Het Land van Hensden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
De wreedevrouw.
FEUILLETON.
De Vrouw van den Dokter,
Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden.
M 2075.
WOENSDAG 8 JAN.
1902.
^^LANÖ \"VAN rALTEN^
VOOB
Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG.
Abosaementipr ji: per 3 maanden f l.OO.
Franco per poet zonder prgsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën Tan 16 regel» 50 et. Elke rege
meer 77* ct. Groote letter» naar plaatsruimte.
Adrertentien worden tot Dinsdag- en Vrjjdagavond
ingewacht.
Wanneer een schilder een beeld
wil schetsen, waaruit zachtmoedigheid
spreekt, of de Lente, de aanminnige
wil teekenen, of de Liefde voorstellen,
of eenige andere deugd van hooge waarde,
dan ontwerpt zijn penseel een vrouw,
als het inbegrip van lieftalligheid, zacht
heid, vroomheid. Waar de man op 't
hooren van onmenschelijke wreedheden,
de vuist balt en een vloek van zijn
lippen doet rollen, daar heeft zij een
meewarig woord en een traan ontvloeit
aan haar oog. Waar de man de strijd
bijl grijpt en den aanvaller tegemoet
pit, valt zij op de knieën en stamelt
een smeekbede. Mensch noch dier zal
ze leed doen, ze kan het niet, daar 't
strijdt met al wat in haar is. De huis
dieren verzorgt ze als haar kroost en
het andere gedierte, om ons heen, helpt
ze den kwaden tijd doorkomen. Mede
lijden en barmhartigheid zijn de grond
trekken van haar karakter.
Toch kan zoo'n vrouw wreed zijn.
Ziet, ze staat op haar balkon en voedert
de muschjes, die zeker,, omdat ze op
den bijstand van den mensch vertrou
wen, den heelen winter bij ons blijven.
Het overschot van elk middagmaal is
voor de vogeltjes. Ze heeft allerlei voor
werpen tegen den gevel bevestigd, opdat
de diertjes bij 't ruwe winterweer een
onderkomen kunnen vinden, als 't mo
gelijk was zou ze ze binnen noodigen,
doch daarvan is 't schuwe volkje nu
niet gediend. Een poosje daarna gaat
ze iiit. Vlug het morgentoilet afgelegd
en 't wandelpak aangetrokken. Yoor den
spiegel het chique winterhoedje wat
is dat Daar zit zoowaar een vink op,
een doode vink, met ijzerdraad aan den
hoed vastgebonden! Ze bekijkt zich in
den spiegel en vindt dat ze er goed
uitziet, maar dat doode vogeltje ontsnapt
aan haar aandacht. Ze gevoelt niet hoe
't dragen van dit kostbare kleedingstuk
vloekt met haar voorbeeldeloos schoone
handelwijze van daar straks, hoe ze door
de laatste meehelpt 't vogelkoor in 't
leven te houden, terwijl ze door de
eerste zich medeschuldig maakt aan een
gruwelijke misdaad.
Een misdaad Ja, want behalve dat
't slecht gedaan is van den mensch,
kleine, lieve, onschuldige dieren uit te
Naar het Duitsch van
FRIEDRICH THIEME.
2)
Else, je weet, onze kracht hangt voor
een goed deel af van de sterkte van het
vertrouwen, dat de patiënt in zjjn dokter
heeft. Wie zjjne hoop op mg gezet heeft,
zal eene vreemde niet met hetzelfde ver
trouwen ontvangen; ook kan ik, als ieder
mensch, alleen maar voor mg zelf, niet voor
een ander oordeelen, al is hg, volgens al
gemeen oordeel, ook nog zoo'n goed me
dicus.»
De jonge vrouw zuchtte. ♦Ik kan het hem
toch niet zeggen,» dacht zg en sloot on
rustig de deur.
Zg kampte nog, toen zg beiden in het
rgtuig stapten, en nog steeds kampte zg
door gedurende den rit, zg streed als eene
heldin. Wjj strgden toch dikwgls om de
nietigste zaken de zwaarste kampen. Rood
heid en bleekheid wisselden af op hare wan
gen, hare borst bewoog zich van tjjd tot
tjjd in de hevigste opwinding. Een ervaren
psycholoog zou dat zeldzame kleurenspel op
haar gelaat evenmin zjjn ontgaan, als de
nerveuse haast van hare bewegingen, het
liehte beven van hare lippen, de verwilderde
uitdrukking harer oogen.
