Het Land van Hensden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard. De wreedevrouw. FEUILLETON. De Vrouw van den Dokter, Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. M 2075. WOENSDAG 8 JAN. 1902. ^^LANÖ \"VAN rALTEN^ VOOB Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abosaementipr ji: per 3 maanden f l.OO. Franco per poet zonder prgsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën Tan 16 regel» 50 et. Elke rege meer 77* ct. Groote letter» naar plaatsruimte. Adrertentien worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavond ingewacht. Wanneer een schilder een beeld wil schetsen, waaruit zachtmoedigheid spreekt, of de Lente, de aanminnige wil teekenen, of de Liefde voorstellen, of eenige andere deugd van hooge waarde, dan ontwerpt zijn penseel een vrouw, als het inbegrip van lieftalligheid, zacht heid, vroomheid. Waar de man op 't hooren van onmenschelijke wreedheden, de vuist balt en een vloek van zijn lippen doet rollen, daar heeft zij een meewarig woord en een traan ontvloeit aan haar oog. Waar de man de strijd bijl grijpt en den aanvaller tegemoet pit, valt zij op de knieën en stamelt een smeekbede. Mensch noch dier zal ze leed doen, ze kan het niet, daar 't strijdt met al wat in haar is. De huis dieren verzorgt ze als haar kroost en het andere gedierte, om ons heen, helpt ze den kwaden tijd doorkomen. Mede lijden en barmhartigheid zijn de grond trekken van haar karakter. Toch kan zoo'n vrouw wreed zijn. Ziet, ze staat op haar balkon en voedert de muschjes, die zeker,, omdat ze op den bijstand van den mensch vertrou wen, den heelen winter bij ons blijven. Het overschot van elk middagmaal is voor de vogeltjes. Ze heeft allerlei voor werpen tegen den gevel bevestigd, opdat de diertjes bij 't ruwe winterweer een onderkomen kunnen vinden, als 't mo gelijk was zou ze ze binnen noodigen, doch daarvan is 't schuwe volkje nu niet gediend. Een poosje daarna gaat ze iiit. Vlug het morgentoilet afgelegd en 't wandelpak aangetrokken. Yoor den spiegel het chique winterhoedje wat is dat Daar zit zoowaar een vink op, een doode vink, met ijzerdraad aan den hoed vastgebonden! Ze bekijkt zich in den spiegel en vindt dat ze er goed uitziet, maar dat doode vogeltje ontsnapt aan haar aandacht. Ze gevoelt niet hoe 't dragen van dit kostbare kleedingstuk vloekt met haar voorbeeldeloos schoone handelwijze van daar straks, hoe ze door de laatste meehelpt 't vogelkoor in 't leven te houden, terwijl ze door de eerste zich medeschuldig maakt aan een gruwelijke misdaad. Een misdaad Ja, want behalve dat 't slecht gedaan is van den mensch, kleine, lieve, onschuldige dieren uit te Naar het Duitsch van FRIEDRICH THIEME. 2) Else, je weet, onze kracht hangt voor een goed deel af van de sterkte van het vertrouwen, dat de patiënt in zjjn dokter heeft. Wie zjjne hoop op mg gezet heeft, zal eene vreemde niet met hetzelfde ver trouwen ontvangen; ook kan ik, als ieder mensch, alleen maar voor mg zelf, niet voor een ander oordeelen, al is hg, volgens al gemeen oordeel, ook nog zoo'n goed me dicus.» De jonge vrouw zuchtte. ♦Ik kan het hem toch niet zeggen,» dacht zg en sloot on rustig de deur. Zg kampte nog, toen zg beiden in het rgtuig stapten, en nog steeds kampte zg door gedurende den rit, zg streed als eene heldin. Wjj strgden toch dikwgls om de nietigste zaken de zwaarste kampen. Rood heid en bleekheid wisselden af op hare wan gen, hare borst bewoog zich van tjjd tot tjjd in de hevigste opwinding. Een ervaren psycholoog zou dat zeldzame kleurenspel op haar gelaat evenmin zjjn ontgaan, als de nerveuse haast van hare bewegingen, het liehte beven van hare lippen, de verwilderde