EERSTE BLAD. Pensioenen. SYLVIE. FEUILLETON. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. m. 1396. ZATERDAG 23 MAART. 1895. voor De schoenmakers-werkstaking in Engeland breidt zich meer en meer uit. In Leicester en Northampton staan meer dan 200 fa brieken stilte Londen en te Leids bedraagt het aantal stakers gezamenljjk meer dan «Zjjt ge al thuis?* zeide Amélie, die er niets meer van begreep. «Ik ben een half uur geleden naet mjjn sleutel binnengekomen,* antwoordde Pierre op een verlegen toon. «Ik ben genoodzaakt, voor eenigen tijd van hnis te gaanik moet naar Lyon en misschien van daar naar Italië.* Dit blad verschgnt WOENSDAG en ZATERDAG. AkimeaiitBprjs: per 3 maanden f 1.00. Franc» per post zonder prjjs vei hooging. Afzonderlijke eamaisri 5 cent. Advertentiën ran 16 regels SO ct. Elke meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën werdem tot Dinsdag- ea Trjjdagavead ingewacht. Tal van Nederlanders kannen zonder groote zorgen den ouden dag afwachten, zij toch weten, dat wanneer de tijd zal ge komen zjjn, dat zij ongeschikt worden voor hun werk, de Staat door het toekennen van een pensioen hen in de gelegenheid zal stellen in hun behoeften te velen behoeven niet eens bezorgd te zjjn voor de toekomst hunner nagelaten betrek kingen, de Staat geeft ook hun weduwen en weezen een toelage. Wel wordt van hen jaarlijks een bjjdrage gevorderd, wel moeten andere ambtenaren in een bepaalden tijd hun jaarwedde in de pensioenkas storten, maar daarvoor kunnen zij dan ook gerust zjjn en behoeven in hun ouden dag niet voor armoede en gebrek te vreezen. Zjj zullen ten minste eenige inkomsten hebben. Zoo zorgt de Staat voor zjjn ambtenaren of liever zoo kunnen de Staatsambtenaren voor zichzelven zorgen, maar hoe geheel anders is dit met zoovele andere burgers, die niet in Staatsdienst zjjn. Een winkelier moet gedurende den tijd dat hij werken kan, zooveel verdienen d t hjj op zjjn ouden dag als de kracht .-n ius hem ontbreekt om in zijn onderhond te ▼oorzien, genoeg heeft. Een werkman heeft zijn geheele leven gewerkt; als een goed huisvader heeft bij zgn gezin groot gebracht; in weerwil van ziekten en anderen tegenspoed, in weerwil van dagen van werkloosheid heeft hij steeds het hoofd boven water gehouden en zich en de zjjnen onderhoudenvan overhouden, van besparen kon echter geen sprake zijn, want vette jaren werden door magere ge volgd en de spaarpenningen der eerste werden door de laatste verslondenzoo worden man en vrouw oud, de kinderen hebben zelf hun gezinnen, en men weet het: Ge makkelijker kunnen de ouders zes kinderen dan de zes kinderen hun ouders onderhouden De krachten gaan begeven, de baas ver koopt zijn zaak en de opvolger is niet ge diend met een ouden afgewerkten knecht Na 40 of 50-jarigen dienst wordt hjj werke loos en daardoor broodeloos! Een treurig lot voor den ijverigen werkman, een treurig vooruitzicht, dat hij eenmaal verplicht zal zjjn voor zich en zijne vrouw de hulp van het armbestuur te moeten inroepen om het leven nog eenige jaren te rekken, ofwel dat j 20ste jaar jaarljjbs f 43 of van zjjn 30ste zal gebrnik gemaakt worden, omdat men nienwe toestanden, was herhaaldelijk minis- hjj vroeger stervende, zijne vrouw die jarenjaar jaarlijks f 60 storten en voor die f 2000 later zeker de gevolgen van zjjn verzuim ter, en in de laatste jaren lid van de Kamer kan men zich op 60-jarigen leeftijd een zon ondervinden. Er heeft een brand ge- j en vice-president van dat lichaam en van jaarljjksche ljjfrente koopen van f 172 dus woed; een drietal huisgezinnen