Pel Land van Heusden en Aliens, de Langstraat en de Bommelerwaard.
SYLVIE.
Ontwapening.
FEUILLETON
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
M 1382. ZATERDAG 2 FEBRUARI.
1895.
(18
Buitenland.
iiwnu»
VOOR
Dit blad verschgnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprps: per 3 maanden f l.OO.
Franco per post zonder prjjsve.hooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
»Zoo gij den vr^de wilt, bereid u dan
voor den oorlog*, dit vliegend woord, reeds
in het oude Rome bekend, die soldatenstaat
bij uitnemendheid, moet nog altijd dienst
doen als gelden gevraagd worden voor de
verdediging, als of alle naburen wachten
op de eerste de beste gelegenheid om als
roovers het land te bezettenmet die oude
spreuk gewapend wordt steeds meer geld
gevraagd, niet om den oorlog te voeren,
dat zij verre, maar om den vrede te be
waren. Alsof van die krijgstoerustingen
geen gevaar dreigt, g>*at men steeds voort
om de krjjgsuitgaven te verhoogen uit liefde
tot den vrede!
In Europa heerscht vre'e, in weerwil
van die krijgstoerustingen. Na den strijd
van 1870 moest Duitschland zijn verove
ringen bsveilingen, en het drievoudig ver
bond tusschen Duitschland, Oostenrijk en
Italië maakte het voor Frankrijk ondoenlijk
pogingen aan te wenden om het verlorene
te herwinnen. Had het misschien na zijn
herstel eene poging gewaagd, het drievoudig
verbond was een afdoend beletsel, en zelfs
het verbond met Rusland gaf aan Frankrijk
geen macht genoeg om den strijd te her
nieuwen. Rusland toch heeft bij voortduring
in eigen boezem genoeg te doenvoor de
ontwikkeling van de hulpbronnen des lands
is vrede een eerste eisch.
En het drievoudig verbond, en de goede
verstandhouding tusschen Frankrijken Rus
land zijn waarborgen voor het behoud van
den vrede. Een oorlog zou dan ook vree-
seljjk zijn Duizenden bij duizenden zouden
de slachtoffers worden van de volmaakte
wapenen. De overwinnaar zou even goed
als de overwonnene de treurige gevolgen
nog jaren ondervinden. Ontzettend zou de
verantwoordelijkheid zijn van hem, die het
eerst het zwaard trok en de aanleiding was
van den vreeselijken strijdMen kan zich
bijna niet voorstellen dat een mensch die
verantwoordelijkheid zou op zich willen
nemen; de geschiedenis helaas! geeft ons
te veel voorbeelden, dat om beuzelingen
duizenden en duizenden geslacht zijn, ter
wijl de oorzaak van die ellende het werk
door anderen deed verrichten, en zelf rustig
te huis bleef.
In Europa heerseht vrede, maar waarvoor
dan toch die krijgstoerustingen, waardoor
alle landen uitgeput raken, en het spoedig
zal zijn oorlog of bankroet? Leening op
leening moet gesloten worden, dan om nieuw
model-geweren, dan om de kanonnen, dan
om schepen aan te schaffen; noodige uit
gaven worden uitgesteld of afgesteld, want
defensie gaat voor; wil men vrede, men
moet gereed zjjn den oorlog te kunnen
voeren
Men volgt ekander op dien weg, men
(Naar het FranschJ
Al de vreugde en de zegepraal van Syl-
vie verdwenen plotseling. Met een lusteloos
gebaar liet zij hare hand, die zij uitgestoken
had, zakken. Als haar pleegvader iets had
gezien, dat hierop geleek, waartoe diende
dan deze lange rit? In hare kinderifke
onschuld had zij niet bedacht, dat te veel
dingen onder de zon op elkander gelijken,
dan dat men zou kunnen hopen, aan iemand
die gereisd heeft, een geheel nieuwen indruk
te kunnen geven. Eene kleine wraak was
in hare hand, zij bediende zich daarvan
maar haar pijl viel machteloos op den grond
Clermont had dien zelfs niet gevoeld.