uitdrukking harer oogen. Wat heb je toch Else,» vroeg haar man, »je bent zoo opgewonden?» ♦Opgewonden, ik?» Verheug je je nu zoo zeer op dat bal?» Hg glimlachte en greep hare hand. ♦Jelni roeien verstoort hij de orde der natuur; eiken zomer komen uit alle beschaafde landen van Europa berichten tot ons, die spreken van het heerschappij voeren der insecten, waardoor de boomen langs de wegen, stadstuinen en plantsoenen, ja heele bosschen kaalgevreten worden, terwijl het ontbreekt aan de vijanden dezer ongedierten, de vogels, die on- meedoogend door den mensch vervolgd en gedood worden. De alleenheerscheres op 't gebied heeft voor jaren goedgevonden te schrijven: een doode vogel strekt tot sieraad op den hoed en al wat een vrouwenhoed draagt haast zich dezen raad op te volgen, waardoor op 't platteland met schietgeweer en alle mogelijke moord tuigen jacht gemaakt wordt op de liefste schepselen in het dierenrijk. In den tijd der Noormannen, toen de mode nog Diet uit Parijs aan de wereld voorgeschreven werd, wilde ze dat de krijgshaftige Noorman zich om hulde met het vel van eenig gedood roofdier. De kop diende dan tot hoofd deksel. Ziet, dat stond fraai voor zoo'n held, wiens grootste verdienste moord en roof waszoo'n vossen-, wolven- of berenkop gaf hem een grimmig aanzien, waarvoor zijn slachtoffers op de vlucht sloegen. Van beren en wolven heeft de mode afgezien, misschien wel omdat die schaarsch zijn; wezels en marters ziet men nog wel om eene poezelen hals geslingerd, maar op 't hoofd mogen nu alleen gedoode vogeltjes pronken. Dat staat zoo snoezigEn zoo worden onze vrouwen, wier hand niet in staat is eenig dier, welk ook, kwaad te doen, wier hart bloedt, wanneer ze een dier zien dooden of mishandelen, of alleen maar daarvan hooren spreken, zoo worden onze vrouwen medeschuldig aan den moord op groote schaal van onschul dige, lieve vogeltjes. Of ze niet gelooven dat 't zoo erg is, of ze bij 't volgen der mode hart en verstand buiten rekening laten en maar onnadenkend op 't hoofd plaatsen wat de onbarmhartige mode haar in de handen duwt, we weten 't niet, een feit is, dat er nog tal van vogeltjes gedragen worden, hoeveel stemmen er in den loop van ettelijke jaren tegen opgegaan zijn. Zal deze stem ook die eens roependen in de woestijn zijn? vrouwen zjjfc toch allen geljjk,» zaide hg goedig, a Wat je nu eigenljjk aan dat rond springen zoo pleizierig vindt!» Else antwoordde niet, zg probeerde te lachen. Ein^elgk was dan het oogenblik daar, waarnaar zg den ganschen dag zoo had verlangd. Zg betraden de feestelgk verlichte, versierde balzaal. Maar hoe anders was de werkelgkheid dan de droom? De atmos feer scheen haar drukkend en zoel, en of schoon alles voor hare oogen schitterde, dit alles was toch niet in staat haar geweten tot zwjjgen te brengen. Een minuut lang stond zg als een standbeeld, niet wetende of zg verder zou gaan of terugkeeren. Daar weerklonken de eerste tonen eener wals en de muziek oefende hare betooverende kracht uit, een glimlach kwam op hare lippen en met vrooljjk kloppend hart volgde ze haren man ten dans. Terwgl ze daar zoo heen zweefde, gloeide haar gelaat, straalden hare oogen en meer en meer verdwenen de akelige spoken. In 't begin was het haar in de oogen blikjes pauze wel of ze het gevoel had, dat een oubekeud gevaar naderde, maar lang zamerhand verdweeu ook dit gevoel en gaf zij zich geheel aan de vreugde over, en steeds sneller klopten hare polsen, steeds stralender werd haar blik, steeds gloeiender werden hare wangen, het was haar of ze niet meer kon ophouden te walsen en einde» ljjk vergat ze geheel, wat haar zooeven zoo bedrnkt had. Zg voelde zich