zjjn van de conservatieve club. Hjj was groot grond eigenaar, en zjjn goederen stonden bekend om de uitstekende wjjze waarop ze werden beheerd. lang lief en leed met hem gedeeld heeft, geheel onverzorgd moet achterlaten. En hoevelen verkeeren in dit gevalHoevele jonden van dagen, hoevele weduwen worden door de armbesturen onderhouden, en be- schouwen die bestaren het als een bewjjs van hun zuinig beheer dat alleen weduwen 'en ouden van dagen door hen verzorgd rnim f 3 's weeks. Het is zeker beter dan have en dak beroofd; voor het oogenblik niets, maar daarvoor moet men dan ook 40 hebben die menschen behoefte aan huis jaren lang ruim f 40 of 30 jaren lang f 60 vesting, die zal hun zeker voor eenigen storten. itjjd verschaft worden, maar laat ze eens Weinige werklieden zullen dit geld kunnen I met een ljjst rondgaan om giften in te missen. Wil men iets tot stand brengen in zamelen voor de slachtoffers va» den brand. worden, geven zij zich daardoor getuigenis,dien geest, dan moeten de werklieden ge- Zon op die ljjsten druk geteekend worden dat zjj de gelden aan hun zorg toevertrouwd j holpen worden, dan moeten vaste regelen 1 Zouden niet velen die ljjsten oningevuld goed besteden, het getnigt tegen de geheele I gesteld worden voor de betaling der ver-teruggeven met de boodschap: Waarom VOO<TZ1613 I A jmaatschappjj, dat zulke menschen nog onder- ,'schnldigde bjjdrage. De regeering heeft ge- j hebt ge u niet verzekerd, voor een klein stand moeten vragen, en zich nog dikwjjls aan een weigering moeten blootstellen. En nu moge men zeggenlaat hen zorgen, dat zjj genoeg besparen voor den onden dag, dat zjj geen hulp behoevenieder, die de maatschappeljjke toestanden eenigszins kent sproken van een Staats-lijfrentebank, maar bedrag hadt gjj u kunnen verzekeren even wil men niet geheel verkeerd uitkomen,goed als ik gedaan heb. De premie van f 1 dan zal de jaarljjksche storting niet veel s is waarljjk wel te betalen.* En zoo zou minder zjjn. het ook gaan als eenmaal de werklieden- Een gedeelte der premie zal niet doorverzekering tot stand gebracht werd. Ieder den,>erk!nan, maar door den werkgever zon verplicht zjjn zich te verzekeren, niet zal moeten toestemmen dat dit voor het moeten betaald worden. Zooals hjj nu reeds gedwongen door de wet, maar gedwongen meerendeel der werklieden niet mogeljjk is. zjjn werklieden verzekert tegen ongelukken door de omstandigheden. Een wekelijksch inkomen van f 5 vordert op het werk, zal hjj ook moeten verzekeren Mogen wij ons spoedig in een instelling en welk kunnen thans een kapitaal van i 8000 werkman zal dit van zijn wee besparen Geen wonder dan ook dat middelen ge- i bestuur moet inroepen, zocht worden om daarin de zoo noodige verbetering te brengen. De kortste regeling was wel als allen burgers een p -nsioen ver zekerd werd op 60-jarigen leeftijd of zooveel vroeger als zij bn ten eigen schul 1 niet meer in staat. zouden zjja om in hun uuderhuud een regeling de zoogenaamde losse werk te voorzien. Maar tegen zulk een regeling, lieden zjjn, die dan hier dan daar werken boewei daarop van de zijde der werklieden ea niet zelden zond r rast werk zjjn, maar wordt aangedrongen, schijnen onoverkome- dit bezwaar zal blijven, welke regeling ook lijke bezwaren te bestaan. Gelukkig dat bedacht wordt. Bijdragen toch zullen van nog andere middelen tot verbetering kunnen de werklieden geëiseht worden 6f men tot leiden. De voorstanders van een ljjfrente- een algemeea pensioenfonds öf tot een ljjf- bank van wege den staat, denken door de rentebank besluit, want het is