Het leusden en A de Langstraat en de Rnmmelertvannl FEUILLETON» Uitgever: VEERMAN, Heusden. ZATERDAG 4 SEPT. 1897. Op den goeden weg. '^T IAND VAN ALT^'4' VÖÖB Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f 1.00. Franco per post zonder prgsve*hooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. T U i O M 1622. Advertentiën van 1—-ö regels 50 et. Elke regel meer 7l/t öroote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. »Uw verbljjf in ons midden schept een nieuwen band tasgchen onze bevriende, ver bonden natiën, die evenzeer besloten zjjn met hnn gansche macht bj te dragen tot handhaving van den wereldvrede in den geest van recht en billijkheid.* Op het eind dezer 19de eeuw beleven we zeer bijzondere dingen. Daar is een natie, achterkleindochter van de revolutie mannen van 1789, gansch doortrokken van den revolutiegeest, die geen monarch duldt, maar zelf de draagster van 't hooge gezag belieft te big ven. Aan het hoofd dezer republikeinsche natie staat een zoon uit het volk, een leerlooierszoon uit Havre. Zjjn macht is klein, zjjn naam heeft uit een geschiedkundig oogpunt, geen klank, zjjn staatkundig bestaan hangt aan een zjjden draad. Daar is nog een natie, de grootste van Europa, die zucht onder een regeering van de oude school, een despotiek bestuur. Ook zjj heeft den droom van vrijheid en mondig heid gedroomd, maar haar verlangen naar den dageraad is gesmoord tusscben de kerkermuren en in de ijzige vlakten van Siberië. Ze heeft geschud aan hare ketens maar de overheid houdt de teugels strak en laat niets glippen van hare oude rechten. Aan het hoofd staat een man van vorste- ljken bloede, uit een geslaeht van ouden datum, heerscher, alleenheerscher in 't staat kundige zoowel als in 't godsdienstige. Deze volken nu gevoelen zieh tot elkaar aangetrokken, deze hoofden hebben elkaar over en weer eerbezoek gebracht. Innig is de vriendschapde Russische alleenheerscher en de Fransche republikein, wier beginselen «n roerselen zoo hemelsbreed van elkaar verschillen, ze omarmden en kusten elkaar, als broeders van 't zelfde huis, ze tafelden samen en brachten gloeiende toosten uit, een van welke we hierboven afschreven. Op dezen toost wachtte heel Europa. Dat er vriendschapsbanden gesmeed waren tnsschen Nicolaas en Faure en 't Fransche volk met geestdrift vervuld was voor zjn Noordsche broeders, zoodat zelfs de mode ia Frankrgk Russisch geworden was, wisten we uit de dagen van het bezoek van den keizer te Parjs. Toen echter was met voor bedachten rade geen woord over de lippen EEN NOVELLE VAN HET STRAND. 14) Hendrik had met groote bezorgdheid naar het gesprek geluisterd en wel bemerkt dat zgn vader niet genegen was zich te voegen naar de inzichten van den heer Raad. »Ik trouw geen andere, Vader! Sina wordt mjne vrouw, of anders geen,* zeide hij driftig. >Dat zullen wj toch eens zien,* ant woordde zgn vader, zich op zgn voeten heen en weer bewegende, en een dreigenden blik op hem richtende. Nog dezen avond ga ik naar Bekaan, en spreek met hem over Maryke.* >Kapitein, kapitein,* riep de keer Raad, »gj hebt geen recht uw volwassen zoon tot een door hem verfoeid huwelijk te dwingen! Gg kunt dit huwelgk verbieden, maar h»t andere niet dwingen. Hg trouwt haar niet.* Mgnheer!* zeide de kapitein een stap nader tredende, en hem vast met zjne kleine, fonkelende oogen aanziende, >ik heb u onder mgn dak laten slapen, u alles gegeven gg zgt gast op het eiland en in mgn hnis, maar dat geeft nog geen recht, om a tusscben mg en mgn zoon te plaatsen. Hg is mg alles sehnldig, hg zal en moet mg ook gehoorzamen. Ik meng mg niet in uwe aangelegenheden, want ik ken ze niet, laat ons ook met rust, wat hier op ons eiland ninunili ir hnrwiint mi win* m m. laatste woord zjn!