EERSTE BLAD.
Pensioenen.
SYLVIE.
FEUILLETON.
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
m. 1396. ZATERDAG 23 MAART. 1895.
voor
De schoenmakers-werkstaking in Engeland
breidt zich meer en meer uit. In Leicester
en Northampton staan meer dan 200 fa
brieken stilte Londen en te Leids bedraagt
het aantal stakers gezamenljjk meer dan
«Zjjt ge al thuis?* zeide Amélie, die er
niets meer van begreep.
«Ik ben een half uur geleden naet mjjn
sleutel binnengekomen,* antwoordde Pierre
op een verlegen toon. «Ik ben genoodzaakt,
voor eenigen tijd van hnis te gaanik moet
naar Lyon en misschien van daar naar
Italië.*
Dit blad verschgnt WOENSDAG en ZATERDAG.
AkimeaiitBprjs: per 3 maanden f 1.00.
Franc» per post zonder prjjs vei hooging. Afzonderlijke
eamaisri 5 cent.
Advertentiën ran 16 regels SO ct. Elke
meer 71/, ct. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën werdem tot Dinsdag- ea Trjjdagavead
ingewacht.
Tal van Nederlanders kannen zonder
groote zorgen den ouden dag afwachten,
zij toch weten, dat wanneer de tijd zal ge
komen zjjn, dat zij ongeschikt worden voor
hun werk, de Staat door het toekennen van
een pensioen hen in de gelegenheid zal
stellen in hun behoeften te
velen behoeven niet eens bezorgd te zjjn
voor de toekomst hunner nagelaten betrek
kingen, de Staat geeft ook hun weduwen
en weezen een toelage. Wel wordt van hen
jaarlijks een bjjdrage gevorderd, wel moeten
andere ambtenaren in een bepaalden tijd
hun jaarwedde in de pensioenkas storten,
maar daarvoor kunnen zij dan ook gerust
zjjn en behoeven in hun ouden dag niet
voor armoede en gebrek te vreezen. Zjj
zullen ten minste eenige inkomsten hebben.
Zoo zorgt de Staat voor zjjn ambtenaren
of liever zoo kunnen de Staatsambtenaren
voor zichzelven zorgen, maar hoe geheel
anders is dit met zoovele andere burgers,
die niet in Staatsdienst zjjn.
Een winkelier moet gedurende den tijd
dat hij werken kan, zooveel verdienen d t
hjj op zjjn ouden dag als de kracht .-n ius
hem ontbreekt om in zijn onderhond te
▼oorzien, genoeg heeft.
Een werkman heeft zijn geheele leven
gewerkt; als een goed huisvader heeft bij
zgn gezin groot gebracht; in weerwil van
ziekten en anderen tegenspoed, in weerwil
van dagen van werkloosheid heeft hij steeds
het hoofd boven water gehouden en zich
en de zjjnen onderhoudenvan overhouden,
van besparen kon echter geen sprake zijn,
want vette jaren werden door magere ge
volgd en de spaarpenningen der eerste werden
door de laatste verslondenzoo worden
man en vrouw oud, de kinderen hebben
zelf hun gezinnen, en men weet het: Ge
makkelijker kunnen de ouders zes kinderen
dan de zes kinderen hun ouders onderhouden
De krachten gaan begeven, de baas ver
koopt zijn zaak en de opvolger is niet ge
diend met een ouden afgewerkten knecht
Na 40 of 50-jarigen dienst wordt hjj werke
loos en daardoor broodeloos! Een treurig
lot voor den ijverigen werkman, een treurig
vooruitzicht, dat hij eenmaal verplicht zal
zjjn voor zich en zijne vrouw de hulp van
het armbestuur te moeten inroepen om het
leven nog eenige jaren te rekken, ofwel dat j 20ste jaar jaarljjbs f 43 of van zjjn 30ste zal gebrnik gemaakt worden, omdat men nienwe toestanden, was herhaaldelijk minis-
hjj vroeger stervende, zijne vrouw die jarenjaar jaarlijks f 60 storten en voor die f 2000 later zeker de gevolgen van zjjn verzuim ter, en in de laatste jaren lid van de Kamer
kan men zich op 60-jarigen leeftijd een zon ondervinden. Er heeft een brand ge- j en vice-president van dat lichaam en van
jaarljjksche ljjfrente koopen van f 172 dus woed; een drietal huisgezinnen zjjn van de conservatieve club. Hjj was groot grond
eigenaar, en zjjn goederen stonden bekend
om de uitstekende wjjze waarop ze werden
beheerd.
