Het
leusden en A
de Langstraat
en
de Rnmmelertvannl
FEUILLETON»
Uitgever:
VEERMAN, Heusden.
ZATERDAG 4 SEPT.
1897.
Op den goeden weg.
'^T IAND VAN ALT^'4'
VÖÖB
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00.
Franco per post zonder prgsve*hooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
T
U i
O
M 1622.
Advertentiën van 1—-ö regels 50 et. Elke regel
meer 7l/t öroote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
»Uw verbljjf in ons midden schept een
nieuwen band tasgchen onze bevriende, ver
bonden natiën, die evenzeer besloten zjjn
met hnn gansche macht bj te dragen tot
handhaving van den wereldvrede in den
geest van recht en billijkheid.*
Op het eind dezer 19de eeuw beleven
we zeer bijzondere dingen. Daar is een
natie, achterkleindochter van de revolutie
mannen van 1789, gansch doortrokken van
den revolutiegeest, die geen monarch duldt,
maar zelf de draagster van 't hooge gezag
belieft te big ven. Aan het hoofd dezer
republikeinsche natie staat een zoon uit
het volk, een leerlooierszoon uit Havre.
Zjjn macht is klein, zjjn naam heeft uit
een geschiedkundig oogpunt, geen klank,
zjjn staatkundig bestaan hangt aan een
zjjden draad.
Daar is nog een natie, de grootste van
Europa, die zucht onder een regeering van
de oude school, een despotiek bestuur. Ook
zjj heeft den droom van vrijheid en mondig
heid gedroomd, maar haar verlangen naar
den dageraad is gesmoord tusscben de
kerkermuren en in de ijzige vlakten van
Siberië. Ze heeft geschud aan hare ketens
maar de overheid houdt de teugels strak
en laat niets glippen van hare oude rechten.
Aan het hoofd staat een man van vorste-
ljken bloede, uit een geslaeht van ouden
datum, heerscher, alleenheerscher in 't staat
kundige zoowel als in 't godsdienstige.
Deze volken nu gevoelen zieh tot elkaar
aangetrokken, deze hoofden hebben elkaar
over en weer eerbezoek gebracht. Innig is
de vriendschapde Russische alleenheerscher
en de Fransche republikein, wier beginselen
«n roerselen zoo hemelsbreed van elkaar
verschillen, ze omarmden en kusten elkaar,
als broeders van 't zelfde huis, ze tafelden
samen en brachten gloeiende toosten uit, een
van welke we hierboven afschreven.
Op dezen toost wachtte heel Europa.
Dat er vriendschapsbanden gesmeed waren
tnsschen Nicolaas en Faure en 't Fransche
volk met geestdrift vervuld was voor zjn
Noordsche broeders, zoodat zelfs de mode
ia Frankrgk Russisch geworden was, wisten
we uit de dagen van het bezoek van den
keizer te Parjs. Toen echter was met voor
bedachten rade geen woord over de lippen
EEN NOVELLE VAN HET STRAND.
14)
Hendrik had met groote bezorgdheid naar
het gesprek geluisterd en wel bemerkt dat
zgn vader niet genegen was zich te voegen
naar de inzichten van den heer Raad.
»Ik trouw geen andere, Vader! Sina
wordt mjne vrouw, of anders geen,* zeide
hij driftig.
>Dat zullen wj toch eens zien,* ant
woordde zgn vader, zich op zgn voeten heen
en weer bewegende, en een dreigenden blik
op hem richtende. Nog dezen avond ga ik
naar Bekaan, en spreek met hem over
Maryke.*
>Kapitein, kapitein,* riep de keer Raad,
»gj hebt geen recht uw volwassen zoon
tot een door hem verfoeid huwelijk te
dwingen! Gg kunt dit huwelgk verbieden,
maar h»t andere niet dwingen. Hg trouwt
haar niet.*
Mgnheer!* zeide de kapitein een stap
nader tredende, en hem vast met zjne kleine,
fonkelende oogen aanziende, >ik heb u onder
mgn dak laten slapen, u alles gegeven
gg zgt gast op het eiland en in mgn hnis,
maar dat geeft nog geen recht, om a
tusscben mg en mgn zoon te plaatsen. Hg
is mg alles sehnldig, hg zal en moet mg
ook gehoorzamen. Ik meng mg niet in uwe
aangelegenheden, want ik ken ze niet, laat
ons ook met rust, wat hier op ons eiland
ninunili ir hnrwiint mi win* m m.
laatste woord zjn!* riep Hendrik buiten
zichzelf, zgn vaders arm grijpende, en hem
smeëksnd aanziende, terwjl de heer Raad
zich knorrig omkeerde en naar de deur liep.
