I'd Land van ileusden en lllcna. de Langstraat en de Bommelerwaard.
SYLYIE.
f
EINDELIJK
FEUILLETON.
Uitgever: L. J. YEI5RMAH, Heusden.
M 1404.
ZATERDAG 20 APRIL.
Dit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprp: per 3 maanden f l.OO.
Franco per post zonder prjjsvexhooging. Afzonderlpke
autnm*rs 5 cent.
i 8 o.
Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel
meer 71/, et. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
■55»
»Eindelijk
Dat is een ven de zuchten, welke ons
van de wieg tot het graf begeleiden.
Daar zit de statige dame en telt de dagen,
dat een brief uit de stad baar de geboorte
van haar eerste kleinkind meldt. Eindelijk*
roept ze uit in 't gevoel van grootmoeder
lijke waardigheid en zendt een dankgebed
ten H?mel op en rakelt oude herinneringen
en oud linnengoed op en zet zich aan 't
schrijven van gelukwenschen en raadgevin
gen. Na vijf-en-twintig jaar is de kleinzoon
een fideel heer geworden, die veel geld ver
bruikt en weinig bezit. Te rechter tijd sterft
de grootmoeder en wijst den lieven klein
zoon als universeel erfgenaam aan. »Einde-
ljjk,< roept hjj uit, als de lang verwachte
treurmare hem bereikt en met één nat, één
stralend oog telt hij de papieren van
waqjde na.
Kleine Suze zit met gloeiende wangen
over haar rekenboek gebogen. Ach, die
voorstellen zijn vandaag zoo buitengewoon
moeielijk, ieder nummer een doolhof vol
P bijpadenmoeder, hoezeer ook van mede
lijden bewogen, is met inspanning van al
haar schoolwijsheid niet in staat de raadsels
d?r nieuwe methode op te lossentranen
vlieten, verwjjringen klinken, booze woorden
worden gehoord eindelijk ia de laatste
opgave gelukkig te boek gesteld, moeder en
dochter ademen verlicht op na zooveel in
spanning. Tien jaren later vallen ze elkaar
nog met meer vreugde iu de armen. Een
vrjjer is in 't zicht en begint Suusje reeds
liet hof' te maken, doch als een viscbje, dat
"wel het aas snappen wil, doch den haak
'vreest, wjj kt hij twee, driemaal terug, ot- j
techoon de moeder in deze omstandigheden
beteren raad weet te geven dan bij het
rekenen met breuken eindelijk verklaart
zich de minnaar en in 't voorjaar zal de
trouwplechtigheid plaats vinden.
Zoo snel komen de meesten niet tot hun
doel. Gestudeerden, zooals advocatea, no-
tarissen, leeraren, onderwijzers, kunnen hier
over een woordje meepraten. De examens
:zjjn met glans afgelegd, het diploma ver-
'worven, de bruid gekozenals nu maar een
'benoeming, beroep of aanstelling komt. Geen
enkele vacature laat onze jongeman voorbij
gaan, de beste aanbevelingen staan hem ten
dienste, maar 't gaat hem als den lamme
aan de wateren van Bethesda: steeds gaat
een ander voor, wiens aanbevelingen gunsti
ger zjjn, wiens kruiwagen invloedrijker is
en zoo gaat het eene jaar na het andere
voorbij, terwjjl het bruidje met stille ge
latenheid wacht. Doch eindeljjk komt de
lang verwachte lotswisseling en kan het
huwelijksbootje van wal steken.
De variatiën op dit »eindelijk« zijn on
telbaar, van de genoegdoening af, waarmee
in den familiekring om drie uur in plaats
van twee om de eettafel geschaard wordt,
tot den diepen ademtocht, waarmee een
bouwen, eindelijk den eersten zoon in onze Nadere berichten omtrent de aardbeving gewoon hoog is.
Het eiland van de Ternes staat onder
water. Er zijn twee compagnieën militairen
ontboden, daar men vermoedt dat de Ser
viërs de Hongaarsche zjjdammen doorsteken.
