Hot and van Heusden en Allena, de Lamstraalen de lloniineierwaard. Brieven over Indië. FEUILLETON» Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. M 1603. WOENSDAG 30 JUNI. 1897. EEN K.U \J( r-# LAND' VAN ALIENS* VOOB Dit blad veischjjnt WOENSDAG en ZATEIiDAG, Abonnementsprga: per 3 maanden 1.00. JFranco per post zonder prgsveihooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Ad vert-en tien van 1—45 regels 50 et. Elke regel meer 7*/t ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentifin worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. XXXI. Een vit je te paard maakt hongerig, zoodat we bigde waren toen werd aangekondigd, dat het tjjd was voor de rijsttafel, waaraan alle eer bewezen werd. Onze vrees, dat het na den middag zou regenen, werd gelukkig niet bewaarheid en de tempera*nar liet toe om eene wandeling te gaan maken en wel allereerst naar den waterval aldaar. Dit is een bergstroompje, hetwelk zich ia een ravjjn stort, dat 1900 voet diep is. Wanneer ket flink geregend heefr, dan geelt dit eene massa water. Op een grooten, vooruitste kenden steen staande, kon men in de diepte kgken, maar dit is min of meer een angstig gezicht en hoewel niet bang uitgevallen, durfden we toch maar een oogenblikje een kgkja in den afgrond nemen. Zoo gaarne waren we naar beneden gegaan om vandaar er een gezicht op te hebben, doch dat was te bezwaarljjk, men kon er slechts met een grooten omweg komen en bovendien na het dalen moest weer het stijgen volgen, waarbij nog kwam, dat we in ieder geval vóór het invallen der duisternis in het hotel moesten terug zjjn, zoodat daarvan niets kon komen. Nu biedt het hotel weinig amusementen aan, men heeft er geen billard, geen spelen, ja zelfs speelkaarten om een ombertje te maken, werden vergeefs gevraagd, geen wonder dus, dat we verlangden naar de avondtafel en vroeg ter ruste gingen, daar den volgenden dag weer een heete toer wachtte. Onvoorziene omstandigheden echter maak ten, dat we nog een dag te Soekapoera bleven en we kregen daar toen weer een staaltje te zien van Indische hartelijkheid. Van Soekapoera toch zouden we gaan naar Nadisari en om in de pasangrahen te over nachten, moesten we verlof hebben van den controleur. Nu, dit verlof werd ons dadelijk gegeven, maar bovendien kregen we nog schoone beddelakens, kussensloopen en een paar wollen dekens om daarheen mede te nemen, want, zoo was de boodschap er bjj, dut waren zaken, die daar niet voor radig waren, we moesten dus een en ander maar gebruiken en daar achterlaten, de mendoer zou dan wel zorgen, dat het weer terugkwam. Nu, den volgenden morgen vroeg trokken we dan weer op pad, den weg naar Nadisari op. Het was het prachtigste weer van de 8 >Dat weet ik,« antwoordde Karita, en uit hare stem klonk een ingehouden snikken. »Ik had hem liever met mpzelve een millioen aan de voeten gelegd. Hoe gaarne zou ik hem rgkdom en geluk geven Maar het kan niet, en nooit zal hg mg dit later verwijten.* »In 't begin niet, maar als hg in geld verlegenheid begint te geraken, zal hij het oogenblik verwenschen, waarop zijne ge- litfde vrouw hem als jong meisje om den hals is gevallen, en hem hare liefde ver klaard heeft, zonder dat hg er ooit te voren aan gedacht heeft met zjjn jongezellenleven te breken.* »Genoeg,« riep Karita snikkend uit. »Geen man zal ooit zoo over mg denken, nog minder spreken. Zoo heb ik het niet ge meend. Geen lastpost wil ik voor h«m zjjn, geen beletsel van zjjn levensgeluk. Ik zal hem laten zien, dat ik hem niet noodig heb. Laat hg voor mjjn part eene schatrijke vrouw trouwen, die hem gelukkig zal maken en die later geen last voor hem wordt. Ik ga met het kind mee.