ipar igg|py| iêêêt
JHL JÊmJÊ ^BLS
Het Land van Hensden en Altena, de Langstraat en de Bommelerwaard.
WINTERMORGEN.
•-5 v A mm
JL WM
M 2185
Uitgever: L.. J. VEERMAN, Heusden.
WOENSDAG 28 JAN.
1903,
■5 géSgttt
4 f ._.'3 T ygj
n;£T LANBJ/AM .ALTEN*
VOOB
Dit blad verschat WOENSDAG en ZATERDAG.
Aboniementiprgi: per 3 maanden f l.OO.
franco per poet zonder prjjsverhooging. Afzonderlijke
nummers 5 cent.
Advertentiën van 16 regels 50 et. Elke regel
meer 71/» et. Groote letters naar plaatsruimte.
Advertentiën worden tot Dinsdag- en Vrijdagavond
ingewacht.
Hoog hangt de nevel over het grauwe,
eentonige landschap, bedekt met een
dun laagje fijn en hagelwit dons. De
stille nacht heeft een zeer broos spoor
op de watervlakten achtergelaten, de
stemmen in de natuur zwijgen nog,
even als de stem vau den mensch daar
binnen, die, traag als de zon, zich aan
gordt voor de taak van den korten dag.
Zulke ochtendstonden, we kennen ze
maar al te .goed, in de laatste en in
de eerste weken van het jaar, in de
Donkere dagen vóór Kerstmis, in den
tijd van de wisseling der jaren, wan
neer we, naar den almanak gerekend,
nog maar staan bij het einde van den
herfst of in de eerste helft van den
winter.
We kennen ze maar al te goed, die
dagen zonder dag en zonder licht en
zonder kleuren!
Toch, soms is het anders. Somtijds,
wanneer de uurwijzer een weinig is
voortgegaan, verandert alles, als door
de aanraking van een tooverstaf. Met
het rijzen van den zwakken lichtgloed
aan den oostertrans is aan de nevelen
den strijd aangebonden. Zie hoe ze dwar
relen op de vlakte, voortdrijvende op
den zachten adem van den morgenwind.
Straks heeft de dagtoorts verwonnen
en groet alles met een vriendelijken
lach, die ons blijde stemt voor de korte
dagtaak. Nog wat later, nog wat hooger
gerezen, tracht ze ons zelfs te koesteren,
zooals ze de kleine vogels koestert, op
het takje, waarop ze zich fladderend
wiegen. Ze weerkaatst haar beeld in
het weer rimpelende water. De aarde
ontdoet zich van haar witten tooi en
vertoont weer het bruingroene veld,
onder het zachte licht van den kalmen
hemel, dat, na eenige uren slechts, door
het heerlijkste stargeflonker zal worden
vervangen.
Er is, in zekeren zin, niets bekoor-
lijkers dan een landschap op een zachten
en schoonen wintermorgen. De dagen
waarop wij dit natuurschoon bewon
deren, zijn te zeldzaam om ze niet te
waardeeren. Als de blijde lente reeds
in 't verschiet ligt kunnen we er nog
met stil genoegen aan terug denken,
zooals we, vermoeid en overladen door
den vollen zomerrijkdom, verlangend
kunnen uitzien naar de koelere dagen,
met hun heerlijke najaarstinten.
FEUILLETON.
37)
Het was reeds half Augustus. Ondanks
Bertha's tegenwerpingen werden groote toe
bereidselen gemaakt voor het hnweljjk en
werd haar uitzet ia orde gebracht. Ónder
de leiding van een bekwaam bouwkuadige
was het slot Northminster met groote pracht
vernieuwd.
Op een avond, omstreeks half September,
kwam een telegram uit Londen voor Lady
Carley. Vjjf minuten later ontbood zg haar
neef op haar kamer.
Graaf Norton ging terstond en vond zjjn
tante in een toestand van aandoening en
ontsteltenis, die moeieljjk te beschrjjven is.
Zonder eenige verklaring reikte zg hem 't
telegram over en hg las
«Kom dadelgk met Victor! Hg sterft.*
Blanca.
XXVI.
Er verliep een half uur en nog was graaf
Victor niet in 't salon teruggekeerd. Bertha
zat daar alleen en het voorgevoel van een
ongeluk maakte zich van haar meester.
Eerst toen zg voetstappen hoorde naderen,
opende zg de oogen en bemerkte Victor,
die zeer bleek was.