>Ik zal Jacques eens hierheen brengen,*
zeide zij.
Clermont hechtte hieraan door middel
van een gebaar zjjne goedkeuring.
»Is dit bosch groot?* vroeg hij.
>Ja, maar ge hebt er nu genoeg van
gezien. Het is tijd om terug te keeren.*
Zonder medelijden te hebben met de ver
moeide paarden, nam zij een vluggen draf
aan, dien zij, ondanks de slechte wegen,
tot aan de groote oprijlaan van het kasteel
volhield.
Toen zij bij de trap aangekomen was,
stet g zij terstond af en begaf zich naar het
salon, waarin de piano zich deed hooren.
»A1 terug?* zeide Amélie, terwgl zij op
wil niet achterblijven, en voert de eene
mogendheid een verbetering in, terstond is
een andere gereed om zich nog iets beters
aan te schaffen. Italië zal liefst niet nars-
kenen wat het drievoudig verbond reeds
gekost heeft. Want men moet niet slechts
rekening houden met de uitgaven voor weer
middelen, voor uitrusting en voeding der
»mennekes« er zijn nog andere posten die
niet juist in cijfers te brengen zijn. Die
uitgaven toch zijn vooreerst niet productief.
De geweren en kanonnen, de schepen
liggen renteloos tot zij door andere, door
betere vervangen worden en bij verkoop is de
opbrengst volstrekt niet in evenredigheid
tot de koopsom. Hoeveel nadeel wordt aan
een land berokkend, door de jongelingen
maanden aaneen uit hun werkkring te
rukken om het edel krijgsbedrijf te leeren.
Hoeveel schade wordt daardoor veroorzaakt
aan industrie, landbouw en handel, waaraan
de jeugdige krachten onttrokken worden?
Hoevele keeren ontevreden naar hun lan
delijke woning terug en hunkeren naar de
vermaken van de stad, die zjj tijdens hun
verblijf in de kazerne hebben leeren kennen.
Men klaagt over den trek van het platte
land naar de groote gemeenten, zou die
door het militairisme niet bevorderd worden?
Men kent de groote nadeelen, die de
gewapende vrede veroorzaakt en toch
van ontwapening mag geen sprake zijn
in dit opzicht bestaat geen verschil op de
regeeringsbanken men moet tot de tanden
gewapend zijn en blijven, alle gevaren
moeten getrotseerd worden; met ongerust
heid en vrees voor de ernstige gevolgen
wordt geen rekeninggehoud«n. Het: vrede
op aarde« kiest de hofprediker tot tekst voor
zijn Kerstrede en door de regeering wordt
niet geaarzeld om, voor het nieuwe jaar in
het land is, nieuwe beschikkingen te maken
tot uitbreiding der krijgsmacht of tot ver
sterking. Wie den vrede wil enz. enz.
^Ontwapening is een utopie*, zegt men.
Wie zal de eerste zijn, zullen andere mo
gendheden het goede voorbeeld volgen?
Men is overtuigd geworden v»n het ver
keerde, doch de eene mogendheid verschuilt
zich achter de andere en stelt daardoor
Europa aan groote gevaren bloot. Europa's
wel en wee hangt bjj voortduring af van
de een of andere toevallige omstandigheid.
Een jeugdig vorst, opgevoed in den eerbied
voor den uniform, kan in een onbewaakt
oogenblik het krjjgsvuur ontsteken, en van
alle zijden trekken de legers op om aan
dien roepstem te voldoen. De legers zijn
gereed, waarom zou men ze niet gebruiken?
