Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Hommelerwaard. Een kostbare stof. FEUILLETON. De bruiloft van Marie-Jeanne. Uitgever: L. J. YEERMAH, Heusden. M 1831. ZATERDAG 9 SEPT. 1899. land van aliens YOOB Dit blad verschgiit WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO. Franco per post zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën yan 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7l/t ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavond ingewacht. Een wjjze, die het menscheljjk leven bp een kleed vergeleken had, vroeg men, van welke stof het gemaakt was Het antwoord Iniddevan tijd. Zeker mag dit in zooverre wel juist worden genoemd, als het onweersprekelijk waar is dat, waar voor den mensch geen tijd meer beschikbaar is, met het leven zelve is afgerekend, en vooral dat, waar het gebruik van den tjjd wordt nagelaten, het leven geen waarde heeft. Geen enkel woord heeft wellicht meer dan dit kleine, van drie letters slechts, tot beelden en vergel jjkingen aanleiding ge geven. Herinneren we ons maar eens. »De tjjd heeft vleugelen; de tjjd rolt als een bergstroom voort; tjjd is geld.« Zóó in eiken zin. Bewjjzen genoeg dat hier van een zeer kostbare stof sprake is. En dan ook van ééne, waarvan de voor raad al heel gering schjjnt. Immers, een meer algemeen gebrek dan dat aan tjjd schjjnt wel niet denkbaar. Hoevele zuchten en klachten toch Men weet heel goed, dat dit of dat gebeuren moet; men ziet er de noodzakelijkheid wel van in; maar men kan er zoo niet toe komen. Och, het is dan ook altjjd zoo druk; een mensch heeft maar één ljjf; nu is het al zóó laat en nu moet ik nog dit en dat en dat doenhad ik maar zoo veel tjjd als die of die. Jawel, vriend, we weten het wel; de andere helft is ook zoo. Schiet ge goed op met al uw geklaag en gepoch? Of is het maar zóó, zóó? of draagt ge gelaten uw aandeel bjj, tot dien berg van uitstel, die de brug naar het afstel vormt Nu, we willen het wel gelooven, dat gjj gaarne arbeidt en uw aardsche taak tvilt afmakenmaar is al dat gezeur en geklaag over de kortheid van het memebeljjk leven en het weinigje tjjd dat ons schjjnt gegeven te zjjn, wel het juiste middel om de daad aan den wil te paren? Wanneer we, met een vergrootglas ge wapend, naar de wjjzerplaat staren, dan zien wjj duideljjk dat de wjjzer zich niet geljjkmatig voortbeweegt, maar inderdaad telkens een eindje vooruitgeschoven wordt en dan weer even stilstaat. Hoe gebrekkig kan dus het uurwerk den wezenljjken loop van den tjjd nabootsen, die als een regel matig voortgaande stroom heenvloeit naar den oceaan der eeuwigheid. Uit het Fransch. I. 1) Vader Cibon van Romilly in Beauce huweljjkte zjjn dochter Marie-Jeanne uit, een mooi en krachtig meisje, met een hooge kleur, prettig uiterljjk en werkzaam, terwjjl haar hoedanigheden verhoogd werden door een flinke hnweljjksgift, de vrucht van de spaarzaamheid van haar vader. Want vader Cibon, wagenmaker van zjjn am' acht, had met zjjn wagenmakerjj een aardig potje weten te maken. De gelukkige man van Marie-Jeanne was de zoon van den adjunct van den burge meester. Men kan begrjjpen, dat de wagen maker trotsch was op deze verbintenis met een van de autoriteiten des landsDe keizer van China was er niets bjj. Ook had hjj niets beknibbeld op den uitzet van zjjn dcchter: de oude kronen, die hjj vastge bonden bad twintig jaren lang, dansten dien dag een vrooljjke sarabande en vlogen her en derwaarts als een troep scholieren in de vacantie. De japon van de bruid was van witte zjjde, gegarneerd met kant; de krans van fijne welriekende Oranje-bloesemde schoe nen van wit satjjn met veters van gouddraad