liel Land van lieusden en Allena, de Langstraat en de Bominelerwaard.
Brieven uit Amsterdam.
De Officier van Justitie.
M 1951.
FEUILLETON.
Uitgever: L. J. YEEHMAH, Heusden.
WOENSDAG 31 OCT.
1900.
üit blad verschjjnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 8 maanden f l.OO.
Franco per post zonder prgsvevhooging. Afzonderlijke
5 cent.
n ummers
De teedere zorg, waarin zich heden ten
dage de kleire man verhtuoen mag, komt
ook telkens uit in de zittingen van den
raad onzer gemeente. Er kan geen agent
van politie worden ontslagen, geen brand
wacht het corps verlatin cf er wordt in
den raad een woordje over gewisseld. No
bjj de begrooting kwam weer een geval ter
sprake betreffende een werkman big de gas
fabrieken, die fitter heette te zjjn doch om
dat hg van zjjn rak niets verstond, aan 'i
work was gehouden als stukadoor, om te
repareeren de plafonds, bjj 't aanleggen van
gasleiding geschonden. Bg de werklui der
gemeente, bg politie en brandweer scbjjnt
de overtuiging geworteld te zjjn dat men
zich door hoofdcommissaris, brandmeester
of wethouder verongeljjkt achtende, slechts
bg den Iiaad heeft aan te kloppen om zjjn
eiscbim te zien ingewilligd. Hot werkman*
raa Islid Nol'ing is in die gevallen steeds
de tolk der achterafg zetten. Vooral de
agenten van politie nemen dikwjjls hun toe
vlucht tot den Raad. Deze hoeren staan,
naar ik af en toe hoor, onder zeer scherpe
contróle. De heer Franken, de hoofdman
over duizend, houdt er de wind onder. Nu
zal dit zekfr wel noodig zju onder een
vorps, zoo uitgebreid. Maar dat het den
pCedcn minder aaDgeDaam is zóó scherp ge
controleerd te worden, gestraft bg eenige
overtreding van 't reglement en ontslagen
bg herhaalde overtreding, kan men licht
nagaan. De heer Den Hertog wil dan ook
een commissie in leven roepen om de.
voorkomende grieven der agenten te onder
zoeken en zoo de herhaalde botsingen tus-
schen de leden en den voorzitter van den
Raad trachten te voorkomen. Of dat echter
wel zoo glad gaan zal, betwgtel ik. De voor
zitter is als Borg. hoofd der politie en is
niet gewoon zich de kaas van het brood te
laten eten. De heer Vening Meinesz is
trouwens volstrekt niet bang voor een bot
sing met de leden van den gemeenteraad.
Een leeljjk staartje dreigt het begrcotings-
debat van verleden week te krjjgen. Bg de
begrooting is een nota gevoegd door de
commissi# van bgstand in de gemeente
bedrijven, waarbjj de hoogs som voor de
waterleiding uitgetrokken, aan kritiek on
derworpen wordt. Dit vond de weth. Van
Leenw°n bedenkelgk, die bovendien volstrekt
niet moesman kon met de wjjze, waarop
NOVELLE
VA3T
HANS WACHENHUSEN.
25)
>Nu ben ik alleen, hulpeloos, zonder on
derkomen. Gg, geëerde tante, hebt mg
shcbts eens ali kind g zien. Ge veroordeel-
det mg, zooals het vooroordeel der w-reld
de gezellin van een verlorene veroordeeld
had. Ik bid u niet om vergeving, want ik
heb niets gedaan wat ik niet voor mjjn
hart en mijn geweten zou kunnen verant
woorden. Ik keer over zee terug daarheen,
waar men de vrouw van den veroordeelde
niet kent. Ik bid u slechts rag te willen
vergeven, dat mgn verlangen om mjjne
zuster weder te zien, uw huis in onrust en
schrik gebracht heeft. Eu nu, vaarwel
HiLa, voor eeuwig vaarwel
Zjj fcing hare zuster te gemoet, die, bg
hare laatste woorden door har'zeer over
weldigd en door Amsfeld ondersteund, den
zakdoek voor hare met tianen overstroomde
oogt.n, haar wankelend naderde en haar
galaat op den schouder der ongelukkige
legde.
