, tot vergoeding derzelve.* En Art. 1383: Ieder is verant- woordeljjk voor het nadeel, 't welk door zjjn handeling of door zjjn nalatigheid ver oorzaakt is.« Deze artikelen schjjnen den Franschen rechters genoeg te zjjn om zwendelarjjen van bovenbedoelde soort tegen te gaan. We willen hopen dat ook onze wetgeving spoedig krachtig te velde moge trekken tegen bedrog en onedele concurrentie. Bnitenlan el- Den 7den Januari zal te Antwerpen de behandeling aanvangen van het preces tegen mevrouw Joniaux, beschuldigd wegens ver giftiging harer bloedverwanten. Er zijn 100 getuigen gedagvaard, waarvan 60 uit Ant werpen; de overige getuigen komen uit Brussel en Parjjs. De voorziening in cassatie van den kapi tein Dreyfus is verworpen. Derhalve zal Dreyfus nu van den mili tairen rang vervallen verklaard en naar Nieuw Kaledonie gezonden worden. De openbare veiligheid in Italië laat niet weinig te wenschen over. Sedert gernimen tjjd volgen de inbraken en diefstallen elkaar al sneller en sneller op, zonder dat de politie ooit e*n der daders in handen krjjgt. Dit komt in hoofdzaak doordien zooals on langs te Bologna is gebleken verscheiden dieven zelf tot de politie behooren. Het nieuwste op het gebied van schelmerij is de streek, waarvan drie logés uit het aan- zienljjke »Hotel de Rome,* de markiezen Pallavicini en Duraszo en de advokaat Giampietro de slachtoffers werden. Genoem den ontvingen terwjjl zjj sliepen, op hun kamers bezoek, werden gechloroformeerd en daarop beroofd van al het geld, dat zjj bjj zich hadden, meer dan 7000 lires. De dief, een blond, net gekleed heer, die zich uitge geven had voor baron Campodonico, verdween terstond met zjjn buit en er is tot heden nog geen spoor van hem ontdekt. Al even onveilig is het buiten de poorten, waar dezer dagen op den weg van Fras- cati naar Montecompatri een koets met twee heeren werd aangevallen door drie vermomde bandieten, en geheel uitgeplun derd. Intusschen zjjn de bladen vol van de Sardinische struikrooverijen, waarbjj allerlei notabelen, zooals burgemeesters, gemeente raadsleden, advokaten en onderwjjzers be trokken zjjn, waar de overheid minst ge nomen het rooverwezen duldt en vanwaar een prefect onlangs naar Rome schreef Wilde ik de bandieten inderdaad opruimen, dan zou ik een begin moeten maken met den afgevaardigde X.« Terwjjl zulke feiten op Sardinië voorvallen, zjjn voor het ge rechtshof te Palermo zeven leden van de beruchte bende »Rannina« verschenen, wier aanvoerders Botindaro en Leonardo mede onder de gevangenen behooren. Botindaro die roover werd nadat hjj zjjn tegenstander bjj een gemeenteraadsverkiezing te San Mauro had doodgeschoten is een in het zwart gekleed, elegant heer van 27 drieteljjkbeden en ook over zjjne vorderingen sprak; alleen hadden zich bjj dit kinderljjke vertrouwen wat meer achting en teederheid gevoegd, die aan de vriendschap van een jongen man voor eene nog jeugdige vrouw eigen zjjn. De lente kwam, en de bals werden zeld zamer. Daar Jacques niet veel van dansen hield, was hjj wel de laatste om zich hier over te beklagen. De schitterende partjjen werden allengs vervangen door intieme diners bjj Mevrouw Clermont. Zonder eene bepaalde afspraak te maken, ontmoetten de vrienden elkander daarMevr. Ramey gi»g *8 avonds met Sylvie naar boven om een oogenblikje tc pratenmen trof er Jacques aan of wel het was Sylvie, die bg Amélie was big ven dineeren, en Jacques kwam dan 's avonds, bjj toevalMen maakte mu ziek. Mevrouw Clermont had eene mooie stem en bracht daardoor de aanwezigen vaak in verrukkingop zulke avonden werkte Sylvie gewoonlijk aan een eindeloos borduurwerk, dat aan hare pleegmoeder behoorde, waarin zjj evenveel fouten als steken maakte. Met het aanbreken der lente begon men plannen te maken om naar buiten te gaan. 't Is toch vreemd!* zeide Jacques op zekeren avond, toen Clermont met Mevrouw Ramey over den zomer praatte; »men ver maakt zich den geheelen winter, men ver laat elkander slechts om elkaar weder te ontmoeten, men brengt meer dan de helft van den tyd met eikander doormaar zoo jaar, die een geheele reeks van moorden op het geweten heeft en een verdierljjkt wezen is. De misdaden ten laste van de bende, zjjn talloosmoord op twee priestersop een vrouw, wier ljjk in stukken werd ge sneden het neerschieten van een geheel gezindoodmartelen van een kind uit wraakzucht jegens den vader, levende ver branding van een spion enz. Helaas is slechts een gedeelte van de bende in handen der justitie, terwjjl het overige gedeelte onder aanvoering staat van den bandiet Candino die in de Siciliaansche couranten