Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
Gtóen eojfa ia da.
FEUILLETON.
De Avonturier.
Uitgever: L. J. YEEEMAH, Heusden.
WOENSDAG 12 DEC.
1900.
(u
M 1963.
Dit blad versch^nt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO.
franco per post zonder prgsverhooging. Afzonderlijke
nummert S cent.
Advertentien ran 16 regels 50 et. Elke regel
meer 71/, ot. Groote lettere naar plaatsruimte.
Advertentiên worden tot Dinsdag- en VrgdagavoBd
ingewacht.
Geen land ter wereld waar de eerbied
▼oor de ouders bp de kinderen grooter is
dan in China, waar aan de ouders grooter
macht over hun kroost is gegeven dan daar.
De vader is de patriarch d s huizes, om
wien alles draait. Tot op manneljjken leeftjjd
is de zoon onderworpen aan het toezicht
zjjns vaders. Zelfs nadat hg meerderjarig
verklaard is, 't welk op 20 jarigen leeftjjd
geschiedt, blgft hg daaraan ondergeschikt.
De vader mag zjjn volwassen zoon straffen,
ja met de roede tachtigen. Als ze samen
loopen, blgft de zoon een pas achter. Hjj
mag zich niet nit het huis verwgderen of
de vader moet weten waarheen hg zich be-
geeft. Hjj mag, zelfs niet voor een vriend,
zjjn leven in gevaar brengen, want dat leven
behoort aan zjjn ouders. Hg mag niet zonder
nitnoodiging de kamer zgns va Iers binnen
treden of die verlatenzonder toestemming
sjjn vader niet aansprekennooit het huis
betreden over het midden van den drempel,
daar deze plaats voor zgn vader gereser
veerd is.
Ziedaar enkele van de plichten der kin
deren tegenover hun ouders. Van rechten
is bjj de Chineez n geen sprake. Als da
Chinees zgn kinderen een goede opvoeding
geeft, wat hg volgens zjjn godsdienst ver
plicht is, dan geschiedt dat uit louter zelf
zuchtige oogmerken, omdat de verdiensten
der kinderen hem een eer zjjn. De wet en
de godsdienstige voorschriften geven hem
volle vrjjheid met zjjn kinderen te doen, wat
bem goeddunkt. Hg mag ze beneden den
ouderdom van 10 jaren vrjj verkoopen, en
boven dien leeftjjd slechts met hun toestem
ming, hoewel die nooit gevraagd wordt. De
tegenwoordige Keizerin, die zooveel van zich
heeft doen spreker, dewjjl ze den Keizer
in 1898 afgezet en zelf op den troon plaats
genomenheeft, is in haar jeugd ook verkocht.
Uit behoefte verkochten haar ouders ze aan
den gouverneur der provincie, die haar later
aan den Keizer ten geschenke gaf. Deze
verhief haar tot een zjjner vrouwen en na
diens dood werd ze regentes over 's Kei
zers zoon.
Een kind is verplicht zjjn ouders te on
derhonden, geen wet echter verplicht de
onders dit de kinderen te doen. Er is een
Cbineesche legende van een ouderen paar,
De grjjze oogea blikten koel naar alle
zjjden en op zjjn smalle bleeke lippen lag
een trek van wereldverachting, die Frederik
Scbwerdtner een rilling over het ljjf joeg.
Misschien was de man nog geen vjjftig jaar
oud, doch men kreeg den indruk, dat hg
voor tien jaar er juist zoo had uitgezien en
over tien jaar nog hetzelfde voorkomen zou
h#bben. Dat was een gelaat, waarop de tjjd
geen macht kon uitoefenen, omdat het niet
de spiegel eener ziel was.
»Hoe bevalt hjj u?c vroeg tnjjnheer Von
Rummel. »Niet waar, het is een belang
wekkend persoon?*
»0,« mompelde Frederik, onwillekeurig
zgn gedachten uitsprekende, »hjj ziet er nit,
of hjj ^een hart heeft.*
>Haha, ten onvervalscht idealist als gjj,
is een zeldzaamheid! Ik zou bloedige tranen
knnnen schreien, als ik bedenk, hoe uw lieve
medemenschen uw schoon gemoed nog met
gloeiende tangen zullen uit elkaar scheuren.