niet meer stichting van zulk een inrichting te helpen dan billjjk, dat hjj die de voordeelen wil waar hulp noodig is. genieten zich daartoe de gelegenheid opent, j Zjj, die de tusschenkomst van den Staat Misschien was het eenvoudigste dat de afkeuren, die een afkeer van Staatsalmacht Staat ieder in de gelegenheid stelde zich hebben, willen alles aan het particulier door storting een pensioen te verschaffen, initiatief overlaten en verwjjzen den be- zooals dat bij de ambtenaren het geval is. zorgden workman naar een maatschappij Men zou dan bijzondere bepalingen kunnen van levensverzekering, om daar zich te ver- maken voor he* geval dat men door bij- zekeren. Jammer, dat zoo weinigen in de zondere omstandigheden de premie niet kon gelegenheid zijn dien raad op te volgen, betalen. daar dit gewoonljjk hun krachten te boven Maar die verzekering moet dan voor gaat, welke gunstige bepalingen nu ook j allen verplichtend gesteld worden, anders met het oog op die verzekeringen door eenige zou het nog weinig baten, zegt men misschien. tegen den ouderdom, opdat een werkman, Terheugen die alle Nederlanders zonder die niet meer in staat is om te werken, niet onderscheid, mannen en vrouwen, de ge- broodeloos wordt en de hulp van het arm- tegenheid geeft voor den ouden dag te Denemarken heeft de uitnoodiging om zich bjj de opening van het Noord-Oostzee kanaal te doen vertegenwoordigen aan go- nomen en zal 2 kruisers en 4 torpMobooten zenden. De bevestiging van het bericht, dat de Spaansche kruiser «R^ina Regente* is ver gaan, heeft te Madrid diepen indruk ge maakt. Niet alleen zjjn door deze ramp ongeveer 500 menschenlevens verloren ge gaan, maar daarbjj verliest de Spaansche zeemacht door den ondergang der »Reina Regente* een harer beste schepen. De »Reina Regente* was in 1887 gebouwd. Het vaartuig is vergaan in de nabjjheid van Kaap Rouche tusschen Cadix en Kaap Trafalgar. De zorgen, opdat de armbesturen zich niet meer 'g Reeds wordt door sommige industrieeten behoeven te beroemen dat zij alleen ouden op de eene of andere wijze bijgedragen, van dagen verzorgen. De ambtenaren kan maar wat nu uitzondering is moet regel nen voor zichzelf zorgen, «daartoe moet wor ten, wil de tegenwoordige toestand heter ieder in gelegenheid zijn.* werden. Een groot bezwaar zouden bij zulk f Litonlanxd- zori maat8cbappjjen gemaakt zjjn. Wil men zich op 60-jarigen leeftjjd of zooveel vroeger als men komt te overigden, aan zijn betrekkingen een kapitaaltje van f 2000 verzekeren, dan moet men van zijn Daarvan zie ik de noodzakeljjkheid nog niet in, ook hierin zou ik de persoonljjke vrjj- heid willen eerbiedigen. De Staat moet de gelegenheid openen, en dan zal dwang wel onnoodig zijn. Van die gelegenheid toch oplossing der ministeriëele crisis in vordert nog niet. Algemeen bljjft te Madrid de meaning stand houden, dat de heer Sagasta wel weer tot de regeering zal worden geroepen, want de liberalen bezitten in de Cortez de meer derheid, en een liberaal kabinet, zonder den leider Sagasta, is niet denkbaar. Trouwens, De Koningin van België, die onlangs maarschalk Martinez Campos, de helper in door de griep werd aangetast en reeds aan nood, die als gouverneur der hoofdstad de de beterhand was, is weer ingestort. Volgensopenbare orde spoedig heeft hersteld, heeft de «Etoile* is echter de toestand niet;ook koningin Christina den raad gegeven om den afgetreden minister-president weer met de samenstelling van een kabinet te belasten. De heer Sagasta weigert echter zich door eenige voorwaarden te laten binden en hand haaft het