lang lief en leed met hem gedeeld heeft,
geheel onverzorgd moet achterlaten. En
hoevelen verkeeren in dit gevalHoevele
jonden van dagen, hoevele weduwen worden
door de armbesturen onderhouden, en be-
schouwen die bestaren het als een bewjjs
van hun zuinig beheer dat alleen weduwen
'en ouden van dagen door hen verzorgd
rnim f 3 's weeks. Het is zeker beter dan have en dak beroofd; voor het oogenblik
niets, maar daarvoor moet men dan ook 40 hebben die menschen behoefte aan huis
jaren lang ruim f 40 of 30 jaren lang f 60 vesting, die zal hun zeker voor eenigen
storten. itjjd verschaft worden, maar laat ze eens
Weinige werklieden zullen dit geld kunnen I met een ljjst rondgaan om giften in te
missen. Wil men iets tot stand brengen in zamelen voor de slachtoffers va» den brand.
worden, geven zij zich daardoor getuigenis,dien geest, dan moeten de werklieden ge- Zon op die ljjsten druk geteekend worden
dat zjj de gelden aan hun zorg toevertrouwd j holpen worden, dan moeten vaste regelen 1 Zouden niet velen die ljjsten oningevuld
goed besteden, het getnigt tegen de geheele I gesteld worden voor de betaling der ver-teruggeven met de boodschap: Waarom
VOO<TZ1613 I A
jmaatschappjj, dat zulke menschen nog onder- ,'schnldigde bjjdrage. De regeering heeft ge- j hebt ge u niet verzekerd, voor een klein
stand moeten vragen, en zich nog dikwjjls
aan een weigering moeten blootstellen. En
nu moge men zeggenlaat hen zorgen, dat
zjj genoeg besparen voor den onden dag,
dat zjj geen hulp behoevenieder, die de
maatschappeljjke toestanden eenigszins kent
sproken van een Staats-lijfrentebank, maar bedrag hadt gjj u kunnen verzekeren even
wil men niet geheel verkeerd uitkomen,goed als ik gedaan heb. De premie van f 1
dan zal de jaarljjksche storting niet veel s is waarljjk wel te betalen.* En zoo zou
minder zjjn. het ook gaan als eenmaal de werklieden-
Een gedeelte der premie zal niet doorverzekering tot stand gebracht werd. Ieder
den,>erk!nan, maar door den werkgever zon verplicht zjjn zich te verzekeren, niet
zal moeten toestemmen dat dit voor het moeten betaald worden. Zooals hjj nu reeds gedwongen door de wet, maar gedwongen
meerendeel der werklieden niet mogeljjk is. zjjn werklieden verzekert tegen ongelukken door de omstandigheden.
Een wekelijksch inkomen van f 5 vordert op het werk, zal hjj ook moeten verzekeren Mogen wij ons spoedig in een instelling
en welk
kunnen
thans een kapitaal van i 8000
werkman zal dit van zijn wee
besparen
Geen wonder dan ook dat middelen ge- i bestuur moet inroepen,
zocht worden om daarin de zoo noodige
verbetering te brengen. De kortste regeling
was wel als allen burgers een p -nsioen ver
zekerd werd op 60-jarigen leeftijd of zooveel
vroeger als zij bn ten eigen schul 1 niet meer
in staat. zouden zjja om in hun uuderhuud een regeling de zoogenaamde losse werk
te voorzien. Maar tegen zulk een regeling, lieden zjjn, die dan hier dan daar werken
boewei daarop van de zijde der werklieden ea niet zelden zond r rast werk zjjn, maar
wordt aangedrongen, schijnen onoverkome- dit bezwaar zal blijven, welke regeling ook
lijke bezwaren te bestaan. Gelukkig dat bedacht wordt. Bijdragen toch zullen van
nog andere middelen tot verbetering kunnen de werklieden geëiseht worden 6f men tot
leiden. De voorstanders van een ljjfrente- een algemeea pensioenfonds öf tot een ljjf-
bank van wege den staat, denken door de rentebank besluit, want het is niet meer
stichting van zulk een inrichting te helpen dan billjjk, dat hjj die de voordeelen wil
waar hulp noodig is. genieten zich daartoe de gelegenheid opent,
j Zjj, die de tusschenkomst van den Staat Misschien was het eenvoudigste dat de
afkeuren, die een afkeer van Staatsalmacht Staat ieder in de gelegenheid stelde zich
hebben, willen alles aan het particulier door storting een pensioen te verschaffen,
initiatief overlaten en verwjjzen den be- zooals dat bij de ambtenaren het geval is.
