llet Land van Hensden en Altena, (It Langstraat en de Bommelerwaard. Brieven uit Amsterdam. [et verborgen testament. I M 3013, yooB Uitgever: L. J. YEERMAN, Heusden. I WOENSDAG 21 MEI. 1902. IAm VAM ALTENfr Dit blad T«rsch^Ht WOENSDAG en ZATERDAG. A b ornement «prjj i: per S maanden f l.OO. franco per po*fc zonder prgsverhooging. Afeonderlgke nummsrs 5 cent. Het wee- dat het zangersfeest in uw streek danig in de wielen zal gereden hebben, i.; een der oorzaken geweest, waardoor ons feest zoo schoon gelukt is. Het Pinksterfeest, anders het feest van uitgaan, van genieten in de vrije natuur, van licht en lucht, heeft thans "weinig aantrekkelijks meegebracht, en 't was wezenlijk een geluk dat nog niet alle deuren der publieke vermakelijk heden gesloten waren. 't Is of „Onderlinge Oefening" een leeliike naam voor een goed koor geweten heeft dat we met de Pinkster behoefte zouden hebben aan een be schermend dak boven ons hoofd; het heeft de goede gedachte gehad zijn 20- jarig bestaan te vieren met een groot concours voor Ned. mannenkoren en daarvooi drie dagen lang het Paleis afgehuurd. We hebben zoo wel eens een feestje noodig om de prikkel levend te houden. De liedertafels hier ter stede floreeren niet, op een paar na. Met kunst- en vliegwerk worde sommige in 't leven bewaard en als er niet zoo nu en dan ien prijs te 'oehaleD was, zouden er meer duikelen. Onderlinge Oefening heeft in zijn 20-jarig bestaan ook al heel wat ondervonden. Het staat b.v. nu reeds onder zijn zesden directeur, 'tls een vereen;ging, die mee mag tellen. Ik herinoei me nog het concours waarop ze voor 't eerst uitkwam onder Jaques Piesburg mot een heel moeilijk Fransch koor en hoe hei publiek in gespannen verwachting zat, wat die joodjes daar wel van zouden erecht brengen. Maar die oodjes lapten het zoo voortreffelijk "at ze met den eersten prijs gingen ■ijken. In den regel is zulk een prijs oor een jonge vereeniging niet wen- schelijk: ze is dan later genoodzaakt steeds tegen groote, in 't vuur geharde, te kampen, maar O. O. kon daar tegen en heeft later nog menigen prijs behaald. Tegenwoordigis Barend Kwast directeur, laar ik zou van 't concours vertellen. Dat begon dan Zondagavond 8 uur, met een redevoering van Prof. Josephus 'Jitta, die een zeer waardeerend woord rijdde aan de feestvierende liedertafel, loo'n rede kan men anders in de enorme imte - r het Paleis wel weglaten, de ;aai is ar voor hetlemaal niet geschikt. FEUILLETON. iy. 5) Dt- plechtigs begrafenis van den o verle en majoraatsheer was voorbjj. Zjj, die in -i stoet iet lgk Revolgd waren, hadden ch weer in alle richtingen verstrooidook 6 bloederwanten, die van verre en van ïabg ter begrafenis gekomen waren, had- en allen het slot weer verlaten. F board von n irak was in die eerste i er. n» tot zich zelren gekomen. Te veel indrukken kad hg gekregen, te reel g en adden hem beziggehouden zgn nieuwe plichten uls hooft vau een uit gebrei gehucht ht-iden te zeer zgn aan dacht gevorderd, on- aan nog iets anders te den ken. Hg ha i i auwelgks den tga ge- vonder: om een korten brief aan Marghe- riia te schrgven, waarin hg der jonge vrouw den dood zgns vaders meldde. Hg had niet van zich kannen verkrggen om in dezen brief reeds te spreken over de regelen van a. o verhoudin waaraan nu niets meer in e La tan. Dat kwam hem voor eene ontwijding van zgns vaders n.i :uachtenia. Als zgn veertien dagen ver lof voorbg waren, was er immers altgd nog tgd genoeg voor de openbaarmaking en de bi slissende regeling. En nu lag de weg, dien hg moest bewandelen, immers klaar en dn gk voor hem. En nu toefde zgn jongere broeder met vrouw en kinderen op het slot, dat hield hem terug van bjjna elke ernstige behandeling Tan zgn aange legenheden. i ■slaags- ii saagsg Toen volgde de wedstrijd tusschen koren, die nimmer een eersten prijs behaald hadden. Dat waren er 10, onder welke een uit uw omtrek, die een van de beste bleek te zijn. Ik noteer ze hier achtereenvolgens met de koren, die ze ten gehoore brachten. 