De toekomst van een werelddeel mag niet
afhangen van de beschikking van een enkel
mensch, hoe hoog verheven hij zich ook
moge wanen. Zoolang als de tegenwoordige
legers bestaan kan de wetgever geen oorlog
voorkomen, hoe vredelievend hij moge ge
zind zijn, en daarom is een eerste eisch;
haar horloge keek. »De tijd is u dus niet
lang gevallen! Wat hebt ge toch uitge
voerd, dat ge u zonder ons niet verveeld
hebt?*
»Wjj hebben hef een en ander van Beet
hoven gehoord,* antwoordde Jacques.
Zonder hem antwoord te geven, liep Syl-
vie hem voorbij. Zij hield zich, alsof zij
zijne aitgestokene hand niet opmerkteop
dit oogenblik griefde alles haar, deed alles
haar onaangenaam aan. Zij had wel gewild,
geopende armen te vinden om zich daarin
te werpen, t ogen, door hare afwezigheid
bedroefd, om haar blik te beantwoorden
zij zag gelukkige en tevreden menschen,
terwijl zjj zeil ongelukkig en ontevreden
was. Het zou haar genoegen gedaan heb
ben, als zij een ander ook eens verdriet
had kunnen aandoen. Daar zij hiertoe echter
niet bij machte was, verliet zij het vertrek.
>Dwaas die ik ben,* dacht zij, terwijl
zij hare handschoenen scheurde om ze vlug
ger uit te trekken; »ik verbeeld mij, dat
iemand op de wereld behoefte aan mij heeft
Ach! als ik maar eene moeder had!*
En zij stortte bittere tranen.
IX.
Er was den dag daarna evenmin als de
volgende dagen sprake van het doen van
een rijtoertje. Nauwelijks was Jacques her
steld, of het weder sloeg orn.
Een paar regenachtige dagen zijn vooral
j buiten onaangenaam. Al zijn er ook genoeg
j middelen om de verveling te verdrijven,
toch siemt de noodzakelijkheid om in huis
te big ven ons niet prettig. Men hield zich
bezig met lectuur en muziek, die niet licht
uitgeput raken, als men ei van houdt. Men
detd e^ne poging om voor te lezen; maar
Ontwapening
Reeds veel zou gewonnen worden als de
eenjarige diensttijd regel kon worden in
geheel Europa. Wat belet de groote mogend
heden daarvan het voorbeeld te geven, de
kleinere zullen zeker gaarne volgen.
Dan behoudt men ten minste de leger
macht nog om de revues en inspectie's te
houden, vele jongelingen die door hun stand
gedwongen z|jn om of ladigloopers te worden
of den militaire stand te kiezen, worden niet
belemmerd in hun loopbaan, het soldatenspel
kan blijven, maar de aanzienlijke vermin
dering der legers zou de algemeene ge
rustheid bevorderen.
Wat zou men ontsteld geweest zjjn, in
dien Frankrjjk e»n Boulanger had bezeten
en deze tot president was gekozenDe
ontsteltenis zou groot geweest zijn, omdat
allon zich gereed houden om den strijd te
beginnen. Slechts één vonkje is noodig, en
dat zou anders zijn, als de mogendheden
niet meer zoo strijdvaardig waren als thans
het geval is.
In Amerika heeft men besloten, aan te
dringen op arbitrage bp geschillen tusschen
de volken. Zullen de regeeringen in Europa
aan dien roepstem gehoor geven, dit denk
beeld doen uitwerken en op een conferentie
van woorden tot daden komen?
Het begin van alles moet, zijn het weg
nemen van het wederzjjdsche wantrouwen
door inkrimping der legers, door een aan
zienlijke vermindering der oorlogsbudgetten.
