ilet Land van Heusden en Allena, de Langstraat en de Bommelerwaard. TREURIG. Het verborgen testament. M 3015. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. WOENSDAG 28 MEI. 1902. LAtNiD VAN ALTEN^- VOOB Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per 3 maanden f l.OO. Franco per poet zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën ran 16 regele 50 et. Elke regel meer 71/, ot. Groote lettere naar plaatsruimte. Advertentien worden tot Dinsdag- en Vrjj dagavond ingewacht. Men heeft aanleiding gevonden tot het instellen van een zeer eigenaardig feest, een feest ter gedachtenis van iets, dat zoo het al gedachten opwekt, niets dan treurige te voorschijn roept. Een blad schrijftook dit jaar ging de datum, waarop de vredesconferentie in het jaar 1898 werd geopend en de rij der his torische gebeurtenissen van groote be- teekenis, die binnen onze stad plaats grepen, met één vermeerderd werd, niet voorbij als een gewone dag. De vredesconferentie een historische gebeur ten is van groote beteekeD isschrij ft het Haagsche blad. We konden onze oogen niet gelooven en hebben in zoo veel bladen als we machtig konden wor den, gelezen wat de feestredenaars wel te zeggen haddeD tot verheerlijking van deze historische gebeurtenis en haar groote beteekenis. De heer Yan Houten, die het wel weten zal, vertelde dan dat er reden tot teleurstelling was. Men mag vragen was er dan wel reden tot een feestelijke bijeenkomst. Een gebeurtenis herdenken, die tot heden niets dan teleurstelling gebaard heeft, is toch wel wat veel ge vergd. Men denke zeide v. H. aan Fin land. Ja, men denke aan Finland! De zelfstandigheid van dit arme lana werd vernietigd door denzelfden man die den eersten stoot gaf tot de vredesconferentie, door keizer AlexanderDoor denzelfden man, die de Finsche taal ter dood ver oordeeld heeft en ze door het Russisch wil vervangen, die het Finsche leger heeft afgeschaft op volkomen onwettige, j eigenmachtige wijs. Die man, die een bevriende natie, met nog een schaduw van zelfstandigheid eenvoudig inpakt, roept terzelfder tijd, waarop hij dit plan uitvoert een bijeenkomst samen der mo gendheden, waaropmen beraadslagen zal over arbitrage, d. i. over de instelling van een scheidsgerecht. Teleurstelling ziet ook de heer van Houten, als hij ziet naar het volk van Cobden, dat leefde van vrijheid, vrij handel en eerlijkheid. De heer de Beau fort ziet die ook, maar weet er een verontschuldiging voor te bedenken. Als men dat moet dan de vredesconferentie zijn of het daaruit voortgekomen Hof FEUILLETON. 7) Het rgtuig verdween in de donkere poort, die den slottuin afsloot. Nog een laatste maal keerde Eduard zich om en groette de achterbljj venden met de hand, nog eens wuifde Rogalla met haar kanten zakdoek, toen verdween het rjjtnig uit het gezicht en Rogalla wendde zich tot haar echtgenoot. «Daar rjjdt hg weg, de ijjke erfgenaam van Altenbrak, om de millioenen, die aan de gezamenlijke familie toebebooren, over te leveren in de handen van de kinderen eener avonturierster.* «Ge vergeet, dat ge vun uw schoonzuster spreekt, lieve Rogalla,* antwoordde Willy. «Mjjn schoonzuster? Gelooft ge dan wer- keljjk dat praatje?* «Eduard heeft mg de iocumentan laten zien en ze in het familie archief neergelegd. Er is geen twjjfel mogelgk: Margherita Montelli is zjjn vrouw.* Rogalla drukte de lippen op elkaar en ging naar binnenhaar echtgenoot volgde haar. In het salon zette zjj zich in een leun stoel en staarde in gepeins verzonken voor zich heen. Willy stond bjj het vsnster en keek naar de rookwolkjes van zjjn cigarette. «Is er dan geen middel om dat huweljjk onwettig te verklaren vroeg Rogalla na een poos. «Maar in de oude familie-wetten is be paald, dat het erfrecht niet geldt voor kin deren uit een huwelgk met een niet-adelgke partjj.