* Arme Karita. Hoe zwaar haar dit viel, hem en zjju leveugeluk te moeten opofferen, dat wist ze pas, toen ze 's nachts snikkend in haar bed lag. Toen voelde zjj, dat zij wereld en zoo helder mogelijk, zoodat we volop genoten van de heerlijke vergeziGhtea. Tweemaal moesten we diepe ravijnen pas- seeiren en de wegen daar waren zoo steil, dat men er overal dikke bamboes had neer gelegd om het uitglijden der paarden te voorkomen, We bereikten Nadisari circa 10 uur en nu was het wel wat heel sterk om daar, midden in eendessa een heelen dag te blijven, bovendien het weer liet zich gun stig aanzien en we vernamen, dat we via den Bromo gaande, ten circa 3 uur op Tossari konden wezen, waartoe we dus het besluit namen. We lieten een paar bussen erwtensoep warm maken en bestegen weer onze paarden. Na een half uurtje bijna voortdurend gestegen te hebben, kwamen we weer voor een ravgn, dat we door moes ten, eerst dus afgedaald om vervolgens aan de andere zijde weer te stjjgen en toen we nu bovenkwamen, hadden we plotseling zulk een indrukwekkend panorama voor ons, dat we niets konden zeggen, dan, hé hoe interressant, We zagen daar n.l. heel diep beneden ons de uitgestrekte Zandzee, waar de Bromo midden in ligt, zoodat we dien ook beneden ons zagen, Dat is de Bromo, riep de jongen, die als gids medeging en we hoorden hem reeds ruischen en stoomen en zagen de rookwolken er uitvliegen. De Zandzee is eene groote kale vlakte, waarschijnlijk ont staan tengevolge van uitbarstingen van den Bromo en men heeft te paard drie kwartier werk om ze over te steken. We daalden in de Zandzee af en gingen te paard, zoover het mogeljjk is, den Bromo op, totdat we niet verder konden, waarop we nog een steile ladder moesten beklimmen van 180 sporten. Die opgeklauterd zjjnde, waren we op den rand van den krater en keken zoo de diepte in. Het was een helsch lawaai, overal zag men damp te voorschijn komen en kreeg men dien damp in het gezicht dan was het een offreuze zwavellucht, die alles behalve aangenaam op de longen werkte. Het moet beneden in den krater schrik kelijk heet zjjn en toch zagen we nog vrjj diep vlinders en vogels vliegen. Natuur! jjk is de Bromo een heilige berg en heeft men ieder jaar een Bromofeest (dit j^ar was het 19 April), hetwelk een feest is vau de Boeddhisten. Duizenden en duizenden per sonen komen dan over om dat bij te wonen en getuige te zijn van het offeren. Vroeger jaren werd dan een meisje in den krater levensgeluk verwoest had. Waarom had ze niet geduldig gewacht, totdat Lodewijk Steiner haar zjjne liefde verklaard had in plaats van hem ongevraagd om den hals te vallen? Verwend als zg was, bad ze de vrucht begeerd voor ze rjjp was, en in haar schaamte lag haar bitterste verdriet. Als zg rijk geweest was, dan zon ze hem alles kunnen aanbieden, dan zou ze hem in weer wil van alles voor zich behouden hebben. Maar nu haar zwager had geljjk 't was eene dwaasheid, die hem later on gelukkig zou maken, bewillig zou zjj alles verdragen hebben, alleen dit niet, dat hij, dien ze gelukkig wilde maken, door hare schuld ontevreden en verdrietig door alle zorgen zou worden. Neen, dan was het duizendmaal beter van hem afstand te doen. Opnieuw stroomden hare tranen. »Lode- wjjk, mgn eenig geliefde Lodewjjk,* snikte ze zachtjes. »Is dat dan het einde van ons kort geluk? Zullen je kinderlijk verlegen lippen dan nooit meer op de mjjne rusten? Och, was ik toch maar in plaats van Irene gestorven, destjjds, toen ik u zoo vol zalig heid in mgue armen hield. Maar na is alles, alles voorbij, liefde, geluk, toekomstdroo- men, alles! IV. Het was nu twee jaren geleden sedert Irene gestorven was, en ook twee jaren sedert een jong vrooljjk meisje in onna- denkenden overmoed dien ernstigen man in hare verlokkende armen gehouden had... Lodewjjk Steiner's eersten liefdesdroom! Zonder een enkel afscheidswoord