het overige naar evenredigheid. Bovendien bad zjj een crinoline van ongehoorie wjjdte, Zóó gaan wjj menschen ook veelal met kleine sprongen voorwaarts. Het is hollen of stilstaanhet is dan weer eens met soms al te forsche hand aanpakken, en dan weer met trage handen en slappe knieën naar de klok staren, die maar altjjd met haar sprongetjes door bljjft gaan. Tjjd, een kostbare stof, in beperkten voor raad voorhanden. Ja, maar hoe wordt de stof door ons bewerkt? B. v. hoevele uren gaan er niet heea aan de bevrediging onzer bloot stoffeljjke be hoeften en hoeveel daarvan is werkeljjk noodig? Hoevele oogenblikken komen er niet, waarin we ons in niets verheffen boven de allerminste beslommeringen van het alledaagscke? Welk een aanzienljjk deel van den tjjd wordt er niet doorgebracht in volkomen nuttelooze handelingen en ge sprekken, die voor niets of niemand eenige wezenljjke waarde hebben? Er is zooveel dat de moeite niet waard is om er het kleinste stukje van ons bestaan aan te geven, maar het stukje gaat er dan toch af. En al die stukjes bjj elkaar? O, het draadje wordt zoo gauw een hemdsmouw, en het plasje zoo spoedig een zee Beklagen we die sturaperds, die zeggen dat ze zich moeten vervelen en dat ze niet nuttig kunnen wezen op de wereld be klagen wjj hen, omdat wjj gelooven dat niemand nutteloos of ledig is, bjj wien de wil bestaat om het niet te zjjn, toch zjjn wjj overtuigd dat zij het meest beklag verdienen, die daar hun zuchten doen hooren over de kortheid van den tjjd. Is het met die lieden wel altjjd zuivere koffie, zouden wjj durven vragen? soms een beetje cichorei er door, zoo'n heel klein beetje maar? Is ons vertoon van jjver en goeden wil wel altjjd met verstand gepaard We willen en we zullen vroeg op; maar dan zal het ook onze eerste zorg moeten zjjn, om d-m avond en den nacht zóó door te brengen, dat we, gezond van lichaam en helder van geest, de dagtaak kunnen aan vangen. Daar is veel overleg en vooral ook heel wat wilskracht toe noodig. Wilskracht vooral ook om, als we den arbeid overzien hebben, de taak van den dag te bepalen, ons rustig en kalm aan den arbeid te zstten, en door niets of niemand ons een hinderpaal te doen stellen aan de volbrenging van wat wjj ons zeiven beloofd hebben te zullen volbrengen. Ook met den besten wil der wereld om- een meesterstuk van een naaister te Chartres. Een crinoline Men was toen op het toppunt van die zotte mode, waarvan de tournures van lateren tjjd slechts een flauw denkbeeld gaven. Met de crinoline of hoepel rok van een dertig jaar geleden zagen de dames, even breed als hoog, er vrjjwel uit als reusachtige pompoenen, of liever als groote kippsntnanden, met stoffage bedekt, of halve ballonnen met een hoofd er bovenop. Wat ons nu monsterachtig toeschijnt, ging toen door voor den hoogsten trap van be valligheid. Het gerucht dan hal zich te Romilly verbreid, dat Marie-Jeanne op den dag van haar huwelgk een crinoline zon dragen daar het de eerste japon-kooi van deze soort was, die men ooit in het land gezien had, kan men nagaan welk een opschudding dit teweegbracht. Men fluisterde elkaar da be- 8chrjjving ia het oor van dit wonderljjk samenstel van toilet, dat eenige goede vrien dinnen heimeljjk hadden mogen zien. Zes stalen veeren vormden er het geraamte waarover een haren bedekking ge- van, spannen was, die de japon op een buiten sporige wjjze uitzette. Het was wonder- baarljjk. Nooff, neen nooit, hadden de stads dames iets dergeljjks gedragen Inmiddels was de dag van het hnweljjk aangebroken. De koster van Romilly, die vooraf ont haald was op ten fleseh fijnen wjjn, kreeg last een huif uur vóór de plechtigheid