Wat heb je toch Else,» vroeg haar man,
»je bent zoo opgewonden?»
♦Opgewonden, ik?»
Verheug je je nu zoo zeer op dat bal?»
Hg glimlachte en greep hare hand. ♦Jelni
roeien verstoort hij de orde der natuur;
eiken zomer komen uit alle beschaafde
landen van Europa berichten tot ons,
die spreken van het heerschappij voeren
der insecten, waardoor de boomen langs
de wegen, stadstuinen en plantsoenen,
ja heele bosschen kaalgevreten worden,
terwijl het ontbreekt aan de vijanden
dezer ongedierten, de vogels, die on-
meedoogend door den mensch vervolgd
en gedood worden.
De alleenheerscheres op 't gebied heeft
voor jaren goedgevonden te schrijven:
een doode vogel strekt tot sieraad op
den hoed en al wat een vrouwenhoed
draagt haast zich dezen raad op te
volgen, waardoor op 't platteland met
schietgeweer en alle mogelijke moord
tuigen jacht gemaakt wordt op de liefste
schepselen in het dierenrijk.
In den tijd der Noormannen, toen
de mode nog Diet uit Parijs aan de
wereld voorgeschreven werd, wilde ze
dat de krijgshaftige Noorman zich om
hulde met het vel van eenig gedood
roofdier. De kop diende dan tot hoofd
deksel. Ziet, dat stond fraai voor zoo'n
held, wiens grootste verdienste moord
en roof waszoo'n vossen-, wolven- of
berenkop gaf hem een grimmig aanzien,
waarvoor zijn slachtoffers op de vlucht
sloegen.
Van beren en wolven heeft de mode
afgezien, misschien wel omdat die
schaarsch zijn; wezels en marters ziet
men nog wel om eene poezelen hals
geslingerd, maar op 't hoofd mogen nu
alleen gedoode vogeltjes pronken. Dat
staat zoo snoezigEn zoo worden onze
vrouwen, wier hand niet in staat is
eenig dier, welk ook, kwaad te doen,
wier hart bloedt, wanneer ze een dier
zien dooden of mishandelen, of alleen
maar daarvan hooren spreken, zoo
worden onze vrouwen medeschuldig aan
den moord op groote schaal van onschul
dige, lieve vogeltjes.
Of ze niet gelooven dat 't zoo erg is,
of ze bij 't volgen der mode hart en
verstand buiten rekening laten en maar
onnadenkend op 't hoofd plaatsen wat
de onbarmhartige mode haar in de
handen duwt, we weten 't niet, een feit
is, dat er nog tal van vogeltjes gedragen
worden, hoeveel stemmen er in den loop
van ettelijke jaren tegen opgegaan zijn.
Zal deze stem ook die eens roependen
in de woestijn zijn?
vrouwen zjjfc toch allen geljjk,» zaide hg
goedig, a Wat je nu eigenljjk aan dat rond
springen zoo pleizierig vindt!»
Else antwoordde niet, zg probeerde te
lachen.
Ein^elgk was dan het oogenblik daar,
waarnaar zg den ganschen dag zoo had
verlangd. Zg betraden de feestelgk verlichte,
versierde balzaal. Maar hoe anders was
de werkelgkheid dan de droom? De atmos
feer scheen haar drukkend en zoel, en of
schoon alles voor hare oogen schitterde, dit
alles was toch niet in staat haar geweten
tot zwjjgen te brengen. Een minuut lang
stond zg als een standbeeld, niet wetende
of zg verder zou gaan of terugkeeren. Daar
weerklonken de eerste tonen eener wals en
de muziek oefende hare betooverende kracht
uit, een glimlach kwam op hare lippen en
met vrooljjk kloppend hart volgde ze haren
man ten dans.
Terwgl ze daar zoo heen zweefde, gloeide
haar gelaat, straalden hare oogen en meer
en meer verdwenen de akelige spoken.
In 't begin was het haar in de oogen
blikjes pauze wel of ze het gevoel had, dat
een oubekeud gevaar naderde, maar lang
zamerhand verdweeu ook dit gevoel en gaf
zij zich geheel aan de vreugde over, en
steeds sneller klopten hare polsen, steeds
stralender werd haar blik, steeds gloeiender
werden hare wangen, het was haar of ze
niet meer kon ophouden te walsen en einde»
ljjk vergat ze geheel, wat haar zooeven
zoo bedrnkt had.
Zg voelde zich vrjj, prettig en gelukkig.