En willen de groote mogendheden daarvan
het voorbeeld niet geven, wat verhindert de
mogendheden van den tweeden rang om
een einde te maken aan den toestand die
tot uitputting leidt, wat verhindert onze
regeering de oorlogskasten belangrjjk te
verminderen door afdanking van een groot
gedeelte der legermacht, die toch, tegenover
de massa's der groote mogendheden, niets
beteekent
Geen zaak is van zoo veel belang voor
Europa dan een ontwapening op groote
schaal. Allen willen vrede, welnu, men
uit dat zjjn voorganger ontslag heeft ge
nomen. Hjj betreurt het dat de uit het
algemeen stemrecht voortgekomen Kamer
tot nu niet veel heeft uitgericht. Hjj smeekt
alle leden zich van persoonlijke discussiën
te onthouden en in vaderlandsliefde te
denken aan de beteekenis hunner taak,
ten einde, met de hulp der Voorzienigheid,
het werk van socialen vooruitgang tot een
goed einde te brengen, dat 1886 begonnen
is. De rechterzjjde juicht den spreker toe.
Uit Verdun wordt gemeld dat de Fran-
schen en Italianen in de steengroeven van
Onville aan het bakkeleiën zjjn geweest,
en dat een Italiaan een Franschman met
een mes gewond heeft. Hoewel de Italiaan
gevangen is genomen, weigeren de Fransche
werklieden den arbeid te hervatten, zoolang
niet alle Italianen uit de groeven zjjn weg
gestuurd.
Dicht bjj Berljjn is door een schildwacht
oen man doodgeschoten, die op verdachte
wjjze bezig was aan de vensters van een
kruitmagazjjn. Hjj beweerde eerst daar de
ruiten te moeten herstellen maar toen het
bleek dat dit een leugen was ging hij op
de vlucht. Herhaalde malen beval de schild
wacht hem te bljjven staan en toen hier
aan geen gevolg werd gegeven loste de sol
daat een schot dat den vluchteling het hoofd
doorboorde. Tot nog toe heeft men niet
kunnen uitmaken wat de man eigenlijk bjj
dat kruithuis wilde uitvoeren.
met den minister van landbouw besloten
heeft dat voortaan strafgevangenen zullen
toone dit''door "zijn naburen niet' voort- j worden gebruikt tot het uitvoeren van werken
durend te bedreigen en de geschillen niet ter verbetering van bouwland, zoowel van
De »Frankfurter Zeitung* beweerd te
weten, dat vorst Ferdinand bljjft bjj zjjn
voornemen om zich te verzoenen met Dragan
Zankoff, den bekenden leider van de Rus-
sisch-gezinde partjj in het vorstendom. >Zan-
koff zegt de correspondent van de
Frankfurter Zeitung* >staat tegen
woordig bjj den vorst in hoog aanzien en
doet wat hjj kan, om eene aansluiting van
Bulgarjje bjj Rusland tot stand te brengen.*
Voorts beweert de >Frankfurter Zeitung
dat de invloed van den afgetreden minister
Stambuloff steeds grooter wordt. Mocht de
Russische partjj de overhand hehouden, dan
wordt eene abdicatie van vorst Ferdinand
niet onwaarschijnlijk geacht, want, men ge
looft te Sofia niet, dat Czaar Nicolaas zal
overgaan tot de officieele erkenning van den
Coburgschen prins als vorst van Bulgarjje.
Wat van deze geruchten aan is, moet nog
bljjken. Voorloopig schjjnt echter de poli
tieke toestand in Bulgarjje nog niet bevredi
gend te zjjn.
Het schjjnt, dat ook de heer Stambuloff
inderdaad weer naar verzoening met vorst
Ferdinand streeft.
Ten minste toen dezer dagen den zoon
van vorst Ferdinand, prins Boris, zjjn eersten
verjaardag vierde, wenschte Stambuloff den
vorst daarmede geluk. Het vermoeden wint
daarom veld, dat van de gerechteljjke ver
volging tegen den afgetreden minister, waar
van reeds meermalen sprake was, niets zal
j komen. Ook indien Ferdinand zich met Rua-
r* a: d r j laQd mocht verzoenen, wordt het toch niet
De omeieuse Berliner Korrespondenz*
,j jjv j l j r» -i. i. waarsehnnlijk geacht, dat de vorst znn
bevat de mededeehng dat de Duitsche minis-j J v
1 j v i i vorige raadsman verder zal lastig vallen,
ter van binnenlandsche zaken, in overleg s
Met groote deelneming zjjn te Petersburg
40 studenten ontvangen, die, door de ver
leende amnestie, *it Siberië zjjn terugge
keerd. Men is zeer dankbaar voor de zaeht-
door wapengekletter en krjjgsrumoer, maar
door arbitrage uit den weg te ruimen.