* riep Hendrik buiten zichzelf, zgn vaders arm grijpende, en hem smeëksnd aanziende, terwjl de heer Raad zich knorrig omkeerde en naar de deur liep. Bedenkt toch, het geldt hier mgn geheel levensgeluk Is het u om het geld Ik wil niets van u hebben, wij zullen voor u werken, van vroeg tot laat, geeft uwe toestemming slechts. Wj kunnen ook wachten, wj zja nog jong.« »Gj spreekt als een dwaas kind,* ant woordde de oude ongeduldig. »Weet gjj dan, wat het betetkent voor zgn dageljksch brood te arbeiden en zich af te sloven, zonder te weten, of men ooit iets bereikt? Neen gg zult u zoo niet plagen, als ik moest doen.* >En waarom niet,* vroeg de heer Raad, die zijne gevoeligheid had overwonnen, en wien de groote oogen van Sina smeekend schenen te vragen, om al het mogeljke te doen. Laat uw zoon toch zjn aandeel aan de moeite en arbeid, het is zgn recht op het leren. De Heilige Schrift zegt immers, dat ons leven slechts waarde heeft door moeite en arbeid dus moeite en arbeid is iets kosteljks, en daarop heeft Hendrik ook recht.* >Luister toch naar den heer, rader! Maak mj niet ongelukkigsmeekte Hen drik. »Wj zullen het u dageljks, elk uur danken.* »Nu is het genoeg! Houdt den mond!* riep de kapitein, Hendrik's hand wegsehud- dende en met den gebalden vuist op de tafel slaande. >Ik verlang van u gehoorzaamheid. Ik heb de vrouw genomen die mgn vader voor mg had lestemd, en zoo zult gg de gekomen, waaruit men besluiten kon dat er een verbond tusscben deze twee machtige mogendheden gesloten was. Thans ia dat wel geschied en heeft de Czaar aller Russen gewaagd van onze bevriendegeallieerde natiën. Een verbond tnsschen een natie, die geboeid ligt en kruipt aan de voeten hsars monarch*, en eene, die haar monarchen verjaagt en er geen meer boven zich duldt! Hebben we ongeljk toen we zeiden dat- het eind dezer eeuw vreemde dingen te zien geeft En wat zullen we tot deze dingen zeggen P Voor 't naaste honden we't er voor, dat Nicolaas II van Rusland beter is dau zjn naam, zja afstamming, zjn opvoeding en de Russische traditiën doen verwachten. Wj houden 't voor onmogeljk, dat een verstokt despoot er ooit toe komen zou den burgeljken president van een republiek te omarmen eu te zoenen. Bjgevolg hebben we gegronde hoop dat de jskorst om het hart der Romanows aan 't smelten is en Nicolaas eindeljk eens gaat gevoelen dat een beschaafde natie niet geregeerd wordt als de Russische, 't Is nu reeds meer dan een kwarteeuw geleden dat zjn grootvader Alexander II de ljfeigenschap der boeren ophief en den eersten stoot tot hervorming gaf. Bj dien eersten stoot is 't gebleven en feiteljk heeft ook deze niet veel uit gewerkt. Rusland bleef het land der knechtschap en de keizer absoluut vorst. Nu deze vorst den president der Fransehe republiek ver- heerljkt en zjn volk voorgaat in vriend schapsbetuigingen voor de bewoners van de bakermat der volksvrjheid, kan 't, meenen we niet anders, dan dat er in Nicolaas II een omkeering moet hebben plaats gegrepen, die ten goede zal komen aan zjn onder danen. In de tweede plaats vestigen we de aan dacht op de belofte: >met hun gansche macht bj te dragen tot de handhaving van den wereldvrede.