1. Delfts Mannenkoor, (48 z.). Ster rennacht, van Cappeleri. 2. Zang en Vriendschap, Rott. (55). Des Heeren Huis, van Boers. 3. Kunstmin, Rott. (49). Les Martyrs aux Arènes, van de Rillé. 4. Kunst na Arbeid, Den Haag (45). Verbeidend, van George Rijken. 5. Harmonie, Vianen (27). Jan-Maat, van Richard Holl. 6. Zanglust, Zaandam (37). Zondag op het meer, van Heinze. 7. St. Cecilia, Zaandam (29). In 't Bosch, van Verhulst. 8. Caeeilia inter nos, Amst. (50). De Nornen, van Gevaert. 9. Tiels mannenkoor, (38). Zondag op het meer, van Heinze. 10. Caeeilia, Haarlem (69). Hymne aan de vrede, Rich. Holl. 11. Concordia, Amst. (36). Nimmer nacht, Andriessen. Behalve deze koren naar eigen keuze moest door elke vereeniging ook gezon gen worden „Van mannen in oorlog, van maünen in vree", van Karei Hamm, expresselij k voor deze gelegenheid ver vaardigd. Dat is waar ook: voor die verplichte koren had O. O. te voren reeds een wedstrijd uitgeschreven voor componisten en daarin was Hamm te Venlo bekroond voor genoemd koor. George Beierlé, leeraar a. d. kweekschool voor het koor DruïdenzangA. C. Brouwer voor het gemengd koor De zee en Verhey voor het koor Magnificat. Ik heb nooit een concours bijgewoond, waarop in de laagste afd. zoo schoon gezongen is. Alle vereenigingen kwamen zeer beslagen ten ijs, zoodat hier kleinig heden, een ongelukje, iets zakken etc. ze van een prijs moesten uitsluiten. Opmerkelijk dat de kleinste vereeni ging, no. 5, een groot bod gedaan heeft naar den eersten prijs. Ik trof bij deze vereeniging flinke tenoren, diepe bassen, een schoon evenwicht van stemmen aan. Ze zongen het kordate Janmaat vurig en zuiver even als het verplichte koor. De prijzen vielen ten deel aan nos. 10, 5, 9, 11, 1, 8. Willy's vrouw, Rogalla von Altenbrak, geboren gravin Von Waldburg-Hochstetten, bad een voornaam, aristocratisch voorko men. Onder de aangename vormen eener dame uit de groote wereld verborg barones Rogalla echter een koel berekenend hart en een heerscbzuchtig karakter, dat voor niets terugdeinsde. Op een schoonen zomeravond waren de bewoners van het slot onder de veranda bg het park vereenigd. Het avondmaal was afgeloopen; de beide heeren zaten in hun luierstoelen te rooken, terwgl mevrouw Rogalla op de balustrade leunde en naar haar kinderen keek, die in een grasperk buitelden en sprongen. Ednards blik viel op baar slanke, voor* name gestalte en gleed toen over de spelende kinderenonwillekeurig moest bg nu aan zgn eigen vrouw en kinderen denken. Er kwam bg hem een hevig verlangen naar hen ophg had er nu spgt van, dat hg geen flink besluit genomen had en vrouw en kinderen nog niet naar het slot Alten brak had ontboden. Dan zou alles meiéén tot klaarheid zgn gekomen. Deze gedachte greep hem sterk aanhg stond op en liep eenige malen met snelle schreden de veranda op en neer. Hg bemerkte daarbg niet, hoe Rogalla haar man een teeken gaf, en daarop naar haar spelende kinderen ging. Willy stond nu ook op en trad op zgn broeder toe. Deze bleef stilstaan, waarop Willy zeide: «Neem me niet kwalgk, Edu- ard, dat ik je stoor in je overpeinzingen. Volstrekt nietQet paste eigenlgk wel voor mg, dat ik verschooning vroeg, daar ik je zoo onachtzaam behandel. Waar is je vrouw?