de klokken te bespelen. De wagenmaker deed de zaken grootscheeps, daar hg in de eerste plaats zjjn ben jj Iers en mededingers de ringen ons dageljjks tal van beslommeringen. Een berg van afleiding omringt ons te allen tjjde. We worden gedwongen schier om onze aandacht te schenken aan wat dit inderdaad niet verdient. Onze levenswjjs is vreeseljjk omslachtig; onze kleeding daalt in tallooze kleinighelen af; altjjd door hebben we be hoeften mode^en fatsoen stellen hare eischen. En wjj, hebben we ons wel genoeg geoefend om de riemen te hanteeren en tegen dien vreeseljjken stroom op te roeien? Zoo niet, laat ons dan niet klagen over 's levens kortheid en de plichten die ons drukken. Als we wat minder drukte maken, niet zoo heel veel den wjjsgeer uithangen en het wat eenvoudiger aanleggen, dan is het leven lang genoeg. De komeet verzinkt in het niet, bjj zjjn langen staart vergeleken en zóó is het met ons ook. 't Is de staart, die het ons levert en zonder dien zullen we het een heel eind verder brengen. 't Schjjnt er soms bjj de rerhooren in da Dreyfus-zaak rumoerinaar toe te gaan zoo lezen we o.a. het verslag van Woensdag: Labori valt Billot in de rede en zegt: Als ik den generaal goed verstaan heb De voorzitter, op zjjn beurt Labori in de rede vallende: >Generaal Billot had al een dergeljjke verklaring afgelegde. Labori her vat >Nog nooit waa beweerd dat Dreyfus de medeplichtige van Esterhazy was. We moeten weten of de aanklagers zich op dit terrein gaan begeven.* Dreyfus staat op en zegt met luider stem >Ik kom op tegen deze afschuweljjke be schuldiging.* (Langdurige beweging.) De voorzitter verzoekt Labori zich te matigen. Labori antwoord»Ik heb geen woord gezegd dat niet gematigd was.* Jouaust>Uw toon is niet gematigd.* Labori»Mjjn toon heb ik niet in mjjn macht.* Jouaust: »Dan ontneem ik u het woord.* Labori>Ik gehoorzaam, maar neem er akte van dat mij het woord ontnomen wordt eiken keer als ik mjj begeef op een terrein waar men niet tegen mjj opgewassen is. Hevige opschudding. Er wordt in de handen geklapt. De opgewondenheid is zeer groot. De voorzitter dreigt de zaal te zullen laten ontruimen. Hjj vraagt of Labori nog een vraag heeft te doen. Labori antwoordt: Aangezien ik de kwesties die de kern van het proces vormen, niet mag aanroeren, be- oogen zocht nit te steken. Hjj had op de bruiloft alleen de gegoede lui nitgenoodigd de arme drommels had hjj thuis gelaten; die zouden zich toch slecht op hun gemak voelen, zeide Cibon, wanneer zjj in aan raking kwamen met menschen van een beteren stand. Onder hen, die wegens hun armoede uit gesloten waren, behoorde meester Pierre, de buurman van den wagenmaker. Hjj was de fatsoenijjkste man ter wereld, grappig en joviaal, altjjd met een aardig woord op de lippen, die als een echte philosoof het leven altjjd van zjjn praktische zjjde opnam. Van jongsaf waren zjj vrienden geweest, hadden samen de koeien gehoed, in dezelfde plassen getrapt, dezelfde soort broek ge dragen en op dezelfde bank van de gemeente school gezeten. Ongelukkig had Pierre geen fortuin weten te maken, zooals zjjn makker, was handwerksman gebleven en arm als te voren. Toen Cibon rjjk was geworden, hield hjj op met Pierre te bezoeken. Sedert zjjn doch ter verloofd was met den zoon van den adjanct zoeht hjj zelfs een ontmoeting met zjjn ouden vriend te vermijden. En wanneer bjj toeval de beide schoolmakkers op straat elkaar rakelings passeerden, trok de wagen maker zjjn roodgeruiten zakdoek uit en snoot zjjn nens met beide handen en groot geweld, om maar den groet van den handwerksman niet te behoeven te beantwoorden. Pierre had derhalve gezworen zich op den verwaanden parvenu te wreken, als zich ooit de gelegenheid daartoe opdeed. Op den morgen van de bruiloft maakte houd ik mjj voor, de gedragslijn te volgen die het bewustzjjn van mjjn verantwoor delijkheid en de rechten van de verdediging mjj voorschrjjven.