Maar wonderbaar Else geloofde, dat
ze het spook harer verbeelding had bestre
den, maar nanweljjks waren de laatste to
nen der muziek weggesmolten of het stond
weer voor haar, zwarter dan voorheen.
Door den dichten nevel harer opwinding
Al reikt ze niet ver, misschien dat
ze althans een enkele draagster vau
doode vogeltjes bekeert van deze treuri
ge opschik. Lieve dames, een hoeden-
magazijn bevat immers buiten 't gevo
gelte en de vogelveeren nog zoo enorm
veel, waarmee ge kunt laten garneeren.
Uuitenland.
Een rjjke Spanjaard, don Banto de M.,
sedert drie jaar te Parjjs wonend, waar hg
een hotel bezit in de rue de l'Alrna, is ge
woon elk nieuwjaar aan zgn kennissan
prachtige cadeaus te geven.
Ditmaal had hg na lang zoeken een
geniaal idee gekregen. Niet wetende hoe de
aarzelingen van een der aardigste mondaines,
Suzanne D., te overwinnen, die tot dusver
niet naar de schitterende verklaringen van
hem had willen luisteren, kocht hg kleine
byouterieën en liet deze in bonbons en ge-
confijte vruchten verstoppen. Toen zond
don Bento de M. dit pakje, met een harts-
tochtelgken brief aan de wederspannige
Suzanne.
Den volgenden dag, toen hg bg haar
was, verwonderde hg zich, dat zgn geschenk
zoo weinig indruk had gemaakt en bg kwam
tot de ontdekking, dat de bonbons en de
brief aan een verkeerd adres bezorgd waren.
Onmiddelljjk sprong hg in zgn rgtuig en
liet zich naar de rue de la Victoire brengen,
naar de echtgenoote van een zjjner beste
vrienden, Mme S
Deze had inderdaad het pakje ontvangen
en verwachtte ongeduldig een verklaring.
Zoodra de Spanjaard alles uitgelegd had,
riep Mme S.
Ik heb uw doos met bonbons aan mjjn
bedienden gegeven, zoo kwaad was ik, en nu
begrgp ik, waarom twee van hen mg van
morgen gezegd hebben, dat zg ziek zgn.
Inderdaad hadden twee bonbons, die zg
gulzig opgegeten hadden, hun spijsvertering
in de war gebracht en leden zg aan maag-
pgn.
Bij een onderzoek met X-stralen ontdekte
men in hun maag een groote parel en een
ring. Het purgeermiddel van den dokter
zal hen van de hinderlijke byouterieën, die
zjj mogen behouden, ontlasten.
De ku8t8toomer Wallawalla» die San
Francisco heeft verlaten, is bg Kaap Men-
heen, waarachter ze zich veilig dacht, stond
het weer met dreigende armen. Alle vreugde
van den avond, verdwean als door een too-
verslag, de dans, de muziek, de zaal, de
prachtige toiletten, het lachen, alles kwam
haar even koud en erbarmelijk voor.
Bibberend volgde ze haren man in het
rgtuig, angstig zat ze naast hem. Voor hare
verbeelding weer dat verschrikkelijk phan-
toom zg had het wel kunnen uitschreeu
wen droeg het niet de trekken van een
kind? Een kind, wier mondje tot schreien
was vertrokken, in wier oogen tranen ston
den, wier klein lichaampje zich wrong door
pijn. En achter deze teedere figuur, hief zich
dreigend de arm der ongelukkige moeder
op uit het donker van den nacht etaarde
een vertwijfeld gezicht haar aan.
De dokter leunde vermoeid achterover
in de kussens, meer afgemat van dit on
gewone genoegen dan anders van de nach
telijke uitoefening van zgn beroephg slui
merde half, zoodat de onnatuurlijke opwin
ding zgner vrouw hem ontging. Plotseling
vloog ze op en pakte hem krampachtig beet.
Wat wat is er dan?»
♦Hoor je niet, dat er aan ons huis ge
beld wordt? Iemand wil je spreken.»
Juist hield het rgtuig stil. De dokter,
dadelgk geheel wakker, stak zgn hoofd uit
het raampje en luisterde.
Warempel, je hebt geljjk dat noemt
men nu pech hebben, kind. Ik ben zoo moe
als nooit anders.»
Bg sprong snel uit het rgtuig, hielp
zjjne vrouw bg het uitstappen, en trad op
eenen man toe, die uit alle macht aan de
nachtbei trok.
♦Zoek je dokter Brünner?»