standpunt, dat hjj tegenover de «buitensporigheden, door de officieren ge was, heeft het ge-pleegd, heeft ingenomen. Daarom heeft koningin Cristina nog geen besluit genomen. De leider der conservatieven, de heer Ca- novas de Castillo, met wien de koningin regentes gisteren weer een conferentie hield, betoont niet den geringsten lust, om de regeering onder de tegenwoordige omstan digheden te aanvaarden. Naar men zegt, bljjft de Duitsche regee ring bjj baar voornemen om bjj den Land dag een wetsontwerp in te dienen tot be perking van het recht tot het vormen van vereenigingen. Zooals te verwachten rucht dat Herbert Bismarck, de tegenstander van het Duitsch-Russische handelsverdrag, gezant in Petersburg zou worden, aan de Newa een alleEonaangenaamsten indruk ge maakt. Gelukkig schjjnt het geheele gerucht van de benoeming ongegrond te wezen. (Naar het FranschJ (32 naar zij eerst sloeg Laar blik neer, dien Arnélie opgeheven had, en bleef be sluiteloos staan. Zonderling genoeg, rees er een gevoel van toorn bjj dtze op, en toch had zjj niet aan haar echtgenoot gedacht. Haar eerste indruk, vluchtig en voorbij gaande als een bliksemstraal, was geweest, dat Sylvie zich weder aan Jacques zou ver binden, en eene zonderlinge geestkracht had zich plotseling van de ziel van Amélie meester gemaakt om dit te verhinderen. Jacques was niets meer voor Sylvie! Zjj bad htm uit eigen beweging van zich ge- stooten en had geen rechten meer op hem. Was het niet genoeg, dat zij het hart van Clermont aan zjjne vrouw onttrokken had, en zou zij haar nu nog van de genegenheid van haar viiend berooven? Zij wendde hare oogen van het aarzelende meisje af en z»-in met eene geroerde stem: «Het gaat beter met mij: ik dank u.« Zjj bleven tegenover elkander staan en keken elkaar aan. Eensklaps werd Mevrouw Clermont met diep meclelgden voor Sylvie vervuld, daar zjj er wanhopig uitzagin bare oogen, vroeger zoo schitterend, waren de sporen te zien van een slapeloozen nachtte begraven althans voor eenigen tjjd.« met al de bekommeringen, die de oorzaak daarvan geweest warenAmélie begreep, dat de beweegreden, die hare mededingster tot haar voerde, van een ernstigen aard moest zjjn. «Ge verlangt niet naar mij te luisteren, zooals ik wel merk,* hernam het meisje zonder den blik van haar af te wenden, «en toch smeek ik u, dit te doen. Ge hebt moeten schikken. Ik wilde u verzoeken, voor mij misschien als loszinnig beschouwd; ik mij aan mijn pleegvader verlof te vragen zweer u, dut ik dit niet benals ik ver- i om zoo spoedig mogeljjk naar het kasteel keerd gehandeld heb, dan heb ik dit gedaan te gaan, morgen bjj voorbeeld.* zonder het te weten. Ge kunt mjj gelooven, j Amélie, die over dit alles niet wejnig dat ik niets kwaads gedaan hebik heb verwonderd was, kon zich niet weerhouden, te vragen »In het hartje van den winter?* zeide Amélie verwonderd. Sylvie maakte een gebaar, waaruit bleek, dat de winter haar weinig kon schelen, en hernam met een glimlach, die echter spoedig verdween «Tante Ramey zal er wel niet mee in genomen zijnMaar zij zal er zich wel in de zaken misschien wat te luchtig opge nomen, zooals ik wel wil erkennen, maar heb daarbij geene kwade bedoelingen gehad.