was zü geworpen, doch dit mag niet meer en thans werpt men er enkele geiten iu. Men zegt, «lat er na ufl >op van &et feest ah jjd waag halzen zjji}, die den krater ingaan om van die geiten er nog wat uit te halen, doch wij begrepen de mogelijkheid daarvan niet. Ja iodor geval moet men met touwen afge laten en opgetrokken worden, maar dan nog de hitte daar beneden. Wa daalden de lalder weer af, bestegen opni-uw de paarden en redtn de Zandzee verder door om aan de andere zijde het gebergte weer op ta gaan. Het was de Lamoen pas, di?n we op moesten, doch die is zoo steil en vol scheuren en gaten, dat bet onmogelijk is er te paard tegen op te komen. We moesten dus afstijgen en dien ruim 2000 voet hoogen pas te voet be klimmen, wat inderdaad wel een min of meer vermoeiend werkje was. Maar ge lukkig kwamen we toch boven, waar men- schen en dieren een kwartiertje moesten uitblazen. En daarna ging het steeds naar boven, soms weer eens door diepe ravijnen heen, op Tossaria af. Nu doet man het beste om de paardjes maar hun gang te laten gaan, die zoeken het wel uit en maar absuluut niet bang te wezen, doch het is een eigenaardigheid van die dieren om altijd preoies op het randje der bergen te loopen, zoodat men aan eene zijde altjjd in de diepe afgronden kjjkt, en nu kan men ze naar de andere zjjde trekken, oogenblikkeljjk zijn ze weer op hun oude paadje terug. Ten circa 4 nur kwamen we te Tossari aan. Tossari is ook maar eene gewone dessa, op rnim 6000 voet hoogte, doch daar staat inderdaad een groot hotel, waaraan zelfs een docter ver bonden is. Het is een herstellingsoord, voornamelijk voor malarialjjders en wordt door de bewoners van Oost-Java druk be zocht. Tossari is voor Oost-Java, wat Soeksboemi voor West-Java is. Het was er vol in het hotel, doch gelukkig was juist dien dag een klein gebouwtje, waarin zes logeerkamers waren, afgekomen en konden we daarin nog terecht. Er waren veel patiënten en ook enkele gasten, die alleen een dag of wat de warmte eens wilden ontloopen, maar de dag was nog al vermoeiend geweest, zoodat we niet heel veel lust hadden ons al dadelgk met de mede-logé's in te laten. Integendeel gaveu we er de voorkeur aan om keel rustig, op een gemakkeijjken stoel wat op de voorgalerij te gaan zitten, doch dat viel dige handelwijze hoopte hij, dat hij spoedig eeriig bericht zou ontvangen, met het ver zoek haar overhaast vertrek niet kwaljjk te nemen. Maar toen weken en maanden ver liepen, zonder dat hij eenig levensteeken van Karita ontving, toen eerst schold hg zich voor een gek nit, die dwaas genoeg geweest was om in zijn kinderlijken een voud, een zomermiddag lang als speeltuig van eene luimige, overmoedige coquette te dienen. In alle gedaanten zag hjj Karita voor zich, maar het bogeerljjkst vond hij haar dien middag, toen zij iu stralende, in verlokkende schoonheid voor hem stond, terwjjl de zonnestralen op haar goudbruin haar speelden en ze hem iu verleidelijke lieftalligheid hare liefde verklaarde. Terwjjl Karita met het kind in Italië was, had luitenant Von Hartwig drie maan den verlof gevraagd om het kind te be zoeken, zoo hoorde Steiner door een vriend vertellen, en voegde de vriend er bg Karita Benter zal nu niet waer als meisje terug- keeren, maar dat Hartwig met eene jonge vrouw uit Italië terug zal komen, geloof ik zeker!