Bedenkt toch, het geldt hier mgn geheel
levensgeluk Is het u om het geld Ik wil
niets van u hebben, wij zullen voor u werken,
van vroeg tot laat, geeft uwe toestemming
slechts. Wj kunnen ook wachten, wj zja
nog jong.«
»Gj spreekt als een dwaas kind,* ant
woordde de oude ongeduldig. »Weet gjj
dan, wat het betetkent voor zgn dageljksch
brood te arbeiden en zich af te sloven, zonder
te weten, of men ooit iets bereikt? Neen
gg zult u zoo niet plagen, als ik moest
doen.*
>En waarom niet,* vroeg de heer Raad,
die zijne gevoeligheid had overwonnen, en
wien de groote oogen van Sina smeekend
schenen te vragen, om al het mogeljke te
doen. Laat uw zoon toch zjn aandeel aan
de moeite en arbeid, het is zgn recht op
het leren. De Heilige Schrift zegt immers,
dat ons leven slechts waarde heeft door
moeite en arbeid dus moeite en arbeid
is iets kosteljks, en daarop heeft Hendrik
ook recht.*
>Luister toch naar den heer, rader!
Maak mj niet ongelukkigsmeekte Hen
drik. »Wj zullen het u dageljks, elk uur
danken.*
»Nu is het genoeg! Houdt den mond!*
riep de kapitein, Hendrik's hand wegsehud-
dende en met den gebalden vuist op de tafel
slaande. >Ik verlang van u gehoorzaamheid.
Ik heb de vrouw genomen die mgn vader
voor mg had lestemd, en zoo zult gg de
gekomen, waaruit men besluiten kon dat
er een verbond tusscben deze twee machtige
mogendheden gesloten was. Thans ia dat
wel geschied en heeft de Czaar aller Russen
gewaagd van onze bevriendegeallieerde
natiën.
Een verbond tnsschen een natie, die
geboeid ligt en kruipt aan de voeten hsars
monarch*, en eene, die haar monarchen
verjaagt en er geen meer boven zich duldt!
Hebben we ongeljk toen we zeiden dat-
het eind dezer eeuw vreemde dingen te
zien geeft
En wat zullen we tot deze dingen zeggen P
Voor 't naaste honden we't er voor, dat
Nicolaas II van Rusland beter is dau zjn
naam, zja afstamming, zjn opvoeding en
de Russische traditiën doen verwachten.
Wj houden 't voor onmogeljk, dat een
verstokt despoot er ooit toe komen zou den
burgeljken president van een republiek te
omarmen eu te zoenen. Bjgevolg hebben
we gegronde hoop dat de jskorst om het
hart der Romanows aan 't smelten is en
Nicolaas eindeljk eens gaat gevoelen dat
een beschaafde natie niet geregeerd wordt
als de Russische, 't Is nu reeds meer dan
een kwarteeuw geleden dat zjn grootvader
Alexander II de ljfeigenschap der boeren
ophief en den eersten stoot tot hervorming
gaf. Bj dien eersten stoot is 't gebleven
en feiteljk heeft ook deze niet veel uit
gewerkt.
Rusland bleef het land der knechtschap
en de keizer absoluut vorst. Nu deze vorst
den president der Fransehe republiek ver-
heerljkt en zjn volk voorgaat in vriend
schapsbetuigingen voor de bewoners van de
bakermat der volksvrjheid, kan 't, meenen
we niet anders, dan dat er in Nicolaas II
een omkeering moet hebben plaats gegrepen,
die ten goede zal komen aan zjn onder
danen.
In de tweede plaats vestigen we de aan
dacht op de belofte: >met hun gansche
macht bj te dragen tot de handhaving van
den wereldvrede.*
De mogendheden staan tot de tanden,
tot de kruin toa gewapend, offeren jaarljks
millioenen aan gaars, maar niettemin vloeien
hun harten over van betuigingen dat ze
den vrede liefhebben.
