Kei Land van Iteusden en Alteiia, de Langslraal en de Bonimelerwaard.
SYLYIE.
Toynbee-werk.
FEUILLETON.
Uitgever: L. J. YEEBMAS, Heusden.
M 1381.
WOENSDAG 30 JAN.
1895.
Buitenland.
VOOR
O
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO.
Franco per post zonder prjjsvei hooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertsntiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 71/, ct. Groote letters naar plaateruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavomd
ingewacht.
't Was op een schoonen, zachten April-
avocd dat door den secretaris van de S -
cietet »Tot onderling nut*, ten aanhoor
van vj]f gewone en vier bestuursleden het
jaarverslag uitgebracht werd. 't Was een
naargeestig verslag, één en al moedeloosheid
en noch zjj, die een warm, noch zij die
een koud grogje nuttigden, zagen eenig
licht in de duisternis. Op een na. Die een
was de jonge docter, kersversch van de
academie, een man vol idealen. Toen na
lezing van het verslag namens het bestuur
een voorstel gedaan werd, dat als 't ware
de belichaming was van 't moedelooze ver
slag en alle leden door een zucht reeds
voor 't stemmen hun antwoord lieten raden,
was 't de docter die wat leven in de brou-
werjj braakt en zoodanig te keer ging dat
zijn medeleden van verbazing de handen
incn sloegen en eenstemmig verklaarden
dat ze zich op zijn splinternieuw voorstel
stel van het bestuur de zaak aan kant te
doen en 't verlies onderling te dekken.
Maar nu hadt ge den docter eens moeten
hooren
Wat, riep hij uit, aan kant doen, en de
zaak is nog niet eens begonnen! Ik bedoel
goed begonnen, w. t. v. Ja, ge hebt boeken
gegeven en middelen verstrekt om den tijd
te passeeren, maar wat hebt ge gedaan
om den lust tot lezen aan te wakkeren en
den bezoekers in te wijden in de geheimen
van de verschillende spelen? Niets, ge hebt
er letterlijk niets aan gedaan, alleen maar
gezegd: lees en speel, ik bemoei me verder
niet met je. We hebban nu gezien wat
daarvan komt en nu stel ik voor 't over
een anderen boeg te gooien en ons persoon
lijk voor deze zaak te interesseeren. Ik heb
b. v. op ons zaaltje een schaakspel zien
staan, 't is nog ongerept, want geen der
bezoekers heeft er ooit een gezien. Nu stel
ik voor, dat gjj Van der Wind, die een
bolleboos in 't schaken zjjt, één avondje
in de week u wijdt om de geheimen van
nog eens ernstig beslapen moesten.
>Onderling Nut*, moet ge weten, had 1 dat schoone spel uit te leggen aan de lief-
een jaar te voren besloten ook eens iets hebbers. Komen zullen ze wel, als wij maar
te doen voor dien grooten kring van mannentakt hebben met ze om te gaan. Willemsen
en vrouwen, die opgaan in de zorgen voor en ik zullen een avondje voor onze rekening
't dagelijksch brood, die alleen maar weten nemen en wat muziek maken. Als dat op-
wat tobben en zwoegen is en geen ver- neemt en daar ben ik niet bang voor, dan
moeden hebben dat ook voor hen geestelijk j' geven we in de a.s. winter een compleet
genot is weggelegd. Toen dit plannetje was concert, maar dan moeten er dames mee-
opgeworpen werd het door de leden met doen. Ik sta mijn piano voor 't goede doel
veel bgval opgenomen en voor hun doen af. Uw dochters Willemsen en de uwe Van
schitterend uitgevoerd. Men besloot een bi- Gent zullen zeker gaarne meedoen,
bliotheek te stichten en die onder dak te' En nu de bibliotheek. Wat die betreft,
brengen op de bovenzaal van een bierhuis moeten we geheel van richting veranderen,
zonder vergunning, waar dan op twee We zijn van 't idee uitgegaan: de menschen
avonden in de week gelegenheid zou gegeven vervelen zich thuis en zullen gediend zijn
gorden boeken te ruilen niet alleen, maar met wat lectuur. Dat is falikant uitge-
ook te lezen. De kastelein zou voor zeer komen. Wel vervelen ze zich, maar met
van bestuursleden, maar den indruk geven
dat 't ons wezenlijk te doen is iets van onze
wetenschap, van onze kunst te geven en
duidcljjk te maken. We moeten den indruk
geven, niet dat we hun een pleizier komen
doeD, maar dat 't ons pleizier doet, wan
neer ze tot ons komen. Sedert vele jaren
reeds heeft men, vooral in Engeland, op
die wjjze getracht, nuttig te zijn. Mannen
en vrouwen van naam, kunstenaars en spe
cialiteiten op alle gebied van wetenschap
en kunst, hebben zich gegeven aan 't volk
en daar werkelijk plezier aan beleefd Te
Amsterdam, in >Ons Huis«, geven dames
van goeden huize les in verstellen, aan
vrouwen uit 't volk, komen zangers en
zangeressen concert geven, stellen schilders
hun werken ten toon, en 't is aardig, te
hooren, hoe de bezoekers langzamerhand
smaak krjjgen in kunstuitingen van allerlei
aard, zoodat ze nu zelfs een uitgebreid stuk
poezie van Jan van Beers met aandacht
tot het einde toe kunnen aanhooren, wat
in 't begin een onmogeljjkheid was.