zorgden workman naar een maatschappij Men zou dan bijzondere bepalingen kunnen
van levensverzekering, om daar zich te ver- maken voor he* geval dat men door bij-
zekeren. Jammer, dat zoo weinigen in de zondere omstandigheden de premie niet kon
gelegenheid zijn dien raad op te volgen, betalen.
daar dit gewoonljjk hun krachten te boven Maar die verzekering moet dan voor
gaat, welke gunstige bepalingen nu ook j allen verplichtend gesteld worden, anders
met het oog op die verzekeringen door eenige zou het nog weinig baten, zegt men misschien.
tegen den ouderdom, opdat een werkman, Terheugen die alle Nederlanders zonder
die niet meer in staat is om te werken, niet onderscheid, mannen en vrouwen, de ge-
broodeloos wordt en de hulp van het arm- tegenheid geeft voor den ouden dag te
Denemarken heeft de uitnoodiging om
zich bjj de opening van het Noord-Oostzee
kanaal te doen vertegenwoordigen aan go-
nomen en zal 2 kruisers en 4 torpMobooten
zenden.
De bevestiging van het bericht, dat de
Spaansche kruiser «R^ina Regente* is ver
gaan, heeft te Madrid diepen indruk ge
maakt. Niet alleen zjjn door deze ramp
ongeveer 500 menschenlevens verloren ge
gaan, maar daarbjj verliest de Spaansche
zeemacht door den ondergang der »Reina
Regente* een harer beste schepen. De »Reina
Regente* was in 1887 gebouwd. Het
vaartuig is vergaan in de nabjjheid van
Kaap Rouche tusschen Cadix en Kaap
Trafalgar.
De
zorgen, opdat de armbesturen zich niet meer 'g
Reeds wordt door sommige industrieeten behoeven te beroemen dat zij alleen ouden
op de eene of andere wijze bijgedragen, van dagen verzorgen. De ambtenaren kan
maar wat nu uitzondering is moet regel nen voor zichzelf zorgen, «daartoe moet
wor ten, wil de tegenwoordige toestand heter ieder in gelegenheid zijn.*
werden. Een groot bezwaar zouden bij zulk
f Litonlanxd-
zori
maat8cbappjjen gemaakt zjjn.
Wil men zich op 60-jarigen leeftjjd of
zooveel vroeger als men komt te overigden,
aan zijn betrekkingen een kapitaaltje van
f 2000 verzekeren, dan moet men van zijn
Daarvan zie ik de noodzakeljjkheid nog niet
in, ook hierin zou ik de persoonljjke vrjj-
heid willen eerbiedigen. De Staat moet de
gelegenheid openen, en dan zal dwang wel
onnoodig zijn. Van die gelegenheid toch
oplossing der ministeriëele crisis in
vordert nog niet.
Algemeen bljjft te Madrid de meaning
stand houden, dat de heer Sagasta wel weer
tot de regeering zal worden geroepen, want
de liberalen bezitten in de Cortez de meer
derheid, en een liberaal kabinet, zonder den
leider Sagasta, is niet denkbaar. Trouwens,
De Koningin van België, die onlangs maarschalk Martinez Campos, de helper in
door de griep werd aangetast en reeds aan nood, die als gouverneur der hoofdstad de
de beterhand was, is weer ingestort. Volgensopenbare orde spoedig heeft hersteld, heeft
de «Etoile* is echter de toestand niet;ook koningin Christina den raad gegeven
om den afgetreden minister-president weer
met de samenstelling van een kabinet te
belasten.
De heer Sagasta weigert echter zich door
eenige voorwaarden te laten binden en hand
haaft het standpunt, dat hjj tegenover de
«buitensporigheden, door de officieren ge
was, heeft het ge-pleegd, heeft ingenomen. Daarom heeft
koningin Cristina nog geen besluit genomen.