♦Jawel, mgnheer.»
Die ben ik, wat is er?»
♦Ik ben hier van avond ook al een» ge-
docino met een Fransch zeilschip in botsing
gekomen. Dit laatste verdween onmiddellijk
in den mist. De ♦Wallawalla» was met 60
koppen bemand en had 84 passagiers aan
boord, meest goudzoekers voor Klondyke.
Een boot met 7 overlevenden en 6 dooden
bereikte de kust, een stoomboot bracht 67
en een andere 14 personen mede. Bg het
Humboldt-reddingsstation werd een vlot met
menschen gezien.
Het Hof van instructie te Nizza heeft
bg het parket te Marseille, opgevraagd het
dossier van de zaak van Marie Arnond,
een dienstmeisje, dat door een tot nu toe
onbekend gebleven persoon in 1894 te
Malmousque werd vermoord.
Dit is geschied met het oog op Henri
Vidal, den moordenaar van Gertrude Hirsch-
brenner, op wien tevens thans sterke ver
denking rust van een moord, die te Mar
seille gepleegd is on Ier dezelfde omstandig
heden.
Eene vronw van verdachte zeden maakte
in den nacht van 6 op 7 December kennis
met een individu, dat haar naar huis verge
zelde.
Nanweljjks waren zg binnengetreden, of
het individu wierp zich, terwijl Louise Gui-
nard, zooals de vrouw heette, de lamp opstak,
op haar en stak haar met een mes tnsschen
de schouders. De stevigheid van haar corset
redde haar het leren. Zg viel op de canapé
en hield zich dood; maar op het oogenblik
waarop de persoon haar weder naderde, gaf
zjj hem een geweldigen trap tegen den
onderbuik en begon hard om hulp te roe
pen. Haar weerstand mocht echter niet
baten.
Thans zgn de pokken ook te Glasgow
epidemisch uitgebroken. Zondag kwamen
daar 16 gevallen voor, w&arvan 14 in één
huis.
Te Terrenova, nabjj Lissabon, hebben
ernstige ongeregeldheden plaats gehad. Een
aantal soldaten, door den drank verhit, be-
leedigden de officieren, die zg ontmoetten.
Burgers mengden zich in het geschil, het
geen een algemeene veehtpartjj tengevolge
had, waarin de burgers het onderspit delf
den. 200 soldaten, met sabels en revolvers
gewapend en aangevoerd door onderofficie
ren, wierpen zich op een troep burgers,
weest,» zeide de man met een tikje verwjjt
in zjjne stem. ♦Waarom bent n niet geko
men, mgnheer de dokter? Fliednern is bui
ten zich zelf van angst, zgn arm kind heeft
stuipen en kan ieder oogenblik sterven.»
StervenAls vuur viel dit woord de jonge
vrouw in het hart. Wat had zg gedaan I
Hoe had zg het toch kunnen doen.
Was je al eerder hier?» vroeg de dok
ter getroffen. ♦Wanneer dan?»
♦Gisterenavond tegen acht nar?»
En aan wien hebt ge de boodschap
gegeven?»
Aan eene dame, geheel in 't wit gekleed.
Zg beloofde mg vast, het u te zullen zeggen.
Wacht even,» riep de dokter met eigen
aardig bevende stem. ♦Ik kom dadelgk
weer bg je, ik zal even mjjne vrouw naar
boven brengen, dan kunt gjj mee terug
rjjden.»
Toen hg den koetsier, die weinig zin in
deze nachteljjke expeditie scheen te hebben,
gewonnen had, reikte hg zgne vrouw den
arm en begeleidde haar naar boven in de
huiskamer. Haar arm beefde in den zjjnen.
Hg zeide geen woord, totdat hg de deur
achter zich gesloten had.
Hebt gg deu man te woord gestaan
Else.» ♦Ja, Theo, ik ik zg zag
hem angstig aau. >Ik had vergeten, het je
te zeggen.»
♦Vergeten?» vroeg hg twgfelend.
Else richtte zich op. ♦Ik wil niet liegen,
Theo, ik heb het niet vergeten.» Toen viel
zg in eenen stoel en sloeg de handen voor
de oogen.
Doktor Brtiuner stond een oogenblik als
verlamd, maar herstelde zich spoedig.
♦Ik hoop, dat je geen ongeluk hebt aan
gericht, Else, zei bg zacht, en glde, zonder
zich tgd te gunnen zich te verkleeden, de
trappen af.
van wie er 4 gedood en velen gewond wer
den en drongen de hnizen binnen. Van
elders ontboden troepen herstelden de orde.