* (Beweging). Jouaust: >Ga zitten!* Labori: »Ik ga zitten, maar niet op kom- mando.* De getuige Galopin zegt Dreyfus op zekeren dag ontmoet te hebben, een ljjvig pak dragende. Hjj zeide hem dat het ge heime stukken over de mobilisatie waren. De president vraagt Dreyfus, waarom hjj die papieren meenam. Dreyfus herinnert zich niet papieren mee genomen te hebben. Ongetwijfeld is het een verwarring. Het waren misschien eigen ge schreven stokken. Majoor Hirschauer herinnert zich dat Dreyfus iu 1894 het overigens zeer ge wettigde verlangen uitte om de manoeuvres bjj te wonen, maar hij kan den datum waarop hjj dien wensch uitsprak niet precies noemen. De president vraagt Labori, of hg vragen te stellen heeft. Labori antwoordt: »Ik heb er te stellen, maar voorloopig zal ik ze niet stellen.* De dagbladen van Woensdag melden, dat Labori aan Keizer Wilhelm II en aan Koning Humbert telegrafeerde, oen hun uit naam der humaniteit te verzoeken aan Von Schwarzkoppen en Panizzardi volmacht te geven te Rennes hunne verklaringen te komen afleggen of wel han te doen onder vragen door een rogatoire commissie en de stukkan, genoemd in het bordereau, tjjdens da debatten ter tafel te brengen. Woensdag liep te Parjjs het gerucht, dat mr. Labori in verband met de partjjdige houding te zjjnen aanzien van den presi dent van den krjjgsraad, voornemens was, de verdediging van Dreyfus geheel over te laten aan mr. Demange, hoewel de familie Dreyfus al het mogeljjke in het werk stelt, om hem van dit voornemen terug te brengen. Mr. Labori deelt mede, dat te zjjner kennis is gebracht, dat om redenen van openbare veiligheid het den militairen atta chés Von Schwarzkoppen en Pinizzardi on- mogeljjk is, getuigenis te komen afleggen voor den krjjgsraad te Rennes, reden waarom hjj aandringt op de ondervraging bjj roga toire commissie met gebruikmaking van de telegraaf om tjjd te winnen. Dit wordt door den krjjgsraad afgewezen. Van 7 dezer wordt gemeld: meester Pierre, die langs het huis van den wagenmaker slenterde, gebruik vau een oogenblik, waarop ieder druk in de weer was, om stilletjes het huis binnen te sluipen. Na eenige minuten verliet hjj het met dezelfde behoedzaamheid. De handwerksgezel had een scherp mes onder zjjn blauw-ka- toenen kiel verborgen. Waartoe diende dit mes? Waartoe deze geheimzinnige haudelwjjze? II. Heel Romilly was uitgeloopen om de brnid te zien, de mannen met een ooljjken glimlach om de lippen, de vrouwen met een scherpe tong en de oogen wjjd open, om des te beter het toilet van Marie-Jeanne te kunnen beoordeelen en bevitten. Ieder wachtte met ongeduld op den eersten klank van de klok, waarvan het carillon het teeken tot den aanvang van het feest moest geven. Eindelgk riepen zjj, die het dichtst bjj de kerk stonden: >Het begint! De koster gaat aan de klok hangen; de klok is aan den gang en die woorden plantten zich als een echo voort tot aan het einde van het dorp. En inderdaad, de klok luidde, maar helaas, in plaats van een vrooljjk getjingel was het een naargeestig geluid als een doodsklok. >Wat beteekent dat? Wat is er gebeurd?