* De mogendheden staan tot de tanden, tot de kruin toa gewapend, offeren jaarljks millioenen aan gaars, maar niettemin vloeien hun harten over van betuigingen dat ze den vrede liefhebben. We hebben nu twee groote verbonden in Europa, den driebond: Duitschland, Oostenr jk en Italië, den tweebond Frankr jk en Rusland. Dan schjat er nog een verbond te bestaan, ofschoon dit nog in de luiers ligt, tusscben Duitschland en Rusland, welk laatste verbond den baud knoopt tusscben de twee eerste, 't Is duideljk dat onze Europeesche grootwaardigheidbekleeders el kaar niet vertrouwen en de een bj den ander steun zoekt tegen derlen. Maar aoo- als de zsak er nu eenmaal toe ligt en zoo lang 't noe een ware les Hyftwilt ge den vrede, bereid u ten oorlcg, moeten we 't loven dat de mogendheden zich verbinden tot het uitgesproken uoel: bewaring van den wereldvrede. Nog een schrede verder en éea bond vereenigt geheel Europa en we doen een enormen stap voorwaarts. 't Nieuwste nieuws in deze richting is dat er tnsschen Engeland en de Vereenigde Staten van Noord*Amerika een regeling ontworpen wordt om eventneele geschillen te onderwerpen nan een scheidsgerecht. Daar moet het heen; 't Is ondenkbaar dat in den toekomstigen statenbond, in weerwil dat alle leden den vrede willen, geen geschillen oprjzen. Daarvoor behoort een scheidsgerecht in 't leven geroepen te worden. Wanneer we zoover zjn, zal men eerst da waarheid gevoelen in de woorden, eenmaal door Jules Favre gesproken: »een natie, die zich in vollen vrede organiseert tot een grooten oorlog, zonder dat ze be dreigd wordt, begaat een noodlottige dwaas heid en ruïneert de finantiëa des lands, zjn zedel jkheid, zjn grootheid en zjn stof- feljke welvaart.* Buiten lan d. Onder verdenking een aanslag te willen doen op het leven van den Duitschen Keizer werd te Brussel een Dnitsche anarchist, Gustav Daubcn8peck, gevangen genomen, die voor korten tjd te Londen woonde en de vorige week uit Duitschland te Brussel was gekomen. De gevangenneming ge schiedde op grond eener aanwjzing van een Duitscher, die van een vriend van Dauben- speck van den aanslag kennis had gekregen en van zjn voorgenomen reis naar Duitsch land vernomen had. Dinsdagavond hebben er ook nog chau vinistische betoogingen te Parjs plaats ge had. Op het plein voor de Opera is door de politie een troep manifestanten uiteen gedreven, die: Weg met Duitschland! Leve maar vast. >Het zou een onrecht tegenover Marjke zjn, wat u niet kunt verlangen. Ik ben geen kind meer, dat blindelings ge hoorzaamt, en daarom zonder verantwoor ding is. Ik moet verdedigen kunnen wat ik doe, en daarom mag ik u niet gehoor zamen.* >Dan gaat gj uit mjn huis,* donderde de kapitein woedend, en de huisdeur wjd oponende, wees hj naar bniten. »Daar ligt de wereld, gaat heen, en zoekt uw geluk maar kom niet eerder in mjn huis terug, als dan, wanneer gj mjn bevelen wilt ge hoorzamen of gj trouwt Marjke, of gj komt nooit weder onder de oogen, ondank bare, onberaden jongen.* »Gj bezondigt u aan nwen zoon,* riep de heer Raad. >De donder moge er in slaan,* riep Cas- sen, met van woede bevende stem; »ben ik nog meester in mjn huis of niet? Heb ik nog een recht noodig om te spreken?* »Gj gaat te ver tegenover uwen gast, vergeet dat niet,* antwoordde de heer Raad bedaard en waardig. »Ieder die getuige is van een onrecht, heeft het recht, ja het is zjn plicht, tus8chenbeide te treden. Gelooft gj dan inderdaad, dat deze zaak door een enkel bevel is uit te maken? Een schip laat zich zoo regeeren, maar geen menschen- hart. Laat Hendrik tjd, haast deze zaak niet laat hem eerst weer reizeD.