Het Land van Heusden en Altena, de Langstraat en de Bominelerwaard. M 2168. Uitgever: L. J. VEERMAN, Heusden. ZATERDAG 29 NOV. 1902. alten*- LAND VAN YOOB Dit blad versch^nt WOENSDAG en ZATERDAG. Abonnementsprijs: per S maanden f l.OO. Franco per post zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke nummers 5 cent. Advertentiën van 16 regels 50 ct. Elke regel meer 7% ct. Groote letters naar plaatsruimte. Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond ingewacht. III. Daar het bij den meerderen of min deren bloei der beetsuikerindustrie, waarvan we in grove trekken den ont wikkelingsgang bebben geschetst, niet enkel gaat om het kapitaal van eenige fabrikanten en de broodwinning van een zeker aantal werklieden, doch tevens om de welvaart van duizenden land bouwers, voor wie de bietencultuur met het oog op de lage graanprijzen, een uitkomst in den nood was, komt het ons alleszins begrijpelijk voor, dat de regeeringen van verschillende landen op middelen zonnen, om deze industrie op de eenmaal bereikte hoogte te houden, kon het zijn, ze te prikkelen tot nog grootere uitbreiding. In protectionis tische landen begon men daartoe met het heffen van een invoerrecht boven den accijns, die reeds geheven werd, met het heffen van een extra-belasting dus op de van buiten komende suiker. Deze extra-belasting nu, is wat men pleegt te noemen een surtaxe. De surtaxe was in die landen, waar ze geheven werd, een welkome aanleiding voor de fabri kanten, om zich tot een kartel oï syn dicaat te vereenigen. Dan konden ze zich immers bij onderlinge afspraak meester maken van de binnenlandsche markt en den wereldprijs der suiker voor hun landgenooten verhoogen met het bedrag dier surtaxe. De schatkist van hun land voer er natuurlijk slecht bijwant het suikerverbruik vermin derde en in dezelfde mate ook de op brengst van den accijns, terwijl de sur taxe zelf wel nagenoeg niets opleverde. Nadat men door de heffing van een aanzienlijke surtaxe de buitenlandsche suiker zoo goed als buitengesloten had van de binnenlandsche markt, ging men in zijn liefde voor den bietenteelt zoo ver, dat men een premie uitloofde voor eiken ton suiker, die uitgevoerd werd, opdat de fabrikanten op de wereldmarkt een voorsprong kregen op hun mede dingers uit andere landen. Het behoeft nauwelijks gezegd, dat het eenige gevolg van dezen protectio- nistischen maatregel was, dat de ver schillende regeeringen als het ware tegen FEUILLETON. 20) Die is verduiveld mooi,* mompelden de heeren. Wie is zjj toch? »Een arme bloedverwante van de Staarts, zjj is aangenomen sis juffrouw van gezel schap voor Beatrice,* wisten de dames te vertellen. Bertha bemerkte de medeljjdende blikken der dames wel, maar als een koningin trotseerde zjj die met opgeheven hoofd. Zg begreep instinctmatig met welke bittere, stekelige woorden die blikken vergezeld gin gen, maar tevens gevoelde zg de hulde, die haar door de voorkomende behandeling van den graaf werd bewezen. Graaf Norton was haar niet meer onverschillig. Zonder zelf te weten waarom, werd zg aangetrokken door den droefgeestigen tr^k op zjjn gelaat, die verbazing wekte bjj een jonkman, wien het leven niets dan rozen had gebaard. Een bejaarde dame met innemend uiter- ljjk, zat naast de vrouw des huizes, terwgl men aan haar andare zjjde een vreemdeling opmerkte, wiens borst met vele ridderorden was versierd. Weldra werd Bertha aan eerstgenoemde dame voorgesteld. Lady Eli sabeth Carley liet haar blik zacht op de jonge Atuerikaansche rasten. Bertha boog zoo diep zg kon en luisterde eenige minu ten naar vriendelijke complimenten. Daarna boog zjj voor den gedecoreerden heer, die bleek de Russische gezant te