Wat is er gebeurd?» vroeg zg angstig.
Wat bevatte het telegram aan je tante?
Iets over de Stuarts
«Het komt niet van de Stuarts, maar het
komt uit Londen van Blanco Norton
Mjjn vader ligt te sterren.»
Hoe regelmatig keeren ze terug, al
die onschatbare stonden, waarin ons de
natuur, öf al haar weelde, öf al haar
vrede toont! Een wijze mond heeft het
naar waarheid gezegd, dat alle welge
vallen in 't leven op een regelmatigen
terugkeer der uitwendige dingen ge
grond is. De afwisseling van dag en
nacht, de jaargetijden, de bloesems en
vruchten en alles van dien aard, dat
we genieten kunnen en moeten, het
zijn de eigenlijke drijfveeren van het
aardsche leven.
En wat zouden we meer waardeeren,
dan dat de natuur, en zij vooral, ons
haren vrede toont?
Er is' zooveel, waarop het oog met
welgevallen kan rusten en dat den blik
verheldert en het hart verwarmt. Maar
zóó als de natuur spreekt in de stof
felijke wereld niets tot ons en niets
baant zich zóó een weg in ons gemoed.
Het is een schouwspel dat spreekt tot
alle vermogens van den mensch en niets
kan de bevalligheid en de frischheid
weergeven, door de schoonheid der na
tuur voortgebracht.
Wèl zal het ons zijn, als ook gij,
zachtschoone winterdagen, zoo vredig
en zoo heerlijk, in uwe stille reinheid
spreekt tot ons gemoed, als uwe pre
diking ons dringt door de poriën van
het geestelijk leven, zooals uw aanblik
onze zintuigen zoo weldadig aandoet en
ons geheele wezen in de rechte stemming
brengt.
Straks, als de dagtoorts hare korte
reize heeft volbracht en gedaald is ter
westerkimme, wanneer daarbuiten alles
zwijgt en zich bereidt tot den langen
slaap onder de vleugelen van den nacht,
welk een verrukking dan, op te zien tot
die heerlijke starrenbanen, waarin, voor
onze verbeelding slechts, maar dan toch
om in hart en leven gegrift te blijven,
de majesteit van het eeuwige en van
het hoogere te lezen staat.
Vredige winterochtendure, en ook gij,
heerlijke avondstonden, hoe krachtig zal
uw aanblik ons blijven stemmen, hoe
vol moed en hoop ons blijven vervullen,
als de vrede der natuur zal worden
verbroken, zoowel als die in eigen hart
als de felheid van den winter opnieuw
ons treft of de stormen gieren over ons
hoofd; ook dau, wanneer wij zelf den
levensstrijd te strijden hebben of de
hartstochten in ons woeden.
Zal het inderdaad zóó zijn, dan deert
ons nacht noch winter; dan bevatten
Zg keek hem strak aan, toen hg ver
volgde
«Tante Elisabeth schgnt door 'fc bericht
geheel verlamd. Uit haar gelaat spreekt
groote angst, die, naar het schgnt, meer
mg geldt dan mjjn vader, en zg spreekt
bjjna geen woord. Over twee uren vertrekt
de trein, waarmee wg naar Londen gaan.
Het is voor mg bgna nog vreeseljjker, dat
ik je nogmaals moet verlaten, dan dat ik
weldra zoo onverwacht aan een sterfbed zal
staan, zoo kort voor ons huwelgk!»
«Heb maar geen zorg over mjj,« zeide zg.
»De plicht roept je, geeft dus gehoor aan
die roepstem. Het doel van de reis bljjft
nataurlgk geheim, nietwaar?»
»Ja, ofschoon ik die geheimhouding niet
begrjjp! Waarom heeft men de wereld niet
van den beginne af met de waarheid bekend
gemaakt? Dat drukt me op dit oogenblik
meer dan ooit te voren!»