In Luxemburg ligt de sneew een meter
hoog. De posten komen niet geregeld aan;
sómmige plaatsen zijn van alle verkeer
verstoken.
450 mark per 100 K.G. worden geheven.
Keizer Wilhelm zal Bismarck gaan be
zoeken, als deze zjjn 80stea jaardag viert.
Vreeselijk verminkt vond mes deze week
op den overweg van den Grand-Central-
Belge te Pont-a-Nole het lijk van een 38-
jarigen mijnwerker te CourcelFs. Een arm
was van het lichaam gescheiden en een
hand werd 20 meter verder gevonden. Het
onderzoek heeft uitgewezen, dat de onge
lukkige tweemaal overreden is, het eerst
door den nachttrein van Walcourt, het
tweede door den vroegtrein. Door eerstge
noemde moet hem een wond aan het hoofd
zijn toegebracht, waarvan lig het bloed met
zijn zakdoek heeft willen stelpen, dien men
in zijn jaszak terugvond. Vervolgens moet
hjj het bewustzijn verloren hebben en zoo
door den tweeden trein zjjn afgemaakt.
Te Horel (district Trier) is een kind
zonder beenen en armen geboren. Het wicht
is overigens krachtig en gezond.
Aan de Times* worden uit Teheran
eenige bijzonderheden medegedeeld van de
aardbeving, die 17 dezer Kuehan heeft ver
woest. De eerste schok werd des middags
waargenomen en in drie minuten was de
stad verwoest. Zes honderd personen werden
bedolven onder de puinhoopen eener moskee
en 600 onder die van verschillende badin
richtingen.
Gedurende drie dagen ontbraken water en
levensmiddelen, zoodat de overlevenden ver
schrikkelijk hebben geleden. Tengevolge der
geleden ontberingen zjjn nog vesl overleden.
Sedert 17 Januari worden er dageljjka
geringen prijs bier en koffie leveren, »On-
derling Nut* voor plaatwerken, dam-, do-
lectuur zjjn ze niet gediend, omdat ze öf 't
lezen verleerd hebben, öf een soort lectuur
mino- en andere zorgen en algemeen voor- wenschen, die wij ze niet geven willen. In
spelde men dezen nieuwen tak van O. N.
een krachtigen bloei.
In den eersten tijd ging het wezenlijk goed
ook. Het zaaltje goed verwarmd en verlicht,
trok aardig volk en de boekeu werden gretig
gehaald. Maar na een paar weken scheen
de glans der nieuwheid geweken eu 't bezoek
beide gevallen moeten ze leeren lezen in
onze boeken. Eu nu stel ik voor dat gij,
dominé, u een avondje beschikbaar stelt
om voor te lezen en aldoende den lust tot
lezen aau te wakkeren. We kunnen dat
eens afwisselen met voordrachten, maar
hoofdzaak moet lezen blijven, met mondelinge
schokken gevoeld. De koude is ondrageljjk.