armvn wiegen, eindelijk de begeerde duizend in Oostenrgk en Italië melden, dat men te
vol maken, eindelijk onder de meest ver- Laibach en omstreden zeven dooden heeft
dienstelijke burgers genoemd worden, ein- gevonden onder het pnin der ingestorte
delijk de rusc des ouden dags genieten en huizen. Verscheidene kerken en scholen, die
onze kinderen goed getrouwd zijn. Intusschen dreigden in te storten, zijn door de overheid
wacht met ongednld Hij, dis ons geschapen ontruimd. Ook in Stiermarken, Krain en
heeft en ons een spanne tjjds onzen eigen Triëst heeft men min of meer sterke schok-
weg liet gaan en doen, wat ons behaagde, ken waargenomen. De eerste en hevigste
en als we 't laatste deel hebben afgeloopen, schok werd gevoeld te 11 uur 20 minuten,
gevangene den kerker verlaat, waarin hij neemt Hij ons in de armen, met een ver- daarna volgden onophoudelijk sterkere en dat deze van Bi azilië naar Japan is gecam
jaren lang van de vrijheid beroofd was. j heugdeindelijk zjjt ge daar weerzwakkere trillingen tot des morgens half- da^ de Japanners gevochten hebben geheel
Geheele volken verlangen naar het eindlijk
gelijk kinderen naar de verrassing van
St. Nicolaas. En wanneer dit eindlijk ver-
Een allerzonderlingst verhaal doot te Ber
lijn de ronde. De Japansche maarschalk
Yamagata en de nog steeds vermiste Oosten-
rijksche Aartshertog Johan Orth zouden een
en de dezelfde persoon zijn Men beweert,
zeven.
13 uitenland.
naar een door hem in geschrifte verdedigd
j Het 's 25 jaren geleden, dat het stadje 8te]gei eI1 eindeljjk, dat er boo t een familie
De tentoonstelling te Antwerpen in 1894 Laibacb' tbans zo° g«tewterd, ^or aard- Yamagata in Japan heeft bestaan,
sengnr, vinat nei grooie oogenmig aiKwgis jffc 285 000 frs winst omzeleverd !beTin£en weid verwoest. Toen hielden de yoor eeil April-grap komt dit verhaal
een klein geslacht. Zoo was het in Israël, ^Uloude. krggin voor efkaandeé'l -hokkenzelfs vier maanden aan en het is een beetje te laat!
dus begrijpelijk, dat ook thans de vrees der
j j Door den Russischen keizerlijken raad
bewoners groot is, vooral omdat de aard-
dat zijn profeten doodde, zoo was het ook j yan 10Q frg_ ng frg_ terug>
bii ons, een eeuw geleden. Eindelijk werden] s
we toen verlost van de tirannie des laatsten He Franscbe professor Riche bestudeert bevingen ook in de laatste dagen ontsteltenis moe^ onf?evef*r 4 /s 1111 loeu gu en esc 1
stadhouders, om onder de knie te komen vannu een knaaPJe van zeven jaar, afkomstig en verwoesting teweegbrengen. De schokken kaar £esbdd zÜn' ora de onkosten te be-
een heirlegerFranscbe tirannen. Eindeljjk*, Angers, dfl4 de verwonderlijke gave heeft zjjn waf; zwakker geworden, maar de angst 8^rÖ en van een vo ®^e n 1886 be-
schaldehet in 1848 door de DuÜsche rjjken;van de mcRst samengestelde cijfervraag-
het oogenblik scheen gekomen om de vrij- j bukken en raadselen te beantwoorden, maar
heid t» verwerven, doch de zucht werd ge- j alleen als het Mast z9n moeder zit' want
der bewoners niet minder hevig. Zij ver
stond de bevolking uit 113 millioen zielen.