De noodige toebereidselen voor de reis
waren spoedig gemaakt. Leunend op den
schouder van haar kamenier en meer ge
bogen dan ooi', verliet Lady Carley haar
kamer. Werktuigelgk reikte zg Bertha tot
afscheid de hand. Deze wilde haar naar hst
rjjtuig uitgeleide doen, maar de graaf hield
haar terug en trok haar in het salondaar
sprak bg haastig:
Geloof je aan voorgevoelens, Bertha? Het
is mg alsof wg nooit weer zoo tegenover
elkaar zullen staan als na alsof er iets
tnsschen ons zal treden, vóór ik terugkeer
ik kan dit gevoel niet verklaren, maar het
bestaatNiets zal ons echter scheiden, niets,
dat zweer ik, zelfs de dood niet! Ons ha-
weljjk is reeds eenmaal nitgesteld, dat zal
geen tweede maal gebeuren! En hg drakte
haar stormachtig aan zjjn hart, niet bemer*
het sneeuwkleed en de starrenhemel
voor ons de woorden van het lied des
levens; dan hebben de aanschouwing
van het nederige landschap en die van
de verschrikkingen van den orkaan,
beiden hare bekoringdan kan de nacht
zelfs schooner zijn dan de dag en het
duister een lichtstraal bevatten, die ons
gansche wezen doordringt en bezielt.
Buitenland.
De keizer van Rusland heeft aan den
president der Fransehe republiek een har
telijk schrgven gericht, om zjjne deelneming
te betuigen in den droeven nood waarin
de visschers in Bretagne thans verkeeren.
Daarbg kondigt de Czar aan, dat hg 25000
francs ter beschikking heeft gesteld van
president Lonbet voor die noodlijdende be
volking.
Naar beweerd wordt, zou de Kroonprins
van Saksen voornemens zgn, met het oog
op het gebeurde met zgn vronw, afstand
te doen van den troon ten behoeve van
zjjn oudsten zoon, den 10-jarigen prins
George, die bjj het overigden des Konings
de regeering zou aanvaarden onder regent
schap van zgn oom prins Johan George.
De Dnitsche matroos Kohier, die in De
cember 1.1. aan boord van de «Loreley» zgn
kwartiermeester vermoordde om diens geld
kistje te bemachtigen, is ter dood veroor
deeld.
Volgens een bericht nit Barljjn bljjkt het
hoogst moeiljjk om voor president Von
Ballestrem een geschikt opvolger te vinden,
ïoodat het vrjjwel vaststaat, dat hjj a.s.
Donderdag als voorzitter zal worden herko
zen. Da rechterzijde zon, nanr in de Dnitsche
pers algemeen wordt beweerd, eenparig op
den heer Von Ballestrem stemmen, terwjjl
de partgen der linkerzijde zich van stemming
zullen onthonden.
De ontevredenheid van het Araerikaan-
sche publiek over het optreden der Duitsche
vloot in Venezuela wordt met den dag
grooter. De zoon van den Pruisische» minis
ter Von Goszen is t« New-York op een
diner beleedigd. Het «New-York Journal»
noodigt Roosevelt uit om onmiddelljjk tua-
schenbeide te komen, ten einde de opheffing
der blokkade te verkrijgen.
kende, dat zjj hem bgna terugdrong.
«Maak voort,» riep Bertha, «anders wordt
het te laat!»
Hg had inderdaad geen minuut te ver
liezen. Hg stormde de trap af en sprong
in het rijtuig. De koetsier legde de zweep
over de paarden en het rgtuig rolde weg.
Het stoomros voerde graaf Victor met
groote snelheid naar Londen. Hg trachtte
een enkele keer met zgn tante een gesprek
te beginnen, doch dat gelakte niet. Zoo
zwegen ze dan beiden en verdiepten zich in
hunne gedachten. In diepe duisternis
kwam men te Londen aan. De graaf hielp
zgn tante uitstappen, nam een hnarrjjtnig
en beval den koetsier zoo vlag mogeljjk
naar het door hem gegeven adres ta rjjden.
Leefde zgn vader nog? Zon hg zgn zoon
herkennen?
De paarden maakten flink voort en toch
scheen den passagiers geen einde te zullen
komen aan den rit, totdat het rgtuig stil
hield voor het ijzeren hek van een onaan
zienlijk landhnis. De graaf sprong uit het
rgtuig eu trok aan de schel. Terwjjl hjj
met Lady Carley aan den ingang wachtte
nam hg de omgeving onderzoekend in
oogenschonw. Men hal even goed kannen
denken aan den ingang van een gevangenis
te staan. Hooge dikke maren omringden
het geboaw en de vrjje ruimte daartasschen
was zoo dicht met hoornen beplant dat van
het eigenljjke hnis niets te zien was. Hier
had Blanea Norton met zgn vader drieën
twintig jaren geleefd uit liefde tot hem,
uit liefde tot een idioot.