Washington te zgn. Opnieuw klonken de tonen der dans ma- ziek en de danslastige jeugd stroomde weer naar de balzaal. elkander gingen optreden in het uit loven van uitvoerpremiëu. Oostenrijk- Hongarije betaalde aan de fabrikanten f 1.50 per iedere 100 K.G. suiker, welke ze uitvoerden, Duitschland f2, Frank rijk meer dan f 5, België bleef in den algemeenen wedstrijd niet achter en Nederland, dat van de surtaxe niet had willen weten, stelde de uitvoerpremie vast op f 1.50. Duitschland betaalde zoodoende in één jaar tijds aan uitvoer- premiën ongeveer 21 millioen gulden, Oostenrijk-Hongarije 9 millioen, Frank rijk 31 millioen, België TVs millioen, en ons land om en bij de 2 millioen. Geen geringe sommen voorwaar, opge bracht door de belastingbetalende bur gers der genoemde landen. Engeland gaf geen premiën op den uitvoer, doch vergenoegde er zich mede, het invoer recht, op suiker te verhoogen. Wel was dit de dood voor de suikerindustrie in dat land, doch de Engelsche burgers voeren er wèl bij. Eerstens hadden ze goedkoope suiker, te meer omdat er weinig accijns op lag, doch in de tweede plaats kwamen er geen onbelangrijke baten in de schatkist, die andere landen wel zoo goed waren er in te storten. In 6 maanden tijds was het bedrag der invoerrechten op suiker niet minder dan 20 millioen gulden, zoodat men met eenig recht kan beweren, dat het voeren van den Zuid-Afrikaanschen oorlog voor een deel bekostigd werd door de Duit- schers, de Franschen, de Belgen, de Hongaren, ook door ons, Nederlanders. Op een zeer kunstmatige wijze werd door de uitvoerpremiën de wereldprijs der suiker met ongeveer f 2 per 100 K.G. verlaagd. Welk een dwaze manier van beschermenzegt iemand, die niet met politiek op de hoogte is. Wij, Ne derlanders, storten eerst al in onze eigen schatkist 27 cents op ieder K.G. suiker, die we zelf gebruiken en moeten dan nog gezamenlijk een paar millioen gal den offeren, om de Engelschen aan goedkoope suiker te helpen of wel de Engelsche schatkist te stijven. Echter schijnen ook de politici van beroep eindelijk overtuigd te zijn ge worden van de dwaasheid van zulk een manier van doen, althans in 't begin van dit jaar werd er te Brussel een internationale Conferentie gehouden, waar de verschillende suikerproducee- rende landen, met uitzondering alleen Hoe langer hoe meer scheen Bertha alles een droom toe, dat gewoel der dansende paren, hefe vriendeljjke knikken van haar rjjke nicht, als deze in haar nabijheid kwam, de onrHstige blik van Charles Staartdat was zeker slechts een droom. Het eenige, waarvan zjj volle bewustzijn had, was de wensch: Mocht dit alles zoo big ren! De avond vervloog snel. Bertha was in levendig gesprek met den graaf en deze, ofschoon geen minnaar van danspartijen, werd bekoord door het aantrekkelijke der nieuwheid, welke eg als Amerikaansche aan het geheel bjjzette. Nog een poos, en alles was voorbij. Graaf Victor en zgn tante drnkten haar nogmaals harteljjk de hand en vertrokken. Het feest was voorbjj. Beatrice had den grooten Blag geleverd, Bertha's eerste bal, haar eerste dag van een nieuw leven waren achter den rug. En de droom stond onuit wisbaar in haar geheugen gegrift. Zou het altjjd slechts een droom bljjven? XV. »Twee walsen, eon galop, een quadrille, een polka en den cotillon, dat is zes! Zes maal met den graaf gedanst, Bertha!