Wjj moeten dt-zen avond bjj elkaar bljjven,
misschien kan ik u nog menigen nuttigen
wenk geven, en ik heb er werkelgk schik
in, zulk een onbeholpen kuikentje onder mgn
bt schermende vleugelen te nemen. Voor het
allerminst hond ik n de lieden van het ljjf,
die door hun gesprekken over moord en
doodslag uw goeden luim bedorven hebben!
Kom, ga meel*
Werktuigelijk liet Frederik zich bjj den
arm wegleiden door den spotzieken zwetser.
dat behalve een zoontje een oude moeder
in huis had. De ouders waren echter te arm
om aan vier p»rsonen voedsel te verschaffen
en toen stelde de vader voor hun kind te
dooclen. Later, als ze 't beter kregen, kon
den ze wel een anderen zoob koopen. Aldus
werd besloten, bet k nd zou levend begraven
worden, om de grootmoeder in 't leven te
kunnen houden. Een graf werd gedolven,
doch daar stootte de spade op iets hards en
men groef een schat op, het opschrift dra
gen le: belooning voor kinderljjke liefde. Zoo
redde de zorg voor de oude moeder het
kind van den dood.
De onderdanigheid der kinderen dnurt
voort ook na den dood. Drie jaren duurt
de rouwtjjd en de godsdienststichter Con
fusins noemt een zoon goed, die alles in
denzelfden staat houdt, geljjk het bg den
dood ijjns vaders was. Tal van ceremoniën
gaan de begrafenis vooraf en daarmee ge
paard. Voor de kinderen zjjn de ouders
heilig bjj hun leven, heilig zjjn ze ook na
den dood. Vandaar een stelselmatige rer-
eering der voorouders, die de Chineezen aan
hun vaderland bindt.
Dat patriachale in de verhouding van
ouders en kinderen vindt men ook in die
tns8chen vorst en volk en Confusins heeft
tal van voorschriften gegeven. Hier echter
wordt de verhouding omgekeerd. Is er bjj
de ouders slechts sprake van rechten, bjj
den monarch wordt vooral op plichten ge
wezen.
Eert de vorst de eerwaardigen, heet.
het in de vertaling van Henri Borel, dan
wordt vergissing Toorkomen in het beoor-
deelen en benoemen. H^eft hjj zgn bloedver
wanten lief, dan is er geen onaangenaam
heid in de familie, over en weer. Eerbiedigt
hg de booge ambtenaar, dan is er geen
verwarring. Is hjj beleefd jegens de andere
ambtenaren, dan beantwoorden zjj dit met
dankbaarheid. Moedigt hij de ambachten
aan, dan heeft bjj nut van zjjn uitgaven.
Beschouwt hjj het heele volk als kinderen,
dan zal het zich onderling tot het goede
vermanen.
Volgens de Heer van C. kan het volk
zelfs een keizer afzetten, wanneer hjj zjjn
mandaat, hem door den Hemel geschonken,
verbeurt. Het volk voltrekt dan de straf
des Hemels. Door het volk geeft de Hemel
zjjn wil te kennen. Er is maar ééa weg om
het Rjjk te winnen, nl. door het volk te
Hij hoorde niet, hoa twee jonge officieren,
vrienden van baron Guido, in het voorbjj.
gaan achter hem lachten en spottende op
merkingen maakten.
»Sakkerloot, daar gaat die lomperd, die
Von Rümmel, waarachtig met het school
meestertje 1*
»Ik zou wel eens willen weten, wat hg
hem op de monw speldt.*
»Z*ker weer een boosaardig sprookje
Mjjnheer Von Rümmel lei Jde zijn waar
den vriend* nu in de aangrenzende zaal,
waar het grootste gewoel was op te merken.
Het werd Scbwerdtner groen en geel voor
de oogen, nergens vond zgn blik eenig rust
punt. Wat hadden al die opgetooide men-
schen elkaar toch te zeggen? Men hoorde
een gedruisch als van een watervalEn om
alle monden een glimlach, op aller gelaat
was tevredenheid te lsz-n! Moesten dat geen
gelukkige menschen zgn
»Barone8 Elvira strsalt dezen avond weer
in betooverende schoonheid,* fluisterde Von
Rümmel.
»Waar?« vroeg Frederik vlug.
Daarginds! Ziet ge die menigte unifor
men en zwarte jassen niet, die haar om-
ringen
Waarljjk, daarginds schitterde dat haar,
waarvan hg de herinnering zoo goed be
waarde, dat goudgele haar vbh dezelfde
kleur als het rjjpende koren.