«Ook u, Hilda, heb ik veel leed moeten
veroorzaken, zonder zulks te willen,* ver
volgde de spreekster. »'o Is mg pgolgk dat
ons laatste wederzien u zooveel tranen kos
ten moest. Vergeef mg, zatter, eu denk aan
die comm. haar taak opvat. Een en ander
kwaca bg het debat ter sprake, met dit
gevolg, dat ri de commissie èn de weth.
ontslag verzocht heeft. Het is wel wat on
dankbaar van d--n Raad, dat die 't zoover
heeft laten komen. De heer Van Leeuwen
heeft als wethouder zijn sporen verdiend bg
de overname van verschillende bedrgven,
soms tegen zgn zin overgenomen. En nu
de zaken goed marcbeerer, nu er kans be
staat op een gosd dividend en de fioantien
der gemeente in bloeienden toestand ver-
koeren, gaat men hem steden voor de voeten
werpen. De Raad moge dit inzien en hem
schitterend revanche geven.
Dat automobielen nog geen vertrouwde
middelen van vervoer zgn bleek verleden
week. Het rijk heeft ons sierlgke, geheel
overdekte wagentjgeschonken om de brie
venbussen te ledigen, die op hun gummi-
wielen loopen dat 't een lust is en zoolang
het lust, want sommige hebben de aardig
heid vertoont van plotseling te blijven stil
staan, em zelfs van weer op eigen houtje
voorttegaan, toen de voerman er uitgestapt
was. Iets dergeljjks is ook geschied met een
gast ram wagen, waarmee een proef genomen
werd. Deze voor een brug komende, wei
gerde er tegen op te gaan en men was
gedwongen de terugreis te aanvaarden. Dan
doet de ehctri-che het beter. Op zjjn tra-
j ct rgden nu 12 wagens, die nog altgd
veel bekgks hebben, r ioral 's avonds, als
ze baden, binnen en buiten, in een zee van
elsctrisch licht.
Veel bekgks, permissie voor dat wiord,
heeft ook het schouwspel, dat op bet Laid-
sche Plein wordt opgevoerd door do Ned.
Opera. Met succes werl reeds gegeven TauD-
hauser en Lohengrin, thans heeft ze de
Measterzingers van Rich. Wagner voor 't
voetlicht gebracht en daarmee grooteu lof
ingeoogst.
De Meest-rzingers is wiarlijk een groote
Op ora. Voor haar gaan de deuren reeds te
7 uur open en sluiten ze te 12, ean respec-
tablen tjjd voor 3 bedrgven. Do geschiedenis
speelt te Neurenburg ia de 16de eeuw. Een
der hoofdpersonen is Hans Sachs, een een
voudig 8choenmak«r, tevens volksdichter en
wjjsgeer. Een zjjner schoonste liederen zult
ge na ze eens gehoord te hebban, nooit
vergeten. Hem wordt gevraagd het ou ler-
scheid tusschen lied en meesterlied. Eu hjj
antwoordt:
mg, als ik weder w*g ben!*
Amsfeld s oogen werden vochtig, toan hg
beide zusters elkander zoo innig omarmen
zag. Nu begreep hg wat de eene om de
andere geleden bad, en beschaamd ver-
w nschtfl hg zoowel de achterdocht, waar
mede bg de zusterlijke liefde vervolgd had,
als den ambtsgver van zjjn collega.
Hjj wendde zich af om heimeijjk zjjn
vochtige oogen to droogen.
Hg zag de presidentsvrouw niet. aan; deze
had bjj de laatste woorden der ongelukkige
het hoofd gebogen.
Plotseling werd Amsfeld door Hilda's stern
als geëlektriseerdhg zag dat het meisje, har 3
zuster verlatend, do oude dame naderde en
voor haar n<ê kniel le.
Tante,* sprak zjj met een door tranen
gesmoorde stem.
«Nu weet ge alles alles! oordeel of ge
nog op mjj verstoord moogt zjjn, of ik Re-
nata's geheim verraden mocht, zoolang ik
haar ongelukkigen echtgenoot niet uit de
handen zjjner vervolgers ODtrukt wist I Tnans
is hg zulks en staat hg voor God» rechter
stoel 1 Nn rua/de wereld weten wat ik ge
daan heb. Gtef mg ten minste nw zag ra, als
ik met Renata vertrek. Mjjn hart bloeit bg
de gedachte, dat zjj geheel alleen aan alle
gevaren der wereld is blootgesteld.*
Hilda greep de hand der ou ie dame, en
drukte er hartstochtelijk haar lippen op.
Twee heldere tranen vloeiden over de wan
gen der oude vrouw.