We hebben nu twee groote verbonden
in Europa, den driebond: Duitschland,
Oostenr jk en Italië, den tweebond Frankr jk
en Rusland. Dan schjat er nog een verbond
te bestaan, ofschoon dit nog in de luiers
ligt, tusscben Duitschland en Rusland, welk
laatste verbond den baud knoopt tusscben
de twee eerste, 't Is duideljk dat onze
Europeesche grootwaardigheidbekleeders el
kaar niet vertrouwen en de een bj den
ander steun zoekt tegen derlen. Maar aoo-
als de zsak er nu eenmaal toe ligt en zoo
lang 't noe een ware les Hyftwilt ge den
vrede, bereid u ten oorlcg, moeten we 't
loven dat de mogendheden zich verbinden
tot het uitgesproken uoel: bewaring van
den wereldvrede. Nog een schrede verder
en éea bond vereenigt geheel Europa en
we doen een enormen stap voorwaarts.
't Nieuwste nieuws in deze richting is dat
er tnsschen Engeland en de Vereenigde
Staten van Noord*Amerika een regeling
ontworpen wordt om eventneele geschillen
te onderwerpen nan een scheidsgerecht.
Daar moet het heen; 't Is ondenkbaar
dat in den toekomstigen statenbond, in
weerwil dat alle leden den vrede willen,
geen geschillen oprjzen. Daarvoor behoort
een scheidsgerecht in 't leven geroepen te
worden. Wanneer we zoover zjn, zal men
eerst da waarheid gevoelen in de woorden,
eenmaal door Jules Favre gesproken: »een
natie, die zich in vollen vrede organiseert
tot een grooten oorlog, zonder dat ze be
dreigd wordt, begaat een noodlottige dwaas
heid en ruïneert de finantiëa des lands,
zjn zedel jkheid, zjn grootheid en zjn stof-
feljke welvaart.*
Buiten lan d.
Onder verdenking een aanslag te willen
doen op het leven van den Duitschen Keizer
werd te Brussel een Dnitsche anarchist,
Gustav Daubcn8peck, gevangen genomen,
die voor korten tjd te Londen woonde en
de vorige week uit Duitschland te Brussel
was gekomen. De gevangenneming ge
schiedde op grond eener aanwjzing van een
Duitscher, die van een vriend van Dauben-
speck van den aanslag kennis had gekregen
en van zjn voorgenomen reis naar Duitsch
land vernomen had.
Dinsdagavond hebben er ook nog chau
vinistische betoogingen te Parjs plaats ge
had. Op het plein voor de Opera is door
de politie een troep manifestanten uiteen
gedreven, die: Weg met Duitschland! Leve
maar vast. >Het zou een onrecht tegenover
Marjke zjn, wat u niet kunt verlangen.
Ik ben geen kind meer, dat blindelings ge
hoorzaamt, en daarom zonder verantwoor
ding is. Ik moet verdedigen kunnen wat
ik doe, en daarom mag ik u niet gehoor
zamen.*
>Dan gaat gj uit mjn huis,* donderde
de kapitein woedend, en de huisdeur wjd
oponende, wees hj naar bniten. »Daar ligt
de wereld, gaat heen, en zoekt uw geluk
maar kom niet eerder in mjn huis terug,
als dan, wanneer gj mjn bevelen wilt ge
hoorzamen of gj trouwt Marjke, of gj
komt nooit weder onder de oogen, ondank
bare, onberaden jongen.*
»Gj bezondigt u aan nwen zoon,* riep
de heer Raad.
>De donder moge er in slaan,* riep Cas-
sen, met van woede bevende stem; »ben ik
nog meester in mjn huis of niet? Heb ik
nog een recht noodig om te spreken?*
»Gj gaat te ver tegenover uwen gast,
vergeet dat niet,* antwoordde de heer Raad
bedaard en waardig. »Ieder die getuige is
van een onrecht, heeft het recht, ja het is
zjn plicht, tus8chenbeide te treden. Gelooft
gj dan inderdaad, dat deze zaak door een
enkel bevel is uit te maken? Een schip
laat zich zoo regeeren, maar geen menschen-
hart. Laat Hendrik tjd, haast deze zaak
niet laat hem eerst weer reizeD.*
>Zoo«, antwoordde de kapitein boos,
»opdat ik hier alleen zit en angst ljden
zal alles om die deerne. Dat is haar
dank voor alles wat ik aan haar heb gedaan.