»Wilt ge da barones niet begroeten
>Neen,« antwoordde Frederik op doffen
toonhjj gevoelde zich opeei s droevig
gestemd, zonder dat hjj zien dit kon ver
klaren.
Hjj zag hoe Elvira zich met een verruk
kelijk lachje tot den Amerikaan wendde,
wien haar vader slechts met moeite een
winnener is maar ééa w^g om de harten
te winnen, n.l. d*ze te leiden naar hun
wensch. Zooals het water Daar beneden
stroomt, zoo richt het volk zich naar het
humane, het menscheljjke.
Confusins stelt dea keizer verantwoorde
lijk voor alle ongelukken, die volk en land
treffen en de ambtenaren voor die in pro
vinciën. Op de la&tsten rust de plicht den
keizer voor te lichten, hem te leiden, als hjj
iets onmogeijjks verlangt. >Oaderricht mg
dageijjks*, moet reeds in de 13de eeuw voor
Chr. een keizer geschreven hebben, >van
den morgen tot den avond, help mjj, mjj
tot deugd te leiden, weest voor mg, wat de
slijpsteen is voor het mes, wat de vrucht
bare regen is in de jaren van dorheid*.
En Confusins vraagt: »wie zgn vorst
werkelgk lief heeft, zou dis hem niet ver
manen, wie hem trouw dient, zou die den
vorst niet berispen kannen
Intusscben zou men zich vergissen als
men meende dat de verhouding tusschen
vorst en volk zeer innig was en al deze
schoone raadgevingen de een nader bjj den
ander bracht. Het volk is tegenover den
vorst als een onmondig kind en feitelijk
heeft het maar te gehoorzamen. Niet zelden
gaan dan ook van de Hooge Regeering
vaderljjke vermaningen nit en maakt het
volk kennis met de roede der kastjjding.
Buitenland.
William Mey^rbacb Caserta, de aide-de-
camp van Steyn is Maandag te Marseille
aan boord van de »Kanzler« aangekomen.
M yerbacb, die van Dnitsche afkomst is,
bekleedt een post van vertrouwen bjj Steyn.
Hg komt in Europa, met een bepaald af
gebakende zending belast.
Hjj is vergezeld door baron Raynach, die
officier was in het leger van den Vrijstaat.
Meyerbach verklaardeik kom in Europa
met een diplomatieke zending van Steyn
aan Krnger. Hjj zal de onderhandelingen
volgen, die nu loopen en speciaal den Vrjj-
staat vertegenwoordigen met stellige in
structies door Steyn gegeven.
Meyerbach zeide: Het is mg onmoeeljjk
tu belangrjjke onthullingen te doen, ik zal
zulks misschien doen nadat ik Krnger ge
sproken heb.
Europa weet absoluut niets van den mili
tairen en ekonomischen toestand in Zuid-
Afrika af.
plaatsje kon verschaff-n tusschen de omrin
gende heeren. En hjj vroeg zich af, of de
ontmoeting, die hg kort geleden met haar
in de tuinz*al had gehad, wel iets anders
dan een droom was gnweest. Daar had zjj
gezocht en erkend, dat zjj eigenljjk niet
gelukkig was en na verscheen zjj hem
nis een too vergodin vol jeugdige vrooljjk-
heid, bewust van hare schoonheid en
reikte dien afschuweljjken Amerikaanschen
geldzak de vingertoppen om ze te laten
kussen.
Neen, voor geen schatten zou Frederik nu
deze dame uit de groote wereld tegemoet
getreden zgn; bjj was overtuigd, dat zjj
trotsch hem over het hoofd zou zien of
hem openljjk zou uitlachea.
Onbeweegljjk bleef hg staan en liet den
woordenvloed van den heer Von Rünmel
den vrjjen loop.
»Ja, zjj ziet er dez»n avond weer bekoor-
lgk nit! Een beerlgk schepsel, maar zjj
heeft een steenen hart. Er bestaat geen
man, die haar li-fde kan inboezemen en ook
geen man, die haar zoeten lach kan weer
staan. Zjj is een raadsel, waarvan reeds
velen met smart de oplossing gezocht heb
ben. Als ze ooit een echtgenoot neemt, zal
het hem ook niet betrr gaan. Zie eens kaar
dien jongen attaché van het Rnssisehe ge-
zantscnap daar tegen dien pilaar
zgn oog hangt geheel aan haar, haar aan
blik bedwe mt hem. En hg is slechts één
uit velen 1 Wanneer d^zen hartenbedwing-
ster den scalp nam van allen, die zjj over
wonnen had, zou zjj veel meer zegeteeke-
ütü kunnen toonen can de dapperste van
alle opperhoofden der Indianen.*
Frederik scheen deze woorden niet te
hooren.