«Mgn kind,* riep zjj met ean van aan
doening bevende stem, «ik moet in het ge
beurde, voorwaar, een straffende waarschu
wing voor mjj zeha erkennen! Sinds twaalf
Advertentiën ran 16 regels
meer 71/, ct. Groote letter» naar
50 ct. Elke regel
plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
«Mjin vriend, in schoonen jongelingstijd,
als ons door machtgen zieledrang,
naar zalige eersle liefde
de borst gaat zwellen hoog en wjjd,
een heerljjk lied te zingra,
zal vc-len clan gelukken
de Lente zong voor hen.
Komt Zomer, Herfst en Wintertjjd,
veel nood en zorg in 'c leven,
ook huwelijksvreugd daarneven,
kinderen, zaken, twist en strjjd,
wien het dan nog mag gelukken
een heerljjk lied te zingen,
zie meesters noemt men die.
Om hem groepeeren zich de meesterzva-
gers Pogner, Nichtigall, Bickmesser enz.,
ten getale van elf, die met het volk van
Neurenberg een jury vormen om den zanger
Walther von Srolzing het meesterschap toe
te kennen. Dezo treedt daartoe in het kamp
tegen Brckmesser, dia het volslagen tegen
heru afligt. Natuurljjk is er ook een lief
deshistorie ingeweven: Walther verwerft
met zgn kunstigen zang niet alleen het
meesterschap, maar ook Eva, Po ?ners doch
ter. Het schjjnt zelfs dat hg het verwerven
der laatste hooger acht dan het eersle. «Niet
meesterneen 'k Zal zonder meester ook
zalig zjjn!* zingt hg met het oog op zgn
Eva.
De moraal van deze Opera, waarvan ook
di tekst van Wagner is, luidt aan het slot:
Het Duitsche en echte ging teniet,
bleef 't niet door Doitsche Meesters vereerd,
Dus zeg ik u
eert uwe Duitsche meesters,
dan dient ge goeie genieën!
Betoont yjj hunue werken gunst
al zonk in 't niet
het Heilige Duitsche Rjjk,
ons bleef dan nog
de heilige DniUche Knnst!
In deze opera vieren Oreli Tbjjssen,
v. Duimen en alle andere optreden len, onder
wie een velbelovende tenor, een grooten
triomf en 't is te voorziru dit ze 't heele
seizoen een kosteljjk trekstok bljjven zal
voor v. d. Lindens instelling. Te vermelden
bljjft nog dat de laatste voor dit Wagner-
werk den dirigeerstaf heeft afgestaan aan
Peter Raabe, een jong musicus, van Duitsche
afkomst, die orkest en koren volkomen in
zjjn macht heefc en reeds een paar jaar als
onderdirecteur aan de opera verbonden is.
Amsterdam, 28 Oct. 1900. J. L.
jaren, sinds den dood van mjjn echtgenoot,
leef 13 ik hkr alleen, misschim met het zelf
zuchtig doel, in mjjn gedachtenis aan dien
onvergeteljjke niet door anderen gestoord te
wordea. Ze'f< het vroeg afsterven von mjjn
dierbaren neef, vermaande rajj niet dat het
mjjn plicht was, mg ora zjjn kinderen, mjjn
naaste verwanten, te bekommeren. Ik ge
loofde ze in goede handen verre was van
mjj de gedachte, mjju toenemen Dn ou ler-
dom met uw j#ngdige vrooljjkheid te omge
ven. Ook ik zag in RraaWs hnwaljjk, toen
mjj znlks twee jaren geleden aangekondigd
werd, een gelukkige gebeurtenis, en eerst
bjj het vernemen der verschrikkelijke daad
van haar echtgenoot, vreesde ik dat uw oom,
die zich ook nooit met rajj bemo >id had, on
nadenkend, ja misschien gewetenloos een
onervaren meisje met haar eerste hartsnei
ging blindelings in het verderf had doen
loopan.*
De presidentsvrouw was zichtbaar rusti
ger geworden, en bh f het hoofd op. Op
haar gelaat lag weder de glimlaeh harer
gewone welwillendheid.
Zjj zag naar Renata, de treurende jonge
vrouw, die, door dro f'aeid overweldigd,
met het bewustzjjn tevens van bevrgding
en verlatenhü 1, troosteloos de handen saam-
gevouwen, de oogen zon Ier traneD, neer
gebogen daar stond, geheel aan haar eigen
smart overgegeven en nauveljj&s hoorende
wat da presidentsrrouw zeide.
Renata!* riep deze, >ik ben nooit op
u verstoord geweest, ook nu niet. Hilda
zal uw droefheid lenigen; kom geef me de
tiand en z g dat ge met Htlda bg mjj blg-
ren wilt! zeg het ter wille van Hilda, wie
!3ui tenls nel.