* «Die oude wetten gelden reeds lang niet meer.* «Waarom?* «Omdat ze door meer dan een van onze van Arbitrage als men Engeland eens had kunnen brengen tot een afzien van den oorlog, zou het volk vol ver ontwaardiging de regeering tot aftreding gedwongen hebben en een nog meer oorlogzuchtig ministerie aan het bewind gekomen zijn. Nog oorlogzuchtiger dan Chamberlain, die met wijlen Rhodes dit vuurtje gestookt en aangeblazen heeft? Wat een vreemde redeneering trouwens. Chamberlain gooit het volk van John Buil een stuk vleesch toe en nu het zich moe gekauwd heeft want het is taai boerenvleesch en zijn krachten gesloopt ziet en dankbaar zou wezen als men het terugnam, zou het een nieuw ministerie vragen om verder te kunnen knagen? Teleurstelling, volgens van Houten, baarden twee groote mogendheden, niet bij name genoemd, wegens handelingen, die met een eerlijke neutraliteit niet waren overeen te brengen. Mogendheden, die ook voor een hof van arbitrage zijn in theorie w. t. v. En dan vraagt de geleerde spreker heel naiefzoudt ge denken dat zonder de conferentie Finland niet gerussificeerd zou zijn en do misdaad van Transvaal niet bedreven Neen, er is geen haar op ons hoofd, dat daaraan denkt, maar wel denken we dat nu zulke gruwelen plaats vinden op aanstoking van mogendheden, die zelf aan de conferentie meegewerkt heb ben, dat nu het recht van kleine staten geheel en al overgeleverd is aan de willekeur der groote en dat het geheele Hof v. A. een groote wassen neus is! Dat de volkeren voor vrede zijn, be hoefden de heeren ons niet te zeggen, dat is natuurlijk. Yele leden der con ferentie zouden bij hun handteekening wel gezet willen hebben vi coactus, d. i. door het volk gedwongen. Zou Chamberlain dat ook kunnen zeggen van zijn daden, die Transvaal tot den oorlog dwongen? Is er nu wel reden om de instelling van het Hof feestelijk te herdenken? Als de musici op dit jaarfeest een Requiem hadden gespeeld en de heeren en dp mes daarna zonder een woord te zeggen zeer stil waren heengegaan, zou dat meer in overeenstemming met de werkelijkheid geweest zijn. voorvaderen niet zgn opgevolgd. Onze over grootvader bjj voorbeeld trouwde met de dochter van een niet-adelljjk officier nit het leger van Frederik den Groote.* «Die vader was tenminste officier en werd later door den koning in d*n adelstand ver- heven. Thans is de zaak heel anders gele gen. Een wildvreemd msieje, eens buiten- landïche, wier verleden niemand kent.* >Rogalla, ik bid je, bedenk dat ge over de vrouw van mjjn broeder spreekt. Ik kan op zulke woorden geen antwoord geven.* Met een heftig gebaar stónd mevrouw von Altenbrak op. «Als ge mg niet wilt verstaan, zal ik het je met dnidelgke woor den zeggen,* zeide zjj lnid. «Ik ben zoo'n l»veD, als wjj thans leiden, hartelgk moede het hindert me, dat wg af hankeljjk zjjn van je broeder. Ik beklaag mgn kinderen, die later ook in armoede en afhankelgkheid hun leven zeilen moeten sljjten; ik acht het je plicht, alle mid leien aan te wenden om althans een deel der rgkdommen voor ons te verkrggen, die nu je broeder toevallen. Als er geen kans is om hem geheel van het majoraat uit te sluiten, dwing hem dan om je de helft af te staaD, door de verdeeling van het groote eigendom in twee majora ten. Er is reeds meer sprake van geweest Neuenbrak af te scheiden voor een jongeren zoon. Nu is daarvoor het geschikte oogen- blik gekomen, als je broader voor de kenze wordt gesteld, Neuenbrak af te staan of al de gevolgen van zgn schandelgke verbinte nis te dragen. Als je hem dreigde de zaak publiek te maken, geloof ik, dat je broeder niet lang zou twjjfelen om ja voorslag aan te nemen.