* «Rogalla is naar de kinderen in het park gaan zien. Laat haar maar big ven; het is Advertentiën van 16 regels 50 et. Elke regel meer 71/» ct. Groote lettere naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. De Zondagmiddag moest ik laten loopen. Toen had de wedstrijd plaats tusschen Ond. Oefenng, den Haag, Zanggenot, Haarlem, Mmnenkoor, Wor- merveer, Amstels Wekman, Amst.; de laatste vereeniging dr«eg hier den eer sten prijs weg. Maar 's avonds! loen scheen heel Amsterdam 't Paleis te bestormen, 't Ging op vechtenaf om binnen te komen. Nu zou er in de eerse afd. gezongen worden, door vereenigingen, die reeds eenmaal een eersten p-ijs behaald had den. Het waren Eute'pe van Amster dam, St. Caeeilia, den Haag, Zang en Vriendschap, Amst. m de Stem des Volks van Amst. De laatste vereeniging bestaat bijna uitsluitend uit socialisten en van deze schaar, ver over de 100, onder aanvoering van Otto de Nobel had men groote verwachtingen. Dat is er ook een, die toen ze 't eerst uit kwam, met een eersten bekroond werd. Het verplicht koor Druidengezang van George Beierlé bleek een dankbaar muziekstuk te zijn. 't Ging bij allen tamelijk goed tot het slot, dat uit „ten strijd" bestaat en dat inzet met een paar halsbrekende accoorden. Zoo'n concours nummer moet nu eenmaal een kwets bare plek hebben, al wordt het er ook niet mooier door. Bedoelde inzet werd door alle verschillend gemaakt, zoodat ik, de noten niet kennende, er niets over oordeelen durf. Als vrij nummer kwam elk met een Franaeh stuk op7 flat door allen uitne mend werd gezongen. De jury bekroonde ze in deze volg orde 4, 3, 1. Den Haag viel af. Deze vereeniging bezit een schoon klankvo lume, maar detoneerde in het verplicht koor al te zeer. Ontzettend was de uitbarsting van vreugde toen de Stem des Yolks de zege wegdroeg. En alles ging in goede harmonie. Publiek en zangers waren het eens met de jury. Ik heb dat wel eens anders gehoord. Voor De Nobel, zelf een uitstekend zanger, heb ik eerbied. Een koor als Les Marszeri aux Arènes instudeeren met een 130 man, waarvan slechts een enkele Fransch kent en zeer weinigen notenkennis bezitten, en 't daarna tot een bijna volmaakte uitvoering brengen, dat zegt wat! De dag werd besloten met een strijd tusschen de dien dag en den vorigen met eerste prijs bekroonden, t. w. Cae- mg aangenaam «ans ongestoord met je te kunnen praten. Ik heb een ernstige aange legenheid te bespreken.* «Betreft die aangelegenheid mg?« vroeg hg. «Al naar men het neemt,* antwoordde de jongere broeder. «Zonder u is die aan gelegenheid tenminste niet te regelen.* «Wel laten wg er dan bg gaan zitten en vertel me de zaak.* De broeders namen weer in hun luierstoe len plaats, en Ednard keek zgn broeder opmerkzaam aan, terwgl deze naar een passend begin voor het gesprek scheen te zoeken. Willy von Altenbrak was nauweljjks twee jaren jonger dan zgn broeder. Groot en krachtig als hg was, kleedde zgn uniform hem zeer goed. Zgn gelaat was bgzonder schoon, bgna al te schoon voor een man en voor de groote gestalte van een officier der kurassiers. Zgn bruine oogen schitterden soms als opflikkerende dwaallichtjes en verrieden daardoor zgn onvast karakter. Willy was een genotziek man, een vroolgke Frans, een goed kameraad bg prettige ge legenheden, maar een vriend, op wien men in den nood niet kon vertrouwen. Hg was in gezelschappen aangenaam in den omgang, en wegens zgn vroolgken scherts zag men hem gaarne. Echter gaf hg spoedig toe aan zgn indrnkken, al waren die ook slechts oppervlakkig; hg werd licht meegesleept, hg boog spoedig voor anderen, wier wil sterker was dan de zjjne. Van der jeugd af aan waren de broeders door vriendschap nauw verbonden. Steeds hadden zg een onbeperkt vertrouwen in elkander gesteld alleen in de laatste jaren was dit eenigszins verminderd, eensdeels, omdat