* riep Beatrice triomferend. „Dat wil nog al iets zeggen, vindt ge ook niet Denk eens, zes maal 1* Bertha's eenig antwoord was een raad selachtige glimlach. De meisjes zaten samen in de woonkamer. - Beatrice in prachtig toilet met een borduurwerkje op haar schoot, Bertha eenvoudig gekleed, maar beminneljjk en schoon. >Natuurlgk was de graaf wel eenigszins verplicht aan de dochter des huizes eenige oplettendheid te toonen, vooral met het oog op de reden, waarom het feest gegeven werd*, vervolgde Beatrice, terwgl zg aan van Rusland, hun gemachtigden heen zonden, om, zoo mogelijk, middelen te beramen, tot beëindiging van den on- gezoDden toestand, waarin de suikerin dustrie verkeerde. Het hoofddoel dezer Conferentie was, om tot algeheele afschaffing der suiker- premiën te geraken. Tevens echter moes ten de surtaxes ingetrokken of aan merkelijk besnoeid worden. Gebeurde dit niet, dan zouden de tot kartels ver- eenigde fabrikanten immers den suiker prijs in hun eigen land kunstmatig blijven opdrijven om door de aldus behaalde overwinsten in staat te zijn, goedkooper naar 't buitenland te kunnen uitvoeren. Dan zouden de staatspremiën als het ware slechts vervangen worden door particuliere premiën, vastgesteld door de fabrikanten onderling. Schafte men de surtaxes af, dan was deze weg afgesloten, want de binnenlandsche marktprijs zou in dat geval gelijken tred houden met don prijs op de wereld markt. Den 5den Maart dezes jaars nu werd de zoogenaamde Brusselsche Conventie vastgesteld, waarvan de hoofdbepaling luidde, dat de contracteerende Staten de uitvoerpremiën op suiker met ingang van 1 October 1903 niet meer zouden uitkeeren. Om het vormen van kartels, althans in groote landen, onmogelijk te maken, werd bepaald, dat de Re geeringen geen hooger surtaxe zouden mogen heffen dan 6 francs per 100 KG. (Slot volgt). Buitenland. De begrafenis van Krupp heeft Donder dag onder deelneming van de gansche be volking van Essen en de voornaamste over heidspersonen, op plechtige wjjze plaats gehad. De Keizer volgde den lgkwagen te voet van het stamhuis der familie Krupp naar hut kerkhof. In zjjne rede sprak de Keizer o.m. het volgende De bijzondere omstandigheden die de treurige gebeurtenis vergezelden, hebben mg aanleiding gegeven, als hoofd van het Duit- sche Rjjk hier aanwezig te zgn, om het schild van den Duitschen Keizer te heffen boven bet gezin en de nagedachtenis van den overledene. Wie den gestorvene goed gekend heeft, weet, met welk een fijnge- haar handwerkje voortging. »Maar ik ge loof toch niet, dat bjj zesmaal met me gedanst zou hebben, als Zeg eens, Ber tha, hoeveel maal heb jjj met ham gedanst »Hoeveel maal? Wel dat weet ik zoo precies niet meer. Ik geloof vier maal. Ja vier maal! Waarom vraag je dat zoo?* >Ik zes maal. Mama gelooft, dat hg plan nen heeft. Bjj het souper spruk hjj veel over zgn vaderland. Ach Bertha, de gedachte graviH Norton te worden, maakt me bjjna gek »Denk er dan niet aan!* laid Je de ver standige raad van haar nicht. Overigens zie ik niet in, waarom ge je doel niet zondt bereiken. Ge zjjt van denzelfden rang als hg, en graaf Victor is zgn eigen heer en meester, voor zoover ik weet.* >Acb, ik weet het toch zoo zeker niet,* antwoordde Beatrice met een zucht. »Hjj is graaf en die Engelschen hechten veel aan adeldom, terwgl ik eenvoudig miss Stuart ben. En dan er is iets vreemds in hem. Hebt ge zgn oogen gezien? Ze hebben een matte, treurige nitdrukking In gedachten verdiept knikte Bertha toe stemmend en zeide: Misschien bloedt zgn hart om een ongelukkige liefdeWaar om schadt ge het hoofd met zoo'n besliste zekerheid?* »Dat is het niet, daar ban ik van over tuigd,* zeide Beatrice ernstig. »Het is veel erger!* »Nog erger?* vroeg Bertha verwonderd. >Wat moet dat dan zjjn?* >Het is met een enkel klein woordje gezegd, maar het knaagt aan zgn leven, 't is een moord!* Bertha zette groote oogen. Beatrice! om 's Hemels wil, wat wilt ge daarmee zeggen?