Er verliepen eenige minuten voordat een
ond man met gerimpeld gelaat aan het hek
verscheen.
>Wie is daar?» vroeg een zachte stem.
Gedurende de laatste dagen hebben te
Washington langdurige besprekingen plaats
gehad tusschen personen uit aanzienlijke
kringen, hooflhakeljjk tusschen hoog-ge-
plaatste zeeofficieren, die ernstig de vraag
overwogen, of uit het geheele conflict niet
een DnitscheAmerikaanschen oorlog kan
voortvloeien.
De hooggeplaatste vloot-officieren bewe
ren, dat de voorspelling van een breuk met
Duitschland haar vervalling nadert. Regee-
ringepersonen halen voor deze krijgszuch
tige veronderstellingen de schouders op.
Het is nochtans een feit, dat alle Am eri-
kaanschen scheepswerven dringende en
strenge bevelen hebben gekregen, nacht en
dag aan de op stapel staande schepen door
te werken.
H^t Slagschip >Maine« moet binnen veer
tien dagen zich bg het Zuid-Atlantische
eskader voegen.
De Amerikaansche kabinetsraad heeft zich
ook beziggehouden met de beschieting van
het fort San Carlo3 en is daarbg tot de slot
som gekomen dat Duitschland bg die be
schieting, streng juridisch genomen, in zjjn
recht was geweest; maar een herhaling van
zulke gebeurtenissen zon ongetwijfeld de
goede betrekkingen tusschen de Vereenigde
Staten en Duitschland in gevaar brengen.
Over dit bombardement wordt nog d.d.
22 dezer uit Maracaibo gemeld:
De Duitsche kanonneerboot «Falke», die
nabjj het fort San Carlos lag, nam gister
middag om half 4 stelling, een halve mjjl
buiten de zandbank en in het bereik van
het fort. Een dagbladreporter naderde het
fort, buiten het bereik der Duitsche bom
men en kon tot 6 uur de beschieting bij
wonen. De «Vineta» en de «Falke» deden,
op 4y3 mjjl van den oever, een regen van
bommen op het fort nederdalen en 't vuur
hield pas bg het vallen van dan avond op.
Daarna trokken de Duitschers terug in zee
na een tweede poging tot ontscheping, in
het dorp San Carlos, ten Zuiden van het
fort.
De reporter vergezelde een koerier, die
telegrammen van president Castro aan den
fortbevelhebber bg zich had. Hg vond de
muren van het fort verschrikkelijk toegeta
keld. Twaalf lijken lagen achter de wallen
en 15 gewonden werden verpleegd. Overal
zag men scherven van bommen. Talrjjke
>Ik ben het, Hooper 1 ik en graaf Victor.
Laat ons niet noodeloos wachten!»
»Oh, rnylady, God zjj geprezen
De deur werd ontsloten en de oude die
naar van den graaf stond voor I^ady Carley.
«Komen wjj nog bg tjjds was haar
eerste vraag. «Is je heer
«Hij leeft nog, ja! «Mylady komt nog
in tjjds!»
Lady Carley nam haastig den arm van
haar neef en richtte haar schreden naar
het huis. De groene vensterluiken waren
gesloten. De huisdeur stond half open.
Toen zg over den drempel waren, ging
plotseling een deur open en Blanca trad in
den gang. Haar gelaat scheen versteend,
alleen haar oogen verrieden medeljjden, toen
haar blik dien van den jongen graaf ont
moette.
Weet hg dat wg komen? Goddank
Is hjj helder van hoofd?»
«Sedert gisteren is hg geheel bjj zgn ver
stand. Zgn woorden bevatten den wensch
zgn zoon te zien om hem met de waarheid
beken i te maken.»
Znchtend bedekte tante Elisabeth haar
gelaat met beide handen. Graaf Victor keek
eerst haar en toen Blanca aan, maar deze
zeide niets, ondanks zjjs vragende blikken.
»Ik zal n voorgaan», zei ze. >Ik zal hem uw
komst melden.» Zjj verdween.
Tante en neef wisselden geen woorden
meer. Lady Carley weende in stilte, dit
hoorde Victor en hg dacht: Wien gelden
deze tranen, den stervenden vader of den
zoon?
>Komt boven 1» riep Blanca naar beneden.