* Willy's gelaat kleurde zich vluchtig rood. «Mjjn broeder heeft mg zoo grootmoedig mogelgk geholpen; ik zou onrecht plegen, ja een eerlooze daad begaan, als ik zgn ver trouwen teleurstelde.* >IntegendeelHg handelde verkeerd, toen Dubbel treurig is ook, dat op die bijeenkomst moest geconstateerd worden, dat de houding der Christelijke kerk afkeurenswaardig is. De Heilige Rus sische Synode zette Rusland aan tot de vrij hei dsborooving van Finland en de Engelsche Staatskerk stijft de regeering in haar handelingen tegenover Zuid- Afrika. Als het groene hout zulke dingen doet, wat mag men dan van het dorre verwachten Buitenland. In Parjjs werd onlangs een op straat zwervend meisji in hechtenis genomen, dat zich bg de politie als dochter van een zeer rjjke familie van ouden Franschen adel legitimeeren kon. Bovendien legde zg een huweljjksacte over, volgens welke zg vóór vjjf jaar de echtgenoote van ten zekeren Douglas Willard, boekhouder bjj een Bank, geworden was. Mevrouw Laura Willard, geboren de Ver- neuil, had een treurige geschiedenis te ver tellen. Als mooi jong meisje maakte zjj bjj een bezoek aan de Scdnestad haar outers woonden in Provence kennis met een jeugdig inwoner vau Boston, die bjj een der groot® Amerikaansche banken op een be scheiden salaris werkzaam was. Daar Laura wist lat haar vader, trotsch op zgn geld en adel, nooit toestemming tot een huweljjk met Douglas geven zou, traden zjj in het geheim in het 'eaweljjk. De ver onderstelling van de jongelui, spoedig den zegen en de bruidsgift van de ouders te zullen ontvangen, ging niet in vervalling. Men vergaf de ondankbare dochter niet wat zg gedaan had, ofschoon zij eenig kind was na drie jaar kreeg zjj een document, waar uit bleek, dat zjj geheel onterfd was. Spoedig daarop verliet Willard zjjn vrouw en keerde naar Amerika terug. Iu een achter gelaten brief verklaarde bg tegen haar per soon niets te hebben, maar dat zgn salaris te klein was om haar en zichzelf het leven aangenaam te maken. Hg gaf haar den raad alleen naar haar ouders terug te keeren. Dit deed zjj echter niet, maar zg trachtte met naaien zooveel te verdienen, als zjj voor haar bestaan noodig had. Aan groote ont- hjj je vader misleidde omtrent zgn verhou ding tot die vronw. Of denkt ge soms, dat je vader onder zulke omstandigheden h»t majoraat aan je broeder zou hebben laten vervallen en de kinderen van die vrouw als zjjn kleinkinderen erkend hebben? De dood van den ouden man kwam je broeder on getwijfeld zeer te pas.* Mevrouw von Altenbrak glimlachte boos aardig en trad aan het venster, terwjjl zjj in heftige opgewondenheid aan haar kan- tui zakdoek plukte. Willy liep in de ka mer met vluggen tred heen en weer; plot seling bleef hg voor zgn vrouw staan en zeide aangedaan«Spreekt dasr nooit weer over, Rogalla. Je woorden dringen als ver gift in mgn zielmaar ik kan, ik wil tegenover mgn broeder niet als een schurk handelen.* Rogalla keerde zich om; hare oogen bliksemden, een scherp antwoord zweefde op hare lippen, doch zg sprak het niet uit. Een bediende trad binnen en reikte een telegram over. Dit telegram is zoo pas gebracht, ba ron,* zeide hg. «Uit mjjn garnizoen!* riep Willy ver wonderd. Wat mag daar waei gebeurd zjjn?* Hg scheurde den omslag open en las het bericht. Dit bevatte slechts weinige woorden, maar genoeg om zgn gemoed in hevige ontroering te brengen. «Het telegram is van den regimentsad- jndant,* zeide hg, het papier aan zgn vrouw overreikend. «Wegens dienstaange legenheden moet ik daieljjk terugkeeren. Men verwacht, dat het leger mobiel ver klaard zal worden.* «Inderdaad*, zeide Rogalla, eveneens ver rast, «zoo lmidt het slot van het telegram.