Volgens officieele opgaven, hebben de Russische geneesheerwn verlaten Askabad
Permitteer me nu nog te zeggen, dat ze j werkstakingen in de Fransche mijnen injom hulp te verleenen.
dat alles Toynbee-werk noemen, naar Ar- |ig93 den mijnwerkers 1.722.000 dagloonen
nold Toyiibee, docent aan de universiteit0f 10.600.000 frs. gekost. In plaats van; De Russische minister van buitenlandsche
te Oxford. Toynbee is reeds op 31-jarigen j 26.651.000 ton in 1892, werden slechts zaken Von Giers is Zaterdag overleden,
leeftijd in '83 overleden, maar 'tis hem j 26.179.000 ton kolen gegraven, zoodat, bij
gelukt, onder studenten en andere geest-j a)in8tens even groot verbruik, 500.000 ton
verwanten, liefde te kweeken voor zijn plan:jmeer uit Engeland en België betrokken is.
den zedelijken en geestelijken vooruitgang j De mijneigenaars leden daardoor 8.900.000
te bewerken door persoonlijke toewijding, j fr> schade.
Eu nu, meneeren, denk eens over dezej
koersverandering na. Grootsch kunnen wij
In den trein tusschen Fontainebleau en
't niet aanleggen, maar toch in elk geval Thomery werd plotseling een der reizigers
doen wat onze hand te doen vindt. door een vlaag van waanzin overvallen.
Den leden van »Onderling Nut« stond Hjj trok een revolver en vuurde zes maal
het niet bijster aan. De een vond dit school- op zjjne medepassagiers, waarvan hij er
meestertje spelen niet aanlokkelijk en toonde drie verwondde, terwijl eene dame onmid- St. Petersburg terug. Hjj werd toea geplaatst
daardoor de zaak ganscheljjk niet gevat te dellijk gedood werd. Aan het eerstvolgend
De heer Von Giers was reeds sedert ge-
ruimen tjjd ernstig ziek. Hij bereikte den
leeftijd van 67 jaren.
In 1841 begon deze staatsman zjjne poli
tieke loopbaan als attaché bjj het Russische
gezantschap te Bucharest. In 1850 werd
hjj secretaris der Russische legatie te Kon-
stantinopel en daarna bracht hjj zes jaren
als gezant te Teheran door. In 1869 werd
hjj gezant te Bern en in 1872 te Stokholm.
In 1875 keerde de heer Von Giers te
hebben, een ander meende dat hjj er den
tijd niet voor zou kunnen afzondereneen
derde geloofde niet
Halt, riep de docter, die schoolmeesteren
wil, zal dat wel spoedig afleeren, die geen
tjjd heeft, zal leeren dien te vinden, maar
geloof is een allereerste vereischte bjj Toyn-
station werd de krankzinnige door de politie
onschadeljjk gemaakt.
daar ontvangt hjj het ontwerp van den Rjjks-
dag, hetwelk in hoofdzaak een herhaling is
bee-werk. Toynbee zelfheeft gezegd: Geloof van dat van 't vorige jaar. In dat ontwerp
in het nuttige en goede van uw werk en wordt voorgesteld een belasting te heffen
naar de mate ge dat doet, naar die mate van tabaksfabrikaten, terwijl de belasting
bjj het depurtement van buitenlandsohe
zaken, en in het bjjzender belast met het
beheer over de Aziatische bezittingen. Als
assistent van prins Gorschakoff bewees hg
Juist heeft de Duitsche Bondsraad hetgoede diensten bjj de oplossing van de moei-
ontwerp op de tabaksbelasting goedgekeurd, ljjkheden met Engeland, die toen aan de
orde waren.
Van daar dan ook, dat de heer Von
nam af, de lezers slonken. Nog voor 't einde toelichting.
van den winter kon O. N. reeds constateeren Om nu niet te veel hooi op onze vork
dat deze poging zoo goed begonnen, jam- te nemen, stel ik voor, ons hiertoe te be-
merljjk mislukt was en vandaar dat treurige palen. Ik hoop, dat de heeren me goed be-
jaarverslag en die zuchten over de ondank- grepen hebben uit deze enkele grepen. We
baarheid van 't volk. Vandaar ook het voor- moeten daar niet gaan zitten met het air
(Naar het Fransch.J
(17
geweestvroeg
»Zoo, zijt ge jaloerse!)