Waarom nog langer den vrede in gevaar
gebracht door die algemeene wapening,
waarom Groot is de verantwoordelijkheid
voor allen, die medewerken om door het
militairisme geheel Europa uit te putten
Beernaert is tot voorzitter van de Bel
gische Kamer gekozen met 91 stemmen
van de rechterzjjde tegen 46 van de linker
zijde, uitgebracht op den vroegeren presi
dent De Lantsheere.
Beernaert spreekt zjjn leedwezen erover
den staat als van particulieren. Het arbeids
loon zal 40 pfenning per man en per dag
bedragen. Om onbilljjke concurrentie te voor
komen zal op deze wjjze alleen die arbeid
worden verricht, welke anders achterwege
zoude bljjven wegens te groote onkosten.
Niet alle gevangenen zonder onderscheid
zullen hiertoe gebruikt worden, maar alleen
diegene, die zich goed gedragen en waarbjj
moedigheid van den nieuwen Czaar, die
o.a. ook aan behoeftige schrjjvers en jour
nalisten ondersteuning heeft doen uitreiken
en aan de weduwen en weezen van dag
bladschrijvers een toelage heeft toegezegd,
op geregelde tijdstippen uit te keeren.
Te New-York zjjn de naar Broeklyn ge
zonden militairen teruggekeerd, wel wat te
vroeg naar den zin van de tramweg-maat-
men voor ontvluchting niet bevreeesd be- 8chappöen, w„t hoewel in g9ringe m>to
hoeft te zjjn. Zjj zullen zorgvuldig van de vrjje
werklieden afgezonderd gehouden worden.
In Bulgarjje bljjft de politieke toestand
nog steeds onzeker.
'zjj, die hieraan niet gewend zjjn, worden lammetje voor zich uitdrjjvende, dat geheel
spoedig moedemen hield er dus mee op,
'en ieder nam zjjn eigen boek in handen,
j Gedurende deze lange namiddaguren, wan
neer zich niets anders dan het geluid van
het opensnjjden van boeken deed hooren,
liep Sylvie heen en weer en bracht dikwjjls
met rose linten versierd was.
Het beestje was daarmee geheel bedekt,
van zjjn kop tot aan zjjn korten staart.
Het verschrikte lammetje week terug en
raakte daarbjj in de japon van Sylvie ver- ophaalde en z: courant w»-k- Landea
ward, die het naar de aanwezigen toe duwde, j nam.
dan eenige dagen geleden, hebben toch nog
ongeregeldheden plaats; men gaat voort
met het afsnjjden van electrische kabels en
het molesteeren der soldaten. Toch hebben
»Wat zal men er de*"
op een schroot ra'iigen
»Men zal het hoeden en dan varkoopén.
Wat zou men er anders mee beginnen?*
antwoordde Clermont, terwjjl hjj do schouders
alles in rep en roer. Zjj verzon telkensHet vestigde zjjne oogen op haar en nam; De rose lint i waren oj iw: - nd bijjv i.
nieuwe grappen, zjj deed Mevrouw Ramey j eensklaps een sprong om te vluchten. j liggenSylvie schopte ze g o
dikwjjls schrikken, hetgeen Clermont de j Bjj die haastige beweging gleed het op ging met een ïangc ad i L
wenkbrauwen deed fronsen te midden van:den gladden vloer uit. Het wilde opstaan,! »Je bent wel wat govt - t
het gelach van Amélie. Ieder oogenblik maar viel terstond weder neer en bleef on- Amélie op ee sterenden tc-.J.