j Men rekent dat er jaarlijks één millioen
tellen, dat zij een beweging voelden, die als
j zielen bjjkomt, zoodat op het oogenblik
een wervelwind uit het middelpunt van de
smoord, het volk was voor de vrijheid niet aü,'ers is het even weinig ontwikkeld alsaarcje scheen op te stjjgen, gepaard met een ^uss^scbe rÜ'i £eacht wore t onge-
rgp. Zoo is het ook in Frankrjjk, welks ,ieder ander kindvan zeven jaar'
zonen, zat van de heerschappij der Napo-j Omtrent reuzen op de schoolbanken,
i i 1 j veer 122 millioen bewoners te tellen. De
luid onderaardseh geraas, en eerst na de
j I-u j vreemdelingen, veronderstelt men, znn ver-
golvende beweging, die elders werd waar-
XT j jminderd, tengevolge der reactionaire maat-
leons, de republiek grondvestten. Nu deze schoolknapen van buitengewone lengte, doet genomen. onder Alexander III
wortel geschoten heeft en zich allerwege de »Preussische Schulzeitang* de volgende kerktorens staan scheef en leveren e
weet te doen eerbiedigen, biedt ze niet naededeefingen Te Alexanderhütte (Silezië) groot gevaar op voorde omliggende ge- Er worden ernstige pogingen gedaan, om
zelden een j -, uierljjk schouwspel aan van js een knaap van 1.73 meter lang, voorhouwen. Te Triëst werden de menschen uit de Zuid-Afrikaansche republiek met den
inwendige verdeeldheid. Moet er nu een een man reeds een aanzienlijke lengte; te ban bed geworpen en velen vielen in on- Oranje-Vrgstaat te vereenigen. Men meent,
nieuw »eindelijk« komen, om de oude Ragow, bij Lübbenau, mat een knaap 1.72 macht. De aangerichte schade is niet te dat een meerderheid in den Volksraad voor
klachten te stillen? M.de dorpsschool te Selbelang (West-overzien. die zaak gewonnen is. President Kruger
Daar zit er nu een als op kolen en wacht IJavelland) telt onder haar leerlingen een - Van tal van plaatsen uit Italië komen moet zijn stenn toegezegd hebben, om
op zijn vacantie-reis. Ü8 dag van verlof is 14-jarigen knaap van 1.75 M., wegende j berichten omtrent de groote aardbeving, president Reitz tot president van de Ver-
nog verre, de zaken laten hem nog niet los, 67.5 K.G. Grooter nog zjjn de beide knapen die echter Oostenrijk verreweg bet zwaarst eenigde Republiek te doen kiezen.
bijkomende omstandigheden honden hem op. Julius Steinbach, te Lippehue, van 1.80 M. j getroffen heeft. In het noordoosten waren De Times* meldt uit Pretoria van 16
Eindelijk breekt de lang verwachte dag aan, en een leerling der tweede klasse der bur-dQ schokken het hevigst en gingen met dezer. yolgeng purticaliere berichten is de
afgeschud wordt de last van den arbeid, gerscbool te Sonnenburg, Gustav Fischer, j onderaardseh gerommel gepaard. Zelfs op toegtand va^ president peitz bijna hopeloos
gesloten het kantoor, gepakt den koffer, 14 jaar 0ud en 1.85 M. lang. Op één uit-
besteld het voertuig, vooruit, in de vrjjheid! zondering na, zijn de knapen allen afkom-
Menig eindelijk zal hem onderweg in ver- 8tig uit de mark Brandenburg.
rukking brengen, steden zal hij zien, naar
1 -i 1 1 j Iwee kruisers van de Duitsche marine
welker torens en museums bij reikhalsde,
j worden gereedgemaakt om het eskader van
hoogten bestijgen, waarop nem de vleugelen
j -c Duitschland m de Oost-Aziatische wateren te
van zijn ongeduld dragen. En terwjjl hg
j jij gaan versterken. Dit met het oog zoowel
zich al verder en verder van zijn vaderland s
..j op de aanzienlijke sterkte der overige eska-
verwijdert en het eene »emdelgk« na het r d 0
j i r 11 i ji. ders, als ter bescherming van de Duitsche
andere hem even zoovele feestdagen bereidt,
[fflaar het FranschJ
(40
verteren de zijnen thuis van een enkel
»eindelgk« der verwachting en hoop, tot
ze hem weer in hun midden hebben.
Wilt ge een trouw beeld van het men-
schenleven
Wjj meenen wonder wat bereikt te heb
ben, als we eindelijk onzen eigen haard
Zij zweeg en Leek hem nog steeds aan.
Hjj aütwo&rdde langzaam, maar vastbe
raden
»Ik heb geen plan om te trouwen.
»Mjjn hemel! gij zult mij toch wel be-
Rgrijpen,* zeide zij. »Ge moet trouwen; ge
I imo-st u van mij losrukkenmen heeft het
j recht niet, een ongehuwd leven te leiden
p et owe is op dit oogenblik voor iedereen
leI1 voor u zelf verloren. Ge weet ik be-
I boef u wel niet te zeggen, niet waar
{hoezeer bart u toegewgd isIk
bid u, Ja^ keer tot het werkelijke leven
'terug, doe anderen en trouw
Zij zag in 4?®* zu'k een vastbe
lafitne uttdiuk.^^ als ZB da»rm fiog nooit
had opgemerkt.
»Ik heb u lief,*' >zeide bï- Spreek mij
'over niets anders!*
j>Wat ik u bidden mag....*
>Ik heb u lief, en spreekt mg over
'een andere!* Iiij onderdrukte esn.e aandoe-
ling van gemeljjkbeid. Denkt ge, .dat ik
sedert den dag, waarop ik Q hier vaarwel
gezegd heb, geen hevigen strijd tegen mrjn>
gevoel te voeren gehad he^b? Ge weetniet,
welke gedachten er bij mij opgekomen zijs.*
»Jacques, spreek zoo niet tegen mijl*
zeide Amélie verschrikt. »Ge doet daaraan
verkeerd.