Sylvie. »En wat dacht ge wel, toen ge
jaloersch waart
»Het was een zeer onaangename positie,
zeide Clermont lachende. »Ik had wel lust
om heen te gaan of iets onaangenaams
tegen Amélie te zeggen, of ook den kapi
tein te dooden. Hjj heetteMaar ik
weet mjj zjjn naam waarljjk niet meer te
herinneren.*
»Hadt ge lust om iets onaangenaams
tegen mjjne pleegmoeder te zeggen?* her
nam Sylvie op denzelfden toon, alsof zjj
eene les gerepeteerd had om die van buiten
te leeren. »Het was immers hare schuld
niet?«
»Wel zeker niet. Maar het voornaamste
kenmerk van de jaloezie bestaat juist in
onbilljjkheid.*
Sylvie knikte toestemmend.
ȣn verder?*
»Wat verder?*
»Toen ge opgehouden had, jaloersch te
zjjn. En wanneer was dat?*
»Toen ik uit den mond van Amélie ver
nam, dat zij mjj veroorloofde, hare hand
te vragen.* j
Waart ge toen gelukkig?*
»Dat zal waar wezen,* zeide Clermont.
De herinnering aan die geheiligde ure,
die sedert lang in het binnenste van zjjn
hart begraven was onder eene menigte
andere genotvolle uren, rees thans in al
hare kracht wedef bij hem op.
Sylvie had haar hoofd voorovergebogen
en vroeg niet verder. De geregelde stap der
paarden was het eenige geluid, dat zich deed
hooren. Pierre had geen lust om het stil-
zwjjgen te verbrekende herinnering, die
zjjne pleegdochter bjj hem opgewekt had,
riep duizend teedere aandoeningen te voor
schijn. Na de onvergeteljjke ure, waarop
Amélie zjjne hand had aangenomen, waren
er andere uren gevolgd, die minder liefelijk,
minder plechtig waren, en ook deze zweefden
hem nu weer voor den geest.
Zij kwamen thans aan een met gras be
groeid pad, dat zóó smal was, dat de paar
den somtijds genoodzaakt waren, tegen el
kander op te dringen.
»Pa,« zeide Sylvie na eenige oogenblik-
ken met eene vriendeljjke, maar bewogene
stem, »houdt ge van Jacques Debrancy?*
»Dat heb ik je al lang geleden gezegd,*
zeide Clermont verwonderd. »Ik acht hem
zeer hoog en heb hem innig lief.*
Sylvie slaakte een zucht. Zij kwamen op
dit oogenblik op een kruispunt, waarop
hooge lanen met eeuwenoude boomen uit
liepen. Zjj deed haar paard stilstaan.
»Pa,« zeide zjj, »er zjjn verschillende
manieren, waarop men iemand kan lief-
hebben, niet waar?*
>Ja,* zeide Clermont aarzelend, daar hjj
zal uw arbeid vruchten dragen.*
Hierna scheidden de heeren, doch ze zjjn
niet op des docters voorstel ingegaan, wat
zeer jammer is, want er staat geschreven
hjj dan, die weet goed te doen en 't niet
doet, dien is 't zende.
deze vraag niet recht begreep.
»Er moeten wel verschillende manieren
zjjn,* hernam zjjne pleegdochter met eene
langzaam toenemende verheffing van stem,
»want ik houd van tante Ramey, ik houd
van mjjne pleegmoeder ik houd veel
van Jacques Debrancy, en ik houd van u,
beste pleegvaderen dat alles op eene
verschillende manier.*
>Dat moet wel zoo zijn, daar die ge
negenheid van een verschillenden aard is.«
»Maar Jacques heeft nog weer eene an
dere manier om mjj lief te hebben Zeg
eens, pa, is dat de rechte manier?*
De stem van Sylvie trilde; zij wendde
het hoofd af. Pierre bemerkte eensklaps,
dat hij sedert lang aan zijne pleegdochter
onderricht omtrent liefde gaf, en dat te
midden der bosschen!
»Die manier is zonder twjjfel de rechte,*
zeide hjj eenigszin3 droogjes, »daar je de
hand van Jacques aangenomen hebt en
met hem gaat trouwen.*
Sylvie gaf haar paard een tikje met hare
karwats, ten gevolge waarvan het dier als
een pijl uit een boog een der lanen inreed.
Clermont had heel wat te doen om haar in te
halen. Gelukkig was de grond goed en zijn
paard vertrouwd. Al spoedig waren zij naast
elkander en draafden wat kalmer voort. Pierre
deed een paar malen eene poging om zjjne
pleegdochter aan te kjjkenmaar zjj ont
week zjjn blik. Eenige oogenblikken daarna
vestigde zjj hare oogen op hem, en nu ver
ried haar geheele voorkomen het vertrouwen,
dat zjj in hem stelde.
