Bel Land van fleusden en 4ltena, de Langstraat en de Bommelerwaard. M 3053. alten* Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. WOENSDAG 8 OCT. 1902. LANS VAN VOOB Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonaementsprjj»: per 3 maanden f 1.00. Franco per poet zonder prjjgyerhooging. Afzonderlijke Lxunmers 5 cent. Advertentien ran 16 regels 50 et. Elke regel meer 7l/t ct. Groote letter» naar plaatsruimte. Advertentien worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. Op Vrijdagmiddag, den 6den Septem ber, stierf er te Berlijn een reus, een maarschalk, een prins. Zijn gebalsemd overschot werd ten Raadhuize op een praalbed ten toon gelegd om Dinsdag, den lOden September, op stadskosten plechtig te worden begraven. Duizenden menschen hadden zich langs den weg geschaard, om een laatste, stille hulde te brengen aan den krachtmensch, den veroveraar, die nu grafwaarts werd ge dragen. En geruischloos, gelijk een zwarte, kronkelende slang bewoog zich de indrukwekkende stoet door de drukke straten der moderne wereldstad. Die reus, die maarschalk, die prins, welke daar werd weggedragen, was Rudolf Virchow. Zijn levensgeschiede nis is spoedig verteld. In een klein Pommersch stadje geboren op 13 Octo ber 1821, ging hij op 18-jarigen leeftijd te Berlijn in de geneeskunde studeeren, om reeds na 4 jaren tot doctor in de medicijnen te promoveeren en weldra benoemd te worden tot professor aan do Berlijnsche universiteit. Dit bleef hij, met uitzondering van een tusschen- periode van 7 jaar, gedurende welke hij hoogleeraar was aan een andere hoogeschool, tot aan zijn dood. Heel simpel zoo'n levensbericht, zelfs in 't geheel niet belangwekkend. Zie, wanneer diezelfde Virchow een echte legeraanvoerder was geweest, overwin naar in vele veldslagen, veroveraar van provinciën en rijken, dan zou zijn levens bericht minder simpel, meer belang wekkend zijn geweest, dan ook zou de menigte zijn naam gekend hebben en zou klein en groot tong en lippen gè- oxerceerd hebben, om dien naam uit te spreken, te verhutselen, te spellen mis schien. Ja zelfs, al was hij maar ge weest zoo'n minister of andere groot- waardigheidsbekleeder, zoo'n onderko ning van Ierland, zoo'n gouverneur van Finland, ook dan reeds zou zijn naam een gemeenzamen klank hebben voor het oor der massa. Maar hij was geen aanvoerder van menschenmoordende drommen, geen verdrukker van volks stammen, zelfs geen wereldbedriegende minister, en daarom was zijn naam onbekend bij den grooten hoop. Maar geen onbekende was hij bij de aposte len dei wetenschap, bij de geneeskun- FEUILLETON. 5) »Ik kan het ik loochen alles 1 Het is een schandelijke leugen!* stiet zjj nit. Vic tor, jaag hem weg. Het is niet waar, ik ben zjjne vrouw nietlc Met duivelachtig, hoonend gelaat trad Juan voor haar. >Ge loochent het dus wer- keljjk?* yroeg hg met nadruk. Margaretha Norton, kunt ge je nog de maand Mei van het vorige jaar herinneren? Kjjk dit portret tens aan. Is dat jou portret nist? Zie dezen ring aan mjjn vinger eens. Hebt gjj me dien niet gegeven? Denk eens aan die kleine kapel en aan den geesteljjke en probeer dan nog eens te loochenen, dat gg mgn vrouw zjjt!