Lag zj slechts in de zee, waar die het diepst
isHad haar voet nooit het eiland betreden,
k-jai.p /varvrmr» Hl
Elzas-LotharingenNaar Berljo! schreeuw
den. Een tiental levenmakers zjn gearres
teerd. Ook voor de Britscho ambassade
werden personen aangehoudendie Leve
Rusland! Weg met Engeland! riepen.
Door de antomobile-club te Parjs wordt
een monster!ocht, georganiseerd, van Parjs
nna<* Petersburg} men heeft de vergunning
daartoe noodig van België en Duitschland
en deze is aangevraagd.
De heer Camille Richard, oud-afgevaar
digde van het Drö He-departement, Frankr jk,
beeft zich van bet leven beroof 1. Driemaal
tot lid van de Kamer gekozen, waar hij
tot de radicale partij behoorde, heeft hj
later een belasliagbaantje weten te krjjgea.
Maar reeds bj het begin van de Arton-zaak
was zjn naam genoemd, eu thans was de
finitief tot zjn vervolging besloten. Met
zich in den trein tnsschen Marseille en Ta-
ra8Con te dooden, he<?ft bj schuld bekend,
en de Panama-geschiedenis doen herleven
op een oogenblik dat men haar zoo gaarne
zon vergeten,
150 Fransche zeelieden ontbraken bj het
vertrek van Faure uit Rusland op het appèl,
aldus meldt men uit Petersburg aan de
»Koln. Zeit.« Een 40-tal zjn op dringend
verzoek door een Fransche stoomboot aan
boord genomen. Op 29 Aug., toen Faure
al drie dagen weg was, waren nog een
20-tal Fransche raatrozen zoek; velen moeten
naar Moskou zjn megetroond, door rjke
Moskouers, die te Petersburg waren en den
Franschen het heerljke Moskou wilden
toonen en tevens wat Russische gastvr jheid
is. En bj deze mededeelingen voegt de
»Köln. Zeit.« dan: >Van ons eskader ont
brak geen enkel man toen de keizer ver
trok*. Zj vergeet echter er bj te voegen,
merkt een collega op, dat niemand zich in
Rusland de moeite gaf hen tot bijven over
te halen
Een correspondent van de >Gazette Pie-
montese* is over het Russisch-Fransch Ver
bond inlichtingen gaan halen te
Berljn Natunrljk was de >hooggeplaatste
diplomatieke persoonljkheid* goed op de
hoogte. Goed te spreken was hj ook, want
het Verbond is enkel defensief en van Elzas-
Lotharingen wordt in het tractaat niet ge
rept. Zóó weinig >revauche« zit er achter
het verbond, dat Rusland binnenkort wel-
Houdt op! Gj zjt een wreed man, met
een hart van steen!* zeide de heer Raad
verbitterd. »Uw taal is goddeloos en uwe
beschuldigingen tegen het arme meisje krank
zinnigheid. God zal zooveel hardheid en
onverzoenljkheid hard aan u straffen
»Dat begrgpt gj niet, gj hebt geene
kinderen,* antwoordde de kapitein knorrig.
»Ik weet wat ik van mjn kind kan ver
langen, en niemand behoeft zich daarin te
mengen. Nu moet ik nog naar het strand
om de boot op te halen, er kan stormweer
komen.*
Daarmede ging hj dö deur uit. Hendrik
had zich spoedig na zjne laatste woorden
verwjderd, en de heer Raad bleef in eene
hoogst pjnljke stemming achter. 1b plaats
van gunstig op den kapitein te werken, had
h j hem verbitterd, en nog meer tegenspraak
uitgelokt. Als Sina uwe dochter ware,
had de kapitein gezegd. Zjne dochter 1
Hoe zou hj nu nog zjn leven met een vol
wassen dochter inrichten. Dat was bjna
onmogeljk! bjna Zjne dochter! Naar
de jaren kon het zjn, en zjne verbeelding
liet hem zien, hoe hj haar in zjn huis
bracht. Geluk kon zj hier nooit vinden, en
tegen den vaderljken wil zou ook Hendrik
niet gelukkig zjn. Maar zou Sina ergens
anders rust en tevredenheid vinden? Alles
bond haar hier tot op da toevallige
banden des bloeds na. Zjn deze dan zoo
alvermogend? Is het niet het dageljks te
samen zjn, het gezamenljk beleefde, de
vreugde en smart, welke men deelt, het
brood en zont, dat jaren lang aan eene tafel
gegeten wordt, al deze banden, zjn zj niet
sterker dau de bloote verwandscbap, welke
licht ook een verbond zal sluiten met Italië.