vrjj, prettig en gelukkig. Maar wonderbaar Else geloofde, dat ze het spook harer verbeelding had bestre den, maar nanweljjks waren de laatste to nen der muziek weggesmolten of het stond weer voor haar, zwarter dan voorheen. Door den dichten nevel harer opwinding Al reikt ze niet ver, misschien dat ze althans een enkele draagster vau doode vogeltjes bekeert van deze treuri ge opschik. Lieve dames, een hoeden- magazijn bevat immers buiten 't gevo gelte en de vogelveeren nog zoo enorm veel, waarmee ge kunt laten garneeren. Uuitenland. Een rjjke Spanjaard, don Banto de M., sedert drie jaar te Parjjs wonend, waar hg een hotel bezit in de rue de l'Alrna, is ge woon elk nieuwjaar aan zgn kennissan prachtige cadeaus te geven. Ditmaal had hg na lang zoeken een geniaal idee gekregen. Niet wetende hoe de aarzelingen van een der aardigste mondaines, Suzanne D., te overwinnen, die tot dusver niet naar de schitterende verklaringen van hem had willen luisteren, kocht hg kleine byouterieën en liet deze in bonbons en ge- confijte vruchten verstoppen. Toen zond don Bento de M. dit pakje, met een harts- tochtelgken brief aan de wederspannige Suzanne. Den volgenden dag, toen hg bg haar was, verwonderde hg zich, dat zgn geschenk zoo weinig indruk had gemaakt en bg kwam tot de ontdekking, dat de bonbons en de brief aan een verkeerd adres bezorgd waren. Onmiddelljjk sprong hg in zgn rgtuig en liet zich naar de rue de la Victoire brengen, naar de echtgenoote van een zjjner beste vrienden, Mme S Deze had inderdaad het pakje ontvangen en verwachtte ongeduldig een verklaring. Zoodra de Spanjaard alles uitgelegd had, riep Mme S. Ik heb uw doos met bonbons aan mjjn bedienden gegeven, zoo kwaad was ik, en nu begrgp ik, waarom twee van hen mg van morgen gezegd hebben, dat zg ziek zgn. Inderdaad hadden twee bonbons, die zg gulzig opgegeten hadden, hun spijsvertering in de war gebracht en leden zg aan maag- pgn. Bij een onderzoek met X-stralen ontdekte men in hun maag een groote parel en een ring. Het purgeermiddel van den dokter zal hen van de hinderlijke byouterieën, die zjj mogen behouden, ontlasten. De ku8t8toomer Wallawalla» die San Francisco heeft verlaten, is bg Kaap Men- heen, waarachter ze zich veilig dacht, stond het weer met dreigende armen. Alle vreugde van den avond, verdwean als door een too- verslag, de dans, de muziek, de zaal, de prachtige toiletten, het lachen, alles kwam haar even koud en erbarmelijk voor. Bibberend volgde ze haren man in het rgtuig, angstig zat ze naast hem. Voor hare verbeelding weer dat verschrikkelijk phan- toom zg had het wel kunnen uitschreeu wen droeg het niet de trekken van een kind? Een kind, wier mondje tot schreien was vertrokken, in wier oogen tranen ston den, wier klein lichaampje zich wrong door pijn. En achter deze teedere figuur, hief zich dreigend de arm der ongelukkige moeder op uit het donker van den nacht etaarde een vertwijfeld gezicht haar aan. De dokter leunde vermoeid achterover in de kussens, meer afgemat van dit on gewone genoegen dan anders van de nach telijke uitoefening van zgn beroephg slui merde half, zoodat de onnatuurlijke opwin ding zgner vrouw hem ontging. Plotseling vloog ze op en pakte hem krampachtig beet. Wat wat is er dan?» ♦Hoor je niet, dat er aan ons huis ge beld wordt? Iemand wil je spreken.» Juist hield het rgtuig stil. De dokter, dadelgk geheel wakker, stak zgn hoofd uit het raampje en luisterde. Warempel, je hebt geljjk dat noemt men nu pech hebben, kind. Ik ben zoo moe als nooit anders.» Bg sprong snel uit het rgtuig, hielp zjjne vrouw bg het uitstappen, en trad op eenen man toe, die uit alle macht aan de nachtbei trok. ♦Zoek je