De leider der conservatieven, de heer Ca-
novas de Castillo, met wien de koningin
regentes gisteren weer een conferentie hield,
betoont niet den geringsten lust, om de
regeering onder de tegenwoordige omstan
digheden te aanvaarden.
Naar men zegt, bljjft de Duitsche regee
ring bjj baar voornemen om bjj den Land
dag een wetsontwerp in te dienen tot be
perking van het recht tot het vormen van
vereenigingen.
Zooals te verwachten
rucht dat Herbert Bismarck, de tegenstander
van het Duitsch-Russische handelsverdrag,
gezant in Petersburg zou worden, aan de
Newa een alleEonaangenaamsten indruk ge
maakt. Gelukkig schjjnt het geheele gerucht
van de benoeming ongegrond te wezen.
(Naar het FranschJ
(32
naar
zij eerst
sloeg Laar blik neer, dien
Arnélie opgeheven had, en bleef be
sluiteloos staan. Zonderling genoeg, rees er
een gevoel van toorn bjj dtze op, en toch
had zjj niet aan haar echtgenoot gedacht.
Haar eerste indruk, vluchtig en voorbij
gaande als een bliksemstraal, was geweest,
dat Sylvie zich weder aan Jacques zou ver
binden, en eene zonderlinge geestkracht had
zich plotseling van de ziel van Amélie
meester gemaakt om dit te verhinderen.
Jacques was niets meer voor Sylvie! Zjj
bad htm uit eigen beweging van zich ge-
stooten en had geen rechten meer op hem.
Was het niet genoeg, dat zij het hart van
Clermont aan zjjne vrouw onttrokken had,
en zou zij haar nu nog van de genegenheid
van haar viiend berooven? Zij wendde hare
oogen van het aarzelende meisje af en z»-in
met eene geroerde stem:
«Het gaat beter met mij: ik dank u.«
Zjj bleven tegenover elkander staan en
keken elkaar aan. Eensklaps werd Mevrouw
Clermont met diep meclelgden voor Sylvie
vervuld, daar zjj er wanhopig uitzagin
bare oogen, vroeger zoo schitterend, waren
de sporen te zien van een slapeloozen nachtte begraven althans voor eenigen tjjd.«
met al de bekommeringen, die de oorzaak
daarvan geweest warenAmélie begreep,
dat de beweegreden, die hare mededingster
tot haar voerde, van een ernstigen aard
moest zjjn.
«Ge verlangt niet naar mij te luisteren,
zooals ik wel merk,* hernam het meisje
zonder den blik van haar af te wenden,
«en toch smeek ik u, dit te doen. Ge hebt moeten schikken. Ik wilde u verzoeken, voor
mij misschien als loszinnig beschouwd; ik mij aan mijn pleegvader verlof te vragen
zweer u, dut ik dit niet benals ik ver- i om zoo spoedig mogeljjk naar het kasteel
keerd gehandeld heb, dan heb ik dit gedaan te gaan, morgen bjj voorbeeld.*
zonder het te weten. Ge kunt mjj gelooven, j Amélie, die over dit alles niet wejnig
dat ik niets kwaads gedaan hebik heb verwonderd was, kon zich niet weerhouden,
te vragen
»In het hartje van den winter?* zeide
Amélie verwonderd.
Sylvie maakte een gebaar, waaruit bleek,
dat de winter haar weinig kon schelen, en
hernam met een glimlach, die echter spoedig
verdween
«Tante Ramey zal er wel niet mee in
genomen zijnMaar zij zal er zich wel in
de zaken misschien wat te luchtig opge
nomen, zooals ik wel wil erkennen, maar
heb daarbij geene kwade bedoelingen gehad.*
Amélie maakte een afwjjzend gebaar, maar
Sylvie hernam
«Ik had gedroomd van ik weet niet welke
dwaasheden; mijn droom deed niemand
kwaad ik had mij verbeeld, dat ik alleen
kon leven met mijne droomen, die ik on
schuldig waande; maar ik heb bemerkt, dat
dit niet mogelijk isAl wil men het
ook niet, tocb betreffen onze handelingen,
onze gedachten, zt-lfs de innigste, altjjd
i' it and, (de ons dierbaar is Ik had dat
niet benacht, en toen ik deze ontdekking
deed, heb ik veel verdriet gehad, dat ver
zeker ik u. Ik heb gemeend, dat de straf
daarvoor mij niet mag ontgaan, want iedere
uiteslag vtrdieut straf, niet waar?.... en
om mg zelf voor myne verkeerdheid te
kastgden, heb ik besloten, mg in het kasteel
«Waarom spreekt ge er zelf niet met
hem over?*
Zjj had dezen volzin zonder esnige ironie,
zonder eenige kwaadwilligheid uitgesproken;
zij verschrikte dan ook, toen zij zag, dat
het gelaat van het meisje met een vuur-
rooden bios bedekt werd.