* Doch zg wankelde niet, al mocht hg dit verwacht hebben. Zg stond tegenover hem als eene leeuwin. ilk loochen het, ellendeling, omdat het niet waar is riep zg uit, en zich naar den graaf keerend, vervolgde zg Victor, luister naar mgIk wil je alles bekennen, wat ik je tot heden verzweeg, verzweeg uit over- groote liefde voor jou I Ik telde pas vjjftien jaar, toen wg elkaar aantroffen te Glasgow, waar ik mgn vacantie doorbracht. Wg zagen elkander meermalen en hg had er slag van mgn i.inderljjke fantasie op te wekken en mg te boeien. Den laatsten dag voor onze Echeiding noodigde hg me nit tot een wan deling. Hg bracht mg in een afgelegen ka pel, gebood mg mgn hand in de zjjne te leggen om te zweren, dat ik zjjn vrouw zou worden. Er was geen levende ziel in de kerk digen, bij de Berlijners. Dezen wisten, i wie Virchow was en waardeerden hem. Dezen zagen in hem den reus in werk kracht, den maarschalk der wetenschap, den prins in edelen menschenkennis. Wat heeft hij gewerkt, die man, klein van gestalte, nietig, zelfs zwak van lichaamsbouw. Hij werkte van den mor gen tot den avond5 h 6 uren slaap was voldoende voor den reus, want zijn geest was onvermoeid en heerschte over zijn lichaam. Meer dan 50 jaren was hij hoogleeraar aan een der eerste uni versiteiten van Europa. In al dien tijd roerde hij zijn weisprekenden mond en voerde hij zijn welversneden pen. Een algeheelen ommekeer bracht hij te weeg in de algemeen gangbare beschouwing van ziekte en gezondheid. De medische wereld verbaasde zich over den arbeid, dien hij verrichtte. Bij gelegenheid van zijn 80sten verjaardag werd er een lijst gedrukt van de titels der grootere en kleinere geschriften door hem in 't licht gegeven. Die lijst alleen telde niet min der dan 118 bladzijden druks. Stel u een oogenblik voor: Verdiep u in studiën van 's morgens vroeg tot in 't holste van den nacht. Ga 's mor gens of 's middags colleges houden voor de studenten. Vind natuurlijk nu en dan een oogenblik om te eten en te drinken. Ga bij wijze van ontspanning verga deringen bijwonen van philantropische vereenigingen of een werkzaam aandeel nemen aan de beraadslagingen van den Rijksdag of van het Pruisische Huis van Afgevaardigden. Vind nog tijd, om allerlei wetenschappelijke onderzoekin gen te doen ver weg, b.v. in Beieren naar den heerschenden hongersnood, in Noorwegen naar de melaatschheid. Vind ook den tijd, om langdurige opgravingen te doen op 't gebied van 't oude Troje, in den Kaukasus, in Griekenland en Egypte; want Virchow was niet slechts een groot geleerde op 't gebied der ge neeskunde, doch eveneens op dat der oudheidkunde, terwijl hij zich tevens verdienstelijk maakte door zijn volken kundige en anthropologische onderzoe kingen. Vind ook nog tijd, om grondige adviezen uit te brengen over het stichten en inrichten van waterleidingen, riolee- ringen, hospitalen, ziekenhuizen enz. Voor dat alles vond Virchow den tijd. Niets belangrijks kwam er te Berlijn in voorbereiding, of hij leende zijn reuzenkracht. behalve wg met ons tweeën. Toen wg weer buiten kwamen, ontmoetten wg mgn papa, Met een handdruk scheidden wg en tot op heden hebben wg elkaar niet weer gezien. Victor, doe mg geen verwijtenIk was toen nog een onervaren kind! Hg was nauwe lijks weg, of ik haatte hem. Op zjjn brieven heb ik slechts een enkele maal geantwoord en dat was alleen om verder niet lastig te worden gevallen. Dat is alles! Ach, Victor, vergeef het mg, ik wist niet wat ik deed!* De graaf was bleek geworden, doch hg bleef zich volkomen meester. Zjjn kalmte maakte zelfs Juan onzeker in zgn houding. Hg boog zich over het betraande gelaat zjjner vrouw en sprak: »Ik geloof jel Je eenige font is, dat ge me niet openhartig alles gezegd hebt!* Zacht liet hg haar op een stoel plaats nemen en keerde zich toen naar Juan. Op gebiedenden toon voegde hg hem toe: »Juan, gg verlaat oogenblikkelgk het slot en wacht je, ooit weer een voet over dezen drempel te zetten. Vgt jaar geleden hebt ge een valschen wissel van zes-en-dertig dui zend gulden op mgn naam uitgegeven. Ik heb je rnjjn huis verboden en je vrg laten gaan, maar ik heb den wissel nog 1 Zoodra ge die valsche aantjjging dnrft herhalen, klaag ik je aan. Ter wille van Glanca heb ik je toen gespaard, maar keert ge hier terng om mjjne vrouw te beleedigen, dan weet ik van geen verschooning! Ga weg na!