tikte zjj Jacques op den schouder, die dan be weegig k liggen. Jacques schoot dadel jjk j Haar echtgenoot sloeg Ie ocger op, als
aanstonds opstond en haar volgde, somtjjds op het arme beest toe. Hg boog zich met wilde hjj een hef -.g antwoo' ,7 Mr r
om zich eene deur voor den neus te zienbjjna moederlijke teederheid over het lam- hg bedacht zie;:, p< •ie eonig- onver,
dichtslaan, meestal om met Sylvie een grap met je heen en wilde het ophelpen. staan bare woorden., die niet tot de en
te bespreken, hetgeen dan met een scbate- j Het diertje keek hem aan met dien eigen-1 van Amélie i on gen, en ver: v
rend gelach besloten werd. Men zag ze beiden aardigen blik, die tot in het diepst der men- weder in de ing van ijs* coi:-'*-ï c
dan te voorschijn komen, nog lachende scheljjke ziel doordringt, en Jacques begreep In de voor!:
en zeggende: »Nu, ik zie er geen kans op; dien blik. Voorzichtig betastte hg achtereen- juist terugkw m, Svhie t m roorbjj
volgens de vier pooten. Het arme beest trok zonder te bl hjj haar bjj
haastig een daarvan terug, daar die aan- hand greep en zich vk>v> r voc r oog
raking hem pjjn deed. om haar aan t» kijken. Tegen fcmn g on
»Het beestje heeft een pootje gebroken,* wendde zjj oogo? ni-1 af:
zeide Jacques, terwjjl hjj Sylvie aankeek, dien blik al de rt van eene edele es.
»Je aardigheden zjjn wreed,* zei Cler- teedere ziel lez z et 1 den
'mont op een barschen toon. »Je denkt niet ziet met het gewiekt van eene verkeerde
dat is wel jammer!*
Op zekeren dag zeide Sylvie, nadat zjj
sedert eenige oogenblikken iu gedachten
verdiept was geweest
»We moeten eens een klucht uithalen;
maar naartoe ontbreekt ons iets.*
Wat dan?« vroeg Jacque3.
»Wel, een lammetje.*
Dit zeggende, stond zi] op en vestigde
een schalkschen blik op Clermont, die haar
aankeek zonder iets te zeggen. Na het salon
een paar malen op en neer geloopen te
hebben, ging zjj heen.
Er verliep een uur zonder dat men haar
zag terugkomen, en allen verwonderden zich
over di-ze ongewone stilte, toen een eigen
aardig getrippel zich op den vloer der aan
grenzende zaal deed hooren, gepaard aan
het onderdrukte gelach van Sylvie. De deur
genoeg aan anderen, Sylvie.
daad, die zjj niet met opzet gepleegd heeft.
^ing open, en zg trad binnen, een schuchter en droeg het de zaal uit.
Er heerschte een diep stilzwjjgen in de »Arme Sylvie!* zeide Jacques, terwjjl hjj
groote zaal. Sylvie was op hare knieën gaan de hand, die hg vasthield, aan zjjne lippen
liggen; over het diertje heengebogen, keek bracht. »Doet het u verdriet?*
zij het aan met oogen vol smartelijk mede-j »Och!« mompelde Sylvie, »net spjjt mjj
ljjden, waaraan langzaam tranen ontvloeiden, zoo verschrikkelijk
»Ik wist niet,* bracht zij met moeite uit; i Zjj keek hem een geruimen tjjd aan; ver
vals ik had geweten j volgens legde zjj hare hand vertrouwdgk
Zij keek Clermont met zooveel spjjt aan, op zjjn schouder en verborg haar gelaat
dat hjj er door getroffen werd en zgn ge- aan zjjn borst.
zicht een weinig opklaarde. j (Vvardt v&rvolqdLl
Jacques nam het gekwetste lammetje op