Nooit is onze militaire organisatie zoo
volledig geweest en nooit waren wjj er zoo
ver van af toe te g*ven.
Donr de lessen in den oorlog opgedaan
wijzer geworden, hebben Botha en de Wet
hnnne troepen met ijzeren dicipline geor
ganiseerd.
Deserteurs worden evenals in de Euro-
peesche legers met den dood gestraft.
De mannen hebben op bewonderenswaar
dige wjjze de noodzakelijkheden van den
toestand begrepen en hebben de taktiek,
die nu geheel modern is, geheel en al ge-
wjjzigd.
Overigens is onze bnrgerljjke organisatie
wat den Vrjjstaat betreft gehe»! kompleet.
De zetel der regeering is door president
Stejjn naar Fonriesburg overgebracht met
den Uitvoerenden Raad die hem terzjjde
staat. De openbare diensten werken als ge
woonlijk.
De werkzaamheid onzer administratie
strekt zich meer en meer uit in de Engelscbe
bezittingen, in de Kaap en onder het Afri-
kaanderelement.
Wees er van overtuigd, dat de Engelscbe
telegrammen de feiten geheel verdraaien.
Zjj stellen den toestand geheel valsch voor
terwjjl die zeer kritiek is voor Groot-
Brittannie.
Ds wreedheden der Engelsche soldaten
en de geweldpleging op onze vrouwen heb
ben de gevoelens van het publiek verbitterd.
De bedreven afschnweljjkheden gaan alle
begrip te boven.
Persoonlijk heb ik aan het hoofd van
mjjn detachement onverbiddelijk een einde
moeten maken aan zekere staitende hande
lingen waarvan ik getuige was.
In Juli heb ik nabjj de plaats van Cordua
zonder m«deljjden de Engelschen moeten
straffen omdat ze vronwen geweld aan deden.
Ondervraagd omtrent de vredesvoorwaar
den welke zouden kunnen worden aange
nomen, zeide Mey^rbachIk kom met zeer
duideljjke instructies van president Steyn.
Wjj zjjn vast besloten slechts een vrede te
aanvaarden met onafhankelijkheid en auto
nomie der beide Republieken.
Wjj zullen eiscben dat men zich niet
tevredenstelle met voorwaarden gekregen
op verdra ren vatbaar om te worden ge
schonden. Wjj wenschen onze organisatie
en ons leger te handhaven, waardoor wjj in
staat zgn aanmerkingen te maken, indien
Voortdurend bedacht hjj, hoe hg toch
aan den moed was gekomen om deze door
zooveel aanbidders omgeven jonge dame te
verhalen van zjjn jongensleven. Was dat
Diet erg dwaas van hem geweest?
Moest zjj hem niet ontzettend alledaagsch
gevonden hebben?
Hjj keerde zich om en wilde mg'nheer
Von Rünmel juist verzoeken met hem deze
warme zaal te verlaten, toen er in de an
dere beweging entstond. De heer des hui
zes li"p er haastig heen Schwerdtoer
en Von Rümmel volgden hem van verre.
Het was de minister van financiën, die
daar zooeven was afgestapt.
Schwerdtner voelde bepaald eenige ver
lichting bg den aanblik van dezen staats
ambtenaar, wiens echt voornaam voorko
men gunstig afstak bg dat der hier aanwe
zige beurskoningen.
Ja, dat was waardigheid en aristocrati
sche ridderlijkheid
>Een flinke kop, die exellentie 1* fluister
de heer Von Rüonnel Frederik toe.
»Niet waar?* antwoordde Schwerdtner,
verheugd eindeljjk eens «en woord van lof
nit den mond van den boosaardigen spotter
te hooren.
»Dat zou ik meenen! De man weet zeer
goed wat hg doet. Hg gaat er op uit om
zgn geschokt vermogen door een geschikte
operatie te versterken. Vroeger stond hg
met Ellerich op tamelgk gespannea voet;
maar sedert de baron aan het hoofd staat
van den raad van toezicht bg de Dnitsche
bank
»Wat? Drjjft baron Von Ellerich dan
zaken geldhandel, zooals de hier aan
wezige beursmannen?*
>Hoho, mgn heer Schwerdtner, ik begin
de aangenomen voorwaarden niet nageko
men worden. Als ons die geweigerd wor
den, zullen wij vechten tot den dool.