»Ge moet het nochtans weten, want zoo
iemand op de wereld het diepst mijner ziel
moet kennen, dan zijt gij het, die haar met
uwe eig'.ne handen gekneed hebt. Gij hebt
u aan uw plicht onderworpen, ik heb dit
ook gedaan; ik heb Clermont zien terug
komen, ik heb hem hartelijk ontvangen,
meer dan ooit, hetgeen mij eenige moeite
kostte, zooals ge u we] zult kunnen voor
stellen. Ik ben zijn vriend geweest. Het
was mijn plicht, ik heb dien ten einde toe
volbracht.*
Hjj was opgestaan, deed eenige schreden
en keerde toen naar Amélie terug.
Waarom noodzaakt ge mij, u die dingen
te zeggen? Ik had vast besloten, er niet
over te spreken. Maar naar mijne meening,
en ik ben, geloof ik, niet slechter dau de
meeste menschen, is het genoeg, in stilte
te lijden, zonder bovendien den last te dragen
van eene aanhoudende veinzerij tegenover
e ne ongelukkige, die haar leven aan het
mijne zal verbinden. Te veinzen, dat ik
eene andere vrouw liefheb, terwijl mijn hart
van u vervuld isMaar ik zou dat
zelfs geen dag lang kunnen volhouden!*
Amélie luisterde naar hom, met een ge
bogen hoofd en pijnljjke aandacht.
»Die last drukt ook op mij,* zeide zjj,
toen hjj geëindigd had. >Ja, Jacques, die
last drukt dageljjks op mg, eu als ik nog
niet onder het gewicht daarvan bezweken
handelsbelangen en het verder verloop der
zaken in het Oosten.
In invloedrijke kringen te Berlijn, zoo
bericht de Hamburg. Korresp.* is meu
zeer tegen den afstand van Port Arthur
aan Japan, daar dit niet overeenkomstig
de Europeesche belangen zou zijn.
ben, dan komt dit, omdat de plicht nog
iets anders is dan gij meent. Nevens den
plicht, die hierin bestaat, geene slechte daad
te doen, is er een andere plicht, dien de
egoïsten niet kennen; dat anderen daarin
te kort geschoten zijn, is geene reden om
daarin zelf te kort te schieten. Wij moeten
hen, die ons liefhebben, niet bedroeven;
wij moeten hun verdrietelijkheden, al zjjn
zjj ook verdiend, besparen, voor zooverre
dit van ons afhangt. Welnu, ik verklaar u,
dat ik niet gelukkig zal zjjn, dat ik den
vrede mijner ziel niet zal terugkrijgen, zoo
lang gij niet met Sylvie getrouwd zijt.
»Dat is niet waar!* riep Jacques met
eene krachtige stem uit, »dat is niet waar
Hjj greep haar bjj de hand en trok haar
naar zich toe, terwijl hij haar aankeek.
»Zult ge gelukkig zijn, als ik met Sylvie
getrouwd ben?« zeide hij tegen haar. De
toon zjjner stem, die eerst wel een weinig
barsch was, verried nu een onuitsprekeljjk
medelijden.
sik zal nimmer gelukkig zijn,* mom
pelde Amélie, terwjjl zij haar blik afwenddu
en hare hand trachtte los te rukken.
Hjj hield haar vast en boog zich over
haar heen.
»Als wij eens hier vandaan gingen,*
zeide hjj zachtjes, »ergens naar toe, waar
men ons nimmer zou vinden, waar wjj zoo
gelukkig zouden zjjn, dat wij al het overige
zouden vergeten, dat er geen verleden meer
voor ons zou bestaan
»Er zou toch altjjd eene toekomst zjjn,*
zeide Amélie zonder hare stem te verheffen.
Sicilië werden bevingen waargenomen. a]> zjjn op(r()lger wor(Jt de rechto stergg
aangewezen.
De tijdingen over den watersnood in
Hongarije luiden als volgt: i Ontvangen telegrammen geven kennis,
De gemeente Bodrog-Sara, bij Tokai, is dat de vredesonderhandelingen tusschen
geheel overstroomd en alle huizen zijn in- China en Japan te 81 ui01 >seki en z"
gezakt. De bewoners en een deel van de en dat de rutafieatiën v :o. i; t v* 1
huisdieren werden op booten en veren ge- binnen drie weken uitgewisseld moet ui zjjn,
red. De geheele gemeente zal zich ergens De wapenstilstand i tot den en Mei
anders vestigen. lengd.