Sipido werd te Parjjs bjj zjjn tante in
hechtenis genomen. Door twee agenten bi-
gel >id, kwam bjj Zondagochtend met den
trein van 9.55 te Poix aan, vanwaar hjj
direct naar Saint Hubert ward vervoerd.
In den omtrek van het station, rue Saint-
Gilles en place l'Abbaye, stonden vele nieuws
gierigen, maar zjj werden teleurjresfel3, daar
de gevangen wagen geheel gesloten was.
Zoodra Sipido in bet verbetergesticht was
aangekomen, werd hjj in de nniforai van
deze inrichting gestoken. Aan zjjn advocaat
was het niet toegestaan hem te spreken.
Hoog8twaarschjjnljjk zal de jeugdige heet
hoofd in het verbetergesticht zgn beroep
van blikslager bljjven uitoefenen.
Niettegenstaande het tegendeel wordt be
weerd, komt de bevestiging van het bericht,
dat Sipidc te Parjjs zich bjj de anarchisten
had aangesloten, en meermalen deelnam aan
socialistische manifestaties.
Men zegt, dat hjj op het punt stond naar
Lyon te vertrekken, waar hjj een betrekking
zou krjjgen bjj een socialistisch advocaat.
Hjj droeg, zoo lezen wjj in de >Petit
Bleu*, te Parjjs. den naam van Jean Hardy,
en was eens, zonder dat men hem zag, de
held van een ovatie. Toen de Transvaalsche
afgevaardigden daar ter ateda de place de
l'Hótel de Ville opreden, riepen enkelen,
behalve het: »Leve de Bieren*, ook: »Leve
Sipilo! leve de jonge Bel/!*
Sipido was nu bevreesd, dat hg herkend
was. en maakte zich snel uit de voeten.
Voor eenige dagen heeft de verdediger
van den anarchist Salson, door raid lol van
het Persische gezantschap te Parjjs, aan
Z. M. den Shah een brief geschreven, waarin
hem wordt verzocht, tusschesbeide te komen
ten gunste van den man, die him naar
hot leven stond.
Maar aangezien hst proces reeds den
lOen November voor het hof komt, ia het
meer dan zeker, dat het antwoord van den
vorst niet tjjdig genoeg zal ontvangen wor
den, want om een brief van Parjjs naar
Teheran en van Teheran naar Parjjs te
zenden, heeft men maanden noodig.
Maar de heeren juryleden weten nu toch,
dat op de goedheid van Z. M. Mozaffr
Edin een beroep is gedaan en mr. Lagasse
kan daarmede aan de balie zgu voordeel
doen.
Een bericht uit Montreal meldt, dat de
ge dank schuldig zjjt voor alles wat zjj om
u geleden heeft!*
Hilda juichte vin vreugd. Zjj omhelsde
hare tante en kuste ze. Vervolgens Renata
aanziende, ontstelde zjj.
Deze stond onbewegeljjk, als hoorde zjj
niet, en toch verried haar strak gelaat dat
zjj begrepen had.
Renata!* riep Hilda op haar toesnel
lend en- de hand harer zusier innig druk
kend. >Wilt ge niet bjj mjj bljjven, bjj mjj,
die met u vertrekken, uw lot deelen wilde?
»Renata! zoudt ge voor het eerst on
dankbaar kunnen zjjn?«
Zg had haar arm om haar zuster gesla
gen en trok haar mede. Met neergeslagen
oogen li«»t Renata zulks zwjjgend to). Vol
van de innigste aandoening en weemoedig
glimlachend, zag de presidentsvrouw de
jeugdige weduwe aan.
»Ik zal u niet vragen wat ge wilt,
Renata,* zeide zjj. >Gi bljjft bjj ons, zoo
lang ge n behageljjk ond-r mgn dak be
vindt. Wat ge buiten mocht vinden, zou
slechts nieuw verdriet zgu. Ge hebt ru3t,
vrede noodig.*
Renata sloeg de handen voor haar ge
laat, en voor het eerst opende zich weder
de van smart verdroogde tranenbron.
>0 ja, ik wil!* riep zjj snikkend.
»Als men jong is troost men zich, en
uw arm hart zal weder vroolgk worden,*
riep de presidentsvrouw uit.
Etn geruime poos zwegen alle drie.
«Duizend naai dank, tante!* riep Hilda,
plotseling zich losmakend en bare zuster
met zich naar de aangrenzende kamer me
devoerend, als had zg haar iets gewich-
toestand te ValPy Field (Canada) zeer ern
stig is en er heel weinig behoeft te gebenren
om een strjjd tnsschen de rassen te doen
ontbranden.