« Met krachtige hand wierp hg de deur open. Zonder iets van zgn kalmte te verlieseD, antwoordde Juan: »Wel verduiveld! zoo'n bloemzoet gezicht en toch zoo'n onweer- staanbaren blik! Waarde neef, ik ben nog volstrekt niet verlangend naar de uitvoering van je belofte! Dat Margaretha geen lust Behalve groot geleerde, was Virchow ook een uitmuntend redenaar, en daar de vooruitstrevende partij, die hem onder haar ijverigste aanhangers telde, geregeld in de minderheid was, liet hij zich soms tot heftige uitvallen verleiden, waardoor hij menig bewonderaar tot zyn politieken vijand maakte. Ook had hij zich daar door de hevigste antipathie van den grooten Bismarck op den hals gehaald, welke hem eenmaal zelfs uitdaagde tot een duel. Het behoeft ons niet te verwon deren, dat Virchow daar geen tijd voor beschikbaar had. Hij had wel beters te doen, dan zijn lijf voor schietschijf te doen gebruiken. Virchow was inderdaad een reus, die met zijn verbazingwekkende talenten gewoekerd heeft, die met zijn reuzen- geest gezwoegd heeft van den ochtend zijns levens tot den laten avondstond, die daarbij nimmer zich zelf zocht, maar altijd beoogde het heil zijner mede- menschen. Hij was een padvinder, een baanbreker op geneeskundig gebied, de groote weldoener van het lijdende menschdom. Zijn we, zou ik vragen, als mensch niet verplicht, de namen van zulke Grooten in ons hart te dragen? Reeds de 20ste eeuw is ingetreden en nog altijd schijnt het waar te zijn, dat we langer de heugenis bewaren van hen, die ons trappen, dan van hen, die ons wéldoen, dat het geschitter van gouden tressen, het ge wuif van pluimen, het gekletter van wapenen en sporen zich in meer aandacht en belangstelling verheugt, dan het stille, vreedzame, wel dadige bedrijf in studeercel en zieken zaal. Wat moet er nog vooroordeel be streden, wanbegrip uitge:oeid, zelfmis leiding genezen worden, alvorens de wereld wezen van schijn, vriend van vijand leert onderscheiden. Eoiile Zola's begrafenis is vrg kalm af- geloopen de plechtigheid zelve althans werd niet verstoord. Een compagnie infanterie hal zich bjj het sterfhuis opgesteld om den doode, als officier van het Legioen van Eer, militaire eer te bewgzen. Ook verschillende bekende personen uit het Dreyfosproces, benevens Dreyfus zelf, woonden de plechtigheid bg. Ofschoon de weg naar het kerkhof van Montmartre slechts een half uur van het heeft mg te volgen, begrjjp ik. Men ver wisselt niet gaarne de rol van gebiedster op een kasteel met het lot van een vagebond Weina, adieu dan, edele graaf! Adieu, waar de zusterLaat je spoedig ook eens in brnids- toilet zienAdieu, lieve vrouw, tot weder- ziens!* Niemand antwoordde hem, zelfs niet de oude dienaar, toen hg dien met een ouden bjjnaam toesprak. De zware deur viel achter hem in het slot en er volgde een diepe stilte. Hg was weg, doch al brandden de luch ters, al vervulde bloemengeur de lucht, al noodigden kostbare wjjneu en vruchten tot den maaltjjd, het was alsof een spook in de eetzaal rondwaarde. Blanca's oogen hadden een zegevierende uitdrukking. Zg haatte haar broeder, maar nu had zg hem wel kunnen kussen. Immers dit blonde meisje had haar al les ontnomen, rgkdora, eene positie in de maatschappij en den man die zg beminde, en nu was zg vernederd, ja, vernederd, zooals geen tweede op aarde vernederd kon worden. Wat er volgde, hoe zg de zaal verlaten had, Margaretha had het niet kunnen zeg gen. Zij wiet ook niet, hoelang zg in haar geliefd vertrek aan het venster gezeten had, geheel overgegeven aan haar grenzenlooze vertwijfeling. Serst door het openen van de deur werd zg opgeschrikt. Graaf Victor trad binnen. Margaretha's gestalte, die tegen het halfduister afstak, werd dadeljjk door hem opgemerkt. Margaretha, is dat venster open?