Zwjjgend bood Victor zg a tante den arm en
geleidde haar de trap op naar de sterfkamer,
waar zg op het bed toetraden. Wat de jonge
bommen vielen zonder te ontploffen. Het
kruitmagazijn, dat tweemaal getroffen werd,
is niet gesprongen. Vooral de muren, naar
den kant van de baai, hebben geleden.
De bevelhebber schat dat de Duitschers
1600 bommen hebben geworpen. De schade
is echter minder dan men van het zware
moderne geschat had verwacht.
Het dorp San Carlos heeft veel geleden,
daar 60 percent van de bommen op het
dorp zgn terecht gekomen. Daar het ge
schut van het fort niet ver genoeg droeg,
heeft het het vunr der «Vineta» en der
»Falke« niet beantwoord.
In een tjjdeljjk bjjgebouw van Colney
Hrtch, een krankzinnigengesticht in het
noorden van Londen, is Dinsdagochtend
brand uitgebroken. In dat geboaw was een
groot aantal vrouwen ondergebracht. De
sterke wind wakkerde den brand snel aan.
Er zjjn verscheiden verkoolde Ijjkea gevon
den.
Een later bericht meldt:
Tot dusver is bekend dat er vjjftig doo-
den zgn. De brand was om zes nur uitge
broken in de afdeeling van joodscbe vrouwen,
waar er zeshonderd lagen te slapen, en
heeft vier aren geduurd.
De Daily Chronicle» verneemt uit Ge-
nève, dat de commissie uit het Engelsche
departement van koloniën bekend maakt,
dat aan Zwitsersche meisjes 100 a 200
plaatsen in verschillende takken van handel
en bedrjjf in Zuid-Afrika worden aangebo
den; de salarissen zgn driemaal zoo groot
als de Zwitsersche en de overtocht naar Z.
Afrika wordt voor haar betaald; de meeste
betrekkingen, die aangeboden worden, zgn
te Johannesburg en Pretoria, waaronder
eenige zeer winstgevende, op degouverne-
ments-bureaux.
De Zwitsersche bladen waarschuwen de
meisjes geen aanbiedingen aan te nemen,
alvorens volledige inlichtingen te hebben
ingewonnen.
Te Parjjs zgn telegrammen ontvangen
uit Soloniki, waarin wordt gemeld, dat 200
Christenen werden beschoten door Turksche
soldaten37 mannen, vrouwen en kinderen
vielen onder d8 kogels. Vervolgens werden
de vrouwen en kinderen naar de Turksche
grensposten gebracht, waar zg gruwelijk
werden mishandeld.
graaf daar zag, deed hem tot in het diepst
van zjjn ziel ontroeren.
Zwak verlicht door een lamp, zag hg daar
een doodsbleek, vervallen gelaat op het witte
kussen, alleen de oogen, dia hem spookachtig
aankeken, hadden uitdrukking. Graaf Norton
stond vastgenageld voor het bed van zjjn
stervenden vader.
De doorborende blik bleef op hem geves
tigd en van die bleeke lippen hoorde hg ds
woorden
Evenals ik precies zooals ik! Mar-
garetha dat is je zoon!»
»Vader!« klonk het en de jonge man
zonk op de knieën bg het bed neer. Hjj
rilde ervan, 'c Was de eerste maal, dat hg
den dood van nabjj zag de dood ontnam
hem zgn vader, dien hg nog nooit te voren
gezien had!»
Precies zoo als ik!» herhaalden die
bleeke lippen. >Mjjn gelaat, mgn gestalte,
precies zoo als ik toen was, toenO, God
zal zjjn leven eindigen zooals het rajjne?»
De jonkman nam de hand van zjju vader
in de zijne, maar deze trok zgn hand terng,
terwjjl de diepe rimpels in zjjn voorhoofd
getnigden van den zwaren strjjd, dien hg
in zjjn binnenste voerde.
«Voorzichtig», sprak hg dof. «Raak mjj
niet aan, spreek niet tot mg Sta op, je mag
niet voor me knielen! Hoor eerst Blanca,
spreek na!»
Blanca sloot de dear en schoof een stoel
bg voor L idy Carley, die nog altjjd bjj de
dear stond. Toen kuste zjj den grgsaard op
het voorhoofd en de handen en met inspan
ning van al haar wilskracht begon zjj haar
verhaal.
{Wordt vervolgd.)