* >Zoo«, antwoordde de kapitein boos, »opdat ik hier alleen zit en angst ljden zal alles om die deerne. Dat is haar dank voor alles wat ik aan haar heb gedaan. Lag zj slechts in de zee, waar die het diepst isHad haar voet nooit het eiland betreden, k-jai.p /varvrmr» Hl Elzas-LotharingenNaar Berljo! schreeuw den. Een tiental levenmakers zjn gearres teerd. Ook voor de Britscho ambassade werden personen aangehoudendie Leve Rusland! Weg met Engeland! riepen. Door de antomobile-club te Parjs wordt een monster!ocht, georganiseerd, van Parjs nna<* Petersburg} men heeft de vergunning daartoe noodig van België en Duitschland en deze is aangevraagd. De heer Camille Richard, oud-afgevaar digde van het Drö He-departement, Frankr jk, beeft zich van bet leven beroof 1. Driemaal tot lid van de Kamer gekozen, waar hij tot de radicale partij behoorde, heeft hj later een belasliagbaantje weten te krjjgea. Maar reeds bj het begin van de Arton-zaak was zjn naam genoemd, eu thans was de finitief tot zjn vervolging besloten. Met zich in den trein tnsschen Marseille en Ta- ra8Con te dooden, he<?ft bj schuld bekend, en de Panama-geschiedenis doen herleven op een oogenblik dat men haar zoo gaarne zon vergeten, 150 Fransche zeelieden ontbraken bj het vertrek van Faure uit Rusland op het appèl, aldus meldt men uit Petersburg aan de »Koln. Zeit.« Een 40-tal zjn op dringend verzoek door een Fransche stoomboot aan boord genomen. Op 29 Aug., toen Faure al drie dagen weg was, waren nog een 20-tal Fransche raatrozen zoek; velen moeten naar Moskou zjn megetroond, door rjke Moskouers, die te Petersburg waren en den Franschen het heerljke Moskou wilden toonen en tevens wat Russische gastvr jheid is. En bj deze mededeelingen voegt de »Köln. Zeit.« dan: >Van ons eskader ont brak geen enkel man toen de keizer ver trok*. Zj vergeet echter er bj te voegen, merkt een collega op, dat niemand zich in Rusland de moeite gaf hen tot bijven over te halen Een correspondent van de >Gazette Pie- montese* is over het Russisch-Fransch Ver bond inlichtingen gaan halen te Berljn Natunrljk was de >hooggeplaatste diplomatieke persoonljkheid* goed op de hoogte. Goed te spreken was hj ook, want het Verbond is enkel defensief en van Elzas- Lotharingen wordt in het tractaat niet ge rept. Zóó weinig >revauche« zit er achter het verbond, dat Rusland binnenkort wel- Houdt op! Gj zjt een wreed man, met een hart van steen!* zeide de heer Raad verbitterd. »Uw taal is goddeloos en uwe beschuldigingen tegen het arme meisje krank zinnigheid. God zal zooveel hardheid en onverzoenljkheid hard aan u straffen »Dat begrgpt gj niet, gj hebt geene kinderen,* antwoordde de kapitein knorrig. »Ik weet wat ik van mjn kind kan ver langen, en niemand behoeft zich daarin te mengen. Nu moet ik nog naar het strand om de boot op te halen, er kan stormweer komen.* Daarmede ging hj dö deur uit. Hendrik had zich spoedig na zjne laatste woorden verwjderd, en de heer Raad bleef in eene hoogst pjnljke stemming achter. 1b plaats van gunstig op den kapitein te werken, had h j hem verbitterd, en nog meer tegenspraak uitgelokt. Als Sina uwe dochter ware, had de kapitein gezegd. Zjne dochter 1 Hoe zou hj nu nog zjn leven met een vol wassen dochter inrichten. Dat was bjna onmogeljk! bjna Zjne dochter! Naar de jaren kon het zjn, en zjne verbeelding liet hem zien, hoe hj haar in zjn huis bracht. Geluk kon zj hier nooit vinden, en tegen den vaderljken wil zou ook Hendrik niet gelukkig zjn. Maar zou Sina ergens anders rust en tevredenheid vinden? Alles bond haar hier tot op da toevallige banden des bloeds na. Zjn deze dan zoo alvermogend? Is het niet het dageljks te samen zjn, het gezamenljk beleefde, de vreugde en smart, welke men deelt, het brood en zont, dat jaren lang aan eene tafel gegeten wordt, al deze banden, zjn