* >Niets dan de waarheid*, antwoordde voelige, licht ontvankeljjke natuur hg be giftigd was, en dat daarin zgn eenige doo- dvljjk kwetsbare punt lag voor wie hem wilde treffen. Hjj is het slachtoffer geworden vnn zgn onaantastbare rechtschapenheid. Een daad is in Duitschland geschied, zoo laag en gemeen, dat zg ieders hart heeft doen trillen en iederen vaderlandslievenden Dnitscher het schaamrood naar de wangen moest drjjveD, over de schande, ons gansch» volk aangedaan. Ean echten Dnitscher, die altjjd slechts voor anderen leefde, die steeds het welzjjn van het vaderland, en in de eerste plaats dat van zgn werklieden op het oog had, heeft men in zgn eer getast. Deze daad met haar gevolgen staat geljjk met moord, want er is geen onderscheid tusschen hem die den voor een ander be stemden giftdrank mengt en aanbiedt, en hem die uit den veiligen schuilhoek van een redactiebureau ruet de vergiftigde pjjlen van zjjn laster een medemensch treft in zjjn goeden naam, en hem zulk een ziele- smart aandoet dat hg eraan sterfr. Wie hebben zich zoo schandelgk aan onzen vriend vergrepen Mannen, die tot tot dasver voor Duitschers-doorgingen, maar thans dien naam onwaardig zgn, voortge komen nit diezelfde klasse van het Daitsehe arbeidersvolk, die aan Krupp zoo oneindig veel te danken heeft. Zich tot de vertegenwoordigers der werk lieden keerende, ging de Keizer voort: Gfi, werklieden van Krnpp, hebt u altgd tronw om uw werkgever geschaardzjjt hem toegedaan geweest; de dankbaarheid is niet uitgedoofd in nw hart. Lieden, die leiders der Daitsehe werklieden willen zjjn, hebben uw goeden meester van u wegge rukt. Aan u staat het thans de eer van uw meester te beschermen en hoog te hon den, en zgn nagedachtenis te beveiligen tegen smaad. Ik vertrouw, dat gjj den goeden weg zult inslaan, om aan de Dnitsche werklieden dnidelgk te maken en te doen gevoelen, dat voortaan iedere betrekking met de aan stichters van deze schandelgk daad voor brave en eerlgke Dnitsche werklieden, wier eereschild bevlekt geworden is, onmogeljjk wordt. Ik stel genoeg vertrouwen in de Duitsche werklieden om te gelooven dat zg het gewiekt van het oogenblik ten volle Beatrice. »Er is in zgne familie een moord gepleegd, toen deze graaf nog in de wieg lag. Zgn mama werd vermoord en tot heden is de dader niet ontdekt!* »Ontzettend,« riep Bertha uit. »Ja«, zei Beatrice. Het is ontzettend! Het is een volmaakt familiedramaDe vader van graaf Victor was met een Spaansche verloofd, maar hg trouwde een meisje, dat slechts de dochter van een koopman was. Maar daar vraagt de liefde niet naar! Hjj stelde het telkens uit zjjn vrouw naar het stamslot der familie te brengen, daar hjj tegenover zgn nicht Blanca Norton inder daad zgn woord had gebroken en haar vreesde. Eindelgk trok hg toch naar het stamslot met zjjn vrouw en den jongen erfgenaam, die zjj hem geschonken had, en die gebeurtenis veroorzaakte een waren storm. Van het eerste oogenblik waren de jonge vrouw en Blanca Norton verklaarde vjjanden. Op een schoonen avond vond men de jonge vrouw in de kinderkamer ver moord. Door dit voorval verloor de graaf zgn verstand en Blanca werd als verdacht van moord in de gevangenis gezet. Toen vernam men, dat Blanca nog een broeder had, een echten deugniet, die zich als den vroegeren echtgenoot van de vermoorde gravin had aangemeld. Men schreef nu den moord aan hem toe, maar zgn spoor kon niet ontdekt worden. Blanca Norton zon echter de straf niet ondergaan. Zg ontvluchtte uit de gevange nis en sedert heeft men van haar niets meer gehoord,- evenmin als van haar mooien broeder.* Bertha had opmerkzaam geluisterd. >Dat is werkeljjk al heel treurig,* zei ze. >Maar hoe weet je dat zoo, Beatrice?