* vroeg hg. >Ge moet niet in den tocht zitten, kom er vandaan.* Die woordeD klonken vriendelijk, maar koel. Als een willooze volgde zg zgn gebod op. sterfhuis ligt, duurde het twee uren voor de gansche, nit wel 25.000 menschen be staande stoet daar was aangekomen. Bg den terugkeer ontstond soms hevige opschuddingda politie maakte charges, waarbij echter slechts weinig ongelukken voorvielen. Te Pargs heeft men ontdekt, wat de ver moedelijke oorzaak is van het zoek raken van vele bestelgoederen. Twee inspecteurs van politie zagen in een huis, waar zjj een opdracht hadden te vervullen, op het por taal een koffer staan, die hun bekend voor kwam als volkomen beantwoordende aan de beschrijving van een koffer, die door een Parijsch koopman naar Cherbourg was ver zonden, maar zoek geraakte. Ze deden on derzoek en bevonden dat de koffer er was neergezet door twee kruiers die in het huis woonden. Ten slotte bleek, dat de kruiers den koffer hadden laten inschreven, maar van de drukte van het station hadden ge bruik gemaakt om den koffer ongemerkt weer mede te nemen en den inhoud te ver- koopen. Het ontvangstbewijs hadden zjj aan den afzender getracht, die later de maat schappij om vergoeding aansprak, daar de koffer natuurljjk nooit te Cherbourg aan kwam. Men vermoedt, dat meer dergelijke ontvreemdingen de oorzaak zgn van »weg- geraakte* goederen. De werkstaking in de steenkolenmijnen in het departement van het Noorden van Frankrijk neemt in omvang toe. De werk stakers loopen in groepen rond. Bijna alle mijnwerkers van de Mjjnbonwmaatschappg Lens hebben den arbeid neergelegd. Op verschillende plaatsen zgn afdeelingen gen darmerie aangenomen. Vijfduizend Fransche mijnwerkers van Anzin, Aniche, Douchy en Fresnis-Midi zjjn besloten te big ven werken, zjj hebben een beroep gedaan op andere arbeiders, zich niet bjj de stakers aan te sluiten. Te Liérin zullen 2500 arbeiders staken, te Ricamorie wordt heden het werk neer gelegd. Overal zgn troepen geconsigneerd, over 't algemeen is 't vrg rustig. Alleen in de omstreken van Arras hebben stakers vele te veld staande gewassen vernield. De handelwijze van koning Leopold te genover zgn dochter gravin Lonyay heeft Victor, vergeef het mg, vergeef het rug was alles wat zg met moeite uitbracht. Haar tranen veroorzaakten hem hartepgn. Hg kon haar niet zien lgden. Margaretha, waarom zjjt ge niet openhartig geweest Ik zou gezworen hebben op je onschuld, je waarheidsliefde en je reinheid! De ge dacht#, dat een andere man en vooral deze. Groote Godhet is om er het verstand bg te verliezen.* Margaretha zonk voor hem op de knieën en met gevouwen handen zei ze: »Ik was e9n kind, Victor, ik kende hem niet. Ik heb verkeerd gehandeld, ik had je alles moeten zeggen, maar ge zjjt zoo streng, ik vreesde, dat ik je zou moeten missen Als ik je niet zoo lief had gehad, zou het mg lichter gevallen zgn je de waarheid te zeggen!* Angstig keek zjj hem aan. >Was het alleen uit liefde, of vreesde je de gravinnenkroon te verliezen?* Margaretha wankelde, nog nooit had hjj zoo wreed tot haar gesproken. »Ik verdien niet beter*, antwoordde zjj opstaande. »Ik heb je eenmaal misleid, waarom zou je mjj nu gelooven? Op je vraag heb ik niets te antwoorden. Ge meent, dat een meisje, dat met Juan Norton in kennis was, nooit je vrouw kan zgn. Beslis over mgn lot! Zeg mg, dat ik moet heen gaan, als ge wilt en ik zal gaan Haar zeggen heen te gaan! Eer zonden de sterren van den hemel vallen, eer hg over zgn hart zou kannen krjjgen, zich van Mar garetha te scheiden. Zgn gansche toorn was bjj dat woord verdwenen. »Je zeggen weg te gaan!