zj niet sterker dau de bloote verwandscbap, welke licht ook een verbond zal sluiten met Italië. En de Duitsche Keizer i3 al van de aan staande Alliantie onderricht, toen hj, kort voor Faure, Nikolaas' gast was Wat gal men van zulke berichtjes ge- looven Van de 23 Duitsche steden met meer 800,000 inwoners hebben 21 zich vereenigd voor een gemeenschappeljke deelneming aan de Parjiche wereldtentoonstelling van 1900. Den 12?j dezer zal te Stuttgart, onder voorzitterschap va:i den eersten burgemeester, den heer Rfimelin, dia ia deze het initiatief n«m, een bijeenkomst van gedelegeerden dier stelen worden gthouden, cm voor- loopige plannen te bespreken. Dat in Duitschland iemand wegens ma- jesfceitsbeleediging wordt veroordeeld, is geen zeldzaamheid, der vermelding waardig. Maar te Bromberg is nu zekere restau rateur, Seifer, uit Schleu3enau, voir dit feit tot zes maanden gevangenisstraf veroordeeld op aanklacht van zjn eigen wederhelft. Zooveel keizerliefde verdient te worden ge signaleerd De Berljusohe oorrespondent der Daily Telegraph* verzekert, dat hj in staat is met zekerheid te kunnen mededeelen, dat er geen sprake is van het aftreden van den Rjkskanselier, prins Hohenlohe. Er is beweerd, dat de heer Hohenbhe zou aftreden, omdat hj met den keizer van meening verschilde. Op 49,428,000 inwoners telt het Dnit sche Rjk maar 78 honderdjarigen. Daar onder zjn 64 vrouwen. In de tweede zitting van het Zionisten congres te Bazel werden 550 telegrammen en brieven van adhaesie uit alle oorden der wereld voorgelezen, te samen met 100.000 handteekeningen. Op voorstel van den heer Nordau werd een resolutie aangenomen, waarbj een beroep wordt gedaan op de regeeringen van de verschillende Rjken om de Joden behulpzaam te zju in de vestiging van een zelfstandigs kolonie in Palestina. Er is, zegt men, een voorstel van Italië aan het oordeel der Europeescke Mogend heden onderworpen, strekkende, om de anar chisten een eiland af te staan, waar zj naar hartelust kunnen huishouden op hnn eigen manier. vezels van haar hart hier hier, waar men haar niet wilde opnemen, haar weg- stiet, haar het racht van te huis, door jaren lange gemeenschap verkregen, onthield. Als Sina uwe dochter ware. Hj dacht aan zjne visioenen, waarin hj Sina en Stella ver eenigd had gezien was het meer dan eene oogenblikkeljke zinsbegoocheling ge weest? Hj noemde zich dwaas, en kon toch het onstuimig kloppen van zjn hart niet bedwingen, als hj aan de mogeljkheid dacht, hier te vinden, waarnaar h j zoo lang had gezocht. En tochHoe zeldzaam de geheele k«ten van toevalligheden, welke hem hier had gebracht moest hj nu aan een toeval gelooven, dat hem nu misschien op dit spoor leidde? Aan Hendrik en diens wensch, dacht hj niet meer. Alles zonk weg voor de ge lachte aan Sina, aan haar, di> hj zjne dochter mocht noemen, die aaa zju sedert zoo vele jaren eenzaam hart mocht nemen. Maar op welke gronden? Hj wist niet eens in welk jaar Sina hier was aangedreven hj wist niets van alles, wat hem ophel dering kon geven. H j moest haar zelf vragen. Sina, Sina! Zj was er niet, zj was weg gegaan, begeleid door een klein meisje, dat haar naar Geertje Selting bracht, en zj had dit bericht voor Hendrik achter gelaten. Sedert weken had hj den tjd gehad om deze vragen te doen, na scheen hem het korte wachten onverdrageljk. Voor zjn toe stand van de grootste onrast, de onbeschrj- feüjkste aandoening, zag hj toch geene mogeljkheid tot dadelgke hulp. Wordt v&volgd /Ia ttr'i. ha ncr. het verlies zoo zwaar, zoo

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1897 | | pagina 1