* vroeg men elkaar af. Aller blikken richtten zich naar het huis van den wagenmaker, om de verklaring te zoeken van deze zonderlinge verandering ia den toon der klok. Het getuigenverhoor voor den den krjjgs raad is afgeloopen. De regeeringscommissaris majoor Carrière, vertegenwoordigend het openbaar ministerie, spreekt zjjn requisitoir uit, waarin hjj Alfred Dreyfus schuldig verklaard aan het dezen ten laste gelegde misdrjjf van landverraad en zjjn veroordeeling eischt. Hg verzoekt art. 76 van den Code Péaal toe te passen. (In de zaal heerschte gedurende geruimen tjjd groote sensatie). Dit artikel eischt de doodstraf voor hen, die met vreemde mogendheden in betrek king staan of gestaan hebben om hun de middelen te verschaffen oorlog te voeren tegen Frankrjjk; sinds 1848 is dsrgeljjk vonnis echter niet meer ten uitvoer gebracht, doch veranderd in deportatie naar een ver sterkte plaats,* en is dus het vonnis voor Dreyfus reeds onbilljjk verzwaard. Toch is deze zaak voor Dreyfus nog lang niet verloren, want eerst, als 5 der 7 leden van den krjjgsraad straks tegen Dreyfus bljjken, kan hjj veroordeeld worden volgens de gevraagde straf; overigens kan het von nis, dat in openbare zitting moet worden uitgesproken, door den president öf verzacht öf door den minister van justitie, als in strjjd met de wet, ter verdere bespreking verwezen worden naar de strafkamer van het Hof van Cassatie. Vrjjdagmorgen kwam advocaat Demange aan het woord. Het Journal* te Atlanta, Georgia, ver- schjjnend, bevat een verklaring van een Duitscher, die beweert vroeger translateur te zjjn geweest aan den Duitschen generalen staf te Berljjn. Volgens dezen heer zou hjj een dokument te vertalen hebben gehad over het >120 court.* Het origineel verliet nooit het Fransche departement van oorlog. Dreyfa3 was aan den Duitschen spioanags- dienst onbekend. Bjjzonderhelen van het >120 court,* de granaat Robin en plannen van de oorlogsschepen >Martel,« »Carnot« en >Janrégnibery« en mobilisatieplannen waren door prins Heinrich von Pless voor 80,000 frs. gekocht. Vele dezer dokumenten waren door Esterhazy geleverd en een Parjjsche barones beschermde hem. Guérin werkt na met luchtballons. Woens dag liet hjj er een op met een brief er aan bevestigd, die reeds 30 meter van het fort in handen der politie viel. Een man maakte zich evenwel van den brief meester, koos Vader Cibon, van zjjn kant verrast door dit ongewoon geluid, kwam uit zjjn huis en liep zoo snel als de rondheid van zijn buik dat toeliet naar de kerk, met vlam mende oogen, een rood gezicht, de das dwars gestrikt, terwjjl een mouw van zjjn jas hem over den rug fladderde. Ter zelfder tjjd kwam de koster verwilderd de kerk uit en liep zoo snel zjjn beenen hem dragen wilden naar het huis van den wagenmaker. Zjj botsten halverwege bjjua tegen elkaar. >Wat voert ge toch uit, stommerik, en wat luidt ge me daar?* schreeuwde meester Cibon, wiens stem van kwaalheid stokte. >Lieve Hemel!* zuchtte de koster, >de klok is betooverd.* >De wjjn heeft jou veeleer betooverd, verwenschte dronkenlapl* Volstrekt niet, volstrekt niet, ik zie heel helder; ik heb al mjjn zinnen bjj elkaar; men heeft de klok betooverd. Kom mee en oordeel zelf.* Vader Cibon en de koster gingen de klokketoren binnen, gevolgd door eea me nigte nieuwsgierigen. Maar vergeefs ging de koster met zjjn heele gewicht aan het klokketouw hangen, vergeefs hielp hem de wagenmaker, vergeefs trokken tien sterke knapen om beurten aan het touw, het ge- wjjde metaal verkoos geen anderen klank te geven dan een dof en naargeestig geluid. En toch kon men aan de bewegingen van het tonw bemerken, dat de klok uit alle macht luidde, zoodat de omstanders verbluft uitriepen >De koster heeft bepaald geljjk. De klok is betooverd.* Wordt vervolgd.) NIEUWSBLAD Buitenland. I I -TITmrr II I ■■lil Ml TUT-— IHIMIIB Mllllllllill'B Will IMIIHIHIII

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1899 | | pagina 1