dokter Brünner?» ♦Jawel, mgnheer.» Die ben ik, wat is er?» ♦Ik ben hier van avond ook al een» ge- docino met een Fransch zeilschip in botsing gekomen. Dit laatste verdween onmiddellijk in den mist. De ♦Wallawalla» was met 60 koppen bemand en had 84 passagiers aan boord, meest goudzoekers voor Klondyke. Een boot met 7 overlevenden en 6 dooden bereikte de kust, een stoomboot bracht 67 en een andere 14 personen mede. Bg het Humboldt-reddingsstation werd een vlot met menschen gezien. Het Hof van instructie te Nizza heeft bg het parket te Marseille, opgevraagd het dossier van de zaak van Marie Arnond, een dienstmeisje, dat door een tot nu toe onbekend gebleven persoon in 1894 te Malmousque werd vermoord. Dit is geschied met het oog op Henri Vidal, den moordenaar van Gertrude Hirsch- brenner, op wien tevens thans sterke ver denking rust van een moord, die te Mar seille gepleegd is on Ier dezelfde omstandig heden. Eene vronw van verdachte zeden maakte in den nacht van 6 op 7 December kennis met een individu, dat haar naar huis verge zelde. Nanweljjks waren zg binnengetreden, of het individu wierp zich, terwijl Louise Gui- nard, zooals de vrouw heette, de lamp opstak, op haar en stak haar met een mes tnsschen de schouders. De stevigheid van haar corset redde haar het leren. Zg viel op de canapé en hield zich dood; maar op het oogenblik waarop de persoon haar weder naderde, gaf zjj hem een geweldigen trap tegen den onderbuik en begon hard om hulp te roe pen. Haar weerstand mocht echter niet baten. Thans zgn de pokken ook te Glasgow epidemisch uitgebroken. Zondag kwamen daar 16 gevallen voor, w&arvan 14 in één huis. Te Terrenova, nabjj Lissabon, hebben ernstige ongeregeldheden plaats gehad. Een aantal soldaten, door den drank verhit, be- leedigden de officieren, die zg ontmoetten. Burgers mengden zich in het geschil, het geen een algemeene veehtpartjj tengevolge had, waarin de burgers het onderspit delf den. 200 soldaten, met sabels en revolvers gewapend en aangevoerd door onderofficie ren, wierpen zich op een troep burgers, weest,» zeide de man met een tikje verwjjt in zjjne stem. ♦Waarom bent n niet geko men, mgnheer de dokter? Fliednern is bui ten zich zelf van angst, zgn arm kind heeft stuipen en kan ieder oogenblik sterven.» StervenAls vuur viel dit woord de jonge vrouw in het hart. Wat had zg gedaan I Hoe had zg het toch kunnen doen. Was je al eerder hier?» vroeg de dok ter getroffen. ♦Wanneer dan?» ♦Gisterenavond tegen acht nar?» En aan wien hebt ge de boodschap gegeven?» Aan eene dame, geheel in 't wit gekleed. Zg beloofde mg vast, het u te zullen zeggen. Wacht even,» riep de dokter met eigen aardig bevende stem. ♦Ik kom dadelgk weer bg je, ik zal even mjjne vrouw naar boven brengen, dan kunt gjj mee terug rjjden.» Toen hg den koetsier, die weinig zin in deze nachteljjke expeditie scheen te hebben, gewonnen had, reikte hg zgne vrouw den arm en begeleidde haar naar boven in de huiskamer. Haar arm beefde in den zjjnen. Hg zeide geen woord, totdat hg de deur achter zich gesloten had. Hebt gg deu man te woord gestaan Else.» ♦Ja, Theo, ik ik zg zag hem angstig aau. >Ik had vergeten, het je te zeggen.» ♦Vergeten?» vroeg hg twgfelend. Else richtte zich op. ♦Ik wil niet liegen, Theo, ik heb het niet vergeten.» Toen viel zg in eenen stoel en sloeg de handen voor de oogen. Doktor Brtiuner stond een oogenblik als verlamd, maar herstelde zich spoedig. ♦Ik hoop, dat je geen ongeluk hebt aan gericht, Else, zei bg zacht, en glde, zonder zich tgd te gunnen zich te verkleeden, de trappen af. van wie er 4 gedood en velen gewond wer den en drongen de hnizen binnen. Van elders ontboden troepen