Te Chicago is eene vereeniging opgericht
tegen den slaap. De leden beloven bg hunne
toetreding niet langer dan vier uren in het
etmaal te slapen en ook hunne kinderen
aan dit harde regime te gewennen.
Zal deze vereeniging sympathie onder
vinden, ook bg ons, en zal het voorbeeld
navolging vinden? Het is niot onmogeljjk.
Maar er zullen desondanks vele tegenstan
der» big ven.
In de eerste plaats zou uitgemaakt moe
ten worden of een slaaptjjd van vier uren
voldoende kan geacht worden voor een
mensch. De oude Romeinen deden het met
niet veel meer, sliepen vjjf uren. Door
sommige geleer-!en wordt beweerd, dat een
slaaptgd van vier uren volstrekt onvoldoende
is. Het schgnt een schoon plan, niet langer
tgd te willen onttrekken aan onze geeste
lijke ontwikkeling, maar het is zelfbedrog
zeggen zg. De pleiters voor Morpheus kun
nen dan ook beter verdediging aanvoeren dan
laibeid alleen. Men kan niet ontkennen,
dat de slaap voor geest en lichaam een
verfrisschend en opwekkend bad is.
Maar waar is nn de grens En kan men
te veel slapen, zooals men teveel kan eten?
Om dit goed te kunnen beoordeelen zouden
wg de physiologen moeten raadplegen. En
ook de Btatistiek zou ons kunnen helpen.
Wg zouden waarnemingen op ons zelf kun
nen doen, en het zon misschien interessante
uitkomsten geven, wanneer een plebisciet
werd uitgelokt over de vragen: Hoeveel
nren geeft gg u aan slaap over? En indien
het aantal nren afwisselt, gevoelt gg u
gezonder, wanneer gjj veel of wanneer gg
weinig hebt geslapen?
Te Antwerpen is eenigan tgd geleden
een bureau van af- en aanmonstering ge
opend, waardoor de voor den zeeman ver
derfelijke tus8chenkomst van huur- en slaap-
bazen in het vervolg zal kunnen worden
vermeden. Het bureau werft ook zeelieden
aan voor Gent, Terueuzen, Ostende en
Duinkerken. Het bureau, aan welks tot
standkomen vooral ook do Duitsche consul
te Antwerpen veel heeft bjjgebracht, wordt
gesteund door de grootste reederjjen van
De jonge vrouw bleef in de vreeseljjkste
vertwijfeling achter. Ze weende en snikte;
ze wrong de handen en borg haar gezicht
in het kussen van den stoel, zg noemde
zichzelf ean lichtzinnig mensch, eene on
waardige vrouw, eene moordenares. Zjj bad
God, haar voor het vreeseljjkste te bewaren,
haar niet ongelukkig te maken voor haar
geheele leven. Zjj dacht er niet aau, haar
balkleederen uit te doen, zg voelde niet de
koude van dan nacht.
Eindeljjk brak de morgen aan.
Met ingehouden adem luisterde ze naar
ieder geluid. Nu kon hg toch haast terug
komen ieder oogenblik. Zg opende een
venster eD tuurde met hare roode, gezwol
len oogen in de straat. In de verte hoorde
ze het rollen van een rgtuig, in koortsach
tige spanning probeerde ze de duisternis
te doorboren. Het geruisch verdween weer,
en weder zonk ze in den stoel terug. De
koude deed toch haren invloed op haar
lichaam voelen, haar slanke gestalte rilde.
Weder een rollen weder glde zjj naar
het venster weder ontgoocheling. Een
maal wierp ze in het voorbggaau een blik
in haren spiegel, maar schrok terug voor
zichzelf, zoo ellendig, zoo bleek, zoo ver
vallen zag ze er uit.
Else beefde terug; haar eigen aanblik
vreezend, wierp ze zich op de sofa, verborg
haar gezicht en snikte. Plotseling hoorde
za den sleutel in het slot steken eu haastige
schreden naderden.
Zg waagde het niet, op te kjjken, toen
haar man binnenkwam, uit vrees voor de
berichten, die hg met zich bracht.
Dr. Biüuner zette zich doodmoe op een
stoel. Geen woord kwam over zjjne lippen.
Dat hield zjj niet uit. >Theo, loeft het?»
»Neen.<
NIEUWSBLAD
Ja, Theo!»
*_vj t'-tenjvr
{Slat volat).