«Ik heb hem sedert gisteren niet gezien*,
antwoordde Sylvie; «en eerst heden morgen
heb ik dit plan opgevat.*
Hunne oogen ontmoetten elkander nog
maals, en Sylvie sloeg de hare niet voor
die van Amélie neer.
«Heel goed,* zeide deze langzaam, »ik
zal er met hem over spreken.*
«Spoedig, niet waar? Ik haak er naar
om te vertrekken.*
«Zoodra ik hem spreek. Er gaat somtjjds
geheele dag voorbg zonder dat ik
Dezer dagen is te Boekarest overleden
vorst Alexander Stirbei, die van 1849 tot
1853 vorst van Walachjje was. De jonge
vorst, die een uitstekende opvoeding had
genoten, ten deele in Frankrjjk, verzoende
zich na zijn terugkeer in Roemenië met de
een
hem
zie.c
Sylvie boog het hoofdtot dusverre was
er geen dag voor'ojjgegaan zonder dat zjj
Clermont een paar malen gesproken had
als Amélie dit had geweten, zou er eenige
verdienste in gelegen hebben, dat zjj hierop
niet duideljjker zinspeelde.
«Ik dank u,« zeide Sylvie. «Nu ga ik
heen. Zult ge tnjj het antwoord laten weten
«Natuurljjk.*
Zjj begaf zich naar de deur; Mevrouw
Clermont ging tot zoover mee; op den
drempel keerde het meisje zich nog even
om en vroeg:
«Weet ge ook iets van Jacques af.
vaa Mijuheer Debrancy, wil ik zeggen?
Ook hem heb ik verdriet aangedaanhoudt
hjj er zich kalm onder?*
«Hij heeft zich in zjjn lot wvten te
schikken,* zeide zij op een toon van ver
zekerdheid.
«Dat doet mjj genoegen,* zeide Sylvie.
«De gedachte aau het kwaad, dat ik ge
sticht heb, zou eene treurige metgezellin
in de ballingschap zjjn.*
Zij liep de trap af, en Amélie keerde
naar het salon terug, nog geheel onder den
indruk van het bezoek, dat zij had gehad;
zij dacht wel, dat er iets gebeurd was,
maar durfde geene gissingen maken.
XXII.
Op het oogenblitc, waarop zij het bevel
Amélie begon aan bevreemdende mede-
deelingen gewoon te raken; zij keek haar
echtgenoot met opzet aan; deze ontweek
diea blik en vervolgde
«In andere omstandigheden zon ik zóó
niet hebben will -n vertrekk-n; maar 'e zaak
is ernstig; onze belangen zouden zeer be
nadeeld worden, als ik ragn vertrek uit
stelde
Het liegen ging hem slecht af, want zjjne
oogen, die in het vertrek ronddwaalden,
durfden die van zijne vrouw niet ontmoeten.
«Als ge het noodig oordeelt, welnu, ver
trek dan!*
Hierop volgde een diep stilzwjjgen. Arnélie
hernam
«En wanneer denkt ge op reis te gaan?*
«Met den volgenden trein.*
Ondanks zijne verlegenheid trotseerde
Clermont ditmaal den blik zijner vrouw en
las daarin een diep medelijden.
«Ik heb Sylvie zooeven hier gehad,* zeide
Mevrouw Clermont, terwijl zij zich hield
alsof zij de lamp opdraaide. «Zij heeft mjj
gegeven had om de tafel te dekken, zonder verzocht, of ik u wilde vragen, haar verlof te
haar echtgenoot, af te wachten, trad Cier- j geven om eenigen tijd op het kasteel door te
mout het salon binnen met een klein valies
in de hand.
brengen want'zij is Parijs al lang moede.*
i Zie vervolg 2e Blad.)