Willy afhankelijk was geworden van zgn vrouw, anderdeels, omdat Ednard cilia van Haarlem, Amstels "Werkman en de Stem. Van deze hoorde ik nog maals een overschoone uitvoering van het prachtkoor Hymne a. d. Vrede van Holl, waarmee ze den eereprijs behaalde. De Stem zong het verplichte koor, en A. Werkman het verplichte koor van 's middags, Huldiging van den Zang door Karei Hamm. Iets nieuws op het gebied van dezen vreedzamen strijd, nieuw althans bier ter stede, was de Maandagmiddag ge houden kamp tusschen gemengde koren. Waarom die nu voor 't eerst gehouden werd zou ik niet kunnen zeggen. Is het omdat men veronderstelt dat dames te zenuwachtig zijn om aan een wedstrijd deel te nemen of omdat 't reizen voor hen bezwaarlijk is? Wat dan ook de reden is, 't is gistermiddag goed gegaan. Geen enkele der 10 ingeschreven ver eenigingen is weggebleven. Als verplicht koor was gegeven „De Zee" van A. C. Brouwer, leeraar a. h. Conservatorium. Over 't algemeen werd ook hier goed gezongen en had de wedstrijd een schit terend succes. Alleraardigst was hoe 't publiek, toen reeds 9 vereenigingen ge zongen hadden, zijn oordeel klaar en prijs 1 reeds toegewezen had aan een A'sch koor onder directie van een een voudig jong werkman, maar door No. 10 aan het wankelen gebracht werd. Dat laatst zingende koor „Jacob Kwast" kwam uit Wognum (N.-H.), alle dames droegen de N.-Holl. kap, was dat reeds een bijzonderheid, nog verrassender was, dat deze vereeniging het schoonst van allen zong. Met het verplichte koor was wel niet alles in den haak, maar „Woudgedachten" van Fr. Abt werd volmaakt weergegeven. Ze kregen met 4 tegen 3 den eersten prijs. Den 2den kreeg het bovenbedoelde koor. Dat Wognum heeft een goede zaak gemaakt. Vooreerst den lsten prijs gou den med. en f 200, benevens zilv. med. van Prins Hendrik; dan een zilveren kruis als hulde uit Purmérend. Vervol gens, toen 't 's avonds nog eens optrad dat was de conditie een gouden med. van de Vereen, tot bev. v. h. Vreem delingenverkeer benevens een met zilver gemonteerden stok, van de juweliersfirma Roelof Citroen, voor den directeur. De dag en 't feest werd besloten met den kamp om den prijs van uitnemend- maende, zgn verhouding tot Margherita voor zgn broeder verborgen te moeten houden. Maar Ednard was nu vast besloten, aan zgn broeder zgn geheim mede te deelen, en deze moest hem helpen, de moeilijkheden te overwinnen, die aan de openbaarmaking van zgn geheim huweljjk in den weg stonden. Willy weifelde nog altjjd om het gesprek te beginnen; toen legde Ednard zgn hand op den arm van zgn broeder en zei: «Kom aan, Willy, wat hebt ge op het hart? Wg hebben lang geen geheimen voor elkaar gehadzoo moet het voortaan weer worden. Ik heb je ook iets mede te deelen, en wie weet, ot mijn rekening niet de grootste is. Zgt ge misschien om geld verlegen?* Willy knehtte. «Je weet, Ednard, dat mijn vrouw geen groot vermogen bezit. Vader heeft me wel mijn moederlijk erfdeel uitbetaald, maar de rente daarvan en van Rogalla's klein vermogen waren niet toe reikend voor onze huishouding; wg moesten het kapitaal aanspreken. Kort en goed wg bezitten niets meer.* «Maar Willy, waartoe zooveel woorden Het spreekt van zelf, dat ik je niet in verlegenheid zal laten, evenmin als vader. Ge kant besehikken over zooveel geld, als ge noodig hebt.* «Dat is zeer goed van je«, sprak Willy, «maar op het oogenblik heb ik een zeer groote som geld noodig, ofik moet den dienst verlaten. In het laatste jaar ben ik bg de wedrennen verdniveld ongelukkig geweest ik wilde er reeds met vader over spreken, maar het kvram er niet toe, en eindelgk verhinderde de dood mgn voor nemen.