»Ik ben wel wat dwaas, pa,« zeide zjj
op inheemsche ruwe tabak zou vervallen
en die op buitenlandsche ruwe tabak van
85 tot 40 mark worden verminderd. Daar
entegen z©u van buitenlandsche fabrikaten,
zooals sigaren en sigaretten, 900 mark en
van andere bewerkte buitenlandsche tabak
glimlachende, >maar geef mjj de verzeke
ring, dat ge mjj daarom niet minder lief-
hebt.*
>Het is gevaarljjk, je iets te bekennen,
wat het ook wezen moge,* zeide Clermont,
»want je onthoudt dit om er later gebruik
van te maken. Toch wil ik wel erkennen,
dat je dwaasheid niet onaardig is, mits je
besloten hebf, je te verbeteren.*
Sylvie glimlachte met een zegevierenden
blik en wierp het hoofd een weinig naar
achteren. Zij zag er zóó betooverend uit.
Met hare karwats trok zij een hangenden
tak met kamperfoelie naar zich toe, rukte
er een paar bloemen af, zonder stil te
blijven staan, en wikkelde die in haar
sluier.
»Wjj zullen er binnen eenige oogenblik
ken zijn,* zeide zjj. »Wjj mogen aan de
bewoners van deze bosschen de eer wel
aandoen, ons een weinig voor hen op te
sieren.*
Zij reikte een bloem aan Clermont toe,
die wel genoodzaakt was, haar aan te nemen.
Werktuiglijk stak hij haar in zjja knoopsgat.
Sylvie zag dit met genoegen. Vjjf minuten
daarna kwamen zjj onder het bladerentak
der bosschen.
Hier waren geene wegen, ternauwernood
voetpaden, begrensd door diepe wagensporen.
Het gras groeide daarop zeer welig en liet
alleen in het midden eene ruimte over,
nauweljjks groot genoeg, dan dat de pooten
van een paard er op konden rusten. Het
was meer dan vjjftig jaren geleden, dat men
daar hout had gekapt, en de mensch had
bjjna den weg daarheen vergeten. Het kreu-
Giers de aangewezen man was, om prins
Gortschakoff in 1882 als minister van
buitenlandsche zaken op te volgen. Van
dat jaar tot nu leidde de heer Von Giers
met vaste hand Ruslands buitenlandsche
politiek. Overeenkomstig de wenschen van
Czaar Alexander II en Czaar Alexander III
was het steeds zjjn streven den Europeesehen
vrede te handhaven.
pelhout had eene manshoogte bereiktjonge
boomen van allerlei soort waren verward
in elkaar gegroeid. De dikke stammen der
oude boomen verhieven zich majestueus, op
hunne witachtige schors versierd met groote
plekken bruin of groen mos; de gladde
beuken schoten uit de reusachtige stronken
bjj groepen van drie of vier op; de eiken
kromden zich als aan eene hevige wanhoop
ter prooionder de reusachtige wortels
hadden de winters groote gaten uitgehold,
die ze aan de lucht blootstelden, en dicht
in de nabjjheid van het bosch strekten zich
de bloempjes tot de pooten der paarden uit.
Na een kwartier lang stapvoets gereden
te hebben, bleef Sylvie, die vooruit reed,
want de weg was te smal voor twee paarden,
eensklaps staan en zeide, terwjjl zjj de hand
uitstrekte:
>Is dat nu de moeite niet waard?*
Eensklaps waren zjj het bosch ten einde,
eer zij er op verdacht waren. Door een vallei,
die als met kiezelsteenen bezaaid was, welke
waarschijnljjk van eene groote overstrooraing
afkomstig waren, vloeide eene stroom, die
zachtkens tusschen de steenen voortkab
belde eene uitgestrekte grasvlakte was daar
als een tapijt uitgespreid; aan den anderen
kant daarvan begon het oosch weder, even
donker, even statig. Deze vallei was een oase,
die door de bladeren der jonge boomen heen
te zien was.
»Het is prachtig! zeide Clermont. »Het
herinnert mjj aan Fontainebleau.*
Wordt vervolgd.)