* «Waar zjjn de courante» van vandaag? In de laatste dagen hebben we hier geleefd als op een eenzaam eiland in den Grooten Oceaan; geef bier beringen ten prooi werd zjj ten slotte ziek en to >n zjj geen hoor betalen kon, werd zjj nit baar armoedige woning verdreven. Ook nu nog te trotsch om haar familie om hulp te vragen zwierf zjj dag en nacht loor de straten. Toen men haar wegens i landlooperjj arresteerde, had zjj ia 48 uur niet) gegeten. Zjj zakte dadeljjk na het ver hoor ineen en moest in de ziekenafdeeling van het tehuis voer dakloozen opgenomen worden. De door de politie gewaarschuwde ouders kwamen zoodra mogelgk over, maar zjj vonden hun dochter zoo zwaar ziek, dat zjj de wedergevondene voorloopig niet naar huis konden medenemen. Toen de Tsaar zich Vrjjdag aan boord van de «Montcalm* begaf om President Lonbet uitgeleide te doen, woei er een hevige storm, die oorzaak was, dat een stoomsloap stootte op een der booten van het keiaarljjk jacht Alexandra*, die totaal verbrjjzeld werd. Aan boord van de «Montcalm* hal het slechte weder echter weinig invloed op den goeden afloop van het schitterend déjeuner. O u vier uur $>ing Lonbet op de Alexandra afecheid nemen van het keizerljjk puar. Na een zeer hartelgk afscheid voer om 5 uur het Fransche eskader, met de «Montcalm* aan de spit?, onder het bulderen van de kanonnen, weg om naar Kopenhagen kosrs te zetten. Nu het bezoek van President L mbot te Potersburg is afgeloopen, houden bjjna alle buitenlandsche bladen van eenige beteekenis een napraatje over diens visite bjj den Czar. De Russische pers wjjst eenstemmig op de vredelievende intenties van het Fransch- Russisch verbond. Geea wapengekletter werd gehoord in de toasten, die te Krasnoe-Selo gehouden zijn, zegt de «Swet*. Rusland noch Frankrjjk hebben den degen getrokken, maar het is ook niemand geraden hen daar toe te verplichten. De «Novoia Vremia* roept zeer enthou siast uit, dat de woorden van den Czar door da geheele menschheid met geestdrift op gevangen zullen worden, want zij heeft den tweeboni noodig. De «Petersbourgkaia Gazetta* schetst den Bijna onbeleefd trok hg zgn vrouw de couranten uit de hand, die zjj van het tafeltje bjj den schoorsteen had genomen. Vlug vloog zgn oog over de telegrafische berichten. «Kjjk, daar staat hut. Om de bezetting van den troon in Spanje is er tusschen Frankrjjk en Pruisen een botsing ontstaan. De Fransche ambassadeur is naar den ko ning te Ems gereisd. Koning Wilhelm heeft hem niet willen ontvangen en de oorlog is dientengevolge verklaar Oorlog tegen Frankrjjk. Hoera!* «Ik bewonder je krjjgshaftige geestdrift*, sprak Rogalla, «maar denkt ge volstrekt niet aan je huisgezin? Op dit oogenblik 8cbjjnt me die oorlogsverklaring zeer onge legen te komen voor onze belangen.* «Integendeel, lieve Rogalla 1 Onder deze omstandigheden kan Eduard zgn ontslag niet vragen. Zoodoende bljjffc de zaak han gende; wjj winnen daardoor tjjd om alles te overleggen. Daarmee is veel gewonnen.* «Of alles verloren! Men weet niet, wie door het geluk van den krjjg begunstigd zal worden, en evenmin, wie uit den krjjg levend terugkeert.* Rogalla 1* «Nu ja, het zou toch geen wonder zgn, als je sneuvelde, men moet op alles voorbereid zjjn.