* Amélie maakte een afwjjzend gebaar, maar Sylvie hernam «Ik had gedroomd van ik weet niet welke dwaasheden; mijn droom deed niemand kwaad ik had mij verbeeld, dat ik alleen kon leven met mijne droomen, die ik on schuldig waande; maar ik heb bemerkt, dat dit niet mogelijk isAl wil men het ook niet, tocb betreffen onze handelingen, onze gedachten, zt-lfs de innigste, altjjd i' it and, (de ons dierbaar is Ik had dat niet benacht, en toen ik deze ontdekking deed, heb ik veel verdriet gehad, dat ver zeker ik u. Ik heb gemeend, dat de straf daarvoor mij niet mag ontgaan, want iedere uiteslag vtrdieut straf, niet waar?.... en om mg zelf voor myne verkeerdheid te kastgden, heb ik besloten, mg in het kasteel «Waarom spreekt ge er zelf niet met hem over?* Zjj had dezen volzin zonder esnige ironie, zonder eenige kwaadwilligheid uitgesproken; zij verschrikte dan ook, toen zij zag, dat het gelaat van het meisje met een vuur- rooden bios bedekt werd. «Ik heb hem sedert gisteren niet gezien*, antwoordde Sylvie; «en eerst heden morgen heb ik dit plan opgevat.* Hunne oogen ontmoetten elkander nog maals, en Sylvie sloeg de hare niet voor die van Amélie neer. «Heel goed,* zeide deze langzaam, »ik zal er met hem over spreken.* «Spoedig, niet waar? Ik haak er naar om te vertrekken.* «Zoodra ik hem spreek. Er gaat somtjjds geheele dag voorbg zonder dat ik Dezer dagen is te Boekarest overleden vorst Alexander Stirbei, die van 1849 tot 1853 vorst van Walachjje was. De jonge vorst, die een uitstekende opvoeding had genoten, ten deele in Frankrjjk, verzoende zich na zijn terugkeer in Roemenië met de een hem zie.c Sylvie boog het hoofdtot dusverre was er geen dag voor'ojjgegaan zonder dat zjj Clermont een paar malen gesproken had als Amélie dit had geweten, zou er eenige verdienste in gelegen hebben, dat zjj hierop niet duideljjker zinspeelde. «Ik dank u,« zeide Sylvie. «Nu ga ik heen. Zult ge tnjj het antwoord laten weten «Natuurljjk.* Zjj begaf zich naar de deur; Mevrouw Clermont ging tot zoover mee; op den drempel keerde het meisje zich nog even om en vroeg: «Weet ge ook iets van Jacques af. vaa Mijuheer Debrancy, wil ik zeggen? Ook hem heb ik verdriet aangedaanhoudt hjj er zich kalm onder?* «Hij heeft zich in zjjn lot wvten te schikken,* zeide zij op een toon van ver zekerdheid. «Dat doet mjj genoegen,* zeide Sylvie. «De gedachte aau het kwaad, dat ik ge sticht heb, zou eene treurige metgezellin in de ballingschap zjjn.* Zij liep de trap af, en Amélie keerde naar het salon terug, nog geheel onder den indruk van het bezoek, dat zij had gehad; zij dacht wel, dat er iets gebeurd was, maar durfde geene gissingen maken. XXII. Op het oogenblitc, waarop zij het bevel Amélie begon aan bevreemdende mede- deelingen gewoon te raken; zij keek haar echtgenoot met opzet aan; deze ontweek diea blik en vervolgde «In andere omstandigheden zon ik zóó niet hebben will -n vertrekk-n; maar 'e zaak is ernstig; onze belangen zouden zeer be nadeeld worden, als ik ragn vertrek uit stelde Het liegen ging hem slecht af, want zjjne oogen, die in het vertrek ronddwaalden, durfden die van zijne vrouw niet ontmoeten. «Als ge het noodig oordeelt, welnu, ver trek dan!* Hierop volgde een diep stilzwjjgen. Arnélie hernam «En wanneer denkt ge op reis te gaan?* «Met den volgenden trein.* Ondanks zijne verlegenheid trotseerde Clermont ditmaal den blik zijner vrouw en las daarin een diep medelijden. «Ik heb Sylvie zooeven hier gehad,* zeide Mevrouw Clermont, terwijl zij zich hield alsof zij de lamp opdraaide. «Zij heeft mjj gegeven had om de tafel te dekken, zonder verzocht, of ik u wilde vragen, haar verlof te haar echtgenoot, af te wachten, trad Cier- j geven om eenigen tijd op het kasteel door te mout het salon binnen met een klein valies in de hand. brengen want'zij is Parijs al lang moede.* i Zie vervolg 2e Blad.)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1895 | | pagina 1