* »Wel, Hampton, de vader van vrouw beseffen, en als echte Daitschers de oplos sing van bet moeiljjke vraagstuk zullen weten te vinden. De weduwe van Krupp heeft ter nage dachtenis van haar man drie millioen mark voor werkliedeDfondsen geschonken. De »Davoser Anzeiger* deelt een erger lijke dwaling van de Zwitsersche politie mede. Een teringlijder, op reis van Ham burg naar Davos, overnachtte in een hotel te Bazel. Den volgenden ochtend reed hjj met den hotelomnibus naar het station, 's avonds zon hij in Davos aankomen. De portier van het hotel zette twee koff-re van een anderen logé, di* naar Biel mest, in denz«lfd»n omnibus. Bjj aankomst dacht, de conducteur dat die koffers vau den zieke waren en plaatste ze in diens spoorwegcoupé in het net. De patient vond het wel vreemd, die bagage daar te zien liggen, omdat er geen medereizigers in zjjn compartiment waren, maar hjj dachtde eigenaar zou op het laatste moment in een anderen wagen bebben plaats genomen. De taringljjdar, vermoeid van de reis, ging aan het station te Zurich zich wat verfrisschen. In het restaurant werd hjj plotseling gearresteerd de agenten verklaarden: er was uit Bazel telegrafisch bericht gekomen dat hjj de twee koffers gestolen had. De zieke bezwoer de mannen ontsteld, dat hjj onschuldig was, liet zjjn papieren zien, zjjn pas, en een brief van een hotelhouder te Davos. En om der wille van zjjn zwakte smeekte hjj hem tegen een borgstelling van da 700 fr. die bjj bg zich had, in vrjjheid te laten. Maar niets hielp; als diaf werd hjj tnsschen de twee agenten in de derde klas naar Bazel teruggevoerd. Hier kwam hjj 's avonds doodop aan, en werd in een cel gesloten. De ongelukkige voelde zich zóó ziek, dat hjj de beambten bad om een dokter te laten haleu, maar zjj weigerden, zeggende dat hjj niet in een sanatorium maar in de gevangenis zat. De arme teringljjder moest in de cal over nachten den volgenden ochtend werd hjj pas in verhoor genomen; toen bleek zgn onschuld dadeljjk zonneklaar, waarop hjj zonder meer werd losgelaten. In een hevige koorts arriveerde de pa tient dien avond nog te Davos. Hjj was Martin, is nit Cheshire afkomstig en hjj kende den papa ran dezen graaf. Hjj bleef jaren lang door Engelsche couranten op da hoogte van hetgeen in Engeland voorviel en hjj stelde veel belang in dit treurige voorval iu een familie, die hjj kende.* »En die couranten?* »Die heb ik! Met je permissie, een oogen blik, ik zal ze halen voor je.« Weinige oogenblikken later keerde zjj tem* met een pak oude couranten. »Hier zjjn ze,« sprak Beatrice. »Het ge- heela drama van het slot Northminster Hier hebt ge het begin! Ik ben al aan nom- raer vLr.« Het borduurwerk werd neergelegd en de beide meisjes vsrdieprea zich in het verslag van de >Chesholmar Courant*, die dria-en- twintig jaar oud was. Het was eenige mi nuten doodstil. Beiden gingen geheel op in da lectnurmet koortsachtige belangstelling was haar oog gericht op het door ouderdom geel geworden papier, toen eensklaps graaf Victor onmiddelljjk ca het aankloppen bin nentrad. Beide meisjes sprongen op en kleurden vreeseljjk, als waren zjj op een misdaad ba- trapt. In voorname houding trad de graaf glim lachend nader en richtte zich allereerst tot Beatrice. In haar verwarring hield zjj nog altgd de courant vast, waarop zgn oog met verba zing rnstte. Met dikke letters stond daar: »Caesholmer Courant* en verder: »Het drama van het slot Northminster*. De glim lach bestiert op zgn lippen en hg verbleekte. Langzaam sloeg hjj het oog op en liet zgn blik op Beatrice rusten. lilEllWSBLtl (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Nieuwsblad het land van Heusden en Altena de Langstraat en de Bommelerwaard | 1902 | | pagina 1