* herhaalde hjj. Margaretha, mgn geluk en mgn al!< Hg sloeg zgn armen om haar heen en drukte haar hartstochtelijk aan zgn borst. den Keizer van Oostenrijk zóó gehinderd dat hjj een oogenblik gedacht heeft den ljjkdienst voor de Koningin van België niet bjj te wonen. Frans Jozef is ten slotte toch naar de Igkmls gegaan, daar zjjn afwezig heid anders te opvallend geweest zou zjjn. Dit neemt echter niet weg dat de Keizer verontwaardigd moet zgn over het gedrag van koning Leopold, zoodat de betrekkin gen tusschen beide hoven heeten gespannen te zgn. De Boeren-generaals zullen, volgens een te München loopend gerucht, ook door deu Prins-Regent van Beieren worden ontvangen. Bjj het nederdalen van 8 mijnwerkers in de schacht van een kolenmjjn te Pontypool in het graafschap Monmouth, is het touw van den bak gebroken. De mannen vielen bjjna 500 metor diep en werden dood op genomen. Het Russische ministerie van financiëa heeft afwjjzend beschikt op de verzoeken van verschillende dorpsbesturen om sluiting der sfaatskroogen, welke de dronkenschap op schromelijke wjjze bevorderen. Zooals men weet, is in Rnsland de drankverkoop staatsmonopolie. Een ernstige brand, die zich met groote snelheid uitbreidt, is in de Chineesche stad Amoy uitgebroken. De inboorlingenwjjk staat in vlammennet gedeelte, door de vreemdelingen bewoond, is reeds in de asch gelegd, ook de havenstad wordt met ver nietiging bedreigd. Amoy is een havenstad, gelegen in de provincie 'To-Kien, en telt een bevolking vaa meer dan 250,000 zielen. De Yossische Ztg. verneemt uit Londen, dat d« Engelsche ingenieur Simpson een nieuw soort van snelvurend kanon heeft uitgevonden, waarbjj de terugslag met 85 percent verminderd wordt. De Duitsche re geering zou de uitvinding gekocht hebben. De politie te Kopenhagen moet een waar schuwing hebben ontvangen dat verschei dene Italiaansche anarchisten op weg zgn naar Denemarken om de Keizerin van Rus land te vermoorden. Een aantal Rassisehe politi6-agenten zgn reeds te Kopenhagen aangekomen om met de Deansche voor de veiligheid der Keizerin te waken. »Schenkt ge mjj vergiffenis?* fluisterde de jonge vrouw. Ach, Victor, gelooft ge, dat ik alleen uit liefde heb gezwegen Gelooft ge dat, Victor, en wilt ge 't ma vergeven?* »Ik geloof het, ik vergeef je alles, Mar garetha antwoordde hjj hartstochtelijk. Wat zou ik je niet vergeven? Maar ach hadt ge me er slechts een enkel woord van gezegd!* Zjj leunde met haar hoofd tegen zgn schouder. >E#n, tweemaal nam ik me voor je alles te Z8ggen, maar als ik aan je strengheid in verschillende dingen dacht, dan ontzonk mg telkens den moed. Schenk mg deze enkele maal vergiffenis, en ik zal nooit meer ge- heiman voor je hebben.* De graaf antwoordde haar met een har- telgken kns. Zjj was immers toen nog een kind, hg vergaf het haar.... Was bg hem werkeljjk alle twjjfel opge heven? Waarom liep haar onwillekeurig eene rilling door de leden, terwjjl hg haar kuste? Waarom had zjj een gevoel, als drong een pjjl langzaam, maar doodeljjk in haar hart? V. »Je gedrag is door niets te verontschul digen, Victor. Ge zjjt onredelgk geweest, ge hoort me toch? onredelgk tegenover je nicht Blancal Ge zjjt de eerste, die het wapen van onze familie bezoedelt, een wapen, dat menige vorstendochter door een huweljjk tot het hare maakte! Ge hebt er een smet op geworpen en je waardigheid aan de dochter van een plebejer ten offer gebracht!* IIHIWHIUI «BggaMWMMWM—HMM—m—M—MauBMaKaaaiesaMajBn Buitenland. {Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1902 | | pagina 1