De werkstaking van de arbeiders, die aan
het bouwen der kaf oen fabrieken werken,
welke eerst een rustig verloop had, heeft
thans znlke verhoudingen aangenomen, dat
men in alle haast de eene compagnie militie
na de andere rao°st ontbieden.
Vrjjdag II. werden het Canadeesche re
giment hnzaren, van den hertog van Y >rk,
en het 65ste regiment infanterie naar Val
ley-Field gezonden, en alle corpsen stede-
ljjke militie hebben bevel ontvangen om
's avonds op het ex «rcitieveld bjjeen te
komen.
Het grootste deel der bevolking van Val
ley-Field bestaat uit Fransche Cinadeezen,
en haar afkeer van de Engelschen is zóó
groot, dat de wevers onlangs het werk
hebben gestaakt, allien omdat er sprake van
was, ook Engelsche werklieden aan te nemen.
Meer dan ooit is de afkeer, die de rassen
van elkaar hebben, toegenomen, tengevolge
van de aanstaande verkiezingen. De tegen
woordigheid der Engelsche uniformen heeft
den vjjandigon geest tegen de Britten nog
vermeerderd. 2500 wevers hebben zich bg
de werkstakers aangesloten. Den heelen dag
door voorzagen zich de stakers en hun vrien
den van vuurwapenen. Zg maakten toebe
reidselen om handelend op te treden.
De »Tel.« van Maandagavond millt:
Hedenmiddag zullen de >Ci y Imperial
Volunteers* hun glorierjjke intocht in Lon
den doen. Groot zal de geestdrift zjjn,
waarmede zij zullen worden ontvangen.
Sièles als na het ontzet v«d Kimberhy,
Ladysmith en Mafeking plaats hadden, zul
len zich herhalen. Brooddronken zal de
menigte zgn, die om h-t hardst zich be-
jj veren zal de terugkeerende toe te ju:chen
en te fê eeren. Dat de C. I. V. netjes voor
den dag zullen komen, is zeker. Zg zullen
niet door LondenV straten lopen als de
Canadeezen, die bjjna geen uniform meer
aan het lgf hadden, maar aangekleed zgn,
alsof ze nooit in het veld waren geweest.
Daarvoor zal een negental kleermakers zor
gen, die de «Aurania* tegemoet zgu ge
stoomd en onderweg de kleeren, die her
steld moeten worden, zullen repareeren.
Bovendien zjjn nieuwe C. I. V. hoeden
aan boord gebracht.
Terwjjl in Londen groote vreugde heerseht,
tigs te zeggen. «Liat mjj met rajjne zis-
ter, we hebben elkander nog veel m)de te
dv#len J«
Kalm oogde de oude dame beiden na en
vouwde haar handen op de borst samen,
als om den hemel te danken, die haar van
zooveel onaangenaams bevrjjd had.
Zjj dacht niet mesr aan Amsfeld, die
met diepe aandoening gitnige van dit too-
neel geweest was en zwjjgend achter in de
kamer s'ond.
Hem ziende, trad zjj op hem toe en reik
te hem met een glimlach van de innigste
tevredenheid de hand.
«Zjjt ge na tevreden, mgnheer?* riep
zjj, weder als vroeger vrooljjk geluimd.
Amsfeld boog en drukte eeu kus op de
hem gereikte hand.
»Ik ben niet alleen tevreden, mevrouw,*
sprak hg met harteljjkheid«maar ook ge
lukkig, onnitsprekeljjk gelukkig.*
«En ge zoudt nog gelukkiger willen zgu,
niet waar?* zei de presidentsvrouw scbalksch
glimlachend.
Amsfcld's gelaat kleurde zich donkerrood.
«Ik geloof dat ook dit terecht zal ko
men hernam zjj en drukte hom de hand.
«Maar dce nu al wat ge kunt otu nauw
keurig het publiek bekend te maken wat
gebeurd is. Ik geloof nLt dat ik en mjjue
familie daardoor in de oogen der wereld
iets verliezen zullen.*
XIV
Amsfeld wilde zeb juist verwijderen,
toen Hilia haastig en met van opwinding
rood gelaat weder binnentrad.
(Slot volgt).
iiii i^Trvr*^flrrrrTiwrrirnrTrrnpv»vmriTi'iiP''*rfrrawiiiwiiiif1 i hiwihmmwm awuihMwni