En de Duitsche Keizer i3 al van de aan
staande Alliantie onderricht, toen hj, kort
voor Faure, Nikolaas' gast was
Wat gal men van zulke berichtjes ge-
looven
Van de 23 Duitsche steden met meer
800,000 inwoners hebben 21 zich vereenigd
voor een gemeenschappeljke deelneming
aan de Parjiche wereldtentoonstelling van
1900. Den 12?j dezer zal te Stuttgart, onder
voorzitterschap va:i den eersten burgemeester,
den heer Rfimelin, dia ia deze het initiatief
n«m, een bijeenkomst van gedelegeerden
dier stelen worden gthouden, cm voor-
loopige plannen te bespreken.
Dat in Duitschland iemand wegens ma-
jesfceitsbeleediging wordt veroordeeld, is geen
zeldzaamheid, der vermelding waardig.
Maar te Bromberg is nu zekere restau
rateur, Seifer, uit Schleu3enau, voir dit feit
tot zes maanden gevangenisstraf veroordeeld
op aanklacht van zjn eigen wederhelft.
Zooveel keizerliefde verdient te worden ge
signaleerd
De Berljusohe oorrespondent der Daily
Telegraph* verzekert, dat hj in staat is
met zekerheid te kunnen mededeelen, dat
er geen sprake is van het aftreden van den
Rjkskanselier, prins Hohenlohe.
Er is beweerd, dat de heer Hohenbhe zou
aftreden, omdat hj met den keizer van
meening verschilde.
Op 49,428,000 inwoners telt het Dnit
sche Rjk maar 78 honderdjarigen. Daar
onder zjn 64 vrouwen.
In de tweede zitting van het Zionisten
congres te Bazel werden 550 telegrammen
en brieven van adhaesie uit alle oorden der
wereld voorgelezen, te samen met 100.000
handteekeningen. Op voorstel van den heer
Nordau werd een resolutie aangenomen,
waarbj een beroep wordt gedaan op de
regeeringen van de verschillende Rjken om
de Joden behulpzaam te zju in de vestiging
van een zelfstandigs kolonie in Palestina.
Er is, zegt men, een voorstel van Italië
aan het oordeel der Europeescke Mogend
heden onderworpen, strekkende, om de anar
chisten een eiland af te staan, waar zj
naar hartelust kunnen huishouden op hnn
eigen manier.
vezels van haar hart hier hier, waar
men haar niet wilde opnemen, haar weg-
stiet, haar het racht van te huis, door jaren
lange gemeenschap verkregen, onthield. Als
Sina uwe dochter ware. Hj dacht aan zjne
visioenen, waarin hj Sina en Stella ver
eenigd had gezien was het meer dan
eene oogenblikkeljke zinsbegoocheling ge
weest? Hj noemde zich dwaas, en kon toch
het onstuimig kloppen van zjn hart niet
bedwingen, als hj aan de mogeljkheid
dacht, hier te vinden, waarnaar h j zoo lang
had gezocht. En tochHoe zeldzaam de
geheele k«ten van toevalligheden, welke hem
hier had gebracht moest hj nu aan een
toeval gelooven, dat hem nu misschien op
dit spoor leidde?
Aan Hendrik en diens wensch, dacht hj
niet meer. Alles zonk weg voor de ge lachte
aan Sina, aan haar, di> hj zjne dochter
mocht noemen, die aaa zju sedert zoo
vele jaren eenzaam hart mocht nemen. Maar
op welke gronden? Hj wist niet eens in
welk jaar Sina hier was aangedreven
hj wist niets van alles, wat hem ophel
dering kon geven. H j moest haar zelf vragen.
Sina, Sina! Zj was er niet, zj was weg
gegaan, begeleid door een klein meisje, dat
haar naar Geertje Selting bracht, en zj had
dit bericht voor Hendrik achter gelaten.
Sedert weken had hj den tjd gehad om
deze vragen te doen, na scheen hem het
korte wachten onverdrageljk. Voor zjn toe
stand van de grootste onrast, de onbeschrj-
feüjkste aandoening, zag hj toch geene
mogeljkheid tot dadelgke hulp.
Wordt v&volgd
/Ia ttr'i. ha ncr. het verlies zoo zwaar, zoo