herstelden de orde. Te Chicago is eene vereeniging opgericht tegen den slaap. De leden beloven bg hunne toetreding niet langer dan vier uren in het etmaal te slapen en ook hunne kinderen aan dit harde regime te gewennen. Zal deze vereeniging sympathie onder vinden, ook bg ons, en zal het voorbeeld navolging vinden? Het is niot onmogeljjk. Maar er zullen desondanks vele tegenstan der» big ven. In de eerste plaats zou uitgemaakt moe ten worden of een slaaptjjd van vier uren voldoende kan geacht worden voor een mensch. De oude Romeinen deden het met niet veel meer, sliepen vjjf uren. Door sommige geleer-!en wordt beweerd, dat een slaaptgd van vier uren volstrekt onvoldoende is. Het schgnt een schoon plan, niet langer tgd te willen onttrekken aan onze geeste lijke ontwikkeling, maar het is zelfbedrog zeggen zg. De pleiters voor Morpheus kun nen dan ook beter verdediging aanvoeren dan laibeid alleen. Men kan niet ontkennen, dat de slaap voor geest en lichaam een verfrisschend en opwekkend bad is. Maar waar is nn de grens En kan men te veel slapen, zooals men teveel kan eten? Om dit goed te kunnen beoordeelen zouden wg de physiologen moeten raadplegen. En ook de Btatistiek zou ons kunnen helpen. Wg zouden waarnemingen op ons zelf kun nen doen, en het zon misschien interessante uitkomsten geven, wanneer een plebisciet werd uitgelokt over de vragen: Hoeveel nren geeft gg u aan slaap over? En indien het aantal nren afwisselt, gevoelt gg u gezonder, wanneer gjj veel of wanneer gg weinig hebt geslapen? Te Antwerpen is eenigan tgd geleden een bureau van af- en aanmonstering ge opend, waardoor de voor den zeeman ver derfelijke tus8chenkomst van huur- en slaap- bazen in het vervolg zal kunnen worden vermeden. Het bureau werft ook zeelieden aan voor Gent, Terueuzen, Ostende en Duinkerken. Het bureau, aan welks tot standkomen vooral ook do Duitsche consul te Antwerpen veel heeft bjjgebracht, wordt gesteund door de grootste reederjjen van De jonge vrouw bleef in de vreeseljjkste vertwijfeling achter. Ze weende en snikte; ze wrong de handen en borg haar gezicht in het kussen van den stoel, zg noemde zichzelf ean lichtzinnig mensch, eene on waardige vrouw, eene moordenares. Zjj bad God, haar voor het vreeseljjkste te bewaren, haar niet ongelukkig te maken voor haar geheele leven. Zjj dacht er niet aau, haar balkleederen uit te doen, zg voelde niet de koude van dan nacht. Eindeljjk brak de morgen aan. Met ingehouden adem luisterde ze naar ieder geluid. Nu kon hg toch haast terug komen ieder oogenblik. Zg opende een venster eD tuurde met hare roode, gezwol len oogen in de straat. In de verte hoorde ze het rollen van een rgtuig, in koortsach tige spanning probeerde ze de duisternis te doorboren. Het geruisch verdween weer, en weder zonk ze in den stoel terug. De koude deed toch haren invloed op haar lichaam voelen, haar slanke gestalte rilde. Weder een rollen weder glde zjj naar het venster weder ontgoocheling. Een maal wierp ze in het voorbggaau een blik in haren spiegel, maar schrok terug voor zichzelf, zoo ellendig, zoo bleek, zoo ver vallen zag ze er uit. Else beefde terug; haar eigen aanblik vreezend, wierp ze zich op de sofa, verborg haar gezicht en snikte. Plotseling hoorde za den sleutel in het slot steken eu haastige schreden naderden. Zg waagde het niet, op te kjjken, toen haar man binnenkwam, uit vrees voor de berichten, die hg met zich bracht. Dr. Biüuner zette zich doodmoe op een stoel. Geen woord kwam over zjjne lippen. Dat hield zjj niet uit. >Theo, loeft het?» »Neen.< NIEUWSBLAD Ja, Theo!» *_vj t'-tenjvr {Slat volat).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1902 | | pagina 1