* En alle vrienden van Hartwig hielden het voor een uitgemaakt feit, dat Frans met juffrouw Karita zou trouwen. Voor het kind zou dit zeker wel het beste zijn. Karita's kennissen dachten er eveneens over. Wel was het verschil in leeftijd tus- schen haar en haren zwager niet gering, maar daarover zou Karita wel heenstappen, want hjj was zoo'n knappe beminneljjke man, en daarbij achatrijk, en dat vergoedde veel. He^wa^len avond van Hartwig'a aan lang niet mede, het was daar betoel, betoel koud en we moesten wel naar binnen, naar de conversatiezaal, alwaar we kalm het oogenblik afwachtten, dat de avondtafel begon. Onze buurman daaraau was een heer, die ljjdende was aan zenuwhoofdpijnen, doch dat heer at voor 3 andere menschen, wat bij ons de wensch dead opkomen ora hem ook eens te sien eten, als hjj geen zenuwhoofdpijnen had. Doch op het punt van eten hadden we den volgenden middag aan de rjjsttafel nog een aardiger episode. Onze overbuur man nd. nam eene portie rjjst op zjjn bord, zoo groot, dat men er, om zoo te zeggen, met geen stok overheen kou springen, hij nam er do noodige bjjkomende gerechten bjj, maar bedankte voor een gehakken visch, die er juist zoo heerljjk uitzagen. Op onze vraag, of hij geeD liefhebber was van ge bakken viseh, antwoordde hij, dat hij er dol van hield, maar thans durfde hg niet, want zjjne maag was niet in orde. Dat met het oog op de hoeveelheid die hij dan in die niet op orde zjjnde maag zou gaan stoppen, een algemeen gelach volgde, be hoeft wel geen betoog, Het is algemeen Indische gewoonte om zich, wanneer men geene plannen meer heeft om uit te gaan, na de avondtafel in d« grondverf te zetten, d. w. z., men trekt zijne slaapbroek (de dames sarong) en kabaai aan en maakt het ziek dan op de voorgalerij nog wat gemakkelijkmen pro fiteert van den heerlijken avond, als de muskieten en andere insecten het ten minste niet al te lastig maken, doch op Tossari was daaraan geen denken, zelfs in eene gesloten k^mer en in een Europeesch pak vonden we het nog*vrjj koud. Van uit Tossari kan men heel aardige tochten te paard maken en op die wjjze den omtrek bezichtigen, doch het is ook wel interessant er een dag stil te big ven en dan te voet een en ander te bekjjken. Tossari is n.l. de groentetuin van Oost-Java en men vindt daar alle mogelijke Europaesche groen ten, aardappelen, kool, doperwtjes, knol rapen enz., enz., iets wat "beneden niet het geval is en men is er feitelijk geheel Euro peesch. 's Morgens toch hadden we een Indisch pakje aangetrokken, maar hadden dat al heel gauw tegen een Europeesch verwisseld en na een uurtje geloopen te hebben wilden we gaan zitten op het achter- balcon, om aldaar wat te genieten van het mooie panorama, maar jawel, dat hoefde terras der kleine villa, die Karita sedert hare afwezigheid met het kind bewoonde. Voor hen lag de golf van Genua, en zAcht- kens woei de zeelucht de jasmjjn en rozen geur uit den tuin naar den oever. Thérènna zat op den grond bjj haren vader, op haar vroeger zoo ljjdend gezichtje lag een blos van gezondheid. Ze lachte en babbelde druk, en zoo aanhoudend, als ze vroeger nooit in staat was geweest, en bij alles wat ze zeide, klonk het voortdurend als slot van eiken zin >niet waar, tante Karita?* weet ge nog, tante Karita?* Men zag dadelgk, dat de plaats, die hare moeder eens in haar hartje had ingenomen, nu reeds lang aan Karita was afgestaan. Toen het 's avonds buiten koeler werd, zoodat de kleine meid door de kinderjuffrouw naar bed werd ge bracht, greep Frans de beide handen zjjner schoonzuster, om haar innig te danken voor de goede zorgen, waardoor het kind weer geheel hersteld was. Hg vertelde haar van huis, hoe Kathrine niet meer dezelfde was, sedert haar lieveling haar had verlaten, hoe haar vader naar haar verlangd had, en hoe hij, Frans, beloofd had, haar spoedig thuis te zullen brengen en plotseling had hg een oogenblik met vertellen opgehouden, en toen hg vervolgde, begon hg haar te zeg gen, hoe er nog iemand was, die zoo vurig naar haar, zjjne kleine schoonzuster ver langd had, hoe hg zich al die lange een zame winteravonden op een weerzien had verheugd; hjj sprak van zjjne oude trouwe vriendschap voor het jonge meisje neen, het