openlgk dreigbrieven plaatst, nieuwe misdaden voor bereidt en een vreeseljjke Vandetta aanzegt. De rechtbank te Caglia heeft kortelings 20 bandieten, die de omstreken van Serbarini onveilig maakten, van 12 tot 24 jaren j tuchthuisstraf opgelegd. Men meldt nog, dat de hierboven genoemde bandiet Botin- Üdaro aan zjjn gedenkschriften werkt 1 De president van do Ver. Staten heeft, jjop verzoek der Chineesche regeering om j iemand aan te wijzen om de beide Chi neesche gevolmachtigden bjj te staan in het voeren der vredes-onderhandelingen met Japan, den oud-minister Foster aangewezen, en deze zal nu 7 Januari over Vancouver naar Tokio vertrekken. Foster gaat echter niet als vertegenwoordiger der Ver. Staten, maar enkel als particulier. Men beweert steeds, dat het doel van China met het aan- knoopen der vredes-onderhandelingen niets anders beoogt dan Da Cni« neezen hebben een wo »Wie kan wachten, die wint.* Zjj hopen gaandeweg hat Japan;>cbe 1 leor guerilla uit te putten en rekenen daarbjjj op de hulp v: can v ter Mania- joerjje zoo geducht kan zjjn. in dien tusschen - tgd willen de Chiueezen hun leger hervor men, met medewerking van buitenlandsche officieren, die bjj hen dienst hebben geno men. Wanneer het ten slotte werkelgk tot ernstige vredes-onderhandelingen komt, dan zal China sterke oppositie roeren alvorens aan Japans eischen toe te geven, vooral waar het afs va belaft. De Chineesche gezant te Washington ver klaarde althans, dat zjjn Regeering geneigd is een schadevergoeding te betalen, maar nooit eenig grondgebied zon afstaan. Als de Japanners te Peking zjjn, sullen de Chï» neezen er wellicht andsrs over denken. De Keizer van China gaat steeds voort met parata executie te honden over de be velhebbers, aan wier lafhartigheid hg de ge leden nederlagen wjjt. Na is Kung Choa dra de zomer gekomen is, wanneer het zoo aangenaam zou zjjn, te samen van het mooie weder, van het groen, van zoovele heerljjke dingen te genieten, kjjk mg maar niet met zulk een spotachtig gezicht aan, Juffrouw, ik ben geen dichter, en de lyrische dichttrant is mjj geheel vreemd, op dat oogenblik, zeg ik, scheidt men van elkander. Dat is toch eigenljjk wel wat al te dwaas. Maar, Mijnheer Clermont, waar a jj heengaat, ga ik ook heenHet strand behoort immers aan iedereen, mits er plaats in de hotels is! En als er geen plaats is, dan heeft men nog het redmiddel om in een omnibus te slapen of in het station, evenals de pakjes, waarbjj geen haast is.« »Maak u maar niet warm,* zeide Amélie, >ik heb geen plan om dit jaar naar de zee kust te gaan. Ik zal mjj ditmaal maar met Charolais vergenoegen.* »Nu, ik houd mjj aan hetgeen ik gezegd heb: Waar gij heengaat, ga ik ook heen.* »Dus, Mijnbeer,* zeide Sylvie, die tot dasverre het stilzwijgen bewaard had, »zul- len wij het genoegen hebben, a op het kasteel te zien; want mjjn pleegvader en mijne pleegmoeder hebbe» mjj beloofd, er een groot gedeelte van den zomer door te brengen.* Mevrouw Ramey zette grootte oogen op. Dat was ten minste al eenige toenadering Hoe zon Jacques dit opnemen? Het ant woord liet zich niet lang wachten. >Dat is,« zeide hij met eene stem, die zijns ondanks trilde, »eene gunst, waarop ik niet had durven hopenIk ben t« dankbaar om wexspn»&.enu mj zyxx, maar...* Mevrouw Ramey viel hem in de rede en liet hem bljjken, dat deze uitnoodiging met haar medeweten geschied was. Amélie keek haar man aan, die haar door middel van ean wenk ten antwoord gaf, dat hjj de zaak als geklonken beschouwde. Sylvie zag er niet naar uit, alsof zij zooveel bjjzon» ders gezegd hadkalm, zooals zjj gewoon- ljjk was, als zij niet de een of andere grap uithaalde, tornde zij de steken van het borduurwerk los, die zjj verkeerd gedaan had, terwjjl zjj hare oogen van tgd tot tgd op de aanwezigen vestigde. Sedert dien tgd waren er zes weken ver- loopen. Mgnheer en Mevrouw Clermomt waren op het kasteel aangekomen, veel vroeger dan gewoonljjk, om het geduld van Jacques niet op eene al te zware proef té stellende jonkman had zich na verloop van eenige da en bjj hen aangesloten, want het eerste woord van Sylvie, toen zij kwamen, was geweestWaar is Mjjnheer Dabrancy Dit was door Amélie terstond overgebracht aan dengene, dien het betrof. Sylvie liet zich het hof maken, zij speelde met Jacques als eene kat met eene muis, hem nu eens hoop gevende, dan weer ont moedigende, en somtgds aan hare zonder linge manier van handelen eene teederheid parende, die veel op liefde geleek. IIE1IWSBL AD (Naar het Fransch.J /Wordt vervolgd*/

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1895 | | pagina 1