* «Ik weet, dat je gaarne speelt en wedden schappen aangaat, Willy, maar dien harts tocht moet je toch wat bedwingen.* heid, door deze vereenigingen„Utrecht- sche Mannen-Zangvereeniging, 93 z., dir. P. J. J. Vranken, met Hymne a. d. Vrede van R. Hol; „Kunst na Ar beid" van Amst., 131 z., dir. W. F. Eggelte, met Eikeboom van George Rijken„Zanglust" van Amst., 105 z., dir. F. J. Roeska, met Deus est nostra lux van Ludwig Brandts Buys; „Cae eilia" van Amst., 100 z., dir. N. H. AnffHessen met Deus nostra spes, van denzelfden comp. Behalve dit No. naar eigen keuze was als verplicht koor op gegeven Magnificat van Verhey, een schoone compositie op latijnschen tekst met de noodige gevaarlijke punten. Ze zongen allen goed, maar No. 2, geheel uit werklieden bestaande, kon het tegen de andere niet bolwerken. De prijzen kregen No. 3, 1 en 4. Ten slotte nog dat 's middags bij wijze van vriendschapsbetuiging door de Ko ninklijke Vereen. Rottes Mannenkoor, Hymne an die Musik van Lachner en en Pro Jure et Libertate van L. Br. Buys ten gehoore gebracht was, waarbij evenals bij vele andere het gemis van echte tenoren duidelijk uitkwam en dat de feestvierende liedertafel Onderlinge Oefening in een welkomstkoor Hymne aan de Kunst van haar directeur Barend Kwast, gelegenheid vond haar goede kwaliteiten ten toon te spreiden. En zoo eindigde dan weer dit zan gersfeest in de beste harmonie. A., 20 Mei 1902. J. L. Buitenland. De toestand der Turksche geldmiddelen wordt met den dag erger en men verwacht dat de regeering weldra genoodzaakt zal zgn., door zeer buitengewone maatregelen opluchting te zoeken. De jaarlgksche tekor ten zgn reeds tot 12 millioen pond gestegen: de Ottomaansche Bank weigert verdere voor schotten te verstrekken en de regeering heeft zich daardoor genoodzaakt gezien, de gelden van het pensioenfonds te gebruiken, zoodat ie pensioenen nu even onregelmatig betaald worden als de be/.oldigingen. De ontevre- «nhei 1 nee wt daar ioor st^edi toe eu m u vreest een crisis. Te Lissabon is men vervuld vau de se paratistische neigingen, die op de Azoren aan den dag worden gelegd. Meer dan 600 Portugeezen hebben de naturalisatie als bnr- »Ik verzeker je, Ednard «Ik wil je geen verwgten doen, daar denk ik niet aan; ik ken bet leven van een jong officier. Zeg me nu maar, hoeveel hebt ge noodig?* «Ongeveer zestig duizend mark.* «Laten wjj er vgf-en-zeventig duizend van maken. Uit eigen ervaring weet ik, dat uien zgn schulden gewoonlgk te laag schat. Vindt ge 't goed?* «Beste broeder....* «Nu goed! Ik zal onzen bankier last ge ven, je dien som nit te betalen. Binnen acht dagen kan je ze in ontvangst nemenlaat me eerst wat op mgn gemak komen. Dat zou ellendig zgn als ik mgn eenigen broe der in nood liet, terwgl ik de erfgenaam van millioenen ben. Volgens de wet kan ik je van die rjjke erfenis niets afstaan, maar de inkomsten ervan kan ik broederlgk met je deelen, en dat zal gebeuren «Dank Ednard, daakl* In Willy's gelaatstrekken was een diepe ontroering merkbaar. Hg was aangedaan door de grootmoedigheid zgns broeders en hg was eerlgk genoeg aan zichzelf te be kennen, dat hg zelf anders gehandeld zou hebben. «Zie zoo, dat is afgedaan, Willy! Laten we nn eens over mgn aangelegenheden spreken.* «Maar wat kan dat zgn?« Een vluchtige schaduw vloog over Eln- ard's gelaathg wist niet recht, hoe te be ginnen. Eindelgk vatte hg moed en zei «Beste Willy, ik ben getrouwd!* Verrast sprong de jongere broeder van zgn stoel op. Eerst stond hg sprakeloos, toen barstte hg in lacheH nit en riep: «Wat, heb ik je goed verstaan? Zgt ge getrouwd, zegt ge?« Wordt vervolgd). jHmgBmmummmmBtanmKummuBnaam

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1902 | | pagina 1