In betrekking tot d9 vraag of Krnger in
Transvaal mocht terngkeeren, zeide M-yer-
bach dat Kruger thans verlof heeft om het
grondgebied der Republiek te verlaten, doch
slechts voor een maximnm van zes maan
den, volgens de Grondwet, daar dit verlof
niet verleend is door den Volksraad, doch
door den Uitvoerenden Raad.
Meyerbach en baron Raynach zjjn om
9.20 naar Parjjs vertrokken. Zjj blijven daar
eenige uren, ten einde instructies af te wach
ten van Kruger.
Dj oorlog in Transvaal schijnt weer een
nieuw tjjdperk te zjjn ingetreden.
De lastige De Wet is weer bezig en vol
gens de Engelscbe berichten kan men bin
nen een betrekkeljjk kort tjjdsbestek defi-
nitief-beslissende berichten tegemoet zien.
Dat hjj omsingel 1 is en gedwongen tot de
keus tnsschen sneuvelen en overgaaf of
voeyen wjj er bg dat hjj tusschen de
Enjelsche liniën door de Kaapkolonie is
binnengerukt om daar nieuwe krachten sa
men te trekken en zich rjjkeljjk vao al het
noodige te voorzien.
Want het is niet onmogeljjk, dat zooals
dan ook beweerd wordt, dank zjj de taktiek
van Roberts en Kitchener de Oranje Vrjj
staat langzamerhand tot een woestenjj is
geworden, waar de Boerenstrijders niet meer
het noodige voor zich en hnn paarlen kun
nen vinden. Dan zou dus de oorlog, wil
men hem voortzetten al tot heden toe, spoe
dig in de noorderdistricten d»r Kaapkolonie
moeten worden overgebracht. Op deze over
wegingen zgn dan ook de bewegingen en
beweringen der Engelschen gebaseerd, die
luidkeels triumfeeren, omdat zjj De Wet
den weg naar de Kaapkolonie hebben af
gesneden.
Er is anders weinig definitiefs uit dit
telegram af te leiden, wanneer men ten min
ste in aanmerking neemt, wat men van
nauweljjks enkele dagen terug verneemt.
Het volgend telegram van de jacht op Da
Wet:
Generaal Knox had zjjn troepen ia 4
kolonnes verdeeld en op het bericht, dut De
Wet zich te Sterksprait bevond hea over
een uitgestrektheid van vjjfrien mjj'eu uit
gespreid. Op 2 December viel hjj de Boeren
aaB. Aan hunne zjjde meldt hjj 15 dooden
te gelooven, dat ge niet maar uit vreemde
landen teruggekomen zjjt doch dat ge
rechtstreeks uit de maan zjjt komen «al
ien. Ge weet zelfs de meest bekende zaken
niet. Wat denkt ge bjj voorbeeld wel,
dat het doel is, waarmee deze soitéj wordt
gegeven
»Wel,« antwoordde Frederik aarzelend,
»ik denk om goede vrienden bjj z ch
te zien, om onder elkaar eenig vermaak
re hebben
Rümmel glimlachte. zEn wie is nu de
voornaamste onder deze gegoede vrien
den, denkt ge?«
>De minister?*
»Neen, mgn waarde, die dient slechts ter
opluistering, evenals vele anderen Apro
pos! Ziet ge daarginds dien kl-inen dik kart
met zgn kromme beenen? Dat is mjjnheer
Blumenschein, sedert veertien da^en rifder
Von Blnmenstein. Men verzekert, dat hg
twintig jaar geleden in garen en band han
delde. Staat ge daar verbaasd over? Welnu,
deze man, wiens handteekening thans op
de beurs een millioen waard is, is nog lang
de ergste niet ik bedoel de rjjkste niet
onder deze verzameling van gelibaronnen,
maar de minister van fluanciëa heeft hier
nog minder te beluiien; zgn excellentie
komt hier eenvoudig op deze geldmarkt
om zgn voordeel te zoeken.*
»Maar, mjjnheer ik ik heb vroe
ger altjjd gehoord, dat baron Von Ellerich
in hoog aanzien is bg de lieden vaa zjj a
stand en de adel meer acht slaat op een
zoogenaamden stamboom dan op rgklom
kortom, ik had me voorgestel I, dat de
gasten bier in hnis voornamelijk tot de
aristooratie behoorden.*