De Donau is zakkende tot Neusatz, maarDe bezeamg van Port k<- oor
is een paar centimeter gestegen van den Japanners zal slecht" een jaar cbru:
mond van de Teiss stroomafwaarts. De Teissj door wordt de inmenging van Europa voor»
is bjj Szegediu gedaald, bjj Csongrad ge- i komen.
stegen. Alle zijrivieren van Donau en Teiss J IJit Hongkong wordt gemeld,
zakken. Maar de bedenkeljjke toestand is gelschen op Formosa niets gesticht zijn over
niet veranderd, daar het water nog buiten- den afstand van het eiland, en dat dOki»
Jacques liet hare haa l los.
»Ik ben een dwaas,* zeide hjj. »Ik vraag
]u vergiffenis; ja, er is eerin toekomst;. Ik
zou u alles ontnemen, en ik zou niets hebben
'om u in ruil daarvoor te geven.... Eeu-
'maal zoudt ge mjj dit kunnen verwijten..
j Hjj zwee* eenige oogenblikken.
»Ach!« vervolgde hjj, »zoozeer te be
minnen en niets te kunnen doen voor haar,
die men bemintHaar geen traan te kunnen
besparen, noch haar eenige vreugde te
kuunen schenkenHaar slechts verdriet en
nog eens verdriet te kunnen aandoen
Ik had nochtans dien droom gedroomd
het is onmogeljjk, ondoenljjken toch
zou het zoo heerijjk zijn, niet waar?*
Hij keek haar aan met oogen vol smart
en liefde.
»Zou het niet heerijjk zjjn?« herhaalde hij.
Zij knikte even met het hoofd en slaakte
een diepen zucht.
»Dat zjjn van die dingen,* liet zij er
er terstond op volgen, >die men niet moet
doen, die men zelfs niet moet uitspreken.
Ja, het zou heerijjk zijn,* voegde zjj er
bjj, terwijl zjj hem aankeek. »Ik kan het
u wel zeggen, omdat ik u tegelijkertjj 1 zeg,
dat er, om u de verleiding van dien dwazen
droom te besparen, tusschen u en mij een
nieuwe slagboom moet gelegd worden.*
>Is de bestaande niet reeds voldoende?*
vroeg Debraucy met bittere ironie.
ȟe ziet wel, dat deze niet voldoende
is. O, Jacques, luister naar mjj: geloof mij,
ge moet deze zaak geheel uit uw hoofd
zettenen daartoe moet ge voor anderen
leven 1 Als ik u zeg, dat ge u vau mij moét
ver wij leren, denkt ge dan, dat. dit daaraan
toe te schrijven h, dat ik u niet genoeg
liefd» toedraag? Zeg mg op uwe beurt, of
:ge dat gelooft.
»Neen, dat geloof ik niet,* zeide hij. »Ik
j vraag u vergiffenis, dat ik u heb doen lijden.
Ik had stellig voorgenomen, daarover nim
mer met u te spreken, en ik heb mjjn voor
nemen niet volbracht. Zoudt ge veel ver
trouwen in nieuwe beloften stellen?*
Hjj glimlachte somber.
»Ik zal vertrouwen in u stellen,* hernam
zjj, »zoodra ge u aan eene andere verbonden
hebtJacques, ge hebt mjj eenmaal ge
zegd, ge kunt dit niet vergeten hebben, -
dat ge, als Sylvie naar u terugkeerde, zonder
aarzeling niet haar zoudt trouwen. Ge zeidet,
dat zij een edel hart bezat.
>Dat geloof ik nog,* antwoordde hjj.
»Ga zitten,* zeide Amélie; »ik heb u
nog vel te zeggen.*
Hij voldeed hieraan.
>Is alles, wat ge toen zeidet,* hernam
zij, »nog steeds waar?*
»Ja,« antwoordde hij; »maar in dien
tijd had ik u niet lief of meende ik althans,
dat ik u niet liefhad.*
»Moet dan een ander er voor gestraft
worden, dat gij veranderd zijt? Is dat billjjk?*
»Zij denkt niet eens meer aan mjj!« zeide
Jacques met zeker ongeduld.
»VVat weet gjj daarvan? Wat weten wij
daarvan?* zeide Amélie. »Ik geloof, dat
dat zjj veel veranderd is.«
/Wordf vervolgd,/