* Een onaangenaam, jjzig gevoel scheen het hart van den officier te verstjjven. Zo® koel, met zooveel berekenende kalmte kon zgn vrouw over zgn dood spreken! Dat was een harde slag voor Willy's eigenliefde! Hg zag in, dat de liefde van zgn vrouw reeds lang was nitgebluscht, anders zou zjj zoo niet spreken. Hjj keerde zich af en sprak bewogen «Niet alle kogels zjjn raak. Overigens morgen vertrek ik. Voorloopig bljjtt ge met de kinderen hier; mgn broeder zal daar niets tegen hebben. levendigen en big venden indruk, dien de feesten te Petersburg op de groote massa hebben gemaakt; Fransch-Rusfische sym pathie-betuigingen hebben nu driemaal te Petersburg plaats gehad en telkens met meer geestdrift. De «Times* verneemt uit OdessaDe regeering heeft een opzienbarend bevel uit gevaardigd, waarbg de beste kruisers van de vrjjwillige vloot aan den dienst op Wla- diwostok worden onttrokken en naar Se- bastopol zgn gedirigeerd. De vorige week is er bjj het Zwitsersche plaatsje Mett een verwoede leeuwenjacht gehouden. Een menagerie, die eenigen tjjd voorstellingen had gegeven te Biel, ver huisde per extra-Dein naar Solothurn. Dicht bjj Mett gelakte het een leeuwin uit haar kooi los te komen en vaa den trein te springen. Door het geschre9nw van het personeel werd de maehiaiat gewaarschuwd, en de trein stopte. Met hooivorken trokken toen de wachters uit, om de koningin der dieren weer op te vangen. Daar kwam een wielrijder aangesnord. De mannen trachtten tevergeefs hem op het gevaar te wjjzen, en met groote felheid rende de leeuwin den sportsman achterna, greep hem toen juist op tjjd de l ewakers het dier van hem af wisten te slaan, waarop de doodeljjk verschrikte flitser in record-vaart verdween. Vervolgens wisten de mannen het dier in een stal te drjjvan, waar hat moest worden doodgeschoten. De leeuwenhuid is aan het museum ta Biel geschonken. De Koning en de Koningin vau Italië kwamen Zondagavond om 7 uur te Napels aau op weg naar Palermo, om daar de landbouwtentoonstelling te openen. Terwjjl de koninkljjke trein bjj het arsenaal stil stond, wierp een persoon twee steanen tegen den trein. Hjj werd onmiddelljjk gevangen genomen. Hg heet Vincenzo Guerriero en is reeds eenmaal wegens diefstal veroordeeld geweest. Op het oogenblik van zgn aanhou ding hield de menigte een indrukwekkende betooging voor het vorstelijk paar. De regeering van Natal zal bjj het Par lement een voorstel indienen om jaarljjks «Tot zoolang die die vronw hier als meesteres optreedt.* «Rogalla! Mgn broeder is een man van eer; al heeft hg tegen de gewoonten van onzen stand en tegen de wetteljjke voorschriften gezondigd, in strjjd met onze begrippen van eer zal hg niet handelen. Hjj zal je niet in de pjjnljjke moeieljjkheid brengen, dat je hier zgn vrouw moet aan treffen.* «Ik zou zoo'n ontmoeting wel weten te ontwjjken.* «Rogalla, hebt ge dan voor mg geen enkel woord van liefde over? Het is mis schien de laatste maal, dat wg bjj elkander zjjn.* Hg stak zgn vrouw beide handen toe; langzaam legde zg haar fijne, aristocratische vingers daarin en zei: «Je weet, dat ik een afschuw heb van zulk comediespel. Ik heb je lief Willy, zooals ik ja lief had op den eersten dag van ons huwelgk! Ik acht en eer je als den vader vau onze kinderen God behoedde je in den strjjd tegen den vjjand van ons vaderland.* Willy trok zgn vronw aan zgn hart en kuste haar. Een oogenblik rustte Rogalla aan zgn boezem, toen richtte ze zich weer op en zeide met vaste stem: Willy, ge moet nw plicht als krjjgsman vervallen, maar ge hebt ook plichten tegenover ja kinderen, en ik bid je, verlies die nooit uit het oog. Ge hebt volkomen geljjk: Eduard kan nu zgn ontslag niet vragen; hjj kan zgn verbintenis met die vreuw niet wettigen, misschien wordt hjj door het vjjandeljjke lood neergeveld, wat denkt ge te doen?* Er volgde een lange stilte. De eebtge- nooten stonden oog in oog tegenover elkaar Rogalla's blikken waren doorborend op Willy gevestigd, die langzaam zgn oogen neersloeg. EI1WSBMD VI—I—HMB—MK—WWW mmMMMPMBWiBwin wifimwB—BBHB—neiiinii'MiMM Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1902 | | pagina 1