was geen vriendschap, hjj had haar heel zjjn leven liefgehad! niet. We zaten daar midden in de wolken en nu is het merkwaardig dat alles daar even droog is, maar het was te koud en al heal gauw gingen we naar binnen om in d8 Gonversatieaaal een party te gaan billardspelen om daardoor w6Gj? wat warm ts worden. Behalve het hotel is ta Tossari niets, dus raen moet daar zjjn amusement vinden, waarvoor echter in voldoende mate gezorgd is. Personen die nu bepaald om gezondheids redenen eenigen tijd te Tossari hebben doorgebracht, mogen na niet dadelijk weer naar de tropische warmte beneden en voor hen is nu eene filiale van het hotel ge bouwd in de dessa Poespoh en daar kunnen dan de patiënten eerst eenige dagen heen gaan om den overgang meer gtleidelyk te maken. Van Tossari tot Poespoh moet de weg te paard worden afgelegd en dan kan men verder weer met wagens. Nu naar beneden gaande, wordt het zachtjes aan weer warmer, men krjjgt weer klappers te zien en in het eerst doet het bepaald weldadig aan en vindt men het heerljjk, dat de warmte bljjft toenemen en als men dan eenige dagoa in de bergen vertoefd heeft, valt het dubbel op, zoodat we heel verge noegd waren toen we het hotel te pasos* roean bereikt hadden en ons daar door een koel bad weer eenigszias konden opfrisschen, Buitenland, 't Gaat er met Cuba's financiën treurig uitziende schuldenlast bedraagt nu reeds 6000,000,000 peseta's (zegge zesduizend millioen) en de ambtenaren wachten reeds sinds zes maanden op hun salaris, terwjjl de bijdragen aan de scholen ook niet worden betaald. Wat Cuba aan Spanje gekost heeft in de eerste twee jaren van den opstand en de Philippgnen gedurende de eerste 6 maanden, is nu zoo ongeveer vastgesteld. Toen iu Februari 1895 op Cuba de opstand uitbrak, waren er 10,000 man troepen (18000 op 't papier!) en van Maart 1895 tot Maart 1897 zijn er been gezonden 10 generaals, 675 hoofdofficieren, 6222 officieren en 180,335 manschappen, totaal 187,288. Naar Porto-Rico in den zelfden tijd 3 generaals, 25 hoofdofficieren, 179 officieren en 4620 manschappen, totaal 4827. Van 16 September 1896 tot 26 Februari 1897 werden naar de Philippgnen gezonden 6 generaals, 96 hoofdofficieren, 735 offi- ken nn zjjne woorden iu Karita's oor, en als in een droom luisterde zij naar die gloei ende hartstochteljjke ontboezeming. Helder scheen de maan nu over de golf en over den tuin. Was het het matte maanlicht, dat Karita's gelaat zoo veel bleeker dan anders deed schijnen, en aan de zachte ljjnen van haar gelaat eene uitdrukking van diepe smart gaf? Klonk het niet in hare oorea als het ruischen van beukenboomen, en bracht de wind op zjjue vleugelen niet de woorden van dat lied meê: >0, als een kus op 't hart mg brand!* Zg kon niet dadelgk een antwoord vin den op de smeekbeden van haren zwager. En al was er veel vroolgkheid uit dit jonge meisjesgelaat geweken, nu Frans haar terug zag, vond hg haar weer evenals altjjd, sedert jaren, beeldschoon, lief en bekoorljjk. >Laat het verleden vergeten zjjn, lieveling,* fluisterde hjj teeder en zonder Karita's ant woord af te wachten, drukte hjj de slanke gestalte onstuimig in zjjne armen en al die jaren van sterk onderdrukten hartstocht stroomden over in ontelbare gloeiende kas sen, waarmee hjj Karita's mond, oogen, wangen en haar bedekte. Karita liet heen stil begaan, hoewel er tranen in hare oogen blonken. Wat moest ze doen? Kon ze ten tweeden male een' man, die haar zjjn liefde bood, tot in 't diepst van zjjn hart ver wonden? Was het gebeurde nog te ver anderen, nog goed te maken Spraken niet Frans' stem en die van het kind »bljjf bjj ons, Karita, bljjf bjj ons?* Wordt vervolgd. .X -• da Vrij naar het Duitsch.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1897 | | pagina 1